©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
1
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
TYDZIEŃ 25.
ZAKŁADAMY ZIELONY KĄCIK
Zajęcia 1.
Zakładamy zielony kącik
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Gałązki kasztanowca” – działanie dzieci. Uważne słuchanie i wykonywanie poleceń. Wdrażanie
do zgodnej współpracy w zespole. Rozumienie znaczenia wody dla wzrostu roślin.
3. „Drzewa” – zabawa naśladowcza.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. Szczypiorek – słuchanie wiersza D. Gellnerowej połączone z wykonaniem ćwiczenia „Co wyrośnie
z cebuli?” w K3., 13. Uważne słuchanie utworu. Rozumienie znaczenia jedzenia szczypiorku dla
zdrowia. Budowanie wypowiedzi zrozumiałej dla otoczenia. Doskonalenie sprawności manualnej.
5. „Cebulka i szczypiorek” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Sadzimy cebulkę” – zabawa bieżna.
9. „Sadzimy cebulę” – działanie dzieci. Wykonywanie czynności koniecznych do posadzenia cebuli.
Rozumienie, czego roślina potrzebuje do wzrostu.
10. Zabawy dowolne – zachęcanie do korzystania z gier i układanek.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: gaïÈzki kasztanowca, wazon, konewka z wodÈ, bÚbenek, cebula, doniczka
ze szczypiorkiem, K3., 14, kredki, szarfy ĝóïte i zielone, obrÚcze Ăredniej wielkoĂci, cebule, maïe do-
niczki, ziemia, konewki z wodÈ.
Rodzaj zajęć:
y
Szczypiorek – sïuchanie wiersza Danuty Gellnerowej poïÈczone z wykonaniem Êwiczenia „Co wy-
roĂnie z cebuli?” w K3., 13.
Przebieg dnia:
I
y
Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleĝanek.
y
„GaïÈzki kasztanowca” – dziaïanie dzieci.
Dzieci wspólnie z N. nalewajÈ wody do wazonu, a nastÚpnie wkïadajÈ do niego gaïÈzki. Udziela-
jÈ odpowiedzi na pytanie: Dlaczego do wazonu trzeba nalaÊ wody?. StawiajÈ wazon z gaïÈzkami
w kÈciku przyrody.
y
„Drzewa” – zabawa naĂladowcza.
Dzieci biegajÈ w tempie podawanym na bÚbenku. Na hasïo: Drzewa szumiÈ! – stajÈ w maïym
rozkroku, unoszÈ w górÚ rÚce i naĂladujÈ ruch gaïÚzi na wietrze.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
II
y
Szczypiorek – sïuchanie wiersza Danuty Gellnerowej.
N. recytuje wiersz i w odpowiednim momencie pokazuje dzieciom cebulÚ i doniczkÚ ze szczy-
piorkiem.
gałązki
kasztanowca,
wazon, konewka
z wodą
bębenek
cebula, doniczka
ze szczypiorkiem
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
2
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Marzena Borowiecka
Szczypiorek
Wïoĝyïam do ziemi cebulÚ
w zeszïy wtorek,
teraz mam w doniczce
zielony szczypiorek.
Jeĝeli przyjdziecie
do mnie, mili goĂcie,
to mnie o szczypiorek
zielony poproĂcie.
Rozmowa kierowana pytaniami N.:
– Co wsadziïam do ziemi?
– A co teraz mam w doniczce?
WyjaĂnienie znaczenia jedzenia szczypiorku dla zdrowia.
y
„Co wyroĂnie z cebuli?” – wykonanie Êwiczenia w K3., 13.
Opowiadanie treĂci obrazka. Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Co wyroĂnie z cebuli?. Koloro-
wanie wïaĂciwego obrazka.
y
„Cebulka i szczypiorek” – zabawa orientacyjno-porzÈdkowa.
N. dzieli dzieci na dwie grupy: cebulki i szczypiorek. Dzieciom-cebulkom zawiÈzuje ĝóïtÈ szarfÚ
na ramieniu, a dzieciom-szczypiorkom – zielonÈ. Dzieci biegajÈ w tempie podawanym na bÚben-
ku. Na mocne uderzenie w instrument zatrzymujÈ siÚ i dobierajÈ parami – cebulka ze szczypior-
kiem. ZabawÚ powtarza siÚ 2 lub 3 razy.
y
Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeñstwa.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
III
y
„Sadzimy cebulkÚ” – zabawa bieĝna.
N. rozkïada obrÚcze w pewnym oddaleniu od siebie. Dzieci biegajÈ ostroĝnie miÚdzy rozïoĝonymi
obrÚczami. Na hasïo: Sadzimy cebulki! – dzieci wskakujÈ do najbliĝszej obrÚczy. ZabawÚ powtarza
siÚ 3 lub 4 razy.
y
„Sadzimy cebulÚ” – dziaïanie dzieci.
