MAKROEKONOMIA
Wykład 4
Bezrobocie i inflacja
Bezrobocie - definicje
• Bezrobotny –
– osoba w wieku produkcyjnym (M – 18-65, K
– 18-60),
– zdolna i gotowa do podjęcia pracy,
– pozostaje bez pracy mimo podjęcia
poszukiwań pracy
• Bezrobotni i zatrudnieni tworzą zasób siły
roboczej (są to ludzie aktywni zawodowo),
inni ludzie w wieku produkcyjnym natomiast
to ludzie bierni zawodowo
Stopa bezrobocia
Stopa bezrobocia - stosunek liczby bezrobotnych do
zasobu siły roboczej (aktywnych zawodowo)
Dwie metody obliczenia stopy bezrobocia:
• miara bezrobocia rejestrowanego w Urzędach
Pracy (bezrobotni to Ci, co się zarejestrowali i
spełniają wymogi z definicji bezrobotnego)
• tzw. BAEL, czyli ankietowe badanie aktywności
ekonomicznej ludności; bezrobotny to osoba,
która aktywnie poszukiwała pracy w okresie
ostatnich 4 tygodni
Stopa bezrobocia w Polsce – 1990-
2007
Bezrobocie w Polsce w
okresie PRL
• istniało pojęcie bezrobocia jawnego.
• na jednego bezrobotnego
przypadało 20 wakatów.
• istniało bardzo duże bezrobocie
ukryte.
Bezrobocie w Polsce w latach 90-tych
XX-wieku
(okres transformacji)
• pojawiło się bezrobocie jawne,
• ujawniło się wysokie niedopasowanie
podaży do popytu na rynku pracy
(niedopasowanie kwalifikacji,
regionalne, zawodowe),
• nieefektywne przedsiębiorstwa
państwowe zaczęły upadać lub były
restrukturyzowane (zwolnienia).
Przyczyny wzrostu bezrobocia
– strona podażowa
-- przyczyny demograficzne --
efekt wyżu demograficznego
wśród absolwentów,
– przyczyny o charakterze
strukturalnym jak niedopasowanie
systemu kształcenia i niska
mobilność ludności
Przyczyny wzrostu bezrobocia
– strona popytowa
–
wzrost kosztów pracy,
–
gigantyczny wzrost wydajności (poprawia
konkurencyjność gospodarki ale jednocześnie
zatrudnienie się zmniejsza),
–
w niektórych okresach spadek wzrostu
gospodarczego (spadek tempa wzrostu
popytu wewnętrznego),
–
mało elastyczny kodeks pracy nie sprzyjający
zatrudnianiu nowych pracowników,
–
wzrost zwolnień grupowych w
restrukturyzowanych przedsiębiorstwach np.
PKP lub górnictwo.
Rodzaje bezrobocia
Wyróżniamy następujące
rodzaje bezrobocia:
– bezrobocie frykcyjne
– bezrobocie strukturalne
– bezrobocie sezonowe
– bezrobocie cykliczne
– bezrobocie klasyczne
Bezrobocie frykcyjne
Niemożliwy do obniżenia
minimalny poziom bezrobocia
• utrzymuje się, gdyż potrzeba czasu, by
dopasować podaż pracy do popytu na
pracę
– pracodawcy potrzebują czasu, by przekonać
się o umiejętnościach dostępnych
pracowników
– poszukujący pracy potrzebują czasu, by
dowiedzieć się o szansach podjęcia pracy
• generalnie krótkookresowe i dobrowolne
Bezrobocie strukturalne
Niedopasowanie umiejętności
lub lokalizacji
• Istnieje, ponieważ poszukujący pracy często:
– nie posiadają kwalifikacji poszukiwanych przez
pracodawców
– nie mieszkają w regionach, gdzie posiadane przez
nich umiejętności są poszukiwane przez
pracodawców
• Pojawia się z uwagi na zmiany w gustach,
technologii, podatkach lub konkurencji, która
redukuje popyt na pewne umiejętności i
zwiększa popyt na inne
• Generalnie długookresowe, jest większym
problemem niż bezrobocie frykcyjne
Bezrobocie sezonowe
• Bezrobocie powodowane przez
sezonowe zmiany w popycie na pracę na
przestrzeni roku
– w okresie zimy liczba pracowników w
rolnictwie czy budownictwie zmniejsza się, a
w okresie przedświątecznym rośnie popyt na
sprzedawców w sklepach
• Aby wyeliminować skutki tego rodzaju
zmian, miesięczne statystyki dotyczące
bezrobocia są korygowane sezonowo
Bezrobocie cykliczne
• Wynikające z niedostatku popytu,
nazywane też bezrobociem typu
keynesowskiego
• Pojawia się, gdy spadek popytu
globalnego spowodował spadek
produktu i spadek zatrudnienia poniżej
