00:00:00:www.napiprojekt.pl - nowa jakość napisów.|Napisy zostały specjalnie dopasowane do Twojej wersji filmu.
00:00:15:Uwaga panowie,| oto ona, wasza nagroda.
00:00:18:Rusty, co w nich jest.| W razie gdyby mój lekarz chciał widzieć.
00:00:21:Pozwólcie, że wam coś powiem, mądrale.| Gdy byłem na liście płac, szanowaliśmy starszyznę.
00:00:27:Przyszedłem tutaj jako ochotnik.| Czy ktoś mi podziękował?
00:00:31:Nie. Na każdym kroku żarty,| nawet nie są śmieszne.
00:00:34:- Są stare i oklepane.| - Daj spokój Rusty. Wiesz, że cię kochamy.
00:00:37:- Patrz, zjadam jedną.| - Cześć, Karl przez "K".
00:00:41:- Panie Monk.| - O cholera, wrócił.
00:00:43:Cześć Chuckie.| Przegapiłeś jedno miejsce.
00:00:46:Kapitanie.| Może pan uwierzyć, że to już rok?
00:00:50:Mówiłem, że sam może pan| przetestować te alarmy w domu.
00:00:55:Tak wiem, ale wolałbym żebyście| wy to zrobili, wy jesteście ekspertami.
00:01:03:Pożar domu, alarm 3 stopnia.| Panie Monk, będzie musiał pan poczekać.
00:01:06:- Kapitanie, byłem tutaj pierwszy.| - Dom się pali. Chyba powinniśmy zająć się priorytetami.
00:01:12:Prawda?
00:01:15:- Wiem.| - Jedziemy.
00:01:17:Nie mam całego dnia.
00:01:24:- Ile masz pokoi?| - Pięć.
00:01:27:- 30 wykrywaczy dymu do 5 pokoi?| - Dodatkowo, dwa hole i toaleta.
00:01:32:Zwykle mówię: "Nigdy za wiele ostrożności."| Więcej tego nie powtórzę.
00:01:38:Przepraszam?
00:01:47:Hej.| Nie wolno tutaj wchodzić.
00:01:53:Rusty?
00:01:56:Rusty?!
00:02:20:Halo?
00:02:23:Panie Monk?
00:02:26:O mój Boże, panie Monk!
00:02:28:Wszystko w porządku?
00:02:32:Czy Rusty'emu nic nie jest?| Sprawdź Rusty'ego.
00:02:37:Chyba nie żyje.| Co się stało?
00:02:39:Nie wiem. Był tutaj| jakiś facet, próbowałem go powstrzymać.
00:02:43:Panie Monk, już wszystko w porządku,| może pan otworzyć oczy.
00:02:48:O mój Boże, kapitanie| Stottlemeyer, to nagły wypadek.
00:02:52:- Natalie.| - Nic nie mów, usiądź tam.
00:02:55:- Tam jest krzesło.| - Gdzie?
00:02:57:Jest tam.
00:03:01:Natalie.| Nie widzę go.
00:03:12:DETEKTYW MONK
00:03:13:5x04 - PAN MONK NIC NIE WIDZI
00:04:22:Więc, na czym stoimy?
00:04:24:Substancja, którą na niego wylano była| mieszaniną środka czyszczącego i kwasu solnego.
00:04:29:Obie jego rogówki| pokryły się bliznami.
00:04:32:- Nerwy zostały uszkodzone.| - Co to dokładnie oznacza?
00:04:35:Trudno powiedzieć, czasami| tkanka się regeneruje, a czasami nie.
00:04:41:Wszystko w porządku.| Boi się ciemności.
00:04:44:Niech do tego przywyknie,| przynajmniej na jakiś czas.
00:04:50:Monk, tu Randy.| Mówię do ciebie.
00:04:54:Stoję tuż przed tobą.
00:05:01:Teraz przykucnąłem,| jestem na twoim poziomie.
00:05:05:Chciałem powiedzieć,| że złapiemy tego, który to zrobił.
00:05:10:Będę pracował 24 godziny, 7 dni w tygodniu.| Bez względu jak długo to będzie trwało.
00:05:16:Poza 11 maja,| moja siostrzenica potwierdziła,
00:05:19:że w nocy będzie przyjęcie,| więc prawdopodobnie będę potrzebował...
00:05:23:- Będę potrzebował wolny weekend.| - Randy.
00:05:26:Nie sądziłem, że to możliwe,| ale pogarszasz całą sytuację.
00:05:34:Wie pan, że to najlepszy szpital.| Zrobią wszystko co tylko mogą.
00:05:39:Nie może się pan poddawać,| zawsze jest nadzieja.
00:05:42:Nigdy nie ma nadziei.
00:05:46:Tym zajmujemy się| w szkole dla niewidomych.