Na stolikach znajdujÈ siÚ maïe doniczki, ziemia, cebule i konewki z wodÈ. Dzieci pod kierunkiem
N. nasypujÈ ziemiÚ do doniczek, robiÈ w ziemi wgïÚbienia (w kaĝdej doniczce jedno wgïÚbienie),
umieszczajÈ w nich cebule i przysypujÈ ziemiÈ. Na koniec podlewajÈ. UmieszczajÈ doniczki z ce-
bulami w wyznaczonym miejscu. N. przypomina, ĝe roĂlinom do wzrostu potrzebne sÈ: ciepïo,
Ăwiatïo i woda.
y
Zabawy dowolne – zachÚcanie do korzystania z gier i ukïadanek.
Zajęcia 2.
Jak dbać o zielony kącik?
I
II
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Jak dbać o zielony kącik?” – zajęcia z profilaktyki logopedycznej P. Siewiera-Kozłowskiej. Kształtowanie
prawidłowych nawyków oddechowych – oddychanie prawidłowym torem, poszerzanie wydolności
oddechowej płuc, wydłużanie fazy wydechu. Ćwiczenie narządów artykulacyjnych – wzmacnianie
języka i mięśnia okrężnego warg, pionizacja języka.
3. „Skacz jak piłka” – zabawa z elementem podskoku.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. „Jak dbać o zielony kącik?” – zajęcia muzyczno-ruchowe. Utrwalenie piosenki Burak i cebulka. Roz-
wijanie wyobraźni muzycznej i poczucia rytmu. Kształcenie wyrażania emocji przez ruch i muzykę
(elementy muzykoterapii).
K3., 13, kredki
żółte i zielone
szarfy, bębenek
obręcze średniej
wielkości
cebule, małe
doniczki, ziemia,
konewki z wodą
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
3
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Marzena Borowiecka
III
5. „Rzuć woreczek” – zabawa z elementem rzutu.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Podlewamy rośliny” – zabawa naśladowcza.
9. „Dbamy o nasz zielony kącik” – działanie dzieci. Rozumienie, że rośliny do życia potrzebują wody
i słońca. Wdrażanie do dbania o rośliny w kąciku.
10. Zabawy dowolne – zachęcanie do korzystania z gier i układanek.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: duĝa piïka, tamburyno, grzechotka, ĝóïte i czerwone wstÈĝki, woreczki, obrÚ-
cze Ăredniej wielkoĂci, doniczki z cebulami, wazon z gaïÈzkami kasztanowca, konewki z wodÈ.
Rodzaj zajęć:
y
„Jak dbaÊ o zielony kÈcik?” – zajÚcia muzyczno-ruchowe.
Przebieg dnia:
I
y
Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleĝanek.
y
„Jak dbaÊ o zielony kÈcik?” – zajÚcia z profilaktyki logopedycznej Patrycji Siewiera-Kozïowskiej.
Jak dbaÊ o zielony kÈcik?
Zanim nasz ogródek do góry uroĂnie,
Dzieci majÈ otwarte usta i czubkiem jÚzyka siÚga-
jÈ jak najwyĝej – do górnej wargi.
Musimy troszeczkÚ pomóc pani wioĂnie:
Zamiast sïonka – nasze wesoïe uĂmiechy,
RozciÈgajÈ wargi w szerokim uĂmiechu, ĂciÈgajÈ
w ryjek. mwiczenie powtarzajÈ kilka razy i koñczÈ
uĂmiechem.
Zamiast wiatru – nasze gorÈce oddechy,
RobiÈ gïÚboki wdech przez nos i delikatny, powol-
ny wydech przez usta. mwiczenie powtarzajÈ kilka
razy.
A zamiast deszczyku – z konewki woda,
Ona najlepiej siï roĂlinkom doda!
Dzieci wysuwajÈ jÚzyk do przodu i próbujÈ zrobiÊ
z niego rurkÚ – dzióbek konewki.
y
„Skacz jak piïka” – zabawa z elementem podskoku.
Dzieci stojÈ w gromadce przed N., który trzyma w rÚkach piïkÚ. N. zaczyna powoli odbijaÊ piïkÚ,
a dzieci podskakujÈ w tempie odbijanej piïki. NastÚpnie N. odbija piïkÚ szybciej i dzieci równieĝ
podskakujÈ szybciej – nadal w tempie odbijanej piïki. Gdy N. podnosi piïkÚ w górÚ – dzieci od-
poczywajÈ.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
II
y
„Jak dbaÊ o zielony kÈcik?” – zajÚcia muzyczno-ruchowe.
1. „Burak i cebulka” – zabawa rytmiczna.
N. Ăpiewa wczeĂniej poznanÈ piosenkÚ Burak i cebulka. NastÚpnie dzieci ĂpiewajÈ jÈ razem z N.
i wykonujÈ nastÚpujÈce czynnoĂci:
– chodzÈ w parach po sali przy sïowach: cebulka, cebulka okrÈgïa jak kulka;
– tañczÈ w parach w kóïeczko przy sïowach: buraczka zïapaïa, potañcowaÊ chciaïa;
– maszerujÈ w parach po sali przy sïowach: buraczek, buraczek miaï czerwony fraczek;
– tañczÈ w parach w kóïeczko przy sïowach: z cebulkÈ tañcowaï, nóĝek nie ĝaïowaï.
