Art. 174. Skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;

2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Orzeczenia sądów:

I FSK 1310/09 wyrok NSA W-wa 2010-07-14

LEX nr 593572

1. Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może odnieść zamierzonego skutku, jeśli jest oparty na kwestionowaniu stanu faktycznego i stanowi próbę kreowania odmiennego, pożądanego przez wnoszącego skargę kasacyjną poglądu w tej kwestii, ponieważ badanie zasadności podstawy kasacyjnej naruszenia prawa materialnego można jedynie dokonywać na podstawie niekwestionowanego stanu faktycznego, przyjętego za podstawę rozstrzygnięcia.

2. Wniosek o restrukturyzację nie jest tożsamy z wnioskiem o zgłoszenie upadłości lub wszczęciem postępowania układowego, a zatem nie spełnia hipotezy art. 116 § 1 o.p. Z analogicznych względów nie może być przedmiotem oceny staranność skarżącego w dążeniu do poprawy kondycji finansowej spółki, jeśli dotyczyła ona czynności nie wymienionych w powołanym przepisie.

I OSK 1068/09 wyrok NSA W-wa 2010-06-08

LEX nr 594869

Wskazanie w podstawie skargi kasacyjnej wyłącznie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a., bez jednoczesnego wykazania jaki przepis prawa materialnego został naruszony, nie daje Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu możliwości uwzględnienia skargi kasacyjnej.

II OPS 5/09 uchwała NSA W-wa 2010-05-20

ONSAiWSA 2010/5/80...

Niezamieszczenie pieczęci urzędowej wojewody na rozporządzeniu wojewody przedstawionym z wnioskiem o ogłoszenie w dzienniku urzędowym, z naruszeniem art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów (Dz.U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449 ze zm.), nie jest naruszeniem prawa materialnego w rozumieniu art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

I FSK 674/09 wyrok NSA W-wa 2010-05-12

LEX nr 594151

Przepis art. 365 k.p.c. stanowiący o związaniu prawomocnym wyrokiem, nie tylko stron i sądu, który go wydał, ale także innych sądów oraz organów państwowych, wywiera określone skutki w sferze materialnoprawnej. Jest zatem przepisem prawa materialnego, który dotyczy także sądów administracyjnych, a jego naruszenie stanowi przesłankę, o której mowa w art. 174 pkt. 1 p.p.s.a.

II OSK 762/09 wyrok NSA W-wa 2010-05-11

LEX nr 597842

Brak powiązania w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia przez sąd I instancji przepisów k.p.a. z naruszeniem stosowanych przez ten sąd przepisów p.p.s.a. nie dyskwalifikuje samej skargi kasacyjnej i nie może prowadzić do nierozpoznania merytorycznego jej zarzutów. Jednocześnie jednak taki sposób jego prezentacji ogranicza w istotnym stopniu skuteczność zarzutu kasacyjnego z powodu braku możliwości nałożenia samej kontroli kasacyjnej oraz jej wyniku dokonanej na określoną i wskazaną w skardze kasacyjnej argumentację, "zwalczającą" argumentację przeprowadzoną w tym zakresie przez sąd I instancji.

I FSK 353/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-27

LEX nr 593929

Naruszenie przepisów postępowania może odnosić się zarówno do przepisów regulujących postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym (kształtujących tzw. normy odniesienia), jak i do przepisów regulujących postępowanie przed organami administracji publicznej (tworzących tzw. normy dopełnienia). Jeżeli przy tym zarzut naruszenia prawa przez organ administracji publicznej nie został wyraźnie powiązany w skardze kasacyjnej z zarzutem naruszenia prawa przez wojewódzki sąd administracyjny, to zgodnie z zasadą falsa demonstratio non nocet - nie ma przeszkód, dla których NSA nie mógłby samodzielnie zidentyfikować zarzutu naruszenia prawa przez sąd pierwszej instancji i tak przedstawiony zarzut rozpoznać merytorycznie.

I FSK 354/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-27

LEX nr 593930

Podstawy kasacyjne mogą dotyczyć zarówno tych przepisów, które sąd wskazał jako przepisy, które miały zastosowanie w toku rozpoznania sprawy, jak też tych przepisów, które powinny być stosowane w toku rozpoznania sprawy, choć nie zostały przez sąd wskazane.

II OSK 677/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-23

LEX nr 597773

Uzasadniając zarzut naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię wykazać należy, że sąd mylnie zrozumiał stosowany przepis prawa, natomiast uzasadniając zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego wykazać należy, iż sąd błędnie określił podstawę orzekania lub stosując wybrany przepis popełnił błąd w subsumcji czyli, że niewłaściwie uznał, iż stan faktyczny przyjęty w sprawie odpowiada stanowi faktycznemu zawartemu w hipotezie normy prawnej zawartej w przepisie prawa. W obu tych przypadkach autor skargi kasacyjnej wykazać musi ponadto w uzasadnieniu, jak w jego ocenie powinien być rozumiany stosowany przepis prawa, czyli jaka powinna być jego prawidłowa wykładnia bądź jak powinien być stosowany konkretny przepis prawa ze względu na stan faktyczny sprawy, a w przypadku zarzutu niezastosowania przepisu - dlaczego powinien być zastosowany. Uzasadniając zaś naruszenie przepisów postępowania wykazać należy, że uchybienie im mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II OSK 672/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-23

LEX nr 597768

Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną na gruncie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., jeżeli uzasadnienie orzeczenia sądu I instancji nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

I FSK 283/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-14

LEX nr 593872

Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

I FSK 562/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-13

LEX nr 594051

1. Podstawy kasacyjne mogą dotyczyć zarówno tych przepisów, które sąd wskazał jako przepisy, które miały zastosowanie w toku rozpoznania sprawy, jak też tych przepisów, które powinny być stosowane w toku rozpoznania sprawy, choć nie zostały przez sąd wskazane.

2. Naruszenie przepisów postępowania może odnosić się zarówno do przepisów regulujących postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym (kształtujących tzw. normy odniesienia), jak i do przepisów regulujących postępowanie przed organami administracji publicznej (tworzących tzw. normy dopełnienia). Jeżeli przy tym zarzut naruszenia prawa przez organ administracji publicznej nie został wyraźnie powiązany w skardze kasacyjnej z zarzutem naruszenia prawa przez wojewódzki sąd administracyjny, to zgodnie z zasadą falsa demonstratio non nocet - nie ma przeszkód, dla których NSA nie mógłby samodzielnie zidentyfikować zarzutu naruszenia prawa przez sąd pierwszej instancji i tak przedstawiony zarzut rozpoznać merytorycznie.

3. Już w wypadku ustalenia w drodze szacunku wielkości choćby pojedynczego elementu wchodzącego w skład podstawy opodatkowania powoduje, że cała ta podstawa nabiera cech podstawy opodatkowania ustalonej w drodze szacunkowej.

(...)

I FSK 1185/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-09

LEX nr 593536

Nie można podnosić zarzutu naruszenia prawa materialnego poprzez wskazanie przepisu prawa procesowego.

II OSK 634/09 wyrok NSA W-wa 2010-04-09

LEX nr 597738

1. Zarzut naruszenia przepisów postępowania stosowanych przez organy administracji może być zatem na gruncie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zarzutem skutecznym jedynie wówczas, gdy zostanie jednocześnie powiązany z naruszeniem odpowiednich przepisów regulujących postępowanie sądowoadministracyjne.

2. Brak powiązania w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia przez sąd I instancji przepisów k.p.a. z naruszeniem stosowanych przez ten sąd przepisów p.p.s.a. nie dyskwalifikuje samej skargi kasacyjnej i nie może prowadzić do nierozpoznania merytorycznego jej zarzutów.

I FSK 275/09 wyrok NSA W-wa 2010-03-30

LEX nr 593865

Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, które skarżący uznaje za prawidłowy.

I FSK 195/09 wyrok NSA W-wa 2010-03-30

LEX nr 593774

1. Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

2. Nie można w sposób skuteczny stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania normy prawa materialnego, gdy z uzasadnienia skargi wynika, że wadliwie ustalone zostały okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania zostały naruszone przez Sąd w procesie kontroli legalności decyzji.

I FSK 483/09 wyrok NSA W-wa 2010-03-30

LEX nr 594004

Niewłaściwe zastosowanie przepisu prawa materialnego polega wyraża się tym, iż stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej albo, że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie "podciągnięto" pod hipotezę określonej normy prawnej.

I FSK 588/09 wyrok NSA W-wa 2010-03-26

LEX nr 594073

1.Z przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a nie można wyprowadzić normy prawnej nakazującej prawidłowe, wszechstronne wyjaśnienie sprawy i przyjęcie stanu faktycznego zgodnego z rzeczywistością.

2.Użycie słowa "wpływ" w przepisie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. należy rozumieć w ten sposób, że pomiędzy wydanym orzeczeniem a błędem postępowania musi zachodzić związek przyczynowy. W skardze kasacyjnej należy zatem wykazać zarówno fakt naruszenia przepisów procesowych, jak i uprawdopodobnić istnienie owego potencjalnego związku. Nie trzeba natomiast udowadniać, że gdyby nie stwierdzone w sprawie naruszenie przepisów postępowania, to rozstrzygnięcie byłoby inne. Wystarczy bowiem wykazać, że realnie istniała taka możliwość.

II GSK 519/09 wyrok NSA W-wa 2010-03-23

LEX nr 596901

Dokonana w skardze kasacyjnej odmienna ocena dowodów i wyprowadzone na jej podstawie własne wnioski co do stanu faktycznego sprawy w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej bez wskazania przepisów postępowania, które naruszone zostały przez orzekające w sprawie organy i sąd I instancji i bez wykazania, że naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy, nie stanowi usprawiedliwionej podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 i 176 p.p.s.a.

I FSK 486/09 wyrok NSA W-wa 2010-02-26

LEX nr 594007

1. Jeśli skargę kasacyjną oparto na obu, przewidzianych przepisem art. 174 p.p.s.a., podstawach kasacyjnych, należały w pierwszej kolejności odnieść się do zarzutów kwalifikowanego naruszenia prawa procesowego, niemniej w okolicznościach danej sprawy kolejność tę można odwrócić, jeśli dla rozstrzygnięcia sprawy kluczową jest kwestia rozumienia regulacji materialnoprawnych lub uchybienia procesowe jawią się jako konsekwencja (pochodna) wskazanych uchybień materialnoprawnych.

2. W przypadku wniesienia do spółki prawa handlowego wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci towaru handlowego, tj. dokonania czynności zwolnionej z podatku po myśli po myśli § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) nie należy dokonywać korekty odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu towarów handlowych. Przewidziane w § 8 ust. 1 pkt 6 zwolnienie podatkowe jest niezgodne z prawem wspólnotowym. W konsekwencji dokonanie czynności opodatkowanej, jaką jest nabycie przez Spółkę towarów handlowych, a następnie wniesienie ich jako aportu do innej spółki handlowej, czyli dokonanie innej czynności opodatkowanej sprawia, że zakres prawa do odliczenia się nie zmienia. Nie występuje zatem przesłanka dokonania korekty określona w art. 91 ust. 7 u.p.t.u. w postaci zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

(...)

II FSK 1502/08 wyrok NSA W-wa 2010-02-16

LEX nr 570208

Sąd administracyjny w toku sądowej kontroli administracji stosuje zarówno normy procedury sądowoadministracyjnej oraz niebezpośrednio procedury podatkowej. Tym samym sąd ten może dopuścić się, wydając wyrok, naruszenia któregoś z nich, co może zostać wytknięte przez stronę w skardze kasacyjnej. Konieczne jest jednak powiązanie zarzutu naruszenia przez sąd przepisu stosowanego bezpośrednio przez sąd, ze wskazanymi enumeratywnie przepisami postępowania, które były stosowane przez organ administracji publicznej, a sąd administracyjny, zdaniem skarżącego, dokonał błędnej oceny działań tego organu i w efekcie niesłusznie oddalił, czy uwzględnił skargę.

II FPS 8/09 uchwała NSA W-wa 2010-02-15

ONSAiWSA 2010/3/39...

Przepis art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną (art. 174 pkt 2 tej ustawy), jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

I FSK 2048/08 wyrok NSA W-wa 2010-01-29

LEX nr 593804

Naczelny Sąd Administracyjny może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały precyzyjnie, wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone.

I FSK 1950/08 wyrok NSA W-wa 2010-01-29

LEX nr 593775

Dla uznania za usprawiedliwioną podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. nie wystarcza samo wykazanie naruszenia przepisów postępowania, ale nadto wymagane jest, aby skarżący wykazał, że następstwa stwierdzonych wadliwości postępowania były tego rodzaju lub skali, iż kształtowały one lub współkształtowały treść kwestionowanego w sprawie orzeczenia.

II FSK 1429/08 wyrok NSA W-wa 2010-01-20

LEX nr 558910

1. Uzupełniające postępowanie dowodowe przed sądem administracyjnym jest dopuszczalne w celu umożliwienia temu sądowi dokonania ustaleń służących ocenie zgodności zaskarżonej decyzji z prawem, a nie w celu dokonania ustaleń, które mogłyby służyć merytorycznemu rozstrzygnięciu sprawy administracyjnej załatwionej zaskarżoną decyzją.

2. Do sytuacji, w której wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, należy zaliczyć tę, gdy uzasadnienie nie pozwala na kontrolę kasacyjną orzeczenia.

II GSK 280/09 wyrok NSA W-wa 2010-01-14

LEX nr 596714

1. Podkreślić należy, że "faktycznego posiadania" gruntu rolnego nie można utożsamiać z tytułem własności jako wyłącznie uprawniającym do posiadania - takiego wymogu nie przewiduje żaden z przepisów wspólnotowych.

2. Zaniechanie przez organ odwoławczy podjęcia czynności zmierzających do zebrania i oceny pełnego materiału dowodowego z udziałem świadków, których wskazała skarżąca, oceny wszelkich dowodów dla ustalenia zakresu czasowego faktycznego posiadania spornych gruntów, charakteru czynności rolniczych, stanowi naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na treść decyzji.

II FSK 1356/08 wyrok NSA W-wa 2010-01-07

LEX nr 558895

Zarzut naruszenia prawa musi być postawiony wyraźnie, tzn. należy wskazać konkretny przepis prawa i określić sposób jego naruszenia, gdyż NSA nie powinien domyślać się intencji skarżącego i formułować za niego zarzuty. Przedstawienie podstawy prawnej wyroku oraz jej wyjaśnienie polega na wskazaniu nie tylko przepisów regulujących rozpatrywany stan faktyczny, ale także na wyjaśnieniu, dlaczego w konkretnej sytuacji prawnej mają zastosowanie powołane przepisy.

I FSK 1703/08 wyrok NSA W-wa 2009-12-18

LEX nr 593676

Ocena w postępowaniu kasacyjnym zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie lub jego błędną wykładnię jest możliwa tylko na tle niewadliwie ustalonego stanu faktycznego, który jest objęty hipotezą normy prawnej, względnie - gdy naruszenie przepisów postępowania nie jest objęte zarzutami kasacyjnymi.

I FSK 1320/08 wyrok NSA W-wa 2009-12-18

LEX nr 593576

1. Ocena w postępowaniu kasacyjnym zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie lub jego błędną wykładnię jest możliwa tylko na tle niewadliwie ustalonego stanu faktycznego, który jest objęty hipotezą normy prawnej, względnie - gdy naruszenie przepisów postępowania nie jest objęte zarzutami kasacyjnymi.

2. Wykonywane przez skarżącego czynności, polegające na wielokrotnym zakupie samochodów, a następnie ich sprzedaży, stanowią (ze względu na częstotliwość oraz przedmiot transakcji) działalność gospodarczą i w oparciu o art. 2 ust. 1 u.p.t.u., podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium RP.

II FSK 1081/08 wyrok NSA W-wa 2009-12-02

LEX nr 558949

Błędy utożsamiane z naruszeniem prawa materialnego przez błędną wykładnię są niczym innym, jak wadliwościami odpowiadającymi podstawie kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. Rozważenie ich wymagałoby wszakże choćby próby wykazania, w jaki sposób tak rozumiane uchybienia zaciążyły albo mogły zaciążyć na wyniku sprawy. Brak tego rodzaju stwierdzenia, w powiązaniu z niewłaściwą konstrukcją podniesionych zarzutów, nie pozwala na merytoryczną ocenę ich zasadności.

I OSK 18/09 wyrok NSA W-wa 2009-11-18

LEX nr 588769

1. Sąd administracyjny nie procesuje w oparciu o przepisy k.p.a., a zatem wskazanie tylko tych przepisów bez powiązania ich z przepisami regulującymi postępowanie przed sądami administracyjnymi nie może prowadzić do skutecznego podważenia stanu faktycznego sprawy.

2. Skoro córka mieszka, w przedzielonym przez sąd w wyroku rozwodowym pokoju, wraz z mężem to nie można skutecznie zarzucić, że lokal w tej części jest podnajęty ewentualnie oddany do bezpłatnego używania jej mężowi.

I OPS 10/09 uchwała NSA W-wa 2009-10-26

ONSAiWSA 2010/1/1...

Przytoczenie podstaw kasacyjnych, rozumiane jako wskazanie przepisów, które - zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną - zostały naruszone przez wojewódzki sąd administracyjny, nakłada na Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), obowiązek odniesienia się do wszystkich zarzutów przytoczonych w podstawach kasacyjnych.

II FSK 629/08 wyrok NSA W-wa 2009-09-25

LEX nr 577312

1. Chcąc skutecznie postawić zarzut naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. należy wykazać, iż sąd pierwszej instancji rozpoznając skargę dokonał oceny pod względem zgodności z prawem innej sprawy (w znaczeniu przedmiotowym i podmiotowym) lub z przekroczeniem granic danej sprawy.

2. "Wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia", o jakim mowa w przepisie art. 141 § 4 p.p.s.a. należy uznać za spełnione wówczas, gdy uzasadnienie wyroku zawiera rozważania pozwalające na uznanie, że sąd wyjaśnił w sposób dostateczny zastosowanie przez organy podatkowe przepisów prawa materialnego czy przepisów prawa procesowego. Przepis ten nie wymaga bowiem, aby sąd odnosił się do wszelkich aspektów sprawy również tych, które nie mają istotnego znaczenia dla jej rozpoznania.

I OSK 1184/08 wyrok NSA W-wa 2009-09-01

LEX nr 594947

Gdyby dowód z dokumentu był oferowany przez stronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym, to nieprzeprowadzenie takiego dowodu przez sąd nie mogłoby być oceniane jako naruszenie prawa procesowego i to naruszenie istotne mające wpływ na wynik sprawy.

I FSK 858/08 wyrok NSA W-wa 2009-07-09

LEX nr 531631

Dopuszczalne jest w skardze kasacyjnej zwalczanie niekorzystnej dla strony wykładni prawa ze względu na treść art. 153 p.p.s.a.

II FSK 287/08 wyrok NSA W-wa 2009-06-24

LEX nr 510901

Zarzut pominięcia części materiału dowodowego nie może być skutecznie podnoszony w ramach zarzutu naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a.

II FSK 336/08 wyrok NSA W-wa 2009-06-23

LEX nr 511236

Autor skargi kasacyjnej jako podstawę wskazując art. 174 pkt 2 p.p.s.a. (naruszenie przepisów postępowania art. 1 § 1 i § 2 p.u.s.a., 141 § 4 p.p.s.a, art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a) powinien wykazać, że gdyby nie doszło do zarzuconych naruszeń przepisów, to wyrok sądu I instancji mógłby być inny.

II OSK 122/09 wyrok NSA W-wa 2009-06-22

LEX nr 563540

Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa nie obejmuje zarzutu błędnej wykładni, co wynika z odmiennej treści każdego z tych pojęć a także alternatywnego ujęcia każdej z postaci naruszenia prawa materialnego.

II OSK 1000/08 wyrok NSA W-wa 2009-06-19

LEX nr 563525

1. Słowa "wpływ", w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., należy rozumieć w ten sposób, że pomiędzy wydanym orzeczeniem a błędem postępowania musi zachodzić związek przyczynowy. W skardze kasacyjnej należy zatem wykazać zarówno fakt naruszenia przepisów procesowych, jak i uprawdopodobnić istnienie potencjalnego związku.

2. Jeżeli urządzenia techniczne są związane z obiektem budowlanym i zapewniają możliwość użytkowania tego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (przyłącza i urządzenia instalacyjne), stanowią urządzenia budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 p.b.

I FSK 469/08 wyrok NSA W-wa 2009-06-19

LEX nr 563195

Zwrotowi "wynik sprawy" użytemu w art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 174 pkt 2 p.p.s.a. nie można nadać takiego samego znaczenia. W pierwszym z nich chodzi bowiem o wynik postępowania (rozstrzygnięcia) przed organami administracji, w drugim o wynik postępowania (orzeczenia) sądowego.

I FSK 503/09 wyrok NSA W-wa 2009-06-09

LEX nr 510713

Błędne zastosowanie prawa materialnego, czyli tzw. błąd subsumpcji to wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej. Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może, zatem być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, które skarżący uznaje za prawidłowy.

I FSK 306/08 wyrok NSA W-wa 2009-06-02

LEX nr 510714

1. Podstawą zarzutów kasacyjnych może być naruszenie wyłącznie takich przepisów, które stosował albo miał zastosować sąd.

2. Skarga kasacyjna jest szczególnym i wysoce sformalizowanym środkiem zaskarżenia. W skardze kasacyjnej należy przytoczyć podstawy kasacyjne wraz z ich uzasadnieniem. Trzeba zatem wskazać konkretny przepis prawa materialnego lub procesowego, który, zdaniem wnoszącego skargę, został naruszony przez Sąd pierwszej instancji. Nie wystarczy przy tym nawet ograniczenie się tylko do przytoczenia przepisu stanowiącego podstawę kasacji, konieczne jest także sprecyzowanie: do jakiego naruszenia przepisów prawa materialnego i/lub procesowego doszło i na czym ono polegało.

II FSK 127/08 wyrok NSA W-wa 2009-05-29

LEX nr 509215

Jeżeli strona uważa, iż doszło do naruszenia przepisu art. 233 § 1 pkt 2 O.p. w postępowaniu podatkowym i że miało ono wpływ na wynik sprawy, to winna zarzucić Sądowi I instancji naruszenie art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 233 § 1 pkt 2 O.p.

II FSK 1653/08 wyrok NSA W-wa 2009-05-20

LEX nr 513114

1. Odstąpienie od poboru kosztów egzekucyjnych nie może nastąpić w sytuacji, gdy wnioskodawczyni nie wyczerpała wszystkich jej dostępnych środków w celu wywiązania się z ciążących na niej obowiązkach.

2. Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. można uznać za usprawiedliwiony w sytuacji, kiedy skarżący wykaże, że sąd nie wyjaśnił w sposób adekwatny do celu, jaki wynika z treści niniejszego przepisu, zastosowania przez organy przepisów prawa.

3. Z przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a nie można wyprowadzić normy prawnej nakazującej prawidłowe, wszechstronne wyjaśnienie sprawy i przyjęcie stanu faktycznego zgodnego z rzeczywistością.

II FSK 189/08 wyrok NSA W-wa 2009-05-15

LEX nr 513042...

1. Jeżeli strona w skardze kasacyjnej kwestionuje zasadność przyjęcia danego przepisu za podstawę rozstrzygnięcia to w tym zarzucie - implicite - mieści się zarzut, że przepis ten, o ile miał zastosowanie w sprawie, został zastosowany niewłaściwe (argumentum a majori ad minus).

2. Bezpośrednie stosowanie znowelizowanego art. 70 § 4 o.p. do nie przedawnionych w dniu 1 września 2005 r. zobowiązań podatkowych oznacza, że po przerwaniu, przed tą datą, biegu przedawnienia wskutek zastosowanie środka egzekucyjnego termin przedawnienia biegnie na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano ten środek. Nie uwzględnia się przerwy spowodowanej postępowaniem egzekucyjnym, o której była mowa w tym przepisie w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2005 r.

II FSK 78/08 wyrok NSA W-wa 2009-05-06

LEX nr 497210

Istotą dokonywanych interpretacji przepisów prawa podatkowego jest przeprowadzanie ich wykładni (określanie sposobu rozumienia), co siłą rzeczy jako podstawę kasacyjną zgłaszanych zarzutów wyznacza formułę naruszenia prawa z art. 174 pkt 1 ab initio p.p.s.a.

II FSK 91/08 wyrok NSA W-wa 2009-04-29

LEX nr 513307

Badanie stosowania prawa, a zatem także ustaleń faktycznych poprzedzających zastosowanie norm prawnych przez organ administracji, ma charakter pośredni bowiem sąd administracyjny nie dokonuje samodzielnych ustaleń faktycznych, lecz kontroluje legalność ich dokonania w postępowaniu administracyjnym. Skoro obowiązkiem sądu pierwszej instancji, jest dokonanie, w granicach określonych art. 134 § 1 i 2 p.p.s.a. kontroli prawidłowości ustaleń faktycznych w sprawie, to naruszenie reguł tej kontroli może być podstawą skargi kasacyjnej.

II SA/Go 706/08 wyrok wsa 2009-04-16

w Gorzowie Wielkopolskim

LEX nr 507914

Naruszenie art. 90 § 2 p.p.s.a. przez zbyt późne doręczenie stronie (tym bardziej pełnomocnikowi) zawiadomienia o rozprawie nie stanowi pozbawienia jej możliwości obrony swych praw, stanowi jednak uchybienie procesowe, mogące mieć wpływ na wynik sprawy.

I SA/Gd 824/08 wyrok wsa 2009-04-15

w Gdańsku

LEX nr 500705

Uchybienia przepisom prawa materialnego nie mają wpływu na wynik sprawy, gdy nawet w wypadku prawidłowego zastosowania prawa materialnego treść decyzji lub postanowienia byłaby taka sama.

I FSK 237/08 wyrok NSA W-wa 2009-04-03

LEX nr 593839

Zarzut oparty na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. skierowany być musi przeciwko wyrokowi sądu, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego.

II FSK 1930/07 wyrok NSA W-wa 2009-04-01

LEX nr 497203

UWAGA: Pkt 2 tezy nieaktualny

1. Przepis art. 3 § 2 p.p.s.a. określa przedmioty zaskarżenia, wyznacza zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, a tym samym zakres rzeczowy postępowania sądowoadministracyjnego. Sąd może zatem go naruszyć wykraczając poza wyznaczoną nim właściwość rzeczową (rozpoznając skargę na akt lub czynność nie poddane jego kognicji) bądź odmawiając merytorycznego rozpoznania sprawy leżącej w jego właściwości (poprzez uznanie skargi za niedopuszczalną - art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Nie może zaś mu uchybić dokonując tej kontroli, nawet gdy jej wynik i zastosowany środek nie odpowiadają prawu.

2. Dokonując interpretacji art. 26 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie można ograniczyć się tylko do jego treści. Ulga, o której mowa w tym przepisie została uregulowana także w art. 26 ust. 2, ust. 3, ust. 4, ust. 7-13 a tej ustawy. Reguły wykładni zakazują zaś przy interpretowaniu treści przepisów ograniczanie się do tylko pewnego ich fragmentu.

