Kazus 4
Kazus 4
Stan faktyczny:
Dnia 11.10.2011 r. Starosta Płocki wydał decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udziela-
jącą Rafałowi Widawskiemu pozwolenia na budowę jednorodzinnego budynku mieszkalne-
go. Postanowieniem z 13.5.2012 r. Starosta Płocki wznowił na wniosek Izabeli Lipskiej, wła-
ścicielki sąsiadującej nieruchomości, postępowanie zakończone ostateczną decyzją Starosty
Płockiego z 11.10.2011 r. Izabela Lipska we wniosku o wznowienie postępowania powołała
się na art. 145 ż 1 pkt 4 KPA. W pouczeniu postanowienia Starosta wskazał, że na niniejsze
postanowienie służy stronom zażalenie do Wojewody Mazowieckiego za pośrednictwem
Starosty Płockiego. Rafał Widawski wniósł zażalenie, które spowodowało wydanie przez
Wojewodę Mazowieckiego 14.4.2013 r. postanowienia uchylającego postanowienie Starosty
Płockiego o wznowieniu postępowania i umarzającego postępowanie w tym zakresie.
zadanie:
Przygotuj, jako pełnomocnik Izabeli Lipskiej, skargę do wojewódzkiego sąd administra-
cyjnego ograniczając się do wskazania zakresu zaskarżenia, zarzutów oraz wniosku skar-
gi albo w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia, opinię prawną
o braku podstaw do sporządzenia skargi.
Rozwiązanie:
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie
Wojewody Mazowieckiego z 14.4.2013 r., znak WM/789/8/2013 doręczone skarżącej
20.4.2013 r., uchylające postanowienie Starosty Płockiego z 13.5.2012 r., znak
SP.5689/11/5/2012 w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją
Starosty Płockiego z 11.10.2011 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą
pozwolenia na budowę
W imieniu skarżącej, na podstawie pełnomocnictwa, które załączam, na zasadzie art. 50
ż 1 w zw. z art. 3 ż 2 pkt 2 ustawy z 30.8.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej  PPSA ), zaskarżam postano-
wienie Wojewody Mazowieckiego w całości.
Na podstawie art. 57 ż 1 pkt 3 PPSA Wojewodzie Mazowieckiemu zarzucam naruszenie
przepisów postępowania, tj.:
1) art. 138 ż 1 pkt 2 KPA w zw. z art. 144 KPA poprzez jego zastosowanie, w sytuacji
gdy brak było podstawy prawnej do wniesienia zażalenia przez Rafała Widawskiego,
a co za tym idzie Wojewoda Mazowiecki nie mógł merytorycznie rozstrzygnąć sprawy
wywołanej wniesionym zażaleniem;
2) art. 134 KPA w zw. z art. 144 KPA poprzez jego niezastosowanie i niewydanie przez
Wojewodę Mazowieckiego postanowienia o niedopuszczalności zażalenia, w sytu-
acji gdy na postanowienie o wznowieniu postępowania zażalenie, zgodnie z KPA, nie
przysługuje, co w konsekwencji stanowi rażące naruszenie prawa, o którym mowa
w art. 156 ż 1 pkt 2 KPA.
Na podstawie art. 145 ż 1 pkt 2 PPSA w zw. z art. 156 ż 1 pkt 2 KPA wnoszę o stwierdzenie
nieważności zaskarżonej decyzji Wojewody Mazowieckiego z uwagi na jej wydanie z ra-
żącym naruszeniem prawa.
175
Kazusy administracyjne
Część IV. Kazusy administracyjne
Ponadto na podstawie art. 200 PPSA wnoszę o zasądzenie kosztów postępowania, w tym
kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Wyjaśnienie:
Zażalenie na postanowienie, co do którego ustawodawca nie przewidział uprawnie-
nia do jego zaskarżenia, jest zażaleniem niedopuszczalnym (art. 141 ż 1 KPA a contrario).
Rozpoznanie niedopuszczalnego środka odwoławczego stanowi rażące naruszenie pra-
wa (wyr. WSA w Warszawie z 10.6.2011 r., VII SA/Wa 838/11).
KPA w treści art. 134 zawiera instytucję prawną, która pozwala na wyeliminowanie
z postępowania niedopuszczalnych środków zaskarżania. Artykuł 134 stanowi, że or-
gan odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz
uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
Instytucja ta ma zastosowanie także do  niedopuszczalnych zażaleń na niezaskarżalne
postanowienia. Stwierdzenie niedopuszczalności zażalenia bądz
odwołania pozwala na
 wyeliminowanie z obrotu prawnego wadliwych, niedopuszczalnych z przyczyn pod-
miotowych i przedmiotowych, środków zaskarżania.
Należy wskazać również, że wprawdzie postanowienie Starosty z 13.5.2012 r. za-
wierało wadliwe pouczenie co do środków zaskarżania, nie oznacza to jednak, że samo
wadliwe pouczenie zmieniło status postanowienia o wznowieniu postępowania na akt
zaskarżalny zażaleniem.
Z treści art. 149 ż 1 KPA wynika, że wznowienie postępowania następuje w drodze
postanowienia. Przepis art. 149 KPA nie zawierał wskazania, iż postanowienie o wzno-
wieniu postępowania jest zaskarżalne. Natomiast z treści art. 141 ż 1 KPA wynika, że na
wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy KPA tak sta-
nowi. Przepis art. 141 KPA ustanawiający ogólne zasady zaskarżania postanowień wraz
z innymi przepisami KPA dotyczącymi postanowień stanowi kompleksową regulację
w tym zakresie. Tym samym zażalenie na postanowienie, co do którego ustawodawca nie
przewidział uprawnienia do jego zaskarżenia, jest zażaleniem niedopuszczalnym, a więc
rażącym naruszeniem prawa było uchylenie przez Wojewodę Mazowieckiego postano-
wienia Starosty Płockiego i umorzenie postępowania w tym zakresie.
Obie podstawy prawne zarzutów zostały wskazane w związku z art. 144 KPA, który
w zakresie nieuregulowanym w przepisach dotyczących zażaleń odsyła do przepisów
o odwołaniu.
Wobec stwierdzenia, że decyzja Wojewody Mazowieckiego została wydana z rażącym
naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego  art. 134 KPA w zw. z art. 156
ż 1 pkt 2 KPA  wniosek skargi oparto na art. 145 ż 1 pkt 2 PPSA.
Co do żądania zasądzenia kosztów postępowania, zobacz wyjaśnienie do kazusu ad-
ministracyjnego Nr 1.
176
Kazusy administracyjne