00:05:48:To tzw.| ćwiczenia empatii.
00:05:51:W taki sposób pomagamy rodzinie i| przyjaciołom zrozumieć przez co przechodzą niewidomi.
00:05:55:- Jak się czujecie?| - Czuję się bezradnie i bez władzy.
00:05:58:- Jestem zdezorientowany.| - Nawet bardziej niż zazwyczaj.
00:06:01:Tak czuje się wasz| przyjaciel 24h na dobę.
00:06:05:Musi się wszystkiego ponownie nauczyć,| nawet czynności które wykonywał tysiąc razy dziennie.
00:06:09:Na przykład:| Spędzacie na tym posterunku dużo czasu.
00:06:11:- Z pewnością obaj go dobrze znacie.| - Pewnie.
00:06:14:Chcę żebyście znaleźli pojemnik| z wodą i nalali sobie wody do kubka.
00:06:19:Bułka z masłem.
00:06:35:Gdzie jest pojemnik z wodą?
00:06:42:Przepraszam.
00:06:43:Wykonujemy ćwiczenia empatii.
00:06:54:- On oszukuje.| - Skąd on to wie, on też oszukuje.
00:07:02:- Wygrałem.| - Poruczniku, to nie zawody.
00:07:05:Wiem, ale jeśli to nie byłyby| zawody, wtedy nie byłbym zwycięzcą.
00:07:14:Jest pewien trik, którego możecie nauczyć przyjaciela.| Palcem można wyczuć, czy jest już pełno.
00:07:20:Jest pełno.
00:07:22:Nie znasz Adriana,| nie będzie dotykał kubka żadnym palcem.
00:07:25:Prędzej umrze z pragnienia.| Ten facet jest bardzo delikatny.
00:07:31:Nie widzę tego,| jak on będzie funkcjonował.
00:07:35:Więc od was zależy,| żeby dał radę funkcjonować.
00:07:37:Niech wróci do pracy,| to najlepsze lekarstwo.
00:07:40:Wróci do pracy?
00:07:51:Które to jest?
00:07:54:To z balonem.
00:07:57:Uwielbiam je.
00:08:04:- Jest prosto?| - Jest doskonale.
00:08:07:Już nigdy nie zobaczę jej twarzy.
00:08:10:- Niech pan tak nie mówi.| - Czy ja płaczę?
00:08:14:- Nie.| - Czuję się jakbym płakał.
00:08:21:Czuję się,| jakbym cały czas płakał.
00:08:23:Moje życie jest skończone.| Zapomnij o mnie.
00:08:30:Musisz iść dalej,| znajdź inną pracę.
00:08:32:Nigdzie nie idę.| Niech pan na mnie spojrzy!
00:08:36:Przepraszam.| Pana życie nie jest skończone.
00:08:39:Nadal może pan wszystko robić.
00:08:41:Było wielu ślepców,| którzy robili niesamowite rzeczy.
00:08:44:- Na przykład?| - Ray Charles.
00:08:47:- I... no wie pan.| - Tak?
00:08:52:No wie pan...
00:09:01:- Pan Magoo.| - Kto to?
00:09:03:Pan Magoo?
00:09:06:To był wspaniały człowiek, wynalazca.
00:09:10:- Naprawdę?| - Był także pionierem sztuki.
00:09:12:- Zrobił wiele wspaniałych rzeczy.| - I był ślepy?
00:09:17:- Nie chcę już rozmawiać o panie Magoo.| - Ja też.
00:09:20:- Drzwi były otwarte.| - Kapitanie?
00:09:24:- Jak sobie radzi?| - Wspaniale, po prostu wspaniale.
00:09:29:- Jestem z niego dumna.| - To dobrze.
00:09:34:Słuchaj. Jadę właśnie do remizy strażackiej.| Chcę, żebyś jechał ze mną.
00:09:37:- Po co? Złożyłem już zeznania.| - Tak wiem, ale sądziłem, że może coś zauważysz.
00:09:46:- Jakoś w to wątpię.| - Wiesz co mam na myśli.
00:09:50:Nawet w tym stanie,| nadal jesteś najlepszym detektywem jakiego znam.
00:09:54:Dokładnie.| To świetny pomysł.
00:09:56:Nie mówicie poważnie,| chcecie mnie tylko pocieszyć.
00:10:00:Tu nie chodzi tylko o ciebie,| to śledztwo w sprawie morderstwa.
00:10:04:- Strażak został zabity.| - Rusty.
00:10:07:To był twardziel,| pracował tam przez 35 lat.
00:10:10:Przyskrzynię sukinsyna,| który go zabił.
00:10:12:- Pomożesz mi w tym.| - Leland, nie mogę.
00:10:15:Monk, nie proszę ciebie.| Natalie bierz go.