II GSK 781/08 wyrok NSA W-wa 2009-03-26

LEX nr 570320

Przepis art. 1 p.u.s.a. jest przepisem prawa ustrojowego; jego treść wyjaśnia funkcje pełnione przez sądy administracyjne, nie jest to przepis, który regulowałby postępowanie przed sądem administracyjnym. Z tej przyczyny art. 1 p.u.s.a. nie mieści się w zakresie podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

I FSK 1052/08 wyrok NSA W-wa 2009-03-20

LEX nr 593487

Sąd administracyjny dokonujący kontroli zgodności decyzji z obowiązującym prawem nie może pominąć tak zasadniczej kwestii jak podstawa materialno-prawna wydanego rozstrzygnięcia organu.

I SA/Gd 11/09 wyrok wsa 2009-03-19

w Gdańsku

LEX nr 493643

1. Naruszenie przez organ podatkowy art. 153 p.p.s.a. w razie złożenia skargi powoduje konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji. Natomiast niezastosowanie się przez sąd do oceny prawnej jest naruszeniem prawa stanowiącym postawę do wniesienia skargi kasacyjnej.

2. Istotą dowodu z opinii biegłego jest to, że biegły przygotowuje i opracowuje ją samodzielnie, bez udziału stron i organów podatkowych, na podstawie udostępnionego mu materiału dowodowego, zgodnie z tezą dowodową zakreśloną przez organ powołujący. Dopiero w końcowym efekcie, a więc po jej sporządzeniu, tak strona jak i organ podatkowy mogą wnosić stosowne uwagi do opinii, wnioskować o wyjaśnienie określonych kwestii, poszerzenie badań, uściślenie i wyjaśnienie wniosków.

I OSK 1261/08 wyrok NSA W-wa 2009-03-16

LEX nr 529941

1. Przepis art. 151 p.p.s.a. nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej. Jest to przepis ogólny (blankietowy) i ta jego właściwość sprawia, że na stronę skarżącą, chcącą powołać się na zarzut naruszenia tejże regulacji, nałożona została powinność powiązania go z zarzutem naruszenia konkretnych przepisów, którym uchybił sąd I instancji w toku rozpatrywania sprawy.

2. Zarzut naruszenia art. 6 p.p.s.a., winien być połączony z zarzutem naruszenia innej normy prawnej, przy jednoczesnym wykazaniu, że przepisy te zostały naruszone w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

I FSK 563/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-27

LEX nr 519290

Przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują możliwości formułowania zarzutu kasacyjnego przez niezastosowanie czy pominięcie określonej normy prawnej. Podstawa kasacyjna może dotyczyć przepisu, który został w sprawie zastosowany, a jego naruszenie przez sąd I instancji może polegać wyłącznie na błędnej wykładni albo niewłaściwym zastosowaniu.

II FSK 1660/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-26

LEX nr 519308

Naruszenie art. 1 p.u.s.a. nie może stanowić samoistnej podstawy naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego bez wskazania konkretnej normy procesowej, która została naruszona.

I GSK 452/08 wyrok NSA W-wa 2009-02-18

LEX nr 516677

Ocena prawna zawarta w prawomocnym wyroku sądu administracyjnego wydanym w pierwszej instancji, uchylającym zaskarżoną decyzję organu administracji publicznej, w wyniku czego dochodzi do ponownego rozpoznania sprawy przez organ administracji, a następnie przez wojewódzki sąd administracyjny, ma istotne znaczenie dla Naczelnego Sądu Administracyjnego przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej wniesionej od ponownego wyroku sądu administracyjnego wydanego w pierwszej instancji, gdyż byłby on niezgodny z prawem, jeżeli przy niezmienionym stanie faktycznym i prawnym sprawy nie uwzględniałby wiążącej oceny prawnej i wskazań, o jakich mowa w art. 153 p.p.s.a.

I FSK 1772/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-18

LEX nr 515950

Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

II FSK 1556/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-11

LEX nr 497780

Podważeniu stanu faktycznego nie mogą służyć zarzuty oparte na naruszeniu prawa materialnego.

I FSK 1727/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-11

LEX nr 519297

Przepis art. 174 pkt 2) p.p.s.a. pozwala na wniesienie skargi kasacyjnej w oparciu o zarzut naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Użyty ww. przepisie zwrot "przepisy postępowania" odnosi się do przepisów postępowania, które stosował sąd administracyjny. To z kolei nakazuje sformułowanie "wynik sprawy" rozumieć jako rezultat orzeczenia sądowego, a nie rozstrzygnięcia organu administracji publicznej.

I GSK 266/08 wyrok NSA W-wa 2009-02-11

LEX nr 516675

Naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. jest zawsze następstwem uchybienia innym przepisom procedury sądowoadministracyjnej i co do zasady nie może być samoistną podstawą kasacyjną.

I FSK 1854/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-11

LEX nr 515948

W sytuacji gdy w skardze kasacyjnej zarzuca się zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania to w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlegają zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego.

I FSK 1932/07 wyrok NSA W-wa 2009-02-03

LEX nr 521955

Naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, stanowi podstawę do uzasadnionego i skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej.

II FSK 1722/07 wyrok NSA W-wa 2009-01-30

LEX nr 478561

1. Pojęcie przepisów postępowania o jakim mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. należy rozumieć jako przepisy postępowania sądowoadministracyjnego, bądź w ich powiązaniu z przepisami postępowania podatkowego. Nie mogą być podstawą zarzutu naruszenia przepisów postępowania wyłącznie zarzuty naruszenia przepisów postępowania podatkowego, albowiem ich adresatem są organy podatkowe, a nie Sąd pierwszej instancji, który przecież postępowania podatkowego nie prowadził, a tylko oceniał postępowanie podatkowe prowadzone przez organy podatkowe.

2. Gdyby nawet dokumentacja magazynowa prowadzona była prawidłowo, tj. wykazywano by w niej wpływy towarów i ich rozchód oraz stany magazynowe, to i tak mogłaby być jedynie dowodem, że towar istniał, a nie dowodem, że skarżąca poniosła na jego uzyskanie określonej wysokości wydatek. Samo wykazanie, potwierdzone ustaleniami kontroli, że towar istniał nie jest równoznaczne z wykazaniem, że został zakupiony, czy też nabyty w sposób skutkujący poniesieniem wydatku, jaki mógłby być uznany za koszt podatkowy.

II GSK 667/08 wyrok NSA W-wa 2009-01-28

LEX nr 481514

Artykułowi 151 p.p.s.a. - jako przepisowi z zakresu procedury sądowoadministracyjnej - przypisać należy charakter przepisu prawa procesowego, aby przepis art. 151 p.p.s.a. mógł stanowić samodzielną podstawę kasacyjną niezbędne jest jednoczesne wskazanie, jakich, mających wpływ na wynik sprawy, naruszeń przepisów prawa materialnego sąd pierwszej instancji się nie dopatrzył.

II FSK 1507/07 wyrok NSA W-wa 2009-01-23

LEX nr 484161

Nie można w skardze kasacyjnej skutecznie stawiać zarzutu prawa materialnego (w szczególności jego niewłaściwego zastosowania), gdy z jej uzasadnienia wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył sąd pierwszej instancji w procesie kontroli legalności zaskarżonych decyzji.

I OSK 149/08 wyrok NSA W-wa 2009-01-21

LEX nr 484136

1. Nie można w skardze kasacyjnej skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego, gdy z jej uzasadnienia wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył sąd pierwszej instancji. Próba zwalczania ustaleń faktycznych poczynionych przez sąd I instancji nie może nastąpić przez zarzut naruszenia prawa materialnego. Ewentualnie może być ona skuteczna tylko w ramach podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

2. Musi istnieć związek przyczynowy między reorganizacją jednostki wojskowej lub zmniejszeniem jej stanu etatowego a wypowiedzeniem żołnierzowi zawodowemu stosunku służbowego. Wypowiedzenia stosunku służbowego można zatem dokonać w trakcie likwidacji jednostki lub zmniejszenia jej stanu etatowego, a nie tylko po zakończeniu tych procesów.

I GSK 618/08 wyrok NSA W-wa 2009-01-20

LEX nr 508249

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji Taryfy celnej (WTC) mieści się w sferze ustaleń faktycznych. Proces identyfikacji towaru dla potrzeb klasyfikacji celnej polega między innymi na tym, że - przy użyciu Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej, uwag do poszczególnych sekcji lub działów, jak również Not wyjaśniających - przede wszystkim sprawdza się to, czy cechy sprowadzonego towaru odpowiadają określeniom używanym w poszczególnych pozycjach (podpozycjach) Taryfy celnej. Cały proces pozostaje jednak elementem ustaleń faktycznych, w związku z czym ewentualne zarzuty należy rozpatrywać w ramach podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

II GSK 675/08 wyrok NSA W-wa 2009-01-20

LEX nr 481511

Art. 1 p.u.s.a., jest przepisem ustrojowym bliższym przepisom prawa materialnego niż procesowego. Naruszenie tego przepisu można podnosić w ramach pierwszej podstawy kasacyjnej naruszenia prawa materialnego.

I FSK 1767/07 wyrok NSA W-wa 2009-01-15

LEX nr 510735

1. Zgodnie z pkt 6 § 1 art. 124 p.p.s.a. konieczność zawieszenia postępowania z urzędu powoduje także wcześniejsze w stosunku do skargi uruchomienie postępowania nadzorczego wobec zaskarżonej decyzji lub innego aktu. Jeśli w wyniku takiego postępowania zaskarżony akt zostanie wyeliminowany z obiegu prawnego przez jego zmianę, uchylenie lub stwierdzenie nieważności, wówczas postępowanie sądowoadministracyjne będzie bezprzedmiotowe, co skutkuje jego umorzeniem (art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.). Natomiast w razie niepomyślnego dla skarżącego wyniku postępowania nadzorczego stwierdzonego w ostatecznej decyzji lub innym akcie wydanym w ramach nadzoru wystąpi przesłanka do podjęcia zawieszonego postępowania.

2. Zawieszenie postępowania z przyczyn wskazanych w art. 124 p.p.s.a. jest obligatoryjne i następuje z urzędu. Niewypełnienie tego obowiązku, mimo istnienia podstawy zawieszenia może spowodować nieważność postępowania (art. 183 § 2 pkt 1 lub 5) albo naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2).

3. Obligatoryjna przesłanka zawieszenia występuje wtedy, gdy ujawni się, że skarga do sądu administracyjnego została wniesiona po wszczęciu postępowania zmierzającego do uchylenia, zmiany, stwierdzenia nieważności aktu lub wznowienia postępowania w sprawie zakończonej jego wydaniem.

I GSK 205/08 wyrok NSA W-wa 2009-01-07

LEX nr 594401

1.W przypadku zarzutu niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego uzasadnieniem jest wyjaśnienie, dlaczego przyjęty za podstawę prawną zaskarżonego wyroku przepis nie ma związku z ustalonym stanem faktycznym i jaki inny przepis powinien być w sprawie zastosowany.

2.Istnieje możliwość naruszenia prawa materialnego w obu jego formach, a to wówczas, kiedy niewłaściwe zastosowanie jest następstwem błędnej wykładni treści zawartej w określonej normie prawnej.

I FSK 1536/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-19

LEX nr 515599

1. Użycie słowa "wpływ" należy rozumieć w ten sposób, że pomiędzy wydanym orzeczeniem a błędem postępowania musi zachodzić związek przyczynowy. Podmiot sporządzający w imieniu strony skargę kasacyjną zobowiązany jest do wykazania zarówno faktu naruszenia przepisów procesowych, jak i uprawdopodobnienie istnienia owego potencjalnego związku. Nie trzeba udowadniać, że gdyby niestwierdzone w sprawie naruszenie przepisów postępowania, to jej rozstrzygnięcie byłoby inne. Wystarczy wykazać, że realnie istniała taka możliwość.

2. Przepis art. 240 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 247 § 3 Ordynacji podatkowej. W związku z tym można uznać, że brak udziału strony, bez własnej winy w postępowaniu, stanowi podstawę do wznowienia postępowania i nie może być podstawą do stwierdzenia nieważności.

I GSK 68/08 wyrok NSA W-wa 2008-12-18

LEX nr 517059

1. Brak podstaw do doszukiwania się w działaniu podejmowanym celem sprawdzenia autentyczności świadectwa pochodzenia towaru, polegającym na zwróceniu się z odpowiednim pytaniem do podmiotu zagranicznego wystawiającego świadectwo, przeniesienia części kompetencji w zakresie rozpatrywania sprawy na organ państwa obcego względnie instytucji zbliżonej do zajęcia stanowiska przez inny organ na zasadach takich, jak określone w art. 209 § 1 o.p.

2. Po wejściu w życie nowej z 2004 r. ustawy o podatku VAT podstawą do wydania przez naczelnika urzędu celnego decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości stanowił przepis art. 33 ust. 2 tej ustawy. Niepowołanie tego przepisu w podstawie prawnej decyzji stanowi wprawdzie uchybienie, jednakże nie ma ono wpływu na wynik sprawy i w związku z tym nie może stanowić usprawiedliwionej podstawy kasacyjnej.

I FSK 1550/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-18

LEX nr 515600

Nie można w skardze kasacyjnej skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem kasatora wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bowiem próba taka mogłaby ewentualnie odnieść zamierzony skutek wyłącznie w ramach drugiej podstawy kasacyjnej.

I GSK 156/08 wyrok NSA W-wa 2008-12-16

LEX nr 518787

Naruszenie przepisów postępowania administracyjnego (celnego) może być wskazywane i powoływane w skardze kasacyjnej, ale przepisy te nie stanowią jeszcze dostatecznie wyczerpującej podstawy kasacyjnej sformułowanej, przedstawionej i uzasadnionej zgodnie z wymogami wynikającymi z unormowania art. 174 pkt 2 i art. 176 p.p.s.a., jeżeli w treści skargi kasacyjnej nie towarzyszy im zarzut i argumentacja kasacyjna obejmująca adekwatne przepisy p.p.s.a., w sposób, na podstawie i w trybie których sąd administracyjny mógł i powinien rozpoznawać i rozpatrywać legalność kontrolowanego postępowania administracyjnego.

I GSK 668/08 wyrok NSA W-wa 2008-12-12

LEX nr 518777

Naruszenia art. 174 pkt 1 i art. 174 pkt 2 są nawzajem wykluczające. Nie można naruszyć w danej sprawie konkretnego przepisu prawa materialnego w ten sposób, że równocześnie został źle zinterpretowany, źle zastosowany i wreszcie niezastosowany w ogóle.

II FSK 1353/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-11

LEX nr 513296

1. Paragraf 1 p.u.s.a. określa kognicję sądów administracyjnych oraz kryterium, zgodne z którym dokonują one powierzonej im kontroli. Jego naruszenie może zatem nastąpić poprzez dokonanie kontroli z wykroczeniem poza zakres wskazany w tym przepisie, na podstawie innego kryterium, niż zgodność z prawem czy też innego, niż wynikające w danej sprawie z ustawy szczególnej. Nie jest zaś uchybieniem tym przepisom dokonanie kontroli legalności decyzji organu administracji publicznej w wyniku skargi strony i zastosowanie środka wskazanego w art. 145 § 1 i art. 151 p.p.s.a., nawet wówczas, jeżeli kontrola ta nie odniosła zamierzonego przez skarżącego rezultatu.

2. Podstawa zaskarżenia z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. może mieć dwojaką postać, a mianowicie błędnej wykładni przepisu prawa materialnego lub jego niewłaściwego zastosowania. Błędna wykładnia oznacza niepoprawne odczytanie przez sąd treści przepisu. W takim przypadku konieczne jest wskazanie jak zastosowany przepis winien być rozumiany. Natomiast niewłaściwe zastosowanie przepisu prawa materialnego to dokonanie wadliwej jego subsumpcji do już ustalonego stanu faktycznego (a nie dopiero podważanego w ramach takiego zarzutu).

II FSK 1315/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-11

LEX nr 530445

Błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych pozostaje bowiem - co do zasady - w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane (poprzez zarzuty procesowe) ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

II OSK 1583/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-08

LEX nr 506800

Naruszenie przepisów postępowania może mieć taką samą postać jak naruszenie prawa materialnego, tzn. błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania. Stanowi ono jednak podstawę kasacyjną, jeżeli uchybienie sądu mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Pomiędzy uchybieniem procesowym a wydanym w sprawie orzeczeniem podlegającym zaskarżeniu musi zachodzić związek przyczynowy.

II FSK 1195/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-04

LEX nr 535034

Na podstawie art. 141 § 4 p.p.s.a. prowadzić można dyskurs kasacyjny w przedmiocie zakresu, zupełności, adekwatności do sprawy oraz formalnej poprawności uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Nie można natomiast zasadnie, na podstawie wyłącznie art. 141 § 4 p.p.s.a., to jest z pominięciem zarzutów wartościujących sądowe oceny konkretnych zastosowań procedury administracyjnej, kwestionować poszczególnych ustaleń i ocen, które składają się na stan faktyczny sprawy.

II FSK 1253/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-03

LEX nr 531510

Uzasadnienie skargi kasacyjnej winno być skonstruowane w taki sposób, aby można było powiązać je z konkretnymi przepisami prawa, uznanymi przez autora skargi kasacyjnej za naruszone,. Winno ono też być na tyle precyzyjne, aby pozwalało na sformułowanie zwrotu stosunkowego o zgodności bądź niezgodności zaskarżonego wyroku z prawem.

II FSK 1252/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-03

LEX nr 531500

Ustaleń faktycznych nie można podważać w ramach podstawy kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

I OSK 1807/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-03

LEX nr 525973

Nie jest dopuszczalne formułowanie zarzutu skargi kasacyjnej jako naruszenie przepisu prawa "poprzez jego niezastosowanie" czy "pominięcie".

I FSK 1942/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-02

LEX nr 518754

1. Mogące mieć wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, jako podstawa kasacyjna, dotyczy postępowania przed sądem administracyjnym, a nie postępowania przed organami administracji publicznej, których działanie jest przedmiotem kontroli wojewódzkiego sądu administracyjnego.

2. Roboty budowlane (roboty budowlano - montażowe, remonty i roboty konserwacyjne) stanowią tzw. świadczenia złożone, na które składa się szereg czynności mających doprowadzić do określonego efektu gospodarczego.

I FSK 1938/07 wyrok NSA W-wa 2008-12-02

LEX nr 515610

Mogące mieć wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, jako podstawa kasacyjna, dotyczy postępowania przed sądem administracyjnym, a nie postępowania przed organami administracji publicznej, których działanie jest przedmiotem kontroli wojewódzkiego sądu administracyjnego.

II OSK 1408/07 wyrok NSA W-wa 2008-11-20

LEX nr 562845

Skuteczny zarzut pozbawienia udziału w postępowaniu osoby, której przysługiwał status strony w postępowaniu administracyjnym wymaga w ramach podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. przywołania obok art. 28 k.p.a. także konkretnego przepisu prawa materialnego, w którym znajdował oparcie interes prawny tej osoby.

II GSK 444/08 wyrok NSA W-wa 2008-11-05

LEX nr 525904

Ustawodawca nadał takie samo znaczenie wyrazowi "postępowanie" w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. jak w art. 183 § 2 p.p.s.a. Powyższe rozumienie art. 174 pkt 2 p.p.s.a uzasadnia przyjęcie, że przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego jest orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego i postępowanie poprzedzające jego wydanie, a nie stosowanie przepisów postępowania przez organ administracji publicznej.

II FSK 1035/07 wyrok NSA W-wa 2008-11-04

LEX nr 513102

Nie można skutecznie opierać skargi kasacyjnej na zarzucie błędnej wykładni prawa materialnego lub jego niewłaściwego zastosowania, zanim nie rozpatrzy się zarzutów uchybienia przez sąd przepisom postępowania.

II OSK 835/08 wyrok NSA W-wa 2008-10-29

LEX nr 483141

W związku z brakiem sformułowania w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji przepisów postępowania w zakresie dokonanych ustaleń faktycznych, argumentacja skargi kasacyjnej w tej mierze może być oceniona wyłącznie jako polemika z ustaleniami Sądu I instancji, nie daje natomiast podstaw do kontroli przez Naczelny Sąd Administracyjny prawidłowości dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych, w odniesieniu do których zastosowano kwestionowane w skardze kasacyjnej przepisy prawa materialnego.

II OSK 1186/07 wyrok NSA W-wa 2008-10-10

LEX nr 477254

To prawda, że niektóre przepisy prawa pozytywnego mogą jednocześnie zawierać jednocześnie w różnych jednostkach redakcyjnych normy materialnoprawne i procesowe. W takim przypadku w skardze kasacyjnej należy dokonać ich racjonalnej dyferencjacji, połączonej z przekonywującą argumentacją.

II FSK 797/07 wyrok NSA W-wa 2008-10-07

LEX nr 496300

1. Przepis art. 113 § 1 p.p.s.a. ma charakter porządkowy, bowiem reguluje jedną z kompetencji przewodniczącego, wynikającą z jego funkcji i nie ma on istotnego charakteru, w znaczeniu o jakim mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

2. Użyte w przepisie art. 201 § 1 pkt 2 O.p. określenie "inny organ" należy rozumieć jako każdy organ państwowy uprawniony na podstawie przepisów prawa do podejmowania rozstrzygnięć w prawem przewidzianej formie. Chodzi tu tylko o to, aby nie był to organ, który rozstrzyga w tym postępowaniu, w którym wystąpiło zagadnienie prejudycjalne.

3. W przypadku ustalenia, że poniesione wydatki przekraczają przychody oraz zgromadzone wcześniej zasoby finansowe organ podatkowy zyskuje uprawnienie do przyjęcia, że powstała różnica stanowi przychód podatnika nie znajdujący pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzący ze źródeł nieujawnionych. Wykazanie, iż jest inaczej, ciąży na podatniku, gdyż w takiej sytuacji ciężar dowodu spoczywa właśnie na nim, a nie na organie podatkowym. Podatnik, twierdząc, że poczynione wydatki pochodzą z ujawnionych źródeł przychodu, powinien tę okoliczność udowodnić, wykazać prawdziwość głoszonych twierdzeń.

I FSK 1209/07 wyrok NSA W-wa 2008-10-02

LEX nr 499785

1. Art. 174 pkt 2 p.p.s.a. dotyczy wyłącznie naruszenia przepisów postępowania sądowego.

2. Przepisy art. 191 oraz art. 187 § 1 o.p. odnoszą się wyłącznie do postępowania podatkowego, prowadzonego przez odpowiednie organy podatkowe, nie zaś przez Sąd.

II FSK 824/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-25

LEX nr 493162

1. Strona, która nie zgłaszała wniosków dowodowych nie może skutecznie zarzucać w postępowaniu kasacyjnym naruszenia art. 113 § 1 p.p.s.a.

2. Okoliczność zaprowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie jest równoznaczna ze złożeniem stosownego oświadczenia o wyborze innej formy opodatkowania.

I OSK 988/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-18

LEX nr 498333

Powołanie podstawę skargi kasacyjnej samych przepisów konstytucyjnych w oderwaniu od norm prawa administracyjnego, mających zastosowanie w sprawie, nie pozwala potraktować ich jako podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

I FSK 1110/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-16

LEX nr 493172

Błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy.

I FSK 1054/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-16

LEX nr 492403

Przepis art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej ma charakter zarówno formalny jak i materialny.

II OSK 821/08 wyrok NSA W-wa 2008-09-16

LEX nr 489527...

1. Podstawy kasacyjne mogą dotyczyć zarówno tych przepisów, które sąd wskazał jako przepisy, które miały zastosowanie w toku rozpoznania sprawy, jak też tych przepisów, które powinny być stosowane w toku rozpoznania sprawy, choć nie zostały przez sąd wskazane. Naruszenie przepisów postępowania może odnosić się zarówno do przepisów regulujących postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym, jak i do przepisów regulujących postępowanie przed organami administracji publicznej.

2. Jednoczesne wskazanie zarzutu niewłaściwego zastosowania prawa oraz błędnej wykładni w stosunku do jednego przepisu prawa powinno zawierać wyraźne i odrębne przytoczenie uzasadnień odnoszących się odpowiednio do wskazywanych zarzutów.

3. Przepisy ustawy prawo ochrony środowiska stanowią implementację prawa wspólnotowego. Dlatego w odniesieniu do przepisów prawa polskiego o postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko (tak przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, jak i na obszary Natura 2000) niezbędnym jest zapewnienie nie tylko ich formalnej zgodności z dyrektywą 85/337 i dyrektywą 92/43, ale także takie ich stosowanie i interpretacja, które zapewnią praktyczną i skuteczną realizację celów obu dyrektyw (art. 249 TWE), a w razie ewentualnych wątpliwości ich usuwanie w drodze wykładni zgodnej z prawem wspólnotowym.

II OSK 1082/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-16

ONSAiWSA 2009/3/52

Wytyczne dla organu administracji są uznawane za obligatoryjny element uzasadnienia wyroku uwzględniającego skargę (art. 141 § 1 zdanie drugie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jednakże brak bezpośredniego odniesienia się do tej kwestii w uzasadnieniu wyroku nie daje podstaw do jego uchylenia, jeżeli w skardze kasacyjnej nie wskazano, że braki procesowe zaskarżonego orzeczenia mogą mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.

II FSK 999/08 wyrok NSA W-wa 2008-09-12

LEX nr 492402

Przepis art. 82 § 1 Ordynacji podatkowej, choć zamieszczony dziale III Ordynacji podatkowej - Zobowiązania podatkowe, w istocie dotyczy postępowania podatkowego. Jego naruszenie nie może być zatem zgłoszone w ramach podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

I FSK 1593/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-11

LEX nr 493175

Zarzutami naruszenia przepisów prawa materialnego nie można skutecznie zwalczać ustaleń stanu faktycznego sprawy.

I OSK 1443/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-11

LEX nr 490096

Kwestia czy specjalny zasiłek celowy, którego przyznania domaga się strona mieści się w możliwościach pomocy społecznej jest elementem stanu faktycznego. Ustalenie sytuacji finansowej danego ośrodka pomocy społecznej należy, bowiem do ustaleń faktycznych. Również kwestia, czy zgłoszona przez skarżącą potrzeba mieściła się w możliwościach finansowych organu pomocy społecznej stanowi element ustaleń faktycznych. W ramach stanu faktycznego ustala się, bowiem czy i jakie świadczenia z pomocy społecznej otrzymuje osoba składająca wniosek o przyznanie kolejnego świadczenia i czy możliwości finansowe organu pomocy społecznej umożliwiają zaspokojenie kolejnej zgłaszanej potrzeby.

II FSK 823/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-05

LEX nr 492401

Przepis art. 121 Ordynacji podatkowej nie ma charakteru materialnego.

