©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

1

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska

TYDZIEŃ 11.

PRZYGOTOWANIA ZWIERZĄT DO ZIMY

Zajęcia 1.

Zimowe domki

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Budujemy” – tworzenie budowli z plastikowych klocków. Nabywanie doświadczeń konstrukcyjnych.

Posługiwanie się nazwami kolorów. Rozwijanie sprawności manualnej.

3. „Przejdź przez mostek” – zabawa z elementem równowagi.

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

4.

„O zimowych śpiochach” – słuchanie wiersza U. Piotrowskiej połączone z wykonaniem ćwiczenia

„Domy zwierząt” w

K2., 1. Wdrażanie do uważnego słuchania. Wzbogacanie wiedzy przyrodniczej –

zimowe mieszkania zwierząt. Rozwijanie sprawności manualnej.

5. „Zwierzęta szukają swoich domków” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Liski wracają do nory” – zabawa z czworakowaniem.
9. „Którego zwierzątka brakuje?” – zabawa dydaktyczna. Rozwijanie pamięci i spostrzegawczości wzro-

kowej. Posługiwanie się nazwami zwierząt: lis, jeż, niedźwiedź.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

klocki plastikowe, szarfy, K2., 1, kredki, małe obrazki zwierząt – wiewiórki,

jeże, niedźwiedzie, duże obrazki tych zwierząt do oznaczenia kół, obrazki: lis, jeż, niedźwiedź – z zaso-

bów N.

Rodzaj zajęć:

y

y

„O zimowych śpiochach” – słuchanie wiersza Urszuli Piotrowskiej połączone z wykonaniem ćwi-

czenia „Domy zwierząt” w K2., 1.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.

y

y

„Budujemy” – tworzenie budowli z plastikowych klocków.

Dzieci samodzielnie tworzą dowolne konstrukcje z klocków. Po ukończeniu budowli każde

z dzieci mówi, co zbudowało, i nazywa kolory klocków, z których składa się jego budowla.

y

y

„Przejdź przez mostek” – zabawa z elementem równowagi.

N. układa z szarf wąski mostek. Dzieci przechodzą kolejno przez mostek, starając się nie nadep-

nąć na szarfę.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

O zimowych śpiochach – słuchanie wiersza Urszuli Piotrowskiej.

O zimowych śpiochach
Wyszedł z nory lis i patrzy:

śnieżek pada, chwycił mróz,

a sąsiedzi – jeż i niedźwiedź –

od jesieni chrapią już.

plastikowe
klocki

szarfy

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Maria Urbaniak-Kiełbasińska

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

2

Niedźwiedź w gawrze na posłaniu

śni o miodzie chrapu, chrap

i o pszczółce, która woła:

„Hej, niedźwiadku, złap mnie, złap!”.

Jeż ma gniazdko w stercie liści,

w kulkę zwinął się i śpi.

W odwiedziny cię zaprosi,

gdy wiosenne przyjdą dni.

Dobrych snów, zimowe śpiochy...

A lis z nory hop na śnieg,

zimą się nie nudzi wcale,

w śnieżnych zaspach ćwiczy bieg.

Rozmowa kierowana pytaniami N.:

– O jakich zwierzętach jest mowa w wierszu?

– Jak nazywają się domy lisa, niedźwiedzia i jeża?

– Co robią zimą lis, niedźwiedź i jeż?

y

y

„Domy zwierząt” – wykonanie ćwiczenia w K2., 1.

Wypychanie ramek z domami zwierząt i naklejanie ich na karton. Nalepianie jeża, lisa i niedźwie-

dzia obok ich domów.

y

y

„Zwierzęta szukają swoich domków” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

N. układa z szarf 3 duże koła i oznacza je obrazkami zwierząt, dzieci otrzymują małe obrazki.

Następnie biegają, na sygnał zatrzymują się i szukają swoich domków. N. sprawdza, czy nikt się

nie pomylił. Przy powtarzaniu zabawy zmienia układ domków.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

III

y

y

„Liski wracają do nory” – zabawa z czworakowaniem.

N. wyznacza miejsce na norę lisków. Dzieci chodzą na czworakach w różnych kierunkach i w swo-

im tempie. Na hasło: Liski wracają do nory! – dzieci idą na wyznaczone miejsce i odpoczywają,

układając się w wygodnej pozycji.

y

y

„Którego zwierzątka brakuje?” – zabawa dydaktyczna.

Nazywanie zwierząt na obrazkach: lis, jeż, niedźwiedź. Wybrane dziecko zamyka oczy, a N. chowa

jeden obrazek. Po otworzeniu oczu dziecko odgaduje, jakiego zwierzątka brakuje, i podaje jego

nazwę.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

Zajęcia 2.

