Kazus 8
Kazus 8
Stan faktyczny:
Na skutek skargi mieszkańca ulicy Kwiatowej w Katowicach, Powiatowy Inspektor Nad-
zoru Budowlanego zawiadomił Ireneusza Sarnę o kontroli w sprawie wybudowania
przez niego garażu na działce nr A przy ul. Kwiatowej w Katowicach. W dniu 7.6.2012 r.
inspektorzy organu pierwszej instancji przeprowadzili kontrolę sporządzając protokół,
w którym ustalono, że na terenie posesji przy ul. Kwiatowej w Katowicach istnieje ciąg
czterech boksów garażowych o konstrukcji stalowej, który wykonano w 1994 r. W toku
postępowania przed organem pierwszej instancji organ nadzoru budowlanego ustalił
też w Wydziale Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta Katowice, że obowiązujący
od 2010 r. miejscowy plan ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Kato-
wice przewidywał na terenie, na którym wybudowano garaże, zabudowę mieszkanio-
wą jednorodzinną i wielorodzinną. Dysponując tymi ustaleniami Powiatowy Inspektor
Nadzoru Budowlanego w powiecie decyzją z 20.10.2012 r. działając na podstawie art. 48
ust. 1 PrBud nakazał Ireneuszowi Sarnie rozbiórkę obiektu garażowego czteroboksowego
o konstrukcji stalowej, posadowionego na płycie betonowej na posesji przy ul. Kwiatowej
w Katowicach. PINB w Katowicach stwierdził, że wzniesiony obiekt budowlany jest nie-
zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w związku czym nie
istnieje możliwość przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego. Odwołanie od decyzji
PINB wniósł Ireneusz Sarna wskazując, iż nie zachodzi podstawa do orzeczenia nakazu
rozbiórki, gdyż obiekt zlokalizowany jest na terenie istniejącej zabudowy mieszkaniowej,
stanowiąc jej uzupełnienie zaspokajające podstawowe potrzeby bytowe osób tam miesz-
kających, a nadto, iż plan zagospodarowania przestrzennego obowiązujący w momencie
wybudowania garaży przewidywał budowę na tym terenie tego typu obiektów. Woje-
wódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Katowicach, jako organ odwoławczy, decyzją
z 14.3.2013 r. działając na podstawie art. 138 ż 1 pkt 1 KPA oraz art. 83 ust. 2 PrBud utrzy-
mał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
zadanie:
Przygotuj, jako pełnomocnik Ireneusza Sarny, skargę do wojewódzkiego sąd administra-
cyjnego ograniczając się do wskazania zakresu zaskarżenia, zarzutów oraz wniosku skar-
gi albo w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia, opinię prawną
o braku podstaw do sporządzenia skargi.
Rozwiązanie:
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Katowicach na decyzję
Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 14.3.2013 r., znak WINB/
K/02/2013 doręczoną skarżącemu 14.4.2013 r., utrzymującą w mocy decyzję
Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 20.10.2012 r., znak PINB/
K987/06/2012 w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego
W imieniu skarżącego, na podstawie pełnomocnictwa, które załączam, na zasadzie
art. 50 ż 1 w zw. z art. 3 ż 2 pkt 1 ustawy z 30.8.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej  PPSA ), zaskarżam
decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 14.3.2013 r. w całości.
183
Kazusy administracyjne
Część IV. Kazusy administracyjne
Na podstawie art. 57 ż 1 pkt 3 PPSA Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowla-
nego zarzucam naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik
sprawy tj.:
1) art. 48 ust. 1 ustawy z 7.7.1994 r. - Prawo budowlane poprzez jego zastosowanie, w sy-
art. 48 ust. 1 ustawy z 7.7.1994 r.
tuacji gdy budowa obiektu budowlanego w postaci boksów garażowych, w stosunku
do których nakazano rozbiórkę, została zakończona w 1994 r., a zatem przed wejściem
w życie ustawy z 7.7.1994 r. - Prawo budowlane;
2) art. 40 w zw. z art. 37 ust. 1 ustawy z 24.10.1974 r. - Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38
art. 40 w zw. z art. 37 ust. 1 ustawy z 24.10.1974 r.
poz. 229 ze zm.) w zw. z art. 103 ust. 2 ustawy z 7.7.1994 r. - Prawo budowlane poprzez
jego niezastosowanie, w sytuacji gdy przepisu art. 48 obecnie obowiązującej ustawy
Prawo budowlane nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona
przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem
zostało wszczęte postępowanie administracyjne, zaś stosuje się do takich obiektów
przepisy ustawy Prawo budowlane z 24.10.1974 r.
Na podstawie art. 145 ż 1 pkt 1 lit a PPSA wnoszę o uchylenie decyzji Wojewódzkiego
Inspektora Nadzoru Budowlanego z 14.3.2013 r. w całości. Na podstawie art. 135 PPSA
wnoszę także o uchylenie w całości decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowla-
nego z 20.10.2012 r.
