Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

1

TYDZIEŃ 14.

CORAZ WIĘCEJ UMIEM

Zajęcia 1.

Ubieram się sam

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.
2. „Ubieramy lalkę” – zabawa dydaktyczna. Utrwalanie nazw ubrań. Posługiwanie się określeniami:

najpierw (przedtem), później (potem). Rozumienie związku pomiędzy sposobem ubierania się a tem-
peraturą otoczenia.

3. „Koty na spacerze” – zabawa z czworakowaniem.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. Ola się ubiera – słuchanie wiersza P. Siewiera-Kozłowskiej połączone z wykonaniem ćwiczenia

„Ubieramy się” w

K2., 12. Uważne słuchanie utworu. Posługiwanie się nazwami ubrań i utrwalanie

kolejności ich wkładania. Rozwijanie sprawności manualnej.

5. „Ubieramy się” – zabawa naśladowcza.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Piłeczki” – zabawa z elementem podskoku.
9. „Co zostało schowane?” – zabawa dydaktyczna. Posługiwanie się nazwami ubrań. Doskonalenie

pamięci i spostrzegawczości wzrokowej.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

lalka, ubranka dla lalki: bluza lub sweter, spodnie, buty, kurtka, szalik, czapka,

rękawiczki; ubrania: czapka, szalik, rękawiczki, opaska do zasłaniania oczu, K2., 12, kredki.

Rodzaj zajęć:

y

y

Ola się ubiera – słuchanie wiersza Patrycji Siewiera-Kozłowskiej połączone z wykonaniem ćwicze-

nia „Ubieramy się” w K2., 12.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.

y

y

„Ubieramy lalkę” – zabawa dydaktyczna.

Podawanie nazw ubrań: sweter, spodnie, buty, kurtka, szalik, czapka, rękawiczki. Ustalanie kolejno-

ści ich wkładania – posługiwanie się określeniami: najpierw (przedtem), później (potem). Określa-

nie, jakie części ciała są chronione przez rzeczy, które wkładamy i zakładamy, np. spodnie – nogi,

sweter – brzuch, plecy i ręce, buty – stopy, szalik – szyję, czapka – głowę, rękawiczki – dłonie.

Uświadomienie zależności pomiędzy naszym sposobem ubierania się a temperaturą otoczenia.

y

y

„Koty na spacerze” – zabawa z czworakowaniem.

Dzieci idą na czworakach, zatrzymują się, robią koci grzbiet, miauczą i idą dalej.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

Ola się ubiera – słuchanie wiersza Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Ola się ubiera
Najpierw buty włożę sama – tak mnie nauczyła mama.

Bucik jeden, za nim drugi – każda nóżka ciepło lubi.

lalka, ubranka
dla lalki: bluza
lub sweter,
spodnie, buty,
kurtka, szalik,
czapka,
rękawiczki

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

2

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Magdalena Melnicka-Sypko

Gdy buciki są na nóżkach – wnet zatupię jak kaczuszka.
Kurtkę wkładam – raz, dwa, trzy – żeby było ciepło mi!
Teraz szyja moja mała będzie w szal się zawijała.
Szyja lubi mieć ciepełko, a ja zdrowe mam gardełko!
Jeszcze czapka – hyc na głowę, rękawiczki – i gotowe!
Taki zuch przed wami stoi, który mrozu się nie boi!

Rozmowa kierowana pytaniami N.:
– Co robiła Ola?
– W co się ubierała?
– W jakiej kolejności wkładała ubrania?
– Dlaczego dziewczynka nie bała się mrozu?

y

y

„Ubieramy się” – wykonanie ćwiczenia w K2., 12.