Niedźwiedzie i jeże zimą śpią

I

II

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Kolczasty jeżyk” – ilustrowanie ruchem treści wiersza D. Gellner. Wdrażanie do uważnego słuchania

i obserwowania. Rozwijanie sprawności ruchowej.

3. „Jeże przygotowują się do zimy” – zabawa naśladowcza.

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

4. „Zimowy sen jeża” – zajęcia muzyczno-ruchowe. Nauka piosenki. Kształcenie pamięci i aparatu głosu.
5. „Słuchamy klaskania” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

K2., 1, klej,
karton

małe obrazki
zwierząt – lisy,
jeże, niedźwiedzie,
duże obrazki
tych zwierząt
do oznaczenia kół,
szarfy

obrazki: lisa, jeża,
niedźwiedzia

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Maria Urbaniak-Kiełbasińska

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

3

III 8. „Jeżyk” – zabawa z czworakowaniem.

9. „Jeż” – praca plastyczna. Uważne słuchanie i wykonywanie poleceń. Odzwierciedlanie wyglądu jeża

w formie przestrzennej. Rozwijanie sprawności manualnej.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

CD, bębenek lub tamburyno dla N., maskotka misia przyniesiona z domu

przez każde dziecko, bębenek, połówki dużych ziemniaków, wykałaczki, kolorowe pinezki.

Rodzaj zajęć:

y

y

„Zimowy sen jeża” – zajęcia muzyczno-ruchowe.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.

y

y

„Kolczasty jeżyk” – ilustrowanie ruchem treści wiersza Doroty Gellner.
N. recytuje wiersz, ilustrując ruchem jego treść, a dzieci go naśladują.

Kolczasty jeżyk
To jest jeżyk.
Mały jeżyk.

Dzieci zbliżają dłonie.

Jeżyk z kolców ma kołnierzyk.

Wykonują ruch dłoni wokół szyi.

Z kolców płaszczyk,

Wykonują ruch dłoni wzdłuż boków ciała.

z kolców szalik,

Wykonują ruch dłoni od szyi wzdłuż piersi.

tylko nosek jak koralik. (…)

Wskazują palcem czubek nosa.

y

y

„Jeże przygotowują się do zimy” – zabawa naśladowcza.
Dzieci chodzą na czworakach, przechodzą do leżenia na plecach i kołyszą ciałem – jeż nabija
liście na kolce. Przechodzą do czworakowania – niosą listki. Siad na piętach – jeże zdejmują
listki z grzbietu. Robią sobie legowisko – dzieci wykonują ruchy naśladujące ugniatanie. Jeżyk
zasypia – dzieci zwijają się w kuleczki.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

„Zimowy sen jeża” – zajęcia muzyczno-ruchowe.
1. Zimowy sen jeża – słuchanie piosenki.

Zimowy sen jeża

sł. Małgorzata Strzałkowska
muz. Jakub Lubowicz
1. Na dworze tańczy śnieżny puszek

i szron na drzewach lśni,
a we mnie budzi się leniuszek,
bo jest cieplutko mi!

Ref.: Całą zimę smacznie śpię

i do wiosny wyśpię się!
Całą zimę smacznie śpię!
Chrapu, chrapu! Nie budź mnie!

CD, bębenek
lub tamburyno,
dowolna
maskotka – po 1
dla każdego
dziecka

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Maria Urbaniak-Kiełbasińska

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

4

2. Śnieg zawiał lasy, pola, drogi,

jeziora pokrył lód,

a ja mam we śnie spokój błogi,

bo mnie nie dręczy chłód!

Ref.: Całą zimę smacznie śpię...

2. Nauka melodii i słów piosenki.

– Dzieci za N. śpiewają samą melodię piosenki na samogłosce a („kołysanka dla jeża”), bez

akompaniamentu.

– Dzieci powtarzają po N. wersami pierwszą i drugą zwrotkę różnymi sposobami: cichutko

(żeby nie obudzić jeża), głośno (żeby go obudzić).

– Dzieci podskakują w miejscu do rytmu wystukiwanego przez N. na bębenku. Na hasło N.:

Rączki! – dzieci zatrzymują się i recytują wraz z N. tekst refrenu, wyklaskując jednocześnie

jego rytm. Ponownie podskakują i recytują według uznania N.

