Część IV. Kazusy administracyjne
Kazus 2
Stan faktyczny:
W dniu 14.12.2012 r. Marszałek Województwa, jako organ I instancji, działając na pod-
stawie art. 21, art. 23a ust. 9 i art. 30 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 8 ustawy z 28.11.2003 r.
o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1456 ze zm.) w związku z art. 104
KPA uznał, że zasiłki rodzinne wraz z dodatkami wypłacone Jarosławowi Krakowskiemu
w okresie od 1.1.2012 r. do 31.8.2012 r. w łącznej wysokości 3300 zł były nienależnie pobra-
nymi świadczeniami rodzinnymi. Decyzja organu I instancji została odebrana przez córkę
Jarosława Krakowskiego 14.1.2013 r. Odwołanie od powyższej decyzji 28.2.013 r. wniósł
Roman Iglak, opiekun prawny całkowicie ubezwłasnowolnionego Jarosława Krakowskie-
go. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w trybie art. 134 KPA stwierdziło postanowie-
niem z 28.2.2013 r. uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Z akt administracyjnych
sprawy wynika, że Jarosław Krakowski w chwili wydawania decyzji I instancji był już
całkowicie ubezwłasnowolniony i ustanowiony był dla niego opiekun w osobie Roma-
na Iglaka. Decyzja organu I instancji została zaadresowana na Jarosława Krakowskiego
i do niego, a nie do przedstawiciela skierowana została przesyłka pocztowa, co wynika ze
zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki.
zadanie:
Przygotuj skargę do wojewódzkiego sąd administracyjnego ograniczając się do wskaza-
nia zakresu zaskarżenia, zarzutów oraz wniosku skargi albo w przypadku uznania, że
brak jest podstaw do jej sporządzenia, opinię prawną o braku podstaw do sporządzenia
skargi.
Rozwiązanie:
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie
Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 28.2.2013 r., sygn. W.390/11/2012
doręczone skarżącemu 18.3.2013 r., stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia
odwołania na decyzję Marszałka Województwa Mazowieckiego z 14.12.2012 r.
sygn. W.876/11/2012
W imieniu skarżącego, na podstawie pełnomocnictwa, które załączam, na zasadzie art. 50
ż 1 w zw. z art. 3 ż 2 pkt 2 ustawy z 30.8.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej  PPSA ), zaskarżam postano-
wienie Samorządu Kolegium Odwoławczego z 28 lutego 2013 r. w całości.
Na podstawie art. 57 ż 1 pkt 3 PPSA Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu za-
rzucam naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy,
tj. art. 40 ż 1 KPA w zw. z art. 134 KPA poprzez wydanie postanowienia o uchybieniu ter-
minu do wniesienia odwołania, podczas gdy decyzja organu I instancji nigdy nie została
prawidłowo doręczona skarżącemu, co w konsekwencji oznacza, iż termin do wniesienia
odwołania nie zaczął nigdy biec.
Na podstawie art. 145 ż 1 pkt 1 lit c PPSA wnoszę o uchylenie decyzji organu I instancji
w całości.
Ponadto na podstawie art. 200 PPSA wnoszę o zasądzenie kosztów postępowania, w tym
kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
170
Kazusy administracyjne
Kazus 2
Wyjaśnienie:
Materialnoprawną podstawą decyzji organu I instancji była ustawa z 28.11.2003 r.
o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1456 ze zm.), która w sprawach nie-
uregulowanych tą ustawą odsyła w art. 32 ust. 2 do KPA. Taką nieuregulowaną we wska-
zanej ustawie sprawą jest m.in. ocena zdolności strony do czynności prawnych i skutków
braku takiej zdolności. Artykuł 30 ż 1 KPA stanowi, że zdolność do czynności prawnych
stron ocenia się zasadniczo według przepisów prawa cywilnego. Z kolei według art. 12
KC, nie mają zdolności do czynności prawnych osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.
W tej sytuacji Jarosław Krakowski, zgodnie z art. 30 ż 2 KPA, mógł działać wyłącznie
przez opiekuna, będącego jego ustawowym przedstawicielem, stosownie do art. 13 ż 2
KC. W przypadku działania przedstawiciela, art. 40 ż 1 KPA nakazuje doręczenie pism
nie samej stronie, lecz temu przedstawicielowi. Doręczenie pisma stronie z pominięciem
jej przedstawiciela jest bezskuteczne. Pominięcie przez organ administracji publicznej
przedstawiciela ustawowego strony jest równoznaczne z pominięciem strony (wyr. NSA
z 19.11.2001 r., I SA 450/01). W takiej sytuacji wniesienie odwołania przez przedstawiciela
ustawowego strony, któremu nie doręczono decyzji nie może być uznane za spóz
nione.
Brak było zatem podstaw do stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania
w trybie art. 134 KPA, skoro termin do wniesienia odwołania nie zaczął biec.
Wobec stwierdzenia, że postanowienie organu II instancji zostało wydane z naru-
szeniem przepisów postępowania administracyjnego, wniosek skargi oparto na art. 145
ż 1 pkt 1 lit. c PPSA.
Podstawą żądania zasądzenia kosztów postępowania jest art. 200 PPSA, stosownie
do którego, w razie uwzględnienia skargi przez sąd I instancji, przysługuje skarżącemu
od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się
bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowa-
nia niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
171
Kazusy administracyjne