poziomu zapewniającego pełne
zatrudnienie
• Występuje w okresach recesji
• Polityka rządu, mająca na celu
stymulowanie zagregowanego popytu w
okresach recesji, zmierza do redukcji
tego rodzaju bezrobocia
Bezrobocie klasyczne
Zgodnie z założeniami modelu
klasycznego, giętkie płace i ceny
zapewniają stan pełnego
zatrudnienia
•
w gospodarce występuje naturalna
stopa bezrobocia (bezrobocie dobrowolne)
• bezrobocie występuje wtedy, gdy płace
są wyższe od poziomu równowagi
(regulacje rynku pracy, związki
zawodowe)
Naturalna stopa bezrobocia
Definicje naturalnej stopy bezrobocia:
• suma bezrobocia frykcyjnego i strukturalnego,
• stopa bezrobocia, gdy rynek pracy jest w
równowadze, zatem popyt równy jest podaży,
• stopa bezrobocia przy produkcie potencjalnym
tzn. takim, jaki wytworzy gospodarka w długim
okresie, przy danym modelu wzrostu
Koszty bezrobocia
• Koszty osobiste
– utrata zarobków
– utrata pewności siebie
– zwiększony stres
– zwiększona skłonność do przestępczości,
samobójstwa, chorób psychicznych
• Koszt ekonomiczny
– zmniejszenie realnego produktu
Neoklasycy i keynesiści a
bezrobocie cykliczne
Siła
robocz
a
Płaca
realn
a
AD
AS
B
A
C
P1
P0
S0
S2
S1
Siła
robocz
a
Płaca
realn
a
P0
S1
S0
B
A
AS
AD
NEOKLASYC
Y
KEYNESIŚCI
AS – podaż pracy
AD – popyt na pracę
Bezrobocie cykliczne według
neoklasyków
Bezrobocie cykliczne według neoklasyków –
• rezultat zbyt wysokich płac (zdaniem
neoklasyków),
• jest bezrobociem dobrowolnym.
Zadania państwa –
• państwo nie musi i nie powinno stymulować
popytu,
• państwo powinno likwidować monopole po stronie
podaży pracy, czyli związki zawodowe, ponieważ
rynek sam się czyści, również rynek pracy,
• państwo powinno stworzyć dobre warunki dla
funkcjonowania przedsiębiorstw, np. przez
ograniczanie pozapłacowych kosztów pracy
(składki i podatki);
Bezrobocie cykliczne według
keynesistów
Bezrobocie cykliczne według keynesistów –
• rezultat zmian w zagregowanym popycie
(niedostatku popytu),
• bezrobocie o charakterze przymusowym, trwałe i
niezależne od pracowników.
Zadania państwa:
– zwiększenie popytu globalnego, a co za tym
idzie zwiększenie popytu na pracę (efektywne
stymulowanie popytu przez ekspansywną politykę
fiskalną i pieniężną) np. roboty publiczne,
– nie ograniczać płac, ponieważ niższe płace to
niższy dochód, popyt i spadek PKB, a co za tym
idzie jeszcze większe bezrobocie, a ceny na rynku
pracy (płace) są sztywne od dołu.
Pasywne formy interwencji państwa
na rynku pracy
– zasiłki dla bezrobotnych,
– świadczenia przedemerytalne,
– wcześniejsze emerytury
Aktywne formy interwencji państwa
na rynku pracy
• roboty publiczne (autostrady, sprzątanie
ulic) (metoda keynesowska),
• tanie kredyty dla absolwentów i program
pierwsza praca,
• szkolenia zawodowe osób dorosłych,
• aktywizacja osób niepełnosprawnych,
• lepsza instytucjonalna obsługa rynku
pracy,
• subwencje inwestycyjne oraz ulgi
podatkowe dla przedsiębiorstw
(szczególnie tych z sektora MSP).
Najważniejsze problemy rynku pracy
w Polsce
• duży udział bezrobocia
długookresowego,
• wysokie bezrobocie wśród
tzw. grup defaworyzowanych:
– młodzież,
– kobiety,
– osoby powyżej 50 roku życia
– mieszkańcy wsi
– osoby niepełnosprawne
• rozległa szara strefa zatrudnienia
(nawet ponad 1 mln osób!),
Inflacja – definicje
Inflacja - proces wzrostu ogólnego
poziomu cen
Wskaźniki inflacyjne:
• CPI – wskaźnik cen dóbr i usług
konsumpcyjnych,
• PPI – wskaźnik cen dóbr i usług
produkcyjnych,
• deflator PKB – wskaźnik cen wszystkich
dóbr i usług wchodzących w skład PKB.
Rodzaje inflacji ze względu na
szybkość procesów inflacyjnych
• hiperinflacja (powyżej 150% rocznie),
• galopująca (10-150%),
• umiarkowana (5-10%),
• pełzająca (poniżej 5%).