Kolorowanie kurtki i spodni. Nalepianie dziecku butów, szalika i czapki.

y

y

„Ubieramy się” – zabawa naśladowcza.
Dzieci naśladują wkładanie poszczególnych części ubrania, np.:
– bluza – wyciągają w górę raz jedną, raz drugą rękę i przesuwają ręce wzdłuż tułowia;
– spodnie – podnoszą w górę raz jedną, raz drugą nogę i przesuwają ręce od kostek w górę;
– kapcie – podnoszą nogę i dotykają dłonią stopy.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

III

y

y

„Piłeczki” – zabawa ruchowa z elementem podskoku.
N. pokazuje dzieciom, jak piłka odbija się od podłogi, i prosi dzieci, aby ją naśladowały. Dzieci
podskakują obunóż. Na znak N. odpoczywają w przysiadzie podpartym.

y

y

„Co zostało schowane?” – zabawa dydaktyczna.
Podawanie nazw ubrań: czapka, szalik, rękawiczki. Wybrane dziecko zasłania oczy opaską,
a N. chowa jedno z ubrań. Po zdjęciu opaski dziecko odgaduje, które z ubrań zostało schowane,
i określa, jaką część ciała chroni.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

Zajęcia 2.

Chociaż małe rączki mam...

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.
2. Wyliczanka – zabawa ruchowa. Ilustrowanie ruchem rymowanki M. Barańskiej. Wdrażanie do uważ-

nego słuchania i obserwowania. Rozwijanie orientacji w schemacie własnego ciała.

3. „Piłka do kolegi / koleżanki” – zabawa z elementem toczenia.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. „Małe rączki, małe nóżki” – zajęcia muzyczno-ruchowe. Nauka piosenki. Kształcenie uważnego

słuchania i koordynacji ruchowo-słuchowej.

5. „Biegnij – stój” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Domek dla kotków” – zabawa z czworakowaniem.
9. „Zbuduj to, co ja” – budowanie z drewnianych klocków. Wdrażanie do uważnego słuchania i obserwo-

wania. Poszerzanie doświadczeń konstrukcyjnych.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

K2., 12, kredki

piłka

ubrania: czapka,
szalik, rękawiczki,
opaska do
zasłaniania oczu

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

3

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Magdalena Melnicka-Sypko

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

piłka, bębenek lub tamburyno, CD, kolorowe i drewniane klocki.

Rodzaj zajęć:

y

y

„ Małe rączki, małe nóżki” – zajęcia muzyczno-ruchowe.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.

y

y

Wyliczanka – zabawa ruchowa. Ilustrowanie ruchem rymowanki Małgorzaty Barańskiej.

Wyliczanka
Tu mam głowę. Kto mi powie,

Dzieci kładą dłoń na głowie.

ile włosów mam na głowie?

Rozkładają ręce w geście pytania.

Tu mam oczka do mrugania,

Wskazują oczy.

a tu uszy do słuchania.

Przykładają dłonie do uszu.

Tu mam nosek jak guziczek.

Dotykają palcem wskazującym nos.

Tu mam czoło, tu policzek.

Wskazują czoło, policzek.

Ile mam policzków? Dwa!

Rozkładają ręce w geście pytania, pokazują dwa palce.

A to właśnie jestem ja!

Kładą dłonie na biodrach i dumnie się prostują.

y

y

„Piłka do kolegi / koleżanki” – zabawa z elementem toczenia.

Dzieci siedzą w kole, trzymają nogi w rozkroku. W środku dziecko wybrane przez N. trzyma

piłkę. Toczy ją kolejno do siedzących dzieci. Po jednym okrążeniu N. wybiera inne dziecko. Dzie-

ci toczą piłkę obiema dłońmi trzymanymi na piłce i mocno wypychają tak, aby toczyła się

po podłodze, a nie odbijała.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

„Małe rączki, małe nóżki” – zajęcia muzyczno-ruchowe.
1. Dzieci siedzą przed N., który prosi o klaskanie w takim rytmie, w jakim on będzie grał na in-

strumencie. Uprzedza, że czasem będzie uderzał w bębenek szybko, czasem wolno. Nie chodzi

o dokładność wykonania, a o zauważenie przez dzieci różnicy tempa.

Teraz N. prosi o powstanie i zapowiada, że dzieci mają klaskać cicho, gdy będzie grał na instru-

mencie cicho, a tupać nogami – gdy będzie grał głośno.

Żeby upewnić się, że dzieci słuchają, N. prosi o odwrócenie się do niego tyłem i przeprowadza

zabawę jeszcze raz.

2. Małe rączki, małe nóżki – słuchanie piosenki.

Małe rączki, małe nóżki

sł. Magdalena Melnicka-Sypko

muz. Liliana Widlarz
1. Dwie małe rączki mamy.

