Art. 183. § 1. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. Strony mogą przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych.

§ 2. Nieważność postępowania zachodzi:

1) jeżeli droga sądowa była niedopuszczalna;

2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej, organu powołanego do jej reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego, albo gdy pełnomocnik strony nie był należycie umocowany;

3) jeżeli w tej samej sprawie toczy się postępowanie wcześniej wszczęte przed sądem administracyjnym albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie osądzona;

4) jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy;

5) jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw;

6) jeżeli wojewódzki sąd administracyjny orzekł w sprawie, w której jest właściwy Naczelny Sąd Administracyjny.

Orzeczenia sądów:

II OSK 125/10 wyrok NSA W-wa 2010-09-24

LEX nr 653611

Skarga kasacyjna w zasadzie nie powinna wykraczać poza zakres rozpoznania sprawy przez sąd I instancji, chyba że wojewódzki sąd administracyjny nie rozpoznał sprawy w granicach zaskarżenia z uwzględnieniem przepisu art. 134 § 1 p.p.s.a.

II FSK 1037/09 wyrok NSA W-wa 2010-07-13

LEX nr 595684

1. W sytuacji, w której zaskarżony wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego zawiera zarówno opis przyjętego stanu faktycznego, jak i jego ocenę w części uzasadnienia, która wskazuje podstawę prawną rozstrzygnięcia, art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) nie może stanowić wystarczającej, samodzielnej, podstawy kasacyjnej. Bez odniesienia się bowiem do treści np. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w powiązaniu z odpowiednimi przepisami postępowania administracyjnego nie jest możliwe skuteczne zakwestionowanie stanowiska sądu pierwszej instancji, który formalnie z nałożonego na niego obowiązku się wywiązał, ale w ocenie strony przyjęte ustalenia są merytorycznie błędne.

2. Systemowe odczytanie art. 176 i art. 183 p.p.s.a. prowadzi do wniosku, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może rozpoznać merytorycznie zarzutów skargi, które zostały wadliwie skonstruowane.

II OSK 1827/09 wyrok NSA W-wa 2010-06-24

LEX nr 597397

1. Zasadą jest występowanie w sprawie wspólnot mieszkaniowych reprezentowanych przez swój organ, obok których mogą wystąpić jednak też właściciele poszczególnych lokali, w przypadku wykazania przez te osoby okoliczności uzasadniających przyjęcie, iż mają oni przymiot strony i to niezależnie od występujących w ich imieniu wspólnot. Zarzut jednak pominięcia jako strony postępowania określonych osób może skutecznie podnosić tylko osoba, której prawo do uczestniczenia w postępowaniu przed sądem zostało ograniczone, a nie inny podmiot, który uważa, że udział tej osoby jest korzystny dla jego interesów.

2. Charakter postępowania, o którym mowa w art. 9 p.b. w stosunku do postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę, przy uwzględnieniu ratio legis tego przepisu oraz elementów, jakie powinien zawierać wniosek kierowany do właściwego ministra w sprawie upoważnienia organu administracji architektoniczno-budowlanej do udzielenia zgody na odstępstwo (art. 9 ust. 3 p.b.), nie stoi na przeszkodzie temu, by postępowanie takie mogło być przeprowadzone przed złożeniem wniosku o pozwolenie na budowę.

II FSK 153/09 wyrok NSA W-wa 2010-05-21

LEX nr 595812

1. Dla określenia granic danej sprawy kluczowe są zarzuty sformułowane w skardze kasacyjnej - w myśl art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę bowiem w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu jedynie nieważność postępowania. Zasadność skargi kasacyjnej jest przełożeniem zasadności podniesionych w niej zarzutów, która ma być wykazana przez właściwe uzasadnienie w myśl art. 176 p.p.s.a.

2. Pominięcie przez wojewódzki sąd administracyjny związania w zakresie oceny prawnej w danej sprawie na mocy art. 153 p.p.s.a. stanowi naruszenie prawa, w szczególności zasady demokratycznego państwa prawnego zawartej w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r.

II OSK 923/09 wyrok NSA W-wa 2010-05-17

LEX nr 597962

1. Przypadek nieważności postępowania, o jakim mowa w art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. zachodzi w sytuacji, gdy strona jest pozbawiona możności obrony swych praw, to jest gdy wskutek uchybień procesowych nie może brać udziału w istotnej części postępowania i nie ma możliwości usunięcia skutków tych uchybień na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku.

2. Wymóg "odtworzenia stanu pierwotnego" powoduje, że w wyniku remontu nie może powstać zupełnie nowy obiekt budowlany o innych parametrach technicznych niż obiekt pierwotny. Zakres pojęcia "remont" nie może być rozszerzany na sytuacje polegające na odbudowie czy też przebudowie obiektu budowlanego, o czym stanowi art. 3 pkt 6 p.b.

3. Nie jest remontem budynku gospodarczego jego rozebranie, a następnie zrealizowanie w tym samym miejscu innego obiektu budowlanego o innej grubości ścian i innym rozmieszczeniu otworów niż w budynku pierwotnym. Tego rodzaju roboty budowlane nie prowadzą bowiem do "odtworzenia stanu pierwotnego".

I OSK 698/10 postanow. NSA W-wa 2010-04-30

LEX nr 578345

W przypadku bezczynności w sprawie wydania zaświadczenia skarżący powinien w jakiejkolwiek to formie wyczerpać przysługujące mu środki zaskarżenia, zgodnie z art. 52 § 1 p.p.s.a. ; tj. albo złożyć zażalenie w trybie art. 37 § 1 k.p.a., albo wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 p.p.s.a.).

Co prawda sąd przeprowadził już jedną rozprawę w składzie trzech sędziów (która została odroczona), ale jeśli później okazało się, że skarga podlega odrzuceniu, to zarządzeniem sędziego można było skierować sprawę na posiedzenie niejawne i rozpoznać ją w składzie jednego sędziego. Nie oznacza to, że skład sądu był sprzeczny z przepisami prawa, w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

II OSK 155/10 wyrok NSA W-wa 2010-04-13

LEX nr 597325

Pozbawienie prawa do obrony, to pominięcie osób składających skargę do sądu administracyjnego. Nie jest dopuszczalne wyprowadzenie oznaczenia strony skarżącej z oznaczenia nadanego w nagłówku pisma z pominięciem osób indywidualnie wskazanych przez podanie imienia i nazwiska i złożony przez te osoby własnoręczny podpis, który wyraża wolę złożenia skargi na dane działanie administracji publicznej. Sąd może zakwestionować wolę zaskarżenia tego działania, ale tylko jeżeli ustali, że nie wyraziły takiej woli, przy czym zakwestionowanie nie może opierać się na wyrażeniu woli przez inną osobę, która nie jest umocowana do reprezentacji.

II OSK 394/10 wyrok NSA W-wa 2010-03-12

LEX nr 597570

Pozbawienie możności obrony swych praw ma miejsce jeżeli wskutek nierozpoznania wniosku o przyznanie pełnomocnika z urzędu strona nie jest przez niego reprezentowana na rozprawie.

I OSK 1735/09 wyrok NSA W-wa 2010-03-11

LEX nr 578344

1. Dziekan Wydziału jest jednoosobowym organem uczelni na mocy art. 60 ust. 6 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) i wydaje decyzje w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego - jako organ pierwszej instancji (art. 207 ust. 1 ustawy). Skoro ustawodawca w sprawach studenckich wprowadził postępowanie dwuinstancyjne, to przyjąć należy, że zarówno dziekan jak i rektor są w postępowaniu administracyjnym autonomicznymi organami i w przypadkach przewidzianych w ustawie uzyskują w postępowaniu sądowoadministracyjnym zdolność sądową i procesową (art. 25 i 26 p.p.s.a.).

2. Skoro przedmiotem kontroli w postępowaniu sądowoadministracyjnym było postanowienie dziekana wydziału, to stosownie do art. 32 p.p.s.a. stronami tego postępowania jest skarżący oraz dziekan - jako organ, a nie rektor uniwersytetu. To na dziekanie spoczywa określony w art. 54 § 2 p.p.s.a. obowiązek przekazania akt wraz ze skargą i odpowiedzią na skargę, gdyż posiada on przymiot strony postępowania, a zatem i zdolność sądową do występowania w tej sprawie. Tym samym, dopuszczenie przez sąd pierwszej instancji rektora uniwersytetu w charakterze strony, powoduje nieważność postępowania, o jakiej mowa w art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a.

II FSK 1525/08 wyrok NSA W-wa 2010-02-17

LEX nr 580210

1. Przepis art. 183 § 1 zdanie drugie p.p.s.a. pozwala stronom przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych. Prawo to nie oznacza jednak prawa do uzupełnienia podstaw kasacyjnych, przez powołanie nowych przepisów. Jeśli zatem przepis art. 183 § 1 p.p.s.a. przewiduje jedynie dopuszczalność przytoczenia przez stronę nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych, to chodzi w nim o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze kasacyjnej, a nie o przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z ich uzasadnieniem.

2. Przepis art. 183 § 1 p.p.s.a. nie dostarcza dostatecznych podstaw do zmiany lub rozszerzenia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze kasacyjnej, oczywiście po upływie terminu przewidzianego do wniesienia skargi kasacyjnej. W świetle art. 183 § 1 p.p.s.a., do chwili upływu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej brak jest podstaw do uznania, że nie jest możliwe przytaczanie nowych podstaw kasacyjnych.

II GSK 313/09 wyrok NSA W-wa 2010-01-19

LEX nr 596744

Związanie granicami skargi kasacyjnej oznacza, że Sąd może poruszać się tylko w ramach przytoczonych zarzutów, wyjaśnionych w uzasadnieniu, gdyż ten element skargi należy traktować jako całość.

II FSK 1289/08 wyrok NSA W-wa 2010-01-07

LEX nr 595739

1. W myśl art. 176 i art. 183 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjne nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.

2. Systemowe odczytanie art. 176 i art. 183 p.p.s.a. prowadzi do wniosku, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może rozpoznać merytorycznie zarzutów skargi, które zostały wadliwie skonstruowane. Jest to zgodne z poglądem, że przytoczenie podstaw kasacyjnych, rozumiane jako wskazanie przepisów, które - zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną - zostały naruszone przez wojewódzki sąd administracyjny, nakłada na Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 p.p.s.a., obowiązek odniesienia się do wszystkich zarzutów przytoczonych w podstawach kasacyjnych. Bowiem, aby Naczelny Sąd Administracyjny mógł uczynić zadość temu obowiązkowi, wnoszący skargę kasacyjnej musi poprawnie określić jakie przepisy jego zdaniem naruszył wojewódzki sąd administracyjny. W przypadku naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego może chodzić wyłącznie o przepisy zawarte przez ustawodawcę w p.p.s.a.

(...)

I OZ 1173/09 postanow. NSA W-wa 2010-01-06

LEX nr 534116

Sąd pierwszej instancji może rozpoznać zależenie - w trybie art. 195 § 2 p.p.s.a. - nie tylko na posiedzeniu niejawnym, ale także w składzie trzech sędziów na rozprawie, gdyż zezwala mu na to przepis art. 90 § 2 p.p.s.a. Nie można więc podzielić zarzutu, że rozpoznanie zażalenia na rozprawie w składzie trzech sędziów nastąpiło w składzie sprzecznym z przepisami prawa (art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.).

II OSK 20/09 wyrok NSA W-wa 2010-01-04

LEX nr 559692

Niepowiadomienie strony o przedmiocie toczącego się przed sądem postępowania, wynikające z przesłania odpisu skargi kasacyjnej niedotyczącej rozpoznawanej sprawy, skutkiem czego strona nie bierze udziału w postępowaniu sądowym, należy ocenić jako pozbawienie możliwości obrony swych praw przez tę stronę.

II FSK 1119/08 wyrok NSA W-wa 2009-12-17

LEX nr 550075

Jeżeli strona nie podważy skutecznie podstawy faktycznej wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego, to jest ona wiążąca dla Naczelnego Sądu Administracyjnego, stosownie do wskazanego wyżej art. 183 § 1 p.p.s.a.

I OPS 9/09 uchwała NSA W-wa 2009-12-07

ONSAiWSA 2010/2/16...

W sytuacji, w której po wniesieniu skargi kasacyjnej przez stronę Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją RP aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane zaskarżone orzeczenie, jeżeli niekonstytucyjny przepis nie został wskazany w podstawach kasacyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny powinien zastosować bezpośrednio przepisy art. 190 ust. 1 i 4 Konstytucji i uwzględnić wyrok Trybunału, nie będąc związany treścią art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

I SA/Bd 669/09 wyrok wsa 2009-11-12

w Bydgoszczy

LEX nr 549515

Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie rozpoznając sprawę, nie może stosować postanowień art. 134 § 1 p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a. bez uwzględnienia brzmienia przepisów art. 168 § 3, art. 183 § 1 oraz art. 190 p.p.s.a.

I OPS 10/09 uchwała NSA W-wa 2009-10-26

ONSAiWSA 2010/1/1...

Przytoczenie podstaw kasacyjnych, rozumiane jako wskazanie przepisów, które - zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną - zostały naruszone przez wojewódzki sąd administracyjny, nakłada na Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), obowiązek odniesienia się do wszystkich zarzutów przytoczonych w podstawach kasacyjnych.

I FSK 1033/08 wyrok NSA W-wa 2009-10-15

LEX nr 573173

1. Zwrot "jedynie" zawarty w treści przepisu art. 144 ust. 1 p.u.n. jest kategoryczny i przesądza o tym, że jedynie syndyk ma legitymację procesową do udziału w toczących się postępowaniach dotyczących masy upadłości.

2. Brak legitymacji formalnej upadłego w postępowaniach dotyczących masy upadłości nie może być utożsamiany z brakiem po jego stronie zdolności sądowej.

II FSK 592/08 wyrok NSA W-wa 2009-07-17

LEX nr 513308

1. Szczególne miejsce w uzasadnieniu wyroku zajmuje wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Powinno ono mieć charakter zwięzły, ale pozwalający na ocenę przez strony postępowania i ewentualnie skontrolowanie przez Naczelny Sąd Administracyjny, czy sąd orzekający nie popełnił w swoim rozumowaniu błędów.

2. Stwierdzone uchybienie przepisowi art. 141 § 4 p.p.s.a, w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, czyni bezprzedmiotowym zajmowanie się pozostałymi zarzutami skargi kasacyjnej. Nie znając rzeczywistej podstawy prawnej rozstrzygnięcia, nie sposób jest bowiem oceniać, czy doszło do zarzucanych w skardze kasacyjnej naruszeń przepisów.

II OSK 619/09 wyrok NSA W-wa 2009-07-15

LEX nr 552877

Pozbawienie strony możności obrony swych praw należy oceniać przez pryzmat konkretnych okoliczności sprawy i nie wolno go łączyć tylko i wyłącznie z sytuacją, kiedy strona w ogóle nie brała udziału w postępowaniu. Strona jest pozbawiona możności obrony swych praw, jeżeli wskutek uchybień procesowych nie może brać udziału w istotnej części postępowania i nie ma możliwości usunięcia skutków tych uchybień na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku.

II FSK 241/08 wyrok NSA W-wa 2009-06-10

LEX nr 511302

Naczelny Sąd Administracyjny związany jest zarzutami skargi kasacyjnej, z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania (art. 183 § 1 p.p.s.a.). Oznacza to, iż w postępowaniu wywołanym skargą kasacyjną nie może on zastępować strony i precyzować czy konkretyzować zarzutów skargi bądź też ich uzasadnienia.

II OSK 883/08 wyrok NSA W-wa 2009-06-02

LEX nr 513110

Związanie granicami skargi kasacyjnej powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może sam wyprowadzać podstaw kasacyjnych ani tych podstaw domniemywać.

I FSK 1615/08 postanow. NSA W-wa 2009-05-26

LEX nr 564237

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.) oznacza również związanie decyzją o jej cofnięciu.

II FSK 46/08 postanow. NSA W-wa 2009-04-23

LEX nr 575334

1. Niedołączenie pełnomocnictwa przy pierwszej czynności procesowej jest usuwalnym brakiem formalnym. Wezwanie do usunięcia tego braku kieruje się do pełnomocnika.

2. Brak należytego umocowania pełnomocnika występuje zarówno wtedy, gdy w tym charakterze występowała osoba, która mogła być pełnomocnikiem, lecz istniały braki w udzieleniu pełnomocnictwa, jak i wtedy, gdy jako pełnomocnik podejmowała czynności osoba, która w ogóle pełnomocnikiem być nie mogła. Tylko w drugiej sytuacji nie jest dozwolone potwierdzenie przez stronę dokonanych przez pełnomocnika czynności. Zatem występowanie w charakterze pełnomocnika procesowego osoby, która nie może być pełnomocnikiem, oznacza zawsze brak należytego umocowania powodujący nieważność postępowania.

II FSK 1951/07 wyrok NSA W-wa 2009-04-08

LEX nr 497211

Związanie podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że Naczelny Sąd Administracyjny jest władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków oraz konkretyzowanie zarzutów skargi kasacyjnej ani ich uściślanie.

II FSK 338/08 wyrok NSA W-wa 2009-04-07

LEX nr 512818

Naczelny Sąd Administracyjny nie może z urzędu, poza nieważnością postępowania, podjąć działań, mających na celu wykrycie innych niż wskazane wyraźnie naruszeń prawa. Zatem poprawiać, uzupełniać czy konkretyzować podstaw i zarzutów skargi kasacyjnej. Obowiązkiem strony składającej środek odwoławczy jest bowiem takie zredagowanie podstaw kasacyjnych skargi, a także ich uzasadnienia aby nie budziły one wątpliwości interpretacyjnych.

I FSK 190/08 wyrok NSA W-wa 2009-04-07

LEX nr 499969

Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, i uzasadnione jest odnoszenie się jedynie do poszczególnych zarzutów składających się na podstawy kasacyjne i wyznaczających zakres badania sprawy przez sąd drugiej instancji.

II GSK 782/08 wyrok NSA W-wa 2009-03-11

LEX nr 570322

1. Wykazana zaświadczeniem lekarskim choroba strony, uniemożliwiająca stawienie się w sądzie jest "znaną sądowi przeszkodą" w rozumieniu przytoczonego przepisu, co w zasadzie w każdym przypadku pociąga za sobą konieczność odroczenia rozprawy. Niemniej jednak pamiętać należy, że choroba musi być nie tylko "znaną sądowi przeszkodą", ale i przeszkodą "której nie można przezwyciężyć". Dopiero przy spełnieniu obu tych warunków stanowi ona podstawę odroczenia rozprawy. Jeżeli więc, pełnomocnik skarżącej przedłożył Sądowi na rozprawie zaświadczenie lekarskie, w którym w rubryce "12. wskazania lekarskie" wpisano cyfrę "2", oznaczającą, że "chory może chodzić" to - uznając chorobę jako "przeszkodę" w rozumieniu art. 109 p.p.s.a. - nie można przyjąć, aby była to przeszkoda, "której nie można przezwyciężyć", skoro chory zgodnie ze wskazaniami lekarza może chodzić, a jednocześnie pełnomocnik nie przedstawił jakichkolwiek innych okoliczności, które mogłyby świadczyć o tym, że chociaż według wskazań lekarza skarżąca mogła chodzić, to mimo to w tym konkretnym przypadku jej choroba (ew. inne okoliczności) winna być traktowana jako przeszkoda, której nie da się przezwyciężyć (a właśnie ta przesłanka stanowi jeden z warunków sine qua non odroczenia rozprawy na podstawie art. 109 p.p.s.a.).

(...)

I FSK 1891/07 wyrok NSA W-wa 2009-03-04

LEX nr 593751

Sąd kasacyjny - rozstrzygając w granicach środka odwoławczego - nie jest uprawniony do uzupełniania lub poprawiania podstaw skargi kasacyjnej, czy też samodzielnego formułowania jej zarzutów.

