Nr 9
= 2.36
— 0,795 o® 0.8
= 2400 A
Składowa stała zanika szybciej tak. że po 0,25 sek. praktycznie nie gra już żadnej roli.
Wielkość spółczynników o i ar powoduje zmniejszenie początkowych wartości składowych wyrównawczych prądu uderzeniowego w większym jeszcze stopniu, niż zmniejszenie ustalonego prądu zwarcia, oraz równocześnie zmiany stałych czasowych zanikania obu tych składowych.
Rys. 7.
Przykład.
Celem przestawienia przebiegu obliczenia w wypadku, gdy skład obwodu zwarcia jest bardziej złożony, przeliczymy przykład wg. rys. 8 w założeniu zwarcia w punkcie A (dla dotychczas rozpatrywanego generatora).
+ 0,322 = 0.60 ii
Rk - rt, + r/, + rlt + i 0,020 + 0.07 ł- 0.048
0,655 0.793 ii
k 0,44 + 0,60 0,44
1,04
|/a2 . X-s + Rk■ | 1.042 + 0,793*
a 2.36 _
w sin*ł 0.795*
1.05 . U
/&, , .K{a,) =
5250 . 3,48
| 3 . (2.76 + 3.7 . 0.44)
= 3010 A
* 0.795
to jest prąd zwarcia na 5 kV, więc w generatorze i w miejscu zwarcia; równocześnie w kablu 15 kV będzie prąd:
3010 (^r) = 1003 A
Początkowy uderzeniowy prąd zwarcia będzie:
1.05
>
□
□
u
a
c\j
iTT C- CD □ Td in u) cu |
fpoi f ui lh csj Ol KI CVJ CV. ¥ KI UJ O KI □ |
er © 0 t on _ □ CX3 _ c\S ° " \ ° dTw _nTY— |
CC ui a ui m m ui nw * KI Ul □ KI O —^ |
k V 15 |
W V 15 |
kY |
Rys. 8.
(o • e,)3 +
2260 . y 2.1,8. 1,05
6200 A
Wielkości reaklancyj i oporności poszczególnych elementów obwodu zwarcia przeliczamy na napięcie generatora.
Prąd nominalny transformatora 11 500 kVA:
(w kablu 15 kV: 6200 . (—) = 2067 A).
podczas gdy dla zwarcia na zaciskach:
/„. y/2.1,8.1,5 2260. | 2.1.8.1.05
0,328
18400 A
11550 .10°° = 1262 A 5250 . |/3
Rozproszenie transformatora: x sl
0.0474 . 5250 1262 . | 'Z
-0.114 ii
analogicznie:
0.0084 , 5250 1262./3
Składowe impedancji kabla 15 kV, przeliczone na 5 kV:
xlt = 314 . 1,072 . 10 . = 0,038 ii ’
r. =0,626 . (— ’ = 0,07 i!
Dla transformatora 4 000 kVA:
4000 . 1000 525 * . |/3 0.0204 . 5250 440 . |/3~
= 440 A
Dla kabla 5
0.0069^5250 = ^g „ 440 , y3
k V:
Całkowite oporności zewnętrznego obwodu zwarcia będą:
II.
Dla łatwiejszego przedstawienia zjawisk zachodzących 01 az dla wyjaśnienia metod, stosowanych przy obliczaniu prądu zwarcia, rozpatrzyliśmy wypadek zwarcia w różnych punktach sieci, zasilanej przez pojedynczy generator. W rzeczywistości rzadko mamy do czynienia z jedną jednostką prądotwórczą, obsługującą całą sieć.
Rozróżnimy dwie ewentualności: sieć może być zasilana przez kilka generatorów za pośrednictwem wspólnych szyn zbiorczych jednej elektrowni, albo też przez kilka elektrowni niezależnych, pracujących równolegle na wspólną sieć. Wypadek, gdy szyny zbiorcze danej elektrowni przez wstawienie w nie dławików, mających ograniczać prądy zwarcia, są podzielone na kilka części — musi być ze względu na sposób obliczania prądów zwarcia, traktowany, jak zasilanie sieci z kilku niezależnych elektrowni.
Ograniczymy się tylko do omówienia prostszego wypadku zasilania sieci z szyn zbiorczych jednej elektrowni, odsyłając, w odniesieniu do sieci zasilanych wielokrotnie, do literatury (11, 12).
Kilka generatorów, załączonych na wspólne szyny zbiorcze, zastępujemy w obliczeniu jednym generatorem „zastępczym", który będzie miał następujące właściwości: 111 ]
I) moc w kilowo!toamperach:
gdzie N1, Nu, N3... są mocami poszczególnych generatorów;