I OSK 266/08 wyrok NSA W-wa 2008-09-04

LEX nr 490087

Przepis art. 1 p.u.s.a. jest przepisem prawa ustrojowego. Jego treść wyjaśnia funkcje pełnione przez sądy administracyjne. Nie jest to przepis, który regulowałby postępowanie przed sądem administracyjnym. Z tej przyczyny art. 1 p.u.s.a. nie mieści się w zakresie podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. Podobnie jak przepis art. 1 p.u.s.a., przepis art. 3 p.p.s.a. wskazuje cele działania sądów administracyjnych oraz zakres ich kognicji. Żadna z jednostek redakcyjnych art. 3 p.p.s.a. nie odnosi się, przynajmniej wprost, do obowiązku sądu administracyjnego w zakresie sposobu procesowania przed tym sądem.

II OSK 135/08 wyrok NSA W-wa 2008-09-04

LEX nr 459343

1. Zarzut naruszenia art. 113 § 1 p.p.s.a. nie może być samodzielną podstawą skargi kasacyjnej, albowiem dla skutecznego oparcia zarzutu na naruszeniu przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) konieczne jest ustalenie, że to naruszenie dotyczyło istotnych przepisów postępowania, gdyż tylko naruszenie takich przepisów może mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

2. Przepis art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymienia szereg przesłanek, które winny być wzięte pod rozwagę w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, uszeregowując je w dziewięciu równorzędnych punktach. Nie można więc prawu własności w tej sytuacji nadawać cechy zdecydowanego prymatu nad innymi wartościami wymienionymi przez ustawodawcę.

II OSK 971/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-02

LEX nr 508504

1. Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa nie obejmuje zarzutu błędnej wykładni, co wynika z odmiennej treści każdego z tych pojęć i alternatywnego ujęcia każdej z postaci naruszenia prawa materialnego.

2. W uzasadnieniu zarzutu błędnej wykładni należy przeprowadzić wywód prawny na temat naruszonego przepisu ze stanowiskiem, jak należy ten przepis wykładać i dlaczego dokonana w zaskarżonym wyroku jego interpretacja jest błędna. W przypadku zarzutu niewłaściwego zastosowania wskazanego przepisu prawa materialnego uzasadnieniem jest wyjaśnienie, dlaczego przyjęty za podstawę prawną zaskarżonego wyroku przepis nie ma związku z ustalonym stanem faktycznym i jaki inny przepis powinien być w sprawie zastosowany.

3. Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

I FSK 1046/07 wyrok NSA W-wa 2008-09-02

LEX nr 493464

Przepis art. 134 § 1 p.p.s.a. mógłby stanowić podstawę zarzutu skargi kasacyjnej, gdyby jej autor zarzucał, że sąd I instancji, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, nie wyszedł poza ich granice, mimo że w danej sprawie powinien to uczynić.

II OSK 1533/07 wyrok NSA W-wa 2008-08-28

LEX nr 488467

1. Przepis art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a. nie dotyczy sytuacji, w których ten sam sędzia orzeka ponownie w sprawie, w której uprzednio zapadł wyrok w pierwszej instancji uchylający decyzję i została wniesiona do sądu skarga na nową decyzję, wydaną po wyroku sądu administracyjnego. W takiej sytuacji wyrok uchylający decyzję administracyjna nie jest "zaskarżonym orzeczeniem" w rozumieniu art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

2. Zgodnie z przepisem art. 133 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. Aktami sprawy są akta sądowe, jak i przedstawione sądowi akta administracyjne. Zatem sąd administracyjny rozpoznaje sprawę w zakresie stanu faktycznego, który legł u podstaw wydania zaskarżonej decyzji i znajduje się w nadesłanych aktach administracyjnych. Przepis ten nie odnosi się natomiast do kwestii zakresu rozpoznania zarzutów skargi. Brak odniesienia się przez sąd administracyjny do wszystkich zarzutów skargi nie stanowi naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a.

3. Obszar analizowany musi zostać wyznaczony dookoła, a więc z każdej strony (ze wszystkich stron) działki budowlanej objętej wnioskiem, jednakże nie znaczy już, że odległość granic tego obszaru z każdej strony bezwzględnie musi być taka sama.

(...)

I FSK 959/07 wyrok NSA W-wa 2008-08-27

LEX nr 485350

Zarzut naruszenia prawa procesowego musi być skierowany, w myśl art. 173 § 1 p.p.s.a., przeciwko wyrokowi sądu, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego. Zatem, przywołanie w skardze kasacyjnej przepisów Ordynacji podatkowej w oderwaniu od przepisów postępowania sądowego nie pozwala traktować ich jako podstawy zaskarżenia określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

II FSK 1444/07 wyrok NSA W-wa 2008-08-14

LEX nr 485141

1. Artykuł 3 § 1 p.p.s.a. określa kognicję sądu administracyjnego oraz nakazuje mu stosować przewidziane w ustawie środki, nie wskazując ani tych środków, ani przesłanek ich stosowania. Sąd nie może zatem go naruszyć przyjmując za organami podatkowymi błędną podstawę faktyczną rozstrzygnięcia. Przepis ten nie może też stanowić skutecznego środka do podważenia wyroku sądu w sytuacji, gdy sąd dokona wadliwej kontroli administracji publicznej, nie zauważając naruszeń prawa, które winny skutkować zastosowaniem środka eliminującego zaskarżony akt z obrotu prawnego (art. 145-148 p.p.s.a.) lub stwierdzeniem jego niezgodności z prawem (art. 147 § 1 p.p.s.a.).

2. Zestawienie treści art. 5a pkt 6 i art. 14 ust. 2, art. 13 pkt 9, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na to, iż jeżeli w ramach działalności wykonywanej zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z tej działalności, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła.

(...)

I FSK 993/07 wyrok NSA W-wa 2008-08-12

LEX nr 485357

Zarzut naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a., poza przypadkiem, gdy wady sporządzonego uzasadnienia orzeczenia uniemożliwiają zapoznanie się z przebiegiem sprawy i stanowiskiem zajętym przez sąd I instancji, będzie skuteczny tylko wtedy, gdy połączony zostanie z innymi uchybieniami sądu zaistniałymi na etapie rozpoznawania skargi, które zostaną zarzucone zgodnie z wymogami formalnymi, jakie formułuje p.p.s.a., a przy tym skarżący dowodnie je wykaże w uzasadnieniu skargi kasacyjnej.

II FSK 777/07 wyrok NSA W-wa 2008-08-12

LEX nr 485130

Jeżeli autor skargi kasacyjnej zamierzał wykazać, że wojewódzki sąd administracyjny przyjął stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe niezgodnie z obowiązującą je procedurą, zawartą w Ordynacji podatkowej, a w szczególności pominął dowody w postaci wydruków z kas fiskalnych, to powinien postawić zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a., polegającego na przedstawieniu stanu sprawy niezgodnie ze stanem rzeczywistym, a także zarzuty naruszenia art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przez oddalenie skargi mimo naruszenia przez organy podatkowe art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II GSK 271/08 wyrok NSA W-wa 2008-08-08

LEX nr 516815

1. Naruszenie przepisów postępowania administracyjnego może być wskazywane i powoływane w skardze kasacyjnej, jednakże przepisy te nie stanowią jeszcze dostatecznie wyczerpującej podstawy kasacyjnej sformułowanej, przedstawionej i uzasadnionej zgodnie z wymogami wynikającymi z unormowania art. 174 pkt 2 i art. 176 p.p.s.a., jeżeli w treści skargi kasacyjnej nie towarzyszy im zarzut i argumentacja kasacyjna obejmująca adekwatne przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w sposób, na podstawie i w trybie których sąd administracyjny mógł i powinien rozpoznawać oraz rozpatrywać legalność kontrolowanego postępowania administracyjnego.

2. Powołanie jako podstawy skargi kasacyjnej art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. bez powiązania tego przepisu z normą prawa materialnego sprawia, że tak postawiony zarzut wymyka się spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego, który działając w granicach zakreślonych skargą kasacyjną nie może domniemywać intencji jej autora co do podstaw skargi kasacyjnej.

II OSK 27/08 wyrok NSA W-wa 2008-08-07

LEX nr 459351

Przepis art. 106 § 5 p.p.s.a. może zostać naruszony, a co za tym idzie może stać się skuteczną podstawą kasacyjną, jedynie wówczas, gdy sąd administracyjny przeprowadza uzupełniające postępowanie dowodowe, o jakim mowa w art. 106 § 3 p.p.s.a. W sytuacji, gdy sąd I instancji w trakcie prowadzonego postępowania sądowego nie przeprowadził żadnego dowodu w trybie art. 106 § 3 p.p.s.a., powoływanie się w skardze kasacyjnej na art. 106 § 5 p.p.s.a., jest bezprzedmiotowe.

I FSK 815/07 wyrok NSA W-wa 2008-07-31

LEX nr 485153

O wadliwym zastosowaniu prawa materialnego można zasadnie mówić wtedy, gdy rozstrzygnięcie oparto o wadliwie ustalony stan faktyczny sprawy, który tym samym musi zostać zakwestionowany, bądź w sytuacji, gdy stosowanie prawa materialnego poprzedzone zostało jego wadliwą interpretacją.

II OSK 842/07 wyrok NSA W-wa 2008-07-17

LEX nr 484974

1. Inwestor nie musi uiścić opłaty legalizacyjnej, gdyż jej uiszczenie jest swojego rodzaju przywilejem - sposobem sanowania samowoli budowlanej.

2. Nie mogą stanowić podstawy skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. wywody skargi kasacyjnej o charakterze postulatu, iż Sąd I instancji mógł zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego. Można natomiast postawić Sądowi zarzut naruszenia prawa materialnego przez zastosowanie przepisu sprzecznego z Konstytucją.

3. Naczelny Sąd Administracyjny nie orzeka w wyroku o przyznaniu pełnomocnikowi skarżącemu wynagrodzenia na zasadzie prawa pomocy, gdyż przepisy art. 209 i 210 p.p.s.a. mają zastosowanie tylko do kosztów postępowania między stronami.

II FSK 662/07 wyrok NSA W-wa 2008-07-17

LEX nr 418209

1. Naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię nastąpić może w sytuacji, gdy sąd I instancji zaakceptuje i uzna za prawidłowe mylne rozumienie przepisu przez organy administracji. Stawiając taki zarzut w skardze kasacyjnej strona winna, zatem nie tylko wskazać, jak dany przepis prawa winien być odczytywany, ale również wyjaśnić, dlaczego interpretacja przepisu zaakceptowana przez sąd jest niewłaściwa.

2. Jeżeli strona skarżąca kwestionuje prawidłowość ustaleń faktycznych, dotyczących porównywalności transakcji, wskazując na pominięcie przy ustalaniu wartości rynkowej istotnych różnic i niedokonanie poprawek, eliminujących te różnice to takiej wadliwości wyroku nie można skutecznie zwalczać za pomocą zarzutu naruszenia prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię.

II OSK 816/07 wyrok NSA W-wa 2008-07-10

LEX nr 486045

Zarzut błędnej wykładni prawa materialnego może być formułowany wówczas, gdy w ocenie wnoszącego skargę kasacyjną, stan faktyczny został ustalony w sposób niewadliwy. Jeżeli natomiast skarżący uważa, że ustalenia faktyczne były błędne to zarzut naruszenia prawa materialnego jest co najmniej przedwczesny. Naruszenie prawa materialnego nie może polegać na wadliwym ustaleniu faktu.

II OSK 758/07 wyrok NSA W-wa 2008-07-03

LEX nr 493221

O ile sąd administracyjny może dopuścić się naruszenia prawa materialnego w postaci błędnej wykładni prawa to zarzut niewłaściwego zastosowania określonego przepisu prawa materialnego może dotyczyć wyłącznie organów administracji publicznej. Z tego względu sądowi pierwszej instancji strona w skardze kasacyjnej może jedynie zarzucić, że sąd nie dostrzegł popełnionego przez organy administracji publicznej naruszenia prawa materialnego w postaci niewłaściwego zastosowania określonego przepisu prawa bądź zaakceptował takie naruszenie prawa.

II GSK 236/08 wyrok NSA W-wa 2008-07-02

LEX nr 483224

Chcąc zwalczać wyrok poprzez wskazanie naruszenia prawa materialnego przez wadliwe zastosowanie określonego przepisu, należy wskazując na ustalony stan faktyczny i powiązać go z określonym przepisem prawa materialnego, do którego ten stan powinien być przyporządkowany, a nie został lub wyjaśnić dlaczego ustalony stan prawny został błędnie przyporządkowany określonej normie.

II OSK 724/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-26

LEX nr 486046

Przepis art. 106 § 3 p.p.s.a. nie służy do zwalczania ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza, lecz stanowi o możliwości dopuszczania przez sąd nowych dowodów jako dowodów uzupełniających.

I FSK 799/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-26

LEX nr 468870

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kwestii procesowych ma przesądzające znaczenie dla oceny podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów dotyczących sfery prawa materialnego.

II GSK 261/08 wyrok NSA W-wa 2008-06-24

LEX nr 512863

1. Decydując się na postawienie Sądowi I instancji zarzutu naruszenia prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię w następstwie, której doszło do niewłaściwego zastosowania tego prawa kasator winien wskazać, na czym polegał błąd Sądu w rekonstrukcji treści konkretnej normy prawnej i podać, jaka powinna być wykładnia właściwa i dlaczego przyjęta przez Sąd wykładnia skutkowała niewłaściwym zastosowaniem błędnie wyłożonego przepisu. Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa nie obejmuje implicite zarzutu błędnej wykładni, co wynika z odmiennej treści każdego z tych pojęć i z alternatywnego ujęcia każdej z tych postaci naruszenia prawa materialnego w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. Ma to ten skutek, że jeżeli skarżący pragnie zakwestionować zaskarżone orzeczenie z punktu widzenia obydwu postaci naruszenia prawa materialnego, to stosownie do art. 174 pkt 1 p.p.s.a. - powinien wyraźnie każdą z tych postaci wskazać i przytoczyć zarzuty odnoszące się odpowiednio do każdej z nich.

2. Badanie podobieństwa znaków towarowych nie należy do sfery prawa materialnego, które określa jedynie skutki ustaleń dowodowych i ocen w postaci niedopuszczalności rejestracji znaków w razie zaistnienia określonych przesłanek. O podobieństwie znaków towarowych decydują wyłącznie ustalenia faktyczne.

II FSK 572/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-24

LEX nr 451651

1. Aby podważyć wyrok, w którym sąd stwierdził uchybienia w administracyjnym postępowaniu podatkowym, które w jego ocenie mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co zadecydowało o zastosowaniu sankcji z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., nie wystarczy oponowanie w skardze kasacyjnej przeciwko takiemu stanowisku sądu argumentami opartymi na najgłębszym nawet przekonaniu o niesłuszności wyroku, ale konieczne jest wskazanie i uzasadnienie w skardze kasacyjnej, że sąd pierwszej instancji forując taki właśnie wyrok - naruszył przepisy postępowania sądowoadministracyjnego i to uchybienie sądu mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

2. Pełnomocnik organu całą koncepcję skargi kasacyjnej opiera nie na konkretnych zarzutach wskazujących uchybienia procesowe lub materialnoprawne jakie miałby popełnić sąd wydając kwestionowany wyrok, ale uzasadniając zarzuty skargi kasacyjnej - jej autor z uporem kontestuje głębokie przekonanie o trafności ustaleń przyjętych przez organy podatkowe w zaskarżonych do tego sądu decyzjach. Takie przedstawienie zarzutów, wskazuje na traktowanie skargi kasacyjnej jako zwykłego środka odwoławczego, służącego obronie racji stron sporu podatkowego, nie zaś realizacji istoty dwuinstancyjnego postępowania sądowoadministracyjnego.

I OSK 249/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-23

LEX nr 496177

Zobowiązanie sądu administracyjnego do rozstrzygnięcia sprawy w jej granicach, a nie tylko w ramach sformułowanych zarzutów wniosków skargi wskazuje, że sąd ten obowiązany jest szczególnie skrupulatnie ocenić zarzuty skargi, co na podstawie art. 141 § 4 p.p.s.a. wymaga odzwierciedlenia tej oceny w sporządzonym przez niego uzasadnieniu wyroku, a uchybienie temu obowiązkowi stanowi naruszenie przepisów prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II FSK 755/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-20

LEX nr 475535

1. Stosowanie prawa materialnego ma charakter wtórny w stosunku do ustaleń faktycznych (stosowania przepisów procesowych).

2. Kosztem poniesionym, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jest jedynie taki wydatek, który faktycznie miał miejsce, tj. został zrealizowany w znaczeniu kasowym, a więc rozchód pieniężny.

3. Podatnik może przy pomocy innych środków dowodowych wyjaśnić wątpliwości co do związku kosztu udokumentowanego prawidłowym dowodem z przychodem, jednakże posiadanie dowodów odpowiadających warunkom dowodów księgowych jest konieczne, co wynika z art. 9 ust. 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

VII SA/Wa 2097/07 wyrok wsa 2008-06-19

w Warszawie

LEX nr 499921

Przyczyny, dla których organ odwoławczy korzysta z możliwości przewidzianej § 2 art. 138 k.p.a., winny znaleźć jednoznaczny wyraz w uzasadnieniu decyzji (art. 107 § 1 i 3 k.p.a.). Wydanie decyzji kasacyjnej bez wskazania podstaw określonych w art. 138 § 2 k.p.a. stanowi naruszenie wskazanego przepisu postępowania i może mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.

I OSK 1346/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-19

LEX nr 483166

Wytyczne wojewódzkiego sądu administracyjnego są niezbędnym elementem uzasadnienia, a ich brak stanowi uchybienie mające istotny wpływ na wynik sprawy.

II GSK 187/08 wyrok NSA W-wa 2008-06-18

LEX nr 567032

Sądowi administracyjnemu mógłby być postawiony zarzut naruszenia art. 106 § 3 p.p.s.a. pomimo, że z wnioskiem o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentów nie wystąpiła w postępowaniu żadna ze stron. Zarzut byłby uzasadniony jednakże tylko wtedy, gdyby zostało ustalone, że pomimo zachodzących wątpliwościach w sprawie, sąd administracyjny nie zdecydował o przeprowadzeniu dowodu z dokumentu, chociaż powinien i mógł to zrobić, w świetle przesłanek powołanego przepisu.

II FSK 595/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-13

LEX nr 475586

Próba zwalczania ustaleń faktycznych wymaga podniesienia zarzutu naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego w powiązaniu z odpowiednimi przepisami procedury podatkowej/administracyjnej. W konsekwencji za niewystarczające trzeba uznać ograniczenie się przez stronę do powołania art. 174 pkt 2 p.p.s.a. bez wskazania jakichkolwiek innych przepisów o charakterze procesowym.

I FSK 920/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-12

LEX nr 468874

1. Brak wskazania w skardze kasacyjnej konkretnych, naruszonych przez sąd pierwszej instancji przepisów postępowania i poprzestanie na ogólnym jedynie odwołaniu się do art. 174 pkt 2 p.p.s.a. sprawia, iż z uwagi na związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej nie jest możliwe merytoryczne odniesienie się przez Sąd kasacyjny do tak sformułowanego zarzutu, a zatem dokonanie oceny, czy kontrola stosowania przepisów postępowania przez organy podatkowe przez wojewódzki sąd administracyjny została przeprowadzona prawidłowo, czy też nie. Oznacza to również skutek tego rodzaju, iż z uwagi na brak w skardze kasacyjnej prawidłowo sformułowanych zarzutów w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., przyjęty w zaskarżonym wyroku stan faktyczny musi być uwzględniony przez Naczelny Sąd Administracyjny przy dokonywaniu oceny zasadności zarzutów odnoszących się do naruszenia prawa materialnego.

2. Naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię polega na mylnym rozumieniu treści określonej normy prawnej. Zarzucając sądowi tę postać naruszenia prawa materialnego autor skargi kasacyjnej powinien wyjaśnić, na czym konkretnie polegał błąd sądu w rekonstrukcji danej normy prawnej oraz podać, jaka powinna być wykładnia prawidłowa.

3. Prawidłowość ustaleń faktycznych nie może być podważana zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa materialnego.

II FSK 542/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-11

LEX nr 513145

Błędne przyporządkowanie przepisu do jednej z podstaw kasacyjnych, wymienionych w art. 174 p.p.s.a., nie prowadzi bowiem do automatycznego oddalenia skargi kasacyjnej. W takim wypadku należy rozważyć postawiony zarzut w ramach drugiej podstawy.

II FSK 480/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-11

LEX nr 475537

Art. 87 Ordynacji podatkowej nie jest przepisem prawa materialnego, a przepisem procesowym, wobec czego zarzut jego naruszenia nie może być skutecznie podnoszony w ramach art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

I FSK 89/08 wyrok NSA W-wa 2008-06-10

LEX nr 471246

Wskazanie w skardze kasacyjnej przepisu nie stosowanego czyni zgłoszony zarzut nieskutecznym.

I OSK 613/08 postanow. NSA W-wa 2008-06-06

LEX nr 493711

Aby skutecznie podnieść zarzut naruszenia zasady prawa do sądu należy wykazać, że sąd administracyjny naruszając ściśle określone przepisy prawa wydał orzeczenie, które nie da się pogodzić z porządkiem prawnym demokratycznego państwa prawnego oraz, że w wyniku naruszenia tych konkretnie wskazanych przepisów sąd nie zapewnił skarżącemu dostępu do drogi sądowej.

I FSK 753/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-06

LEX nr 468883

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. w skardze kasacyjnej nie można skutecznie domagać się interpretacji prawa w swej treści jasnego, a więc wykładni w istocie niewymagającego.

II FSK 502/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-05

LEX nr 475578

Ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji nie mogą być podważane zarzutami naruszenia prawa materialnego. Oznacza to, że oparcie skargi kasacyjnej na podstawie naruszenia przepisów postępowania sądowego (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) jest niezbędne w sytuacji, gdy strona zamierza kwestionować stan faktyczny, przyjęty przy wyrokowaniu przez sąd pierwszej instancji.

I OSK 920/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-04

LEX nr 493537

Możliwe jest takie sformułowanie podstawy kasacyjnej związanej z przepisem art. 155 k.p.a., które nie nawiązuje do art. 145 § 1 p.p.s.a. Przepis art. 155 k.p.a. zawiera przesłanki materialnoprawne uchylenia decyzji ostatecznej. Jeśli więc zarzut odnosi się do wykładni i zastosowania tych przesłanek, to stanowi on podstawę określoną w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

II FSK 503/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-04

LEX nr 475579

Naruszenie art. 1 § 1 p.u.s.a. nie może jednak stanowić samoistnej podstawy naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego bez wskazania konkretnej normy procesowej, która została naruszona.

I OSK 1294/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-03

LEX nr 499120

Kwestia czy zasiłek celowy, którego przyznania domaga się strona mieści się w możliwościach pomocy społecznej jest elementem stanu faktycznego. Ustalenie sytuacji finansowej danego ośrodka pomocy społecznej należy bowiem do ustaleń faktycznych. Również kwestia, czy skarżący mieści się w katalogu osób, którym należy przyznać zasiłek celowy w sytuacji, kiedy otrzymuje inne zasiłki z pomocy społecznej stanowi element ustaleń faktycznych. W ramach stanu faktycznego ustala się bowiem czy i jakie świadczenia z pomocy społecznej otrzymuje osoba składająca wniosek o przyznanie kolejnego świadczenia i czy kolejna zgłaszana potrzeba nie została uwzględniona w ramach otrzymanych już świadczeń. Do zakwestionowania ustaleń faktycznych może dojść wyłącznie w ramach drugiej z wymienionych w art. 174 p.p.s.a. podstaw kasacyjnych.

I OSK 1269/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-03

LEX nr 497573

Przepis art. 365 k.p.c. stanowiący o związaniu nie tylko stron i sądu, który go wydał, ale także innych sądów oraz organów państwowych wywiera określone skutki w sferze materialnoprawnej. Wobec tego jest przepisem prawa materialnego, który dotyczy także sądów administracyjnych. Zatem jego naruszenie stanowi przesłankę kasacyjną, o której mowa w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. Wobec tego stawiając zarzut naruszenia art. 365 § 1 k.p.c. należy określić czy naruszenie polega na błędnej wykładni czy też niewłaściwym zastosowaniu oraz uzasadnić niniejszą podstawę kasacyjną.

II OSK 589/07 wyrok NSA W-wa 2008-06-03

LEX nr 486491

W ramach zarzutu naruszenia przepisów postępowania skarżący musi bezwzględnie uzasadnić ich naruszenie i wykazać, że wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II OSK 574/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-29

LEX nr 505311

Brak skutecznego zarzutu naruszenia przepisów postępowania uniemożliwia skuteczne kwestionowanie zastosowania prawa materialnego. Błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto zaskarżone rozstrzygnięcie.

II FSK 528/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-29

LEX nr 468896

1. Podstawy kasacyjne wymienione zostały w sposób enumeratywny w art. 174 p.p.s.a. i nie znajdują się wśród nich naruszenia przepisów regulujących ustrój sądownictwa administracyjnego.

2. Dyspozycja normy art. 106 § 3 p.p.s.a. nie służy więc do zwalczania w postępowaniu sądowadministracyjnym ustaleń faktycznych poczynionych przez organy podatkowe, z którymi strona się nie zgadza. Aby przeprowadzić uzupełniający dowód z dokumentów sąd musi powziąć wątpliwość, o której mowa w art. 106 § 3 p.p.s.a.

3. Przychód z umorzenia zobowiązań z tytułu zaciągniętych pożyczek nie stanowi dochodu należnego, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

I FSK 1304/06 wyrok NSA W-wa 2008-05-29

LEX nr 468879

1. Wskazanie przepisu określającego jedynie rodzaj podstawy kasacyjnej nie może być uznane za przytoczenie podstawy kasacyjnej.

2. Prawidłowo powołana podstawa kasacyjna powinna podnosić naruszenie przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, a nie tylko przepisów procedury podatkowej, których wojewódzki sąd administracyjny nie stosuje, oceniając jedynie prawidłowość ich stosowania przez organy podatkowe.

3. Z zasady związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej wynika zakaz korygowania przez ten Sąd przytoczonych przez stronę podstaw kasacyjnych, w tym także podstawiania przepisów obowiązujących w danym czasie w miejsce przepisów nieobowiązujących, błędnie powołanych w skardze kasacyjnej.

II OSK 568/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-28

LEX nr 505309

W przepisie art. 113 § 1 k.p.a. określono właściwość rzeczową organu administracji publicznej w sprawie sprostowania decyzji, a także przesłanki warunkujące sprostowanie decyzji. Przepis ten więc, mimo iż został zamieszczony w procesowym akcie normatywnym, jest przepisem prawa materialnego w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a., ponieważ zawiera normę ustrojową - określa kompetencje organu prowadzącego postępowanie (zakres jego działania - por. art. 20 k.p.a.), a ponadto normę prawną materialną (w zakresie, w jakim stanowi podstawę prawną do wydawania stosownych do stanu faktycznego i prawnego sprawy, indywidualnych aktów administracyjnych, tj. postanowień w przedmiocie sprostowania lub odmowy sprostowania decyzji.