II FSK 1150/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-19

LEX nr 519302

Związanie wnioskami skargi kasacyjnej oznacza niemożność wyjścia poza tę część wyroku sądu I instancji, której strona nie zaskarżyła. Związanie natomiast podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że NSA jest władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków oraz konkretyzowanie zarzutów skargi kasacyjnej, ani ich uściślanie.

II FSK 1687/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-19

LEX nr 519277

1. Przy rozpoznawaniu spraw sądowoadministracyjnych nie jest konieczne zawieszenie sprawy i oczekiwanie na nową regulację prawną, lecz jest możliwe rozstrzygnięcie sprawy posiłkując się orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, a więc pośrednio Konstytucją.

2. Przyjęte przez ustawodawcę w art. 183 § 1 p.p.s.a. granice rozpoznania sprawy oznaczają, iż tylko wskazane w skardze kasacyjnej przyczyny zaskarżenia orzeczenia sądu niższej instancji są rozważane przez Naczelny Sąd Administracyjny. Nie może on z urzędu, poza nieważnością postępowania, podjąć działań, mających na celu wykrycie innych niż wskazane wyraźnie naruszeń prawa. Nie może zatem poprawiać, uzupełniać czy konkretyzować podstaw i zarzutów skargi kasacyjnej. Obowiązkiem strony składającej środek odwoławczy jest takie zredagowanie podstaw kasacyjnych skargi, a także ich uzasadnienia, aby nie budziły one wątpliwości interpretacyjnych.

I FSK 251/08 wyrok NSA W-wa 2009-02-05

LEX nr 519291

1. Zarzut naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a. można uznać za usprawiedliwiony w sytuacji, kiedy sąd nie wyjaśnił w sposób adekwatny do celu, jaki wynika z treści niniejszego przepisu, dlaczego stwierdził lub nie stwierdził, naruszenia przez organy celne przepisów prawa materialnego czy przepisów prawa procesowego w stopniu, który mógłby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

2. Nowe zarzuty (podniesienie naruszenia innych przepisów prawa) zgłoszone po upływie 30 dni od doręczenia wyroku nie mogą być brane pod uwagę.

I FSK 1767/07 wyrok NSA W-wa 2009-01-15

LEX nr 510735

1. Zgodnie z pkt 6 § 1 art. 124 p.p.s.a. konieczność zawieszenia postępowania z urzędu powoduje także wcześniejsze w stosunku do skargi uruchomienie postępowania nadzorczego wobec zaskarżonej decyzji lub innego aktu. Jeśli w wyniku takiego postępowania zaskarżony akt zostanie wyeliminowany z obiegu prawnego przez jego zmianę, uchylenie lub stwierdzenie nieważności, wówczas postępowanie sądowoadministracyjne będzie bezprzedmiotowe, co skutkuje jego umorzeniem (art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.). Natomiast w razie niepomyślnego dla skarżącego wyniku postępowania nadzorczego stwierdzonego w ostatecznej decyzji lub innym akcie wydanym w ramach nadzoru wystąpi przesłanka do podjęcia zawieszonego postępowania.

2. Zawieszenie postępowania z przyczyn wskazanych w art. 124 p.p.s.a. jest obligatoryjne i następuje z urzędu. Niewypełnienie tego obowiązku, mimo istnienia podstawy zawieszenia może spowodować nieważność postępowania (art. 183 § 2 pkt 1 lub 5) albo naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2).

3. Obligatoryjna przesłanka zawieszenia występuje wtedy, gdy ujawni się, że skarga do sądu administracyjnego została wniesiona po wszczęciu postępowania zmierzającego do uchylenia, zmiany, stwierdzenia nieważności aktu lub wznowienia postępowania w sprawie zakończonej jego wydaniem.

I OSK 178/08 wyrok NSA W-wa 2009-01-07

LEX nr 486224

Wprawdzie naruszenie prawa materialnego stanowi oddzielną podstawę kasacyjną, ale przywołanie naruszenia przepisu prawa materialnego w ramach podstawy odnoszącej się do naruszenia prawa procesowego nie uniemożliwia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu zbadania tak postawionego zarzutu.

I GSK 307/08 wyrok NSA W-wa 2009-01-07

LEX nr 483107

1. Niedopuszczalne jest podejmowanie czynności - na etapie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, wywołanego wniesieniem skargi kasacyjnej - zmierzających do konwalidowania czynności procesowych dokonanych przez sąd I instancji.

2. Nie można powoływać się na obowiązki zawarte w przepisach wspólnotowych, które nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku nowego państwa członkowskiego, jeżeli język ten jest językiem urzędowym Unii Europejskiej, wobec jednostek w tym państwie, nawet jeżeli mogły one zapoznać się z tymi przepisami przy użyciu innych środków.

II OSK 1630/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-17

LEX nr 516072

Z zasady orzekania w granicach skargi kasacyjnej wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrok Trybunału Konstytucyjnego może uwzględnić tylko wtedy gdy w skardze kasacyjnej zostanie podniesiony zarzut naruszenia przepisu prawa, o którego niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą Trybunał orzekł. Zarzut taki musi być przy tym sformułowany przed upływem terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, gdyż uzupełnianie skargi kasacyjnej o nowe zarzuty po upływie terminu do jej wniesienia jest niedopuszczalne. Nie jest jednakże konieczne, aby w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej uzasadniać naruszenie przepisu prawa w oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

III SA/Wr 447/08 wyrok wsa 2008-12-16

we Wrocławiu

LEX nr 527500

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy przez wojewódzki sąd administracyjny, modyfikacji ulegają granice sprawy administracyjnej, których nie wyznaczają już tylko przepisy art. 134 i art. 135 p.p.s.a. ale również art. 168 § 3 i art. 183 § 1 p.p.s.a. Inaczej mówiąc granice sprawy - w której orzeka w takiej sytuacji sąd - podlegają zawężeniu do granic w jakich rozpoznał skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny i w wyniku tego wydał orzeczenie.

I FSK 1494/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-05

LEX nr 515608

Naczelny Sąd Administracyjny, działając jako sąd kasacyjny, nie jest uprawniony do samodzielnego konkretyzowania zarzutów lub też stawiania hipotez co do tego, którego konkretnie przepisu dotyczy podstawa kasacji. Oznacza to, że sąd ten nie może badać zgodności zaskarżonego wyroku z przepisami prawa niewymienionymi we wniesionej skardze kasacyjnej.

II FSK 1253/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-03

LEX nr 531510

Uzasadnienie skargi kasacyjnej winno być skonstruowane w taki sposób, aby można było powiązać je z konkretnymi przepisami prawa, uznanymi przez autora skargi kasacyjnej za naruszone,. Winno ono też być na tyle precyzyjne, aby pozwalało na sformułowanie zwrotu stosunkowego o zgodności bądź niezgodności zaskarżonego wyroku z prawem.

I FSK 1679/07 wyrok NSA W-wa 2008-11-27

LEX nr 542013

1. O nieważności postępowania z powodu sprzeczności składu orzekającego z przepisami prawa można by mówić wówczas, gdyby w składzie brała udział niewłaściwa liczba sędziów albo gdyby członek składu orzekającego nie miał uprawnień do orzekania. Chodzi zatem o nieprawidłowy skład sądu, a nie nieprawidłowości w procesie jego wyznaczania.

2. Nie każda zmiana składu orzekającego dokonana z naruszeniem tego przepisu (a w szczególności zmiana jednego z członków tego składu bez wskazania w zarządzeniu Przewodniczącego Wydziału przyczyn tej zmiany) prowadzi do tego, że zmieniony w ten sposób skład orzekający jest sprzeczny z przepisami prawa w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

3. Korzystne, ale niezgodne z prawem orzeczenie w stosunku do innej osoby, znajdującej się w tej samej sytuacji faktycznej i prawnej nie rodzi po stronie podatnika prawa do potraktowania go w ten sam sposób, gdyż konstytucyjna zasada równości wobec prawa (art. 32 Konstytucji RP) nie może pozostawać w sprzeczności z zasadą praworządności (art. 7 Konstytucji RP).

(...)

II GSK 512/08 wyrok NSA W-wa 2008-11-25

LEX nr 525981

Udział w składzie orzekającym asesora sądowego, któremu na podstawie art. 26 § 2 Prawa o ustroju sądów administracyjnych powierzono pełnienie czynności sędziowskich, nie powinien być traktowany jako sprzeczny z przepisami prawa. Tym samym brak jest przesłanek do uznania, że w takim wypadku zaistniała przyczyna nieważności postępowania określona w art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

II GSK 453/08 wyrok NSA W-wa 2008-11-25

LEX nr 525952

1. Naczelny Sąd Administracyjny nie może działać ex officio, z zastrzeżeniem art. 183 § 2 p.p.s.a., i rozpatrywać sprawy w aspekcie przepisów, które nie zostały określone w skardze kasacyjnej jako naruszone, choćby ten aspekt był istotny w sprawie i mógł mieć znaczenie dla oceny legalności decyzji kończącej postępowanie administracyjne.

2. Wraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej rozporządzenie Rady (EWG) Nr 881/92 z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich (Dz. U. UE L 92.95.1) stało się częścią obowiązującego w Polsce porządku prawnego.

3. Artykuł 249 TWE wymienia pośród rodzajów uchwalanych przez organy Wspólnoty tzw. pochodnych aktów prawa wspólnotowego między innymi rozporządzenia. Zgodnie z treścią powołanego przepisu mają one zasięg ogólny, wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Z powyższego wynika wprost, że rozporządzenia są wiążące co do wszystkich zawartych w nich postanowień i od daty wejściach w życie, a w tym przypadku od daty akcesji, są stosowane bezpośrednio, gdyż nie wymagają implementacji.

II GSK 444/08 wyrok NSA W-wa 2008-11-05

LEX nr 525904

Ustawodawca nadał takie samo znaczenie wyrazowi "postępowanie" w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. jak w art. 183 § 2 p.p.s.a. Powyższe rozumienie art. 174 pkt 2 p.p.s.a uzasadnia przyjęcie, że przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego jest orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego i postępowanie poprzedzające jego wydanie, a nie stosowanie przepisów postępowania przez organ administracji publicznej.

I FSK 696/07 wyrok NSA W-wa 2008-10-22

LEX nr 498402

Zdanie drugie art. 183 § 1 p.p.s.a. pozwala stronom przytaczać jedynie nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych. Prawo to nie oznacza jednak prawa do uzupełnienia podstaw kasacyjnych, przez powołanie nowych przepisów.

I SA/Łd 59/08 wyrok wsa 2008-10-22

w Łodzi

LEX nr 498196

1. Ulgi w spłacie podatków, które nie prowadzą bezpośrednio do zwolnienia podatnika z obowiązku uiszczenia podatku, ale ułatwiają mu jego zapłacenie - nie stanowią pomocy publicznej w rozumieniu art. 87 TWE. Chodzi tu o odroczenie terminu płatności i rozłożenie na raty.

2. Podjęcie decyzji o odroczeniu terminu płatności podatku wywołuje bowiem taki skutek, że do dnia upływu tego terminu nie są naliczane odsetki za zwłokę. Wniosek o odroczenie terminu płatności jest więc w istocie wnioskiem o nienaliczanie odsetek przez określony okres. Stąd też zapłata podatku nie może oznaczać, że podatnik cofnął wniosek o udzielenie ulgi. Zatem rozpoznanie wniosku o odroczenie terminu płatności podatku w sytuacji, gdy do zapłaty doszło po złożeniu wniosku o odroczenie, lecz przed wydaniem decyzji w sprawie - należy uznać za dopuszczalne.

3. Niewiedza, brak doświadczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej nie stanowią o uzasadnionym ważnym interesie podatnika lub interesie publicznym.

4. Podatnik będąc z zawodu doradcą podatkowym, a więc profesjonalnym pełnomocnikiem, powinien mieć świadomość, że w przypadku powtarzającej się złej kondycji zdrowotnej, czy organizacyjnej, należy zwrócić się do innego profesjonalnego pełnomocnika lub osoby bliskiej, które będą mogły go reprezentować w postępowaniu sądowym.

(...)

II OSK 1039/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-12

LEX nr 488498

W sytuacji kiedy po wydaniu wyroku przez wojewódzki sąd administracyjny zapadnie wyrok TK o niezgodności z Konstytucją przepisu ustawy, który miał zastosowanie w sprawie, wyrok ten powinien uwzględnić w swoim orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny.

I FSK 1066/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-04

LEX nr 493166

Naczelny Sąd Administracyjny działający jako sąd kasacyjny, nie ma jakichkolwiek uprawnień do konkretyzowania, uściślania, czy też uzupełniania wskazanych podstaw kasacyjnych.

II OSK 971/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-02

LEX nr 508504

1. Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa nie obejmuje zarzutu błędnej wykładni, co wynika z odmiennej treści każdego z tych pojęć i alternatywnego ujęcia każdej z postaci naruszenia prawa materialnego.

2. W uzasadnieniu zarzutu błędnej wykładni należy przeprowadzić wywód prawny na temat naruszonego przepisu ze stanowiskiem, jak należy ten przepis wykładać i dlaczego dokonana w zaskarżonym wyroku jego interpretacja jest błędna. W przypadku zarzutu niewłaściwego zastosowania wskazanego przepisu prawa materialnego uzasadnieniem jest wyjaśnienie, dlaczego przyjęty za podstawę prawną zaskarżonego wyroku przepis nie ma związku z ustalonym stanem faktycznym i jaki inny przepis powinien być w sprawie zastosowany.

3. Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

I FSK 922/07 wyrok NSA W-wa 2008-08-27

LEX nr 492408

1. Przepis art. 233 § 1 pkt 2a Ordynacji podatkowej nakazuje organowi odwoławczemu, aby orzekał co do istoty, a zatem konieczne jest, aby w wypadku decyzji reformacyjnej organ wydał samodzielnie nowe rozstrzygnięcie.

2. Treść przepisu art. 183 § 1 p.p.s.a. zakazuje przekraczania zakreślonych skargą kasacyjną ram zaskarżenia, a tym samym również ich uzupełnienia czy korygowania.

3. Skoro podatnicy muszą wylegitymować się fakturą uprawniającą do skorzystania z odliczenia podatku naliczonego, to muszą oni ją posiadać przez okres, w którym dokonane przez nich odliczenie może podlegać weryfikacji przez właściwe organy.

I OSK 861/08 postanow. NSA W-wa 2008-07-16

LEX nr 505960

Przepis art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. przewiduje sankcję nieważności postępowania przed sądem gdy strona została pozbawiona możliwości obrony swoich praw. Nieważność postępowania z tej przyczyny zachodzi więc wówczas gdy strona wskutek naruszenia właściwych przepisów przez sąd pierwszej instancji nie uczestniczyła w postępowaniu i została na skutek tego pozbawiona możliwości przedstawienia swojego stanowiska przed sądem.

II FSK 549/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-27

LEX nr 472315

1. Prawidłowe sformułowanie podstaw kasacyjnych polega na wskazaniu konkretnych przepisów prawa, które zostały naruszone z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu (ewentualnie innych jednostek redakcyjnych) oraz na czym to naruszenie polegało (art. 176 p.p.s.a.). Dopełnienie tych wymogów jest konieczne, ponieważ wyznacza granice skargi kasacyjnej, którymi związany jest Naczelny Sąd Administracyjny (art. 183 § 1 p.p.s.a.).

2. Jeżeli przepis art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2002 r., zwalniał od podatku dochodowego należności pieniężne wypłacane żołnierzom pełniącym służbę poza granicami państwa, to obejmował on wszelkie należności wypłacane tym żołnierzom, a więc także uposażenie zasadnicze.

I FSK 1410/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-25

LEX nr 468880

Wobec trafności zarzutów skargi kasacyjnej odnoszących się do naruszenia prawa procesowego w zakresie oceny przez WSA stanu faktycznego, będącego podstawą wydanego rozstrzygnięcia przez organy, rozpoznanie zarzutów naruszenia prawa materialnego byłoby przedwczesne.

II OSK 336/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-23

LEX nr 567007

(...)

II OSK 693/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-23

LEX nr 485370

Strona powiadomiona prawidłowo o terminie rozprawy ma mieć zapewnioną możliwość wzięcia w niej udziału, natomiast przeprowadzenie rozprawy przed terminem wskazanym w zawiadomieniu o rozprawie niewątpliwie uniemożliwia stronie udział w rozprawie i przedstawienie na niej swojego stanowiska, będącego w rozumieniu przepisu art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. "obroną jej praw".

I FSK 762/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-13

LEX nr 468884

Wskazanie w skardze kasacyjnej przepisu niestosowanego czyni zgłoszony zarzut nieskutecznym.

II FSK 542/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-11

LEX nr 513145

Błędne przyporządkowanie przepisu do jednej z podstaw kasacyjnych, wymienionych w art. 174 p.p.s.a., nie prowadzi bowiem do automatycznego oddalenia skargi kasacyjnej. W takim wypadku należy rozważyć postawiony zarzut w ramach drugiej podstawy.

I OSK 212/08 wyrok NSA W-wa 2008-05-30

LEX nr 505357

1. Postępowanie w sprawach o nadanie tytułu naukowego oraz stopni naukowych cechuje odrębność związana ze specyfiką tych spraw. Wynika stąd ograniczony zakres kontroli sądu administracyjnego, który nie jest uprawniony do merytorycznej kontroli recenzji stanowiących podstawę decyzji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Nie dokonuje także merytorycznej oceny dorobku naukowego osoby ubiegającej się o uzyskanie stopnia naukowego doktora habilitowanego oraz tego, czy rozprawa habilitacyjna kandydata stanowiła znaczny wkład w rozwój określonej dyscypliny naukowej. Sąd nie jest również uprawniony do rozwiązywania merytorycznych sporów powstałych w świecie nauki. Kontrola sądu administracyjnego ogranicza się, zatem jedynie do stwierdzenia, czy w postępowaniu przed Centralną Komisją jej organy nie naruszyły norm postępowania wynikających z przepisów ustawy i statutu Centralnej Komisji, a także przepisów k.p.a.

2. Postępowanie w sprawach stopni i tytułu naukowego jest postępowaniem administracyjnym prowadzonym na podstawie odpowiednio stosowanych przepisów k.p.a., z odrębnościami wynikającymi z przepisów procesowych, zamieszczonych w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

I FSK 1304/06 wyrok NSA W-wa 2008-05-29

LEX nr 468879

1. Wskazanie przepisu określającego jedynie rodzaj podstawy kasacyjnej nie może być uznane za przytoczenie podstawy kasacyjnej.

2. Prawidłowo powołana podstawa kasacyjna powinna podnosić naruszenie przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, a nie tylko przepisów procedury podatkowej, których wojewódzki sąd administracyjny nie stosuje, oceniając jedynie prawidłowość ich stosowania przez organy podatkowe.

3. Z zasady związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej wynika zakaz korygowania przez ten Sąd przytoczonych przez stronę podstaw kasacyjnych, w tym także podstawiania przepisów obowiązujących w danym czasie w miejsce przepisów nieobowiązujących, błędnie powołanych w skardze kasacyjnej.

II FSK 471/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-27

LEX nr 488307

Żaden z przepisów ustawy procesowej nie daje podstaw do postawienia znaku równości między nieuwzględnieniem wniosku strony o odroczenie rozprawy a pozbawieniem jej możności obrony przysługujących jej praw. Skoro obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa i zależy od woli i możliwości uczestników postępowania, to podstawy do odroczenia rozprawy nie mogą wykraczać poza okoliczności określone w art. 109 p.p.s.a. Odroczenie rozprawy w świetle tego przepisu jest sytuacją wyjątkową i nadzwyczajną, i ocena tego, czy zachodzą uzasadnione podstawy do odroczenia rozprawy, należy każdorazowo do sądu. Jeżeli więc odmowa uwzględnienia takiego wniosku jest uzasadniona, to - mimo że rozprawa została przeprowadzona bez udziału pełnomocnika strony - nie można mówić o nieważności postępowania zarówno z przyczyn określonych w art. 271 pkt 2 p.p.s.a. jak i z przyczyny wskazanej w art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

II FSK 365/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-13

LEX nr 488563

Sąd odwoławczy nie może poprawiać podstaw zaskarżenia i wniosków skargi kasacyjnej. Stanowiłoby to bowiem działanie z urzędu, w świetle przepisu art. 183 § 1 niedopuszczalne.