duża piłka
tamburyno,
grzechotka,
żółte i czerwone
wstążki
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
4
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Marzena Borowiecka, Barbara Nawolska
2. Zabawa logorytmiczna.
Dzieci powtarzajÈ tekst za N. najpierw wolno, potem szybciej i naĂladujÈ czynnoĂci, o których
jest mowa w tekĂcie:
– cebula, cebulka – dzieci klaszczÈ;
– okrÈgïa jak kulka – zataczajÈ przed sobÈ koïo;
– buraczka zïapaïa – kïaniajÈ siÚ;
– potañczyÊ chciaïa – swobodnie poruszajÈ siÚ;
– buraczek, buraczek – klaszczÈ;
– miaï czerwony fraczek – wykonujÈ ruchy naprzemienne nóg w przód;
– z cebulkÈ tañcowaï – swobodnie poruszajÈ siÚ;
– nóĝek nie ĝaïowaï – wykonujÈ krok w bok prawÈ nogÈ, potem lewÈ nogÈ.
3. Zabawa integracyjna.
N. dzieli dzieci na dwie grupy: buraki i cebule. Dzieci-buraki dostajÈ czerwone wstÈĝki i gdy
sïyszÈ tamburyno, swobodnie poruszajÈ siÚ w jego rytm (wolno – szybko), wykonujÈc ruchy
wstÈĝkÈ. Dzieci-cebule majÈ ĝóïte wstÈĝki i gdy sïyszÈ grzechotkÚ, swobodnie poruszajÈ siÚ
w jej rytm (wolno – szybko), wykonujÈc ruchy wstÈĝkÈ. Gdy tamburyno i grzechotka bÚdÈ jed-
noczeĂnie wystukiwaÊ okreĂlony rytm (wolno – szybko), wówczas dzieci dobierajÈ siÚ parami
i tañczÈ swobodnie, poruszajÈc wstÈĝkami. ZabawÚ moĝna powtórzyÊ 2 lub 3 razy.
y
„RzuÊ woreczek” – zabawa z elementem rzutu.
Dzieci otrzymujÈ woreczki i poruszajÈ siÚ z nimi swobodnie. Na hasïo: RzuÊ woreczek! – dzieci
podrzucajÈ woreczki obiema rÚkami, potem prawÈ i lewÈ rÚkÈ na zmianÚ.
y
Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeñstwa.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
III
y
„Podlewamy roĂliny” – zabawa naĂladowcza.
N. rozkïada obrÚcze w pewnym oddaleniu od siebie i dzieli dzieci na dwie grupy: roĂlinki i ogrod-
ników. Dzieci-roĂlinki siadajÈ w obrÚczach, a dzieci-ogrodnicy chodzÈ miÚdzy roĂlinkami i naĂla-
dujÈ podlewanie. Ogrodnicy wracajÈ do N. i patrzÈ, jak dzieci-roĂlinki rosnÈ – powoli podnoszÈ
siÚ i stajÈ w obrÚczach. Kiedy wszystkie roĂlinki urosnÈ, dzieci zamieniajÈ siÚ rolami.
y
„Dbamy o nasz zielony kÈcik” – dziaïanie dzieci.
Dzieci podlewajÈ doniczki z cebulkami i uzupeïniajÈ wodÚ w wazonie z gaïÈzkami kasztanowca.
N. przypomina, co jest niezbÚdne roĂlinom do wzrostu – sïoñce, które je ogrzewa, i woda.
y
Zabawy dowolne – zachÚcanie do korzystania z gier i ukïadanek.
Zajęcia 3.
Cebule i cebulki
I
II
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Krokusy w naszym kąciku” – działanie dzieci. Poznanie nazwy przyrodniczej krokusy. Rozpoznawanie
kolorów: fioletowy, żółty, biały.
3. „Cebulka” – opowieść ruchowa.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. „Cebule i cebulki” – zabawy matematyczne połączone z wykonaniem ćwiczenia „Krokusy” w K3., 14.
Doskonalenie liczenia. Rozdzielanie elementów na dwie równe części. Rozumienie określenia tyle
samo. Tworzenie rytmicznego układu według wzoru.
5. „Doniczka z cebulką i doniczka z krokusem” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
woreczki
obręcze średniej
wielkości
doniczki
z cebulami, wazon
z gałązkami
kasztanowca,
konewki z wodą
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
5
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska
III
8. „Wskocz do obręczy” – zabawa z elementem podskoku.
9. „Kolorowe krokusy” – zabawa dydaktyczna. Utrwalanie wyglądu i nazwy krokusów. Posługiwanie się
nazwami kolorów: fioletowy, biały, żółty. Grupowanie elementów według kolorów. Doskonalenie
liczenia w dostępnym zakresie.
10. Zabawy dowolne – zachęcanie do korzystania z gier i układanek.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: kolorowe krokusy w doniczkach, cebulki krokusów, cebula, liczmany – cebula
dymka, K3., 14, szarfy, ĝóïte i biaïe wstÈĝeczki (np. z krepiny), duĝa obrÚcz, 3 obrÚcze, obrazki kroku-
sów z zasobów N.: fioletowe, biaïe, ĝóïte.
Rodzaj zajęć:
y
„Cebule i cebulki” – zabawy matematyczne poïÈczone z wykonaniem Êwiczenia „Krokusy”
w K3., 14.