00:10:21:No dalej,| słyszał pan kapitana.
00:10:23:Już idę, ale nie| spodziewaj się zbyt wiele.
00:10:26:- Znam pana Magoo.| - Idziemy.
00:10:29:- Pan Magoo?| - Wie pan, Magoo, ten sławny wynalazca.
00:10:59:Stolik jest tutaj.
00:11:03:Nie, Monk.| Stolik jest tutaj.
00:11:10:W porządku.| Więc rura jest tam.
00:11:15:- Rura jest tam.| - Nie mogę.
00:11:17:Może pan.| Niech się pan skoncentruje.
00:11:21:Niech pan sobie wyobrazi pomieszczenie.| Możesz to zrobić, masz niesamowitą pamięć.
00:11:26:Racja. Zapomniałem| o mojej niesamowitej pamięci.
00:11:29:Nie możemy rozgryźć,| co ten facet tutaj robił.
00:11:32:- Czego szukał?| - Czy coś zginęło?
00:11:36:Nie sądzę.| Nic nie wziął, żadnych pieniędzy, nic.
00:11:39:- To nie ma sensu.| - W porządku. Zróbmy to.
00:11:43:Usiądź.
00:11:49:Ty i Rusty siedzieliście tutaj,| sprawdzaliście wykrywacze dymu.
00:11:54:Racja.| Potem ten facet wszedł tamtędy.
00:12:00:Przeszedł powoli za wozem,| nie chciał być zauważony.
00:12:04:Monk, mówi do ciebie| porucznik Randy Disher.
00:12:07:Randy! Nie musisz za| każdym razem mówić, że do niego mówisz.
00:12:10:Tak szefie.
00:12:12:Wiesz kim jestem,| wiesz kto do ciebie mówi.
00:12:15:W zeznaniu powiedziałeś,| że słyszałeś jak skrzypią mu buty.
00:12:19:- Dokładnie.| - Był wysoki, 186cm, dobrze zbudowany.
00:12:22:rudoblond włosy i| nosił skórzaną kurtkę.
00:12:25:Racja.| Potem Rusty...
00:12:29:poszedł do niego z tyłu wozu.
00:12:32:Potem usłyszałem wielki| hałas i ja poszedłem z tyłu wozu.
00:12:40:Z tyłu wozu.| Gdzie jest wóz.
00:12:45:Przestawili go,| dobrze ci idzie.
00:12:48:Potem zobaczyłem| Rusty'ego na podłodze.
00:12:51:Ten facet trzymał łopatę w rękach.
00:12:53:Powiedziałeś,| że go czułeś od niego alkohol.
00:12:56:Rum, było czuć od niego rum.
00:12:58:Wiemy to Randy.| Czy masz coś nowego?
00:13:02:- Coś o czym zapomniałeś?| - Nie. Złapał zbiornik i
00:13:06:wylał na mnie zawartość.| To była ostatnia rzecz jaką widziałem.
00:13:11:O mój Boże.| Ostatnia rzecz jaką widziałem.
00:13:15:Co to jest?!!!
00:13:20:Zeszło już?
00:13:22:- Zeszło.| - Mogę iść do domu?
00:13:24:Tak, możesz pan iść do domu.| Chwila, chwila.
00:13:27:Utknąłeś.
00:13:31:Już dobrze, mam cię.
00:13:36:Wszystko w porządku.
00:13:40:- Poczekaj chwilę.| - Co?
00:13:44:- Poczekaj chwilę.| - O co chodzi?
00:13:53:Brakuje tutaj płaszcza.
00:13:57:- Płaszcza?| - Tutaj wisiało sześć płaszczy.
00:14:02:Ma rację.| Jednego brakuje.
00:14:06:- Czy płaszcz jest warty zabicia.| - To też nie ma dla mnie sensu, ale to już coś.
00:14:10:Jeśli znajdziemy ten płaszcz,| znajdziemy naszego faceta.
00:14:14:Widzisz.| Jesteś niesamowity.
00:14:17:Przybij 5.
00:14:19:W porządku, dobra robota.
00:14:25:Dobrze.
00:14:29:W porządku.| Widzisz, w ogóle mnie nie potrzebujesz.
00:14:37:O Boże, najmocniej przepraszam,| przepraszam nie widziałam tego.
00:14:40:- Dołącz do klubu.| - Jak sobie radzi?
00:14:43:Właśnie wróciliśmy ze szpitala.| Są bardzo optymistyczni.
00:14:48:- Chyba pesymistyczni?| - Nie, są bardzo optymistyczni.
00:14:54:Dlaczego machasz rękoma?
00:14:58:- Co jest takiego ważnego?| - Chyba go mamy.
00:15:00:Złapaliśmy faceta,| który nosił płaszcz strażacki.
