Kazanie na 7 niedzielę zwykłą rok C




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna   księga
gości   
email        dyskusja  
ogłoszenia 
reklama-banery
chat




Kazanie na 7 niedzielę zwykłą
rok C
 W codziennym naszym
życiu wielokrotnie spotykamy się ze złem. Czasami jest to zło o którym
tylko słyszmy, czasami możemy je zobaczyć na ekranie telewizora czy
przeczytać o nich w codziennych gazetach.
Ile razy jest tak, że to
zło nas przeraża. I pytamy samych siebie: „Skąd w człowieku tyle
nienawiści, skąd tyle podłości, skąd tyle zła?”
Bywa i tak, że to zło
dotyka na osobiście, zwłaszcza wtedy, kiedy my albo ktoś z naszych
najbliższych stanie się jego ofiarą. Kiedy to zło nam właśnie przynosi
cierpienie.
Zdarza się i tak, niestety,
że to my jesteśmy źródłem zła.
W dzisiejszej Ewangelii
Chrystus mówi nam o miłości nieprzyjaciół. „Miłujcie waszych
nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie
tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was
oczerniają”.
Pewnie wielu z nas
zastanawia się nad tym, co te słowa oznaczają i czy taka postawa jest w
ogóle możliwa do osiągnięcia. Czy człowiek w ogóle jest w stanie miłować
swoich wrogów, co więcej –ć się za nich.
Pewnie wielu z nas powie,
że to nie jest możliwe. Czy na pewno?
Odpowiedź na to pytanie
przynosi Biblia a konkretnie pierwsze dzisiejsze czytanie liturgiczne.
Opowiada o Dawidzie i
Saulu. Dawid był bardzo popularnym dowódcą wojskowym w armii króla Saula.
Saul był bardzo zazdrosny o Dawida, o to, że jest tak bardzo lubiany i
podziwiany przez lud. Ta zazdrość z czasem stawała się coraz silniejsza; w
końcu doszło do tego, że Saul postanowił go zabić. Przez kilka miesięcy
Saul ścigał Dawida mając do dyspozycji kilka tysięcy żołnierzy. W końcu
stało się tak, że role się odwróciły i to Dawid mógł zabić Saula. A jednak
tego nie uczynił, chociaż w ten sposób mógł raz na zawsze odsunąć od
siebie niebezpieczeństwo i zostać królem Izraela. Nie pozwolił, aby i jego
życiem zawładnęła nienawiść i zemsta.
Możemy powiedzieć: To było
bardzo dawno temu.
Inny przykład: 1943 rok.
Warszawa. Młoda żydówka Leonia Jabłonkówna pisze wiersz pt. „Modlitwa za
Niemców”. W takim czasie i w takim miejscu! Podczas, gdy Niemcy zabijają
Jej naród, ona się za nich modli.
Takich przykładów jest
wiele: w życiu i w naszej literaturze –żby Jurand z Sienkiewiczowskich
„Krzyżaków”.
Czy te wszystkie przykłady
świadczą, że chrześcijanin powinien być obojętny wobec problemu zła. Czy
chodzi o to, żeby ze złem się zgadzać?
Na pewno nie o to chodzi.
Człowiek powinien mieć prawo do tego, aby się bronić. Co więcej
–łeczeństwo powinno mieć takie same prawo. Dokładnie odwrotnie, niż jest w
dzisiejszej Polsce, kiedy przestępcy śmieją się nam w nos a więzienia
coraz bardziej przypominają więzienia czy sanatoria. A normalny, uczciwy
człowiek nawet nie może się bronić, bo zaraz może być oskarżony, że to nie
była obrona konieczna.
Nigdy nie możemy i nie
powinniśmy się zgodzić na takie prawo, które stoi po stronie przestępców.
I tak już wielu ludzi boi się wyjść na ulicę po zmroku? Czy chcemy, żeby
było jeszcze gorzej.
 Zło należy piętnować a złoczyńców
karać bardzo surowo.
Ale nie możemy pozwolić,
aby naszym życiem zawładnęła zemsta i nienawiść.
Kara jest potrzebna, ale
nie z pragnienia zemsty lecz z potrzeby sprawiedliwości i z konieczności
naprawienia krzywd.
„(...) miłość bliźniego
jest drogą, którą trzeba iść, aby dotrzeć do Boga oraz by objawić Jego
obecność nawet w naszym świecie, tak bardzo rozproszonym i obojętnym.”
(Jan Paweł II
1999)

Jakże nie przypomnieć
dzisiaj Sługi Bożego ks. Jerzego Popiełuszki, który wołał za św. Pawłem:
„Nie daj się zwyciężyć złu, lecz zło dobrem zwyciężaj”.  Nie mówił „nie wtrącaj się, „”,ądź
obojętny, „tny”, „nie mieszaję do tego”, ale walcz ze złem. Zwalczaj je –
ale zwalczaj je
No właśnie, jeśli będziemy
odpowiadać złem na zło, nienawiścią na nienawiść, wrogością na wrogość, to
czy przez to na świecie będzie więcej dobra? Co w ten sposób
osiągniemy.
Spójrzmy na Chrystusa.
„Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”. Spójrzmy na Jana
Pawła II, który po wyjściu ze szpitala po zamachu spotkał się z
zamachowcem i mu przebaczył.
Czy my możemy odmawiać
bliźniemu swego przebaczenia? Jeśli naprawdę żałuje, jeśli przyznaje się
do swoich błędów i widzimy, że robi to szczerze, że coś robi, żeby się
zmienić; czy w takim przypadku możemy mu odmówić swojego przebaczenia?
Johan Wolfgang Goethe
pisał: „Kto się zbliża, tego nie odpychajcie, a kto odchodzi tego nie
zatrzymujcie, kto wraca, tego przyjmijcie tak, jakby się nigdy nie
oddalał”.
W modlitwie Ojcze nasz
mówimy: „I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom”.
Jeśli nie będziemy potrafili przezwyciężyć w sobie zemsty i nienawiści,
jeżeli nie przebaczymy bliźniemu, to czy mamy prawo prosić Boga o
przebaczenie dla siebie.
Czy można miłować
nieprzyjaciół?
Na pewno jest to trudne,
ale na pewno jest to możliwe.
Matka Teresa z Kalkuty tak
pisała:
„Ludzie są nierozsądni,
nielogiczni i zajęci
sobą,
KOCHAJ ICH MIMO TO.
Jeśli uczynisz coś
dobrego,
zarzucą ci egoizm i ukryte
intencje,
CZYŃ DOBRO MIMO TO.
Jeśli ci się coś uda,
zyskasz fałszywych
przyjaciół i prawdziwych wrogów.
STARAJ SIĘ MIMO TO.
Dobro, które czynisz,
jutro zostanie
zapomniane.
CZYŃ DOBRO MIMO TO.
Uczciwość i otwartość
wystawią cię na ciosy.
BĄDŹ MIMO TO UCZCIWY I
OTWARTY.
To, co zbudowałeś wysiłkiem
wielu lat,
może przez jedną noc lec w
gruzach.
BUDUJ MIMO TO.
Twoja pomoc jest naprawdę
potrzebna,
ale kiedy będziesz pomagał
ludziom,
oni mogą cię
zaatakować.
POMAGAJ IM MIMO TO.
Daj światu z siebie
wszystko,
a wybiją ci zęby.
MIMO TO DAJ ŚWIATU Z SIEBIE
WSZYSTKO”.
„Nie daj się zwyciężyć złu,
ale zło dobrem zwyciężaj”.
Amen.
 
Ks. Jacek Wichorowski