I OSK 998/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-07

LEX nr 466506

W ramach zarzutu naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest jedynie do kontroli zgodności uzasadnienia zaskarżonego wyroku z wymogami wynikającymi z powyższej regulacji prawnej. Na gruncie tej podstawy kasacyjnej sąd nie może natomiast badać zasadności przyjętej podstawy rozstrzygnięcia oraz trafności samego wyroku. Wadliwość samego uzasadnienia musi być przy tym tego rodzaju, że nie pozwala na kontrolę kasacyjną tego wyroku.

II GSK 264/08 wyrok NSA W-wa 2008-04-24

LEX nr 470955

Prawo do sądu obejmuje prawo do skorzystania z pełnej dwuinstancyjnej procedury i otrzymania merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy w obu instancjach. Wydanie przez sąd pierwszej instancji wyroku, niezawierającego rozstrzygnięcia, a nadto okoliczność doręczenia stronom postępowania odpisu wyroku niezgodnego w treści z oryginałem, narusza konstytucyjne prawo do sądu, a także uniemożliwia stronie obronę praw w dwuinstancyjnym postępowaniu sądowoadministracyjnym.

I OSK 148/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-23

LEX nr 467092

Zarzuty kasacyjne muszą mieć skonkretyzowany charakter. Użycie sformułowanie "w szczególności" nie pozwala na dokonywanie oceny w zakresie wykraczającym poza ramy określone przez wnoszącego skargę kasacyjną i wskazane przez niego konkretne przepisy.

II FSK 332/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-11

LEX nr 471243

Nieprawidłowość doręczenia zawiadomienia o rozprawie sądowej oznacza pozbawienie strony możliwości obrony swych praw, a taką okoliczność, powodującą nieważność postępowania, sąd kasacyjny bierze pod rozwagę z urzędu (art. 183 § 1 i § 2 pkt 5 p.p.s.a.).

II GSK 460/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-04

LEX nr 480211...

1. Opłata telekomunikacyjna nie podlega ustaleniu ani określeniu przez organ regulujący w drodze decyzji administracyjnej.

2. Domniemanie formy decyzji administracyjnej dopuszczalne jest tylko wówczas, gdy istnieją normy administracyjnego prawa materialnego, które określają treść działania organu administracji publicznej. Domniemanie formy decyzji administracyjnej bowiem nie obejmuje domniemania podstaw działania organu administracji publicznej.

3. Brak organu uprawnionego do reprezentowania strony w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a. - który mógłby skutkować przyjęciem nieważności postępowania sądowoadministracyjnego - nie może być utożsamiany z zarzutem ewentualnie wadliwego powołania piastuna organu, jako strony tego postępowania.

II GSK 429/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-04

LEX nr 480207

1. Zasada związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej obowiązuje zarówno na etapie rozpoznawania sprawy, jak i na etapie orzekania.

2. Ustawodawca w art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. Nr 184, poz. 1539) posłużył się konstrukcją uznania administracyjnego.

I FSK 149/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-01

LEX nr 481338

Wynikające z art. 183 § 1 p.p.s.a. związanie granicami skargi kasacyjnej nie pozwala Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu na podstawienie odpowiednich przepisów właściwego aktu prawnego na miejsce przepisów błędnie powołanych w skardze kasacyjnej. Sąd nie może bowiem zastępować strony i precyzować, uzupełniać czy zmieniać przytoczone podstawy kasacyjne, ani też domyślać się o naruszenie, którego przepisu chodziło autorowi skargi kasacyjnej.

I OSK 566/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-01

LEX nr 467089

Możliwość ustanowienia pełnomocnika, podobnie jak zaprezentowania przez stronę swojego stanowiska w pismach procesowych jest uprawnieniem strony i nie wyklucza prawa do rozpoznania sprawy na rozprawie z jej udziałem, jeżeli strona o to wyraźnie wnosi. Jeżeli zaistniała przeszkoda w jej osobistym udziale w rozprawie ma charakter niezależny od zachowania i woli strony, wniosek o odroczenie rozprawy winien być uwzględniony. W przeciwnym razie, jeżeli dojdzie do rozpoznania sprawy pod jej nieobecność na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku zaistnieją przesłanki by uznać, że strona ta została pozbawiona możliwości obrony swych praw, co odpowiada przesłance nieważności postępowania wskazanej w art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

I OSK 545/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-01

LEX nr 467083

1. Możliwość prezentowania przez stronę swego stanowiska w formie pism procesowych jest jej uprawnieniem i nie wyklucza prawa do rozpoznania sprawy na rozprawie z jej udziałem, jeśli strona wyraźnie o to wnosi. Podobnie jest z ustanawianiem pełnomocnika. Możliwość korzystania z jego pomocy także jest prawem strony. Nie można zatem skutecznie czynić zarzutu stronie, że nie ustanowiła pełnomocnika, a także, że nie korzysta z prawa do składania swych oświadczeń przed rozprawą i procedować w kierunku wydania wyroku w sytuacji, gdy strona deklaruje chęć osobistego uczestniczenia w rozprawie, jednakże z uwagi na istnienie przeszkód natury obiektywnej, których nie da się przezwyciężyć, nie może w niej brać udziału i wnosi o odroczenie rozprawy.

2. Wystąpienie przesłanki nieważności postępowania przed Sądem I instancji nie pozwala na merytoryczne ustosunkowanie się do pozostałych zarzutów skargi kasacyjnej z uwagi na zasadę dwuinstancyjności postępowania sądowego.

II FSK 132/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-20

LEX nr 480237

W myśl art. 176 p.p.s.a. jedynie niepowołanie żadnej podstawy kasacyjnej spowoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 lub 180 p.p.s.a., natomiast powołanie ewentualnie wadliwej podstawy doprowadzi do oddalenia takiej skargi (art. 178 i art. 183 p.p.s.a.).

II FSK 1869/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-18

LEX nr 471405

1. Jeżeli nie było wątpliwości co do braku istnienia stosunku prawnego z uwagi na obiektywne okoliczności wskazujące na brak mocy wiążącej umowy to organy prowadzące postępowanie miały prawo samodzielnie uznać, iż badany przez nie stosunek prawny nie istniał i nie wywoływał żadnych skutków prawnopodatkowych.

2. Zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym realizuje wiele szczegółowych przepisów Ordynacji podatkowej. Aby więc skutecznie sformułować zarzut jej naruszenia należy wskazać nie tylko na ten przepis ale także na konkretny element stanu faktycznego oraz odpowiadającą mu hipotezę normy procesowej, której nie podporządkował się organ podatkowy prowadzący postępowanie. Brak ich łącznego wskazania uniemożliwia kontrolę zgodności z prawem zaskarżonej decyzji przez sąd pierwszej instancji, a w konsekwencji, zgodnie z treścią art. 183 § 1 p.p.s.a., kontrolę kasacyjną zaskarżonego orzeczenia.

II FSK 73/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-14

LEX nr 476638

1. Sąd nie ma obowiązku udzielania stronie pouczeń co do wszystkich możliwych zachowań; obowiązek sądu odnosi się do pouczeń celowych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu postępowania i dających stronie gwarancje prawa do obrony. Obowiązek odroczenia rozprawy z uwagi na brak przesłanek zawartych w art. 109 p.p.s.a. nie mieści się w treści art. 6 p.p.s.a.

2. Strona jest pozbawiona możności obrony swych praw, gdy wskutek uchybień procesowych nie może brać udziału w istotnej części postępowania sądowego i nie ma możliwości usunięcia skutków tych uchybień na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku. Pozbawienie strony możności obrony należy zawsze oceniać przez pryzmat konkretnych okoliczności sprawy.

II GSK 405/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-04

LEX nr 480213

1. Treść art. 100 Prawa geologicznego i górniczego wskazuje, iż do odpowiedzialności za szkody wyrządzone wykonywaniem prac geologicznych należy odpowiednio stosować reguły zawarte w art. 91-99 ww. ustawy.

2. Regulacje art. 17 i art. 95 ust. 3 Prawa geologicznego i górniczego dotyczą już etapu zaspokojenia roszczeń, a więc dopuszczalności egzekucji z ustanowionego zabezpieczenia, gdy egzekucja nie jest skuteczna z pozostałego majątku dłużnika. Są to sprawy cywilne w rozumieniu art. 2 § 1 k.p.c. Zatem sąd nie jest zobligowany w ramach sprawowanej kontroli legalności zaskarżonej decyzji badać czy organ informował skarżących o wydaniu decyzji w oparciu o art. 17 Prawa geologicznego i górniczego.

3. Ustanowienie pełnomocnika w ramach prawa pomocy nie oznacza, że staje się on automatycznie pełnomocnikiem strony. Do skutecznego reprezentowania strony niezbędne jest w takiej sytuacji udzielenie przez nią tak wyznaczonemu pełnomocnikowi pełnomocnictwa.

4. Uregulowanie zawarte w art. 31 p.p.s.a. jest szczególnym uregulowaniem w stosunku do reguły zawartej w art. 49 p.p.s.a.

5. Katalog przyczyn nieważności postępowania jest zamknięty (art. 183 § 2 p.p.s.a.). Przyczyny te nie powodują nieważności postępowania, czy orzeczenia z mocy samego prawa. Nieważność musi być w każdym przypadku stwierdzona przez sąd.

(...)

I OSK 1447/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-27

M.Prawn. 2008/6/282

Pojęcie sędziego, użyte w art. 16 § 1 p.p.s.a., dotyczy również asesora, który, tak jak sędzia, ma akt mianowania. Nie ma podstaw do unieważnienia orzeczeń sądów administracyjnych wydanych przez składy orzekające z udziałem asesorów.

II OSK 1004/06 wyrok NSA W-wa 2008-02-22

LEX nr 479575...

W sytuacji kiedy po wydaniu wyroku przez wojewódzki sąd administracyjny zapadnie wyrok Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją przepisu ustawy, który miał zastosowanie w sprawie, wyrok ten powinien uwzględnić w swoim orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny niezależnie od podstaw na jakich została oparta skarga kasacyjna.

II OSK 69/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-22

LEX nr 466377

1. O istnieniu legitymacji procesowej skarżącego w świetle przepisu art. 50 § 1 p.p.s.a. nie decyduje fakt naruszenia jego interesu prawnego, lecz samo istnienie tego interesu.

2. W przypadku, gdy sąd I instancji w orzeczeniu w ogóle nie dokonał kontroli legalności zaskarżonej decyzji, nie odnosząc się w szczególności do podniesionych przez skarżącego zarzutów, Naczelny Sąd Administracyjny nie ma możliwości zbadania czy kontrola ta została dokonania zgodnie z przepisami prawa. Rozstrzyganie przez sąd odwoławczy w takim stanie sprawy o zasadności konkretnych zarzutów strony skarżącej dotyczących zaskarżonej decyzji stanowiłoby w istocie orzekanie przez ten sąd o zasadności skargi, co stanowiłoby naruszenie art. 3 § 1 p.u.s.a.

I FSK 1405/07 postanow. NSA W-wa 2008-02-21

LEX nr 420687

Wynikająca z art. 183 § 1 p.p.s.a. zasada dyspozycyjności sprawia, że każde cofnięcie skargi kasacyjnej jest dopuszczalne i to bez zgody strony przeciwnej.

I FSK 135/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-20

LEX nr 466140

1. Z zasady związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej należy wywieść, że skoro w skardze kasacyjnej podniesiono alternatywnie dwa zarzuty, przy czym jeden z nich jest postawiony w sposób zasadniczy - kategoryczny, a drugi ma w stosunku do niego charakter subsydiarny, tzn. że w zamyśle strony skarżącej, ma być rozpoznany przez Sąd kasacyjny w razie nieuwzględnienia zarzutu pierwszego, kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego ograniczona jest do zbadania, czy uzasadniony jest zarzut postawiony kategorycznie, pomijając ocenę zaskarżonego orzeczenia pod kątem naruszenia przepisów zawartych w zarzucie określonym, jako zarzut ewentualny.

2. Kwestionowanie wyniku sądowej kontroli ustaleń faktycznych sformułowanych przez organy podatkowe nie jest dopuszczalne w ramach zarzutu naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a.

3. Przypisywanie sądowi I instancji obowiązku samodzielnego formułowania podstawy faktycznej rozstrzygnięcia podatkowego jest błędne, ponieważ sąd ten nie rozstrzyga sprawy podatkowej, lecz rozpoznaje skargę na decyzję wydaną przez organ podatkowy drugiej instancji. Brak natomiast związania zarzutami i wnioskami skargi oznacza, że sąd bada w pełnym zakresie zgodność z prawem zaskarżonego aktu i może uwzględnić skargę z powodu uchybień innych od podniesionych w skardze.

(...)

I FSK 156/07 wyrok NSA W-wa 2008-01-24

LEX nr 470995

Od woli strony zależy czy otrzymując orzeczenie wydane przez Sąd administracyjny pierwszej instancji w postępowaniu wpadkowym, jakim jest m.in. postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy, które częściowo uwzględnia jej wniosek, będzie je kwestionowała, czy też pogodzi się z zawartym w nim rozstrzygnięciem i argumentacją. Jednakże w przypadku, gdy dobrowolnie rezygnuje z przysługujących jej środków zaskarżenia, nie może później skutecznie podnosić, że została pozbawiona możności obrony swych praw.

I GSK 394/07 wyrok NSA W-wa 2008-01-22

LEX nr 472232

Udział w składzie orzekającym asesora sądowego, któremu na podstawie art. 26 § 2 p.u.s.a. powierzono pełnienie czynności sędziowskich nie powinien być traktowany jako sprzeczny z przepisami prawa. Tym samym brak jest przesłanek do uznania, że w takim wypadku zaistniała przyczyna nieważności postępowania określona w art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

I FSK 112/07 wyrok NSA W-wa 2008-01-17

LEX nr 464085

1. W sytuacji uczynienia przez sąd niższej instancji przedmiotem merytorycznego rozpoznania niepodpisanego pisma inicjującego postępowanie sądowe (pozwu) i w dalszej konsekwencji wniesienia skargi kasacyjnej w takiej sprawie, Sąd Najwyższy nie może wydać rozstrzygnięcia na podstawie art. 393¹⁶ k.p.c. (obecnie art. 398¹⁹), albowiem przepis ten nie obejmuje swoim zakresem przypadku zwrotu pisma stronie.

2. W przypadku zaistnienia sytuacji określonej w art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. i jednoczesnym braku podniesienia tej okoliczności w ramach zarzutów skargi kasacyjnej oraz niewystąpieniu przesłanek nieważności postępowania - ustanowiona w art. 183 § 1 p.p.s.a. zasada działania Naczelnego Sądu Administracyjnego w granicach skargi kasacyjnej sprzeciwia się wydaniu przez ten Sąd orzeczenia, o którym mowa w art. 189 p.p.s.a.

3. W świetle art. 4 pkt 4 u.p.t.u. z 1993 r. nie może zostać uznany za eksport potwierdzony przez graniczny urząd celny wywóz towarów poza granicę państwową, jeżeli nie nastąpił w związku ze sprzedażą towarów. Aby daną czynność (wywóz towarów) uznać za eksport, musi ona dotyczyć towarów znajdujących się na terytorium Polski, podlegających wywozowi poza granicę państwową. Podobnie zatem jak większość pozostałych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług eksport zdefiniowany jest jako czynność kauzalno-faktyczna; musi więc nastąpić fizyczne przemieszczenie towaru poza granicę państwową oraz musi istnieć prawidłowa causa prawna tej czynności (najczęściej umowa sprzedaży).

(...)

II OSK 1855/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-16

LEX nr 479045

1. Uzasadnienie zarzutów kasacyjnych powinno stanowić składnik samej skargi kasacyjnej. W drodze wyjątku uzasadnienie zarzutów kasacyjnych może być uzupełnione (art. 183 § 1 zd. drugie p.p.s.a.); zawarte w skardze kasacyjnej odesłanie do zarzutów zawartych w innym, wniesionym wcześniej środku odwoławczym jest niedopuszczalne.

2. "Inny organ" w rozumieniu art. 106 § 1 k.p.a. to nie tylko organ różny pod względem nazwy i wyodrębnienia organizacyjnego w stosunku do organu właściwego do wydania decyzji kończącej postępowanie. Warunki stawiane "innemu organowi" w art. 106 § 1 k.p.a. spełnia także ten sam organ, o ile szczególne przepisy prawa regulujące właściwość rzeczową kumulują w tym samym organie kompetencje do załatwienia sprawy głównej oraz do wydania postanowienia uzgadniającego.

I GSK 354/08 wyrok NSA W-wa 2008-01-07

LEX nr 483248

Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu i kierunków zaskarżenia, gdyż skarga kasacyjna winna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych.

II FSK 661/07 wyrok NSA W-wa 2007-12-18

LEX nr 450061

1. Przy analizie, czy doszło do pozbawienia strony możności działania, należy najpierw rozważyć, czy nastąpiło naruszenie przepisów procesowych, a w drugiej kolejności trzeba sprawdzić, czy uchybienie to wpłynęło na możność strony do działania w postępowaniu, a w końcu trzeba zbadać, czy pomimo realizacji tych przesłanek strona mogła bronić swych praw, mimo uchybień procesowych. Tylko w razie kumulatywnego spełnienia wszystkich trzech przesłanek można odpowiedzieć twierdząco, że strona została pozbawiona możności działania.

2. Z zasady związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.) należy wywieść, że skoro w skardze kasacyjnej podniesiono alternatywnie dwa zarzuty przy czym jeden z nich jest postawiony w sposób zasadniczy - kategoryczny, a drugi ma w stosunku do niego charakter subsydiarny, tzn., że w zamyśle strony, ma być rozpoznany przez sąd kasacyjny w razie nieuwzględnienia zarzutu pierwszego, kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego ograniczona jest do zbadania czy zasadny jest zarzut postawiony kategorycznie, pomijając ocenę zaskarżonego orzeczenia pod kątem naruszenia przepisów zawartych w zarzucie określonym jako zarzut "ewentualny".

II GSK 102/07 wyrok NSA W-wa 2007-12-11

LEX nr 456789

1. Udział w składzie orzekającym asesora sądowego, któremu na podstawie, objętego domniemaniem konstytucyjności, art. 26 § 2 p.u.s.a., powierzono pełnienie czynności sędziowskich nie może być traktowany jako sprzeczny z przepisami prawa. Tym samym brak jest przesłanek do uznania, że w takim wypadku zaistniała przyczyna nieważności postępowania określona w art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

2. Nieprzestrzeganie zasad obrotu napojami alkoholowymi określonych w art. 18 ust. 10 pkt 1 lit. a ustawy o wychowaniu w trzeźwości odnosi się również do jednokrotnego zachowania. Ta sama sytuacja dotyczy unormowanego w art. 18 ust. 10 pkt 2 ustawy przypadku obligatoryjnego cofnięcia zezwolenia jeżeli nastąpi nieprzestrzeganie warunków sprzedaży napojów alkoholowych, co wcale nie oznacza, że tylko wielokrotne naruszanie tych warunków przez podmiot zajmujący się sprzedażą napojów alkoholowych stanowi przesłankę cofnięcia zezwolenia na obrót napojami alkoholowymi.

I OSK 1688/06 wyrok NSA W-wa 2007-12-07

LEX nr 417577

Naruszenie przepisów o właściwości nie powoduje nieważności postępowania, gdyż art. 183 § 2 pkt 6 p.p.s.a. jako przesłankę nieważności wskazuje sytuację, w której wojewódzki sąd administracyjny orzekał w sprawie, w której właściwy jest NSA. Przesłanki nieważności zostały określone w art. 183 § 2 ustawy w sposób ścisły, a zatem niedopuszczalne jest jakiekolwiek rozszerzenie ich katalogu na inne, nieprzewidziane w ustawie przypadki.