II FSK 1424/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-28

LEX nr 488559

Wskazanie na naruszenie art. 135 p.p.s.a. nie może być przedmiotem skutecznego zarzutu skargi kasacyjnej, wspomniany przepis uprawnia sąd administracyjny, a nie wnoszącego skargę na ściśle określony akt lub czynność organu administracji publicznej.

I FSK 660/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-28

LEX nr 471254

Dopuszczenie nowego dowodu z dokumentu jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem sądu. Nawet zatem w sytuacji, gdyby taki dowód był oferowany przez stronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym, to nieprzeprowadzenie dowodu z takiego dokumentu przez sąd i uchylenie decyzji do ponownego rozpoznania - nie mogłoby być oceniane jako naruszenie prawa procesowego i to naruszenie istotne, mające wpływ na wynik sprawy.

I FSK 728/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-15

LEX nr 477276

Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

I FSK 727/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-15

LEX nr 477273

Błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznacza to brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwej wykładni czy zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie - nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

II FSK 432/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-15

LEX nr 377669

Okoliczność, czy związek przyczynowo-skutkowy wydatków spółki z jej przychodami istnieje jest elementem stanu faktycznego sprawy. Wadliwość oceny sądu w tym przedmiocie (a nie ustaleń) może być wykazana wyłącznie zarzutami natury procesowej.

II OSK 105/08 wyrok NSA W-wa 2008-05-13

LEX nr 471507

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez organ wydający rozstrzygnięcie nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej tylko polemiki z ustaleniami poczynionymi w uzasadnieniu rozstrzygnięcia organu. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, nie może się sprowadzać do samej tylko odmiennej oceny materiału dowodowego, lecz powinien polegać na wykazaniu, jakich uchybień w świetle norm prawnych, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego dopuścił się Sąd pierwszej instancji w dokonanej przez siebie ocenie.

II OSK 524/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-09

LEX nr 413589

Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może być skutecznie uzasadniony próbą zakwestionowania ustaleń faktycznych.

II FSK 331/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-07

LEX nr 488562

Art. 174 pkt 1 p.p.s.a. wyraźnie odróżnia dwie postacie naruszenia tego prawa: błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie. Pierwsza ma miejsce w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie sprawy było wynikiem błędnego odczytania treści zastosowanej normy prawnej. Druga natomiast dotyczy sytuacji, w której zastosowano normę, której dyspozycja nie odpowiadała ustalonym w sprawie okolicznościom faktycznym (tzw. błąd subsumcji). W pierwszej z tych sytuacji stawiając tego rodzaju zarzut należy wskazać: jak sąd rozumiał dany przepis i na czym polegał błąd w tym rozumowaniu, jak, w ocenie wnoszącego skargę kasacyjną, przepis ten powinien być rozumiany. W drugiej natomiast należy wyjaśnić z jakich przyczyn przepis nie może mieć zastosowania w niespornych okolicznościach faktycznych sprawy.

I OSK 785/07 wyrok NSA W-wa 2008-05-06

LEX nr 471497

Polskie Normy nie są same przez się przepisami bhp (przepisami prawa pracy). Nie można skutecznie organom administracji postawiać zarzutu naruszenia prawa przez odwołanie się do Polskiej Normy, która w sposób optymalny zapewnia realizację spoczywającego na pracodawcy obowiązku stworzenia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

II FSK 397/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-25

LEX nr 468936

1. Gdy w skardze kasacyjnej zarzuca się zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania, ponieważ dopiero po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przez Sąd przepis prawa materialnego.

2. W sytuacji wykorzystywania lokalu mieszkalnego na cele inne niż mieszkaniowe (na przykład na spotkania biznesowe spółki z o.o.), czyli niezgodnie z umową najmu przedmiotowego lokalu, to na podatniku, a nie na organie podatkowym spoczywa ciężar dowodu, tj. przedstawienia źródeł dowodowych lub wskazania środków dowodowych, pozwalających na zaliczenie wydatków związanych z utrzymaniem danego lokalu do kosztów uzyskania przychodów (kosztów reprezentacji) w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie prawnym obowiązującym w 2003 r.

I FSK 576/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-24

LEX nr 475570

1. Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. będzie skuteczny tylko wtedy, gdy połączony zostanie z innymi uchybieniami Sądu zaistniałymi na etapie rozpoznania skargi lub, gdy wadliwość uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia jest tego rodzaju, że nie pozwala na kontrolę kasacyjną tego orzeczenia.

2. Podnoszenie zarzutu naruszenia art. 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej, bez powiązania go ze wskazaniem uchybienia przepisom postępowania sądowoadministracyjnego.

II FSK 378/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-22

LEX nr 500880

Art. 141 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określa jedynie elementy składowe jakie powinno zawierać uzasadnienie wyroku. Zgodnie z tym przepisem powinno ono zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Wszystkie wymienione elementy składowe posiada uzasadnienie zaskarżonego wyroku. A zatem przywołanie w skardze kasacyjnej wymienionego wyżej przepisu postępowania sądowoadministracyjnego nie może stanowić podstawy do wzruszenia zaskarżonego wyroku, jeżeli orzeczenie to spełnia wymogi w przepisie tym przewidziane.

II FSK 305/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-22

LEX nr 475582

Nie mogą stanowić podstawy skargi kasacyjnej zarzuty naruszenia przepisów postępowania przez organy administracji publicznej prowadzące postępowanie zakończone wydaniem ostatecznej decyzji stanowiącej przedmiot skargi. Adresatem norm zawartych w art. 70 § 1 i art. 53 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej nie jest sąd administracyjny, a organy prowadzące postępowania.

II OSK 395/07 postanow. NSA W-wa 2008-04-22

LEX nr 466159

Sformułowanie zarzutów pod adresem zaskarżonego orzeczenia nie może być ogólnikowe. W szczególności nie można się ograniczać do stwierdzenia, że sąd pierwszej instancji naruszył prawo materialne przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub, że naruszył przepisy postępowania, w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Formułując taki zarzut należy określić, poprzez wskazanie oznaczenia liczbowego i aktu normatywnego, w którym został zawarty dany przepis, jaki konkretny przepis prawa został naruszony. Przy tym, jeżeli przepis, którego zarzut dotyczy zawiera kilka czy kilkanaście unormowań (norm prawnych), to trzeba wyraźnie zaznaczyć, która z tych norm została naruszona. Ogólnikowe powołanie się na taki artykuł stanowi naruszenie wymagań konstrukcyjnych skargi, ponieważ nie można w takim wypadku ustalić granic zaskarżenia. Tym samym uchybienie powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na zasadzie art. 178 p.p.s.a.

II OSK 434/07 postanow. NSA W-wa 2008-04-22

LEX nr 466158

1. Braki w zakresie wymagań materialnych skargi kasacyjnej nie podlegają sanacji, co w konsekwencji czyni tę skargę niedopuszczalną.

2. Jeżeli skarga kasacyjna nie wskazuje żadnej z ustawowych, a wymienionych właśnie w art. 174 p.p.s.a. podstaw kasacyjnych, stanowi to samodzielną przesłankę odrzucenia skargi kasacyjnej.

II FSK 326/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-18

LEX nr 471244

Nie można uzasadniać zarzutów naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię wyłącznie polemiką z dokonaną przez Sąd administracyjny pierwszej instancji oceną - co do zgodności z prawem - oceny stanu faktycznego sprawy dokonanej przez organy podatkowe.

I FSK 506/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-18

LEX nr 469719

Mierzenie podstaw kasacyjnych, czy wyprowadzanie z treści uzasadnienia skargi kasacyjnej, jej dalszych podstaw jest niedopuszczalne.

I FSK 581/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-17

LEX nr 483694

Podstawą skargi kasacyjnej wymienioną w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. mogą być w zasadzie przepisy regulujące proces dochodzenia do rozstrzygnięcia przez Sąd, a przepisy określające samo rozstrzygnięcie tylko w przypadku nadania rozstrzygnięciu innej niż przewidziana w przepisie formuły, jak np. odrzucenie skargi, mimo jej merytorycznego rozpoznania.

II FSK 336/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-15

LEX nr 471228

Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy może stanowić skuteczną podstawę zarzutu skargi kasacyjnej w rozumieniu art. 174 punkt 2 p.p.s.a., o ile dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego, a nie postępowania przed organami podatkowymi.

II GSK 41/08 postanow. NSA W-wa 2008-04-15

LEX nr 465936

"Dokonanie wadliwych ustaleń faktycznych" nie mieści się w żadnej z podstaw kasacyjnych wymienionych w art. 174 p.p.s.a.

II GSK 18/08 wyrok NSA W-wa 2008-04-11

LEX nr 505376

1. Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może być skutecznie uzasadniony próbą zwalczania ustaleń faktycznych, bowiem próba taka mogłaby ewentualnie odnieść zamierzony skutek wyłącznie w ramach drugiej podstawy kasacyjnej przewidzianej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

2. Organ administracji nie był właściwy do dokonania samodzielnych ustaleń, iż osoba prowadząca pojazd mimo zawartej z nią umowy cywilnoprawnej była w rzeczywistości pracownikiem w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, gdyż do takich ustaleń właściwy jest wyłącznie sąd powszechny (sąd pracy).

II FSK 335/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-11

LEX nr 471229

1. Zasada domniemania niewinności, sformułowana w art. 42 ust. 3 Konstytucji, odnosi się bezpośrednio do postępowania karnego. Nie można wskazanej normy konstytucyjnej odnosić do postępowania podatkowego, czy sądowo-administracyjnego.

2. Ustalenia faktyczne przyjęte przez Sąd wojewódzki za podstawę orzeczenia można podważać jedynie przy pomocy stosownych zarzutów procesowych. Niedopuszczalne jest kwestionowanie stanu faktycznego sprawy uwzględnionego w wyroku Sądu I instancji przy pomocy materialnoprawnych podstaw zaskarżenia

II OSK 374/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-10

LEX nr 468574

1. Ewentualne naruszenie art. 111 § 2 p.p.s.a. nie jest uchybieniem mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Połączenie dwóch oddzielnych spraw w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia nie oznacza, że takie połączenie tworzy z tych spraw jedną nową sprawę. Połączenie podyktowane względami technicznymi i ekonomią procesową nie pozbawia połączonych spraw ich odrębności i nie zmienia faktu, że łącznie rozpoznawane i rozstrzygane sprawy są nadal dwiema samodzielnymi sprawami.

2. Istnienie legitymacji skargowej podlega badaniu przez sąd administracyjny. Stwierdzenie jej braku u skarżącego powoduje oddalenie skargi w wyroku, nie zaś jej odrzucenie. Oddalenie skargi nie dotyczy natomiast takich sytuacji, kiedy skargę wnosi podmiot, który nie mieści się w żadnej kategorii podmiotów określonych w art. 50 § 1 i 2 p.p.s.a.

(...)

I FSK 232/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-10

LEX nr 480247

Skuteczne wniesienie zarzutu na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. wymaga dowiedzenia istnienia związku przyczynowego między wspomnianym naruszeniem a treścią rozstrzygnięcia, polegającego na tym, że gdyby do tego uchybienia nie doszło, to treść rozstrzygnięcia podjętego wyrokiem byłaby inna.

I FSK 277/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-08

LEX nr 481336

1. Art. 3 p.p.s.a. w istocie nie zawiera samodzielnej treści normatywnej, określa jedynie zakres postępowania sądowoadministracyjnego. Nie może więc, bez powiązania z innymi przepisami proceduralnymi, być podstawą zarzutu kasacyjnego z art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

2. Wskazana w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. alternatywna konstrukcja postaci naruszenia prawa materialnego wyklucza możliwość równoczesnego uchybienia przez Sąd prawu materialnemu w obu przewidzianych w powołanym przepisie postaciach. Wynika to bowiem z faktu, że obie kategorie naruszenia prawa materialnego nie mogą zachodzić jednocześnie; albo przepis niewłaściwe zinterpretowano, albo niewłaściwie zastosowano.

II GSK 352/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-08

LEX nr 480208

1. Jeżeli strona nie tyle kwestionuje sposób w jaki sąd przedstawił stan faktyczny sprawy, ale zmierza do podważenia prawidłowości ustalenia tego stanu faktycznego - zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. może być skutecznie skontrolowany przez Naczelny Sąd Administracyjny jedynie gdy strona powiąże ten zarzut z innymi uchybieniami zaistniałymi przy rozpoznawaniu sprawy. Jeżeli jednak strona podnosi, że uzasadnienie nie posiada przewidzianych artykułem 141 § 4 p.p.s.a. elementów - zarzut naruszenia tego przepisu może być samodzielną podstawą skargi kasacyjnej.

2. Sąd I instancji kontrolując legalność postanowienia wydanego na podstawie art. 113 § 2 k.p.a. nie może sam dokonywać wyjaśnienia treści decyzji.

II GSK 364/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-04

LEX nr 480206

1. Naruszenie prawa może polegać także na zaniechaniu zastosowania przepisu, który w określonym stanie faktycznym powinien być zastosowany. W takim wypadku w skardze kasacyjnej należy wskazać pominięty przepis i uzasadnić, dlaczego winien on lec u podstaw kwestionowanego rozstrzygnięcia.

2. Zarówno "podobieństwo" znaków towarowych, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t., jak i "zasady współżycia społecznego", o których stanowi art. 8 pkt 1 u.z.t., są zarówno kategorią faktyczną, jak i prawną.

II FSK 285/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-02

LEX nr 475576

1. Art. 247 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji jedynie wtedy, gdy przepis prawa materialnego wprost stanowi, że określona w nim wadliwość decyzji skutkuje sankcją nieważności.

2. Formułowanie zarzutów naruszenia prawa materialnego nie może być ogólnikowe, musi odnosić się do konkretnej jednostki redakcyjnej i pozostawać w związku z wynikiem sprawa.

I FSK 1484/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-01

LEX nr 475545

Ocena w postępowaniu kasacyjnym zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego przez ich niewłaściwe zastosowanie lub błędną wykładnię jest, bowiem możliwa tylko na tle niewadliwie ustalonego stanu faktycznego, który jest objęty hipotezą normy prawnej, względnie, gdy naruszenie przepisów postępowania nie jest objęte zarzutami kasacyjnymi.

I OSK 553/07 wyrok NSA W-wa 2008-04-01

LEX nr 466173

Błędna wykładnia przepisu prawa ma miejsce wówczas, gdy sąd dokonuje niewłaściwej jego interpretacji, czyli takiej, która nie odpowiada żadnej z dopuszczalnych reguł wykładni prawa.

II FSK 200/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-28

LEX nr 471402

1. Ewentualna niewłaściwa ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego, polegająca na uznaniu bądź braku uznania istnienia określonego stanu faktycznego, nie może stanowić naruszenia prawa materialnego i jako taka nie stanowi podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a. Wadliwość ustalonego stanu faktycznego jest zawsze rezultatem uchybienia procesowego, które może być skutecznie kwestionowane jedynie w ramach drugiej podstawy skargi kasacyjnej przewidzianej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. W takim wypadku spór nie dotyczy bowiem prawidłowego zastosowania przepisu prawa materialnego, czy też błędnej jego wykładni, ale jest sporem o fakty.

2. Zarzut wadliwego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia może okazać się zasadny jedynie wówczas, gdy z powodu braku w uzasadnieniu elementów wymienionych w przepisie art. 141 § 4 p.p.s.a. zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. To, czy w istocie sprawa została wadliwie, czy prawidłowo rozstrzygnięta nie zależy od tego, jak zostało napisane uzasadnienie, o ile spełnia ono minimum stawianych wymogów. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w art. 184 p.p.s.a., w myśl którego Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, także wtedy, gdy mimo błędnego uzasadnienia orzeczenie odpowiada prawu.

I OSK 564/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-27

LEX nr 505426

W procedurze sądowoadministracyjnej sąd bada legalność aktów lub czynności administracji, z czego wynika, iż sam nie ustala faktów sprawy, a jedynie ocenia, jak z tego obowiązku wywiązały się organy administracji. Z tego względu sąd administracyjny nie może bezpośrednio naruszyć przepisów k.p.a., gdyż ich nie stosuje. Niewłaściwie jest zatem sformułowany zarzut skargi kasacyjnej przez podanie, że Sąd naruszył przepisy postępowania administracyjnego, przy jednoczesnym powołaniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 58 § 1 k.p.a.

I OSK 471/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-27

LEX nr 477267

Nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 P.p.s.a. uregulowanie zawarte w treści art. 151 p.p.s.a. Zastosowanie tej normy stanowi bowiem jedynie wynik kontroli przez sąd legalności zaskarżonych aktów. Oddalenie zatem w części przez sąd I instancji skargi było konsekwencją zastosowania innych przepisów postępowania sądowego. Brak zatem wskazania innych przepisów p.p.s.a. w związku z zarzutem naruszenia art. 151 p.p.s.a. nie może wywołać zamierzonego rezultatu w postaci jego uwzględnienia. Podkreślenia wymaga także, iż jeżeli sąd I instancji w części, w stosunku do której oddalił skargę, nie dostrzegł naruszenia przez organ administracji przepisów k.p.a., nie oznacza to, że sąd przepisy te naruszył, lecz że doszło do naruszenia przez sąd art. 151 i art. 145 § . 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., a także art. 1 § . 2 i art. 3 § 2 p.u.s.a.

II FSK 171/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-27

LEX nr 466176

Skoro pełnomocnik upatruje błędów w sprawie w braku weryfikacji zakresu żądania strony, to powinien wskazać przepis, który taki obowiązek ustanawia, a następnie zarzucić jego niezastosowanie przez organy podatkowe i bierność Sądu I instancji przy kontroli legalności decyzji w tym zakresie. Powołanie ogólnych zasad postępowania podatkowego jest niewystarczające, skoro Ordynacja podatkowa przewiduje szczegółowy tryb uzupełniania braków formalnych podania.

I FSK 416/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-27

LEX nr 465741

Zarzutami naruszenia prawa materialnego nie można zwalczać ustaleń faktycznych.

I GSK 797/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-19

LEX nr 577407

W sytuacji, gdy zarzuty skargi kasacyjnej wskazują, iż uzasadnienie zaskarżanego wyroku nie pozwala stronie na skuteczne wdanie się w spór i uniemożliwia dokonanie kontroli przez sąd kasacyjny, wystarczającym jest - w ramach zarzutu naruszenia przepisów postępowania - oparcie skargi kasacyjnej na art. 141 § 4 p.p.s.a. Jeżeli jednak argumentacja zarzutu wadliwości uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jednoznacznie wskazuje, że strona zmierza do zarzucenia sądowi I instancji dokonania wadliwej oceny prawidłowości zastosowania przez organ przepisów postępowania administracyjnego to zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. może być skutecznie skontrolowany przez Naczelny Sąd Administracyjny jedynie gdy strona powiąże ten zarzut z konkretnym przepisem procedury administracyjnej.

II FSK 1869/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-18

LEX nr 471405

1. Jeżeli nie było wątpliwości co do braku istnienia stosunku prawnego z uwagi na obiektywne okoliczności wskazujące na brak mocy wiążącej umowy to organy prowadzące postępowanie miały prawo samodzielnie uznać, iż badany przez nie stosunek prawny nie istniał i nie wywoływał żadnych skutków prawnopodatkowych.

2. Zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym realizuje wiele szczegółowych przepisów Ordynacji podatkowej. Aby więc skutecznie sformułować zarzut jej naruszenia należy wskazać nie tylko na ten przepis ale także na konkretny element stanu faktycznego oraz odpowiadającą mu hipotezę normy procesowej, której nie podporządkował się organ podatkowy prowadzący postępowanie. Brak ich łącznego wskazania uniemożliwia kontrolę zgodności z prawem zaskarżonej decyzji przez sąd pierwszej instancji, a w konsekwencji, zgodnie z treścią art. 183 § 1 p.p.s.a., kontrolę kasacyjną zaskarżonego orzeczenia.

II OSK 229/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-13

LEX nr 505253

Podstawą skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. jest naruszenie przez sąd przepisów postępowania sądowoadministracyjnego w sposób, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II OSK 223/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-13

LEX nr 505250

1. Przepis art. 44 k.p.a. odnoszący się do fikcji prawnej doręczenia pisma (decyzji) jak i art. 129 § 2 k.p.a. odnoszący się do terminu wniesienia odwołania są niewątpliwie normami prawa procesowego. Skoro więc są to przepisy procesowe w ramach postępowania administracyjnego to nie można w takiej sytuacji zgłosić wobec nich zarzutu naruszenia prawa materialnego, w trybie art. 174 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi chociażby stanowiły podstawę kwestionowanego rozstrzygnięcia.

2. Błędne nazwanie naruszenia przepisów postępowania naruszeniem prawa materialnego nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że przez wskazanie konkretnego przepisu proceduralnego zostały określone granice skargi kasacyjnej.

II OSK 214/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-13

LEX nr 468753

1. Fakt doręczenia wyroku Sądu I instancji bezpośrednio skarżącemu, a nie jego pełnomocnikowi, jest niewątpliwie naruszeniem przepisów postępowania sądowego tj. art. 67 § 5 p.p.s.a. lecz nie ma ono żadnego wpływu na wynik sprawy, jeżeli mimo tego uchybienia został zachowany termin do wniesienia skargi kasacyjnej.

2. Postanowienie wydane w trybie przepisu art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r. organ może skierować do właściciela (wspólnoty mieszkaniowej reprezentowanej przez zarząd) lub zarządcy obiektu budowlanego. Wybór któregoś z tych podmiotów nie należy do uznania organu. Wskazanie podmiotów zobowiązanych do złożenia ekspertyzy o jakiej mowa w art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r. wiąże się przede wszystkim ze sposobem zarządzania nieruchomością wspólną.

3. Zarządcą obiektu budowlanego będzie każdy podmiot, który zajmuje się szeroko pojętym administrowaniem nieruchomością. Może to być podmiot sprawujący stały zarząd lub zawodowy zarządca nieruchomości działający na zasadach art. 184 i następnych ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 261, poz. 2603). Wreszcie, będzie nim każdy, kto na podstawie umowy zawartej z właścicielem danego obiektu budowlanego sprawuje czynności wchodzące w zakres administrowania nieruchomością.

I FSK 422/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-12

LEX nr 465760

Brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

I GSK 717/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-05

LEX nr 577406

Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może być skutecznie uzasadniony próbą zwalczania ustaleń stany faktycznego sprawy, bowiem próba taka mogłaby ewentualnie odnieść zamierzony skutek wyłącznie w ramach drugiej podstawy kasacyjnej (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.). Gdy strona zamierza kwestionować stan faktyczny, przyjęty przy wyrokowaniu przez sąd I instancji niezbędne jest oparcie skargi kasacyjnej na podstawie naruszenia przepisów postępowania.

I FSK 414/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-05

LEX nr 465742

Skoro przepisy Ordynacji podatkowej nie mogły znaleźć zastosowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym, to Sąd I instancji nie mógł im uchybić przy podejmowaniu zaskarżonego wyroku.

I FSK 430/07 wyrok NSA W-wa 2008-03-05

LEX nr 465735

Można wyobrazić sobie sytuację, gdy do wadliwego zastosowania prawa materialnego doszło li tylko i wyłącznie z racji jego błędnego zastosowania.

I OSK 764/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-29

LEX nr 443689

Naruszenie prawa materialnego nie może polegać na wadliwym (kwestionowanym przez stronę) ustaleniu faktu. Ustalenie rzeczywistej treści stosunku pracy leży w sferze okoliczności faktycznych sprawy, które mogą być podważone w skardze kasacyjnej wyłącznie w drodze zarzutu naruszenia prawa procesowego.

II FSK 1771/06 wyrok NSA W-wa 2008-02-27

LEX nr 487991

Zarzut wadliwego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia może okazać się zasadny jedynie wówczas, gdy z powodu braku w uzasadnieniu elementów wymienionych w tym przepisie zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. Jednocześnie należy zauważyć, że to, czy w istocie sprawa została wadliwie, czy prawidłowo rozstrzygnięta nie zależy od tego jak zostało napisane uzasadnienie.

I OSK 1447/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-27

LEX nr 391744

Artykuł 3 § 1 p.p.s.a. w istocie nie zawiera samodzielnej treści normatywnej ponad to, co wynika z art. 1 p.p.s.a. i art. 1 § 1 p.u.s.a. W takim zakresie przepis ten należy zaliczyć do przepisów, które regulują prawo do sądu. Nie może on zatem stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej.

I FSK 135/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-20

LEX nr 466140

1. Z zasady związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej należy wywieść, że skoro w skardze kasacyjnej podniesiono alternatywnie dwa zarzuty, przy czym jeden z nich jest postawiony w sposób zasadniczy - kategoryczny, a drugi ma w stosunku do niego charakter subsydiarny, tzn. że w zamyśle strony skarżącej, ma być rozpoznany przez Sąd kasacyjny w razie nieuwzględnienia zarzutu pierwszego, kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego ograniczona jest do zbadania, czy uzasadniony jest zarzut postawiony kategorycznie, pomijając ocenę zaskarżonego orzeczenia pod kątem naruszenia przepisów zawartych w zarzucie określonym, jako zarzut ewentualny.

2. Kwestionowanie wyniku sądowej kontroli ustaleń faktycznych sformułowanych przez organy podatkowe nie jest dopuszczalne w ramach zarzutu naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a.

3. Przypisywanie sądowi I instancji obowiązku samodzielnego formułowania podstawy faktycznej rozstrzygnięcia podatkowego jest błędne, ponieważ sąd ten nie rozstrzyga sprawy podatkowej, lecz rozpoznaje skargę na decyzję wydaną przez organ podatkowy drugiej instancji. Brak natomiast związania zarzutami i wnioskami skargi oznacza, że sąd bada w pełnym zakresie zgodność z prawem zaskarżonego aktu i może uwzględnić skargę z powodu uchybień innych od podniesionych w skardze.

(...)

I FSK 272/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-13

LEX nr 471058

Skoro wszczęcie egzekucji ze względu na treść art. 26 § 5 pkt 1 u.p.e.a. następuje z chwilą doręczenia zobowiązanemu tytułu wykonawczego, a doręczenie tytułu wykonawczego wystawionego na spółkę cywilną jednemu ze wspólników tej spółki w świetle art. 865 § 2 i art. 866 k.c. nie można uznać za nieskuteczne, tym bardziej, że okoliczność ta nie uniemożliwia drugiemu wspólnikowi powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na przesłanki umorzenia egzekucji określone w art. 59 u.p.e.a. to uznanie przez WSA, że brak doręczenia drugiemu wspólnikowi tytułu wykonawczego pozbawia go możliwości wniesienia zarzutów trudno w tej sprawie uznać za okoliczność mogącą mieć istotny wpływ na wynik tej sprawy.

