6570141391

ZAŁOŻENIA DO USTAWY O PRACY NA STATKACH MORSKICH

jest wprowadzenie odmiennych rozwiązań w tym zakresie dla pracowników na lądzie i dla marynarzy na statkach, których sposób zatrudnienia wynika ze szczególnego charakteru zadań, dla wykonania których zawiera się z nimi jedynie umowy na czas określony (kontrakty) oraz realizacji zadań określonych celów polityki państwa, w tym przypadku ułatwienia działalności (w postaci obniżenia kosztów pracy) przedsiębiorcom żeglugowym eksploatującym statki pod banderą narodową. Umowy o pracę na czas określony stanowią specyficzną cechę zatrudnienia w transporcie morskim, a szczególny charakter zadań, jakie mają do wykonania w ramach zawartych umów marynarze zatrudniani na statkach morskich jest obiektywnym powodem uzasadniającym odnawianie z nimi tego rodzaju umów, którego przedstawienia wymaga wymienione wyżej Porozumienie ramowe (klauzula 5) od państwa członkowskiego. Należy przy tej okazji nadmienić, że system kontraktowy nie będzie mógł być stosowany do marynarzy zatrudnianych na statkach obsługujących krótkie linie regularne (np. na promach) oraz statkach pełniących specjalną służbę państwową (określonych w art. 5 Kodeksu morskiego), które powinny w tym zakresie pozostawać pod ochroną Kodeksu pracy.

W projekcie ustawy przewiduje się wprowadzenie podziału wynagrodzenia marynarzy za pracę na wynagrodzenie podstawowe oraz dodatek morski. Wynagrodzenie podstawowe ma określać stawka godzinowa lub miesięczna. Wprowadzenie dodatku morskiego jest uzasadnione przede wszystkim ze względu na specyfikę marynarskiej umowy o pracę. Wysokość dodatku morskiego powinna być ustalana z uwzględnieniem kryterium żeglugi, sposobu eksploatacji statku oraz szczególnej uciążliwości i niebezpieczeństwa pracy na statku. Przewiduje się także, że warunki wynagradzania za pracę i przyznawania marynarzom innych świadczeń związanych z pracą, a także sposób i termin wypłaty wynagrodzenia za pracę będą ustalane w u-kładach zbiorowych pracy, regulaminach wynagradzania, a w przypadku armatorów nieobjętych tymi układami lub regulaminami - bezpośrednio w zawieranych indywidualnie z marynarzami marynarskich umowach o pracę.

Jeśli chodzi o proponowane przepisy dotyczące norm czasu pracy na statku oraz norm związanych z czasem wypoczynku marynarzy po pracy, będą one uregulowane inaczej, niż to ma miejsce w obecnie obowiązującej ustawie. Ustalony więc zostanie (zgodnie z normą A2.3 Konwencji MLC) maksymalny wymiar czasu pracy marynarzy na statku na 14 godzin w każdym okresie 24 godzinnym oraz 72 godziny