II OSK 1456/07 wyrok NSA W-wa 2007-12-06

LEX nr 460513

1. Przewodniczącemu rady gminy jako organowi wewnętrznemu rady przysługuje w sprawach o charakterze publicznoprawnym uprawnienie do reprezentowania rady na zewnątrz. Okoliczność, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym rada gminy, będąca stroną postępowania była reprezentowana przez jej przewodniczącego, który nie legitymował się odrębnym upoważnieniem udzielonym mu przez ten organ w formie uchwały do reprezentowania rady w tym postępowaniu nie stanowi przyczyny do stwierdzenia nieważności tego postępowania zarówno na podstawie art. 183 § 2 pkt 2 (z uwagi na nienależyte umocowanie pełnomocnika strony), jak i na podstawie art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. (z uwagi na pozbawienie strony możliwości obrony jej praw).

2. Przepis art. 106 § 3 p.p.s.a. uprawnia sąd do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego, nie wynika z niego natomiast obowiązek sądu wzywania organu administracji do uzupełnienia akt administracyjnych sprawy.

3. Skoro organ nie wywiązał się z obowiązku przekazania sądowi wraz ze skargą i odpowiedzią na skargę kompletnych akt administracyjnych sprawy i akt tych nie uzupełnił w toku postępowania o żądane przez sąd dokumenty, organ nie może powoływać się na fakt, iż sąd I instancji nie wziął tych dokumentów pod uwagę przy rozstrzygnięciu sprawy.

I OSK 1482/07 wyrok NSA W-wa 2007-11-30

LEX nr 424653

1. Warunkiem uznania legitymacji skargowej na uchwałę rady gminy w przedmiocie sprzedaży lokali użytkowych stanowiących własność gminy nie może być sam fakt zainteresowania udziałem w przetargach na zakup komunalnego lokalu użytkowego, lecz niebudzące wątpliwości naruszenie interesu prawnego.

2. Wydanie przez sąd pierwszej instancji wyroku w wyniku merytorycznego rozpoznania skargi wniesionej przez osobę nie legitymującą się prawem do jej wniesienia, skutkuje koniecznością uchylenia tego wyroku bez rozważania pozostałych zarzutów skargi kasacyjnej.

II GSK 206/07 postanow. NSA W-wa 2007-11-13

LEX nr 494076

1. Uprawnienie przedsiębiorcy do otrzymania pomocy finansowej nie jest uprawnieniem wynikającym z przepisu prawa w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 4 p.p.s.a. Według bowiem przepisów art. 4 ust. 1a, art. 6 ust. 1, art. 6b ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości oraz przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z 1 lipca 2004 r. w sprawie przejęcia Sektorowego Programu Operacyjnego - Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 166, poz. 1744 ze zm.) w szczególności § 13-14 tego rozporządzenia, uprawnienie do uzyskania pomocy finansowej - udzielenia wsparcia - podlega ocenie instytucji finansującej i wdrażającej, a wyboru wnioskodawców do zawarcia umowy o udzieleniu wsparcia dokonuje instytucja zarządzająca.

2. Ocena prawidłowości stanowiska wojewódzkiego sądu administracyjnego co do charakteru prawnego zaskarżonego aktu dokonywana jest przez Naczelny Sąd Administracyjny niezależnie od tego, jak akt ten został zakwalifikowany w skardze kasacyjnej w ramach art. 3 § 1 pkt 1-4 p.p.s.a. (decyzja, postanowienie czy inny akt z zakresu administracji publicznej), wniesionej od orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego uznającego, że zaskarżony akt nie podlega kontroli sądu administracyjnego, gdyż nie należy do żadnego z aktów wymienionych w art. 3 § 1 pkt 1-4 p.p.s.a. W takiej sytuacji dokonywanie powyższej oceny mieści się w granicach skargi kasacyjnej w rozumieniu art. 183 § 1 p.p.s.a. Prowadzi to do konkluzji, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może oddalić skargi kasacyjnej z tej tylko przyczyny, że uzna zaskarżony akt za decyzję administracyjną a nie za akt, o jakim mowa w art. 3 § 1 pkt 4 p.p.s.a., tak zakwalifikowany w skardze kasacyjnej.

(...)

I FSK 1448/06 wyrok NSA W-wa 2007-11-13

LEX nr 419045

Do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie należy wyciąganie z treści uzasadnienia skargi kasacyjnej przytoczonych tam zarzutów i wiązanie ich z powołanymi tam przepisami procedury podatkowej w celu uzupełnienia przytoczonej w petitum skargi kasacyjnej podstawy kasacyjnej.

II OSK 1241/07 wyrok NSA W-wa 2007-11-06

LEX nr 460529

1. Pominięcie czynności powoduje uznanie ich za niebyłe. Uznanie czynności za niebyłe nie zawsze skutkuje automatycznie nieważnością postępowania. Skutek pominięcia określonych czynności procesowych jest uzależniony od okoliczności konkretnej sprawy. Przewidziana w § 2 art. 44 p.p.s.a. sankcja pominięcia czynności powoduje tylko to, że dalsze postępowanie toczy się z udziałem samej strony lub jej pełnomocnika już należycie umocowanego, jeśli strona go ustanowi.

2. W przypadku, gdy w postępowaniu sądowym wziął udział pełnomocnik, którego umocowanie wywołuje pewne wątpliwości, lecz jego działanie ani nie wywołało postępowania, ani też nie miało istotnego znaczenia z procesowego punktu widzenia, to mimo ewentualnych wad w sferze procedowania, nie można uznać, że dają one podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku z powodu nieważności postępowania, w którym go wydano.

I FSK 1283/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-25

LEX nr 418887

Skoro skarga kasacyjna strony została oddalona i tym samym doszło do uprawomocnienia się wyroku sąd pierwszej instancji, to przesądzone w nim kwestie prawne nie mogą być badane przez Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej na kolejny wyrok sądu w tej samej sprawie.

I OSK 1124/07 wyrok NSA W-wa 2007-10-10

LEX nr 438951

1. Strona pozbawiona jest możności obrony swych praw, jeżeli na skutek uchybień procesowych sądu lub strony przeciwnej nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu lub jego istotnej części, jeżeli skutki tych wadliwości nie mogły być usunięte na następnej rozprawie przed wydaniem wyroku. Chodzi przy tym o rzeczywiste pozbawienie strony obrony swych praw i działania w postępowaniu, nie zaś, nawet bezzasadne, nieuwzględnienie stanowiska i wniosków stron oraz uczestników postępowania.

2. Następstwo prawne jest przede wszystkim instytucją prawa materialnego, która może, ale nie musi wywoływać skutków procesowych. Jeżeli skutki procesowe zostały wyraźnie przewidziane dla niektórych sytuacji związanych z następstwem prawnym, oznacza to, że w każdym innym przypadku następca wchodzi bezpośrednio w prawa i obowiązki skarżącego, bez konieczności zawieszenia postępowania.

II GSK 170/07 wyrok NSA W-wa 2007-10-02

LEX nr 399195

1. Wykładnia zakresu zaskarżenia skargi kasacyjnej nie jest prawnie dopuszczalna. Z tego też względu przedmiotem kontroli sądu mogą być tylko te przepisy, które zostały wyraźnie powołane w skardze kasacyjnej. Przepisy o kontroli kasacyjnej są bowiem tak skonstruowane, że to wola strony składającej skargę kasacyjną (reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika) decyduje o zakresie kontroli sądu kasacyjnego.

2. Do przeniesienia posiadania gospodarstwa rolnego nie jest też wymagana szczególna forma prawna, skoro w myśl art. 348 k.c. przeniesienie posiadania następuje przez wydanie rzeczy. Wprawdzie w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych i oddzielnej płatności z tytułu cukru (Dz. U. Nr 6, poz. 40 ze zm.) zawarto wymóg przeniesienia gospodarstwa rolnego na rzecz innego producenta w wyniku umowy sprzedaży, dzierżawy lub innej umowy, lecz taka umowa może być także umową ustną, a jedynie dla celów dowodowych w § 2 rozporządzenia z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wzorów wniosków o przyznanie płatności oraz szczegółowych warunków przyznawania płatności (Dz. U. Nr 52, poz. 523 ze zm.) zawarto wymóg dołączenia do wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich umowy sprzedaży, umowy dzierżawy lub innej umowy potwierdzającej przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego. W świetle tego ostatniego przepisu, wymienione w nim umowy mają "potwierdzać" fakt przeniesienia posiadania gospodarstwa rolnego. Należy zgodzić się z poglądem, iż kwestia udowodnienia faktu przeniesienia całości gospodarstwa rolnego na rzecz innego producenta, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 omawianej ustawy spoczywa na wnioskodawcy.

II FSK 1022/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-25

LEX nr 296029

Naczelny Sąd Administracyjny będąc związany w myśl art. 183 § 1 p.p.s.a. wnioskiem strony zgłoszonym w skardze kasacyjnej, władny jest orzekać merytorycznie w przypadku wadliwego określenia zakresu żądanej zmiany. Stąd też, jeżeli w skardze kasacyjnej zostanie zawarte żądanie zmiany orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, to Naczelny Sąd Administracyjny powinien je odczytać jako wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi (art. 188 p.p.s.a.).

II FSK 985/06 postanow. NSA W-wa 2007-09-21

LEX nr 385445

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest upoważniony do dociekania, z którym przypadkiem naruszenia prawa przez sąd administracyjny mamy do czynienia wskutek wydania zaskarżonego wyroku.

II FSK 999/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-20

LEX nr 381121

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., strony mogą przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych, niemniej jednak wyrażenie "nowe" wyraźnie wskazuje na to, że zarzuty podniesione w środku odwoławczym powinny być już wcześniej uzasadnione, a na rozprawie można jedynie modyfikować to uzasadnienie.

I FSK 620/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-18

LEX nr 441223

Skarga kasacyjna jest wnoszona przeciwko orzeczeniu sądowemu, a nie przeciwko orzeczeniu organu administracji (art. 173 § 1 p.p.s.a.). Jej podstawy muszą więc odnosić się do orzeczenia sądowego, a nie do orzeczenia organu administracji. Nie ma w związku z tym znaczenia, że ustawodawca nie wskazał w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. literalnie, że chodzi w tym przepisie o postępowanie sądowe. Zastosował skrót myślowy, mając świadomość, że znaczenie tego przepisu jest dostatecznie jasno wyrażone także w kontekście art. 183 § 2 p.p.s.a. Tam również wymieniono wyraz "postępowanie" bez wskazania, o które postępowanie chodzi. Jednakże ustanowione w art. 183 § 2 p.p.s.a. przyczyny nieważności mogą się odnosić wyłączenie do sądu. Ponadto, skoro jest to sądowa ustawa procesowa, to zbędne jest dodatkowe kwalifikowanie w przepisach wyrazu "postępowanie" jako "postępowanie sądowe".

I FSK 1191/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-18

LEX nr 441217

1. W świetle przepisów o.p., w przypadkach w których ustawa podatkowa przyznaje spółce cywilnej podmiotowość podatkową poprzez ustanowienie jej na gruncie tej ustawy podatnikiem, płatnikiem lub inkasentem, stroną postępowania podatkowego w zakresie praw i obowiązków wynikających z tejże podmiotowości jest spółka cywilna. Ona też powinna być adresatem decyzji podatkowej, jako podmiot samodzielny, odrębny od wspólników (por. art. 115 o.p.).

2. Rozwiązanie (likwidacja) spółki cywilnej powoduje, że traci ona podmiotowość podatkowoprawną np. na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, co powoduje, że z tym samym momentem traci ona również zdolność procesową do bycia stroną w postępowaniu podatkowym prowadzonym na podstawie ustawy o.p., jak również zdolność sądową na gruncie p.p.s.a. Skoro bowiem spółka cywilna przestała istnieć, tym samym przestał istnieć podmiot określonych zobowiązań podatkowych. W konsekwencji przestała istnieć ta strona, która mogłaby występować w postępowaniu podatkowym lub sądowym dotyczącym określenia jej zobowiązań. Tym samym ani takie postępowania nie mogą się toczyć, ani też nie może być wydana wobec tego podmiotu decyzja określająca jego zobowiązanie lub orzeczenie sądu administracyjnego w przedmiocie legalności decyzji administracyjnych skierowanych do takiego podmiotu.

(...)

II FSK 996/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-14

LEX nr 381139

Zmiana składu orzekającego, która nastąpiła po odroczeniu rozprawy, nie prowadzi do tego, że zmieniony w ten sposób skład orzekający jest sprzeczny z przepisami prawa w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

I OSK 1075/06 wyrok NSA W-wa 2007-07-10

LEX nr 372560

Wprawdzie przepis art. 272 § 2 p.p.s.a. uprawnia stronę do wniesienia skargi o wznowienie postępowania, jednakże w przypadku, gdy sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę po wyroku Trybunału Konstytucyjnego, zarzut ten uwzględnia w ramach podniesionej podstawy kasacyjnej.

I OSK 1134/06 wyrok NSA W-wa 2007-07-10

LEX nr 366213

W sprawie podniesiono zarzut naruszenia przepisów postępowania opierając go o "art. 174 ust. 2 p.p.s.a.". Należy zauważyć, iż powołany artykuł nie dzieli się na ustępy, lecz punkty. Naczelny Sąd Administracyjny związany granicami skargi kasacyjnej nie może domniemywać woli czy też intencji składającego skargę kasacyjną. Okoliczność ta w zestawieniu z brakiem powołania w skardze kasacyjnej żadnego z przepisów p.p.s.a., które miałby naruszyć Sąd I instancji, za to z oznaczeniem w skardze kasacyjnej szeregu przepisów k.p.a., które stosowały, czy powinny stosować organy administracji, a nie Sąd, powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może merytorycznie rozpoznać tych zarzutów.

II FSK 153/07 wyrok NSA W-wa 2007-06-13

LEX nr 394301

1. Pozbawienie strony możliwości działania należy oceniać przez pryzmat konkretnych okoliczności sprawy. Zasadą określenia "pozbawienie możliwości działania" jest elastyczność, która pozwala na objęcie różnych stanów faktycznych. W grę powinno wchodzić rzeczywiste pozbawienie możności działania, a nie tylko iluzoryczne.

2. Artykuł 133 § 3 o.p. jednoznacznie określa małżonków jako jedną stronę postępowania, w przypadku o którym mowa w art. 92 § 3 o.p. W takiej sytuacji każdy z małżonków jest uprawniony do działania w imieniu obojga. Małżonkowie ci są jedną stroną postępowania, nie mają odrębnych uprawnień procesowych. Organ podatkowy ma obowiązek prowadzenia jednego postępowania podatkowego i wydania jednej decyzji wobec obojga małżonków. Konsekwencją tego jest jedność postępowania egzekucyjnego. Dlatego też poprzez doręczenie odpisu tytułu wykonawczego jednemu z małżonków prawidłowo wszczęto egzekucję administracyjną w stosunku do obojga małżonków. Bez znaczenia jest zatem okoliczność, że małżonkowie posiadają różne adresy zamieszkania. Artykuł 372 k.c. nie ma zastosowania w sprawach zobowiązań podatkowych.

I FSK 715/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-08

LEX nr 392545

Nie można się zgodzić z tezą, że każda zmiana składu orzekającego dokonana z naruszeniem przepisu art. 17 § 2 p.p.s.a. (a w szczególności zmiana jednego z członków tego składu bez wskazania w zarządzeniu przewodniczącego wydziału przyczyn tej zmiany) prowadzi do tego, że zmieniony w ten sposób skład orzekający jest sprzeczny z przepisami prawa w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

II FSK 627/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-26

LEX nr 340225

Jeżeli naruszone przepisy o.p. nie zostały wskazane wprost w petitum skargi kasacyjnej, jednakże wobec ich przytoczenia w uzasadnieniu, powiązanie przez Naczelny Sąd Administracyjny powyższych regulacji jest dopuszczalne przy najbardziej liberalnej i jednocześnie zgodnej z art. 183 p.p.s.a. interpretacji granic i podstaw wniesionego środka odwoławczego.

I FSK 815/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-23

LEX nr 340213

Nieprawidłowy sposób redagowania skargi kasacyjnej, polegający na tworzeniu "zbitki" kilkunastu norm prawnych, jako naruszonych w jednym zarzucie, uniemożliwia należyte rozpoznanie sprawy.

II FSK 580/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-20

LEX nr 338665

W świetle art. 183 § 1 p.p.s.a. ustalenie, że powołane w skardze kasacyjnej podstawy zaskarżenia okazały się nieskuteczne (przede wszystkim ze względu na ich niewłaściwą formułę), skutkuje jej oddaleniem bez jakiejkolwiek dalszej (szerszej) analizy stanu prawnego i faktycznego sprawy.

I OSK 761/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-19

LEX nr 330429

1. Uchybienie w zakresie właściwości miejscowej oceniać należy w kategoriach zwykłego naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby doprowadzić do wzruszenia zaskarżonego orzeczenia tylko wówczas, gdyby autor skargi kasacyjnej wykazał, iż uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.).

2. Zaniechanie legislacyjne w wydaniu przepisu wykonawczego nie skutkuje uchyleniem przepisu rangi ustawowej ani nie czyni go niewykonalnym.

II OSK 616/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-12

LEX nr 322433

Skoro nie może być wątpliwości, że zaskarżony wyrok został wydany zgodnie z mającą w sprawie zastosowanie regulacją prawa materialnego, zbędne jest odnoszenie się do zarzutu naruszenia prawa procesowego, gdyż nawet gdyby takowe miało miejsce, to i tak strona nie wywiodła w uzasadnieniu, że faktycznie mogłoby mieć jakikolwiek wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.

I OSK 1058/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-23

LEX nr 323453

Związanie granicami skargi kasacyjnej oznacza, iż Naczelny Sąd może poruszać się tylko w ramach przytoczonych zarzutów, wyjaśnionych w uzasadnieniu, gdyż ten element skargi należy traktować jako całość.

II OSK 340/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-02

LEX nr 340205

Interes prawny danej osoby w sprawie o ustalenie opłaty legalizacyjnej za rozbudowę przedmiotowego budynku wynika z faktu, iż jako małżonka skarżącego była ona, wespół z nim, inwestorką rozbudowy. Mimo to nie brała ona udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym, również przez pełnomocnika. Występujący przed Sądem pierwszej instancji małżonek mógł być jej pełnomocnikiem, w myśl regulacji art. 35 § 1 p.p.s.a., jednakże z akt sądowych wynika, że reprezentował jedynie siebie. To zaś oznacza, że prawo małżonki skarżącego do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym zostało naruszone w sposób, o którym mowa w art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., co powoduje nieważność postępowania sądowego.

I OSK 420/06 wyrok NSA W-wa 2007-01-31

M.Prawn. 2008/4/217

1. Stwierdzenie przez sąd, że organy naruszyły przepisy postępowania administracyjnego dające podstawę do jego wznowienia obligowało do uchylenia zaskarżonej decyzji po to, aby sprawa została ponownie rozpoznana z udziałem strony. Odniesienie się do meritum sprawy przez sąd w sytuacji, gdy strona nie wiedziała również o postępowaniu sądowoadministracyjnym pozbawiło stronę możliwości obrony swych praw na tym etapie, co powoduje, że postępowanie sądowe jest dotknięte wadą nieważności - art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

2. Prokura łączna nie oznacza, że prokurenci upoważnieni są do składania oświadczeń woli w imieniu spółki, gdyż w jej imieniu działają organy lub osoby uprawnione do działania, o czym stanowi art. 28 p.p.s.a. Ponieważ z wypisu z Krajowego Rejestru Sądowego wynika, że skarżącą spółkę może reprezentować Prezes jednoosobowo, dwóch członków zarządu łącznie lub jeden członek zarządu łącznie z prokurentem, to skarga podpisana przez dwóch prokurentów powoduje braki w należytej reprezentacji. W takim wypadku zachodzi nieważność postępowania z przyczyny, o której mowa w art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a.