00:15:03:- Jest w pomieszczeniu obok. | - Kto to?
00:15:06:Facet nazywa się| Colbert, Jake Colbert.
00:15:09:Jest tułaczem, żyje przy plaży.| Możesz go zidentyfikować?
00:15:12:Nie wiem.| Może nie słyszałeś.
00:15:16:- Jestem ślepy.| - Ale postara się pan, prawda?
00:15:20:Nie podda się pan tylko dlatego,| że został pokrzywdzony przez los.
00:15:23:Zostałem chyba pokrzywdzony przez los,| ponieważ jestem ślepy.
00:15:28:Podoba mi się twoja laska.| Jaki to rodzaj.
00:15:30:- Więc znaleźliście tego faceta?| - Znaleźliśmy jakiegoś faceta, ma ten sam wzrost,
00:15:33:- nie ma alibi i nosił zaginiony płaszcz.| - Czy jego buty skrzypią?
00:15:37:Nie wiem.| Był bosy, gdy go zgarnęliśmy.
00:15:39:To bez znaczenia, ponieważ nie| potrzebujemy butów, mamy naocznego świadka.
00:15:43:Mówiąc w przenośni.
00:15:50:Jake Colber,| to Adrian Monk.
00:15:56:Chcemy wiedzieć, czy spotkaliście| się w remizie na 53 w zeszłą niedzielę.
00:16:03:Nigdy go nie widziałem.| Mówiłem wam, że znalazłem ten płaszcz w śmietniku.
00:16:07:Za restauracją na ulicy Vincent.
00:16:13:To on?
00:16:17:Nie wiem.| Facet w remizie nic nie powiedział.
00:16:23:W porządku.| Wiesz co musimy zrobić.
00:16:27:- Musisz dotknąć jego twarzy.| - Co? Nie Leland, proszę.
00:16:31:- Nie mogę.| - Jesteś jedynym świadkiem.
00:16:35:- To tułacz.| - Co z tego?
00:16:37:Całe życie nie| dotykałem twarzy tułacza.
00:16:42:Zawsze byłem z tego dumny.| Nawet w najgorszy dzień mogłem sobie powiedzieć:
00:16:47:"Przynajmniej nie| dotykałem twarzy tułacza."
00:16:51:To może być facet,| który zabił Rusty'ego, a ciebie oślepił.
00:16:54:Nie wypuszczę go,| ani ciebie, dopóki nie będę pewny.
00:17:37:- To brodawka.| - O Boże. Chusteczka!
00:17:41:- Chusteczka!| - Chwileczkę.
00:17:43:Masz.
00:17:50:- To nie on.| - Próbowałem wam to powiedzieć.
00:17:53:Znalazłem ten płaszcz w śmietniku,| było mi zimno w nocy.
00:17:55:Śpię w kartonie przy plaży.| Moje życie jest do bani.
00:17:59:Na co narzekasz,| przynajmniej widzisz.
00:18:02:Na co narzekam? Nie wkurzaj mnie.| Mam 8 letnią córeczkę, która potrzebuje nerki.
00:18:08:Wylano mi kwas na twarz,| chyba wygrałem.
00:18:12:- Nie dostałem poczty od lat.| - Moja żona nie żyje.
00:18:16:- Moja też.| - Bomba w samochodzie.
00:18:18:Mnemonia.
00:18:20:Natalie. Bomba w samochodzie,| czy mnemonia?
00:18:22:- Panie Monk, nie wiem.| - Twoja żona pewnie nie cierpiała.
00:18:27:Trudy umierała| samotnie w bólu przez 20 minut.
00:18:32:Jesteś amatorem.| Wróć jak będziesz coś miał.
00:18:37:Kto następny,| no śmiało, ktokolwiek.
00:18:40:Patrzycie na najbardziej| nieszczęśliwego człowieka na Ziemi.
00:18:44:Może ty?| Chcesz się zmierzyć?
00:18:46:Pokonam was| wszystkich jednocześnie.
00:18:49:Nie mogę przegrać!
00:18:52:Nie mogę przegrać.
00:19:08:/Tu Adrian Monk./|/ Dziękuję że dzwonisz, to moja nowa sekretarka./
00:19:13:/Gdy usłyszysz sygnał,/|/ proszę mówić do słuchawki i zostawić wiadomość,/
00:19:19:/którą odsłucham później./|/ To koniec wiadomości,/
00:19:23:/a oto sygnał,/|/ o którym mówiłem./
00:19:27:/Adrian, tu doktor Kroger./
00:19:30:/Wiem, że tam jesteś,/|/ więc podnieś słuchawkę./
00:19:34:/Adrian, nie/|/ przyszedłeś na 10:30 i 15:30./
00:19:39:/Adrian nie możesz/|/ zostać na zawsze w domu./
00:19:41:- Chcesz się założyć?|/ - Znam cię, prawdopodobnie leżysz w łóżku/
00:19:45:/i użalasz się nad sobą./
00:19:48:/Nie możesz się poddawać,/|/ są ludzie którzy cię naprawdę potrzebują./
00:19:52:/Daj spokój Adrian./|/ Musisz wstać, wstawaj, no dalej, dasz radę./
00:19:58:/Właśnie tak,/|/ no dalej, dalej.../
00:20:03:- To musi być tutaj.| - Opisz to.