3. Utrwalenie piosenki.

Każde dziecko ma swoją ulubioną przedszkolną maskotkę. Siada i tuli ją, śpiewając piosenkę

w pełnym wykonaniu. Następnie dzieci sadzają maskotki na stoliku lub pod ścianą. Ustawiają

się po przeciwległej stronie, najpierw ćwiczą z N. gesty, a potem dla swoich zabawek śpiewają

z nagraniem piosenkę z gestami:

I zwrotka:

– 1. i 2. wers – ręce uniesione, lecz nie za wysoko, by nie przeszkadzały w śpiewie, dłonie

wykonują gest wkręcania żarówki (taniec śnieżnego puszku, lśnienie szronu);

– 3. i 4. wers – twarz objęta rączkami kołysze się na boki.

Refren:

– 1. wers – ręce złożone jak do snu pod przechylonym w jedną stronę policzkiem;

– 2. wers – gest przeciągania się, ręce na boki;

– 3. wers – ręce złożone jak do snu pod przechylonym w drugą stronę policzkiem;

– 4. wers – rytmiczne grożenie paluszkiem;

II zwrotka:

– 1. i 2.wers – ręce uniesione, lecz nie za wysoko, z otwartymi dłońmi kołyszą się na prawo

i lewo;

– 3. i 4. wers – głaskanie się po brzuszku.

4. Wyciszenie.

Dzieci kładą się na podłodze i w chwili ciszy głaszczą swoją maskotkę.

y

y

„Słuchamy klaskania” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci biegają w tempie podanym na bębenku, zatrzymują się i słuchają, ile razy N. zaklaszcze

w ręce. Na jedno klaśnięcie dzieci przykucają, na dwa – siadają skrzyżnie.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

III

y

y

„Jeżyk” – zabawa z czworakowaniem.

Dzieci chodzą na czworakach, zatrzymują się, wstają, klaszczą w ręce i razem z N. mówią krótki

wierszyk Jeżyk Joanny Wasilewskiej:

Jeżyk
A ten jeżyk, mały jeżyk

ostre kolce ma.

Ale my się nie boimy,

nie pokłuje nas.

Następnie idą dalej na czworakach.

bębenek

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

5

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska

y

y

„Jeż” – praca plastyczna.

N. pokazuje, w jaki sposób wykonać jeża z połówki ziemniaka, wykałaczek i kolorowych pinezek.

Umieszcza wzór w widocznym miejscu. Zaprasza po dwoje dzieci, które z pomocą N. tworzą

kolce z wykałaczek, a nos i oczy z kolorowych pinezek.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

Zajęcia 3.

Wiewiórki lubią orzeszki

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. „Jeżyk i wiewiórka” – ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza P. Siewiera-Kozłowskiej.
3. „Jeżyk i wiewiórka” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

4. „Wiewiórka lubi orzeszki” – zabawy matematyczne połączone z wykonaniem ćwiczenia „Wiewiórka

lubi orzeszki” w

K2., 2. Określanie cech wielkościowych: mały, duży, większy, mniejszy i liczenie

w zakresie 5. Porównywanie liczebności: tyle samo, więcej, mniej, o 1 więcej, o 1 mniej.

5. „Wiewiórka i orzeszki” – zabawa z elementem podskoku.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Skacząca wiewióreczka” – zabawa ruchowa.
9. „Zapasy wiewiórki” – zabawa dydaktyczna. Wdrażanie do uważnego słuchania i obserwowania.

Rozpoznawanie i nazywanie orzechów, szyszek. Tworzenie rytmicznych układów według wzoru.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

plakietki do oznaczenia jeży i wiewiórek, bębenek, dla każdego dziecka

po garści laskowych orzechów, trochę włoskich (zamiast orzechów mogą być żołędzie lub szyszki,

czyli to, co lubią jeść wiewiórki), rysunek (zdjęcie) wiewiórki, dziadek do orzechów, K2., 2, woreczki,

orzechy, szyszki.

Rodzaj zajęć:

y

y

„Wiewiórka lubi orzeszki” – zabawy matematyczne połączone z wykonaniem ćwiczenia „Wie-

wiórka lubi orzeszki” w K2., 2.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.

y

y

„Jeżyk i wiewiórka” – ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Jeżyk i wiewiórka
Mały jeżyk noskiem stuka,

stuku, stuku, stuk.

I jedzonka w liściach szuka,

szuszu, szuszu, szuch.

Wiewióreczka ruda mała,

skiku, skiku, skik.

Też orzeszki pochowała,

pochowała w mig!

połówki dużych
ziemniaków,
wykałaczki,
kolorowe
pinezki

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

6

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska

Martwią się wszystkie zwierzęta,
oj, oj, oj, oj, oj.
Czy o nas w zimie ktoś pamięta?
Kto pamięta, kto?