I OSK 421/06 wyrok NSA W-wa 2007-01-31

LEX nr 319143

Jeżeli spółka składając skargę nie była należycie reprezentowana a sąd pierwszej instancji nie podjął żadnych czynności w celu usunięcia powyższego braku, a mimo to rozpoznał merytorycznie sprawę, to zachodzi przyczyna nieważności postępowania z art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a.

I FSK 355/06 wyrok NSA W-wa 2006-12-21

LEX nr 285025

Jeżeli skargę wniosła wspólniczka spółki cywilnej i tylko ona występowała w postępowaniu sądowoadministracyjnym, natomiast nie występował w nim podatnik, czyli spółka cywilna, będąca adresatem decyzji zaskarżonej do sądu administracyjnego pierwszej instancji, to należy uznać, że spółka ta została pozbawiona możności obrony swych praw, co stosownie do art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. stanowi przesłankę nieważności postępowania.

II OSK 98/06 wyrok NSA W-wa 2006-12-15

LEX nr 319421

Brak podpisu sędziego stwarza domniemanie, że wyrok zapadł bez jego udziału, a to mieści się w dyspozycji art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

I OSK 482/06 wyrok NSA W-wa 2006-12-07

LEX nr 290627

Powaga rzeczy osądzonej w postępowaniu sądowoadministracyjnym istnieje w warunkach nie tylko tożsamości samego przedmiotu postępowania, ale i jego stron. Stan powagi rzeczy osądzonej powstaje na skutek prawomocnego rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny sprawy zgodności z prawem określonego przejawu działania lub bezczynności organu administracji publicznej, jednakże wyłącznie pomiędzy tymi samymi stronami postępowania.

I OSK 473/06 wyrok NSA W-wa 2006-12-05

LEX nr 290655

Przepis art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. przewiduje sankcję nieważności postępowania przed sądem, gdy strona została pozbawiona możliwości obrony swoich praw. Nieważność postępowania z tej przyczyny zachodzi wówczas, gdy strona wskutek naruszenia przepisów przez sąd pierwszej instancji nie uczestniczy w postępowaniu, nie otrzymuje zawiadomień, zostaje pozbawiona możliwości przedstawienia swojego stanowiska.

I FSK 255/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-28

LEX nr 317744

Treść przepisów art. 183 § 1 w zw. z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. sprawia, iż w sytuacji, gdy z powodu braku w skardze stosownych zarzutów sąd I instancji pominął w swych ocenach kwestię naruszenia określonych przepisów prawa materialnego można do niej wrócić w postępowaniu przed sądem kasacyjnym tylko wtedy, gdy zarzut uchybienia tych, pominiętych, przepisów połączony zostanie z zarzutem naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. W przeciwnym razie sąd kasacyjny, jakim jest sąd administracyjny II instancji, nie ma procesowego dojścia do tych zarzutów.

II FSK 1401/05 wyrok NSA W-wa 2006-11-14

LEX nr 262797

Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków oraz konkretyzowanie zarzutów skargi kasacyjnej, ani ich uściślanie.

I FSK 104/06 wyrok NSA W-wa 2006-10-19

LEX nr 263085

1. W załączniku do protokołu skarżący ma prawo przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych. Nie jest natomiast dopuszczalne formułowanie w takim piśmie nowych podstaw kasacyjnych, których wcześniej nie powołano w skardze kasacyjnej.

2. Odmienna od stanowiska strony ocena stanu faktycznego, dokonana przez organ orzekający w postępowaniu zwykłym co do możliwości zaliczenia określonych wydatków podatnika do kosztów uzyskania przychodów, jak również, co do okoliczności, czy strona wykonywała, wynikające z literalnego brzmienia umowy zawartej z kontrahentem, usługi serwisowania, czy też takich usług nie wykonywała, nawet gdyby została przeprowadzona z błędami w postępowaniu zwykłym w pierwszej instancji, nie kwalifikuje się do rozpatrywania w kategoriach rażącego naruszenia prawa czy też działania bez podstawy prawnej. Tego rodzaju błędy nie mogą być korygowane poprzez instytucję stwierdzenia nieważności decyzji.

I OSK 1367/05 wyrok NSA W-wa 2006-10-17

LEX nr 281361

1. Choroba, na którą powołuje się strona, musi być nie tylko "znaną sądowi przeszkodą", ale i przeszkodą "której nie można przezwyciężyć". Dopiero przy spełnieniu obu tych warunków stanowi ona podstawę odroczenia rozprawy.

2. Jeżeli stan zdrowia skarżącego jest tego rodzaju, że uniemożliwia mu wzięcie udziału w rozprawie, bez względu na to, w jakim terminie zostanie ona wyznaczona, to sąd ma obowiązek podjęcia próby przezwyciężenia znanej mu przeszkody, jaką jest choroba skarżącego, w sposób umożliwiający mu obronę jego praw. Jeżeli odmowa uwzględnienia wniosku o odroczenie rozprawy jest uzasadniona, to nie można mówić o nieważności postępowania z przyczyny wskazanej w art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. mimo że rozprawa została przeprowadzona bez udziału strony.

I OSK 561/06 wyrok NSA W-wa 2006-10-05

LEX nr 288997

1. Pozbawienie strony możności obrony należy oceniać przez pryzmat konkretnych okoliczności sprawy. Przy analizie, czy doszło do pozbawienia strony możności działania, należy najpierw rozważyć, czy nastąpiło naruszenie przepisów procesowych, a w drugiej kolejności trzeba sprawdzić, czy uchybienie to wpłynęło na możność strony do działanie w postępowaniu, a w końcu trzeba zbadać, czy pomimo realizacji tych przesłanek strona mogła bronić swych praw, mimo uchybień procesowych. Tylko w razie kumulatywnego spełnienia wszystkich trzech przesłanek można odpowiedzieć twierdząco, że strona została pozbawiona możności działania.

2. Czynienie w skardze kasacyjnej zarzutu pozbawienia strony możności obrony swoich praw poprzez niedoręczenie jej pisma skarżącej, w istocie będącego jedynie dodatkowym uzasadnieniem skargi, nie skutkuje nieważnością postępowania.

II OSK 1176/05 wyrok NSA W-wa 2006-10-04

LEX nr 289299

Nieważność postępowania może być wzięta pod uwagę dopiero po stwierdzeniu przez sąd, iż skarga kasacyjna jest dopuszczalna.

SK 63/05 wyrok TK 2006-09-20

OTK-A 2006/8/108

1. Art. 174 i art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 169, poz. 1417 i Nr 250, poz. 2118 oraz z 2006 r. Nr 38, poz. 268) są zgodne z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Art. 184 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji.

Ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność orzekania.

I OSK 1399/05 wyrok NSA W-wa 2006-09-06

LEX nr 299265

Skarżąca została pozbawiona możności obrony swych praw, przy czym nie dlatego, że - jak podnosi się w skardze kasacyjnej - bezzasadnie odmówiono jej ustanowienia adwokata, lecz przede wszystkim dlatego, że zamknięto rozprawę i wydano wyrok, podczas gdy na odmowne postanowienie sądu w przedmiocie prawa pomocy przysługiwało zażalenie (art. 260 p.p.s.a.).

III SA/Wa 2092/05 postanow. wsa 2006-07-07

w Warszawie

LEX nr 271616

Naruszenie przepisu art. 19 p.p.s.a., nie powoduje nieważności postępowania, a co za tym idzie nie jest przyczyną wznowienia postępowania, wskazaną w art. 271 pkt 1 p.p.s.a. Można je jedynie uznać za naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2), jeżeli wniosek o wyłączenie sędziego na zasadzie art. 19 okaże się uzasadniony.

II FSK 1006/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-27

LEX nr 270327

1. Autor skargi kasacyjnej, formułując jej podstawę - jako przepis prawa materialnego - wskazał wyłącznie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Dopiero w uzasadnieniu skargi kasacyjnej powołał również art. 3 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, polemizując ze znaczeniem przypisanym przez wojewódzki sąd administracyjny zawartemu w tym przepisie pojęciu "świadczenie zdrowotne". Kierując się możliwie najbardziej liberalną, aczkolwiek zgodną z art. 183 § 1 p.p.s.a., interpretacją wymogów skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w ramach zgłoszonej podstawy kasacyjnej może również ocenić zarzuty związane z art. 3 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.

2. Pomieszczenia zajęte na świadczenia w zakresie wyżywienia i zapewnienia pomieszczenia, niebędące świadczeniami zdrowotnymi, nie korzystają z preferencyjnej stawki opodatkowania, a status niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej nie przesadza o tym, że wszystkie budynki będące własnością takiego zakładu korzystają z tej stawki podatku od nieruchomości.

II GSK 52/06 wyrok NSA W-wa 2006-06-27

LEX nr 270311

1. Jeżeli skarga kasacyjna w ogóle nie zawiera uzasadnienia stawianego zarzutu, to Naczelny Sąd Administracyjny zwolniony jest z obowiązku jego oceny.

2. Sam wpis w ewidencji działalności gospodarczej nie przesądza o tym w jakim zakresie może prowadzić działalność gospodarczą konkretny podmiot.

II OSK 450/06 wyrok NSA W-wa 2006-06-27

LEX nr 266365

1. Odpowiedź organu administracji publicznej na skargę jest pismem procesowym, które ani nie może uzupełniać zaskarżonej uchwały, ani też nie jest pismem podlegającym zaskarżeniu. Odpowiedź na skargę jest niewątpliwie istotnym pismem procesowym w sprawie, ale ani jej treść, ani też forma tego pisma nie mają wpływu na zaistnienie nieważności postępowania, a wobec tego fakt, kto pismo to podpisał nie może przesądzać o posiadaniu bądź o braku posiadania przez strony postępowania sądowego zdolności sądowej, czy też procesowej.

2. Istotnym jest nie kwestia zgodności treści mapy z daty wyłożenia projektu planu z treścią mapy z daty uchwalenia planu, ale czy organ uchwalający plan uwzględnił wiążące go ustalenia studium (art. 9 ust. 4 u.p.z.p.) i czy w studium uwzględniono uwarunkowania wynikające z dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu i czy określono w nim kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów (art. 10 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 u.p.z.p.).

II FSK 1005/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-27

LEX nr 243005

1. Autor skargi kasacyjnej, formułując jej podstawę - jako przepis prawa materialnego, którego błędną wykładnię zarzucił sądowi I instancji - wskazał wyłącznie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Dopiero w uzasadnieniu skargi kasacyjnej powołał również art. 3 u.z.o.z., polemizując ze znaczeniem przypisanym przez wojewódzki sąd administracyjny zawartemu w tym przepisie pojęciu "świadczenie zdrowotne". Kierując się możliwie najbardziej liberalną, aczkolwiek zgodną z art. 183 § 1 p.p.s.a., interpretacją wymogów skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w ramach zgłoszonej podstawy kasacyjnej może również ocenić zarzuty związane z art. 3 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.

2. Nie wystarczy sam związek budynku lub jego części z działalnością polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, aby możliwe było ich objęcie preferencyjną stawką opodatkowania. Budynek lub jego część musi służyć wykonywaniu tak określonej działalności, a to oznacza, że muszą być w nim wykonywane świadczenia zdrowotne.

II FSK 814/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-08

LEX nr 243007

Jeżeli zachodzi sprzeczność pomiędzy wskazaną w skardze kasacyjnej podstawą naruszenia prawa materialnego, a uzasadnieniem tej podstawy, to Naczelny Sąd Administracyjny nie ma możliwości oceny trafności tego zarzutu. Rozpoznając skargę kasacyjną i będąc związany jej podstawami Naczelny Sąd Administracyjny nie może bowiem zastępować strony i sam wskazywać jaką w istocie formę naruszenia prawa materialnego strona zgłasza.

II FSK 782/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-24

LEX nr 274859

Nie sposób przyjąć, że wyraz "postępowanie" ma w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. inne znaczenie niż w art. 183 § 2. Wskazana regulacja potwierdza, że przedmiotem oceny sądu II instancji jest orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego i postępowanie, które doprowadziło do jego wydania, a nie decyzja bądź też inny przejaw aktywności organu administracji publicznej.

II FSK 923/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-24

LEX nr 232899...

1. Granice skargi kasacyjnej, o których mowa w art. 183 § 1 p.p.s.a., wyznaczają wskazane w niej podstawy kasacyjne, a nie ich uzasadnienie.

2. Obowiązek zwięzłego przedstawienia sprawy, wynikający z art. 141 § 4 p.p.s.a., obejmuje obowiązek przedstawienia stanu faktycznego przyjętego przez sąd, w tym przede wszystkim czynności dokonanych przez podatnika. Dopiero w dalszej kolejności opisowi podlegają czynności organu podatkowego.

I OSK 1212/05 wyrok NSA W-wa 2006-04-04

LEX nr 209135

1. Nie stanowi przesłanki pozbawienia strony możliwości obrony w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., nierzetelność sporządzonego protokółu.

2. Nie można wywieść nieważności postępowania z faktu braku po zamknięciu rozprawy na naradzie akt sprawy. Nie prowadzi to do pozbawienia strony prawa obrony swoich praw, która uczestniczyła w postępowaniu sądowoadministracyjnym, a stan faktyczny i prawny sprawy został oceniony przez sąd, po przeprowadzeniu z udziałem strony rozprawy.

I FSK 741/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-24

LEX nr 201531

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów lub też formułowania domysłów w zakresie tego, na jakiej podstawie została oparta skarga kasacyjna, jakiego dotyczy przepisu i jakie jest uzasadnienie stawianych zarzutów. Skarga kasacyjna będąca zbiorem "luźno rzuconych" przez jej autora przepisów prawa, niepowiązanych między sobą i nieodnoszących się do konkretnie rozpatrywanego stanu faktycznego sprawy, przy braku jasnego i precyzyjnego określenia celu przywołania takich, a nie innych przepisów prawa - nie może zostać uwzględniona.

I FSK 71/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-10

LEX nr 250411

1. Tożsamość sprawy osądzonej ze sprawą już osądzoną prawomocnie będzie miała miejsce, gdy w sprawach tych zachodzić będzie tożsamość podmiotowa oraz przedmiotowa, tzn. gdy sprawa dotyczy tych samych podmiotów oraz tego samego stosunku administracyjnoprawnego na tle tego samego co uprzednio stanu faktycznego.

2. Fakt, że dla wymiaru podatków istotna jest ocena jednego, tego samego elementu ustalonego stanu faktycznego tych spraw, dotyczącego możliwości uznania lub nieuznania określonych wydatków za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym, nie przesądza o tożsamości tych spraw w ujęciu powyższego przepisu art. 183 § 2 pkt 3 p.p.s.a.

I OSK 140/06 postanow. NSA W-wa 2006-03-03

LEX nr 299389

Związanie podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że jeśli strona wskaże konkretny przepis prawa materialnego lub prawa procesowego, który jej zdaniem został naruszony, to Naczelny Sąd Administracyjny nie jest władny badać, czy w sprawie nie naruszono innego przepisu.

II GSK 378/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-21

LEX nr 193342

1. Pozbawienie strony możności obrony swych praw wystąpi, gdy zaistniałe uchybienie procesowe sądu godzić będzie bezpośrednio w istotę procesu i stawiać pod znakiem zapytania spełnienie jego celu w konkretnym przypadku. Przyjąć zatem wypada dopuszczalność jego stwierdzenia, jedynie w razie kardynalnych uchybień dotyczących udziału strony w postępowaniu sądowym (np. wydania wyroku bez zawiadomienia strony o rozprawie go poprzedzającej), a nie jakichkolwiek usterek, czy utrudnień w tym zakresie.

2. Znaczenie normy prawnej wynikającej z art. 67 § 5 p.p.s.a. ogranicza się w istocie do uregulowania szczegółów realizacji (sposobu), a nie zasady - obowiązku sądu administracyjnego dokonywania doręczeń odpisów składanych w postępowaniu przed nim pism procesowych.

3. Umieszczenie w wykazie osób godnych zaufania, uprawnionych do przeprowadzania postępowania mediacyjnego w sprawach karnych konkretnej osoby, czy instytucji - to nie tylko gwarancja, że podmioty te spełniają warunki konieczne do przeprowadzania postępowania mediacyjnego, ale i powód do oczekiwania przez sąd, prokuratora, czy inny uprawniony organ, że wskazane podmioty - poza szczególnymi przypadkami wywołanymi specyfiką danej sprawy, bądź zaistniałą w określonym momencie sytuacją mediatora - zrealizują wyrażoną gotowość przeprowadzania postępowania mediacyjnego.

I GSK 1447/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-09

LEX nr 196838

1. Jeżeli z kwestionowanego orzeczenia wynika, w jaki sposób sąd I instancji merytorycznie ocenił sprawę, to w takim zakresie NSA powinien zbadać zawarte w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia prawa materialnego, nawet wówczas gdy zasadne okazały się badane w pierwszej kolejności zarzuty naruszenia procedury, które dawały wystarczającą podstawę do uchylenia wyroku WSA i przekazania mu sprawy do ponownego rozpoznania.

2. Brak jest w przepisach Prawa celnego definicji działań, które kwalifikować należy jako usunięcie towaru spod dozoru służb celnych. Powód takiego zabiegu ustawodawcy wydaje się oczywisty, jeżeli uwzględnić praktycznie nieograniczony katalog potencjalnych zachowań, które można uznać jako usuwanie towaru spod dozoru celnego. Jednakowoż stan taki nie może oznaczać (i w praktyce nie oznacza) dowolności w tym zakresie. Niezbędna jest zatem każdorazowa ocena danego zachowania pod kątem tego, czy stanowi ono usunięcie towaru spod dozoru.

Nie można przyjmować bezkrytycznie, że każde zachowanie polegające na udostępnieniu pojazdu innej osobie jest - bez względu na okoliczności występujące w konkretnej sprawie - usunięciem spod dozoru celnego.

II OSK 566/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-07

LEX nr 196704

1. Przewodniczący rady powiatu nie ma uprawnienia do reprezentowania powiatu ani rady powiatu, a tylko w takim razie mógłby on udzielać pełnomocnictwa do reprezentowania strony w sądzie.

2. Jeżeli w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym, powiat reprezentował radca prawny tylko na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez przewodniczącego rady powiatu, to uchybienie takie spełnia przesłankę nieważności postępowania, o której mowa w art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a.

II FSK 1328/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-07

LEX nr 193314

1. Wobec przedstawienia skardze kasacyjnej zarówno zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego, jak i naruszenia przepisów postępowania z uzasadnieniem odnoszącym się do prawidłowości w zakresie ustaleń faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku, w pierwszej kolejności ocenie podlegają zarzuty naruszenia przepisów postępowania. Zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego mogą bowiem podlegać ocenie dopiero wtedy, gdy stan faktyczny przyjęty za podstawę zaskarżonego wyroku nie nasuwa wątpliwości.

2. Naruszenie przepisów postępowania, które mogą mieć istotny wpływ na wynik sprawy jako podstawa skargi kasacyjnej dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego, a nie postępowania przed organami administracji publicznej.

3. Tylko dla prawidłowo ustalonego stanu faktycznego można zastosować przepisy prawa materialnego skutkujące powstaniem prawa i obowiązków strony postępowania sądowoadministracyjnego. Brak zarzutów w skardze kasacyjnej umożliwiających badanie prawidłowości poczynionych przez sąd I instancji ustaleń faktycznych oznacza, że są one wiążące.

I GSK 1276/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-26

LEX nr 265015

Powołanie jako podstawy skargi kasacyjnej art. 145 § 1 pkt 1 lit a p.p.s.a. bez powiązania tego przepisu z normą prawa materialnego, sprawia, że tak postawiony zarzut wymyka się spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego, który działając w granicach zakreślonych skargą kasacyjną nie może domniemywać intencji jej autora co do podstaw skargi kasacyjnej.

