2
C++ Builder. Programowanie obiektowe. Ćwiczenie 1.
Ponieważ nauka języka obiektowego C++ prowadzona w stylu klasycznym tzn. „od podstaw C/C++ do skomplikowanych aplikacji okienkowych w środowisku Windows”, jest dla większości moich uczniów, trudna i niezbyt zrozumiała, postanowiłem w moich ćwiczeniach zastosować metodę „od konkretów do teorii”, czyli „od końca do początków” - w trakcie ćwiczeń pojawią się także teksty tłumaczące podstawy teoretyczne niezbędne w zastosowaniach praktycznych.
Zainteresowanych poznaniem głębi podstaw teoretycznych języka C++ odsyłam do moich materiałów przekazywanych Wam w postaci elektronicznych mediów np. na dyskietkach oraz umieszczanych na mojej prywatnej witrynie internetowej www.jkluczewski 1 .friko.pl.
Siłą języków obiektowych jest możliwość łatwego i szybkiego projektowania i wyprodukowania aplikacji okienkowej, zawierającej niezbędne elementy (ang. components) - przykładem może być dostarczona biblioteka Visual Component Library) - do sterowania programem w środowisku graficznym, takie jak: okna dialogowe, paski menu, paski przewijania, przycisku, rozwijane menu, listy rozwijane, opcje wyboru wartości, pola edycyjne, edytory tekstu, odtwarzacze muzyki i filmów.
Projektowanie graficznego interfejsu użytkownika w obecnych językach programowania odbywa się techniką „chwyć, przesuń i upuść” (ang. drag and drop). Dlatego zamiast określenia programowanie obiektowe lepsze jest programowanie (projektowanie) obiektowo - wizualno - zdarzeniowe. Zdarzeniowe dlatego, że np. kliknięciu myszką {zdarzenie - ang. Event) w przycisk lub inny obiekt (ang. object) przypisujemy określoną akcję (wykonanie serii czynności przez naszą aplikację) -funkcje wykonujące takie akcje nazywamy metodami (ang. method).
Pisząc dla Was tą instrukcję ćwiczeniową jestem przekonany, że przyjęta zasada „minimum słów - maksimum obrazu”, pomoże w zaprojektowaniu pierwszej w Waszym życiu aplikacji o nazwie Edytorek.
Aplikacja ta będzie umożliwiała pobranie pliku tekstowego (.TXT) z dysku, modyfikacje zawartości pliku, zaznaczanie fragmentów tekstu, kopiowanie, wycinanie ich do schowka, wklejanie ze schowka, jak i zapis zmodyfikowanej treści do pliku dyskowego o rozszerzeniu .TXT.
Powodzenia!!!
Na koniec tego rozdziału moja prośba - proszę o krytyczne uwagi dotyczące zauważonych błędów merytorycznych i edytorskich, zgodnie z zasadą „errare humanum est”.
©2004 Jerzy Kluczewski