5439978916

Nr 9

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

231

opłat za zużytą energję do rzeczywistych kosztów. Starał się on opracować taryfę, która byłaby uniwersalna i która* by umożliwiała sprzedaż energji po sprawiedliwych, niewysokich cenach rolnikowi czy robotnikowi na wsi, kupcowi w jego sklepie lub mieszkaniu, właścicielowi restauracji lub kawiarni i któraby była także odpowiednią dla kopalń i przemysłu. W tym celu opracowano t. zw. taryfę „50 b 2 opartą na kalkulacji rzeczywistych kosztów eksploatacyjnych elektrowni. Taryfę tę opisał Aghte w swoim artykule, umieszczonym w zeszycie 3 „Mitteilungen der Vereini-gung der Elektri.zilatswerke” z roku 1904, skąd przytaczamy wykresy kosztów produkcji i wykres taryfy „50 4* 2”, wykonane na podstawie rzeczywistych kosztów eksploatacyjnych z roku 1902 (rys. 1). Górna krzywa przedstawia całkowite koszty, przypadające na 1 kWh w zależności od ilości godzin użytkowania, obliczone dla mocy szczytowej elektrowni, która w roku 1902 wynosiła 5 740 kW. Dolna krzywa podaje koszty produkcji, obliczone dla całkowitej mocy przyłączonej u odbiorców, wynoszącej w tym samym rpku 8 022 kW. Pośrednia krzywa kreskowana przedstawia taryfę 50 -h + 2, którą stosowano dla wszelkiego rodzaju odbiorców przy użyciu licznika kilowatogodzin.

Taryfy licznikowe „50 -f 2“ i „40 -f 4“ oraz taryfa ryczałtowa „240 + 6“.

Opłaty za energję obliczano przy taryfie ,,50 + 2” w sposób następujący: moc przyłączoną u odbiorcy mnożono przez 400 godzin, z czego otrzymywano pewną ilość kWh, liczonych po 50 fenigów. Resztę zużycia rocznego liczono po 2 fenigi. Taryfa ta wymagała ciągłej kontroli mocy przyłączonej oraz dawała odbiorcy nierównomierny rozkład kosztów energji na cały rok, bo przez kilka pierwszych miesięcy roku kalendarzowego odbiorca płacił po 50 fen. za 1 kWh aż do wyczerpania kontyngentu po 50 fen., a następnie przez resztę miesięcy za dalsze zużycie już tylko po 2 fen. Opłata po 50 fen. za część kWh była opłatą za udział w mocy szczytowej elektrowni i pokrywała koszty stałe elektrowni. Po zapłaceniu tych kosztów odbiorca miał możność zużywania dowolnej ilości energji po 2 fen. za 1 kWh, która to cena była zbliżona do kosztów zmiennych produkcji, wynoszą-

Górnośląskie Zakłady Elektryczne (OEW).

Wukres kosztów produkcji w roku 1902.

Miesięczne koszty ruchu •

y=(5Sooo + ^6qfsoooo^--^X)^M *^5000 +0,017 x)M

ć/óo roczne koszty : y " W?- 35 Ooo + o,o 17 x]M - W20 OOP + 0,017 x)Morel Koszty zokładowe - 9 75*+ ooo m

Amortyzacja i oprocentowanie razem 10% - 973 900 M lałem całkowite roczne koszty ruchu ••

(973 900 + 920000 +0.017 ^X)M " (7393 900+ 0,017 *)Marek

Moc szczytowa w centrali wynosiła 5790kW. zatoń całkowite koszty ruchu odpowiadające fkW mocy szczytowej w centrali wynoszę: 292.75 M/kVJ i- Q,0P M/kWh (yOrna krzywa)-

'    '    ~ ~    4

Całkowito moc przyłączona wynosiła 8022 kW. zatem całkowite koszty ruchu odpowiadające 1 kW mocy przytęczonej wynoszę. 175, 70 M/kW / 0.077 M/kWh    (dolna krzywaJ-

ł

Średnia krzywą : taryfa 5012 X ^K rocznej produkcji elektrowni w kltfh

goduny UŻytkOw	200	300	900	500	7000	2000	3000	9000	6000	8000
górna krzywa	123,1	82,6	62,3	92,1	26,0	15.8	9.8	7.8	5.7	9.7
do/na krzywa	88.5	39,6	95,1	36,9	19,1	10.9	7,5	6.0	9,6	3,9
Taryfa 50 + 2	50.0	50,0	5O, O	39.0	21.2	na	8.9	6.8	S.2	9.9

soo rooo    2000    3ooo    9 ooo    sooo    6ooo    7000    Qooo

godź użytk.

Rys. t.