II OSK 470/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-26

LEX nr 206491

1. Strona jest pozbawiona możliwości obrony swoich praw, gdy wskutek uchybień procesowych nie może brać udziału w istotnej części postępowania sądowego i nie ma możliwości usunięcia skutków tych uchybień na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku w sprawie.

2. Przewodniczący wydaje zarządzenie o zamknięciu rozprawy, gdy zdaniem sądu sprawa została już dostatecznie wyjaśniona. Ocena spełnienia tych przesłanek należy do sądu, a powinna ona uwzględniać zasady procesowe, a w szczególności możliwość korzystania przez strony z ich uprawnień procesowych.

II OSK 437/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-25

LEX nr 196457

P.p.s.a., podobnie jak k.p.c., nie precyzuje bliżej pojęcia "pozbawienia możności obrony swych praw". W tej sytuacji należy przyjąć, iż pojęcie "niemożności" pozwala na objęcie nim różnych stanów faktycznych, gdyż ustawa nie zawęża nieważności postępowania do wypadku całkowitego pozbawienia strony możliwości obrony. A zatem pozbawienie strony możliwości obrony należy oceniać w każdym konkretnym przypadku i nie należy go utożsamiać z sytuacją całkowitego wyłączenia strony od udziału w postępowaniu.

Po drugie, skarżący nie musi wykazywać związku przyczynowego między uchybieniem procesowym powodującym nieważność postępowania a wynikiem sprawy. Tak więc o nieważności postępowania decyduje waga uchybień procesowych, a nie skutki, które wynikają lub mogą z nich wyniknąć.

II GSK 346/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-25

LEX nr 196296

1. "Pozbawienie możności obrony swych praw" (art. 182 § 2 pkt 5 p.p.s.a.) należy rozumieć ściśle. Zachodzi ono, gdy zaistniałe uchybienie godzi w istotę procesu i stawia pod znakiem zapytania spełnienie jego celu w konkretnym przypadku. Zaistnieć ono może zatem jedynie w razie kardynalnych uchybień, gdy chodzi o udział strony w postępowaniu sądowym (np. wydanie wyroku bez zawiadomienia strony o rozprawie poprzedzającej jego wydanie), a nie jakichkolwiek usterek w tym zakresie.

2. Uprawnienia lub obowiązki wskazane w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. nie mogą wynikać jedynie z reguł (toku) prowadzenia sformalizowanej procedury. Nie ma podstaw do ich przyjmowania, w szczególności gdy w wyniku samego podjęcia w ramach prowadzonej procedury określonej czynności nie powstają skutki uzewnętrzniane poza toczące się dalej postępowanie, kończące się wydaniem decyzji.

I FSK 351/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-17

LEX nr 187451

Zdanie drugie art. 183 § 1 p.p.s.a. pozwala stronom przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych. Prawo to nie oznacza jednak prawa do uzupełnienia podstaw kasacyjnych, przez powołanie nowych przepisów.

II OSK 1301/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-13

LEX nr 196423

Zmiana składu orzekającego, może mieć miejsce jedynie w warunkach określonych w art. 17 § 2 p.p.s.a. i nie może się to odbywać w drodze odręcznej korekty tekstu zarządzenia o wyznaczeniu rozprawy. Jeżeli zachodzi konieczność zmiany składu orzekającego z przyczyn losowych, powinno być to dokonane w drodze zmiany zarządzenia przewodniczącego wydziału o wyznaczeniu rozprawy. Naruszenie przepisów regulaminowych, jakie miało miejsce w niniejszej sprawie w zakresie zmian w składzie orzekającym, nie oznacza jednak, że skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa, co stanowi jedną z przesłanek nieważności postępowania (art. 183 § 2 pkt 4).

II FSK 204/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-12

LEX nr 222325

Nie można zgodzić się z poglądem, że zarzut naruszenia prawa materialnego nie podlega rozpoznaniu, jeżeli wskazany w skardze kasacyjnej przepis ma charakter przepisu procesowego. W takim bowiem wypadku należy zbadać, czy doszło do naruszenia wskazanego przepisu, przyjmując że skarżący podniósł zarzut naruszenia przepisów postępowania, błędnie nazwany naruszeniem prawa materialnego.

II OSK 786/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-10

LEX nr 208945

1. Wypełnienie dyspozycji przepisu art. 24f ust. 1 u.s.g. nie jest uzależnione od tego czy z prowadzenia, zarządzania bądź bycia przedstawicielem lub pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności radny uzyskuje dochód, czy inne osobiste korzyści.

2. Zarówno wtedy, gdy sąd nie skorzysta z przepisu art. 110 p.p.s.a., jak i wtedy gdy strona zawiadomiona nie zgłosiła udziału w postępowaniu sądowym, nie można mówić o pozbawieniu tej strony możności obrony swych praw w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

II FSK 125/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-03

LEX nr 219311

Przepis art. 183 § 1 p.p.s.a. przewiduje jedynie dopuszczalność przytaczania przez stronę nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że chodzi w nim o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze, a nie przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z uzasadnieniem. Wymieniony przepis więc nie dostarcza dostatecznych podstaw do zmiany lub rozszerzenia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze, zwłaszcza po upływie terminu przewidzianego do wniesienia skargi kasacyjnej.

II FSK 9/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-20

LEX nr 187635

1. Nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy z uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności faktyczne sprawy, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył wojewódzki sąd administracyjny w procesie kontroli legalności zaskarżonych decyzji.

2. Użyty w petitum skargi kasacyjnej zwrot "w szczególności", jest semantycznie pusty, co oznacza, że naczelny sąd administracyjny rozpoznając skargę kasacyjną uwzględnia tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wymienione w skardze kasacyjnej jako naruszone.

I FSK 383/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-14

LEX nr 187517

Przytoczenie podstawy kasacyjnej (art. 174 p.p.s.a.) musi być precyzyjne, gdyż - z uwagi na związanie sądu kasacyjnego granicami skargi kasacyjnej - Naczelny Sąd Administracyjny może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone. Nie jest natomiast władny badać, czy sąd administracyjny pierwszej instancji nie naruszył innych przepisów.

I FSK 403/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-13

LEX nr 187697

Zarzut pozbawienia strony możliwości obrony jej praw należy zawsze badać z odniesieniem się do konkretnych okoliczności sprawy. Niedoręczenie stronie odpisu odpowiedzi na skargę w przypadku gdy pismo to (z uwagi na tożsamość zarzutów podnoszonych w toku postępowania podatkowego i w skardze) nie zawierało nowych argumentów, do których strona nie mogła się odnieść wcześniej nie może być, uznane za pozbawienie jej możności obrony swych praw. Zauważyć też należy, iż odpowiedź na skargę nie może stanowić uzupełnienia uzasadnienia decyzji i wpływać w ten sposób na ocenę jej legalności. Stąd jej niedoręczenie nie może być uznane za równoznaczne z pozbawieniem strony możliwości obrony jej praw i uznaniem, iż postępowanie z tego powodu dotknięte było wadą nieważności.

I OZ 1343/05 postanow. NSA W-wa 2005-12-07

LEX nr 164155

W przypadku uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego i przekazania mu sprawy do ponownego rozpoznania, sąd pierwszej instancji zobowiązany jest rozpoznać sprawę w innym składzie, stosownie do postanowień art. 185 § 2 p.p.s.a.; w przeciwnym razie skład sądu orzekającego jest sprzeczny z przepisami prawa, a postępowanie dotknięte jest wadą nieważności (art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.).

FSK 2591/04 wyrok NSA W-wa 2005-12-01

LEX nr 187479

1. Przyjęcie w przepisach przejściowych zasady, że do stanów faktycznych powstałych pod rządami uchylanego prawa ma nadal, w całości, zastosowanie to prawo, nie narusza podstawowych zasad funkcjonowania systemu prawnego, ani też zasady równego traktowania obywateli.

2. Gdy skarżący podstawy kasacyjne opiera jedynie na zarzutach naruszenia przepisów prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.), nie negując przy tym ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzekania przez sąd pierwszej instancji, Naczelny Sąd Administracyjny, który jest związany granicami tej skargi (art. 183 § 1 p.p.s.a.), nie ma podstaw do kwestionowania prawidłowości tych ustaleń.

FSK 2660/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-29

LEX nr 187669

Nie jest więc dopuszczalne przytoczenie podstawy kasacyjnej w formie ogólnego zarzutu naruszenia wskazanej ustawy lub innego aktu prawnego, czy nawet artykułu danej ustawy w sytuacji, gdy dzieli się on na wiele jednostek redakcyjnych albo też wskazanie podstawy kasacyjnej z art. 174 p.p.s.a. bez powołania jakichkolwiek przepisów, które mogły zostać naruszone przez sąd.

I FSK 317/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-25

LEX nr 177060

1. Fakt wadliwego oznaczenia w skardze kasacyjnej normy z punktu widzenia klasyfikacji podstaw kasacyjnych wymienionych w art. 174 p.p.s.a. nie dyskwalifikuje jednak zarzutu skargi przez pozostawienie takiego zarzutu poza zakresem kontroli instancyjnej.

2. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlegają umowy, lecz wszelkie czynności stanowiące sprzedaż w rozumieniu art. 2 ust. 3 u.p.t.u. z 1993 r.

Obowiązek podatkowy w podatku VAT nie jest związany z momentem zawarcia umowy cywilnoprawnej, lecz z momentem wydania towaru lub wykonania usługi i tylko wyjątkowo z momentem zapłaty w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

I OSK 1065/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-24

LEX nr 196653

1. Rzecznik Praw Obywatelskich, a także prokurator zwolnieni są przed wniesieniem skargi nie tylko od wyczerpania środków zaskarżenia jakie przysługiwałyby stronie postępowania administracyjnego, ale także od zastosowania środka niejako równorzędnego, jeżeli idzie o możliwość uruchomienia sądowej kontroli aktu administracyjnego, tj. wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.

2. Rzecznik Praw Obywatelskich nie jest też zobowiązany przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego na uchwałę organu gminy wyczerpać tryb przewidziany w art. 101 u.s.g., ponieważ uchwała nie dotyczy jego interesu prawnego czy uprawnienia.

3. Artykuł 183 § 2 p.p.s.a. zawiera enumeratywne wyliczenie przyczyn nieważności postępowania, które można podzielić na dwie grupy. Pierwsza grupa to wypadki rozpoznania skargi przez wojewódzki sąd administracyjny mimo braku przesłanek procesowych, kiedy skarga podlega odrzuceniu stosownie do art. 58 § 1 pkt 1, 4 i 5. Są to przyczyny nieważności wymienione w art. 183 § 2 pkt 1, 2 i 3. W drugiej grupie przyczyn nieważności znajdują się rażące wadliwości postępowania przed sądem I instancji wymienione w art. 183 § 2 pkt 4, 5 i 6.

4. Norma prawna uznana za niekonstytucyjną stanowi wadliwą podstawę prawną. Wydana na takiej podstawie prawnej uchwała organu gminy musi być także uznana za wadliwą. Wadliwość ta odpowiada przesłance nieważności o jakiej stanowi art. 91 ust. 1 u.s.g.

I OSK 1012/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-23

LEX nr 196651

Jeżeli przy wadliwym doręczeniu zawiadomienia sąd przyjął, że nieobecność strony miała miejsce w warunkach doręczenia prawidłowego i przeprowadził rozprawę, w sytuacji gdy jeden z uczestników postępowania zmarł, a nie został ustalony następca prawny, to tenże następca prawny został pozbawiony możności obrony swych praw (art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.).

II OSK 187/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-15

LEX nr 196641

Ujęcie przyczyny nieważności zawarte w art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. jest bardzo ogólne i z tego względu zarzut, że strona została pozbawiona możliwości obrony swych praw, wymaga każdorazowo rozważenia okoliczności faktycznych danej sprawy. Pozbawienie strony możliwości obrony należy oceniać przez pryzmat konkretnych okoliczności sprawy i nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacją całkowitego wyłączenia strony od udziału w sprawie. Po wtóre - skarżący nie musi wykazywać związku przyczynowego między uchybieniem procesowym powodującym nieważność postępowania, a wynikiem sprawy. Tak więc o nieważności postępowania decyduje waga uchybień procesowych, a nie skutki, które wynikają lub mogą z nich wyniknąć.

FSK 2582/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-15

LEX nr 187981

Wykładnia art. 46 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070), który z mocy art. 29 p.u.s.a. stosuje się nie wprost, lecz odpowiednio, w zestawieniu z art. 95 § 1 p.p.s.a., skłania do przekonania, że użyte w pierwszym z tych przepisów określenie "sędzia innego sądu" nie obejmuje sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego delegowanych na zasadach i w warunkach określonych w tym ostatnim przepisie. Odpowiednie stosowanie przepisów Prawa o ustroju sądów powszechnych polega bowiem w szczególności na uznaniu za prawidłowe składów orzekających wojewódzkiego sądu administracyjnego, powołanych z wymaganiami stanowiącego lex specialis przepisu art. 95 § 1 ustawy - Przepisy wprowadzające...

I FSK 119/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-19

LEX nr 173285

Z art. 183 § 1 p.p.s.a. wynika, że w uregulowaniu tym chodzi o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze, a nie o przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z uzasadnieniem.

FSK 2356/04 wyrok NSA W-wa 2005-10-13

LEX nr 175406

1. Przesłanka zawarta w art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., czyli pozbawienie strony możności obrony swych praw polega na tym, że strona na skutek wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu lub jego istotnej części, jeśli skutki tych wadliwości nie mogły być usunięte na następnych rozprawach przed wydaniem orzeczenia kończącego postępowanie w danej instancji

2. Art. 183 § 1 p.p.s.a. statuujący związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej powoduje, iż jakakolwiek konkretyzacja czy precyzowanie przez ten Sąd zbyt ogólnie sformułowanych przez stronę zarzutów jest niedopuszczalne. Powołanie się jedynie na akt prawny bez wskazania zawartego w nim określonego przepisu skutkuje nierozpatrzeniem pod względem merytorycznym takiego zarzutu.

3. Właściwe jest ustalenie wartości nieodpłatnego świadczenia kredytu w równowartości odsetek, które należałoby zapłacić od kredytu zaciągniętego w lokalnym banku.

I FSK 133/05 wyrok NSA W-wa 2005-09-30

LEX nr 173149

Jeżeli strona wnosząca skargę kasacyjną nie podniosła w niej zarzutu naruszenia przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny związany jest wówczas granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 ustawy) i obligowany jest do uznania za wiążącą w sprawie ocenę okoliczności faktycznych sprawy dokonaną w zaskarżonym wyroku.

I OSK 41/05 wyrok NSA W-wa 2005-09-20

LEX nr 194734

1. Nieruchomość to zarówno grunt jak i jego części składowe trwale z gruntem związane, jak np. budynki, drzewa, rośliny. Mówiąc zatem o wartości nieruchomości (art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym), należy mieć na uwadze nie tylko wartość gruntu, ale też i jego części składowych.

2. Uzupełnienie podstaw kasacji po wniesieniu skargi kasacyjnej jest możliwe, tylko jeśli zostanie dokonane w terminie zakreślonym do złożenia skargi kasacyjnej.

FSK 1973/04 postanow. NSA W-wa 2005-09-16

LEX nr 157521...

Zgodnie z przepisem art. 106 § 3 p.p.s.a. wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii prawnej nie może zostać uwzględniony. Określone rozważania prawne sformułowane w postaci opinii, którą jej autor przedstawia na temat polskiego prawa i/lub możliwości jego zastosowania nie są prawnie znaczące w świetle przywołanego unormowania. Treścią takiej opinii strona może się wprawdzie posługiwać przy argumentacji swego stanowiska w sprawie, jednakże nie jest ona dowodem, o którym stanowi art. 106 § 3. Opinia taka nie stanowi również elementu wniesionej (uprzednio) skargi kasacyjnej, a więc poglądy prawne w niej wyrażone nie zastępują czy też nie uzupełniają podstaw i zarzutów kasacyjnych sformułowanych i przedstawionych w skardze.

OSK 1785/04 wyrok NSA W-wa 2005-07-07

LEX nr 190711

Badanie przez sąd kasacyjny stosowania prawa przez organy administracji, może mieć jedynie charakter pośredni, w sytuacji gdy skarżący w ramach podstawy kasacyjnej zarzucił sądowi administracyjnemu naruszenie stosownych przepisów p.p.s.a. przez nieuwzględnienie, mimo podniesionego w skardze na decyzję zarzutu naruszenia wskazanych w niej przepisów.

FSK 451/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-29

LEX nr 173201

Strona sama pozbawiła się prawa do obrony poprzez niezastosowanie się do wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi. Takie działanie strony eliminuje możliwość zastosowania art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

FSK 2574/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-22

LEX nr 173331

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do tego, aby z urzędu uzupełniać zakres swojej kognicji o te przepisy, których wnoszący skargę kasacyjną, formułując podstawy kasacyjne, nie wymienił jako naruszonych.

I FSK 4/05 wyrok NSA W-wa 2005-06-17

LEX nr 173353

Naczelny Sąd Administracyjny, związany granicami skargi kasacyjnej, nie jest uprawniony do uzupełniania za wnoszącego skargę kasacyjną niewskazanych przez niego przepisów na podstawie opisu uchybienia.

I FSK 226/05 wyrok NSA W-wa 2005-06-17

LEX nr 173349

Postępowanie ze skargi kasacyjnej nie daje podstawy do dokonywania po raz kolejny badania legalności działania organów podatkowych.

FSK 2085/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-17

LEX nr 173347

Ogólnie sformułowane zarzuty, gdzie nie tylko nie wskazano przepisów postępowania naruszonych przez sąd, ale również nie wyjaśniono, że następstwa stwierdzonych wadliwości postępowania były tego rodzaju lub skali, iż kształtowały one lub współkształtowały treść kwestionowanych w sprawie orzeczeń, nie mogą być przedmiotem badania przez Naczelny Sąd Administracyjny.

FSK 2429/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-17

M.Podat. 2006/3/37

1. Wyłącznie podmiotom będącym podatnikami podatku od towarów i usług przysługiwało uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Wynika to wprost z treści przepisów art. 79 § 2 pkt 1 i 2 o.p. oraz art. 11b u.p.t.u. z 1993 r.

2. NSA nie jest władny badać, czy sąd administracyjny I instancji nie naruszył innych przepisów niż wskazane w skardze kasacyjnej. Sąd nie może bowiem zastępować strony i precyzować czy uzupełnić przytoczone podstawy kasacyjne.

OSK 1276/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-25

LEX nr 236825

Nie może odnieść rezultatu, podjęta na rozprawie przez pełnomocnika wnoszących skargę kasacyjną, próba doprecyzowania zarzutów tej skargi, bowiem dopuszczalne jest jedynie przytaczanie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Przepisy bowiem nie dozwalają na podawanie nowych lub uzupełnianie podstaw kasacji ani też na ich doprecyzowanie.

OSK 1612/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-19

LEX nr 238593

Badanie przez Naczelny Sąd Administracyjny stosowania prawa przez organy administracji może mieć jedynie charakter pośredni, w sytuacji, gdy wnoszący skargę kasacyjną w ramach podstawy kasacyjnej zarzuci sądowi administracyjnemu naruszenie art. 145 § 1 lit. b lub c p.p.s.a. przez nieuwzględnienie przez ten sąd - mimo zarzutu skargi - naruszenia przez organy wskazanych przepisów prawa.

OSK 1514/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-19

LEX nr 166673

Wyrażona w art. 183 § 1 p.p.s.a. zasada związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej nie obejmuje, związania tego Sądu wnioskami skargi kasacyjnej co do sposobu wzruszenia zaskarżonego wyroku.

FSK 2110/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-06

LEX nr 154608

1. Nieważność postępowania, o której mowa w art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a., nie zachodzi w przypadku, gdy wziął w nim udział pełnomocnik, którego umocowanie wywołuje wątpliwości lecz jego działanie ani nie wywołało postępowania, ani też nie miało istotnego znaczenia z procesowego punktu widzenia, a przy tym zostało później usanowane przez samą stronę.