II FSK 1628/06 postanow. NSA W-wa 2008-02-13

LEX nr 471041

Art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8 poz. 65 ze zm.) nie może być uznany za przepis prawa materialnego. Określa on bowiem jedynie przepadki, w których organ kontroli skarbowej kończy postępowanie kontrolne wynikiem kontroli. Jest to więc przepis procesowy, którego naruszenie przez Sąd pierwszej instancji może stanowić podstawę kasacyjną przewidzianą w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. a nie w pkt 1 tego artykułu.

II OSK 1623/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-13

LEX nr 453419

1. Jeżeli zdaniem strony skarżącej, sąd pierwszej instancji naruszył przepisy postępowania, wniesiony środek odwoławczy powinien wykazać bezpośredni związek pomiędzy naruszeniem określonego przepisu postępowania a wynikiem sprawy.

2. Jako niewłaściwie zastosowany może być uznany jedynie taki przepis prawa materialnego, którego treść została prawidłowo ustalona przez sąd.

II FSK 1699/06 wyrok NSA W-wa 2008-02-08

LEX nr 471484

Ocena zasadności zarzutów naruszenia prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego, ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, który strona wnosząca skargę kasacyjną uznaje za prawidłowy.

II GSK 393/07 wyrok NSA W-wa 2008-02-07

LEX nr 471114

Przepis art. 174 pkt 2 p.p.s.a. nie przewiduje formy "rażącego" naruszenia przepisów postępowania.

II FSK 1615/06 wyrok NSA W-wa 2008-02-05

LEX nr 471060

Naruszenie którejkolwiek z zasad ogólnych podobnie jak i innych przepisów administracyjnego postępowania egzekucyjnego należy rozpatrywać w kategoriach naruszenia prawa procesowego a nie materialnego.

II FSK 1542/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-31

LEX nr 471031

W sytuacji gdy wojewódzki sąd administracyjny nie oceniał skarżonej decyzji, wydanej w postępowaniu "wznowieniowym", w aspekcie zgodności z powołanymi przez skarżącego przepisami, to rozpoznanie podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów, dotyczących naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z naruszeniem art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930) doprowadziłoby do bezpośredniej oceny przez NSA zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, a to prowadziłoby do naruszenia postanowień art. 3 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) określających zakres kognicji tego sądu.

II FSK 1664/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-30

LEX nr 471469

Użycie przez ustawodawcę słowa "wpływ" w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. oznacza, że pomiędzy uchybieniem procesowym, a wydanym w sprawie orzeczeniem podlegającym zaskarżeniu powinien zachodzić związek przyczynowy. Związek ten nie musi być realny, wystarczy, że zaistniała hipotetyczna możliwość odmiennego wyniku sprawy.

II FSK 1603/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-29

LEX nr 456691

Zarzut błędnej wykładni zakwalifikowany do podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. może dotyczyć jedynie przepisów prawa materialnego. Za takie należy uznać przepisy regulujące bezpośrednio stosunki administracyjnoprawne (określające zachowanie przedmiotów) oraz roszczenia wynikające z tych stosunków (nakładają obowiązki i przyznają prawa lub uprawnienia). Przepisami prawa procesowego są zaś normy instrumentalne, które określają drogę i sposób dochodzenia uprawnień wynikających z norm materialnoprawnych. Zarzut błędnej wykładni przepisów prawa materialnego, które stanowią materialną podstawę rozstrzygnięcia administracyjnego - określają przesłanki kształtujące treść stosunku prawnego. Art. 208 o.p. nie spełnia tego kryterium.

II FSK 1602/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-25

LEX nr 471299

W sytuacji gdy dokonana przez wojewódzki sąd administracyjny kontrola dotyczyła kwestii związanych z procesem stosowania prawa w postępowaniu podatkowym, a więc tego, czy organ podatkowy dokonał prawidłowych ustaleń, co do obowiązywania zaskarżonej normy prawnej, czy normę tę właściwe interpretował i nie naruszył zasad ustalenia określonych faktów za udowodnione to bezzasadne jest wskazanie w skardze kasacyjnej na naruszenie przez wojewódzki sąd administracyjny przepisów k.p.a., które na mocy art. 3 § 1 pkt 2 k.p.a. nie mają zastosowania w sprawach uregulowanych w o.p., a więc w sprawach podatkowych.

I FSK 108/07 wyrok NSA W-wa 2008-01-22

LEX nr 462921

Skoro fakt obowiązywania umowy leasingowej wymagał dokonania ustaleń faktycznych podlegających regułom procesowym określonym w Ordynacji podatkowej, to zaakceptowane jako prawidłowe i przyjęte jako podstawa do orzekania, ustalenie faktyczne, iż umowa obowiązywała, jak również ustalenie co do wysokości podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT rat leasingowych, nie mogą być podważane zarzutami naruszenia prawa materialnego w ramach podstawy kasacyjnej wskazanej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

II FSK 1418/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-18

LEX nr 488002

Skuteczne podniesienie zarzutu uchybienie wymogom, art. 141 § 4 p.p.s.a. nie jest uzależnione od konieczności wykazania w skardze kasacyjnej jego możliwego wpływu na wynik sprawy, natomiast wymaga wykazania, że uzasadnienie wyroku utrudnia lub wyklucza rzeczowe przedstawienie zarzutów merytorycznych.

II FSK 1700/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-18

LEX nr 471483

1. Za brak rozpatrzenia sprawy w oparciu o cały materiał dowodowy, zgromadzony przez organy podatkowe, nie może być uznana odmienna interpretacja dowodów zebranych w sprawie, przy jednoczesnym zaniechaniu wykazania, iż ocena przyjęta przez Wojewódzki Sąd Administracyjny za podstawę rozstrzygnięcia, na przykład przekracza granicę swobodnej oceny dowodów, którą wyznacza czynnik logiczny i ustawowy, zasady doświadczenia życiowego, aktualny stan wiedzy, stan świadomości prawnej i dominujących poglądów judykatury i doktryny.

2. Zarzut wadliwego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia może okazać się zasadny jedynie wówczas gdy z powodu braku w uzasadnieniu elementów wymienionych art. 141 § 4 p.p.s.a. zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. To, czy w istocie sprawa została wadliwie, czy prawidłowo rozstrzygnięta nie zależy od tego, jak zostało napisane uzasadnienie, co znajduje potwierdzenie w art. 184 p.p.s.a.

3. Ewentualna niewłaściwa ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego, polegająca na uznaniu bądź braku uznania istnienia określonego stanu faktycznego, nie może stanowić naruszenia prawa materialnego i jako taka nie stanowi podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

VIII SA/Wa 584/07 wyrok wsa 2008-01-16

w Warszawie

LEX nr 469229

Naruszenie prawa materialnego może nastąpić w dwojaki sposób: poprzez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Pierwszy sposób naruszenia prawa materialnego polega na mylnym zrozumieniu treści zastosowanego przepisu. Naruszenie prawa przez niewłaściwe jego zastosowanie, to kwestia prawidłowego odniesienia normy prawa materialnego do ustalonego stanu faktycznego z hipotezą odnośnej normy prawnej i poddanie tego stanu ocenie prawnej na podstawie treści tej normy.

I OSK 1945/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-16

LEX nr 443687

K.p.a. jest aktem prawa procesowego, regulującym zasady postępowania przed organami administracji. Jego przepisy, a zwłaszcza te, które dotyczą trybów wzruszenia decyzji ostatecznej, jednak nie stają się przez to prawem materialnym w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a. Pozostają one nadal przepisami procesowymi, w świetle których wojewódzkie sądy administracyjne oceniają postępowanie organów administracji.

II FSK 1544/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-09

LEX nr 469274

Z błędną wykładnią mielibyśmy do czynienia jedynie wówczas, gdyby przepis ten wywołał jakieś wątpliwości co do jego rozumienia, skutkujące podjęciem odpowiednich zabiegów interpretacyjnych.

II FSK 1548/06 wyrok NSA W-wa 2008-01-08

LEX nr 470989

Przepisy prawa ustrojowego, a do tej kategorii należy przepis art. 1 § 1 i 2 p.u.s.a., mogą stanowić podstawę zarzutu naruszenia przepisów postępowania.

II OSK 1523/07 wyrok NSA W-wa 2007-12-20

LEX nr 443749

Podstawy skargi kasacyjnej mogą dotyczyć zarówno przepisów, które sąd wskazał jako przepisy, które miały zastosowanie w toku rozpoznawania sprawy, jak też przepisy, które powinny być stosowane w toku rozpoznawania sprawy, choć nie zostały przez sąd wskazane, a naruszenie przepisów postępowania może odnosić się zarówno do przepisów regulujących postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym, jak i do przepisów regulujących postępowanie przed organami administracji publicznej.

I OSK 1868/06 wyrok NSA W-wa 2007-12-19

LEX nr 417759

Fakt, że uzasadnienie następuje już po wydaniu orzeczenia oznacza tylko, że sama czynność uzasadnienia nie może wpłynąć na treść orzeczenia. Nie oznacza to jednak, że uzasadnienie - rozumiane jako rezultat tej czynności - sporządzone z uchybieniem zasad określonych w art. 141 § 4 p.p.s.a. nie może stanowić naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

I OSK 306/07 wyrok NSA W-wa 2007-12-12

LEX nr 340423

Zgodnie z art. 138 p.p.s.a. sentencja wyroku powinna zawierać m.in. rozstrzygnięcie sądu, co w powiązaniu z unormowaniem zawartym w art. 134 § 1 p.p.s.a. oznacza, że musi to być rozstrzygnięcie zupełne, a więc takie, które obejmuje całość rozpoznanej przez sąd sprawy. Z tego względu, rozstrzygnięcie o niezgodności z prawem zawartego w zaskarżonej decyzji orzeczenia jedynie co do terminu początkowego przyznanego stronie świadczenia, przy jednoczesnym braku wypowiedzi sądu co do legalności pozostałej części tej decyzji, jest naruszeniem przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

I GSK 236/07 wyrok NSA W-wa 2007-12-05

LEX nr 423569

Dopuszczalne jest zarzucenie w ramach podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. obydwu form naruszenia prawa materialnego, w sytuacji gdy niewłaściwe zastosowanie przepisu prawa było konsekwencją jego błędnej wykładni.

II OSK 573/07 wyrok NSA W-wa 2007-11-22

LEX nr 463525

Przepis art. 141 § 1 p.p.s.a. określający termin instrukcyjny dla sądu nie może stanowić podstawy skargi kasacyjnej również w sytuacji, kiedy doszłoby do jego naruszenia przez sąd.

II FSK 1251/06 wyrok NSA W-wa 2007-11-22

LEX nr 450065

Pojęcie przepisów postępowania o jakim mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. należy rozumieć jako przepisy postępowania sądowoadministracyjnego bądź w ich powiązaniu z przepisami postępowania podatkowego. Nie mogą być podstawą zarzutu naruszenia przepisów postępowania wyłącznie zarzuty naruszenia przepisów postępowania podatkowego, albowiem ich adresatem są organy podatkowe, a nie sąd pierwszej instancji, który przecież postępowania podatkowego nie prowadzi, a tyko ocenia postępowanie podatkowe prowadzone przez organy podatkowe.

I FSK 1464/06 wyrok NSA W-wa 2007-11-22

LEX nr 313665

W związku z tym, że przepis art. 14 § 3 o.p. określa konsekwencje zastosowania się przez osoby w nim wymienione do interpretacji urzędowych prawa podatkowego, a więc do wykładni prawa podatkowego dokonanej przez uprawnione organy należy uznać, że jest to przepis mieszany, a więc, że ma on charakter zarówno materialnoprawny jak i procesowy. Charakter procesowy tego przepisu wiąże się z zasadą zaufania określoną art. 121 § 1 o.p. Ze względu na mieszany charakter tego przepisu przyjąć należy, że naruszenie tego przepisu mieści się także w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

II GSK 223/07 wyrok NSA W-wa 2007-11-20

LEX nr 494073

Próba uzupełnienia podstawy kasacyjnej poprzez sformułowanie na rozprawie nowych zarzutów składających się na podstawę kasacyjną wymienioną w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. jest niedopuszczalna.

I FSK 1415/06 wyrok NSA W-wa 2007-11-16

LEX nr 420685

Kwestia charakteru zobowiązania, w realizacji którego następuje wydanie towaru, wobec braku definicji "sprzedaży o charakterze ciągłym" w prawie podatkowym, nie należy do sfery prawa materialnego, lecz dotyczy ustaleń faktycznych regulowanych przepisami postępowania.

I SA/Go 692/07 wyrok wsa 2007-11-15

w Gorzowie Wielkopolskim

LEX nr 468997

1. W postępowaniu prowadzonym w trybie art. 20 ust. 1 i ust. 3 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych inicjatywa dowodowa obciąża tę stronę postępowania, która z określonych okoliczności wywodzi skutki prawne.

2. Naruszającym zasadę wyrażoną w normie prawnej z art. 133 § 1 p.p.s.a. jest samodzielne ustalenie przez sąd stanu faktycznego sprawy na podstawie dowodów i faktów, które nastąpiły po dniu wydania zaskarżonej decyzji przez organ odwoławczy i z tego względu nie mogły być znane temu organowi.

I FSK 1419/06 wyrok NSA W-wa 2007-11-15

LEX nr 420683

W przypadku, gdy okoliczności faktyczne sprawy sporne nie są, Sąd administracyjny nie jest zwolniony z obowiązku dokonania oceny prawidłowości subsumpcji znajdujących zastosowanie w danym przypadku regulacji materialnoprawnych. Stąd też brak takiej oceny upoważnia do zarzucania, że w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego poprzez zaniechanie przez Sąd wymaganej prawem oceny prawidłowości subsumpcji stosowanych norm materialnoprawnych.

II OSK 1385/07 wyrok NSA W-wa 2007-11-13

LEX nr 461335

Zarzutu błędnej wykładni przepisów prawa materialnego nie można wyprowadzać z przepisów, które nie były stosowane w sprawie.

II OSK 1505/06 wyrok NSA W-wa 2007-11-13

LEX nr 438621

Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa nie obejmuje zarzutu błędnej wykładni, co wynika z odmiennej treści każdego z tych pojęć i alternatywnego ujęcia każdej z postaci naruszenia prawa materialnego. Każda z tych postaci naruszeń wymaga odrębnego uzasadnienia.

I OSK 91/07 wyrok NSA W-wa 2007-11-07

LEX nr 470177

1. Jeżeli skargę kasacyjną oparto wyłącznie na podstawie naruszenia przepisów postępowania - art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., to żądanie uchylenia wyroku oraz rozpoznania skargi nie znajduje oparcia w przepisach prawa. Jednak tego rodzaju wada skargi kasacyjnej nie dyskwalifikuje jej całkowicie, a zwłaszcza nie może stanowić podstawy do odrzucenia tej skargi.

2. Można zarzucić Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. tylko wówczas, gdy Sąd ten stwierdził naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mimo to Sąd ten nie spełnił dyspozycji tej normy prawnej i nie uchylił zaskarżonej decyzji. Jeśli zaś z wyroku wynika, że Sąd pierwszej instancji nie dopatrzył się naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to Naczelny Sąd Administracyjny nie może zarzucić Sądowi pierwszej instancji naruszenia omawianego przepisu, gdyż rozstrzygnięcie jest zgodne z dyspozycją stosowanej przez Sąd pierwszej instancji normy prawnej.

II OSK 1215/07 wyrok NSA W-wa 2007-11-07

LEX nr 460511

Spór, co do potrzeby wytyczenia kwestionowanego przez skarżącego odcinka drogi w sposób ustalony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie jest w istocie sporem, co do wykładni, czy też stosowania przepisów prawa materialnego, lecz sporem o fakty, które uzasadniają lub nie takie, a nie inne ustalenie przebiegu tej drogi.

I FSK 1392/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-30

LEX nr 418529

Uzasadnienie wyroku jest w istocie rzeczy instytucją wtórną w stosunku do postępowania przeprowadzonego przed sądem administracyjnym. Sprowadza się ono bowiem do rekapitulacji jego przebiegu i prezentacji stanowiska sądu, jakie ten zajął w sporze zaistniałym między stronami. Tym samym zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. zasadniczo nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej.

II FSK 1187/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-24

LEX nr 418927

Jeżeli sąd administracyjny pierwszej instancji nie wypowiadał się, co do sposobu interpretacji zarzuconego przepisu ustawy podatkowej a jedynie możliwości jego zastosowania, to nie sposób twierdzić, że sąd dopuścił się naruszenia prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię.

II FSK 1173/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-19

LEX nr 437947

Precyzyjnego określenia postaci naruszenia przepisów prawa materialnego w skardze kasacyjnej nie można zastępować określeniem "przez przyjęcie", albowiem czym innym jest naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię, a czym innym ich niewłaściwe zastosowanie. Brak precyzyjnego wskazania postaci naruszenia przepisów prawa materialnego uniemożliwia skontrolowanie zaskarżonego wyroku w zakresie wskazanych w nim przepisów prawa materialnego.

I FSK 1295/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-19

LEX nr 418921

Dopóki Sąd I instancji nie odniesie się do tej części ustaleń faktycznych organów podatkowych, które dotyczą ewentualnego zawieszenia lub przerwania biegu przedawnienia nie można skutecznie postawić zarzutu błędnej subsumcji art. 70 § 1, § 6 pkt 2 oraz § 7 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

II FSK 1195/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-19

LEX nr 418446

Zarzut pominięcia przez sąd części materiału dowodowego nie może być skutecznie podnoszony w ramach zarzutu naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a. Obowiązek wydania wyroku na podstawie akt sprawy oznacza jedynie zakaz wyjścia poza materiał znajdujący się w tych aktach. Przepis ten zostałby więc naruszony, gdyby sąd przesłuchał świadków albo strony.

II FSK 1206/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-17

LEX nr 418475

Strona skarżąca może skutecznie w skardze kasacyjnej zakwestionować prawidłowość sprawowanej kontroli przez sąd administracyjny pierwszej instancji, wskazując na przepisy prawa, które sąd naruszył, tj. przepisy prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a następnie powiązać zarzuty z nimi związane z odpowiednimi normami prawa procesowego, wadliwie zastosowane w postępowaniu podatkowym.

II OSK 1156/07 wyrok NSA W-wa 2007-10-11

LEX nr 400457

1. Wynikający z art. 133 § 1 p.p.s.a. obowiązek wydania przez sąd wyroku "na podstawie akt sprawy" oznacza wyłącznie zakaz wyjścia poza materiał sprawy. Nie dotyczy natomiast sytuacji, kiedy sąd oparł się przy badaniu legalności kontrolowanego aktu tylko na części akt sprawy. Zarzut pominięcia przez sąd części materiału dowodowego nie może być skutecznie podnoszony w ramach zarzutu naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a. W takiej sytuacji należałoby sądowi przedstawić zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. czy też 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

(...)

II FSK 1123/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-10

LEX nr 418471

Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może polegać na wadliwych ustaleniach stanu faktycznego. Zarzut ten powinien być sformułowany w oderwaniu od błędów w ustaleniach faktycznych i odnosić się do bezspornych okoliczności faktycznych sprawy.

II GSK 204/07 wyrok NSA W-wa 2007-10-10

LEX nr 399211

Do sytuacji, w której wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, należy zaliczyć tę, gdy to uzasadnienie nie pozwala na kontrolę kasacyjną orzeczenia. Skoro nie można odtworzyć operacji logicznej, którą przeprowadził sąd stosując określone normy prawne, to tym samym nie można ocenić, czy skład orzekający nie popełnił w swym rozumowaniu błędów.

II GSK 163/07 wyrok NSA W-wa 2007-10-10

LEX nr 399181

Podnosząc w skardze kasacyjnej zarzut, że sąd rozpoznając sprawę zastosował nie ten przepis prawa materialnego, który powinien być zastosowany, skarżący powinien wskazać przepis właściwy jako podstawę materialną i uzasadnić, dlaczego ten właśnie przepis powinien lec u podstaw kwestionowanego rozstrzygnięcia.

II FSK 1185/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-09

LEX nr 437945

Aby wykazać słuszność zarzutu błędnej wykładni prawa materialnego w skardze kasacyjnej należałoby wskazać:

- jak sąd rozumiał dany przepis,

- na czym polegał błąd sądu,

- jak ten przepis, zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, powinien być rozumiany.

Użycie sformułowania "przewrotna interpretacja", którą "nie można doprowadzić do absurdu" wskazuje na brak argumentów merytorycznych.

II FSK 1061/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-09

LEX nr 437933

Brak uruchomienia sankcji określonej w art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. nie stanowi w żadnym wypadku "samoistnego" naruszenia przepisów o postępowaniu, o którym stanowi art. 174 pkt 2 tej ustawy. Tak rozumiane naruszenie musi być zawsze konsekwencją naruszenia innych przepisów o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, niejako wynikiem odpowiednio zakwalifikowanego uchybienia natury proceduralnej, np. pominięcia materiałów zawartych w aktach sprawy lub dokonania nieprawidłowej oceny poczynionych na ich tle przez organy podatkowe ustaleń.

II FSK 1060/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-09

LEX nr 437823

Niezrozumiałe jest uzasadnienie zarzutu naruszenia art. 151 p.p.s.a. tym, że "oddalenie skargi jawi się, przy ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd w skarżonym wyroku jako co najmniej przedwczesne" w sytuacji gdy nie wskazano żadnych okoliczności, które by uzasadniały odroczenie rozprawy (art. 110 p.p.s.a.), otwarcie jej na nowo (art. 133 § 3 p.p.s.a.) bądź zawieszenie postępowania sądowego (art. 123 i n. p.p.s.a.).

I FSK 1240/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-08

LEX nr 418521

Jeśli, zdaniem strony, określony przepis prawa materialnego winien być zastosowany w stanie faktycznym ustalonym w sprawie, to w sytuacji gdy organy wydające w sprawie decyzje podatkowe nie rozważały zastosowania tego przepisu, zarzut w tym zakresie nie został podniesiony w skardze, a sąd I instancji nie odniósł się do braku rozważenia tego przepisu, strona winna zarzucić naruszenie przez ten sąd art. 134 § 1 p.p.s.a., bowiem ten przepis nakłada na sąd I instancji obowiązek dokonania kontroli legalności działalności administracji publicznej w danej sprawie administracyjnej (podatkowej) we wszystkich aspektach, bez względu na treść skargi, powołaną w niej podstawę prawną oraz zawarte w niej zarzuty i wnioski.

II FSK 1046/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-03

LEX nr 420616

Przepisy art. 145 i 148 Ordynacji podatkowej nie mają charakteru przepisów prawa materialnego. Przepisy ten stanowią element procedury obowiązującej przed organem podatkowym, a mianowicie określają, kiedy i w jaki sposób organ podatkowy może skutecznie doręczać pisma. Gdyby natomiast zarzut naruszenia tych przepisów zawarty w skardze kasacyjnej do NSA rozpatrywać w ramach podstawy wymienionej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., to również nie mógłby on doprowadzić do podważenia zaskarżonego wyroku. Adresatem norm wynikających z art. 145 i 148 Ordynacji jest organ podatkowy, a nie sąd.

II FSK 1084/06 wyrok NSA W-wa 2007-10-03

LEX nr 418513

Niewłaściwa ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego, polegająca na nieuznaniu określonego stanu faktycznego, nie może stanowić naruszenia prawa materialnego.

I FSK 1272/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-28

LEX nr 389402

Skoro zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania, w szczególności w zakresie oceny prawidłowości ustaleń organów podatkowych co do dokonywania przez stronę skarżącą sprzedaży oleju opałowego na inne cele niż opałowe i co do braku odpowiednich oświadczeń nabywców oleju, okazały się nieskuteczne, to nie mogą być nimi motywowane zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego dotyczących zastosowania odpowiedniej stawki podatkowej (§ 5 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego, Dz. U. Nr 27, poz. 269 ze zm.) i niezastosowania zwolnienia podatkowego (§ 12 rozporządzenia), a także momentu powstania obowiązku podatkowego (art. 35 ust. 6 u.p.t.u. z 1993 r.).

II FSK 1089/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-28

LEX nr 377591

Zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego są pojęciowo i jurydycznie odmienne, na co wskazuje chociażby okoliczność zamieszczenia ich w różnych częściach unormowania podstaw kasacyjnych w art. 174 p.p.s.a.; dotyczą one innych obszarów (za)stosowania prawa: na podstawie przepisów prawa procesowego ustalany i oceniany jest stan faktyczny sprawy, na podstawie przepisów podatkowego prawa materialnego organy podatkowe - dokonując subsumcji stanu faktycznego pod odpowiednie jego unormowania - weryfikują merytorycznie badane samoobliczenie podatku i wywodzą z powyższego wiążące konsekwencje podatkowe.

II FSK 1006/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-27

LEX nr 381141

Polemika z merytorycznym stanowiskiem sądu I instancji, zawarta w skardze kasacyjnej, nie może się sprowadzać wyłącznie do zarzutu naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a. W ramach tej podstawy kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest jedynie do kontroli zgodności uzasadnienia zaskarżonego wyroku z wymogami wynikającymi z powyższej normy prawnej.

I GSK 2216/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-27

LEX nr 375235

1. Wprawdzie błędne zakwalifikowanie przepisu do mającego charakter prawa materialnego, zamiast prawa procesowego, nie zwalnia samo przez się od potrzeby jego oceny, ale z kolei powoływanie się na naruszenie przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) z zasady nie może być uznane za skuteczne, jeżeli nie jest połączone z powołaniem się na naruszenie przepisów regulujących postępowanie przed sądem administracyjnym.

2. W myśl art. 32 ust. 2 Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego (załącznik do Dz. U. z 1997 r. Nr 104, poz. 662), tylko w razie gdy władze celne kraju importu dysponują dokumentem lub informacją zawierającą sugestię, że informacje podane w świadectwie przewozowym EUR-1 lub deklaracji na fakturze są nieprawdziwe, przekazują te dokumenty lub informacje władzom celnym kraju eksportu. Taki wymóg ma na celu jedynie ułatwienie władzom celnym kraju eksportu przeprowadzenia weryfikacji. Jeżeli zatem i bez przekazania tego rodzaju dokumentu czy informacji przez władze celne kraju importu władze celne kraju eksportu ustalą wyraźnie wynik weryfikacji, to jest on wiążący dla władz kraju importu.

I OSK 1909/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-21

LEX nr 441101

Skargę kasacyjną można oprzeć wyłącznie na zarzucie naruszenia normy prawnej a nie orzeczenia sądowego. Powoływanie wyroków Trybunału Konstytucyjnego lub Sądu Najwyższego może stanowić element uzasadnienia przytoczonej podstawy kasacyjnej. Nie może natomiast zastąpić prawidłowo sformułowanych podstaw kasacyjnych.

II OSK 1227/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-19

LEX nr 377389

1. W postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie zjazdu z drogi publicznej, w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego, przepisy szczególne regulujące kwestie lokalizacji i parametrów technicznych zjazdu nie mogą być podstawą wydania decyzji odmawiającej ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. W tym zakresie, na podstawie szczególnego unormowania, jakim jest przepis art. 29 ustawy o drogach publicznych, uprawnionym do wydania wiążącej decyzji jest zarządca drogi w odrębnym postępowaniu, poprzedzającym wydanie pozwolenia na budowę.