Rączkami pomachamy.

Ref.: Klaśniemy raz i dwa,

Zabawa niechaj trwa. (×2)

2. Dwie nóżki tupać lubią

I nigdy się nie gubią.

Ref.: Podskoczyć lubią też.

Skacz z nami, jeśli chcesz. (×2)

piłka

CD, bębenek
lub tamburyno

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

4

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Magdalena Melnicka-Sypko

Rozmowa kierowana pytaniami N.:

– Co robiły rączki?

– W jakiej kolejności?

Kolejnemu przesłuchaniu piosenki towarzyszy wykonywanie czynności, o których mowa jest

w piosence. N., stojąc przed dziećmi, wykonuje poszczególne czynności; dzieci go naśladują.

N. oznajmia, że teraz on zacznie śpiewać początek piosenki, a dzieci będą kończyły śpiewać

poszczególne wersy.

3. „Klaśnij, klepnij i pomachaj” – zabawa muzyczna.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali w rytmie piosenki. N. co jakiś czas włącza pauzę.

Za pierwszym razem dzieci klaszczą w ciszy, po czym ruszają dalej. Za drugim razem klepią się

w kolanka, za trzecim – machają N.

4. Ponowne zaśpiewanie piosenki połączone z ruchem.

Uwaga! Tą piosenką można rozpocząć występy, które odbędą się przed zaproszonymi gość-

mi, np. na Dzień Babci i Dzień Dziadka, Dzień Matki lub spotkanie świąteczne. Wystarczy

wówczas zmienić brzmienie wersu I zwrotki, np. tak: i babciom pomachamy, i mamom poma-

chamy, i gościom pomachamy, wersu II zwrotki: skacz, mamo, jeśli chcesz itp. Taka wersja może

też być zachętą do wykonania jej razem z gośćmi uroczystości.

Zabawa dodatkowa

N. pyta dzieci, czy można pobawić się w parach do tej piosenki. Pozwala dzieciom zaproponować

coś od siebie i to pokazać. Potem wybiera jedną wersję lub proponuje:

– klaskanie-uderzanie w ręce kolegi / koleżanki,

– podanie rąk (gest witania się),

– pukanie w kolana kolegi / koleżanki itp.

y

y

„Biegnij – stój” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci biegają w tempie wygrywanym na instrumencie perkusyjnym. Gdy instrument cichnie,

dzieci zatrzymują się i stoją. Instrument zaczyna grać – dzieci biegają.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

III

y

y

„Domek dla kotków” – zabawa z czworakowaniem.

N. układa klocki i mówi wierszyk Joanny Wasilewskiej:

Domek dla kotków
Ustawię tu klocek czerwony,

a tam położę zielony,

niebieski i żółty ustawię z tej strony.

Z boków będą dwa okienka,

drzwi zrobimy też pośrodku.

A kto będzie mieszkał w domku?

To będzie domek dla kotków.

Dzieci-kotki chodzą na czworakach dookoła domku z klocków. Zatrzymują się, miauczą, robią

koci grzbiet (wyciągają do góry plecy wygięte w łuk) i idą dalej.

y

y

„Zbuduj to, co ja” – budowanie z drewnianych klocków. N. buduje, np. most, i opowiada, co robi:

Stawiam mały klocek, obok drugi taki sam, a na nich kładę duży. Dzieci przyglądają się uważnie,

jak N. ustawia budowlę, a później próbują ją odtworzyć. Budować można bramy, tunele, domki

– w zależności od możliwości dzieci.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

bębenek
lub tamburyno

kolorowe klocki

drewniane klocki

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

5

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska

Zajęcia 3.

Nakrywam do stołu

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.
2. „Co dla kogo?” – zabawa dydaktyczna. Wyodrębnianie i nazywanie przeciwieństw – duży, mały.

Grupowanie przedmiotów ze względu na ich wielkość. Zapoznanie ze sposobem właściwego zacho-
wania przy stole.

3. „Stoliczek” – zabawa ruchowa z elementem równowagi.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. „Jak zachowujemy się przy stole” – zabawy matematyczne połączone z wykonaniem ćwiczenia

„Przy stole” z

K2., 13. Klasyfikowanie. Przeliczanie w zakresie 3 i tworzenie zbiorów równolicznych.