2. W przypadku, gdy nadpłata powstała co prawda pod rządami ustawy o zobowiązaniach podatkowych, lecz żądanie jej stwierdzenia zgłoszono w czasie obowiązywania nowego porządku prawnego, wynikającego z o.p., to w świetle regulacji intertemporalnej zawartej w art. 330 tejże ustawy te pierwsze przepisy (ustawy o zobowiązaniach podatkowych) będą miały zastosowanie dla oceny materialnoprawnych przesłanek stwierdzenia nadpłaty oraz technicznego sposobu jej rozliczenia, te drugie zaś (o.p.) będą regulować procesowy tryb jej dochodzenia.

OSK 1436/04 wyrok NSA W-wa 2005-04-26

LEX nr 236857

Nie jest rzeczą Naczelnego Sądu Administracyjnego doprecyzowanie zarzutów wadliwie sporządzonej kasacji i "poszukiwanie" przepisów z którymi można by powiązać, wskazywaną dopiero w uzasadnieniu, wadliwość wykładni przepisów procedury administracyjnej dokonanej przez sąd.

FSK 1077/04 postanow. NSA W-wa 2005-04-19

LEX nr 149451...

Wskazanie nowych podstaw kasacyjnych po upływie terminu przewidzianego do złożenia skargi kasacyjnej nie można uznać jako uzupełnienia skargi.

FSK 1561/04 wyrok NSA W-wa 2005-04-12

POP 2006/5/81

Połączenie na podstawie art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dwóch spraw do wspólnego rozpoznania nie pozbawia ich odrębności i nie zmienia faktu, że są to samodzielne sprawy sądowoadministracyjne. Jeśli skarga kasacyjna formułuje podstawy kasacyjne przewidziane przez art. 174 P.p.s.a. nie adresując ich do konkretnych rozstrzygnięć, to związanie granicami skargi kasacyjnej nie pozwala sądowi, aby dokonywał przyporządkowania konkretnych zarzutów do jednego z dwóch rozstrzygnięć podjętych w zaskarżonym wyroku. Z tych przyczyn powołane podstawy skargi kasacyjnej nie mogły doprowadzić do podważenia zaskarżonego wyroku.

GSK 1312/04 wyrok NSA W-wa 2005-04-04

LEX nr 180429

1. W świetle przepisu art. 174 pkt 1 p.p.s.a. nie jest dopuszczalne równoczesne powołanie się w kasacji na alternatywne postacie naruszenia prawa materialnego.

2. Kwestia oczywistości rozwiązania wynikającego ze stanu techniki nie należy do sfery prawa materialnego, lecz przepisów o postępowaniu administracyjnym, gdyż dotyczy stanu faktycznego, a nie prawa.

3. Instytucja skargi kasacyjnej uregulowanej w przepisach p.p.s.a. stanowi odwzorowanie kasacji przewidzianej w procedurze cywilnej, stanowiącej środek odwoławczy od orzeczeń sądów drugiej instancji w sprawach cywilnych. Uwaga ta dotyczy w szczególności określenia podstaw skargi kasacyjnej (art. 174) oraz przyjęcia zasady związania sądu granicami tej skargi (art. 183 § 1). Z tych też powodów stosowanie przepisów tej ustawy o skardze kasacyjnej nie może nie uwzględniać dorobku orzecznictwa Sądu Najwyższego i doktryny prawniczej dotyczącego kasacji rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego nie budzi zaś wątpliwości teza, że kasacja nie odpowiadająca wymaganiom ustawowym w zakresie określenia podstaw i ich uzasadnienia zawiera istotny brak, ponieważ uniemożliwia sądowi ocenę zasadności tego środka zaskarżenia.

II GSK 8/05 wyrok NSA W-wa 2005-03-09

LEX nr 186879

Instytucja skargi kasacyjnej uregulowanej w przepisach p.p.s.a. stanowi odwzorowanie kasacji przewidzianej w procedurze cywilnej, stanowiącej środek odwoławczy od orzeczeń sądów drugiej instancji w sprawach cywilnych. Uwaga ta dotyczy w szczególności określenia podstaw skargi kasacyjnej (art. 174 p.p.s.a.) oraz przyjęcia zasady związania sądu granicami tej skargi (art. 183 § 1). Z tych też powodów stosowanie przepisów tej ustawy o skardze kasacyjnej nie może nie uwzględniać dorobku orzecznictwa Sądu Najwyższego i doktryny prawniczej dotyczącego kasacji rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy.

FSK 1733/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-09

LEX nr 177036

1. Nie stanowi wskazania przez stronę jako podstaw kasacji ogólnikowe stwierdzenie polegające na konstatacji, iż ocena dokonana przez wojewódzki sąd administracyjny jest sprzeczna z zebranym materiałem dowodowym.

2. W postępowaniu ze skargi kasacyjnej od wyroku sądu administracyjnego nie podlega ponownej ocenie co do zgodności z prawem akt administracyjny, który był przedmiotem skargi.

FSK 618/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-09

ONSAiWSA 2005/6/120

Gdy w skardze kasacyjnej zarzuca się zarówno naruszenie prawa materialnego (art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jak i naruszenie przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 tej ustawy), w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania.

OSK 1229/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-08

LEX nr 175364

1. Niedopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej będzie miała miejsce zarówno z przyczyn przedmiotowych, jak i przyczyn podmiotowych. Przyczyny przedmiotowe to prowadzenie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawach, które nie są objęte właściwością sądu administracyjnego. Przyczyny podmiotowe to prowadzenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie skargi wniesionej przez podmiot, który nie jest legitymowany do wniesienia danego rodzaju skargi do sądu administracyjnego.

2. Postępowanie sądowoadministracyjne może być prowadzone, jako postępowanie bezwzględnie oparte na zasadzie skargowości, tylko na podstawie skargi wniesionej przez legitymowany do tego podmiot. Jeżeli legitymacja podmiotu opiera się na interesie prawnym, badanie legitymacji następuje w toku postępowania. Podmioty powołane do ochrony obiektywnego porządku prawnego mają legitymację do złożenia skargi w zakresie określonym przepisami prawa. Ustalenie zatem zakresu tej legitymacji musi nastąpić w postępowaniu wstępnym, brak legitymacji jest podstawą do odrzucenia skargi.

3. Z art. 102 a u.s.g., nie można wyprowadzić wniosku, że do zaskarżenia rozstrzygnięcia organu nadzoru mają zastosowanie z zastrzeżeniem art. 102 a u.s.g. w pełnym zakresie przepisy p.p.s.a. Art. 98 ust. 4 u.s.g. jako przepis szczególny stanowi o odpowiednim stosowaniu przepisów o zaskarżeniu do sądu decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej, a zatem ogranicza tylko do zakresu nieuregulowanego w powołanej ustawie o samorządzie gminnym. Zawarta regulacja w art. 98 ust. 3 i ust. 3 a u.s.g. legitymacja do zaskarżenia rozstrzygnięcia organu nadzoru wyłącza stosowanie art. 50 § 1 p.p.s.a.

(...)

FSK 1556/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-23

LEX nr 154678

1. To, czy umowa dystrybucyjna ma szerszy zakres niż tylko zawieranie umów w imieniu dającego zlecenie, ma istotne znaczenie dla ustalenia chwili wykonania usługi, a tym samym momentu powstania obowiązku podatkowego (art. 6 ust. 1, 4 i 5 u.p.t.u. z 1993 r.).

2. Rozliczenie podatku od towarów i usług za dany miesiąc musi być pełne. Nie może być ono rozbijane na części związane z określonymi czynnościami czy grupami tych czynności wykonywanymi przez podatnika (w tym wypadku z wykonywaniem usługi agencyjnej, gdy spółka w poszczególnych miesiącach wykonywała jeszcze inne czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), a do takiego efektu mogłoby prowadzić częściowe uchylenie wyroku w przedmiocie podatku od towarów i usług za określony miesiąc. W takiej sytuacji uchylenie wyroku w całości, ale jedynie z przyczyn wskazanych w skardze kasacyjnej, nie może być uznane za wyjście poza granice skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.).

GSK 1045/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-21

LEX nr 187142

1. Zarzut naruszenia prawa materialnego z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. nie może polegać na wadliwych ustaleniach stanu faktycznego. Powinien być sformułowany w zasadzie w oderwaniu od błędów w ustaleniach faktycznych, odnosić się do bezspornych okoliczności faktycznych sprawy i uzasadnienia, w czym tkwiły błędy w rozumowaniu Sądu przeprowadzającego wykładnię konkretnego przepisu prawa materialnego, czy też dlaczego ten przepis nie powinien być w tym konkretnym przypadku zastosowany lub jeśli nie został zastosowany przez Sąd, a powinien, to dlaczego.

2. Niepostawienie w skardze zarzutów procesowych (art. 174 pkt 2 p.p.s.a..) sprawia, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną jest związany ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez sąd pierwszej instancji.

FSK 1578/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-16

LEX nr 154652

W przepisach p.p.s.a. nie przewidziano możliwości dokonania zmiany ustawowych podstaw skargi kasacyjnej. Z treści art. 183 tej ustawy wynika tylko dopuszczalność przytoczenia przez wnoszącego skargę kasacyjną nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Z takiego zaś sformułowania wskazanego przepisu wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że chodzi w nim tylko o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych już wcześniej ujętych w treści skargi kasacyjnej, a nie przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z ich uzasadnieniem. Przepis ten nie dostarcza uzasadnionych podstaw do zmiany bądź rozszerzenia podstaw kasacyjnych sformułowanych w samej skardze kasacyjnej, a w szczególności do dokonania tego już po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

OZ 1281/04 postanow. NSA W-wa 2005-02-02

LEX nr 302267

Sędzia, który brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, podlega wyłączeniu z mocy art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a., rozpoznanie zaś przez niego środka zaskarżenia powoduje nieważność postępowania z powodu określonego w art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

FZ 714/04 postanow. NSA W-wa 2005-02-01

LEX nr 302281

Brak jest przeszkód do udziału w składzie sądu, który wydał zaskarżone postanowienie, sędziego wchodzącego w skład sądu, który wydał zaskarżony wyrok. Dopiero bowiem w razie uwzględnienia skargi kasacyjnej i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wojewódzki sąd administracyjny byłby zobowiązany do rozpoznania jej w innym składzie (art. 185 § 2 p.p.s.a.), ponowne zaś rozpoznanie sprawy z naruszeniem art. 185 § 2 stanowiłoby naruszenie prawa powodujące nieważność postępowania z mocy art. 183 § 2 pkt 4 ww. ustawy.

FSK 1324/04 wyrok NSA W-wa 2005-01-28

LEX nr 147553

Kontrola działalności administracji publicznej jest obowiązkiem zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dlatego też sąd drugiej instancji orzekając w granicach wyznaczonych skargą kasacyjną, w przypadku braku precyzji w sporządzeniu takiej skargi, powinien brać pod uwagę, czy utrzymanie w mocy orzeczenia sądu pierwszej instancji nie doprowadzi do sytuacji, w której organy administracji miałyby działać w sposób niezgodny z prawem. Takie działanie na skutek wykonywania orzeczenia sądu godziłoby w zasadę praworządności i stanowiło zaprzeczenie istoty sądownictwa administracyjnego.

FSK 970/04 wyrok NSA W-wa 2005-01-27

LEX nr 512168

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest władny badać czy wskazanie błędnej numeracji przepisu prawa było wynikiem czystej omyłki pisarskiej czy też brakiem znajomości zapisów ustawy podatkowej.

OSK 870/04 wyrok NSA W-wa 2005-01-10

LEX nr 236847

Strona wnosząca skargę kasacyjną, po jej wniesieniu, nie ma już możliwości zmieniać lub uzupełniać (poszerzać) samych podstaw kasacji, co najwyżej może "przytaczać nowe uzasadnienie" tych podstaw, co wynika z art. 183 § 1 p.p.s.a.

FSK 918/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-30

POP 2005/4/84

Skoro oryginał wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego został podpisany tylko przez dwóch sędziów, to skład orzekający w niniejszej sprawie był sprzeczny z przepisami prawa, co skutkuje nieważnością postępowania (art. 183 § 2 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym).

FSK 432/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-30

LEX nr 147773

Skarga kasacyjna jest środkiem kontroli prawidłowości stosowania prawa przez sąd administracyjny I instancji, a nie instrumentem kontroli trafności ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięć w postępowaniu administracyjnym.

FSK 1290/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-25

ONSAiWSA 2005/5/95

Do podważenia ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji nie jest wystarczające podniesienie zarzutu "sprzeczności istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału", bez jego powiązania z konkretnym przepisem prawa (art. 183 § 1 w związku z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

GSK 1046/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-22

LEX nr 177411

Zarzuty naruszenia prawa materialnego mogą być przedmiotem oceny tylko w stosunku do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego.

FSK 884/04 postanow. NSA W-wa 2004-11-10

LEX nr 236859

Niespełnienie wymagań szczególnych, przewidzianych tylko dla skargi kasacyjnej w art. 176 p.p.s.a. nie podlega sanacji. Uzupełnienie skargi kasacyjnej możliwe jest tylko co do uzasadnienia podstaw kasacyjnych, natomiast nie jest możliwe jej uzupełnienie co do żądania. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków art. 176 p.p.s.a.

FSK 883/04 postanow. NSA W-wa 2004-11-10

LEX nr 189737

1. Niezachowanie wymogów właściwych tylko dla skargi kasacyjnej uznać należy za braki istotne i nieusuwalne w trybie określonym w art. 49 § 1 w zw. z art. 193 p.p.s.a.

2. Strona może skutecznie uzupełniać braki skargi kasacyjnej właściwe tylko dla tego pisma jedynie w terminie zakreślonym do jej wniesienia. Po upływie tego terminu można jedynie przedstawiać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych.

FSK 1193/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-29

LEX nr 147699

Naczelny Sąd Administracyjny nie może z własnej inicjatywy podjąć żadnych badań w celu stwierdzenia innych - poza przedstawionymi w skardze kasacyjnej - wad zaskarżonego orzeczenia lub wad postępowania przed sądem administracyjnym i musi ograniczyć swoją uwagę wyłącznie do weryfikacji zarzutów sformułowanych przez wnoszącego skargę kasacyjną. Zasada związania granicami skargi kasacyjnej nie dotyczy jedynie wypadków stwierdzenia nieważności postępowania.

OSK 773/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-26

LEX nr 164460

Z mocy art. 183 § 1 p.p.s.a. jest związany granicami skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania. Wobec tego nie jest zobowiązany ani uprawniony do poprawiania jakichkolwiek błędów skargi kasacyjnej, sporządzonej przecież przez wykwalifikowanego prawnika, a takim jest adwokat czy radca prawny. Przytoczenie zatem jako podstawy skargi kasacyjnej przepisu, który nie miał w sprawie zastosowania, zarzut taki dyskwalifikuje.

FSK 71/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-21

LEX nr 133814

Podstawy skargi kasacyjnej oceniane są w sposób ścisły. Z istoty dwuinstancyjnego sądownictwa administracyjnego wynika, iż legalność ostatecznego aktu administracyjnego została już stwierdzona przez sąd administracyjny pierwszej instancji, a wobec tego postępowanie kasacyjne przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ogranicza się wyłącznie do badania zagadnień jurydycznych i zarzutów przygotowanych przez profesjonalistów.

FSK 584/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-15

LEX nr 246084

Ustawodawca daje stronom postępowania kasacyjnego jedynie prawo do przytaczania nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Nie przewiduje natomiast możliwości zmiany lub rozszerzenia tych podstaw, a więc i zarzutów kasacyjnych, po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

OSK 751/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-13

LEX nr 573944

Pozbawienie strony możności obrony swych praw powoduje, że ocena wydanego w nieważnym postępowaniu wyroku jest bezprzedmiotowa.

GSK 750/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-12

LEX nr 183160

Instytucja skargi kasacyjnej uregulowana w przepisach p.p.s.a., stanowi odwzorowanie kasacji przewidzianej w procedurze cywilnej, stanowiącej środek odwoławczy od orzeczeń sądów drugiej instancji w sprawach cywilnych. Uwaga ta dotyczy w szczególności określenia podstaw skargi kasacyjnej w art. 174 ustawy procesowej oraz przyjęcia zasady związania sądu granicami tej skargi (art. 183 § 1 ustawy procesowej). Z tych też powodów stosowanie (interpretacja) przepisów ustawy procesowej o skardze kasacyjnej nie może nie uwzględniać dorobku orzecznictwa Sądu Najwyższego i doktryny prawniczej dotyczących kasacji rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy.

FSK 554/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-12

M.Podat. 2005/1/37

Sąd może rozważyć zasadność skargi kasacyjnej w aspekcie podniesionych zarzutów i wniosków, nie jest natomiast uprawniony do rozpoznawania nowych zarzutów, zgłoszonych po wniesieniu skargi kasacyjnej, czy to przez stronę, czy to przez jej pełnomocnika, jeżeli nie były one uwzględnione jako podstawy skargi kasacyjnej.

FSK 380/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-06

LEX nr 147625

Naczelny Sąd Administracyjny związany jest granicami skargi kasacyjnej. Granice skargi kasacyjnej wyznaczają podstawy kasacji i jej wnioski. Podmiot wnoszący skargę kasacyjną wyznacza zakres kontroli zaskarżonego orzeczenia. Sąd rozpoznając ten środek odwoławczy ocenia jedynie, czy powołane podstawy są uzasadnione oraz czy stwierdzone wady prawne kwestionowanego orzeczenia uzasadniają sformułowane wnioski. Podstawy kasacji muszą być określone jasno i precyzyjnie, a ich treść nie może być przez sąd domniemywana lub też uzupełniana.

OSK 200/04 postanow. NSA W-wa 2004-09-29

LEX nr 237129

Art. 183 § 1 zdanie drugie p.p.s.a. pozwala stronie na przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Podkreśla to tylko ścisły rygor postawiony skardze w art. 176 i oznacza, że przytoczone podstawy kasacyjne w sposób odpowiadający warunkom wynikającym z art. 174 powołanej ustawy, nie mogą być uzupełnione lub zmienione, a wyjątkowo tylko dopuszczane jest ich nowe uzasadnienie w dalszym toku postępowania.

FSK 660/04 wyrok NSA W-wa 2004-09-22

LEX nr 133734

Niepodjęcie przez sąd, który otrzymał od pełnomocnika strony "zbiorcze" zawiadomienie o zmianie adresu w trzech sprawach, czynności zmierzających do wyegzekwowania od pełnomocnika dopełnienia przewidzianego w art. 146 § 1 o.p., w zw. z art. 59 ustawy o NSA, obowiązku zawiadomienia sądu o zmianie adresu osobno w każdej sprawie zawisłej w sądzie stanowi naruszenie art. 130 § 1 k.p.c. w zw. z art. 59 ustawy o NSA. Pozostawienie informacji w aktach tylko jednej sprawy doprowadziło w konsekwencji do pozbawienia strony możliwości obrony jej praw w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym rozpoznającym skargę. Stanowi to naruszenie przepisów proceduralnych w stopniu istotnym dla wyniku sprawy.

FSK 465/04 wyrok NSA W-wa 2004-09-14

LEX nr 147423

Zarówno podstawy skargi kasacyjnej, jak również jej wniosek, muszą być zredagowane jasno i precyzyjnie, aby oczywistym był zakres kontroli dokonywanej przez sąd II instancji.

GSK 839/04 wyrok NSA W-wa 2004-08-30

LEX nr 158815

1. Strona skarżąca nie jest uprawniona do powołania - po upływie terminu określonego w art. 177 § 1 p.p.s.a. - innych niż w skardze kasacyjnej przepisów prawa, które jej zdanie zostały naruszone. Możliwość przytoczenia nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych, o której mowa w art. 183 § 1 p.p.s.a. in fine dotyczy jedynie przedstawienia nowej argumentacji dla uzasadnienia wskazanych już w kasacji naruszeń konkretnych przepisów prawa.

