Króliki i ich sprawianie

Zdejmowanie skóry z baranów odbywa się w podobny sposób jak z cieląt.

Patroszenie polega na przeprowadzeniu następujących czyn­ności:

1. brzuch przecina się po „linii białej" tylko do mostka,

2. przecina się spojenie łonowe,

3. oddziela się odbytnicę,

4. oddziela się pęcherz i części rodne,

5. oddziela się jelita cienkie od grubych i od otoki,

6. wyjmuje się jelita grube, ślepą kiszkę, odbytnicę i żołądek,

7. przecina się przeponę brzuszną,

7. wyjmuje się ośrodek odcinając go od tuszy, ale nie przeci­nając mostka,

7. tuszę oczyszcza się z zanieczyszczeń.

Podział tuszy baraniej i cielęcej na części jest podobny i odby­wa się w sposób następujący:

Najpierw dzieli się tuszę na dwie części: przednią i tylną.

1. oddziela się łopatki wraz z goleniami,

1. odcina się szyję, a następnie rozrąbuje półtuszę wzdłuż most­ka i kręgosłupa na dwie części (ćwiartki),

2. z każdej ćwiartki wycina się mostek po linii biegnącej przez środek żeber,

3. z pozostałych części tuszy baraniej lub cielęcej wycina się górkę oraz kark,

4. z części tylnej wycina się nerkówkę wraz z nerką (forszlak) oraz dyszek (udziec), łatę i golonkę (giez).

30

Zasadniczym zagadnieniem racjonalnego chowu królików jest hodowla królików rasowych. Istnieje kilka ras i odmian kró­lików różniących się rodzajem wełny, barwą futerka i wielkością (rys. 39). Do najbardziej zna­nych ras hodowanych w Polsce zalicza się:

Barany francuskie — naj­większe spośród wszystkich in­nych ras. Ciężar 6 do 8 kg. Bar­wa futerka różna — najczęściej szarobrązowa (zajęcza). Cha­rakterystyczną cechą jest wiel­ka głowa, wybitnie garbaty nos i długie, zwisające uszy.

Białe wiedeńskie — ciężar 3,5 do 5 kg. Barwa futer­ka biała. Charakterystyczna ce­cha: intensywnie niebieskie za­barwienie oczu.

Niebieskie wiedeń­skie — ciężar 4 do 5 kg. Bar­wa futerka popielata ze stalo­wym (niebieskawym) odcieniem (szybko' płowiejąca na słońcu).

Szynszyle — ciężar 3 do 4 kg. Barwa futerka srebrzy­sta- — grzbiet ciemnosrebrzysty, podbrzusze jaśniejsze; bardzo cenione przez futrzarzy.

Króliki polskie — białe, odmiana mała „karłowata" — ciężar 1,5 do 2 kg. Odmiana „średnia" — ciężar 3,5 do 5 kg. Oczy czerwone. Włos na futerku gęsty, sprężysty, krótki. Uszy stojące słabo owłosione.

Angory — króliki czesankowe hodowane tylko dla ich bar­dzo cennej wełny, którą zwykle wyczesuje się grzebieniami.

31