Rozmowa kierowana pytaniami N.:
– Jak jeżyk stukał noskiem?
– Jak szumiały liście?
– Jak martwiły się zwierzęta?
N. recytuje wiersz, a dzieci dopowiadają wyrazy dźwiękonaśladowcze.

y

y

„Jeżyk i wiewiórka” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegają w tempie podanym przez N. na bębenku. Na hasło: Szukaj pary! – dzieci zatrzymu-
ją się i dobierają parami – jeżyk z wiewiórką. Chodzą w małych kółeczkach.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

„Wiewiórka lubi orzeszki” – zabawy matematyczne.
1. Wiewiórka i orzeszki – słuchanie wiersza Danuty Gellnerowej.

Wiewiórka i orzeszki
Orzeszki, orzeszki
brązowe –
dla wiewiórek
smaczne i zdrowe.
Każde dziecko
niesie orzeszka
dla wiewiórki,
co w parku mieszka.

2. Rozmowa z dziećmi o wiewiórce i orzechach.

N. pokazuje zdjęcie wiewiórki i rozmawia o niej z dziećmi – omawia jej wygląd, wielkość, gdzie
mieszka, czym się odżywia, jak radzi sobie z wyżywieniem podczas zimy, kiedy robi zapasy
na zimę, co przechowuje, gdzie przechowuje. N. pokazuje dzieciom orzechy laskowe (każde
dziecko dotyka, ogląda, waży w dłoni, sprawdza twardość skorupki) i rozmawia o nich. Jeśli
dysponuje także orzechami włoskimi, to omawia również ich wygląd oraz ustala podobieństwa
i różnice między tymi orzechami (inna wielkość: mały, duży, większy, mniejszy, inna powierzch-
nia: gładki, chropowaty), rozbija orzechy, pozwala dzieciom spróbować rozbić orzech (po-
trzebny dziadek do orzechów), pokazuje środek orzecha – zawartość rozbitej łupiny.

3. Orzechy dla wiewiórki.

Dzieci siedzą w półkolu. Przed nimi N. z wiewiórką i orzechami. Każde dziecko dostaje garść
orzechów laskowych. N. wydaje polecenia, demonstruje sposób wykonania ćwiczenia, a dzieci
naśladują N. – układają i przeliczają orzechy zgodnie z jego poleceniami.
N. mówi: Układamy przed sobą 3 orzechy dla wiewiórki i głośno je liczymy. Wspólne liczenie:
jeden, dwa, trzy. N. pyta kolejno kilkoro dzieci: Ile masz orzechów przed sobą? (3). N. sprawdza
w ten sposób, czy dziecko wie, że ostatni wypowiedziany podczas przeliczania liczebnik ozna-
cza liczbę policzonych elementów (kardynalność liczebnika). N. prosi, aby każde dziecko po-
kazało tyle palców, ile jest orzechów. Dzieci mogą wspólnie (lub indywidualnie) liczyć kolejne
prostowane palce.
N. mówi dalej: Dokładamy jeden orzech i liczymy, ile jest teraz orzechów. Wspólne liczenie: jeden,
dwa, trzy, cztery. N. pyta kolejno kilkoro dzieci: Ile masz orzechów przed sobą? (4). N. pyta dalej:
Teraz jest więcej czy mniej orzechów niż przed chwilą? O ile więcej? (o jeden więcej). Wniosek:

plakietki
do oznaczenia
jeży i wiewiórek,
bębenek

dla każdego
dziecka po garści
orzechów
laskowych, trochę
włoskich, zdjęcie
wiewiórki, dziadek
do orzechów

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

7

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska

Cztery to więcej niż trzy. Cztery to o jeden więcej niż trzy. N. prosi, aby każde dziecko pokazało
tyle palców, ile jest teraz orzechów. Dzieci przeliczają i pokazują po 4 palce.
N. kontynuuje ćwiczenie, dokładając jeszcze jeden orzech i zadaje podobne pytania jak po-
przednio.
Później N. mówi: Teraz zabieramy jeden orzech. Ile orzechów zostało? (4). Policz je i pokaż tyle
palców, ile orzechów pozostało. Dzieci pokazują po 4 palce.
Dalej N. postępuje podobnie, zabierając kolejno po jednym orzechu i zadając podobne pyta-
nia. N. zadaje dzieciom różne pytania związane z liczeniem orzechów. Niektóre powtarza.
Ważne, by dzieci zapoznawały się z coraz dłuższym ciągiem liczebników i kojarzyły je z liczeb-
nością zbiorów.

y

y

„Wiewiórka lubi orzeszki” – wykonanie ćwiczenia w K2., 2.