2. Z treści art. 65 § 4 Kodeksu celnego wynika, że wskazany w tym przepisie termin 3 lat dotyczy wydania decyzji przez organ I instancji, gdyż do kompetencji tego organu należy weryfikacja wadliwego zgłoszenia celnego. Przepis ten nie wymaga, by decyzja wydana na jego podstawie była decyzją ostateczną.

3. W świetle art. 23 § 1 i 9 Kodeksu celnego wartością celną towaru jest zatem jego wartość transakcyjna, czyli cena faktycznie zapłacona lub należna, jeżeli nawet została ostatecznie ustalona lub zapłacona po przyjęciu zgłoszenia celnego.

FSK 291/04 wyrok NSA W-wa 2004-08-04

LEX nr 246104

W sytuacji, w której skargi kasacyjnej nie oparto na drugiej podstawie określonej w art. 174 p.p.s.a., tj. na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny będąc związanym granicami skargi kasacyjnej, związany jest też oceną stanu faktycznego, która legła u podstaw zaskarżonego wyroku.

GSK 78/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-15

Palestra 2004/11-12/249

Związanie sądu podstawami skargi kasacyjnej oznacza, że sąd (poza podstawami nieważności) bierze pod uwagę tylko te podstawy kasacyjne, które zostały przez skarżącego powołane.

GSK 593/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-14

LEX nr 159137

Zasadą - wynikającą z samej istoty szczególnego postępowania kasacyjnego - jest niedopuszczalność zgłoszenia przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nowych okoliczności faktycznych i dowodów, gdyż Sąd ten nie jest Sądem faktu - nowych okoliczności faktycznych i dowodów. Dlatego też niedopuszczalne jest w postępowaniu ze skargi kasacyjnej dopuszczenie nowego dowodu, celem uzupełnienia stanu faktycznego sprawy.

FSK 278/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-14

LEX nr 143705...

Naczelny Sąd Administracyjny w miejsce niewłaściwie powołanych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia przepisów o.p. nie jest uprawniony do zastosowania z urzędu w sprawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Takie działanie sądu w sposób oczywisty naruszałoby zakres kontroli dokonywanej w postępowaniu kasacyjnym.

FSK 269/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-07

LEX nr 133938

Stwierdzona bezzasadność zarzutu naruszenia przez sąd przepisów postępowania powoduje, że będąc związanym granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny za wiążące w sprawie uznać musi ustalenia faktyczne, które legły u podstaw zaskarżonego wyroku.

FSK 261/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-07

LEX nr 133916

Naczelny Sąd Administracyjny jest w pełni związany podstawami zaskarżenia wskazanymi w skardze kasacyjnej i nie może z własnej inicjatywy (z urzędu) poszukiwać innych wad zaskarżonego orzeczenia niż podane w skardze.

FSK 280/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-07

OwSS 2005/1/5

Przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie nie mogą mieć zastosowania w sprawie określenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2000 i 2001. Przepisy te stanowią akty wykonawcze do ustawy - Prawo budowlane. Regulują zatem inną sferę zagadnień niż wymiar podatków. Dlatego też nie mogą one stanowić podstawy do podejmowania rozstrzygnięć w zakresie podatku od nieruchomości, a w szczególności co do zaliczania danego budynku do odpowiedniej kategorii budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Nie mogą takiej roli także pełnić przepisy w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, wydane na podstawie ustawy o statystyce publicznej, które dotyczą zagadnień statystycznych, a nie podatkowych.

GSK 686/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-24

Palestra 2004/11-12/252

Rozpatrując skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do stosowania prawa unijnego w sprawach rozstrzygniętych przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej ani do rozpatrywania okoliczności, które powstały po wydaniu zaskarżonego wyroku lub mają dopiero powstać (argument z pkt 5 załącznika IV do art. 22 Aktu Przystąpienia stanowiącego załącznik nr 1 do Dziennika Ustaw 2004 Nr 90, poz. 864, tom I, s. 696-699).

FSK 179/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-07

LEX nr 129785

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej. Oznacza to, że nie można badać zgodności zaskarżonego wyroku z przepisami prawa niewymienionymi we wniesionej skardze.

FSK 131/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-07

ONSAiWSA 2004/1/14...

Z treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) wynika, iż w przepisie tym chodzi o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze, a nie o przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z uzasadnieniem.

GSK 73/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-01

LEX nr 108540...

1. Podstawą skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. jest naruszenie przez sąd przepisów postępowania sądowoadministracyjnego w sposób, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W jej ramach skarżący musi bezwzględnie powołać przepisy postępowania sądowoadministracyjnego, którym uchybił sąd, uzasadnić ich naruszenie i wykazać, że wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

2. Możliwość przytaczania nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych, przewidziana w zdaniu drugim art. 183 § 1 powołanej ustawy, odnosi się jedynie do uzupełnienia argumentacji prawidłowo wskazanych już wcześniej (w temacie) podstaw.

FSK 155/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-25

LEX nr 129843

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną, uwzględnia tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wymienione w skardze kasacyjnej jako naruszone, albowiem nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków, gdyż skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych.

FSK 86/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-19

ONSAiWSA 2004/2/37

1. Brak wyraźnego stwierdzenia w skardze kasacyjnej, że art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) został naruszony, uniemożliwia sądowi w postępowaniu kasacyjnym podważenie ustalenia, iż wydatki na rzecz udziałowców spółki nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

2. Nie odpowiada wymaganiom art. 176 w związku z art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) sformułowanie w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, że zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych było skutkiem naruszenia "innych przepisów".

OSK 56/04 postanow. NSA W-wa 2004-05-13

LEX nr 237175

Strona ma prawo do przytaczania nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych w postaci nowej argumentacji. Artykuł 183 § 1 p.p.s.a. nie uprawnia natomiast do późniejszego po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej rozszerzenia podstaw kasacyjnych, czy też ich późniejszego powoływania (określenia, precyzowania).

FSK 916/04 postanow. NSA W-wa 2004-05-11

LEX nr 122264...

Strona nie zawarła w skardze kasacyjnej wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. Sąd związany jest granicami skargi (art. 183 § 1 p.p.s.a.). Brak wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie skargi. Sam zwrot zawarty w skardze - "zaskarżam wyrok w całości" nie wskazuje żądania strony. Redakcja skargi kasacyjnej nie może stwarzać wątpliwości interpretacyjnych. Sąd nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej, ani wnioskować czego strona skarżąca oczekuje. Ponadto strona nie wskazała precyzyjnie przepisu prawa, na którym opiera skargę. Zwrot - "przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. w szczególności art. 19" bez wskazania cech identyfikujących ustawę (np. tytuł lub miejsce publikacji) i konkretnego naruszonego wyrokiem przepisu, przy tak dużym sformalizowaniu skargi, nie mogło być uznane za wskazanie podstaw kasacji. Naruszenie zaś przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy jako podstawa kasacji (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego, a nie postępowania przed organami administracji publicznej - jak wskazuje w skardze strona powołując się na naruszenie przez organy podatkowe przepisów ordynacji podatkowej.

GSK 85/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-11

LEX nr 238473

1. Jeżeli skargę kasacyjną oparto wyłącznie na podstawie naruszenia prawa materialnego, to Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną nie jest uprawniony do rozważenia kwestii związanych z naruszeniem przepisów postępowania, ani też określenia, czy naruszenia te miały istotny wpływ na wynik sprawy.

2. Aby Naczelny Sąd Administracyjny mógł uchylić zaskarżone orzeczenie i rozpoznać skargę (art. 188 p.p.s.a.), nie mogą występować naruszenia przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

FSK 18/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-10

LEX nr 129885

Brak wskazania w skardze kasacyjnej konkretnych przepisów prawa procesowego naruszonych w postępowaniu sądowym powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny związany treścią art. 183 § 1 p.p.s.a. (obowiązek rozpoznania sprawy w granicach skargi kasacyjnej) obligowany jest do przyjęcia stanu faktycznego sprawy zawartego w zaskarżonym wyroku.

FSK 13/04 wyrok NSA W-wa 2004-04-21

ONSAiWSA 2004/1/15...

1. Wynikająca z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zasada związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej nie pozwala temu Sądowi na podstawienie przepisów postępowania sądowego obowiązujących w chwili wydania zaskarżonego orzeczenia na miejsce przepisów nieobowiązujących, błędnie powołanych w rozpatrywanej skardze kasacyjnej.

2. Ograniczenie się do zarzutu naruszenia art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.), bez wskazania odpowiedniego punktu art. 23 ust. 1 tej ustawy, uniemożliwia Sądowi zbadanie, czy w zaskarżonym wyroku trafnie zaliczono dany wydatek do kategorii wyłączeń przewidzianych w tym ostatnim przepisie.

FSK 145/04 wyrok NSA W-wa 2004-04-14

LEX nr 260004

Z brzmienia przepisów art. 174 i art. 176 p.p.s.a. nie da się wywieść wniosku, że o zachowaniu ustawowych wymogów skargi kasacyjnej decyduje ich ulokowanie w konkretnym miejscu tej skargi. O ile zatem skarga kasacyjna odpowiada warunkom formalnym, określonym w powołanych wyżej przepisach to samo miejsce umieszczenia w skardze podstaw kasacji i ich uzasadnienia czy też wniosków skargi kasacyjnej nie może, tylko z uwagi na wymogi przejrzystości pisma zawierającego ten środek, prowadzić do stwierdzenia, że tylko z tego powodu skarga kasacyjna nie nadaje się do rozpoznania.

GSK 10/04 wyrok NSA W-wa 2004-03-30

LEX nr 103145...

W świetle art. 183 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i bierze z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Oznacza to jego związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej, które mogą dotyczyć wyłącznie ocenianego wyroku, a nie - postępowania administracyjnego i wydanych w nim orzeczeń. Przy skorzystaniu w skardze kasacyjnej z podstawy określonej w art. 174 pkt 1 powołanej ustawy zakres oceny sądu jest ograniczony do badania, czy wskazane przepisy prawa materialnego zostały naruszone przez ich błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie i na czym to naruszenie polegało. Sąd nie może więc samodzielnie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej ani uściślać bądź w inny sposób ich korygować.

GSK 19/04 wyrok NSA W-wa 2004-03-30

Wokanda 2004/9/34

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji taryfy celnej mieści się w sferze ustaleń faktycznych. Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów postępowania.

Tezy z piśmiennictwa

Adamiak B. artykuł ZNSA 2007/1/7

Przesłanki tożsamości sprawy sądowoadministracyjnej. Teza 2

O tożsamości sprawy sądowoadministracyjnej przesądzają przesłanki podmiotowe i przedmiotowe, które muszą wystąpić łącznie. [...] Dla wyznaczenia tożsamości sprawy sądowoadministracyjnej przesądzające znaczenie ma aspekt przedmiotowy.

Brzozowski P. glosa LEX/el. 2008

Glosa do wyroku NSA z dnia 23 maja 2006 r., I FSK 30/06. Teza 2

Zastąpienie wyznaczonego zarządzeniem przewodniczącego wydziału jednego sędziego NSA przez innego sędziego tegoż Sądu, z naruszeniem reguł obsadzania składu sędziowskiego, stanowi ustawową podstawę wznowienia, o której mowa w art. 271 pkt 1 w zw. z art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a. [ustawy z 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi]. Dopóki racjonalny ustawodawca, respektujący zasady techniki prawodawczej, nie wprowadzi dodatkowej przesłanki nieważności lub odrębnej przesłanki wznowieniowej, dopóty pojęcie "uczestniczenie w składzie sądu osoby nieuprawnionej" rozumieć należy jako tożsame z pojęciem "skład sądu orzekającego sprzeczny z przepisami prawa".

Gruszczyński B. artykuł ZNSA 2005/1/17

Skarga kasacyjna w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Teza 7

W sytuacji gdy autor skargi kasacyjnej zarzuca zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega ostatnio wymieniony zarzut. Dopiero bowiem po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo że nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przez Sąd przepis prawa materialnego.

Gruszczyński B. artykuł ZNSA 2005/1/17

Skarga kasacyjna w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Teza 9

Odwołanie się w skardze kasacyjnej do argumentów podniesionych w orzecznictwie sądowym oznacza tylko tyle, że argumenty powołane we wskazanym orzeczeniu stają się argumentami strony wnoszącej skargę kasacyjną i NSA powinien się do nich ustosunkować.

Kręcisz W. glosa ZNSA 2010/3/147

Glosa do uchwały NSA z dnia 7 grudnia 2009 r., I OPS 9/09. Teza 3

Zakres badania sprawy sądowoadministracyjnej w postępowaniu przed sądem drugiej instancji nie może pomijać konsekwencji następczego w stosunku do daty orzekania sądu pierwszej instancji oraz daty wystąpienia ze skargą kasacyjną, negatywnego wyroku Trybunału.

Kręcisz W. glosa ZNSA 2010/3/147

Glosa do uchwały NSA z dnia 7 grudnia 2009 r., I OPS 9/09. Teza 4

W sytuacji objętej "hipotezą" sentencji głosowanej uchwały, jak z niej wynika, sąd kasacyjny stosownie do przepisu art. 190 ust. 1 i ust. 4 Konstytucji uwzględnia więc każdy rodzaj negatywnego wyroku Trybunału, w tym również negatywnego wyroku interpretacyjnego, tj. stwierdzającego w sentencji niekonstytucyjność przepisu prawnego w jego określonym rozumieniu, który jakkolwiek nie wywołuje żadnych skutków w przestrzeni obowiązywania prawa, to jednak ma walor wiążący i nie pozostaje bez wpływu na jego stosowanie. [...] Głosowana uchwała [...] ma walor prawotwórczy.

Oleszczyk J. artykuł Dor.Podat. 2005/11/33

Dylemat zgodności przepisów prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z Konstytucją. Teza 1

Niedopuszczalne jest ustawowe ograniczenie konstytucyjnego prawa do wniesienia całościowej skargi od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji oraz takie kształtowanie postępowania drugoinstancyjnego, w którym sąd nie badałby wszechstronnie sprawy rozstrzygniętej nieprawomocnie w instancji pierwszej. W tym kontekście należy wywodzić o niekonstytucyjności art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 in principio Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Przepisy te bowiem właśnie stanowiąc taksatywnie ujęte przesłanki odwoławcze (w postępowaniu odwoławczym od wyroku I instancji) i zakaz całościowego orzekania przez sąd II instancji (tj. przez NSA) prowadzą do rażącego naruszenia konstytucyjnego prawa do dwuinstancyjnego sądownictwa administracyjnego.

Piszczek P. wyjaśnienia Prok.i Pr. 2006/1/163

Zasada trwałości składu orzekającego w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Teza 9

Zabezpieczeniem zasady trwałości składu orzekającego jest sankcja nieważności postępowania przewidziana art. 183 § 2 pkt 4 Prawa. Ma ona zastosowanie wówczas, jeżeli skład sądu byłby sprzeczny z przepisami prawa.

Radzikowski K. artykuł ZNSA 2008/2/62

Czy niedostrzeżone przez sąd naruszenie przepisów o postępowaniu przed organem administracji może być objęte podstawą kasacyjną, o której mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. Teza 1

W przypadku błędów w postępowaniu przed organami administracji uzasadnienie wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego, który nie dostrzegł ich w toku wyrokowania, będzie powoływać się na błędne ustalenia faktyczne lub innego rodzaju naruszenia procedury postępowania przed organami administracyjnymi, które miały istotny wpływ na wynik sprawy. Jedynie w wyjątkowych sytuacjach - na podstawie analizy akt sprawy - NSA będzie mógł stwierdzić, że pomimo błędów w postępowaniu przed organem administracji, nie miały one wpływu na wynik sprawy. Co do zasady jednak właśnie w uzasadnieniu wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego ujawnią się niedostrzeżone w toku wyrokowania przez sąd pierwszej instancji błędy w postępowaniu przed organami administracji, które miały istotny wpływ na wynik sprawy. Oznaczać to będzie, że wadą nie jest dotknięte samo uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji, lecz cały wyrok nie odpowiada prawu. Dlatego też nie będzie miał zastosowania art. 183 p.p.s.a. W zarzutach skargi kasacyjnej nie wystarczy się zatem ogólnie powołać na art. 141 § 4 p.p.s.a., lecz należy wskazać niedostrzeżone przez wojewódzki sąd administracyjny błędy proceduralne organów administracji z powołaniem się na konkretne przepisy k.p.a. lub Ordynacji podatkowej, które to zostały przez organy administracji naruszone.

Sieradzka M. glosa LEX/el. 2010

Glosa do uchwały NSA z dnia 7 grudnia 2009 r., I OPS 9/09. Teza 1

Wąska interpretacja treści art. 183 § 2 pkt 5 ustawy [z 2002 r. - Prawo] o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uniemożliwia kwalifikowanie jako przesłanki nieważności postępowania z uwagi na pozbawienie strony możności obrony swoich praw orzeczenia TK o niezgodności z Konstytucją przepisu ustawy, który miał zastosowanie w sprawie, a został wydany po zaskarżeniu wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego w drodze skargi kasacyjnej.

Sieradzka M. glosa LEX/el. 2010

Glosa do uchwały NSA z dnia 7 grudnia 2009 r., I OPS 9/09. Teza 2

Art. 190 ust. 1 w zw. z art. 190 ust. 4 Konstytucji pełni określone funkcje: 1) bezpośredniego zastosowania - zawiera normę prawną, nadającą się do bezpośredniego stosowania; 2) zgodności - nie pozostaje w sprzeczności z przepisami ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; 3) uzupełniającą - wypełnia istniejąca lukę co do sposobu postępowania sądu kasacyjnego w sytuacji wydania wyroku Trybunału Konstytucyjnego na etapie rozpoznawania skargi kasacyjnej, niezawierającej w podstawach jako zaskarżone w sprawie przepisów, co do których TK usunął domniemanie ich konstytucyjności.

Sieradzka M. glosa LEX/el. 2010

Glosa do uchwały NSA z dnia 7 grudnia 2009 r., I OPS 9/09. Teza 3

Strona, która nie wskazała w skardze kasacyjnej przepisu uznanego już po jej wniesieniu (po upływie terminu do wniesienia) za niekonstytucyjny wyrokiem TK, może oczekiwać uwzględnienia skargi kasacyjnej. W skardze kasacyjnej zaskarżone zostało bowiem sprzeczne z prawem orzeczenie sądowe wojewódzkiego sądu administracyjnego, które zostało wydane w oparciu o normy sprzeczne z obiektywnym porządkiem konstytucyjnym, co zostało stwierdzone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Skwarło R. artykuł Rzeczposp. PCD 2004/9/7

Decyduje stanowisko, a nie tytuł. Teza 3

Udział w składzie orzekającym WSA dwóch lub trzech sędziów NSA przeniesionych do WSA na podstawie art. 94 [ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawy – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, Nr 1271 ze zm.] nie uzasadnia uznania składu za sprzeczny z przepisami prawa w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 4 [ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.] w zw. z art. 46 ust. 1 [ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o postępowaniu przed sądami powszechnymi, Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm].

Tarno J.P. artykuł PP 2005/6/33

Odrzucenie skargi kasacyjnej. Teza 1

Istotną cechą postępowania wywołanego wniesieniem skargi kasacyjnej jest związanie sądu II instancji granicami skargi kasacyjnej, o czym stanowi art. 183 p.p.s.a. Oznacza to związanie zarówno wnioskami skargi kasacyjnej, jak i jej podstawami. Nie ulega więc wątpliwości, że zakres kontroli instancyjnej dokonywanej przez NSA jest ograniczony w tym sensie, że jest wyznaczony zarzutami i żądaniami strony, zawartymi w skutecznie wniesionej skardze kasacyjnej.

Wzory i zestawienia

Wzór

Skarga kasacyjna zarzucająca nieważność postępowania.