2. Dla skutecznego postawienia zarzutu rażącego naruszenia prawa stanowiącego podstawę do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nie jest wystarczające samo stwierdzenie, iż określony przepis należy rozumieć inaczej, niż to przyjął organ wydający kwestionowaną decyzję. Konieczne jest bowiem w takim wypadku wykazanie, iż dokonana w taki właśnie sposób wykładnia jest rażąco wadliwa, a więc, że zarzucane uchybienie ma charakter oczywisty, jasny i bezsporny, zaś sąd pierwszej instancji błędnie przyjął brak podstaw do wydania wyroku w oparciu o art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

I FSK 620/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-18

LEX nr 441223

Skarga kasacyjna jest wnoszona przeciwko orzeczeniu sądowemu, a nie przeciwko orzeczeniu organu administracji (art. 173 § 1 p.p.s.a.). Jej podstawy muszą więc odnosić się do orzeczenia sądowego, a nie do orzeczenia organu administracji. Nie ma w związku z tym znaczenia, że ustawodawca nie wskazał w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. literalnie, że chodzi w tym przepisie o postępowanie sądowe. Zastosował skrót myślowy, mając świadomość, że znaczenie tego przepisu jest dostatecznie jasno wyrażone także w kontekście art. 183 § 2 p.p.s.a. Tam również wymieniono wyraz "postępowanie" bez wskazania, o które postępowanie chodzi. Jednakże ustanowione w art. 183 § 2 p.p.s.a. przyczyny nieważności mogą się odnosić wyłączenie do sądu. Ponadto, skoro jest to sądowa ustawa procesowa, to zbędne jest dodatkowe kwalifikowanie w przepisach wyrazu "postępowanie" jako "postępowanie sądowe".

II FSK 1007/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-18

LEX nr 377587

1. Wśród najważniejszych wymogów materialnych (konstrukcyjnych) skargi kasacyjnej, o których mowa w art. 176 p.p.s.a., wyróżnia się przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Braki w tym zakresie nie podlegają konwalidacji, czyniąc skargę kasacyjną nieskuteczną oraz uniemożliwiając dokonanie merytorycznej oceny tego środka zaskarżenia przez sąd kasacyjny.

2. W ramach podstawy skargi kasacyjnej wynikającej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., skarżący ma obowiązek powołać przepisy postępowania sądowoadministracyjnego, którym uchybił sąd, uzasadnić ich naruszenie i wykazać, że wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zarzutu naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. bez wskazania innych naruszeń prawa procesowego nie można uznać za usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej.

II FSK 984/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-18

LEX nr 377569

1. W ramach podstawy skargi kasacyjnej wynikającej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., skarżący ma obowiązek powołać przepisy postępowania sądowoadministracyjnego, którym uchybił sąd, uzasadnić ich naruszenie, jak również wykazać, że wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

2. Dla prawnopodatkowych skutków wynikających z wykonania kontraktu w postaci powstania po stronie osoby podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu, bez znaczenia pozostaje ocena, czy umowa była zwolnieniem z długu w rozumieniu art. 508 k.c., czy też odnowieniem stosownie do art. 506 tej ustawy. Czym innym jest kwalifikacja i wynikające z tego konsekwencje postanowień umowy na gruncie prawa cywilnego, a czym innym ocena tych samych zapisów dotyczących zwolnienia z długu z punktu widzenia powstania praw i obowiązków podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

II FSK 1133/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-14

LEX nr 381119

Okoliczność, na jakich dokumentach powinien oprzeć się organ podatkowy przy ustalaniu podstawy opodatkowania to kwestia procesowa, a nie materialnoprawna.

I FSK 1156/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-13

LEX nr 389349

1. Zarzucając naruszenie przepisów postępowania, skarga kasacyjna powinna wskazać przepis prawa procesowego i wywieść, iż naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tzn. że gdyby wojewódzki sąd administracyjny, kontrolując zaskarżony akt administracyjny - pod względem zgodności z prawem - wskazanego naruszenia prawa się nie dopuścił, to wyrok - co do istoty - byłby odmienny od skarżonego.

2. Wykładnia przepisu art. 19 ust. 4 u.p.t.u. z 1993r. odnosi się także do osób korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 14 ust. 1 u.p.t.u.

I GSK 1942/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-11

LEX nr 375486

Kwestia łączenia spraw może być przedmiotem kontroli przez sąd II instancji w ramach zarzutu naruszenia art. 111 p.p.s.a. Ponieważ jednak ewentualne uchybienie temu przepisowi ma charakter naruszenia prawa procesowego, to aby uchybienie to uzasadniało uchylenie zaskarżonego wyroku, musi mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

I FSK 1171/06 wyrok NSA W-wa 2007-09-04

LEX nr 381089

Zarzut błędnej wykładni przepisów prawa materialnego polega w istocie na "mylnym rozumieniu treści określonej normy prawnej", czyli innymi słowy na "nieprawidłowym odczytaniu treści prawa".

I OSK 1134/06 wyrok NSA W-wa 2007-07-10

LEX nr 366213

W sprawie podniesiono zarzut naruszenia przepisów postępowania opierając go o "art. 174 ust. 2 p.p.s.a.". Należy zauważyć, iż powołany artykuł nie dzieli się na ustępy, lecz punkty. Naczelny Sąd Administracyjny związany granicami skargi kasacyjnej nie może domniemywać woli czy też intencji składającego skargę kasacyjną. Okoliczność ta w zestawieniu z brakiem powołania w skardze kasacyjnej żadnego z przepisów p.p.s.a., które miałby naruszyć Sąd I instancji, za to z oznaczeniem w skardze kasacyjnej szeregu przepisów k.p.a., które stosowały, czy powinny stosować organy administracji, a nie Sąd, powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może merytorycznie rozpoznać tych zarzutów.

II FSK 858/06 wyrok NSA W-wa 2007-06-26

LEX nr 394317

Zaledwie niektóre z przepisów Konstytucji RP mogą znaleźć bezpośrednie zastosowanie w postępowaniu sądowym spowodowanym skargą na rozstrzygnięcie organów administracji publicznej (np. art. 32 ust. 1, 84, 217). Zawsze jednak musi im towarzyszyć zarzut naruszenia konkretnych przepisów ustawowych. Pozostałe ustanawiają dyrektywy dla porządku prawnego w państwie.

II OSK 887/06 wyrok NSA W-wa 2007-06-21

LEX nr 344941

1. Podważenie zasadności rozstrzygnięcia wojewódzkiego sądu administracyjnego, oddalającego skargę na decyzję w przedmiocie stwierdzenia nieważności, może nastąpić w oparciu o zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.).

2. Przy stosowaniu przepisu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nie można kierować się faktami mającymi miejsce po wydaniu decyzji poddawanej ocenie, gdyż nie one decydują o tym czy doszło do rażącego naruszenia prawa.

II OSK 920/06 wyrok NSA W-wa 2007-06-21

LEX nr 344815

1. Wady decyzji, o których mówi art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. ze swojej istoty nie są wadami o charakterze procesowym lecz mają charakter materialnoprawny. Wobec tego podważenie zasadności rozstrzygnięcia wojewódzkiego sądu administracyjnego, oddalającego skargę na decyzję w przedmiocie stwierdzenia nieważności, może nastąpić w oparciu o zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.).

2. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu odsyła w swojej treści do załącznika graficznego, który winien być opisany w sposób nie budzący żadnych wątpliwości co do jego związku z decyzją. W tym przypadku to decyzja określa jaki dokument stanowi jej załącznik, a nie odwrotnie. Załącznik powinien zaś być tak opisany, aby nie powstawały wątpliwości co do jego związku z określoną decyzją.

3. Niepodpisanie adnotacji poczynionej na załączniku może być oceniane w kategoriach naruszenia prawa, które jednakże nie będzie naruszeniem kwalifikowanym, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

II FSK 236/06 wyrok NSA W-wa 2007-06-15

LEX nr 394299

Przy obecnej redakcji art. 174 p.p.s.a. przepisy prawa ustrojowego należy powoływać w ramach zarzutu naruszenia przepisów postępowania. O ile bowiem przepisy prawa materialnego regulują stosunki prawne, to prawo procesowe zawiera normy instrumentalne, służące jedynie do urzeczywistnienia norm prawnych w ścisłym tego słowa znaczeniu. Podobnie przepisy ustrojowe, jakkolwiek zawierają przesłanki, od których spełnienia zależy możliwość działania danego organu na danym obszarze, to jednak mają o tyle instrumentalny charakter, że dopiero w wyniku działania organu mogą powstawać lub być przekształcane stosunki prawne.

I OSK 982/06 wyrok NSA W-wa 2007-06-04

LEX nr 354691

Dopuszczenie nowego dowodu jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem sądu. Nawet zatem w sytuacji, gdyby dowód taki był oferowany przez stronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym, to jego nieprzeprowadzenie przez sąd, nie mogłoby być jednoznacznie oceniane jako naruszenie prawa procesowego i to naruszenie istotne, mające wpływ na wynik sprawy.

I GSK 1651/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-31

LEX nr 351091

1. Organ administracji publicznej zobligowany jest do dokonywania w języku polskim zarówno czynności ustnych, jak i do prowadzenia w tym języku dokumentacji postępowania, a to oznacza prawną powinność posługiwania się w postępowaniu administracyjnym przetłumaczonymi dokumentami.

2. Wynik badania treści dokumentu wraz z jego tłumaczeniem powinien być jednoznaczny, gdyż dopiero wówczas możliwe jest stwierdzenie, czy i w jakim zakresie przeprowadzony dowód wpływa na rozstrzygnięcie sprawy. Uchybienie temu obowiązkowi stanowi naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II GSK 12/07 postanow. NSA W-wa 2007-05-29

LEX nr 351167

1. Waga i znaczenie odrzucenia skargi powodują, że wszelkie braki orzeczenia w zakresie wskazania i wykazania podstawy prawnej rozstrzygnięcia (także niejasności w tym względzie) należy traktować jako uchybienie procesowe, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

2. Z przewidzianej w art. 5a ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 264 ze zm.) możliwości występowania organu tej Agencji czy też jej jednostek organizacyjnych w roli organu administracji publicznej w znaczeniu funkcjonalnym (co do zasady wskazana Agencja jest według art. 1 ust. 1 ustawy o utworzeniu ARiMR państwową osobą prawną) nie można jeszcze budować twierdzenia, że taką rolę organ czy jednostki organizacyjne Agencji pełnią w każdej sprawie.

3. Rolą art. 5a ust. 4 ustawy o utworzeniu ARiMR jest jedynie wskazanie organów wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, ale tylko wtedy, gdy w określonej sprawie można w ogóle przyjąć, że jest ona załatwiana w postępowaniu administracyjnym.

I OSK 1874/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-23

LEX nr 347853

1. Przepis art. 1 p.u.s.a. jest przepisem prawa ustrojowego; jego treść wyjaśnia funkcje pełnione przez sądy administracyjne, nie jest to przepis, który regulowałby postępowanie przed sądem administracyjnym. Z tej przyczyny art. 1 p.u.s.a. nie mieści się w zakresie podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

2. Naruszenie interesów faktycznych właścicieli gruntów sąsiednich lub pobliskich nie podlega ex lege ochronie prawnej określonej w art. 101 ust. 1 u.s.g.

I OSK 946/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-21

LEX nr 264825

1. Artykuł 174 pkt 1 p.p.s.a. nie przewiduje takiej podstawy skargi kasacyjnej jak rażące naruszenie prawa materialnego, nadto wymaga wskazania konkretnych przepisów, zatem określenie charakteru naruszenia jako rażące naruszenie prawa materialnego, a także tylko przykładowe wskazanie przepisów, które dzielą się na niższe jednostki redakcyjne, nie odpowiada wymogom art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

2. W sytuacji, gdy organ nadzoru ustalił, że orzeczenie Ministra Zdrowia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o przejęciu aptek na własność Państwa (Dz. U. Nr 1, poz. 1 ze zm.) nie zostało wydane, natomiast ogłoszenie Prezydium Powiatowej Rady Narodowej nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu k.p.a., to brak jest podstaw do prowadzenia postępowania nadzorczego o stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 k.p.a. i uzasadnione jest umorzenie postępowania administracyjnego w tym przedmiocie.

I OSK 887/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-18

LEX nr 346403

Jako uchybienie przepisom postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, można zarzucić sądowi naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. przez nieuwzględnienie skargi, mimo naruszenia przepisów przez organ w toku postępowania administracyjnego. Zarzuty dotyczące ustalenia stanu faktycznego i oceny dowodów, jeżeli mają stanowić podstawę kasacji, powinny być poparte odpowiednimi przepisami proceduralnymi, którym - według strony skarżącej - uchybił organ administracyjny, a których to uchybień wojewódzki sąd administracyjny nie uznał za stanowiące wystarczającą podstawę do uwzględnienia skargi.

I OSK 1247/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-14

LEX nr 342527

Przepisy p.p.s.a. nie przewidują możliwości formułowania zarzutu kasacyjnego przez niezastosowanie czy pominięcie określonej normy prawnej. Podstawa kasacyjna może dotyczyć przepisu, który został w sprawie zastosowany, a jego naruszenie przez sąd I instancji może polegać wyłącznie na błędnej wykładni albo niewłaściwym zastosowaniu.

II FSK 669/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-11

LEX nr 248845...

1. Artykuł 31 Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z dnia 23 maja 1969 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 74, poz. 439) nie stanowi źródła obowiązku lub uprawnienia określonego podmiotu. Nie reguluje stosunków prawnych. Jest to norma "instrumentalna" co uzasadnia jej przynależność do prawa procesowego, a nie materialnego.

2. W granicach sądowej kontroli działalności administracji publicznej (art. 1 p.u.s.a.) mieści się uprawnienie sądu administracyjnego do badania, czy w wystąpieniu o udzielenie informacji na podstawie art. 201 § 1 pkt 6 o.p. z powołaniem się na umowę w tym przepisie wymienioną chodzi o informację wchodzącą w zakres tej umowy.

I GSK 1414/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-09

LEX nr 351111

1. Odpowiednie zastosowanie art. 256 k.p.c. w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oznacza, iż sąd administracyjny może zażądać odpowiedniego tłumaczenia dokumentu urzędowego lub prywatnego, z którego ma przeprowadzić dowód uzupełniający w oparciu o art. 106 § 3 p.p.s.a.

2. Zarzut naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a. można uznać za usprawiedliwiony w sytuacji, kiedy sąd nie wyjaśnił w sposób adekwatny do celu, jaki wynika z treści niniejszego przepisu, dlaczego stwierdził naruszenie przez organy przepisów prawa materialnego czy przepisów prawa procesowego w stopniu, który mógłby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

3. Brak jest podstaw do twierdzenia, iż obcojęzyczny dokument bez jego urzędowego tłumaczenia na język polski nie może być uznany za dowód w sprawie.Konstatacja ta nie prowadzi do wniosku, iż organ celny zwolniony jest z obowiązku tłumaczenia na język polski obcojęzycznych dokumentów, przyjętych w poczet materiału dowodowego.

I OSK 1901/06 wyrok NSA W-wa 2007-05-09

LEX nr 342525

Jako uzasadniony należy uznać zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 174 pkt 2 oraz art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez niewskazanie przesłanek uchylenia orzeczenia wydanego w I instancji oraz wskazań co do dalszego postępowania przed organem pierwszej instancji w sytuacji gdy przyczyn takich ani nie przedstawiono w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, ani też nie wynikają one z akt, nie wiadomo zatem, czy i jakich uchybień, w przekonaniu sądu, dopuścił się organ pierwszej instancji oraz jak powinien postępować przy ponownym rozpatrywaniu sprawy, a także dlaczego sprawa ma być rozpatrywana od nowa przez ten organ, jeżeli wszystkie stwierdzone przez sąd naruszenia przepisów postępowania dotyczyły organu drugiej instancji.

I GSK 1484/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-24

LEX nr 322785

Identyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji Taryfy celnej postrzegane jest jako mieszczące się w sferze ustaleń faktycznych, które podważyć można poprzez wniesienie skargi kasacyjnej zawierającej zarzuty, składające się na drugą z podstaw kasacyjnych wymienionych w art. 174 p.p.s.a.

II FSK 493/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-20

LEX nr 354723

Nie można jednocześnie zarzucać sądowi I instancji naruszenia przepisu art. 151 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

II OSK 660/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-20

LEX nr 325277

Użycie słowa "wpływ", w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., należy rozumieć w ten sposób, że pomiędzy wydanym orzeczeniem a błędem postępowania musi zachodzić związek przyczynowy. Podmiot sporządzający w imieniu strony skargę kasacyjną zobowiązany jest do wykazania zarówno faktu naruszenia przepisów procesowych, jak i uprawdopodobnienie istnienia owego potencjalnego związku. Nie trzeba udowadniać, że gdyby nie stwierdzone w sprawie naruszenie przepisów postępowania, to jej rozstrzygnięcie byłoby inne. Wystarczy wykazać, że realnie istniała taka możliwość.

II GSK 402/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-19

LEX nr 516659

Błąd w ocenie legalności kontrolowanej przez sąd I instancji decyzji winien być powiązany z naruszeniem art. 145 p.p.s.a., czy też art. 141 § 4 p.p.s.a.

I OSK 761/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-19

LEX nr 330429

1. Uchybienie w zakresie właściwości miejscowej oceniać należy w kategoriach zwykłego naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby doprowadzić do wzruszenia zaskarżonego orzeczenia tylko wówczas, gdyby autor skargi kasacyjnej wykazał, iż uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.).

2. Zaniechanie legislacyjne w wydaniu przepisu wykonawczego nie skutkuje uchyleniem przepisu rangi ustawowej ani nie czyni go niewykonalnym.

I FSK 379/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-12

LEX nr 351007

Kwestia związku danego wydatku z przychodem, warunkująca uznanie tego wydatku za koszt uzyskania przychodu, jest elementem stanu faktycznego, a ustalenia faktyczne nie mogą być zwalczane zarzutem naruszenia prawa materialnego.

II OSK 610/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-11

LEX nr 337811

1. Granice zaskarżenia nie zawsze pokrywają się z granicami rozpoznania sprawy przez sąd, te ostatnie są często szersze od zakresu zaskarżenia. Dzięki przepisowi art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd I instancji jest zatem nie tylko uprawniony do wykroczenia poza granice zaskarżenia, lecz ma taki obowiązek. Uchybienie temu obowiązkowi stanowi natomiast naruszenie przytoczonego przepisu.

2. Artykuł 134 § 1 p.p.s.a. jest tak skonstruowany, że powoływanie się w skardze kasacyjnej na jego naruszenie musi być zawsze powiązane z przywołaniem przepisu, którego naruszenia przez organy sąd I instancji nie zauważył.

I OSK 722/06 wyrok NSA W-wa 2007-04-11

LEX nr 337021

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów (Dz. U. UE L 01.145.43) nie stanowi przepisów postępowania o jakich mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

I OSK 31/07 wyrok NSA W-wa 2007-03-28

LEX nr 327781

Stosownie do art. 174 pkt 1 p.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na naruszeniu prawa materialnego, jednak przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, nie zaś przez niezastosowanie, gdyż tej formy naruszenia prawa materialnego ustawa nie przewiduje, zwłaszcza, że niezastosowanie danego przepisu jest w istocie konsekwencją niewłaściwego zastosowania innego przepisu.

I FSK 558/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-27

LEX nr 354685

Zarzut naruszenia przepisu art. 191 o.p. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. nie może się sprowadzać jedynie do gołosłownego twierdzenia o przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów. Strona powinna wskazać, na czym polegało przekroczenie tych granic, a to oznacza, że należało określić, na czym polegał błąd w regułach logicznego rozumowaniu organów podatkowych, czy też wykazać sprzeczność rozumowania z zasadami doświadczenia życiowego, jak i wskazać na konkretne dowody, które zostały pominięte przez organ.

I FSK 338/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-27

LEX nr 354679

Warunkiem podniesienia zarzutu naruszenia przepisów k.p.c. w związku z art. 106 § 5 p.p.s.a. jest wskazanie dokumentu, z którego sąd I instancji nie przeprowadził dowodu uzupełniającego lub przeprowadził wadliwie.

II OSK 634/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-22

LEX nr 325255

Skoro uregulowanie statusu strony postępowania administracyjnego należy wywodzić z przepisów prawa materialnego, to uznać należy, że art. 28 k.p.a. oraz precyzujący go art. 29 k.p.a. są przepisami prawa materialnego.

II OSK 490/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-21

LEX nr 656475

1. Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści przepisu, niewłaściwe zastosowanie to natomiast tzw. błąd subsumcji, czyli wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

2. Rozstrzygnięcie zawarte w decyzji administracyjnej musi być sformułowane w sposób umożliwiający wykonanie decyzji dobrowolne lub przy zastosowaniu środków egzekucyjnych.

3. Decyzja administracyjna, aby można ją było uznać za prawidłową powinna nakładać na adresata obowiązki, których wykonanie jest fizycznie i prawnie możliwe. Obowiązki te powinny być również określone w sposób precyzyjny i czytelny tak aby adresat decyzji nie miał wątpliwości, jakie czynności powinien wykonać, bez potrzeby występowania do organu o wyjaśnienie wątpliwości co do treści wiążącej go decyzji.

4. W rozporządzeniu z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie dopuszczona została możliwość spełnienia warunków technicznych, w tym dotyczących bezpieczeństwa pożarowego, w inny niż wskazany w tym rozporządzeniu sposób. W konsekwencji, w sytuacji, gdy wykonanie przez stronę obowiązków, odpowiadających wymogom obowiązującego rozporządzenia, nie jest możliwe z uwagi na pewne ograniczenia architektoniczne istniejącego już budynku, organ Państwowej Straży Pożarnej powinien zastosować inne, uznane przez niego za najbardziej optymalne, rozwiązanie przeciwdziałające stwierdzonym uchybieniom.

(...)

I OSK 733/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-16

LEX nr 329117

W przypadku decyzji (postanowień) wydawanych w nadzwyczajnych trybach postępowania administracyjnego, przepisy k.p.a., w tym przepisy dotyczące stwierdzenia nieważności decyzji, pełnią rolę nie tylko przepisów prawa procesowego, ale także w pewnym zakresie rolę przepisów prawa materialnego.

II OSK 437/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-13

LEX nr 456823

Kwestia odpowiedzialności konkretnej strony postępowania administracyjnego nie mieści się w pojęciu wykładni prawa. Jest to zagadnienie stosowania prawa - podciągania ustalonego stanu faktycznego pod hipotezę normy prawa materialnego.

I OSK 1025/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-09

LEX nr 322447

To, czy ocena legalności decyzji administracyjnej była prawidłowa czy też błędna nie może być utożsamiane z naruszeniem art. 1 p.u.s.a.

I OSK 1026/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-09

LEX nr 322261

W sytuacji, gdy sąd pierwszej instancji nie przeprowadził żadnego dowodu w trybie art. 106 § 3 p.p.s.a., powoływanie się na przepisy k.p.c. dotyczące postępowania dowodowego i art. 106 § 5 p.p.s.a. jest bezprzedmiotowe.

I FSK 57/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-07

LEX nr 354649

Jakkolwiek samoistny zarzut naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a., przez pominięcie przez sąd części materiału dowodowego, nie może być skutecznie podnoszony, to połączenie tego zarzutu z zarzutem naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. może przynieść oczekiwany przez autora skargi kasacyjnej efekt.

II FSK 332/06 wyrok NSA W-wa 2007-03-07

LEX nr 338671

Podnoszenie zarzutu związanego z nieposiadaniem przez stronę postępowania przymiotu posiadacza nieruchomości, jest zarzutem, co do faktów. W takim zaś wypadku w podstawach kasacyjnych należało wskazać naruszenie przez sąd pierwszej instancji przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, zastosowanych przez sąd pierwszej instancji podczas ustalania stanu faktycznego i jego oceny.

II OSK 383/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-27

LEX nr 330431

1. Nie jest wyrokiem wydanym bez podstawy prawnej wyrok, powołujący się łącznie na dwa odrębne przepisy prawa materialnego, wskazane razem w przepisie ustalającym konsekwencje kwalifikacji stanu faktycznego. Mimo że sąd nie sprecyzował dokładnie, który z fragmentów tych przepisów w danym przypadku stanowi podstawę kwalifikacji, podstawa prawna została podana, tyle że nie w sposób precyzyjny i jednoznaczny. Jeżeli podaniu podstawy w ten sposób towarzyszą nie budzące wątpliwości ustalenia stanu faktycznego, wskazujące na określony fragment zastosowanego przepisu, brak precyzji zostaje naprawiony w kontekście ustalenia związku kwalifikacji stanu faktycznego z ustaleniem konsekwencji prawnych. Stanowi to uchybienie, które jednak nie może być traktowane na gruncie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. jako naruszenie przez sąd I instancji przepisów postępowania, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na treść rozstrzygnięcia.

2. Zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu ustalającego normatywne konsekwencje określonej kwalifikacji faktów powinien wskazywać albo na związek tego przepisu z przepisem stanowiącym podstawę kwalifikacji faktów, albo na wskazanie innego przepisu, na podstawie którego należałoby ustalić te konsekwencje.

II FSK 1421/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-27

LEX nr 314979

Paragraf 32 rozporządzenia z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908) nie jest przepisem prawa materialnego, nie może więc być powoływany w ramach podstawy kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. Regulacja prawna § 32 powołanego rozporządzenia ma charakter (swoistej) reguły interpretacyjnej i służy jedynie do oceny skutków prawnych czynności i zdarzeń legislacyjnych, polegających na uchyleniu bądź zmianie określonych aktów prawnych; nie wynikają z niej niewątpliwie jakiekolwiek prawa i/lub obowiązki dla podmiotów prawa.

II FSK 334/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-27

LEX nr 307545

Artykuł 141 § 4 p.p.s.a. może zostać naruszony jeżeli sposób w jaki sąd I instancji w rozważaniach zaskarżonego wyroku przedstawił swoją ocenę ocen faktycznych organów podatkowych skutkować może uzasadnionym z tego powodu podejrzeniem ograniczenia kontroli legalności postępowania podatkowego tylko do wybranych (z niedostatecznie wyjaśnionych przyczyn) dowodów tego postępowania oraz uniemożliwia merytoryczną kontrolę oceny zastosowania prawa materialnego wobec wątpliwości co do zakresu (i) dostatecznego rozpoznania wszystkich okoliczności spornych.