00:20:07:Wiesz Monk, to dzielnica ubóstwa.| Jesteśmy w samym sercu krainy żuli.
00:20:12:Stoimy w alejce za restauracją,| obok standardowego śmietnika.
00:20:17:Prawdopodobnie 3 metry sześcienne.| Jest wypełniony śmieciami, stłuczone butelki, kartony.
00:20:24:Monk, mówi Randy Disher,| otwieram mój notesik.
00:20:28:Poczekaj, nie mogę znaleźć notesu.| Sprawdzam kieszenie.
00:20:36:Znalazłem notes.| Otwieram notes.
00:20:41:Pan Colber był tutaj o 5:00 w zeszłą niedzielę,| zbierał butelki, znalazł płaszcz w śmietniku.
00:20:48:5:00, to trzy| godziny po tym jak zginął Rusty.
00:20:53:Powiedział, że znalazł hełm strażacki,| który dał jakimś dzieciakom.
00:20:57:Zabija mężczyznę za płaszcz| i wyrzuca go kilka godzin później.
00:21:03:To nie ma sensu.
00:21:08:Boże, cieszę się,| że tego nie widziałem.
00:21:11:Natalie..
00:21:14:Cieszę się.| Nie widziałem tego.
00:21:19:To alejka, prawda?| To musiało być ohydne.
00:21:21:- Było obrzydliwe.| - Prawdopodobnie nienawidziłbym tego miejsca.
00:21:24:Nie wytrzymałby pan 5 minut,| są tu karaluchy.
00:21:27:- Martwy kot.| - Natalie. To mi nie przeszkadza.
00:21:31:Nic mi nie przeszkadza.
00:21:34:Jest wspaniale.| Nic nie widzę.
00:21:38:- To mi może pomóc.| - Nie cierpię tej dzielnicy.
00:21:43:W niedzielę stałem tutaj 3h w korku.
00:21:45:- Dom spłonął tuż za rogiem.| - Chwileczkę.
00:21:48:Niedzielny pożar był w pobliżu?
00:21:53:Zginęła kobieta.| Zasnęła przy telewizorze, paląc papierosa.
00:21:58:Nie sądzę.| Musi być powiązanie między tym pożarem,
00:22:03:a tym co przytrafiło się Rusty'emu.
00:22:06:Idziemy.| Dalej ludzie.
00:22:09:- Mamy sprawę do rozwiązania.| - Martwy kot po lewej.
00:22:31:- Chcesz rękawiczki?| - Nie potrzebuję ich.
00:22:34:Czego oczy nie widzą,| tego sercu nie żal.
00:22:39:Przepraszam.| Ślepiec idzie.
00:22:41:To ja przepraszam.
00:22:46:- To salon?| - Dokładnie.
00:22:48:- Leżała na kanapie.| - Jest po twojej prawej.
00:22:52:Spokojnie.| Leżała na kanapie, oglądała telewizję,
00:22:56:paliła papierosa,| piła i zasnęła.
00:22:59:Papieros spadł na| stertę gazet i woosh.
00:23:02:To oficjalna wersja.
00:23:10:Rum. Rum.
00:23:13:- Kim była?| - Disher otwiera akta.
00:23:17:Stefanie Preston,| 27 lat, była na zastępstwie.
00:23:21:Ostatnio pracowała w| Peter Breen Construction.
00:23:24:- Mieszkała tutaj sama.| - Nie sądzę.
00:23:30:Przynajmniej nie codziennie.| W łazience jest butelka wody kolońskiej.
00:23:34:Dwie szczoteczki| i dwie różne pasty.
00:23:38:Miała chłopaka.
00:23:40:Coś tutaj było.| Coś odbiło się w szkle.
00:23:47:Ma kształt... zwierzęcia,| osioł albo koń.
00:23:53:Wygląda na konia.
00:23:58:- Co to jest?| - Pilot.
00:24:02:Przynajmniej nim był.
00:24:05:Ona oglądała telewizor z| tamtego miejsca, dlaczego pilot leżał tutaj?
00:24:13:Nie wiem.
00:24:19:A ja chyba wiem.
00:24:21:Kapitanie.
00:24:23:Oto co się wydarzyło.
