PRZEGLĄD GEOGRAFICZNY t. XXXIII, z. 1, 1961
STANISŁAW OKOŁO-KUŁAK, BOHDAN ZIENKOWICZ
The Distribution of Contracted Crops in the Szczecin Voivodeship
Zarys treści. Notatka przedstawia rozmieszczenie upraw kontraktowanych na obszarze 237 gromad woj. szczecińskiego w układzie kartograficznym. Celem uwypuklenia wiodącego czynnika produkcji potowej, jakim jest urodzajność gruntów, posłużono się uproszczoną mapą glebową jako podkładem do oznaczania rejonizacji omawianych upraw. W części analitycznej przeprowadzono krytyczną ocenę aktualnego stanu rozmieszczenia kontraktowanych ziemiopłodów.
Wyrazem podziału zadań produkcyjnych w rolnictwie jest rejonizacja upraw i chowu zwierząt gospodarskich. Prawidłowa rejonizacja prowadzi do pełnego wykorzystania potencjalnych możliwości wytwórczych środowiska geograficznego, poprzez specjalizację rejonów i mikrorejonów w określonych kierunkach produkcji.
Stwierdzenia te są powszechnie znane w planistyce rolnej i nie budzą zastrzeżeń z punktu widzenia teoretycznego. Trudności zaczynają się wówczas-, gdy koncepcje rejonizacyjne chcemy wcielać w życie, to znaczy, gdy chcemy kształtować profil produkcyjny poszczególnych gospodarstw lub ich zespołów. W praktyce — o poziomie i kierunkach produkcji rolnej decyduje często nie środowisko przyrodnicze, lecz tradycje i zamiłowania, które opierają się na przesłankach pozaekonomicznych i mogą zdeformować najlepiej opracowany program produkcji. Nie wystarczą bowiem techniczne możliwości i ekonomiczna celowość zamierzeń rejonizacyjnych, aby określone kierunki produkcji zostały wprowadzone w życie. Potrzebne są jeszcze subiektywne decyzje, które wymykają się spod obiektywnej oceny. Fakt ten nie oznacza jednak, abyśmy rezygnowali ze stosowania polityki rejonizacyjnej, która może posługiwać się różnymi narzędziami, takimi jak:
1) akcja szkoleniowa i propagandowa,
2) polityka cen, taryf, kredytów i podatków,
3) polityka inwestycyjna,
4) kontraktacja płodów rolnych itp.
Ta ostatnia forma oddziaływania nabiera w gospodarce planowej podstawowego znaczenia przy kształtowaniu rejonów produkcyjnych ze względu na połączenie w ręku państwa dyspozycji planistyczno-rolnych i obrotu towarowego płodami rolnymi. Całkowita swoboda przy zawieraniu umów kontraktowych nie może bowiem prowadzić do wniosku, że działalność ta ma pozostać bezplanowa, żywiołowa, a nie kierowana.
Mylny również wydaje się pogląd, że kontrahenci najlepiej wiedzą, co