psych podst rewalidacji W2

Problemy adaptacyjne wynikające z niepełnosprawności a przebieg rehabilitacji

Pełna adaptacja do niepełnosprawności obejmuje przystosowanie:

Adaptacja fizyczna- uczenie się nowych odruchów, nawyków, w celu osiągnięcia maksymalnej sprawności fizycznej

Przebiega etapowo:

  1. Szok wynikający z doznania niepełnosprawności- pacjenci jak najdłużej chcą przebywać w szpitalu licząc, że coś jeszcze da się zrobić, zdenerwowani gdy pielęgniarka mówi, że muszą już iść do domu, zaprzeczanie, skargi na niewłaściwą opiekę szpitalną

  2. Subiektywna reakcja na własne kalectwo- podchodzimy do pacjenta jako fachowcy, mający wiedze nt przebiegu choroby, leczenia, ale zupełnie inny pogląd nt choroby ma pacjent, on często nie wie na czym polega jego choroba, nie potrafi sobie jej wyjaśnić, dzisiaj coraz bardziej powiększa się wiedza pacjentów- dostęp do informacji, internetu, subiektywna reakcja- spojrzenie na chorobę z perspektywy osoby bezradnej, cierpiącej,

  3. Próba funkcjonowania z niepełnosprawnością- próba podjęcia różnych działań jak sobie na co dzień radzić z tą niepełnosprawnością

  4. Akceptacja niepełnosprawności- jeżeli osoba zaakceptuje tą niepełnosprawność, to znaczy że działania terapeutyczne były skuteczne

  1. Realna ocena swoich możliwości

  2. Dostosowanie się do ograniczeń

  3. Wykształcenie odpowiednich postaw wobec siebie i innych, np. osoby głucho-nieme, to, że jest ktoś niepełnosprawny nie znaczy że jest mniej wartościowy

Wiele ludzi z racji swojej niepełnosprawności zaburzyły cały swój tok życia towarzyskiego, zawodowego, często dzieje się tak że partnerzy opuszczają osobę niepełnosprawną. Zmieniają się realia życia towarzyskiego, zmniejsza się też status ekonomiczny, osoby niepełnosprawne nie mogą już pracować, a koszty leczenia są w dużym stopniu przerzucane na chorego. Obciąża to znacznie rodzinę.

Stopniowe nabywanie niepełnosprawności może być początkowo niezauważane. Kiedy objawy zaczynają zakłócać funkcjonowanie pojawia się lęk, zaniepokojenie, na przemian z okresami nadziei na wyleczenie. Osoby takie wymagają ciągłego, nieustannego wsparcia.

Niepełnosprawność, która pojawia się nagle, wymaga od osoby niepełnosprawnej:

Zawsze w terapii musimy brać pod uwagę, czy ta osoba się pogodziła, czy jest gotowa na rehabilitację…

Rolą psychologa, terapeuty jest poprowadzenie tak pacjenta, by była motywacja do leczenia, terapii.

W przypadku niepełnosprawności wrodzonej proces adaptacji psychicznej zaczyna się z chwilą uświadomienia sobie niepełnosprawności.

To uświadomienie może pojawić się w różnym okresie życia, najczęściej dot. to momentu kiedy dziecko zaczyna się porównywać z innymi dziećmi, wchodzi w gr rówieśniczą i widzi swoją niepełnosprawność. Kiedy uświadamiają sobie to, zaczynają tylko o tym myśleć, rolą terapeuty jest zwrócenie uwagi na zasoby, jego mocne strony. Dzieci takie w okresie dojrzewania bardzo negatywnie oceniają siebie, koncentrują się na negatywnych aspektach swojego ciała.

Psychologiczne ustosunkowanie się do niepełnosprawności ma pewną dynamikę. Przebiega etapowo.

Najbardziej intensywnie pacjenci reagują bezpośrednio po nabyciu kalectwa.

Szczegółowa analiza tego ustosunkowania się pozwala określić jak przeprowadzać skuteczną rehabilitację psychologiczną.

Proces przystosowania do niepełnosprawności zależy od:

  1. Wieku, w jakim się pojawiła

  2. Czasu trwania

  3. Rodzaju (sensoryczna, umysłowa i.in.)

  4. Okoliczności, w jakich wystąpiła (wiedza ta często pomaga w postępowaniu terapeutycznym)

  5. Wielkości i lokalizacji uszkodzenia

  6. Widoczności defektu (młodzi ludzie chcą być atrakcyjni)

  7. Poziomu intelektualnego IQ osoby niepełnosprawnej (dot. Głownie niepełnosprawności umysłowej i sprzężonej)

Osoby ze zmianami strukturalnymi w mózgu (organiką) postępują schematycznie, sztywnie, jednostronnie. Często starsi też tak mają.

  1. Modelu osobowości osoby niepełnosprawnej (niektórzy pomimo niepełnosprawności tryskają energią, zadowoleniem, mają taki optymistyczny tryb życia, zależy to od cech temperamentnych, lepiej funkcjonują z innymi ludźmi lub gorzej, są mniej lub bardziej pobudliwi.

Nabycie kalectwa jest równoznaczne z podjęciem przez człowieka powtórnego procesu socjalizacji.
Jest to proces czasochłonnych, złożony, w czasie którego człowiek doświadcza wielu przykrych przeżyć- kryzysów.