Każda wiewiórka powinna mieć 2 orzechy. Dolepianie brakujących orzechów. Liczenie wiewiórek.

y

y

„Wiewiórka i orzeszki” – zabawa z elementem podskoku.
N. rozkłada w różnych miejscach sali woreczki – to orzeszki. Dzieci podskakują swobodnie,
zatrzymują się i szukają sobie orzeszka. Kto znajdzie, przynosi woreczek do N. i siada skrzyżnie.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

III

y

y

„Skacząca wiewióreczka” – zabawa ruchowa.
Dzieci siedzą w kole, w środku wybrana przez N. wiewiórka. Wiewiórka podskakuje tak długo,
jak długo trwa rymowanka Skacząca wiewióreczka Joanny Wasilewskiej:

Skacząca wiewióreczka
Wiewióreczka mała
w dziupli siedzi sama.
Chciałaby się bawić,
kogoś by wybrała.
Wybierz, wiewióreczko,
dziewczynkę lub chłopca.
Poskaczecie sobie
hopsa, hopsa, hopsa.

Wiewiórka wybiera teraz dziecko, które staje się wiewiórką, a sama dołącza do innych dzieci
siedzących w kole.

y

y

„Zapasy wiewiórki” – zabawa dydaktyczna.
N. układa elementy w szeregu i mówi: To zapasy wiewiórki: orzech – szyszka – orzech – szyszka –
orzech… – dzieci podpowiadają, co trzeba położyć.
Odczytywanie wspólnie z dziećmi rytmicznego układu elementów. Samodzielne układanie zapa-
sów wiewiórki według wzoru zaproponowanego przez N.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

K2., 2

woreczki

orzechy, szyszki

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

8

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Justyna Mordas

Zajęcia 4.

Sen niedźwiedzia

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. Sen niedźwiedzia – ilustrowanie ruchem treści wiersza M. Olechowskiej. Wdrażanie do uważnego

słuchania. Ćwiczenie mięśni narządów mowy na zgłoskach: mniam, bzyk, uff. Rozwijanie sprawności
ruchowej.

3. „Misie i pszczoły” – zabawa naśladowcza.

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

4. „Gawra dla niedźwiedzia” – zajęcia plastyczne. Kształtowanie umiejętności przyklejania elementów

kompozycji według wskazówek nauczyciela.

5. „Stary niedźwiedź mocno śpi” – zabawa ze śpiewem.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Chowamy się przed niedźwiedziem” – zabawa bieżna.
9. „Zimowe mieszkanie niedźwiedzia” – zabawa dydaktyczna. Posługiwanie się słowami: niedźwiedź,

gawra. Dobieranie obrazków według wielkości. Posługiwanie się określeniami: mały – większy – naj-
większy.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

K2., 3, półkole wycięte z bloku technicznego (po jednym półkolu dla każdego

dziecka), czarne kółka, trochę mniejsze od półkola, przecięte na pół (po jednej połówce dla dziecka),

pocięty na małe kawałki brązowy papier pakowy (ok. 10 x 10 cm), kleje, KN, bębenek, po 3 różniące

się wielkością obrazki: gawra, niedźwiedź (z zasobów N.).

Rodzaj zajęć:

y

y

„Gawra dla niedźwiedzia” – zajęcia plastyczne połączone z wykorzystaniem K2., 3.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.

y

y

Sen niedźwiedzia – ilustrowanie ruchem treści wiersza Marty Olechowskiej.

Sen niedźwiedzia
Bury niedźwiedź sobie śpi,

Dzieci łączą dłonie i przykładają do policzka.

smaczny miodek mu się śni.
Miodek pyszny mniam, mniam, mniam,

Kreślą dłonią koła na brzuchu i mówią: „Mniam”.

chętnie miodek zjadłbym sam.
Ale cóż to? Bzyk, bzyk, bzyk,

Poruszają rękami zgiętymi w łokciach, dłonie
trzymają na ramionach.

pszczółki się zleciały w mig.

Mówią: „Bzyk, bzyk, bzyk”.

I zaczęły kłuć niedźwiadka
to po pyszczku, to po łapkach.

Dotykają policzków, wyciągają przed siebie ręce.

Ojojoj! – zakrzyknął miś –

Kiwają na boki głową.

miodku chyba nie zjem dziś!

Wykonują palcem gest przeczenia.

I obudził się nasz zuch,

Przeciągają się.

to był tylko zły sen – uff.

Mówią: „Uff” – na długim wydechu.

