Skórę po zdjęciu z tuszki należy oczyścić z resztek mięsa i tłusz­czu, uważając, aby jej nie uszkodzić, naciągnąć włosiem na

zewnątrz na widełki i pozo­stawić do wysuszenia.

Suszenie powinno odbywać się w miejscu suchym i prze­wiewnym (strych, szopa) bez dostępu promieni słonecz­nych — najlepiej w tempe­raturze ok. 25°.

Średnia długość skó­rek króliczych wynosi 25— 50 cm, szerokość 15—35 cm. Po wygarbowaniu można uszyć ze skórek bardzo ładne okrycia z następujących ilo­ści średniej wielkości skórek: futro damskie 50—60 szt., kołnierz 3—4 szt., futerko dla dziecka 18—22 szt., czapka 2 szt.

Produkty uboczne dobrze zakonserwowane skupują w każ­dej ilości punkty skupu przy Gminnych Spółdzielniach, płacąc za nie wg cen ustalonych w urzędowym cenniku.

Przewód pokarmowy i jego części

Całość przewodu pokarmowego wyjętego z tuszy po uboju na­zywa się kompletem jelit. Składa się on z następujących części poczynając od przełyku.

1. Przełyk połączony jest z jednej strony z gardłem, z drugiej — z żołądkiem. Do wyrobu wędlin używa się przeważnie przełyków wieprzowych i wołowych. Przełyki baranie i cielęce mniej nadają się na osłonki do wędlin. Przełyki są krótkie —• przełyk wieprzo­wy ma długość od 30 do 50 cm, a średnicę około 30 mm. Nadaje się on głównie jako osłonka do wyrobu kiełbas takich jak metka, kiszka pasztetowa lub wątrobianka.

2. Żołądek połączony jest z jednej strony z przełykiem, a z dru­giej z jelitami cienkimi. Przy obróbce odcina się go od przełyku

i jelita cienkiego, a następnie oczyszcza. Żołądek wieprzo­wy jest stosunkowo duży jednokomorowy, pojemność jego wy­nosi około 8 1. Po oczyszczeniu, żołądki wieprzowe używa się zwykle do wyrobu salcesonów, (we wschodnich województwach salceson nazywany jest często „zylcem", „głowizną" lub „kindziu-kiem"), rolad, kaszanek albo na flaczki.

Żołądek cielęcy jest znacznie mniejszy od wieprzowego. Składa się on z 4 komór, z których jedna (wydłużona) nazy­wająca się trawieńcem, za­wiera — u cieląt bardzo młodych, odżywiających się jeszcze tylko mlekiem ■— substancję noszącą na­zwę „podpuszczka". Pod­puszczka dodana do mle­ka, powoduje jego ścinanie się (zsiadanie się), co wykorzystywane jest przy wyrobie serów. Trawieniec, po oczyszczeniu bez użycia wody i wysuszeniu, może być użyty w gospodarstwie domowym do wyrobu serów. Pozostałe części żołądka używa się na flaczki. 3. Jelita cienkie są najbardziej cenionymi osłonkami do wędlin.

Jelita cienkie połączone są z jednej strony z żołąd­kiem, a z drugiej — z jeli­tami grubymi. Długość je­lit cienkich poszczegól­nych zwierząt wynosi: a) wieprzowych (nazywa­nych często kiełbaśnicami) około 20 m, średnica od 1,5 do 3 cm, b) cielęcych —■ około 20 m, średnica około 2 cm, c) baranich — od 20 do 30 m, średnica od 1,5 do 3 cm. Jelita cienkie

36

37