Historia inflacji w Polsce - od
hiperinflacji do inflacji pełzającej (w %)
Deflacja
trwały spadek ogólnego poziomu cen
(przykłady: Wielki Kryzys (1929-1933), Japonia – lata
90-te.
Skutki deflacji:
•
zmiana oczekiwań; konsumenci odkładają zakupy w
czasie, przedsiębiorcy odkładają w czasie możliwe
inwestycje, oba procesy pogłębiają recesję.
•
ograniczone możliwości prowadzenia polityki
monetarnej; nominalne stopy procentowe nie mogą
być ujemne. a to znaczy, że jeżeli ceny spadają, to,
przy minimalnych nominalnych stopach
procentowych, realne stopy procentowe rosną.
Dezinflacja
proces zmniejszania stopy inflacji
Społeczno-ekonomiczne skutki
(wysokiej) inflacji
• zniekształcenie informacyjnej funkcji cen –
wzrost niepewności i osłabienie
aktywności gospodarczej, spadek
inwestycji oraz spowolnienie wzrostu
gospodarczego, wzrost ryzyka inwestycji
długoterminowych,
• „ucieczka” od pieniądza, który nie ma już
dużej wartości,
• redystrybucja dochodów,
• wzrost kosztów obsługi działalności
gospodarczej tzw. menu costs,
• deficyt w bilansie płatniczym
Transakcyjne koszty
inflacji
• Gdy ceny są stabilne, ludzie prawidłowo
formułują oczekiwania dotyczące
przyszłego poziomu cen
– gdy inflacja zmienia się niespodziewanie,
planowanie staje się trudniejsze, gdyż
trudniej jest posługiwać się pieniądzem jako
łącznikiem pomiędzy okresem bieżącym a
przyszłym
– przedsiębiorcy i konsumenci szybko
pozbywają się pieniądza, który szybko traci
swą wartość
• Prowadząc wymianę handlową z resztą
świata, należy obserwować nie tylko
stopę inflacji w kraju, ale także za
granicą.
Inflacja oczekiwana i
nieoczekiwana
• Nieoczekiwana
inflacja powoduje w
gospodarce znacznie więcej problemów
w gospodarce niż inflacja
oczekiwana,
ponieważ zmienia realną wartość pieniądza
• Tak długo, jak inflacja jest wyższa niż
oczekiwana, powoduje dla niektórych koszty
dla niektórych korzyści
– jeżeli jest wyższa niż oczekiwana, to korzyści odnoszą Ci,
którzy zaciągnęli kredyt, podpisali umowy o zapłatę
uwzględniające niższą stopę inflacji
– koszty ponoszą ci, którzy oszczędzają i sprzedają po tych
cenach .
– gdy inflacja jest niższa niż oczekiwana, mamy do czynienia z
sytuacją odwrotną.
Główne teorie przyczyn
inflacji
• Teoria monetarna (neoilościowa),
• Teoria popytowa,
• Teoria kosztowa (podażowa)
Inflacja popytowa
• trwały wzrost poziomu cen spowodowany
wzrostem zagregowanego popytu
• przyczyny ekspansji popytu:
– wzrost podaży pieniądza
– wzrost wydatków rządowych
– zmiana zachowań nabywców
Teoria kosztowa przyczyn
inflacji
• inflacja płacowa (spirala płacowo-
inflacyjna) żądania związków
zawodowych,
• inflacja spowodowana przez
monopolistów,
• inflacja wywołana wzrostem cen
produktów importowanych (np.
ropa),
• inflacja spowodowana przez wzrost
podatków i innych pozapłacowych
kosztów pracy (np. wyższe składki
itd.).
Ekonomia - dr Piotr Rosik
34
8.12.2021
Polityka państwa a przyczyny inflacji
Inflacja
monetarna
Inflacja
popytowa
Inflacja
kosztowa
Polityka
antyinflacyj
na
Restrykcyjn
a polityka
pieniężna
Restrykcyjn
a polityka
pieniężna i
fiskalna
Likwidacja
monopoli,
stymulowani
e wzrostu
wydajności
Krzywa Phillipsa
U
o
W
1
stopa
bezrobocia
Stopa
wzrostu
płac
nominalnyc
h
0
U
1
Krzywa Phillipsa
Krzywa Phillipsa - 1958 r.
•
wzrost inflacji wiąże się z malejącym bezrobociem a
wzrost bezrobocia występuje razem z niższą stopa
wzrostu cen.
Przy pewnej wysokości bezrobocia (stopa bezrobocia nie
podwyższająca płac) płace są stałe, stopa ich
wzrostu wynosi zero, jest to punkt równowagi na
rynku pracy, czyli naturalna stopa bezrobocia.
Przed polityką gospodarczą (polityką fiskalna i polityka
monetarną) stoi wybór: albo obniżać bezrobocie
kosztem wyższej inflacji, albo obniżać inflację
kosztem wzrostu bezrobocia