Przebieg dnia:
I
y
Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleĝanek.
y
„Krokusy w naszym kÈciku” – dziaïanie dzieci.
N. nazywa kwiaty i ustawia w kÈciku doniczki z krokusami. Dzieci nazywajÈ ich kolory: biaïe,
ĝóïte, fioletowe, oraz wskazujÈ liĂcie i kwiaty. N. pokazuje cebulki krokusów i wyjaĂnia, ĝe to z nich
wyrastajÈ krokusy. Porównywanie cebul – warzywa i krokusa. Próby znalezienia podobieñstw
(z obu wyrastajÈ roĂliny) i róĝnic (wielkoĂÊ).
y
„Cebulka” – opowieĂÊ ruchowa.
N. opowiada historiÚ krokusa, a dzieci ilustrujÈ ruchem jej treĂÊ.
Krokus mieszkaï sobie w cebulce, swoim domku, gïÚboko pod ziemiÈ (dzieci leĝÈ na podïo-
dze, zwijajÈc siÚ jak najmocniej). Byïo tam ciepïo, cicho i ciemno (dzieci zamykajÈ oczy
i cichutko leĝÈ). Jednak pewnego dnia zrobiïo mu siÚ jakoĂ niewygodnie (dzieci zaczynajÈ
siÚ wierciÊ). Nagle cebulka pÚkïa i krokus wysunÈï maïy kieïek (dziecko wysuwa w górÚ rÚkÚ
albo nogÚ), potem kieïek zaczÈï rosnÈÊ i rosnÈÊ (dzieci powoli podnoszÈ siÚ), wypuĂciï listki
i piÚknie zakwitï (dzieci unoszÈ rÚce w górÚ, jakby to byïy pïatki kwiatów). Teraz w kÈciku
kwitnie duĝo piÚknych kolorowych krokusów (dzieci obracajÈ siÚ w jednÈ i drugÈ stronÚ,
pokazujÈc swoje „pïatki”).
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
II
y
„Cebule i cebulki” – zabawy matematyczne.
N. daje kaĝdemu dziecku po garĂci maïych cebulek. Dzieci mogÈ dostaÊ róĝnÈ liczbÚ cebulek,
ale N. czuwa, aby kaĝde dziecko dostaïo tyle cebulek, ile jest w stanie policzyÊ.
Dzieci siadajÈ w póïkolu, kïadÈ przed sobÈ swoje cebulki. N. prosi, aby uïoĝyïy cebulki w rzÚdzie
i policzyïy je. Dzieci liczÈ i kaĝde kolejno mówi, ile ma cebulek. Teraz policzcie je w przeciwnÈ
stronÚ. Ile cebulek macie teraz? Kaĝde dziecko znowu podaje, ile ma cebulek. Chodzi o doĂwiad-
czanie, ĝe kierunek liczenia nie ma wpïywu na wynik. Teraz N. poleca dzieciom podzieliÊ cebulki
na 2 kupki i policzyÊ, ile cebulek jest w kaĝdej kupce. Dzieci mówiÈ, ile majÈ w kaĝdej z kupek.
Czy w obu kupkach macie po tyle samo cebulek? Jeĝeli nie, to rozdzielcie je tak, aby byïo po równo.
JeĂli to nie bÚdzie moĝliwe (dziecko ma nieparzystÈ liczbÚ cebulek), to N. pyta: A jak dodam ci
jeszcze 1 cebulkÚ, to uda ci siÚ rozdzieliÊ cebulki na 2 równe czÚĂci?. Niezaleĝnie od odpowiedzi
dziecka N. dodaje 1 cebulkÚ i zachÚca do dziaïania: Spróbuj teraz.
kolorowe krokusy
w doniczkach,
cebulki krokusów,
cebula
liczmany – cebula
dymka
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
6
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska, Justyna Mordas
y
„Krokusy” – wykonanie Êwiczenia w K3., 14.
Nalepianie doniczek z krokusami tak, aby na kaĝdym stole byïo ich po tyle samo. Udzielanie
odpowiedzi na pytanie: Po ile doniczek z krokusami jest na kaĝdym stole?. Koñczenie nalepiania
obrazków na dole kartki.
y
„Doniczka z cebulkÈ i doniczka z krokusem”– zabawa orientacyjno-porzÈdkowa.
N. dzieli dzieci na dwie grupy: cebulki i krokusy. Cebulkom zawiÈzuje ĝóïte wstÈĝeczki, a kroku-
som – biaïe. Na podïodze ukïada z szarf dwie doniczki i oznacza je wstÈĝeczkami. Dzieci biegajÈ
swobodnie. Na hasïo: Cebulki i krokusy do doniczek! – dzieci biegnÈ szybko do miejsca oznaczo-
nego takÈ samÈ wstÈĝeczkÈ jak ta, którÈ majÈ na rÚku. N. sprawdza, czy wszystkie cebulki i kro-
kusy trafiïy do odpowiednich doniczek.
y
Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeñstwa.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
III
y
„Wskocz do obrÚczy” – zabawa z elementem podskoku.