5. „Marsz, bieg, podskoki” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Podrzuć i złap woreczek” – zabawa z elementem rzutu.
9. „Podwieczorek” – praca z wykorzystaniem

K2., 14. Utrwalenie przeliczania w zakresie 3.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

stolik, dwa krzesełka, lalka mała i duża, talerzyk duży i mały, łyżka duża i mała,

serwetka duża i mała; woreczki; K2., 13, 14, przedmioty potrzebne do nakrycia stołu i inne zbędne,

bębenek.

Rodzaj zajęć:

y

y

„Jak zachowujemy się przy stole” – zabawy matematyczne połączone z wykonaniem ćwiczenia

„Przy stole” w K2., 13.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.

y

y

„Co dla kogo?” – zabawa dydaktyczna.

Rozpoznawanie i nazywanie zabawek i przedmiotów – stolik, dwa krzesełka, lalka duża i mała,

talerzyk duży i mały, łyżka duża i mała, serwetka do ust duża i mała. Wskazanie dużej i małej

lalki. Przyporządkowanie każdej lalce odpowiedniej wielkości talerzyków, kubków, łyżek, serwe-

tek. Pokazanie, jak lalki powinny siedzieć przy stol e: przysunięte krzesełko do stołu, chwytanie

kubka za ucho, odstawianie kubka za talerz, przysunięty do siebie talerzyk, po posiłku wycieranie

ust serwetką, mówienie dziękuję, po wstaniu przysuwanie krzesełka do stołu… Zapoznanie

z rymowanką Anny Łady-Grodzickiej:

Jedzenie mi smakuje,

kiedy skończę,

mówię „dziękuję”.

Serwetki tutaj mam

i wycieram buzię sam.

y

y

„Stoliczek” – zabawa ruchowa z elementem równowagi.

Dzieci trzymają woreczki w dłoniach, biegają w tempie podanym przez N. Na hasło: Stop!

– zatrzymują się, stają na jednej nodze, druga – ugięta w kolanie i uniesiona w górę jak stoliczek.

Dzieci kładą na niej woreczek i próbują pozostać przez chwilę w tej pozycji. Przy powtórzeniu

zabawy dzieci stają na drugiej nodze.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

stolik, dwa krzesełka,
lalka duża i mała,
talerzyk duży i mały,
łyżka duża i mała,
serwetka do ust
duża i mała

woreczki

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

6

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska

II

y

y

„Jak zachowujemy się przy stole” – zabawy matematyczne.
1. „Jak zachowujemy się przy stole?” – zabawa połączona z wykonaniem ćwiczenia w K2., 13.

N. prezentuje obrazek złego zachowania przy stole z K2., 13 i pyta dzieci:

– Co przedstawia obrazek? (dziecko przy stole)
– Jak wygląda dziecko? (jest brudne, nie siedzi, tylko weszło w butach na krzesło)
– Dlaczego jest takie brudne? (jadło rękami)
– Jak wygląda jego talerz? (nieporządek, resztki jedzenia) itd.
Następnie N. prezentuje obrazek przedstawiający właściwe zachowanie przy stole z K2., 13

i pyta dzieci:
– Jak powinniśmy zachowywać się przy stole?
Dzieci oglądają drugi obrazek i opowiadają, jak należy zachować się przy stole.

2. „Nakrywamy do stołu”.

N. opowiada:
Lalka zaprosiła na obiad jeża i pajacyka. Musi przygotować stół i go ładnie nakryć. Pomóżmy
lalce. N. wskazuje przedmioty (mogą być z zastawy kuchennej, jednorazowe lub zabawkowe)
potrzebne do nakrycia stołu oraz przedmioty zbędne. Oczywiście talerzy i sztućców musi być
więcej, by dzieci wybrały tylko tyle, ile potrzeba dla 3 osób. N. może pomagać dzieciom przy-
gotować stół, zadając pytania:
–

Ile osób będzie jadło? (ważne by dzieci uwzględniły nie tylko gości, ale także gospodynię,
czyli lalkę, i policzyły, ile potrzeba nakryć)

– Ile potrzeba talerzy na zupę?
– Ile potrzeba łyżek?
– Gdzie układa się łyżki?
– Czy łyżek jest tyle samo, co talerzy?
– Czy łyżek jest tyle samo, co osób?
– W jakich talerzach jemy drugie danie?
– Ile potrzeba płaskich talerzy? itd.

