POŁOŻENIE PRAWNE CHHZEŚt IJAN. 357
dza . że państwo poznało już niebezpieczny dla bogów Panteonu charakter Boga chrześcijańskiego, i stanowi równocześnie zapowiedź bliskiego już wyjęcia chrześcijan stale z pod prawa. Drugi zaś zarzut, to jest: przyjęcie przez arystokracyę rzyni-ska zwyczajów żydowskich, jest nowym świadectwem .identyfikowania jeszcze chrześcijan z żydami przez władzę, pod koniec wieku pierwszego.
ezenia poglądu na tę najwcześniejszą dobę życia Kościoła, powiemy jeszcze słów kilka o prawie własno-ści chrześcijan w tym czasie. Czy chrześcijanin, jako jednostka, mógł być prawnym posiadaczem dóbr ziemskich, i czy mogła być nim także gmina chrześcijańska, tak w samej stolicy jak i na prowincyi?
Nie ulega żadnej wątpliwości, że nie tylko jednostki, ale także całe rodziny chrześcijańskie posiadały dc facto w calem państwie rzymiskiem tak ruchome jak i nieruchome majątki. Jest dalej rzeczą pewną, że i Kościół posiadał de facto już w czasach Apostolskich majątek swój wspólny, kościelny, gdziekolwiek tylko istniała gmina chrześcijańska. Nie mamy bowiem najmniejszego powodu do przypuszczenia, żeby chrześcijanie w Rzymie. Koryncie, Efezie, Anty o cliii lub Aleksandry! byli mniej ofiarnymi i miłosiernymi dla biedniejszych braci od owych w Jerozolimie, co wspólne potrzeby Kościoła w ręce
DI
fl w
swe mienie na d Ale czy jednostki i gminy chrześcijańskie posiadały swe majątki legalnie, a zatem z wiedza i aprobata władz ? Odpowiadamy twierdząco.
u i y ±_ t./ b
*Wprawdzie nie przyznało im państwo prawa własności oso-b n v rn d ekr e t e m, wy s t osowanym do nich. i a k o do chr z e ś ci i an :
t-' 7 *./ t> ; tj o
chrześcijan bowiem nie znało, tylko żydów - powtarzamy z naciskiem — ale narzuciwszy im raz tytuł sekty żydowskiej, uznało ich tern samem, podobnie jak synagogę, osobą prawniczą , zdolna, posiadania. Inne mi słowy: kwesty a legalnego po-
s
- Dzieje Apost. IV. 34 i nast. ..Żadnego między nimi nie było niedostatecznego. Gdyż którzvkolwiek mieli role albo domy. prze dawszy
C? # • *.• t A. i/
przynosili zapłatę za ono. co przed awali. t kładli przed nogi Apostolskicu.