N. ukïada obrÚcz na podïodze, dzieci stojÈ jedno za drugim przed obrÚczÈ. Kolejno wskakujÈ
i wyskakujÈ z obrÚczy – wskakujÈ obunóĝ, zatrzymujÈ siÚ w Ărodku i wyskakujÈ na zewnÈtrz rów-
nieĝ obunóĝ.
y
„Kolorowe krokusy” – zabawa dydaktyczna.
N. ukïada w szeregu trzy obrÚcze i wkïada do nich po jednym obrazku krokusa fioletowego, bia-
ïego i ĝóïtego. Wskazuje kwiaty w kolejnych obrÚczach i mówi: W pierwszej / drugiej / trzeciej ob-
rÚczy bÚdÈ krokusy... a dzieci dopowiadajÈ wïaĂciwe sïowo. NastÚpnie wkïadajÈ obrazki kwiatów
do odpowiednich obrÚczy (liczba w zaleĝnoĂci od moĝliwoĂci dzieci). Liczenie krokusów fioleto-
wych, biaïych i ĝóïtych. Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Ile krokusów jest w pierwszej / drugiej /
trzeciej obrÚczy?.
y
Zabawy dowolne – zachÚcanie do korzystania z gier i ukïadanek.
Zajęcia 4.
Skąd się bierze kolor zielony?
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Zielone gałązki w kąciku” – obserwacje przyrodnicze. Dostrzeganie pojawiających się pączków i mło-
dych listków. Wdrażanie do pielęgnacji roślin w kąciku przyrody.
3. „Zielone pączki” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. „Skąd się bierze kolor zielony?” – zajęcia plastyczne. Rozwijanie umiejętności mieszania kolorów.
5. „Kotki” – zabawa z czworakowaniem.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Piłeczki” – zabawa z elementem podskoku.
9. Bajka o zielonej kredce – słuchanie utworu A. Galicy. Uważne słuchanie utworu. Utrwalanie nazwy ko-
loru zielonego. Rozwijanie wyobraźni i pomysłowości. Wdrażanie do prawidłowego trzymania kredki.
10. Zabawy dowolne – zachęcanie do korzystania z gier i układanek.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: wazon z gaïÈzkami kasztanowca, konewka z wodÈ, bÚbenek, prosty ksztaït
kwiatka (Ărednica ok. 3–4 cm) dla kaĝdego dziecka, kartki A4, drewniane klamerki do bielizny
(po jednej dla kaĝdego dziecka), farby plakatowe w kolorach niebieskim i ĝóïtym, pÚdzelki, kleje,
kartony, zielone kredki.
K3., 14
szarfy, żółte
i białe wstążeczki
(np. z krepiny)
duża obręcz
3 obręcze,
obrazki krokusów:
fioletowe, białe,
żółte
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
7
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Justyna Mordas
Rodzaj zajęć:
y
„SkÈd siÚ bierze kolor zielony?” – zajÚcia plastyczne.
Przebieg dnia:
I
y
Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleĝanek.
y
„Zielone gaïÈzki w kÈciku” – obserwacje przyrodnicze.
OglÈdanie gaïÈzek kasztanowca w kÈciku przyrody. Zwracanie uwagi na pojawiajÈce siÚ na nich
zielone pÈczki i mïode listki. Uzupeïnienie wody w wazonach.
y
„Zielone pÈczki” – zabawa orientacyjno-porzÈdkowa.
Dzieci biegajÈ w tempie podawanym na bÚbenku. Na hasïo: Zielone pÈczki! – dzieci zatrzymujÈ
siÚ, kïadÈ na podïodze i zwijajÈ siÚ w kuleczkÚ. Na uderzenie w bÚbenek i hasïo: Z pÈczka rozwi-
jajÈ siÚ listki! – dzieci wstajÈ i biegajÈ dalej.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
II
y
„SkÈd siÚ bierze kolor zielony?” – zajÚcia plastyczne.
CzÚĂÊ I – inspiracja
N. informuje dzieci, ĝe bÚdÈ wykonywaÊ ozdobne kwiatki do ich zielonego kÈcika. Aby wykonaÊ
takie kwiatki, trzeba najpierw pomalowaÊ na zielono klamerki do bielizny. N. prezentuje dzie-
ciom wylane na paletki farby w kolorach niebieskim i ĝóïtym. Zauwaĝa, ĝe nie ma koloru zie-
lonego, i prosi, aby dzieci zastanowiïy siÚ, co trzeba zrobiÊ, ĝeby otrzymaÊ kolor zielony.
CzÚĂÊ II – aktywnoĂÊ twórcza
1. Dzieci swobodnie eksperymentujÈ na kartkach, mieszajÈc kolory z paletek tak, aby uzyskaÊ
kolor zielony. Wspólnie sprawdzajÈ, czy komuĂ siÚ udaïo.
2. Razem z N. nazywajÈ dwa kolory, które poïÈczone ze sobÈ tworzÈ kolor zielony.
3. Dzieci malujÈ klamerki do bielizny na zielono.
4. Gdy farba wyschnie, na górze klamerki przyklejajÈ ksztaït kwiatka.
CzÚĂÊ III – omówienie i prezentacja
Dzieci przymocowujÈ gotowe klamerkowe kwiatki w zielonym kÈciku (np. zaczepiajÈ o brzeg
doniczek lub przyczepiajÈ do wbitych w ziemiÚ patyczków). OmawiajÈ swoje prace.
y
„Kotki” – zabawa z czworakowaniem.