Ważne, by dzieci wyodrębniły przedmioty potrzebne do nakrycia stołu i odrzuciły te niepo-
trzebne, by przeliczały w zakresie 3 i kontrolowały liczbę ustawianych nakryć; tworzą w ten
sposób odwzorowanie 1 do 1, co jest podstawą ustalania równoliczności zbiorów i kształtowa-
nia pojęcia liczby kardynalnej oraz rozumienia pojęcia tyle samo. Dla ułatwienia zadania moż-
na przy nakrywanym stole usadzić lalkę, jeża i pajacyka.
Gdy dzieci nakryją stół, mogą inscenizować obiad (podawać do stołu, wymyślać, jakie potrawy
są podawane, naśladować czynność jedzenia), pokazywać przy tym, jak należy się zachowywać
w takiej sytuacji. Warto też zwrócić uwagę na zwroty grzecznościowe. Należy przy tym używać
określeń czasowych i kształtować świadomość przebiegu zdarzeń (obiadu) w czasie: na począt-
ku, potem, na końcu.

y

y

„Przy stole” – wykonanie ćwiczenia w K2., 13.

Nalepianie uśmiechniętego jeża Julka przy dziecku, które zachowuje się właściwie, i smutnego
przy dziecku, które zachowuje się niewłaściwie.

y

y

„Marsz, bieg, podskoki” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci słuchają bębenka i reagują ruchem na zmianę rytmu: marsz, bieg, ósemka, podskoki.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

K2., 13,
przedmioty
potrzebne do
nakrycia stołu
i inne zbędne

bębenek

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

7

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Justyna Mordas

III

y

y

„Podrzuć i złap woreczek” – zabawa ruchowa z elementem rzutu.
Dzieci podrzucają woreczki i wyciągają ręce, próbując je łapać. Wykonują rzuty obiema rękami,
cały czas poruszają się i podrzucają worki niezbyt wysoko.

y

y

„Podwieczorek” – praca z wykorzystaniem K2., 14.

Odpowiadanie na pytania: Dla ilu osób przygotowano stół na powieczorek? Ile ustawiono talerzy-

ków?. Nalepianie na każdym talerzyku ciastka.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

Zajęcia 4.

Kolorowe talerzyki

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.
2. Maluszek – słuchanie wiersza I.R. Salach. Uważne słuchanie utworu. Wdrażanie do kulturalnego

zachowania się w czasie jedzenia.

3. „Zanieś tacę ze śniadaniem” – zabawa ruchowa z elementem równowagi.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. „Wzorzyste talerzyki” – zajęcia plastyczne. Rozwijanie umiejętności tworzenia własnych kompozycji

na planie koła.

5. „Zajączki” – zabawa z elementem podskoku.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Znajdź swój domek” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
9. „Gorąca zupa” – ćwiczenia oddechowe. Rozwijanie wydolności oddechowej. Wdrażanie do zachowy-

wania prawidłowego toru oddechowego.

10. „Przyjęcie dla lal” – zabawa tematyczna. Wykorzystanie w zabawie wiedzy zdobytej w trakcie zajęć.

Wdrażanie do sprzątania po skończonej zabawie.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

woreczki, krążki, talerze lub obrazki talerzy, papierowe talerzyki, kredki,

farby, pędzle, stolik, krzesełka, serwis dla lalek, serwetnik.

Rodzaj zajęć:

y

y

„Wzorzyste talerzyki” – zajęcia plastyczne.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.

y

y

Maluszek – słuchanie wiersza Iwony Róży Salach.

Maluszek
Na stoliku świeży obrus,

na nim kubki i talerze.

Siada Ania do śniadania,

bułkę w czyste ręce bierze.

Mleka nigdy nie rozleje

i nie spadnie jej okruszek.

Ani stolik zawsze czysty,

chociaż Ania – to maluszek.

woreczki

K2., 14

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

8

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Justyna Mordas

Rozmowa kierowana pytaniami N.:

– Co było na stoliku?

