[e-mail]

PSYCHOLOGICZNE PODSTAWY REWALIDACJI

Niepełnosprawność w świetle teorii i badań psychologicznych.

EGZAMIN:

Pisemny test z pytaniami zamkniętymi i otwartymi.

NIEPELNOSPRAWNOSC:

• Jednostka- aspekt subiektywny

• Ocena medyczna- stara się być obiektywna

• Społeczeństwo-relacje między jednostką a społeczeństwem

Wcześniej używano częściej pojęcie inwalidztwo. Obecnie to pojęcie używane jest w medycynie i traktowane jest to ocena stanu zdrowia dokonywana przez lekarza wg określonych kryteriów, mianem inwalidy jest określana osoba która jest całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy, orzekane na podstawie choroby lub kalectwa.

Rewalidacja- działania mające na celu przywrócenie tym osobom jakąś sprawność, możliwości prowadzenia normalnego trybu życia.

INWALIDZTWO: Zjawiska nieodwracalne, trwała utrata zdrowia.

My rozpatrujemy to pod kątem subiektywnej oceny jednostki, akceptacji tego inwalidztwa.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ

• Pojęcie wieloznaczne

• Wielopłaszczyznowe

• 3 wymiary które dot deficytow:

1. USZKODZENIA- utrata prawidłowej struktury anatomicznej, fizjologicznej, psychicznej, prowadzi do ograniczenia funkcjonowania organizmu, nie może on w pełni funkcjonować, wady wrodzone, nabyte,

uszkodzenie może być :

-okresowe lub trwałe,

-uszkodzenie progresywne- idzie coraz głębiej cały czas, pogarsza się, problemy nasilają się;

-regresywne- ustające; ustabilizowane- cały czas takie same.

1. NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ- osoba niepełnosprawna to osoba która nie może wykonywać czynności na poziomie uważanym za normalny dla człowieka, ograniczenia w wykonywaniu człowieka na poziomie uważanym za normalny dla człowieka, w wyniku choroby, urazu, wady wrodzonej

2. OSOBA UPOŚLEDZONA SPOŁECZNIE- gdy człowiek nie może pełnić roli społ, zawodowej i są to konsekwencje tej niepełnosprawności

PODZIAŁY NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI:

1. Lekka

2. Umiarkowana

3. Znaczna

Czy osoba jest samodzielna czy wymaga pomocy innych? Czy jest w stanie pracować?

Nam chodzi o to by ta os jak najlepiej funkcjonowała i akceptowała siebie.

Podział ze wzgl na rodzaj uszkodzeń ciała:

1. Niepelnosprawnosc fizyczna – dot układu ruchowego, narządów wewnętrznych, organów, układów:oddechowy, itp.

2. Niepełnosprawność sensoryczna- dot narządów zmysłów: słuchowa, wzrokowa, defekty mowy

3. Niepełnosprawność psychiczna- dot funkcjonowania intelektualnego, umysłowego, schorzenia

Os te wymagają intensywnego leczenia, opieki.

Należy brać pod uwagę:

• W jakim okresie życia ta niepełnosprawność się pojawiła, czyli czy jest:

• Wrodzona

• Nabyta

• Wiek, w którym nabyto tą niepełnosprawność:

Najtrudniej zaakceptować niepełnosprawność w okresie dojrzewania.

U osób starszych też to inaczej przebiega.

Wiele ludzi jest niepełnosprawnych ale nie korzysta z ulg przysługujących im z tego tytułu.

Są też tacy którzy mimo uszczerbku na zdrowiu pokonują te ograniczenia.

Z roku na rok mamy coraz więcej osób którzy uzyskują orzeczenie, że są niepełnosprawni.

Polska- w latach 70. XX wieku było ok 1,4 mln Polaków mających orzeczoną grupę inwalidzką, czyli 4%.

2005roku - 5,4mln Polaków – ponad 25%; ¼ społeczeństwa

Z czym się wiąże taka progresywna tendencja?

-postęp medyczny- ci ludzie, którzy wcześniej by nie żyli, zostają uratowani dzięki opiece medycznej i ci ludzie żyją latami.

-Żyjemy dłużej. Im wyżej cywilizowany kraj tym zwiększa się średnia wieku. Żyjemy dłużej ale nie w pełnym komforcie.

-Wzrost wykształcenia

Nie zawsze osoby niepełnosprawne mogą być pod opieka rodzin, placówki np. rodziny zastępcze.

Psychoprofilaktyka / prewencja- działania, które mają zmniejszać ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych, chorób u osób z grup ryzyka, żeby było mniejsze ryzyko pojawienia się tych chorób, zaburzeń.

Niepełnosprawność może być traktowana jako:

-etykieta, nazwa, którą dajemy osobie mającej problem zdrowotny

-problem funkcjonowania tej osoby, problem osoby z którym ona musi sobie poradzić.

-zadanie, przed którym stoi i osoba poszkodowana i społeczeństwo; podchodzenie zadaniowe. By osoba chora i społeczeństwo podjęło pewne działa jak sobie z tą niepełnosprawnością radzić.

Jakie powinności ma społeczeństwo wobec osób niepełnosprawnych??

1. Musimy czuć się odpowiedzialnymi za innych ludzi; że jest naszym obowiązkiem by osobom niepełnosprawnym pomóc. Większa wrażliwość na potrzeby osób niepełnosprawnych.

2. Ludzie poszkodowani mają prawo do opieki

3. Nie należy niepełnosprawności traktować jako defektu czy braku! Traktuj osobę niepełnosprawną jako człowieka, podmiotowo, jako czł który ma określone potrzeby, dążenia; Traktuj osobę niepełnosprawną jak normlanego człowieka.!

Czym zajmują się psycholodzy?

• Interesuje ich, w jaki sposób czł niepełnosprawny radzi sobie emocjonalnie z uszkodzeniem organizmu. Reakcje emocjonalne osób niepełnosprawnych.

• Interesuje ich to, jak reaguje na niepełnosprawność najbliższe otoczenie. Czasem rodzina zostawia niepełnosprawnego w ośrodku i o nim zapomina. Zmniejszenie relacji, dylematy: iść do pracy czy opiekować się chorą matką? Konsekwencje społeczne: utrata kontaktu z bliskimi, z rodziną, problemy ekonomiczne (coraz mniej leków funduje państwo).

• Etapy przystosowania się do niepełnosprawności; my oczekujemy, ze osoba niepełnosprawna zaakceptuje, ze jest niepełnosprawna.

Na ile osoby niepełnosprawne są odpowiedzialne za swoje czyny?

-to jest regulowane z punktu widzenia społecznego też prawnie.

Czym się interesują pedagodzy w aspekcie osób niepełnosprawnych:

-systemem placówek oświatowych, szkoleniowych ; jak kształcić dzieci, na ile one są wyuczalne, jak skonstruować placówki które opiekują się i uczą osoby niepełn. ; jak zwiększać możliwości kształcenia tych osób

-na ile nauka ma przebiegać w domu, a na ile w szkole,

Psycholodzy: (aspekt psychologiczny)

-subiektywne odczucia, na ile osoba radzi sobie psych,emocjonalnie z niepeln, czy akceptuje ta niepeln,

-aspekt społeczny, jak komunikuje się z otoczeniem, czy sa samodzielne, czy jest aktywna

Aspekt prawny:

-na nile osoba może decydować

-jak i kiedy może podjąć prace

-czy obowiązuje obowiązek szkolny