5439978885

Nr. 9

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

221

1

I

Rys. 3.

odpowiada zwarciu na rozdzielni, bezpośrednio za dławikiem szeregowym o indukcyjności 0,8 mH, włączonym przed kablem zasilającym dla ograniczenia prądów zwarcia.

Dla zwarcia dwubiegunowego będzie odpowiednio:

<h -

odpowiednio wielkością prądu l_b, to siła elektromotoryczna, wzniecana w uzwojeniu slojana przez pozostałą resztę wzbudzenia, będzie musiała pokryć spadki napięć na opornościach wewnętrznych i zewnętrznych oraz spadek napięcia, spowodowany przez składową poprzeczną reakcji twornika

— czyli l_w . X_q . | 3, gdzie X_q będzie reaktancją pola poprzecznego.

Jeżeli więc na rys. 4 prosta AB przedstawia funkcjonalną zależność E_p “ f (h) • ^{lo 0} przecięciu jej w punkcie B z charakterystyką biegu luzem generatora możemy powiedzieć, że odpowiadająca mu wartość siły elektromotorycznej, wzbudzonej w uzwojeniu stojana, jest wzbudzona przez pole główne (czyli wzbudzenie OA), zmniejszone o wartość przeciwnego pola reakcji twornika (czyli AC).

Zależność E_p = f(I_b) przedstawia rzeczywiście linję prostą, jak wynika to z następujących stosunków geometrycznych:

E_p . cos <!> = / —

= (R_k — X_q . cos . sin 40. j/ 3

E_p . cos . sin *}/ = 1. sin ty X

X ^f E_k — X_q . cos ty. sin 40 • |/ 3 l_b.(R_k — Xq . cos, sin<|0 • J 3

X' + X_a + »Lu

X_q + a.

\\X -I-    -f- R

VIX_q + ° X,)' l R_k

Rv

- 6,85.374. j/ 3 = 4430 A.

cos =

3) Ponieważ w rozpatrywanych przykładach mamy do czynienia z siecią kablową, więc musimy uwzględnić obecność w obwodzie zwarcia oporności omowej.

Rys. 4 przedstawia dokładny wykres wektorowy generatora synchronicznego w czasie zwarcia na obwód, zawierający obok reaktancji L_k oporność rzeczywistą R_k .

Rozkład prądu na składową wałową i bezwatową dokonywa się tu z uwzględnieniem kierunku siły elektromotorycznej E, wzbudzonej przez stru-    -

mień główny. Okaże się, że w danym ^wYpadku będziemy mogli znaleźć zależność analogiczną do wzoru (5) między prądem zwarcia, a siłą elektromotoryczną, wzbudzaną w obwodzie, a ^więc i możność nadania obliczeniu prądu zwarcia tej samej postaci, co w wypadku zwarcia czysto indukcyjnego.

Weźmy więc pod uwagę, że obecnie    -

działa rozmagnesowująco na pole główne nie cały prąd I, lecz jedynie bezwatowa składowa jego:

\HX. + X, + <# L_k? + RJ /(X, + a . X,)* 4- R_k>

R

= ----

r/?*[(^+aX.)*+J?**]

R_k. (X₀ + a.X )

I_b =* I. sin 4* •

«-----------

Jeżeli uwzględnimy • pozorne zmniejszenie wzbudzenia, określone