Dzieci-kotki chodzÈ na czworakach. Na sygnaï N. zatrzymujÈ siÚ, robiÈ koci grzbiet, miauczÈ,
kïadÈ siÚ na podïodze na boku i ĂpiÈ. BudzÈ siÚ, przeciÈgajÈ, ziewajÈ i dalej chodzÈ na czworakach.
y
Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeñstwa.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
III
y
„Piïeczki” – zabawa z elementem podskoku.
Dzieci piïeczki podskakujÈ na dwóch nogach w miejscu i do przodu. RÚce opuszczone wzdïuĝ
tuïowia, stopy razem. Po kilku podskokach odpoczynek w przysiadzie podpartym.
y
Bajka o zielonej kredce – sïuchanie utworu Agnieszki Galicy.
Bajka o zielonej kredce
Pewnego dnia, bardzo wczeĂnie rano, kiedy wszyscy jeszcze spali, w maïym pudeïku spaïy
takĝe kolorowe kredki.
Spaïa kredka niebieska, której Ăniïo siÚ niebo, spaïa kredka pomarañczowa i Ăniïy jej siÚ
pomarañcze, ĝóïtej kredce przyĂniïa siÚ ĝóïta cytryna, a zielonej kredce nic siÚ nie Ăniïo,
wazon z gałązkami
kasztanowca,
konewka z wodą
bębenek
prosty kształt
kwiatka (średnica
ok. 3–4 cm)
dla każdego
dziecka, kartki A4,
drewniane
klamerki
do bielizny
(po jednej
dla każdego
dziecka), farby
plakatowe
w kolorach
niebieskim
i żółtym, pędzelki,
kleje, kartony,
zielone kredki
kartony, zielone
kredki
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
8
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
bo wïaĂnie siÚ obudziïa. PrzeciÈgnÚïa siÚ, ziewnÚïa i cichutko wyszïa z pudeïka. Rozejrzaïa siÚ
zielona kredka dookoïa i zobaczyïa, ĝe wszyscy jeszcze ĂpiÈ.
– ZrobiÚ im niespodziankÚ i narysujÚ coĂ Ălicznego – mruknÚïa i szur, szur, szur, narysowa-
ïa wielkiego, puszystego, zielonego kota.
– Pobudka! – zawoïaïa zielona kredka. – Pobudka, zobaczcie, co wam narysowaïam!
Zaspane kredki wstawaïy powoli, ziewaïy, przecieraïy oczy ze zdumienia i... nagle wszystkie
zaczÚïy siÚ ĂmiaÊ:
– Co to za kot, zielony kot, kto to widziaï zielonego kota!
Zielona kredka jeszcze bardziej pozieleniaïa ze zïoĂci:
– Co wam siÚ nie podoba? Czy kot nie jest piÚkny? Ma sterczÈce uszy, dïugi ogonek i pu-
szyste futerko.
– Tak, ale kot nie moĝe byÊ zielony – powiedziaïy kredki.
Zielona kredka byïa bardzo zasmucona.
– Tak siÚ staraïam, a wam siÚ nie podoba.
– Nie martw siÚ, ty moĝesz narysowaÊ piÚknÈ zielonÈ trawÚ i zielone listki, i zielony las, i zie-
lony ogórek, i...
Ale zielona kredka juĝ nie sïuchaïa, zabraïa siÚ szybko do roboty i narysowaïa – wiesz co? –
narysowaïa zielonÈ ĝabkÚ.
Rozmowa kierowana pytaniami N.:
– Jakie kredki spaïy w pudeïku?
– Co Ăniïo siÚ niebieskiej / pomarañczowej / ĝóïtej / zielonej kredce?
– Jaka kredka siÚ obudziïa?
– Co narysowaïa dla ĂpiÈcych kredek?
– Dlaczego inne kredki Ămiaïy siÚ z jej rysunku?
– Co mogïa narysowaÊ zielona kredka?
Dzieci rysujÈ zielonÈ kredkÈ obrazki wedïug wïasnych pomysïów.
y
Zabawy dowolne – zachÚcanie do korzystania z gier i ukïadanek.
Zajęcia 5.
Zdrowie na wiosnę
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Cebulka ze szczypiorem” – składanie obrazka z części. Posługiwanie się wyrazami: cebula, szczypio-
rek. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej i dokładności przez dopasowywanie elementów.
3. Cebulka i szczypiorek” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 25 – rozwijanie ogólnej sprawności i zwinności.
5. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
6. „Ścieżka zdrowia” – zabawa ruchowa w ogrodzie.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Kanapka ze szczypiorkiem” – zabawa naśladowcza J. Wasilewskiej.
9. „Kanapki ze szczypiorkiem” – degustacja. Pokonywanie niechęci do jedzenia szczypiorku. Rozumienie
znaczenia jedzenia szczypiorku dla zdrowia.