II GSK 293/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-21

LEX nr 326269

W sytuacji gdy w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. autor skargi kasacyjnej nie powołał żadnego przepisu postępowania, który miał być naruszony przez WSA, stwierdzając ogólnie, że nie przeprowadzono pełnego postępowania dowodowego i nie przeprowadzono dowodów z dokumentów, to tak sformułowana podstawa kasacyjna nie spełnia warunków określonych w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 176 p.p.s.a., gdyż w skardze kasacyjnej nie wskazano konkretnego, naruszonego przez sąd I instancji przepisu postępowania, nie przywołano uzasadnienia zarzutu i wreszcie nie wykazano, że uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W związku z tym całkowicie wadliwie skonstruowany zarzut naruszenia przepisów postępowania uchylał się spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

II GSK 291/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-14

LEX nr 325327

1. W sytuacji, gdy w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. autor skargi kasacyjnej nie powołał żadnego przepisu postępowania, który miał być naruszony przez WSA, stwierdzając ogólnie, że doszło do przekroczenia zakresu swobodnej oceny dowodów i wyciągnięcia błędnych wniosków ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, przy nieznajomości stanu postępowania karnego integralnie związanego z toczącym się postępowaniem administracyjnym, to tak sformułowana podstawa kasacyjna nie spełnia warunków określonych w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 176 p.p.s.a., gdyż w skardze kasacyjnej nie wskazano konkretnego, naruszonego przez sąd I instancji przepisu postępowania, nie przywołano uzasadnienia zarzutu i wreszcie nie wykazano, że uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W związku z tym całkowicie wadliwie skonstruowany zarzut naruszenia przepisów postępowania uchylał się spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

2. W sprawach, w których wprowadzona jest instytucja tzw. decyzji związanej, nie ma podstaw do stosowania zasady uwzględniania interesu społecznego i słusznego interesu obywateli, ze względu na jednoznaczne zdeterminowanie treści decyzji wolą ustawodawcy. Decyzja o zawieszeniu praw wynikających z licencji pracownika ochrony fizycznej, wydawana na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 549) jest decyzją związaną. W związku z tym przy stosowaniu tej normy prawa materialnego nie miała zastosowania zasada wyrażona w art. 7 k.p.a. in fine, a tym samym nie mogło dojść do jej naruszenia na etapie sądowej kontroli legalności zaskarżonej decyzji.

II FSK 250/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-14

LEX nr 317893

Aby skutecznie podnieść naruszenie zasady państwa prawnego trzeba wykazać, że sąd naruszając określone (ściśle wskazane) przepisy prawa powszechnie obowiązującego wydał orzeczenie, które z uwagi na skutki jakie wywołuje nie da się pogodzić z porządkiem prawnym demokratycznego państwa prawnego.

II FSK 329/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-13

LEX nr 314951

Podstawa skargi kasacyjnej wskazana w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. dotyczy jedynie postępowania sądowoadministracyjnego, dlatego wskazanie w ramach tej podstawy kasacyjnej przepisów regulujących postępowanie egzekucyjne nie może odnieść skutku.

I FSK 1412/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-08

LEX nr 307509

Regulacje art. 151 i 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. stanowią podstawę oddalenia skargi (pierwszy z ww. przepisów) w przypadku bezzasadności skargi bądź jej uwzględnienia (drugi z tych przepisów) w przypadku stwierdzenia "innych, niż wymienione w tej regulacji, przepisów postępowania, jeżeli mogły one mieć istotny wpływ na wynik sprawy". Taka konstrukcja tych przepisów ujawnia zatem to, iż przepisy te mają charakter ogólny (blankietowy). Ta ich właściwość sprawia przy tym, iż na stronę skarżącą, chcącą powołać się na zarzut naruszenia tychże regulacji, nałożona została powinność powiązania go z zarzutem naruszenia konkretnych przepisów, którym uchybił sąd I instancji w toku rozpatrywania sprawy.

II FSK 216/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-08

LEX nr 307505

W celu podważenia stanu faktycznego przyjętego za podstawę orzekania przez sąd I instancji, a ustalonego przez organy podatkowe niezgodnie z obowiązującą je procedurą, zawartą w o.p., należy powiązać przytoczone w skardze kasacyjnej przepisy prawa podatkowego procesowego z odpowiednimi regulacjami p.p.s.a. Przy tym powiązanie to wynikać powinno zarówno z treści podstawy, jak i z treści uzasadnienia.

II FSK 222/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-06

LEX nr 307525

W skardze kasacyjnej ustalenia faktyczne mogą zostać podważone jedynie w razie podniesienia zarzutu naruszenia przepisów postępowania sądowego (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), a w szczególności na przykład art. 141 § 4 p.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 187 § 1 i art. 191 o.p. Nie wystarczające jest przy tym wskazanie na art. 133 § 1 p.p.s.a., który to przepis określa jedynie zasadę związaną z wydawaniem wyroku.

II FSK 1047/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-01

LEX nr 317891

1. Przepis art. 1 p.u.s.a. nie jest przepisem prawa materialnego, lecz regulacją o charakterze ustrojowym, a zatem proceduralnym. Przepis ten sąd mógłby naruszyć tylko wtedy, gdyby pomimo swojej właściwości i spełnienia wszystkich wymogów formalnych, skargi w ogóle nie rozpoznał bądź rozpoznał ją z uwzględnieniem innych kryteriów niż kryterium legalności. Natomiast to, czy ocena legalności indywidualnego aktu administracyjnego była prawidłowa, czy też błędna, nie może być bez powiązania z innymi konkretnymi przepisami utożsamiane z naruszeniem art. 1 p.u.s.a.

2. Jeżeli uzasadnienie wyroku I instancji nie spełnia wymogu art. 141 § 4 p.p.s.a. to takie uchybienie proceduralne nie może stanowić samodzielnej przesłanki uwzględnienia skargi kasacyjnej, gdyż treść art. 176 p.p.s.a. stanowi o możliwości uchylenia lub zmiany orzeczenia, a nie samego uzasadnienia.

I FSK 52/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-01

LEX nr 307395

Zawężenie granic sądowej kontroli działalności administracji publicznej do zbadania prawidłowości zastosowania przez organy administracji przepisów proceduralnych, oznacza naruszenie w szczególności wskazanych przepisów art. 1 § 2 p.u.s.a. i art. 145 § 1 p.p.s.a. a nie art. 134 § 1 p.p.s.a.

I FSK 221/06 wyrok NSA W-wa 2007-02-01

LEX nr 307377

1. Przepis art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności przewidujący prawo do rzetelnego procesu, winien być traktowany jako przepis prawa materialnego, ponieważ ma on charakter normy wyznaczającej prawa i obowiązki podmiotów.

2. Skutki orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stwierdzającego niezgodność przepisu z Konstytucją, polegające na wyeliminowaniu takiego przepisu z systemu prawa, ze względu na ich daleko idący charakter (a w konsekwencji z uwagi na ochronę pewności prawa) dotyczą w sposób ścisły tylko tego konkretnego przepisu i nie mogą być rozciągane na inne przepisy, choćby były to przepisy podobne czy też pozostające ze sobą w dalszym czy bliższym związku.

I OSK 659/06 wyrok NSA W-wa 2007-01-23

LEX nr 320617

1. Zmniejszenie obsady etatowej na granicy zachodniej i południowej oraz zwiększone potrzeby etatowe na granicy wschodniej, spowodowane przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, stanowią ważne względy służbowe, w rozumieniu art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641 ze zm.).

2. Normy uzgodnione pomiędzy pełnomocnikiem Ministra Finansów, a związkami zawodowymi nie stanowią źródeł prawa. Nie mogą zatem być zgłaszane jako podstawy skargi kasacyjnej, w rozumieniu art. p.p.s.a.

I OSK 1243/05 wyrok NSA W-wa 2007-01-18

LEX nr 321549

Zasady współżycia społecznego nie mają zastosowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Są elementem prawa cywilnego (którego przepisy mają inny charakter tak jak i inne są kompetencje sądów powszechnych) i brak podstaw do ich stosowania zarówno na gruncie materialnego prawa administracyjnego, jak i administracyjnego prawa procesowego (w tym sądowadministracyjnego).

I OSK 954/06 wyrok NSA W-wa 2007-01-05

LEX nr 321555

Strona konstruując zarzut skargi kasacyjnej winna przepis art. 145 p.p.s.a. powiązać z odpowiednim przepisem prawa materialnego bądź przepisem prawa procesowego.

II FSK 59/06 wyrok NSA W-wa 2006-12-21

LEX nr 286613

Wskazując na naruszenie przepisu art. 187 § 1 o.p. nie wystarczy stwierdzić, że przepis ten nakładała na organy podatkowe obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, konieczne jest wykazanie, że dokonane ustalenia stanu faktycznego uniemożliwiają skonfrontowanie z normami prawa materialnego mającymi zastosowanie w sprawie oraz, że naruszenie tego przepisu mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy co oznacza, że usunięcie tego rodzaju uchybienia może doprowadzić do innego niż zaskarżone rozstrzygnięcia.

II FSK 1522/05 wyrok NSA W-wa 2006-12-13

LEX nr 317357

Prawidłowa klasyfikacja gruntów ujawniona w odpowiedniej ewidencji nie może być kwestionowana w postępowaniu w sprawie podatku od nieruchomości. Wskazywanie na bezczynność lub nieprawidłową informację organu administracji w sprawie ewentualnej zmiany danych w ewidencji gruntów i budynków nie stanowi podstawy skargi kasacyjnej od wyroku sądu administracyjnego orzekającego o legalności decyzji podatkowej wymierzającej podatek od nieruchomości.

II FSK 1463/05 wyrok NSA W-wa 2006-12-05

LEX nr 295081

Jak wynika z treści skargi kasacyjnej, oparta jest ona wyłącznie na zarzutach natury procesowej. Jej autor nie kwestionuje zatem oceny sądu co do poprawności zastosowania przepisów prawa materialnego, na podstawie których ustalono skarżącemu podatek dochodowy od dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu. Nie podważa tym samym oceny sądu co do prawidłowości rozstrzygnięcia podatkowego w zakresie ustalenia przedmiotowego zobowiązania podatkowego (zarówno co do zasady, jak i co do wysokości). W związku z tym nie może też skutecznie twierdzić, że doszło do uchybienia normom proceduralnym w stopniu mającym znaczący wpływ na wynik sprawy, a tylko takie naruszenie - w świetle art. 174 pkt 2 p.p.s.a. - daje podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku. Uchybienie to nie mogło być istotne, skoro nie doprowadziło, zdaniem autora skargi kasacyjnej, do niewłaściwego zastosowania przepisów ustawy podatkowej, na podstawie których ustalono zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym.

I FSK 264/06 wyrok NSA W-wa 2006-12-05

LEX nr 262751

1. Między uchybieniem procesowym, a wydanym w sprawie orzeczeniem podlegającym zaskarżeniu musi zachodzić związek przyczynowy. Związek ten nie musi być realny, wystarczy, że zaistniała hipotetyczna możliwość odmiennego wyniku sprawy.

2. Tylko uzasadnienie spełniające określone ustawą warunki stwarza podstawę do przyjęcia, że będąca powinnością sądu administracyjnego kontrola działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem rzeczywiście miała miejsce i że prowadzone przez ten sąd postępowanie odpowiadało przepisom prawa.

II OSK 1475/05 wyrok NSA W-wa 2006-11-30

LEX nr 321505

1. Zarzut naruszenia przez sąd administracyjny przepisu k.p.c., który go nie obowiązywał, oraz przepisu, który samodzielnie nie może stanowić podstawy działania sądu I instancji, a co za tym idzie - samodzielnej podstawy kasacyjnej, nie może być uznany za skuteczny.

2. Artykuł 11 p.p.s.a., stanowiący o związaniu sądu administracyjnego ustaleniami prawomocnego wyroku skazującego, nie może służyć do dowolnego uznawania sprawstwa i winy strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym w zakresie czynów, od których skarżący został uniewinniony wyrokiem właściwego w sprawie sądu powszechnego.

3. Skoro przyjęte przez sąd i organy stanowisko dotyczące zagrożeń wiążących się z pobytem cudzoziemca na terytorium Polski nie zostało uwiarygodnione i opierało się w całości na ustaleniach związanych z podejrzeniem popełnienia przestępstwa, zaś w aktach sprawy znajduje się wyrok uniewinniający cudzoziemca od popełnienia zarzucanych mu czynów - to należy uznać, że wyłączone zostało zastosowanie art. 52 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400 ze zm.).

I FSK 896/05 wyrok NSA W-wa 2006-11-30

LEX nr 262121

Zarzuty jakie przedstawia profesjonalny pełnomocnik sporządzający skargę kasacyjną (stąd w tych sprawach obowiązuje tzw. przymus adwokacki) muszą przede wszystkim dotyczyć wyroku a nie decyzji. Decyzje zostały pod względem legalności (zgodności z prawem) skontrolowane przez wojewódzki sąd administracyjny i nie można w skardze kasacyjnej występować z zarzutami skierowanymi pod adresem organów podatkowych.

I FSK 252/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-29

LEX nr 262111

Jeżeli autor skargi kasacyjnej nie kwestionuje oceny sądu, co do braku podstaw do zastosowania odpowiedniego przepisu u.p.t.u. z 1993 r., zwalniającego od podatku czynności syndyka w postępowaniu upadłościowym, to tym samym nie podważa stanowiska, iż należało te czynności opodatkować.

I FSK 255/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-28

LEX nr 317744

Treść przepisów art. 183 § 1 w zw. z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. sprawia, iż w sytuacji, gdy z powodu braku w skardze stosownych zarzutów sąd I instancji pominął w swych ocenach kwestię naruszenia określonych przepisów prawa materialnego można do niej wrócić w postępowaniu przed sądem kasacyjnym tylko wtedy, gdy zarzut uchybienia tych, pominiętych, przepisów połączony zostanie z zarzutem naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. W przeciwnym razie sąd kasacyjny, jakim jest sąd administracyjny II instancji, nie ma procesowego dojścia do tych zarzutów.

II OSK 1313/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-24

LEX nr 310881

Nie może stanowić podstawy skargi kasacyjnej powołanie całego aktu prawnego. Naczelny Sąd Administracyjny, związany granicami skargi kasacyjnej, nie może wyprowadzać jej podstaw.

I OSK 29/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-23

LEX nr 291401

1. Nie można uznać za fakty powszechnie znane zasad funkcjonowania w latach 50-tych tzw. gospodarki planowej.

2. Przepis art. 233 k.p.c., jako regulujący zasady oceny przeprowadzonych dowodów, jest wtórny w stosunku do regulacji ustanawiającej kompetencję sądu administracyjnego do przeprowadzenia dowodu. Oznacza to, że powoływanie go w sytuacji, kiedy w sprawie nie przeprowadzono żadnego dowodu w trybie art. 106 § 3 p.p.s.a., jest bezprzedmiotowe, podobnie jak podnoszenie zarzutu naruszenia art. 244 § 1 k.p.c. w związku z art. 106 § 5 p.p.s.a.

I OSK 1256/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-16

LEX nr 321547

Artykuł 365 § 1 k.p.c. stanowiący o związaniu prawomocnym wyrokiem nie tylko stron i sądu, który go wydał ale także innych sądów oraz organów państwowych, wymienia określone skutki w sferze materialnoprawnej. Oznacza to, że jest przepisem prawa materialnego, który dotyczy także sądów administracyjnych. Skoro naruszenie art. 365 k.p.c. stanowi przesłankę z art. 174 pkt 1 p.p.s.a., to powołanie go w skardze kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 czyniło zarzut jego naruszenie niezasadnym.

II FSK 1375/05 wyrok NSA W-wa 2006-11-16

LEX nr 291825

1. Skoro nie jest wiadome, czy usługa została wykonana w całości, a tym samym czy kwota wynikająca z wykazu wykonanych usług (rozliczenia końcowego) i wezwania do zapłaty jest rzeczywista i niesporna, to nie można skutecznie twierdzić, że jest ona należna w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.d.o.f.

2. Cecha "należności" dotyczy kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, a zatem zasadne jest przyjęcie, iż przychodami w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. stają się kwoty, których podatnik może skutecznie się domagać od swego kontrahenta.

3. Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. nie służy do zwalczania ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzekania.

II FSK 1419/05 wyrok NSA W-wa 2006-11-16

LEX nr 263875

1. Artykuł 120 o.p otwiera rozdział zawierający katalog zasad ogólnych postępowania podatkowego. Zasady ogólne to najważniejsze reguły, które z jednej strony przesądzają o modelu postępowania, z drugiej stanowią wytyczne działania dla organów podatkowych. Nie wprowadzają nowych, samoistnych instytucji, lecz są normami, które mają być realizowane przez istniejące instytucje. Dzięki temu "wyjęciu przed nawias" wszystkie instytucje zawarte w o.p.mogą być traktowane jako konkretyzacja zasad ogólnych.

2. Samo powołanie przez autora skargi kasacyjnej art. 120 o.p w zw. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. i przytoczona na jego poparcie argumentacja, stanowi zarzut dalece zbyt ogólnikowy, aby mógł on zostać poddany merytorycznej ocenie sądu odwoławczego. Autor skargi kasacyjnej powinien najpierw podnieść zarzut naruszenia konkretnych przepisów Działu IV Rozdziału 11 o.p., a następnie dowodzić, iż w efekcie wadliwego ich zastosowania lub wykładni doszło do uchybienia generalnej zasadzie legalizmu. Zarzut naruszenia art. 120 o.p. nie może odnieść pożądanego przez stronę skutku, jeżeli oderwany jest od skonkretyzowanych i skutecznych na gruncie danej sprawy zarzutów naruszenia stosownych przepisów procesowych (względnie materialnoprawnych).

II GSK 187/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-15

LEX nr 290137

W sytuacji, gdy strona wnosząca skargę kasacyjną odmiennie ocenia dowody i wyprowadza z nich własne wnioski co do stanu faktycznego sprawy, a nie powołuje podstawy z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. i nie wskazuje żadnych przepisów postępowania, których naruszenie stanowi uchybienie mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy (treść orzeczenia), to tym samym nie podaje podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 176, wymaganej z uwagi na związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej, o jakim mowa w art. 183 § 1.

I OSK 931/06 wyrok NSA W-wa 2006-11-08

LEX nr 321557

1. Podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 61 u.p.e.a. jako przepisu prawa materialnego należy uznać za prawidłowo sformułowany.

2. Przepis art. 61 u.p.e.a. nie może być odnoszony do umorzenia egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym, ponieważ ta nie może zostać umorzona z przyczyny określonej w art. 59 § 2 u.p.e.a.

3. Przyczyny uzasadniające umorzenie zostały enumeratywnie wymienione w art. 59 u.p.e.a. Wśród nich można wyróżnić przeszkody trwałe i przemijające. Przy przeszkodzie trwałej np. śmierć zobowiązanego, gdy obowiązek jest ściśle związany z jego osobą, w tej sprawie nie będzie już można wszcząć postępowania egzekucyjnego. Jeżeli występuje przeszkoda przemijająca - np. brak doręczenia zobowiązanemu upomnienia - po doręczeniu upomnienia będzie można ponownie wszcząć postępowanie, o ile obowiązek w dalszym ciągu nie będzie wykonany.

4. Ostateczne postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego nie oznacza wszakże, że na zobowiązanym przestał ciążyć obowiązek, którego wykonanie było przedmiotem umorzonego postępowania. Nie można mu również przypisywać waloru res iudicata (powagi rzeczy osądzonej), ponieważ organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym (art. 29 § 1 u.p.e.a.).

I FSK 842/05 wyrok NSA W-wa 2006-11-02

LEX nr 262115

1. Ogólnikowe twierdzenie o ograniczeniu udziału skarżącego w postępowaniu kontrolnym, o wadliwym (niepełnym) zgromadzeniu materiałów dowodowych i niewyjaśnieniu istotnych aspektów sprawy nie mogą być uznane za okoliczności mające istotny wpływ na przebieg postępowań podatkowych, jeżeli w skardze kasacyjnej nie wskazano, że konkretny dowód zebrany w postępowaniu kontrolnym został zaliczony do materiału dowodowego w postępowaniu podatkowym w sposób sprzeczny z prawem.

2. Fakt połączenia wielu spraw sądowoadministracyjnych dotyczących podatków, a w szczególności podatków od towarów i usług powoduje, iż wojewódzki sąd administracyjny przejmuje na siebie ciężar wydania wyroku wieloskładnikowego. W wypadku połączenia spraw obowiązkiem sądu administracyjnego jest wskazanie wyraźnego założenia czy mamy do czynienia z przypadkami jednorodnych decyzji administracyjnych opartych na tych samych podstawach faktycznych i prawnych czy też chodzi o sprawy oparte na różnych podstawach faktycznych i prawnych.

I OSK 1376/05 wyrok NSA W-wa 2006-10-20

LEX nr 281299

Artykuł 135r ust. 6 ustawy o Policji dotyczy wznowienia postępowania dyscyplinarnego. Nie jest zatem przepisem prawa materialnego, lecz przepisem regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

II FSK 1268/05 wyrok NSA W-wa 2006-10-20

LEX nr 280439

Jako uchybienie przepisom postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, można zarzucić wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b lub 1 lit. c p.p.s.a., przez nieuwzględnienie skargi, mimo naruszenia przepisów przez organ w toku postępowania administracyjnego.

I FSK 110/06 wyrok NSA W-wa 2006-10-17

LEX nr 280393

Art. 106 § 3 p.p.s.a. nie służy do zwalczania ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza.

I FSK 56/06 wyrok NSA W-wa 2006-10-17

LEX nr 280385

1. Przepis art. 113 p.p.s.a. trudno naruszyć o ile strona powołująca się na ten zarzut nie zgłaszała w postępowaniu sądowym wniosków dowodowych. Regulacja taka nie nadaje się na samodzielną podstawę kasacyjną.

2. Zarzut naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. mógłby być usprawiedliwiony tylko w tym przypadku, gdyby strona w postępowaniu sądowym wskazywała na istotne dla sprawy zarzuty bądź powoła w niej dowody, które zostały przez Sąd pominięte względnie, gdyby w postępowaniu administracyjnym popełniono uchybienia na tyle istotne a przy tym oczywiste, iż bez względu na treść zarzutów sąd nie powinien był przechodzić na nimi do porządku.

II GSK 147/06 wyrok NSA W-wa 2006-10-12

LEX nr 276691

Naruszenie art. 99 ustawy wprowadzającej p.p.s.a. oraz art. 153 p.p.s.a. (art. 30 poprzedniej ustawy o NSA), jako naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, stanowi podstawę do uzasadnionego i skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.). Z tego zaś wynika dalej, że ocena prawna zawarta w prawomocnym wyroku sądu administracyjnego wydanym w pierwszej instancji, uchylającego zaskarżoną decyzję organu administracji publicznej, w wyniku czego dochodzi do ponownego rozpoznania sprawy przez organ administracji, a następnie przez wojewódzki sąd administracyjny, ma istotne znaczenie także dla Naczelnego Sądu Administracyjnego przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej wniesionej od ponownego wyroku sądu administracyjnego wydanego w pierwszej instancji, gdyż byłby on niezgodny z prawem, jeżeli przy niezmienionym stanie faktycznym i prawnym sprawy nie uwzględniałby wiążącej oceny prawnej i wskazań, o których mowa w art. 99 ustawy wprowadzającej p.p.s.a. oraz w art. 153 p.p.s.a. (art. 30 poprzedniej ustawy o NSA).

II FSK 1240/05 wyrok NSA W-wa 2006-10-10

LEX nr 280399

Elementy zawarte w art. 65 § 2 k.c. takie jak brzmienie oświadczeń woli stron umowy cywilnoprawnej, zamiar stron oraz cel umowy jak również okoliczności towarzyszące złożeniu oświadczenia należą do elementów stanu faktycznego sprawy, których nieuwzględnienie może zostać jedynie podnoszone w ramach podstawy kasacyjnej zawartej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

I OSK 1076/06 wyrok NSA W-wa 2006-10-06

LEX nr 281273

1. Artykuł 91 u.s.g. jest przepisem wybitnie procesowym, nie zaś materialnym, wobec tego jego naruszenie nie może się mieścić w pkt 1 art. 174 p.p.s.a.

2. Wobec tego, że przyczyną odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego bez wypowiedzenia jest szczególnie uzasadniony przypadek, musi to być okoliczność, która uniemożliwia nauczycielowi sprawowanie funkcji z przyczyn od niego niezależnych lub leżących po jego stronie powodując, że placówka zostaje pozbawiona kierownictwa co uniemożliwia prawidłowe jej funkcjonowanie.

II FSK 1235/05 wyrok NSA W-wa 2006-10-04

LEX nr 280433

Ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji nie mogą być kwestionowane zarzutem naruszenia prawa materialnego, co oznacza, że oparcie skargi kasacyjnej na zarzucie naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, w tym także i w powiązaniu z przepisami postępowania podatkowego jest niezbędne, gdy strona zamierza kwestionować ustalony stan faktyczny przyjęty przy wyrokowaniu przez sąd pierwszej instancji. Przeciwnie brak zarzutu naruszenia przepisów postępowania oznacza, że strona nie kwestionuje dokonanych i przyjętych w sprawie przez Sąd ustaleń faktycznych.

SK 63/05 wyrok TK 2006-09-20

OTK-A 2006/8/108

1. Art. 174 i art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 169, poz. 1417 i Nr 250, poz. 2118 oraz z 2006 r. Nr 38, poz. 268) są zgodne z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Art. 184 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji.

Ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność orzekania.

I FSK 1230/05 wyrok NSA W-wa 2006-09-19

LEX nr 263977

Brak wskazania w skardze kasacyjnej przepisu postępowania sądowego, jaki ewentualnie naruszony został w procesie sądowej kontroli działalności administracji publicznej, doprowadzając przez to do akceptacji dokonanych przez organy podatkowe błędnych ustaleń w zakresie podatkowego stanu faktycznego, powoduje, iż w tym zakresie skarga kasacyjna musi być uznana za pozbawioną uzasadnionych podstaw.

II FSK 1099/05 wyrok NSA W-wa 2006-09-13

LEX nr 262073

1. Jeśli w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku uwzględniającego skargę brak jest wskazań co do dalszego postępowania w sprawie, to już z tych względów skarga kasacyjna podlega uwzględnieniu, gdyż powyższa wadliwość nie może być sankcjonowana przez Naczelny Sąd Administracyjny. Wskazania co do dalszego postępowania stanowią bowiem konsekwencje oceny prawnej. Dotyczą one sposobu działania w toku ponownego rozpoznania sprawy i mają na celu uniknięcie błędów już popełnionych oraz wskazanie kierunku, w którym powinno zmierzać przyszłe postępowanie dla uniknięcia wadliwości.

2. Użycie w art. 80 § 1 u.p.e.a. zwrotu "zawiadomienia skierowanego do banku" w formie dokonanej wskazuje na kolejność działań podejmowanych przez organ egzekucyjny. Kolejność tych działań, polegająca na kierowaniu zawiadomienia najpierw do banku, a następnie do zobowiązanego, jest w tym przypadku uzasadniona szczególnym rodzajem środka egzekucyjnego i możliwością szybkiego podjęcia gotówki z rachunku bankowego, w celu udaremnienia egzekucji.