Ponadto na podstawie art. 200 PPSA wnoszę o zasądzenie kosztów postępowania, w tym
kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Wyjaśnienie:
Wobec realizacji bez pozwolenia na budowę obiektu budowlanego w 1994 roku zasto-
sowanie mają przepisy ustawy z 24.10.1974 r. - Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38 poz. 229
ze zm.). Zgodnie bowiem z regułą zawartą w art. 103 ust. 1 PrBud, do spraw wszczętych
przed dniem wejścia w życie ustawy Prawo budowlane z 7.7.1994 r., a niezakończonych
decyzją ostateczną, stosuje się przepisy nowej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2. Od ogólnej
zasady bezpośredniego działania ustawy nowej ust. 2 wprowadza istotne zastrzeżenie.
Zgodnie z nim, przepisu art. 48 ustawy nowej nie stosuje się do obiektów, których budo-
wa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których
przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów
stosuje się przepisy dotychczasowe, a zatem przepisy ustawy Prawo budowlane z 1974
r. Odesłanie do przepisów ustawy z 1974 r. powoduje, że skutki samowoli budowlanej
polegające na wybudowaniu obiektu przed dniem 1.1.1995 r. należy likwidować przez
użycie środków prawnych obowiązujących przed tą datą. Samowolę budowlaną w wa-
runkach ustawy z 1974 r. należy likwidować przy zastosowaniu artykułów 36, 37, 40 i 42
tejże ustawy. W rozpatrywanej sprawie należało przede wszystkim zastosować art. 40
w zw. z art. 37 ust. 1 ustawy z 1974 r. jako podstawę prawną. Zgodnie z art. 37 ust. 1 usta-
wy, obiekty budowlane lub ich części, będące w budowie lub wybudowane niezgodnie
z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy, podlegają przymusowej rozbiórce
albo przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń,
gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego stwierdzi, że obiekt
budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który, zgodnie z przepisami o plano-
waniu przestrzennym, nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod
innego rodzaju zabudowę lub powoduje bądz
, w razie wybudowania, spowodowałby
niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków
zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Zgodnie ze stanem faktycznym w 1994 r.,
dla terenu, o którym mowa w kazusie, istniał plan zagospodarowania przestrzennego
przewidujący budowę obiektu typu garaż, w związku z czym obiekt taki nie może zo-
stać poddany przymusowej rozbiórce ani przejęty na własność, przy założeniu, że nie
184
Kazusy administracyjne
Kazus 8
została spełniona druga z przesłanek, o której mowa w art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo
budowlane z 1974 r. lub też przesłanka, o której mowa w art. 37 ust. 2 tej ustawy. Stąd
zastosowanie znalez
ć powinien art. 40 wówczas obowiązującej ustawy, stosownie do któ-
rego w wypadku wybudowania obiektu budowlanego niezgodnie z przepisami, jeżeli nie
zachodzą okoliczności określone w art. 37, właściwy terenowy organ administracji pań-
stwowej wyda inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy decyzję nakazującą wykonanie
w oznaczonym terminie zmian lub przeróbek, niezbędnych do doprowadzenia obiektu
budowlanego, terenu nieruchomości lub strefy ochronnej do stanu zgodnego z przepi-
sami. Reasumując, organ administracji publicznej rozpoznający sprawę ponownie zmu-
szony będzie rozpatrzyć sprawę w oparciu o przepisy poprzednio obowiązującej ustawy
przy uwzględnieniu planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w dniu
wybudowania garaży.
Artykuł 135 PPSA daje podstawę prawną do uchylenia przez sąd administracyjny tak-
że decyzji organu I instancji, choć przedmiotem kontroli jest wyłącznie decyzja organu
administracji publicznej II instancji. Jeżeli przedmiotem zaskarżenia do wojewódzkiego
sądu administracyjnego jest określona decyzja ostateczna, to zasadniczo ona właśnie pod-
lega kontroli i ocenie sądu pod kątem zgodności z prawem, a ze względu na okoliczności
odpowiadające dyspozycji art. 135 PPSA, wojewódzki sąd administracyjny może również
uchylić decyzję organu I instancji poprzedzającą decyzję zaskarżoną. Warunkiem uchyle-
nia takiej decyzji jest jednak uznanie, iż uchylenie takiej decyzji jest niezbędne dla końco-
wego załatwienia sprawy (wyr. NSA z 9.11.2009 r., II OSK 1776/08).
Wobec stwierdzenia, że decyzja WINB została wydana z naruszeniem przepisów pra-
wa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, wniosek skargi oparto na art. 145
ż 1 pkt 1 lit. c PPSA.
Co do żądania zasądzenia kosztów postępowania, zobacz wyjaśnienie do kazusu ad-
ministracyjnego Nr 1.
185
Kazusy administracyjne