10. Zabawy dowolne – zachęcanie do korzystania z gier i układanek.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: obrazki cebuli ze szczypiorkiem z zasobów N. pociÚte na 4 czÚĂci, zabawki,
wzór do uïoĝenia, kanapki z masïem, szczypiorek, nóĝ, deska do krojenia.
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
9
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
Rodzaj zajęć:
y
mwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 25.
Przebieg dnia:
I
y
Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleĝanek.
y
„Cebulka ze szczypiorem” – skïadanie obrazka z czÚĂci.
N. wskazuje na obrazku cebulÚ i szczypiorek, a dzieci je nazywajÈ. SkïadajÈ wedïug wzoru ob-
razek pociÚty na 4 czÚĂci (ciÚcia wykonane wedïug linii poziomych i pionowych – kwadraty
i prostokÈty).
y
„Cebulka i szczypiorek” – zabawa orientacyjno-porzÈdkowa.
Dzieci biegajÈ swobodnie w róĝnych kierunkach. Na hasïo: Cebulka! – przykucajÈ i chowajÈ nisko
gïowy. Na hasïo: Szczypiorek! – stajÈ w maïym rozkroku i unoszÈ w górÚ rÚce.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
II
y
mwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 25.
– „Cebulka i szczypiorek” – zabawa orientacyjno-porzÈdkowa.
Dzieci biegajÈ swobodnie w róĝnych kierunkach. Na hasïo: Cebulka! – dzieci przykucajÈ i cho-
wajÈ nisko gïowy. Na hasïo: Szczypiorek! – stajÈ w maïym rozkroku i unoszÈ w górÚ rÚce.
– „Hodujemy szczypiorek” – Êwiczenie duĝych grup miÚĂniowych.
Dzieci siedzÈ skrzyĝnie, rÚce na kolanach, gïowa pochylona. Na hasïo: Z cebulki wyrasta szczy-
piorek! – dzieci powoli prostujÈ siÚ, unoszÈc wysoko rÚce. mwiczÈ na zmianÚ skïon i wyprost.
– „Kotki” – zabawa z czworakowaniem.
Dzieci chodzÈ na czworakach. Na hasïo: Kotek odpoczywa! – zwijajÈ siÚ w kulkÚ na podïodze,
potem przekrÚcajÈ siÚ na drugi bok, wstajÈ i idÈ dalej na czworakach.
– „JadÈ koniki” – zabawa bieĝna.
Dzieci ustawione w parach, jedno dziecko za drugim, trzymajÈ siÚ za rÚce. ZaprzÚgi jadÈ w jed-
nÈ stronÚ. Po krótkim biegu zmiana ustawienia – ten, kto byï z przodu, idzie do tyïu i zaprzÚgi
jadÈ dalej.
– „ZajÈczki” – zabawa z elementem podskoku.
Podskoki raz na jednej, raz na drugiej nodze z jednoczesnym wymachem ramion.
– Marsz z wysokim unoszeniem kolan.
y
Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeñstwa.
y
„¥cieĝka zdrowia” – zabawa ruchowa w ogrodzie.
N. wybiera ïatwÈ trasÚ do pokonania dla dzieci, np. bieg slalomem miÚdzy zabawkami, skok
do piaskownicy, wejĂcie na zjeĝdĝalniÚ i zjazd po niej. Dzieci ustawiajÈ siÚ jedno za drugim i po
kolei pokonujÈ wyznaczonÈ trasÚ.
y
CzynnoĂci higieniczne – ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem.
III
y
„Kanapka ze szczypiorkiem” – zabawa naĂladowcza Joanny Wasilewskiej.
Kanapka ze szczypiorkiem
W zimowym ogródku
Dzieci w przysiadzie naĂladujÈ sadzenie.
Szczypior hodujemy,
Potem na kanapce
Z apetytem zjemy.
Dzieci stojÈ i naĂladujÈ jedzenie kanapki.
Smarujemy chlebek
NaĂladujÈ smarowanie kanapki.
Masïem ĝóïciuteñkim,
obrazki cebuli
ze szczypiorkiem
pocięte na 4 części,
wzór do ułożenia
zabawki
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
10
AUTORKI:
Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
Siekamy szczypiorek
NaĂladujÈ siekanie szczypiorku.
Ten gruby i cienki.
Zrobimy kanapkÚ,
WykonujÈ ruchy posypywania kanapki szczypiorkiem i solÈ.
SolÈ posypiemy.
JednÈ damy mamie,
PodajÈ kanapkÚ osobie stojÈcej obok.
DrugÈ sami zjemy.
NaĂladujÈ jedzenie kanapki.
y
„Kanapki ze szczypiorkiem” – degustacja.
N. pokazuje szczypiorek, a dzieci go nazywajÈ. N. przypomina, jakie znaczenie dla zdrowia
ma jedzenie szczypiorku. Sieka szczypiorek i posypuje nim kanapki dzieci. Zjadanie kanapek
ze szczypiorkiem.
y
Zabawy dowolne – zachÚcanie do korzystania z gier i ukïadanek.
kanapki z masłem,
szczypiorek, nóż,
deska do krojenia
Przygoda z uśmiechem
|
Trzylatki
|
Część 2
Wychowanie przedszkolne
AUTORKA:
Katarzyna Skafiriak
©
Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015
11
T YDZIEŃ 25.