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

9

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Justyna Mordas

Rozmowa kierowana pytaniami N.:
– Co śniło się niedźwiedziowi?
– Jaki był miodek?
– Kto przyleciał do miodu?
– Dlaczego niedźwiedź nie mógł zjeść miodu?
Ponowna recytacja wiersza połączona z ilustrowaniem ruchem jego treści.

y

y

„Misie i pszczoły” – zabawa naśladowcza.
Dzieci-misie idą na wyprostowanych nogach, ręce mają rozłożone szeroko w bok – misie szukają
miodu. Zatrzymują się i wyciągają w górę jedną, potem drugą rękę – znalazły miód w gnieździe
dzikich pszczół, oblizują łapę mniam, mniam. Przyleciały pszczoły i bronią miodu – misie ogania-
ją się, wykonują energiczne ruchy rękami i nogami, poruszają całym ciałem.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

„Gawra dla niedźwiedzia” – zajęcia plastyczne.

Część I – inspiracja

Dzieci wypychają z K2., 3 sylwety śpiących niedźwiedzi. N. informuje, że zadaniem dzieci będzie

wykonanie miejsca do spania dla niedźwiedzi. Pyta, co to powinno być za miejsce (buda, łóżko,
gniazdo, dziura w drzewie?). Dzieci wspólnie z N. dochodzą do wniosku, że powinna to być jaski-
nia – gawra.

Część II – aktywność twórcza

1. Dzieci dostają półkola wycięte z bloku technicznego i czarne półkola. Układają czarne pół-

kole w tę samą stronę co półkole wycięte z bloku (podstawą do dołu, łukiem do góry) i przy-
klejają.

2. Na czarnym półkolu przyklejają sylwetę niedźwiedzia.
3. Kawałki brązowego papieru pakowego zgniatają w ścisłe kulki i przyklejają obok siebie

na łukowatym brzegu półkola.

Część III – omówienie i prezentacja

Dzieci oglądają powstałe gawry dla niedźwiedzi. Przypominają, jak się nazywa miejsce, w którym
śpi niedźwiedź.

y

y

„Stary niedźwiedź mocno śpi” – zabawa ze śpiewem popularnej piosenki.

Stary niedźwiedź
Stary niedźwiedź mocno śpi.

Dzieci trzymają się za ręce i maszerują po obwodzie
koła.

Stary niedźwiedź mocno śpi.

W środku śpi niedźwiedź – wybrane dziecko.

My się go boimy,
Cichutko chodzimy, 
Jak się zbudzi, to nas zje! 
Jak się zbudzi, to nas zje! 
Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi!

Dzieci stoją twarzami do środka koła.

Druga godzina – niedźwiedź chrapie!

Poruszają rytmicznie wyciągniętą do przodu ręką.

Trzecia godzina – niedźwiedź łapie!

Niedźwiedź łapie jedno z dzieci – kolejnego
niedźwiedzia.

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

K2., 3, półkola
wycięte z bloku
technicznego
(po jednym
półkolu dla
każdego dziecka),
czarne kółka,
trochę mniejsze
od półkola,
przecięte na pół
(po jednej
połówce dla
dziecka), pocięty
na małe kawałki
brązowy papier
pakowy, kleje

KN

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

10

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska

III

y

y

„Chowamy się przed niedźwiedziem” – zabawa bieżna.
Dzieci biegają w tempie podanym przez N. na bębenku. Zatrzymują się i na hasło: Chowamy się
przed niedźwiedziem! – przykucają i pochylają nisko głowy.

y

y

„Zimowe mieszkanie niedźwiedzia” – zabawa dydaktyczna.

Oglądanie obrazka przedstawiającego gawrę. Udzielanie odpowiedzi na pytania: Kto tu mieszka?

Jak nazywa się dom niedźwiedzia?. Przypomnienie, że gawra to zimowe legowisko niedźwiedzia.

Dobieranie obrazków przedstawiających niedźwiedzie i gawry według wielkości. Posługiwanie się

określeniami: mały – większy – największy.

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

Zajęcia 5.

Przygotowania zwierząt do zimy

I

II

III

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
1. Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.
2. Bocian – słuchanie wiersza J. Kiersta. Uważne słuchanie utworu. Poznanie bociana – ptaka odlatujące-

go do ciepłych krajów. Rozumienie określeń: mały, duży, długi.

3. „Bociany” – zabawa z elementem równowagi.

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

4.

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 11 – uczenie się wykonywania ćwiczeń z przyborem.

5. Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
6. „Wiewiórki chowają się przed lisem” – zabawa ruchowa w ogrodzie.
7. Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.
8. „Słuchamy klaskania” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
9. „Niedźwiedź, wiewiórka i jeż” – rozwiązywanie zagadek B. Godzimirskiej. Wiązanie opisu słownego

z treścią obrazka. Utrwalanie wiadomości dotyczących zwierząt szykujących się do zimy.

10. Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

obrazek bociana z zasobów N., woreczki, bębenek, zestaw obrazków dla każ-

dego dziecka: jeż, niedźwiedź, wiewiórka.

Rodzaj zajęć:

y

y

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 11.

Przebieg dnia:

I

y

y

Zabawy dowolne – szanowanie wytworów pracy kolegów i koleżanek.

y

y

Bocian – słuchanie wiersza Jerzego Kiersta.

Bocian
Miałem koło

i topolę –

stoi sobie

przy stodole.

Miałem żonę,

bocianicę,

i żab pełną okolicę.

bębenek

po 3 różniące się
wielkością
obrazki: gawra,
niedźwiedź

obrazek bociana

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

11

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska

Teraz z żoną,
z córką, z synem
jak szybowiec
w dal popłynę.
Wyląduję
na równiku.
Żegnaj, łąko
przy strumyku,
już na nas czas...

Rozmowa kierowana pytaniami N.:
– Z kim bocian odleci w dalekie kraje?
– Dlaczego rodzina bocianów odlatuje przed zimą?
N. wyjaśnia znaczenie słów: równik, szybowiec.
N. pokazuje obrazek bociana i wspólnie z dziećmi opisuje jego wygląd. Wskazuje części ciała
bociana i mówi: Bocian ma małą... (głowę), długi… (dziób), duże... (skrzydła) i długie... (nogi),
a dzieci dopowiadają odpowiednie słowa. Następnie określają, jakiego koloru są: dziób, nogi,
skrzydła, brzuch bociana.

y

y

„Bociany” – zabawa z elementem równowagi.
Dzieci są w tej zabawie bocianami i biegają swobodnie w różnych kierunkach. Zatrzymują się
i stają na jednej nodze, druga jest uniesiona w górę. Stopa uniesionej nogi założona jest
za kolanem nogi stojącej na podłodze. Dzieci mają ręce rozłożone szeroko. Po chwili stania –
zmiana nogi.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

II

y

y

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 11.

– „Idziemy w koronach na głowie” – ćwiczenie wyprostne.

Dzieci kładą woreczki na głowie i idą tak, aby woreczki nie spadły. Dzieci zatrzymują się, robią
skłon w przód i woreczek spada na podłogę.

– „Zakryj woreczek” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci stają stopami na woreczku, zaciskają palce tak, aby go nie było widać. Zeskakują i bie-
gają, zatrzymują się, słuchają, jaką częścią ciała ponownie trzeba go zakryć (plecami, brzu-
chem, pupą itp.).

– „Idź za woreczkiem” – czworakowanie.

Dzieci idą na czworakach i popychają woreczki raz jedną, raz drugą ręką.

– „Rzuć woreczek” – zabawa z elementem rzutu.

Dzieci podrzucają woreczki do góry, podnoszą i podrzucają dalej. Próbują łapać.

– „Przeskocz przez woreczek” – skoki.

Dzieci przeskakują przez woreczki obunóż do przodu.

– „Przesuń woreczek” – ćwiczenie stóp.

Dzieci przesuwają woreczki po podłodze palcami stóp (naprzemiennie).

– „Krasnoludki” – zabawa z piosenką (s. 103).

y

y

Zabawy dowolne w ogrodzie – zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

y

y

„Wiewiórki chowają się przed lisem” – zabawa ruchowa w ogrodzie.
N. wyznacza teren do zabawy. Dzieci-wiewiórki biegają swobodnie; na hasło: Lis! – uciekają
i chowają się za drzewa. Na hasło: Lisa nie ma! – dzieci biegają dalej.

y

y

Czynności higieniczne – kształtowanie nawyku mycia rąk po zabawie i przed posiłkiem.

woreczki

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

12

AUTORKI:

Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska

III

y

y

„Słuchamy klaskania” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegają w tempie podanym na bębenku, zatrzymują się i słuchają, ile razy N. zaklaszcze
w ręce. Na jedno klaśnięcie – dzieci przykucają, na dwa – siadają skrzyżnie.

y

y

„Niedźwiedź, wiewiórka i jeż” – rozwiązywanie zagadek Bożeny Godzimirskiej.
Dzieci spośród obrazków wybierają ten, o którym mówi zagadka, i podnoszą go do góry.

W gawrze całą zimę śpi

i o słodkim miodzie śni. (niedźwiedź)
Ma rude ubranie

i w dziupli mieszkanie.

Gromadzi zapasy

na zimowe czasy. (wiewiórka)
Gdy zimowe przyjdą dni,

pod kołderką z liści śpi.

Ostre kolce ma na grzbiecie.