00:24:27:Ktoś ją zabił.| Prawdopodobnie udusił.
00:24:31:Potem upozorował to tak,| żeby wyglądało jakby zasnęła na kanapie.
00:24:35:Prawdopodobnie wyszedł i zdał sobie sprawę,| że czegoś zapomniał, czegoś z domu.
00:24:42:- Co to było?| - Nie wiem. Prawdopodobnie metal.
00:24:46:Coś co przetrwałoby pożar,| coś dzięki czemu można by go namierzyć.
00:24:51:Cokolwiek to było,| musiał to odzyskać, tylko jak?
00:24:53:- Dom był w płomieniach.| - Wozy strażackie już podjechały.
00:24:57:- Miejsce było okrążone.| - Potrzebował płaszcza strażackiego.
00:25:01:Dokładnie,| dlatego poszedł do remizy.
00:25:04:Dlatego ukradł płaszcz.
00:25:06:Kiedy tu wrócił wyglądał,| jak jeden ze strażaków, nikt tego nie zauważył.
00:25:11:Nikt go nie wypytywał.| Przeszedł obok wszystkich.
00:25:15:- Wszedł do środka.| - Zabrał to co zostawił.
00:25:20:- Nieźle jak na ślepca.| - Wróciłem, maleńka.
00:25:24:Panie Monk,| mówi pan do futryny.
00:25:28:Wróciłem.
00:25:34:Nie wiem co powiedzieć,| po diagnozie byłeś taki nieobecny.
00:25:39:- Naprawdę?| - Tak. Byłeś katatoniczny.
00:25:41:Szlochałeś, ponieważ myślałeś,| że nigdy nie będziesz mógł oglądać zdjęć Trudy.
00:25:47:Wiem tylko,| że nigdy nie byłem szczęśliwszy.
00:25:50:Jestem uspokojony.| Skumaj to.
00:25:52:- Skumaj to?| - Wczoraj szkoła dla niewidomych
00:25:55:wysłała kobietę,| aby nauczyć mnie jak sobie radzić.
00:25:58:Chciała żebym liczył kroki| od drzwi frontowych do ulicy.
00:26:02:Powiedziałem:| "Kochanie ja liczyłem te kroki od pięciu lat."
00:26:06:44. Więc jak widzisz| przygotowywałem się, aby być ślepym,
00:26:12:- całe życie.| - W porządku Adrian.
00:26:15:- Co z twoją pracą?| - Moją pracą?
00:26:17:W pracy jest świetnie.| Można powiedzieć, że działam na lub
00:26:21:tuż pod| poziomem pana Magoo.
00:26:23:Adrian muszę ci powiedzieć,| że jestem trochę zmartwiony.
00:26:26:Jest 5 poziomów smutku.| Sądzę, że przeskoczyłeś przynajmniej 3 z nich.
00:26:32:- Każdy doktor...| - Przepraszam, ale przeszkodzę.
00:26:35:Tak sobie myślałem.| Mógłbyś być w tej chwili nagi.
00:26:39:- Nie przeszkadzałoby mi to.| - Adrian nie jestem nagi.
00:26:43:- Ale mógłbyś.| - Słuchaj Adrian.
00:26:45:Sądzę, że wykorzystujesz ten stan,| aby odciąć się od rzeczywistości bardziej niż zazwyczaj.
00:26:52:- Wahadełko zawróci.| - Nie sądzę.
00:26:55:Wróci!| Tak właśnie zachowuje się wahadło.
00:26:58:Możesz spaść,| a to byłoby bardzo bolesne.
00:27:02:Odrzucam możliwość,| że jesteś szczęśliwy, prawdziwie szczęśliwy.
00:27:05:Straciłeś wzrok.
00:27:08:To najlepsza rzecz| jaka mi się przytrafiła.
00:27:11:W porządku.| Może załatwimy stopery do uszu,
00:27:15:wtyczki do nosa,| mógłbyś odciąć się całkowicie od świata.
00:27:19:Albo, może, moglibyśmy| załatwić dla ciebie śpiączkę.
00:27:25:Spróbujmy najpierw| stopery do uszu.
00:27:34:- Stefanie jak?| - Preston. Pracowała w pana biurze
00:27:37:- do zeszłego tygodnia.| - Pamiętam ją, fajny dzieciak.
00:27:40:Możemy iść i rozmawiać?| Czas to pieniądz, a szczerze mówiąc nie mam ich zbyt dużo.
00:27:44:Panie Monk.| Na pana miejscu, zostałbym w przyczepie.
00:27:47:To pewnie ostatnie| bezpieczne miejsce dla pana.
00:27:50:- To niebezpieczny teren.| - Niech się pan o mnie nie martwi,
00:27:54:chcę być traktowany,| jak każdy inny.