  1. Kryzys związany jest z przejściem od roli chorego do roli niepełnosprawnego (pobyt w szpitalu, w domu) -> uważają, że lekarz nie ma wiedzy, nie umie leczyć, pomylił się, chęć skorzystania z medycyny niekonwencjonalnej , chodzenie do wróżek, znachorów, teraz lekarze na to pozwalają, dostosowanie fizycznie dom do nowej sytuacji.

  2. Kryzys ograniczonej niezależności (ciężar dla najbliższych) -> z jednej strony osoba ma poczucie ze jest ciężarem dla najbliższych, oczekuje pomocy ale nie chce, z 2 strony obawiają się przed odrzuceniem, przed brakiem kontaktów z innymi, odrzuceniem ich jako człowieka, partnera, osoby atrakcyjnej, wymaga to często działań leczniczych.

  3. Kryzys pustki społecznej (odrzucenie przez innych)

Etapy przystosowania do niepełnosprawności wg Wolfenbergera:

  1. Kryzys nowości – załamanie się przewidywań dot. Własnego życia, szok emocjonalny

  2. Kryzys osobistych wartości – konflikt związany z ocena samego siebie , ambiwalencja postaw wobec siebie

  3. Kryzys rzeczywisty – warunki ekonomiczne i społeczne, obniżenie standardu życia, poczucie izolacji i osamotnienia.

Często bezdomni mają nieleczone wieloletnie zaburzenia psychiczne.

Proces psychologicznej akceptacji własnej niepełnosprawności wg Nancy Kerr

Etapy:

  1. Szok „to nie ja”- bezpośrednio po urazie czł nie zdaje sobie sprawy z własnego położenia, mają poczucie, ze jak wrócą do domu to będą funkcjonować normalnie, w tej fazie nie możemy mu od razu wszystkiego powiedzieć, tylko delikatnie koncentrujemy się na tym co teraz jest by zauważył zmianę.

  2. Oczekiwanie poprawy „jestem chory, ale wyzdrowieję” – uświadamia sobie swój stan ale oczekuje poprawy, poszukuje nowych metod leczenia, nowych osób leczących, nadzieja na wyzdrowienie.

  3. Lament „wszystko już stracone” – żałoba, kalectwo jako bariera nie do pokonania, zrozpaczenie

  4. Obrona A (zdrowa) „bez względu na wszystko idę do przodu”, próby usprawniania ciała, akceptacja położenia, zmniejsza się cierpienie

  5. Obrona B (neurotyczna) „w przyszłości może zaakceptuję swoje kalectwo”, obrona negatywna, udowadnia że dobrze się przystosowałam do kalectwa i że dobrze sobie radzę, zła forma radzenia sobie

  6. Przystosowanie się „życie jest trudne, ale nie takie złe”, traktowanie defektu jako jednej z posiadanych cech

Rehabilitacja to proces mających na celu przywrócenie osobie niepełnosprawnej w jak największym stopniu zdolności do samodzielnego życia, nauki, pracy, oraz włączenie go do życia społecznego.

Pedagodzy kształcą w zakresie różnych funkcji, jak wykorzystywać wiedze w wielu sytuacjach. Edukacja ma duże znaczenie i wsparcie.

Wg WHO rehabilitacja to kompleksowe i skoordynowane stosowanie środków medycznych, socjalnych, psychologicznych, pedagogicznych i zawodowych w celu możliwie najwyższego usprawnienia osób z naruszoną sprawnością organizmu.

Celem rehabilitacji jest przygotowanie osoby niepełnosprawnej do w miarę samodzielnego zycia, stwarzanie odpowiednich warunków w środowisku, integracja ze społeczeństwem.

Trzeba określić cele szczegółowe, a to są cele ogólne.

Podstawowe zasady rehabilitacji osób niepełnosprawnych

  1. Ujmowanie problemów całościowo i wieloaspektowo (nie tak jak lekarze tylko na nogę )

  2. Wykorzystanie zdolności organizmu do kompensacji

  3. Rozwijanie zachowanych zdolności

  4. Przystosowanie do nowej sytuacji

  5. Przystosowanie środowiska społecznego i fizycznego

  6. Pobudzenie do aktywności własnej

W rehabilitacji biorą udział 2 osoby : pacjent i rehabilitant. Każdy ma własną koncepcję problemu, warto wypracować wspólną definicję problemu.

Rodzaje rehabilitacji:


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
psych podst rewalidacji W5
psych podst rewalidacji W6
psych podst rewalidacji W9
psych podst rewalidacji W7
psych podst rewalidacji W4
psych podst rewalidacji W1
psych podst rewalidacji W10
psych podst rewalidacji W8
psych podst rewalidacji W11
psych podst rewalidacji W3
PSYCH RNIC INDYW W2, Psychologia różnic indywidualnych
Psychologiczne podstawy rewalidacji ~$ych podst rewalidacji W11
PSYCH RNIC INDYW W2, WSFiZ, VI semestr
PSYCH RNIC INDYW W2, Psychologia różnic indywidualnych
Teoretyczne podst pracy z osobami niedostos społ W2
w2 Grafika podst definicje
2007 molek podst zaburzen psych wywol stresem PHMD
psych.II-w2, WAT, semestr VI, Psychologia
Podst marketingu psych, Marketing, Negocjace

więcej podobnych podstron