Medal Niezapominajki
Dziadek przyjechał do Janielskich na cały tydzień. Od razu w domu zrobiło się weselej i ciekawiej. Chodzili z Dziadkiem na spacery, czytali książki, słuchali opowieści. Bliźniaki nie odstępowały Dziadka na krok. Dziś też, gdy wracali z kościoła uczepiły się Dziadka rąk i podskakiwały jak pasikoniki, a Dziadek choć wcale nie taki młody maszerował jak żołnierz i podśpiewywał harcerskie piosenki. Nagle Mama wskazała idącą po przeciwnej stronie ulicy sąsiadkę. Kobieta szła przygarbiona niosąc w obu rękach ciężkie torby z zakupami.
- Szczęść Boże ! - powiedziała do niej Mama, ale sąsiadka nawet nie podniosła głowy, patrząc pod nogi jakby bała się, że się przewróci.
- To pani Jurkowska? - zdziwił się Dziadek - prawie jej nie poznałem!
- A, tak się jakoś postarzała - posmutniała Mama - zagoniona taka, zapracowana, ciągle w biegu. Dom, dzieci, praca. Ona chyba nigdy nie odpoczywa.
- Przecież dziś niedziela - westchnął ciężko dziadek - a Pan Bóg i kościół? Szkoda, że niektórzy o tym nie pamiętają.
- Dziadku, ale chyba to też jest ważne, że pani Jurkowska jest taką troskliwą mamą? - zapytała Magda
- Pewnie, że ważne - przytaknął Dziadek - ale prócz pracy, nauki czy zabawy, jeszcze parę innych ważnych rzeczy, choćby Msza święta i modlitwa.
- A jakie jeszcze są ważne rzeczy?- zapytała Małgosia. Dziadek zrobił tajemniczą minę i po powrocie do domu poprosił Magdę o kolorowy papier i wyciął z niego kółeczko, narysował na nim niezapominajkę i napisał na nim „Medal Niezapominajki”
- Dziadku dla kogo ten medal? - zapiszczała Małgosia
- Dla kogoś komu przez cały tydzień uda się o czymś ważnym nie zapomnieć. Ot, taki konkurs wymyśliłem, może być?
Pewnie, że może być! Takiego tygodnia już dawno u Janielskich nie było. Każdego dnia zastanawiali się o czym nie zapomnieli. A w niedzielę Dziadek wziął do rąk Medal Niezapominajki i zawołał wszystkich do siebie. Bardzo byli ciekawi, komu Dziadek ten medal przyzna.
- No co zuchy? - zapytał Dziadek, gdy otoczyli go kołem - o jakich ważnych rzeczach nie zapomnieliście w tym tygodniu?
Zaczęli się więc chwalić odkurzaniem dywanów , układaniem zabawek, pomaganiem Mamie w kuchni, robieniem zakupów, prasowaniem, czyszczeniem butów, nauką…
- Świetnie - cieszył się Dziadek - a teraz coś co było ważne dla Pana Boga
- Ja poszłam z Jaśkiem do kaplicy na Adorację Pana Jezusa - powiedziała z dumą Magda
- A ja codziennie służyłem do Mszy Świętej - ministrant Kuba był pewien wygranej.
- A ja się modliłam, żeby …- zająknęła się Małgosia, ale nie dokończyła bo ktoś zadzwonił do drzwi.
- Pani Jurkowska? - zdziwiła się Mama - Coś się stało?
- Nie, nic takiego - sąsiadka zaprzeczała ruchem głowy - chciałam tylko powiedzieć Małgosi, że właśnie idziemy z mężem i dziećmi do kościoła. Obiecałam to jej to, gdy była u nas wczoraj i powiedziała, że Pan Jezus na nas czeka i nie można o tym zapominać, zwłaszcza w niedzielę.
W mieszkaniu zrobiło się cicho jak makiem zasiał. No, no, taka mała Małgosia… Dziadek uśmiechnął się szeroko i bez słowa podszedł do Małgosi i przypiął jej do sukienki „Medal Niezapominajki”. Pani Jurkowska stała w progu zakłopotana zupełnie nie rozumiejąc dlaczego Mama ma łzy w oczach, i co to za medal, i za co…