00:27:58:Części elektryczne są w samochodzie.
00:28:00:Więc, co może| nam pan o niej powiedzieć?
00:28:03:Niezbyt wiele.| Była tutaj w zastępstwie.
00:28:04:Pracowała tutaj w weekendy,| moja stała pracownica wyjeżdżała wtedy w sprawach służbowych.
00:28:08:- Powiedzieli, że to był pożar.| - Dokładnie.
00:28:10:- Okropne.| - Panie Breen.
00:28:13:Jak dobrze ją pan znał?
00:28:16:W ogóle jej nie znałem.
00:28:20:O mój Boże.
00:28:23:- Co się z tobą dzieje?| - Tam jest drut kolczasty,
00:28:26:- zaciąłby się pan.| - Nie zaciąłbym się,
00:28:29:- mam radar.| - Radar?
00:28:32:Czuję go teraz,| to jak szósty zmysł.
00:28:35:Jestem jak nietoperz w jaskini.
00:28:38:Fruwają naokoło,| ale nigdy nie trafiają w ściany.
00:28:40:Nie sądzę,| aby pana radar działał.
00:28:43:Działa.| Słuchaj mnie.
00:28:46:Działa wyśmienicie.| Jestem fruwającym nietoperzem.
00:28:50:Moja antena cały czas nadaje.
00:28:53:Fruwasz nie tam gdzie trzeba.
00:28:55:Jestem tutaj.
00:29:01:Zostań z grupą.| Czy kiedykolwiek był pan w mieszkaniu Stefanie?
00:29:05:- Dlaczego miałbym tam iść?| - Była bardzo atrakcyjną kobietą.
00:29:09:- Moja żona także.| - Czy to pana Ferrari?
00:29:12:To jedno z nich.| Podoba się panu?
00:29:14:Sam szukam czegoś dla siebie.| Chyba zdecyduję się na Forda Festiva.
00:29:19:- Gdzie był pan w niedzielę po południu?| - W niedzielę byłem tutaj,
00:29:24:spotkałem się z| architektem i kierownikiem budowy.
00:29:26:Szefie, mam plan pracy.| Nadal mam te klucze.
00:29:30:Jestem teraz trochę zajęty,| zajmę się tym później.
00:29:33:Panowie.
00:29:39:Kapitanie.
00:29:40:Kapitanie, niech pan słucha.
00:29:42:Skrzypiące buty.| To on. Chodź.
00:31:09:To on.| Kapitanie?
00:31:13:Kapitanie?!
00:31:16:Jesteś aresztowany,| masz prawo zachować milczenie,
00:31:21:ale wolałbym,| żebyś tego nie robił.
00:31:24:Kapitanie?
00:31:26:Kapitanie!
00:32:55:"Winda zepsuta."
00:34:04:O Boże.
00:34:07:Pomocy!
00:34:09:Pomocy.| Pomocy!
00:34:11:Niech mi ktoś...
00:34:13:Na górze!
00:34:15:Pomocy.
00:34:17:Pomocy!
00:34:19:Patrzcie do góry.
00:34:27:Nie mogę oddychać,| powietrze jest takie rzadkie.
00:34:37:- Panie Monk?| - Pomóżcie mi.
00:34:39:Panie Monk, co pan robi?
00:34:40:O Boże.
00:34:43:- Natalie?| -Tak?
00:34:45:Czy ty latasz?
00:34:48:Panie Monk, mam pana,| niech pan zejdzie.
00:34:51:W porządku.| Monk, już w porządku, mamy cię.
00:34:54:Mamy Cię.
00:35:00:Panie Monk,| co pan robił?
00:35:04:Facet... facet, który zabił| Rusty'ego jest... ze skrzypiącymi butami,
00:35:10:jest tutaj.
00:35:11:- Eddie Murdock.| - Nieeeee!
00:35:18:Mam cię.
00:35:25:To on.| To Eddie Murdock.
00:35:29:Musiał was szukać,| pewnie się poślizgnął.
00:35:34:Więc to chyba tyle,| sprawa zamknięta.
00:35:49:Chyba mam dobrą wiadomość.
00:35:51:Nerwy zaczynają się regenerować,| źrenice zaczynają się rozszerzać.
00:35:56:Proszę być dobrej myśli.
00:35:59:- Czy tak przyjmuje dobre wiadomości?| - Tak.
00:36:03:Jeśli zostaną państwo jeszcze chwilę,| skonsultuję się z kolegami.
00:36:06:Dziękujemy doktorze,| będziemy tutaj.
00:36:08:Czy to nie cudownie,| jest jeszcze nadzieja.
00:36:10:Nadzieja?| Nie cierpię mieć nadziei.