ZIELONY KĄCIK W PRZEDSZKOLU
Drodzy Rodzice!
Szczypiorek, bazylia, miÚta czy inne zioïa urozmaicajÈ smak potraw oraz korzystnie wpïywajÈ na funkcjonowanie organizmu.
Niestety przedszkolaki raczej niechÚtnie siÚgajÈ po tego typu zieleninÚ. W tym tygodniu dzieci zaprosiïy do przedszkola
wiosnÚ przez stworzenie zielonego kÈcika. Dowiedziaïy siÚ, czego potrzebujÈ roĂliny, aby rosnÈÊ, jakie sÈ etapy sadzenia
roĂlin – w teorii i w praktyce – oraz obserwowaïy kieïkujÈce roĂliny.
Wprowadzamy w Ăwiat wartoĂci:
ja, poszanowanie cudzej pracy, wspóïpraca, samodyscyplina...
Uczymy tego, co najwaĝniejsze
y
DoĂwiadczenia emocjonalno-spoïeczne:
– wdraĝanie do zgodnej wspóïpracy w zespole;
– ksztaïtowanie nawyku mycia rÈk po zabawie i przed posiïkiem;
– zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeñstwa;
– ksztaïtowanie nawyku szanowania wytworów pracy kolegów i koleĝanek.
y
DoĂwiadczenia sensoryczno-motoryczne i poznawcze:
– wdraĝanie do uwaĝnego sïuchania utworu i wykonywania poleceñ;
– doskonalenie umiejÚtnoĂci budowania wypowiedzi zrozumiaïej dla otoczenia;
– doskonalenie sprawnoĂci manualnej;
– rozumienie znaczenia wody i sïoñca dla wzrostu roĂlin;
– poznanie etapów sadzenia cebuli oraz wykonywanie czynnoĂci koniecznych do posadzenia cebuli, rozumienie, czego
roĂlina potrzebuje do wzrostu;
– ksztaïtowanie prawidïowych nawyków oddechowych – oddychanie prawidïowym torem, poszerzanie wydolnoĂci odde-
chowej pïuc, wydïuĝanie fazy wydechu, Êwiczenia narzÈdów artykulacyjnych;
– rozwijanie wyobraěni muzycznej i poczucia rytmu, ksztaïcenie wyraĝania emocji przez ruch i muzykÚ;
– poznanie nazwy przyrodniczej krokusy, rozpoznawanie kolorów: fioletowy, ĝóïty, biaïy, zielony;
– grupowanie elementów wedïug kolorów;
– doskonalenie liczenia w dostÚpnym zakresie, ksztaïtowanie umiejÚtnoĂci rozdzielania elementów na dwie równe czÚĂci,
rozumienie okreĂlenia tyle samo;
– tworzenie rytmicznego ukïadu wedïug wzoru;
– rozwijanie ciekawoĂci Ăwiata, wdraĝanie do obserwacji pojawiajÈcych siÚ pÈczków i mïodych listków oraz do pielÚ-
gnacji roĂlin w kÈciku przyrody;
– rozwijanie wyobraěni i pomysïowoĂci;
– wzbogacanie sïownika dzieci o wyrazy: szczypiorek, cebula;
– doskonalenie spostrzegawczoĂci wzrokowej i dokïadnoĂci przez dopasowywanie elementów;
– rozwijanie ogólnej sprawnoĂci i zwinnoĂci;
– rozumienie znaczenia jedzenia szczypiorku dla zdrowia.
Jak wspieraÊ dziecko?
Podczas zabaw w minionym tygodniu przedszkolaki rozwijaïy swoje umiejÚtnoĂci liczenia – warto doskonaliÊ tÚ czynnoĂÊ
przy kaĝdej okazji. LiczyÊ moĝna praktycznie wszystko, np. samochody na ulicy, misie, sztuÊce czy klocki, taki trening po-
szerza umiejÚtnoĂci dziecka i przygotowuje je do dalszej edukacji matematycznej.
Warto porozmawiaÊ o... ulubionych zioïach
Jedzenie zióï poprawia funkcjonowanie organizmu. Koperek, szczypiorek, natka pietruszki i wiele innych zióï oprócz
tego, ĝe poprawiajÈ smak potraw, to jeszcze korzystnie wpïywajÈ na nasze ciaïo. Warto kontynuowaÊ takĝe w domu temat
zdrowego odĝywiania. Dobrym pomysïem moĝe byÊ zaïoĝenie domowej uprawy zióï. Tak niewiele potrzeba, by wyhodo-
waÊ np. szczypiorek z cebuli; przy bazylii czy oregano pracy jest ciut wiÚcej, ale i teĝ wiele korzyĂci pïynie z takiej uprawy.
Przy okazji dziecko moĝe uczyÊ siÚ odpowiedzialnoĂci za roĂlinÚ.
Warto poczytaÊ...
Ch. Björk, L. Anderson, Rok z LinneÈ, Zakamarki
M. Rusch, Zioïa w przedszkolu, JednoĂÊ