– Jaki posiłek jadła Ania?

– Jak zachowywała się dziewczynka w czasie śniadania?

y

y

„Zanieś tacę ze śniadaniem” – zabawa ruchowa z elementem równowagi.

N. wyznacza trasę, którą mają przejść dzieci z tacą (np. od ściany do ściany). Dzieci otrzymują

woreczki i krążki. Krążek trzymają w obu dłoniach na wysokości klatki piersiowej. Kładą worecz-

ki na krążkach i starają się nieść je tak, aby woreczki nie spadły na podłogę.

II

y

y

„Wzorzyste talerzyki” – zajęcia plastyczne.
Część I – inspiracja

N. prezentuje dzieciom kilka talerzy. Zwraca uwagę na występujące na nich wzory. Dzieci opisu-

ją, jakie wzory znajdują się na talerzach (jakie to kształty, jaki mają kolor, który najbardziej im

się podoba). N. zwraca uwagę na to, gdzie znajduje się wzór: może być na całym talerzu, ale może

być tylko pośrodku talerzyka lub z samego brzegu. N. prosi, aby dzieci przypomniały sobie i opi-

sały, jakie wzory znajdują się na talerzach, z których jedzą u siebie w domu. Proponuje dzieciom

wykonanie własnego wzoru talerza – takiego, z którego chciałyby jeść posiłek.
Część II – aktywność twórcza

Dzieci dostają papierowe talerzyki. Rysują na nich kredkami dowolne wzory i kształty. Za pomo-

cą pędzelków nakładają farbę akwarelową, malując po całej powierzchni talerzyka – wzory nary-

sowane tłustą kredką pozostaną niepokryte farbą.
Część III – omówienie i prezentacja

Dzieci prezentują swoje talerzyki. Opisują, jakich kolorów użyły i jakie wzory na nich przedstawiły.

y

y

„Zajączki” – zabawa ruchowa z elementem podskoku.

Dzieci wykonują podskoki raz na jednej, raz na drugiej nodze. Dołączają do tego pracę rąk –

podskok i naprzemienne wymachy ramion. Odpoczynek – zajączki stają słupka: przysiad z wypro-

stowanymi plecami, ręce ugięte w łokciach, dłonie przy uszach.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

III

y

y

„Znajdź swój domek” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci ustawione w rozsypce, każde kładzie woreczek przed sobą i staje na nim stopami. N. mówi:

Zapamiętaj, gdzie jest twój domek. Dzieci zeskakują z woreczków i biegają spokojnie między nimi.

Na hasło: Znajdź swój domek! – przybiegają do swoich worków i stają na nich.

y

y

„Gorąca zupa” – ćwiczenia oddechowe.

Dmuchanie na utworzony z dłoni talerz z gorącą zupą: wdech nosem i powolny wydech ustami.

Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Dlaczego nie jemy gorącej zupy?.

y

y

„Przyjęcie dla lal” – zabawa tematyczna.
Dzieci sadzają lalki na krzesełkach i nakrywają dla nich stół – talerzyki, kubki, łyżeczki, serwetnik.
Karmią je, wycierają im buzie serwetką. Po skończonej zabawie sprzątają zabawki na stałe,
wyznaczone miejsca.

woreczki, krążki

talerze, papierowe
talerzyki, kredki
świecowe, farby,
pędzle

woreczki

stolik, krzesełka,
serwis dla lalek,
lalki, serwetnik

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

9

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska

Zajęcia 5.

Buty i buciki

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.
2. Buty – słuchanie wiersza I. Suchorzewskiej. Uważne słuchanie utworu. Ćwiczenia ortofoniczne

na zgłoskach: bęc, stuk, klap, człap, łupu-łup, hop.

3. „Tupanka” – zabawa bieżna.
Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
4. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 14 – rozwijanie ogólnej sprawności.
5. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
6. „Omiń przeszkody” – zabawa ruchowa w ogrodzie.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Kotki bawią się kłębuszkiem” – zabawa z czworakowaniem.
9. „Buty i buciki” – zabawa dydaktyczna. Rozwijanie pamięci i spostrzegawczości wzrokowej. Posłu gi-

wanie się nazwami butów.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

woreczki, kulki ugniecione z kolorowego papieru, obrazki butów (sportowe,

śniegowce, sandały) – z zasobów N.