Kto to taki? Czy już wiecie? (jeż)

y

y

Zabawy dowolne – wdrażanie do zgodnej zabawy wspólnymi zabawkami.

bębenek

zestaw obrazków
dla każdego dziecka:
jeż, niedźwiedź,
wiewiórka

©

Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2015

Przygoda z uśmiechem

|

Trzylatki

|

Część 1

Wychowanie przedszkolne

13

AUTORKA:

Katarzyna Skafiriak

TYDZIEŃ 11.

PRZYGOTOWANIA ZWIERZĄT DO ZIMY

Drodzy Rodzice!

Miniony tydzień przybliżył przedszkolakom świat przyrody i uwrażliwił je na niego, ponieważ zapoznał dzieci ze spo-

sobem przygotowywania się do zimy niektórych zwierząt. Przedszkolaki zaznajomiły się z ich wyglądem, nazwami

wybranych mieszkań (gawra, dziupla), w których zwierzęta te przesypiają zimę. Dzieci dowiedziały się także, że nie-

które ptaki, np. bociany, zupełnie inaczej przygotowują się do zimy – odlatują jesienią do ciepłych krajów.

Wprowadzamy w świat wartości: ja, samodyscyplina, poszanowanie prac innych dzieci...

Uczymy tego, co najważniejsze

y

y

Doświadczenia emocjonalno-społeczne:

– kształtowanie poczucia własnej wartości przez doświadczanie sprawstwa i kreatywnego działania podczas prac

plastycznych czy konstrukcji z klocków według własnego pomysłu;

– wdrażanie do życia w grupie społecznej przez naukę, czerpanie radości ze wspólnej zabawy, przestrzeganie reguł

oraz zasad dotyczących bezpieczeństwa, poszanowanie efektów pracy swojej i innych;

– rozwijanie umiejętności wyrażania swoich spostrzeżeń przez formułowanie swobodnych wypowiedzi na określo-

ny temat.

y

y

Doświadczenia sensoryczno-motoryczne i poznawcze:

– rozwijanie wrażliwości na świat przyrody, wzbogacanie wiedzy na temat zwierząt żyjących w lesie (ich wyglądu,

sposobu odżywiania się, poruszania, zwyczajów) oraz ich mieszkań;

– wdrażanie do posługiwania się nazwami kolorów;

– rozwijanie sprawności manualnej i ruchowej;

– rozwijanie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej i słuchowej;

– wdrażanie do posługiwania się nazwami zwierząt: lis, jeż, niedźwiedź;

– doskonalenie umiejętności uważnego słuchania i wykonywania poleceń;

– ćwiczenia mięśni narządów mowy;

– kształtowanie umiejętności określania cech wielkościowych: mały, duży, większy, mniejszy, największy, długi,

i liczenie w zakresie 5, porównywanie liczebności: tyle samo, więcej, mniej, o 1 więcej, o 1 mniej;

– wdrażanie do uważnego słuchania i obserwowania, odtwarzania ruchów ciała drugiej osoby;

– rozpoznawanie i nazywanie orzechów, szyszek; tworzenie rytmicznych układów według wzoru;

– poznanie bociana – ptaka odlatującego do ciepłych krajów.

Jak wspierać dziecko?

Dzieci chętnie rozmawiają o zwierzętach i zazwyczaj z uwagą chłoną różne ciekawostki na ich temat. Warto rozbudzać

zainteresowania przyrodnicze u przedszkolaka, tym bardziej że w dzisiejszych czasach dostęp do zdjęć, reportaży

przyrodniczych (nawet dla najmłodszych) czy innych informacji na temat zwierząt jest dość łatwy. Być może w przy-

szłości z młodego człowieka wyrośnie ornitolog, zoolog czy weterynarz.

Warto porozmawiać o... domach zwierząt

Gawra, kopczyk z liści i dziupla są słowami, których dzieci nie używają na co dzień. Warto poświęcić chwilę

na wspólną aktywność z dzieckiem i np. zbudować domki dla figurek zwierząt lub zwierząt ulepionych z plasteliny.

Liczba pomysłów jest nieograniczona! Doskonale mogą się nadać do ich realizacji plastikowe lub kartonowe pudeł-

ka, rolki po papierze toaletowym, wytłaczanki po jajkach, klej, papier, nożyczki oraz odrobina kreatywności. Taki

czas może być pretekstem do rozmów z dzieckiem na temat mieszkań zwierząt, o których była mowa w minionym

tygodniu (wiewiórka, jeż, niedźwiedź), lub innych mieszkańców lasu czy parku.

Warto poczytać...

H. Bechlerowa, Kolczatek, Nasza Księgarnia

B. Gawryluk, Gwizdek nie chce spać, Literatura