CAŁKA KRZYWOLINIOWA
CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA W R
3
.
Def.
Zbiór
K
= (x, y, z) ∈ R3 : x = x(t), y = y(t), z = z(t), t ∈ [α, β] , x, y, z ∈ C0([α, β]; R)
nazywamy krzywą w przestrzeni R
2
.
Jeżeli krzywa K nie ma punktów wielokrotnych, tzn. punktów odpowiadających
dwom lub więcej różnym wartościom parametru t, to nazywamy ją łukiem zwykłym.
Jeżeli ponadto
x, y , z
∈ C1([α, β; R]) i x (t)
2
+ y (t)
2
+ z (t)
2
> 0 na przedziale [α, β]
to łuk K nazywamy łukiem regularnym (gładkim).
Jeżeli krzywa K daje się "podzielić" na skończoną liczbę łuków regularnych,
to nazywamy ją krzywą regularną.
Krzywą regularną spełniającą warunki :
,
x
(α) = x(β),
y
(α) = y(β)
z
(α) = z(β)
nazywamy krzywą regularną zamkniętą.
Def.
Niech F
będzie funkcją rzeczywistą trzech zmiennych określoną
∈ C0(K, R)
na łuku gładkim K.
Całkę krzywoliniową nieskierowaną funkcji F,ciągłej na łuku regularnym K
,
⊂ R3
zdefiniujmy następująco:
.
K
∫
F
(x, y, z) dK
df
=
β
α
∫
F
(x(t), y(t), z(t)) x (t)
2
+ y (t)
2
+ z (t)
2
dt
Tw.
Całka krzywoliniowa funkcji F(x,y), po krzywej regularnej
K
⊂ R3
będącą sumą skończonej liczby łuków regularnych, które nie mają wspólnych punktów we-
wnętrznych, jest sumą całek krzywoliniowych tej funkcji
po poszczególnych łukach regularnych.
Wybrane własności całki krzywoliniowej nieskierowanej.
Niech
F, G
∈ C0(K, R),
α, β ∈ R,
K
= K1 ∪ K2, intK1 ∩ intK2 = ∅
(iloczyn wnętrz), to
(3)
K
∫
[α F(x, y, z) + β G(x, y, z)] dK = α
K
∫
F
(x, y, z) dK + β
K
∫
G
(x, y, z) dK
(4)
K
∫
F
(x, y, z) dK =
K
1
∫
F
(x, y, z) dK1 +
K
2
∫
F
(x, y, z) dK2
(5)
K
∫
F
(x, y, z) dK ≥ 0
dla
F
(x, y, z) ≥ 0 na K