Rodzaj zajęć:

y

y

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 14.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – zachęcanie do konstruowania budowli z różnego rodzaju klocków.

y

y

Buty – słuchanie wiersza Ireny Suchorzewskiej.

Buty
Wkłada Basia

buty mamy.

Stuk, stuk, stuk

obcasikami.

– Basia bęc!

Wkłada Asia

babci kapcie.

Klap, klap, klap,

już tak nie klapcie.

– Asia bęc!

Wkłada Zuza

botki ciotki.

Człap, człap,

trudno wejść na schodki.

– Zuza bęc!

Wkłada Janek

taty buty.

Łupu-łup

obcas podkuty.

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

10

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska

– Janek bęc!

My nosimy butki własne,

nie za duże, nie za ciasne,

miękkie butki z pomponami.

Chodźcie skakać razem z nami.

– Hop, hop, hop!

Rozmowa kierowana pytaniami N.:

– Czyje buty wkładały dzieci?

– Jak kończyło się chodzenie w cudzych butach?

– Dlaczego trzeba chodzić we własnych butach?

N. ponownie recytuje wiersz, a dzieci dopowiadają wyrazy dźwiękonaśladowcze. Ćwiczenia arty-

kulacyjne na zgłoskach: bęc, stuk, klap, człap, łupu-łup, hop.

y

y

„Tupanka” – zabawa bieżna.

Dzieci biegają swobodnie. Na sygnał – klaśnięcie w dłonie – zatrzymują się i tupią w miejscu.

Ponowne klaśnięcie zaprasza do biegania.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 14.

– „Znajdź swój domek” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci są ustawione w rozsypce, każde kładzie woreczek przed sobą i staje na nim stopami.

N. mówi: Zapamiętaj, gdzie jest twój domek. Dzieci zeskakują z woreczków i biegają spokojnie

między nimi. Na hasło: Znajdź swój domek! – przybiegają do swoich woreczków i stają na nich.

– „Podrzuć woreczek” – ćwiczenie ramion.

Dzieci chodzą swobodnie i podrzucają woreczki obiema rękami. Podnoszą z podłogi i podrzu-

cają dalej.

– „Kotki bawią się woreczkiem” – zabawa z elementem czworakowania.

Dzieci chodzą na czworakach i popychają worki raz jedną, raz drugą ręką. Zatrzymują się,

wstają, pokazują woreczki w górze – N. i dzieci sprawdzają, czy każdy kotek ma swój woreczek.

Idą dalej na czworakach.

– „Przeskocz przez woreczek” – zabawa z elementem skoku.

Dzieci stoją przed woreczkami i na sygnał N. przeskakują przez nie tak, jak potrafią.

– „Mrówka niesie ciężar” – ćwiczenie nóg.

Dzieci kładą woreczek na stopie, palce uniesione, kolano proste. Noga z woreczkiem wysunię-

ta do przodu. Mrówka niesie ciężar ostrożnie, aby nie spadł. Zmiana – ciężar niesie druga

stopa.

– Ćwiczenie uspokajające. Marsz z woreczkami na głowie.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

„Omiń przeszkody” – zabawa ruchowa w ogrodzie.

N. wyznacza teren zabawy. Dzieci biegają swobodnie, omijając przeszkody: drzewa, sprzęty tere-

nowe, piaskownicę itp. Po krótkim biegu odpoczynek – zbiórka w gromadce przed N.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

III

y

y

„Kotki bawią się kłębuszkiem” – zabawa z elementem czworakowania.

Dzieci chodzą na czworakach i popychają kulkę raz jedną, raz drugą ręką. Wstają i podrzucają

kulkę do góry. Szukają swojej kuleczki i znowu chodzą na czworakach.

y

y

„Buty i buciki” – zabawa dydaktyczna.

N. układa w szeregu obrazki butów. Nazywanie butów na obrazkach, np. adidasy, śniegowce,

sandały. Wybrane dziecko zasłania oczy opaską, a N. zamienia miejscami dwa obrazki. Po zdjęciu

opaski dziecko odgaduje, które buty zamieniły się miejscami.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

woreczki

kulki ugniecione
z kolorowego
papieru – kłębuszki

obrazki butów,
opaska
do zasłaniania
oczu

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

11

AUTORKA:

Katarzyna Skafiriak

TYDZIEŃ 14.