00:36:14:- Co stało się z twoją pewnością siebie? |- Nie wiem, Leland. Może utraciłem ją
00:36:19:gdy wołałem po| pomoc 25cm nad ziemią.
00:36:23:Jestem taki żałosny.| Nie jestem nawet w połowie człowiekiem jakim byłem.
00:36:27:Co było 3/4 prawdziwego człowieka,| więc teraz jestem...
00:36:30:- 5/16 prawdziwego człowieka.| - Dziękuję Randy.
00:36:32:Chwileczkę.| 3/8 człowieka.
00:36:34:Mógłbyś przestać jęczeć?| Zły facet jest w prosektorium na dole,
00:36:38:możemy wracać do domu.| Według mnie to był dobry dzień.
00:36:41:I Monk jest zdecydowanie gościem.| Właśnie wróciłem z jego mieszkania.
00:36:44:Znaleźliśmy bluzkę,| w której był gdy podkładał ogień.
00:36:47:W praniu znaleźliśmy trochę sadzy.
00:36:49:Przepraszam chłopaki,| ale muszę odebrać Julie.
00:36:51:Możesz jechać,| zostanę z kapitanem słoneczko.
00:36:54:Mogę cię podrzucić.| Nowa bryka.
00:36:57:- Więc kupiłeś Forda.| - Nie podobał mi się sposób prowadzenia Ferrari,
00:37:01:albo sposób w| jaki opróżniłoby moje konto.
00:37:07:Fajne, co?| Jest z 4 cylindrami, zamiast 6.
00:37:11:Jest szybszy.| Biały z brązowym obiciem.
00:37:14:Skóra powoduję, że się pocę.
00:37:17:- Będę ich potrzebował.| - Musimy iść.
00:37:20:Do widzenia panie Monk,| do zobaczenia jutro.
00:37:22:- Dlaczego to zrobił?| - Kto zrobił co?
00:37:26:Dlaczego Eddie| Murdock zabił tą dziewczynę?
00:37:29:- Od kiedy to zbir musi mieć powód?| - Pamiętasz jak rozmawialiśmy z Peter'em.
00:37:34:Murdock podszedł do nas.| Pamiętasz co powiedział?
00:37:38:Tak. Powiedział:| "Nadal mam te klucze."
00:37:43:Peter Breen jeździ Ferrari, prawda?
00:37:47:Dokładnie.
00:37:50:- Jak wyglądają klucze do niego?| - To galopujący koń.
00:37:56:Ten wzór na| stole był od jego kluczy.
00:38:00:Powiedziałeś, że| zwłoki Murdocka są w prosektorium.
00:38:02:Na dole.
00:38:10:Halo?
00:38:13:Mamy to miejsce dla siebie,| że tak powiem.
00:38:18:- Widzisz plakietkę Murdocka?| - Jeszcze nie.
00:38:23:A co widzisz?
00:38:27:Ludzi, wzdętych,| leżących, nie rozmawiających.
00:38:33:Prawie jak na| Święto Dziękczynienia w domu mojej byłej.
00:38:37:- Sądzisz, że klucze nadal są w jego kieszeni?| - Warto sprawdzić. Eddie Murdock zabił Stefanie Preston,
00:38:43:nie ma co do tego wątpliwości.
00:38:46:To nie był jego pomysł.
00:38:48:Ktoś zapłacił mu za to.
00:38:52:- Breen miał romans.| - Dokładnie.
00:38:55:Miał klucze do jej domu.| Dał je Eddiemu, więc Eddie mógł wejść i ją zabić.
00:39:02:Wrócił po klucze,| po to się wrócił.
00:39:06:- Racja, jeśli znajdziemy te klucze.| - Breen będzie miał się z czego tłumaczyć.
00:39:12:Mam go.
00:39:14:Witam Edward.| Nie wstawaj.
00:39:18:Zazwyczaj rzeczy| osobiste trzymają w plastikowej torebce.
00:39:22:Bingo.
00:39:30:Dowodzik rzeczowy.| Prokuratorowi to się spodoba.
00:39:34:Mogę to poczuć?
00:39:40:Leland, co się stało?
00:39:42:Leland!
00:39:45:Panie Monk.| Będę potrzebował te klucze.
00:39:48:Niech mi ktoś pomoże!
00:39:56:Kluczyki proszę.
00:39:58:Nie mam na to czasu.
00:40:02:Właściwie to dobrze,| że obaj tutaj jesteście.
00:40:05:Dzięki temu, nie| będą musieli przewozić ciał.
00:40:12:Nie ruszaj się.
00:40:15:Nie ruszaj się.
00:40:57:Kapitanie.| Wszystko w porządku?
00:41:00:Wszystko w porządku?
00:41:04:- Jesteś cały?| - Monk...
00:41:07:- widzisz mnie.| - Tak.
00:41:10:- Witam.| - Witam.