CORAZ WIĘCEJ UMIEM

Drodzy Rodzice!

Dwu- i trzylatki, chcąc być niezależne, często domagają się wykonania określonej czynności samemu. Zadaniem

dorosłych jest wspieranie dziecka w rozwoju, dlatego warto podtrzymywać ten pęd. Istnieją cztery kroki w nauce

samodzielności dziecka: nie śpiesz się, nie wyręczaj we wszystkim, daj prawo do decyzji (np. wybór między dwiema

parami spodni), jedna strategia dorosłych. Praca nad tą kwestią bywa trudna i żmudna, ale efektem, oprócz osiągnię-

tej samodzielności, jest lepsza samoocena dziecka, poczucie własnej wartości.

Wprowadzamy w świat wartości: ja, samodyscyplina, współpraca, samodzielność…

Uczymy tego, co najważniejsze

y

y

Doświadczenia emocjonalno-społeczne:

– wdrażanie do życia w grupie społecznej przez naukę zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami, przestrzegania reguł

oraz zasad dotyczących bezpieczeństwa, zgodnego współdziałania w zespole;

– zapoznanie ze sposobem właściwego zachowania przy stole oraz wdrażanie do takiego zachowania.

y

y

Doświadczenia sensoryczno-motoryczne i poznawcze:

– utrwalanie nazw ubrań i kolejności ich wkładania, rozwijanie sprawności manualnej;

– posługiwanie się określeniami: najpierw (przedtem), później (potem), rozumienie związku pomiędzy sposobem

ubierania się a temperaturą otoczenia;

– wdrażanie do uważnego słuchania i obserwowania, rozwijanie orientacji w schemacie własnego ciała;

– doskonalenie pamięci i spostrzegawczości wzrokowej;

– doskonalenie umiejętności wyodrębniania i nazywania wielkości przeciwstawnych: duży – mały, grupowanie

przedmiotów ze względu na ich wielkość;

– rozwijanie wydolności oddechowej, wdrażanie do zachowywania prawidłowego toru oddechowego, usprawnianie

ruchomych części aparatu mowy.

Jak wspierać dziecko?

Warto wykorzystać dążenie trzylatka do tego, że wiele rzeczy chce robić samodzielnie oraz że jest dumny ze swoich

osiągnięć, nawet jeśli nie wyszły one idealnie. Bardzo istotne jest doskonalenie samodzielności dziecka podczas czyn-

ności samoobsługowych. Zapewne nie raz zdarzy się, że koszulka będzie założona tyłem na przód bądź na lewą stronę.

Warto czasem przymknąć oko na te pomyłki, „niedoskonałości” ubioru, a pochwalić samodzielność, ewentualnie za-

chęcić do skorygowania. Każdy dorosły też kiedyś się uczył tych samych czynności i aby osiągnąć doskonałość musiał

dużo ćwiczyć. Podobnie jest z dzieckiem – nauka wymaga czasu. Z każdym dniem będzie szło coraz lepiej. Wyręczając

dziecko w tych czynnościach, uczymy je bezradności.

Warto porozmawiać o... kulturalnym zachowaniu się przy stole

Od najmłodszych lat warto uczyć dzieci savoir-vivre’u. Może weekendy będą okazją do spożywania wspólnych po-

siłków, podczas których dziecko będzie mogło podpatrzeć rodziców w czasie konsumpcji. Bardzo ważnym nawy-

kiem kształtowanym w dzieciństwie jest miejsce, w którym się zjada pożywienie. Warto dbać o to, by był to stół, a nie

sofa przed telewizorem. Warto rozmawiać z dzieckiem o tym, jak należy spożywać posiłki, co wypada robić przy

stole, a czego nie.

Warto poczytać...

J. Krzyżanek, Dobre maniery, czyli savoir-vivre dla dzieci, Publicat

Z. Stanecka, Basia, Franek i jedzenie, Egmont Polska

Z. Stanecka, Basia, Franek i ubieranie, Egmont Polska