II FSK 1165/05 wyrok NSA W-wa 2006-09-05

LEX nr 286891

Samo tylko przedstawienie, a więc zacytowanie, wymienienie, zaprezentowanie stanowisk strony zawierające jej zarzuty podniesione skardze nie jest wystarczające, by uznać że uzasadnienie odpowiada treści art. 141 § 4 p.p.s.a. Przepis ten zobowiązuje bowiem sąd do rozważenia w uzasadnieniu orzeczenia wszystkich zarzutów strony oraz stanowisk pozostałych stron, jeżeli mogą one mieć wpływ na wynik sprawy. Nieustosunkowanie się do istotnych zarzutów strony albo brak ich oceny, jak również brak umotywowania dokonanej w rozstrzygnięciu oceny, należy postrzegać jako naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a.

II OSK 1109/05 wyrok NSA W-wa 2006-08-30

LEX nr 266425

1. Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. będzie skuteczny tylko wtedy, gdy połączony zostanie z innymi uchybieniami sądu zaistniałymi na etapie rozpoznania skargi lub gdy wadliwość uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia jest tego rodzaju, że nie pozwala na kontrolę kasacyjną tego orzeczenia.

2. Uzasadnienie orzeczenia, które nie pozwala na jednoznaczne ustalenie przesłanek, jakimi kierował się sąd I instancji, podejmując zaskarżone orzeczenie, uznać należy za dotknięte wadą, która nie pozwala na kontrolę kasacyjną tego orzeczenia.Wada ta nie może być sanowana w postępowaniu kasacyjnym.

II OSK 1143/05 wyrok NSA W-wa 2006-08-08

LEX nr 266345

Zamierzonego skutku nie może odnieść zarzut naruszenia przepisu postępowania, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a., mimo iż ma rację strona wskazując, na znajdujący podstawę w tym przepisie obowiązek sądu uzasadnienia wyroku, również w części dotyczącej wstrzymania zaskarżonej decyzji. Brak uzasadnienia w tej mierze w zaskarżonym wyroku jest niewątpliwie naruszeniem wskazanej wyżej normy prawnej, jednak nie takim, który przesądzałby o wyniku sprawy, skutkując uchyleniem zaskarżonego wyroku.

II FSK 951/05 wyrok NSA W-wa 2006-07-18

LEX nr 266985

Przesłanki stwierdzenie nieważności decyzji określone w art. 156 § 1 o.p., należy traktować jako przepisy prawa materialnego w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

II OSK 970/05 wyrok NSA W-wa 2006-07-14

LEX nr 275473

Przedstawienie podstawy prawnej wyroku oraz jej wyjaśnienie polega na wskazaniu nie tylko przepisów regulujących rozpatrywany stan faktyczny, ale także na wyjaśnieniu, dlaczego w konkretnej sytuacji prawnej mają zastosowanie powołane przepisy. Z naruszeniem art. 141 § 4 p.p.s.a. mamy do czynienia w przypadku, gdy uzasadnienie nie odpowiada wymogom tego przepisu, przy czym nie każde naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić skuteczną podstawę skargi kasacyjnej, a jedynie takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.).

III SA/Wa 2092/05 postanow. wsa 2006-07-07

w Warszawie

LEX nr 271616

Naruszenie przepisu art. 19 p.p.s.a., nie powoduje nieważności postępowania, a co za tym idzie nie jest przyczyną wznowienia postępowania, wskazaną w art. 271 pkt 1 p.p.s.a. Można je jedynie uznać za naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2), jeżeli wniosek o wyłączenie sędziego na zasadzie art. 19 okaże się uzasadniony.

I FSK 1021/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-30

LEX nr 242965

1. Jeżeli strona uważa, iż sąd zaakceptował ustalony przez organy z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów stan faktyczny, to uchybienia tego nie może zwalczać poprzez postawienie sądowi zarzutu naruszenia art. 3 § 1 i art. 133 § 1 p.p.s.a.

2. W postępowaniu egzekucyjnym strona może być reprezentowana przez pełnomocnika. Wynika to z art. 32 k.p.a. w zw. z art. 18 u.p.e.a.

3. Organ musi zostać zawiadomiony o fakcie ustanowienia pełnomocnika w danej, konkretnej sprawie (pełnomocnictwo ma być złożone do akt), nie może domniemywać jego istnienia.

4. Nie można uznać za trafny pogląd, iż pełnomocnictwo udzielone do prowadzenia wszelkich spraw, w tym jak w niniejszej sprawie do reprezentowania strony w postępowaniu celnym, podatkowym i egzekucyjnym i złożone do akt sprawy celnej i podatkowej, nawet wówczas, gdy sprawę prowadzi ten sam organ, wywołuje skutek w każdym postępowaniu toczącym się z udziałem tej strony lub na etapie poprzedzającym to postępowanie. Ustanowienie pełnomocnika jest bowiem prawem, a nie obowiązkiem strony, w każdym zatem postępowaniu winna ona wskazać, czy chce działać przez pełnomocnika.

II OSK 1231/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-28

LEX nr 265697

Skoro dokumentacja lekarska w oparciu, o którą wydano opinię o rozpoznaniu u strony choroby zawodowej pozostawała w dyspozycji organu administracji, lecz nie została przedstawiona sądowi orzekającemu to zasadnie w skardze kasacyjnej podniesiono zarzut naruszenia art. 106 § 3 i art. 113 § 2 p.p.s.a. Dowód z tych dokumentów należało dopuścić i ocenić je przed wydaniem rozstrzygnięcia w sprawie.

I OSK 641/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-27

LEX nr 266347

Jako naruszenie prawa procesowego wskazano w skardze kasacyjnej na błędne zastosowanie art. 28 k.p.a. Skarga kasacyjna w tym względzie powinna być oparta na podstawie z art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

II FSK 862/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-21

LEX nr 242945

1. Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. wskazuje na trzy elementy, które muszą się znaleźć w uzasadnieniu wyroku, czyli:

- opis historyczny sprawy, zawierający prezentację jej okoliczności faktycznych, przebiegu i stanowisk stron do momentu podjęcia ostatecznego rozstrzygnięcia (decyzji, postanowienia bądź innej czynności administracyjnej) zaskarżonego do sądu administracyjnego;

- prezentacja stanowisk stron w postępowaniu sądowoadministracyjnym obejmująca w pierwszym rzędzie zarzuty skargi oraz argumenty strony przeciwnej zawarte w odpowiedzi na nią, uzupełnione ewentualnie o stanowiska innych uczestników postępowania;

- stanowisko sądu obejmujące wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia wraz z jej wyjaśnieniem.

2. Zarzut naruszenia przepisu art. 141 § 4 będzie skuteczny tylko wtedy, gdy połączony zostanie z innymi uchybieniami Sądu zaistniałymi na etapie rozpoznawania skargi, które zostaną zarzucone zgodnie z wymogami formalnymi jakie formułuje p.p.s.a.

3. W ramach zarzutu naruszenia przepisu art. 141 § 4 Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest jedynie do kontroli zgodności uzasadnienia zaskarżonego wyroku z wymogami, wynikającymi z powyższej normy prawnej.

4. Brak oświadczenia pełnomocnika o jakim mowa w § 20 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) wywołuje skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia. Nie stosuje się do niego trybu uzupełnienia jego braków, opisanego w art. 49.

I OSK 956/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-08

LEX nr 266353

1. Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa nie obejmuje zarzutu błędnej wykładni, co wynika z odmiennej treści każdego z tych pojęć i alternatywnego ujęcia każdej z postaci naruszenia prawa materialnego. Jeżeli skarżący zamierza zakwestionować zaskarżone orzeczenie z punktu widzenia obydwu postaci naruszenia prawa materialnego, to powinien wyraźnie każdą z tych postaci wskazać i przytoczyć zarzuty odnoszące się odpowiednio do każdej z nich.

2. Ustawodawca stanowiąc w art. 175 ust. 1 u.g.n. m.in., że rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania szacowania nieruchomości zgodnie ze standardami zawodowymi, uznał je za zasady określające poziom norm, na których powinien opierać się operat szacunkowy. Odnoszą się one tak do podmiotu sporządzającego wycenę, jak i przedmiotu wyceny. Zalecenie stosowania standardów dotyczących szacowania nieruchomości ma służyć sporządzaniu operatu szacunkowego na zobiektywizowanych i jednolitych podstawach zapewniających wysoki poziom wiedzy zawodowej przy uwzględnieniu innych dziedzin wiedzy odnoszącej się do istoty i celu wyceny.

II OSK 900/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-08

LEX nr 266331

Badanie przez Naczelny Sąd Administracyjny stosowania prawa przez organy administracji może mieć jedynie charakter pośredni, w sytuacji gdy skarżący w ramach podstawy kasacyjnej zarzuci sądowi naruszenie stosownych przepisów p.p.s.a., przez nieuwzględnienie, mimo zarzutów zawartych w skardze, naruszenia przez organy wskazanych w niej przepisów.

I OSK 938/05 wyrok NSA W-wa 2006-06-08

LEX nr 265747

Zarzut naruszenia przepisów k.p.a. mieścił się w podstawie, o której mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., tylko w odniesieniu do wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanych najpóźniej w dniu 31 grudnia 2003 r., od których mogła być wniesiona skarga kasacyjna na podstawie art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - p.u.s.a. i p.p.s.a.

I OSK 24/06 wyrok NSA W-wa 2006-06-05

LEX nr 266229

W uzasadnieniu zarzutu błędnej wykładni należy przeprowadzić wywód prawny na temat naruszonego przepisu ze stanowiskiem, jak należy ten przepis wykładać i dlaczego dokonana w zaskarżonym wyroku jego interpretacja jest błędna. W przypadku zarzutu niewłaściwego zastosowania wskazanego przepisu prawa materialnego, uzasadnieniem jest wyjaśnienie dlaczego przyjęty za podstawę prawną zaskarżonego wyroku przepis nie ma związku z ustalonym stanem faktycznym i jaki inny przepis powinien być w sprawie zastosowany.

II FSK 782/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-24

LEX nr 274859

Nie sposób przyjąć, że wyraz "postępowanie" ma w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. inne znaczenie niż w art. 183 § 2. Wskazana regulacja potwierdza, że przedmiotem oceny sądu II instancji jest orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego i postępowanie, które doprowadziło do jego wydania, a nie decyzja bądź też inny przejaw aktywności organu administracji publicznej.

I OSK 727/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-24

LEX nr 236553

1. Środek dowodowy w postaci opinii biegłego, jak też dowód w postaci "publikacji z zakresu bankowości", nie mieszczą się w katalogu dowodów, o których mowa w art. 106 § 3 p.p.s.a.

2. Zaniechanie w zakresie powołania konkretnego pkt § 1 (ewentualnie litery) art. 145 p.p.s.a. powoduje, że nie jest możliwe zbadanie przez naczelny sąd administracyjny, czy przy wydawaniu zaskarżonego wyroku naruszono przepisy postępowania przed sądami administracyjnymi.

3. W przypadku przetwarzania danych osobowych bez zgody osoby, której dane dotyczą, należy w pierwszej kolejności ustalić i określić, czy spełniona jest przesłanka pozwalająca na przetwarzanie danych właśnie bez zgody tej osoby, a w drugiej kolejności należy rozważyć kwestie związane z zagwarantowaniem niezbędnej ochrony interesów osoby, której dane dotyczą oraz mieć na uwadze interes administratora danych.

4. Cel przetwarzania nie może funkcjonować i być oceniany w oderwaniu od okoliczności przetwarzania. Ustalając ten cel należy zatem odwołać się do okoliczności konkretnej sprawy w celu właściwego określenia upływu spodziewanego terminu użyteczności danych.

II GSK 384/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-24

LEX nr 236387

1. Załatwienie sprawy po wniesieniu skargi do sądu administracyjnego nie może prowadzić do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi o ukaranie organu grzywną.

2. Art. 155 § 1 p.p.s.a. dotyczy tzw. sygnalizacji w zakresie istotnych naruszeń prawa lub okoliczności mających wpływ na ich powstanie. Skład orzekający może te uchybienia stwierdzić w toku rozpoznawania sprawy, to jest od chwili wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego do chwili uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. Okoliczność, że skład orzekający nie wystąpił ze stosownym postanowieniem sygnalizacyjnym (będącym uprawnieniem sądu) nie może stanowić o naruszeniu prawa, o jakim mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

II FSK 765/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-17

LEX nr 274875

1. Autor skargi kasacyjnej jako podstawę skargi wskazał art. 174 pkt 1 w związku z art. 185 § 1 i art. 188 p.p.s.a. zarzucając naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 34 § 1a i § 2 w związku z art. 17 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wskazane w skardze kasacyjnej przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie są przepisami materialnoprawnymi lecz przepisami postępowania.

2. Powołanie w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 34 § 1a i § 2 w związku z art. 17 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w oderwaniu od przepisów postępowania sądowego nie pozwala traktować tych przepisów jako podstawy kasacyjnej.

I OZ 657/06 postanow. NSA W-wa 2006-05-17

LEX nr 181557

1. Art. 252 p.p.s.a. nie można interpretować wąsko, gdyż pojęcie "stanu majątkowego strony" nie jest tożsame z pojęciem "jej majątku". Jest ono zakresem zbliżone do pojęcia "sytuacji majątkowej", która obejmuje również dochody i majątek osób prowadzących z wnioskodawcą wspólne gospodarstwo domowe, czy też w inny sposób wpływających na jego możliwości finansowe.

2. Z mocy art. 174 pkt 2 oraz art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 1 pkt 2 p.p.s.a. naczelny sąd administracyjny ma prawo uchylić zaskarżony akt, któremu zostało zarzucone naruszenie przepisów postępowania tylko wówczas, gdy uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Brak pouczenia w wezwaniu (art. 255) o rygorze jego niewykonania nie mogło nie mogło mieć i nie miało wpływu na rozstrzygnięcie, gdyż skarżący znał rygor, a mimo to nie wykonał wezwania. Brak rygoru nie ograniczył zatem praw skarżącego jako strony, a więc ponowne wzywanie go z podaniem rygoru nie było celowe ze względu na ekonomikę procesową. Nie stanowi również uchybienia mogącego mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie pozostawienie wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w formie postanowienia, a nie zarządzenia, tym bardziej że od każdego z tych orzeczeń przysługują stronie takie same środki zaskarżenia.

3. Uchylenie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego przez naczelny sąd administracyjny i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania nie niweczy czynności dokonanych poprzednio przez sąd pierwszej instancji, a jedynie pozbawia skutków prawnych wydanego orzeczenia.

(...)

II FSK 684/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-11

LEX nr 273665

Skarga kasacyjna nie przyporządkowuje poszczególnych zarzutów do konkretnego punktu art. 174 p.p.s.a. Brak ten nie uzasadnia wprawdzie stwierdzenia, iż skarga kasacyjna nie spełnia ustawowych wymogów określonych w art. 176 i podlega odrzuceniu, jednakże świadczy o niestaranności w konstruowaniu wnoszonego środka odwoławczego.

II OSK 1356/05 wyrok NSA W-wa 2006-05-10

LEX nr 236405

Prawnie dopuszczalne jest wskazywanie w określonych sytuacjach jako podstawy naruszenia prawa materialnego art. 145 § 1 k.p.a. Jeżeli w skardze kasacyjnej bardzo ogólnie powołano się tylko na przepis art. 145 § 1 k.p.a. bez wykazania, którego punktu tej normy prawnej dotyczy jej zarzut, to uznać należy, że w skardze kasacyjnej nie wskazano konkretnego przepisu prawa materialnego naruszonego przez sąd I instancji. A nie uczynienie tego nie pozwala na skuteczne podważenie zaskarżonego wyroku.

II OSK 252/06 wyrok NSA W-wa 2006-05-09

LEX nr 236477

Z treści uzasadnienia zarzutu wynika, że skarżącemu chodzi o pominięcie wniosków dowodowych i wadliwą ocenę materiału dowodowego, czego jednak nie można zwalczać wskazując na naruszenie art. 133 § 1 p.p.s.a. Ta kwestia mogłaby być badana, gdyby w skardze kasacyjnej powołano zarzut naruszenia art. 141 § 4 bądź art. 145 § 1 pkt 1 lit."c" czy art. 151 tejże ustawy.

I FSK 852/05 wyrok NSA W-wa 2006-04-27

LEX nr 267203

1. W przypadku oddalenia skargi na decyzję lub postanowienie organu administracji można zarzucić sądowi I instancji naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. tylko wówczas, gdy sąd ten stwierdzi naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mimo to sąd ten nie spełni dyspozycji tej normy prawnej i nie uchyli zaskarżonej decyzji lub postanowienia. Naruszenie wymienionego przepisu jest zawsze następstwem uchybienia innym przepisom procedury sądowoadministracyjnej i nie może być samoistną podstawą kasacyjną.

2. Artykuł 145 p.p.s.a. jest przepisem regulującym sposób rozstrzygnięcia sprawy, a więc wynik sprawy, a nie sposób postępowania sądu przed określeniem wyniku tego postępowania. Podstawą skargi kasacyjnej wymienioną w art. 174 pkt 2p.p.s.a. mogą być w zasadzie przepisy regulujące proces dochodzenia do rozstrzygnięcia przez sąd, a przepisy określające samo rozstrzygnięcie tylko w przypadku nadania rozstrzygnięciu innej niż przewidziana w przepisie formuły.

II GSK 68/05 wyrok NSA W-wa 2006-04-27

LEX nr 209707

1. Skarżąca podnosząc zarzut naruszenia prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię przepisu art. 155 k.p.a. w zakresie jego pojęć o charakterze materialnoprawnym, tj. interesu społecznego i "słusznego interesu strony", błędnie umieściła ten zarzut w podstawie naruszenia prawa materialnego, gdyż przepis art. 155 k.p.a. niewątpliwie należy do kategorii przepisów postępowania administracyjnego, chociażby z uwagi umieszczenia go w k.p.a.

2. Skoro wymagana jest opinia samorządu notarialnego w sprawie powołania na stanowisko notariusza i wyznaczenia siedziby kancelarii notarialnej na podstawie art. 10 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369) w trybie art. 106 k.p.a., to całkowicie logicznym jest stosowanie tej instytucji zasięgania opinii w przypadku zmiany tej decyzji w trybie art. 155 k.p.a.

II GSK 36/06 wyrok NSA W-wa 2006-04-26

LEX nr 319141

1. W postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie mają, co prawda, bezpośredniego zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd działa bowiem na podstawie p.p.s.a. Niemniej jednak nie można powiedzieć, że sąd administracyjny w ogóle nie stosuje przy orzekaniu o legalności zaskarżonego aktu, wydanego w trybie k.p.a., przepisów tego kodeksu. Kontrola zgodności z prawem zaskarżonego aktu (decyzji) nie może być przeprowadzona bez odwołania się do przepisów prawnych, na podstawie których ten akt został wydany. Ocena legalności decyzji administracyjnej, wydanej w postępowaniu administracyjnym, do którego stosuje się przepisy k.p.a. musi być dokonana również z punktu widzenia zgodności tej decyzji z przepisami k.p.a. W tym więc sensie sąd administracyjny stosuje przepisy k.p.a. Jeżeli sąd oddala skargę uznając, że decyzja jest zgodna z prawem, mimo że została wydana z naruszeniem przepisów k.p.a., to niewątpliwie narusza również przepisy k.p.a.

2. Przepisy art. 154 i art. 155 k.p.a. są, co prawda, przepisami ustawy procesowej. Niemniej jednak są to przepisy kompetencyjne. Określają "prawo" (właściwość) organu do orzekania w określonych sprawach. Należałoby je więc zaliczyć do przepisów ustrojowych o charakterze materialnoprawnym. Przyjęty w art. 174 p.p.s.a. podział podstaw kasacyjnych na dwie kategorie: naruszenie prawa materialnego i naruszenie przepisów postępowania, wzorowany na rozwiązaniach istniejących w procedurze cywilnej, nie uwzględnia wprost naruszenia przepisów o charakterze ustrojowo- kompetencyjnym. W związku z tym tego rodzaju naruszenia można kwalifikować do pierwszej podstawy kasacyjnej (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.).

II GSK 35/06 wyrok NSA W-wa 2006-04-26

LEX nr 209715

Przepis art. 154 § 1 p.p.s.a. jakkolwiek zamieszczony w ustawie proceduralnej, jest materialnoprawną podstawą wymierzenia grzywny organowi administracyjnemu, który nie wykonał wyroku sądowego.

I OSK 1019/05 wyrok NSA W-wa 2006-04-24

LEX nr 209173

Granice sprawy określa rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji i zarzut nie może swymi ocenami "wkraczać" w sprawę nową w stosunku do tej, która była albo powinna być przedmiotem postępowania przed organami administracji. Granice te określają także wydane w sprawie akty. Kwestia jest istotna, gdyż granice sprawy administracyjnej wyznaczają zawsze zakres sądowej kontroli administracji, o którym mowa w art. 1 p.u.s.a.

I OZ 546/06 postanow. NSA W-wa 2006-04-21

LEX nr 299465

1. P.p.s.a. nie wymaga wskazania w zażaleniu podstaw zaskarżenia, tylko zwięzłego uzasadnienia zażalenia, a więc wskazania uchybień postępowania lub postanowienia, które uzasadniają zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia. Jednakże aby zażalenie mogło zostać uwzględnione, celowe jest wykazanie, że zaskarżone postanowienie narusza prawo materialne przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie bądź też narusza przepisy postępowania w taki sposób, iż mogło to mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zgodnie z art. 174 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.

2. O ile niespełnienie wymagań formalnych, wspólnych dla wszystkich pism w postępowaniu sądowym stanowi brak, który może zostać uzupełniony w trybie art. 49 w związku z art. 193 p.p.s.a., to niespełnienie wymagań o charakterze materialnym nie podlega uzupełnieniu.

3. Wykładnia art. 176 p.p.s.a. nie pozwala uznać przepisów Kodeksu postępowania cywilnego za przytoczenie podstaw kasacyjnych.

II FSK 513/05 wyrok NSA W-wa 2006-04-11

LEX nr 212137

Artykuł 113 p.p.s.a może zostać naruszony tylko wtedy gdyby przewodniczący bądź to nie wydał zarządzenia o zamknięciu rozprawy w ogóle, bądź wtedy gdyby podjął taką czynność procesową w sytuacji, gdy sąd nie uznał jeszcze sprawy za dostatecznie wyjaśnioną do rozstrzygnięcia, bądź to wtedy gdyby nie zachodziła sytuacja z art. 113 § 2 a więc np. nie wskazano dowodu koniecznego do przeprowadzenia a powołano się na tę podstawę prawną do wydania zarządzenia.

II GSK 21/06 wyrok NSA W-wa 2006-04-06

LEX nr 209719

Odmienna ocena dowodów w skardze kasacyjnej i wyprowadzenie na jej podstawie własnych wniosków, co do stanu faktycznego sprawy, bez wskazania przepisów postępowania, których naruszenie stanowi uchybienie mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie stanowi prawidłowej podstawy kasacyjnej.

I OSK 445/05 wyrok NSA W-wa 2006-04-06

LEX nr 209139

Jeżeli sąd I instancji dokonał nieprawidłowej oceny zgodności z przepisami k.p.a. danej decyzji administracyjnej, to nie naruszył przepisów k.p.a., ale konkretne przepisy ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Można rozważać ewentualne naruszenie przepisów k.p.a. przez sąd I instancji, ale tylko w kontekście sprecyzowanego zarzutu naruszenia konkretnego przepisu ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

I FSK 728/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-31

LEX nr 201529

O błędzie niewłaściwego zastosowania prawa materialnego możemy mówić gdy stan faktyczny w sprawie jest wyczerpująco i prawidłowo ustalony, a nadto strony go nie kwestionują.

II FSK 477/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-24

LEX nr 201537

Nie jest wystarczające do podważenia wyroku powołanie wyłącznie art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a., bądź art. 151 tej ustawy, przepis ten nie może bowiem stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej. Błąd w postaci uwzględnienia skargi sąd popełnia w fazie wcześniejszej, tj. w fazie kontroli decyzji poprzedzającej wydanie orzeczenia. Błędne rozstrzygnięcie jest w takim razie jedynie następstwem błędu zasadniczego, polegającego na wadliwym wykonaniu funkcji kontrolnej. Należy zatem z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a powiązać przepis prawa materialnego, a w przypadku lit. c przepisy procesowe, które sąd wadliwie uznał za naruszone zaskarżoną decyzją oceniając jej legalność i w efekcie niesłusznie uwzględnił skargę.

I FSK 783/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-23

LEX nr 289304

Z akt sprawy sądu pierwszej instancji nie wynika, aby strona skarżąca przed rozprawą lub też w jej trakcie zgłaszała jakiekolwiek wnioski dowodowe. Tym samym sąd ten nie mógł dopuścić się naruszenia art. 106 § 3 i 5 oraz 113 § 1 p.p.s.a.

II OSK 1427/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-21

LEX nr 198181

Sam fakt przywołania niepełnej podstawy prawnej rozstrzygnięcia, przy założeniu, że podstawa ta istniała nie może być traktowany w kategoriach naruszenia mającego istotny wpływ na wynik sprawy.

II OSK 644/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-14

LEX nr 198307

Art. 106 § 3 p.p.s.a., wyznacza ścisłe granice dopuszczalności wykorzystania w postępowaniu sądowoadministracyjnym nowych dowodów. Z regulacji tej wynika przede wszystkim, że nie każdy dowód może być dopuszczony w tym postępowaniu, lecz jedynie dowód z dokumentów przy czym - ma to być dowód uzupełniający, a więc taki, który nie był przedstawiony i oceniony w postępowaniu administracyjnym, zakończonym zaskarżoną decyzją. Nawet w sytuacji, gdyby dowód taki był oferowany przez stronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym, to nie przeprowadzenie dowodu z takiego dokumentu przez sąd i uchylenie decyzji do ponownego rozpoznania - nie mogłoby być oceniane jako naruszenie prawa procesowego, i to naruszenie istotne, mające wpływ na wynik sprawy.

I FSK 548/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-14

LEX nr 197533

Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. powołany samoistnie - nie może on stanowić wzorca kontroli kasacyjnej. Prawidłowe jest oparcie podstawy kasacyjnej, jeżeli zarzut naruszenia tego przepisu jest powiązany ze wskazanymi enumeratywnie w podstawie kasacyjnej przepisami postępowania przez organ w toku postępowania, przy czym powiązanie to wynika zarówno z treści podstawy, jak i z treści uzasadnienia, a strona zarzuca dokonanie przez sąd I instancji błędnej oceny działań organu i wywodzi, że skutkowała ona wadliwym zastosowaniem przywołanego na wstępie przepisu procedury sądowoadministracyjnej.

I OSK 569/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-09

LEX nr 198165

Jeśli autor skargi kasacyjnej zamierza wykazać, że sąd I instancji przyjął stan faktyczny ustalony przez organy administracyjne niezgodnie z obowiązującą je procedurą, zawartą w k.p.a., a w szczególności nie podjął wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, to powinien postawić zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a., polegającego na przedstawieniu stanu sprawy niezgodnie ze stanem rzeczywistym, a także zarzuty naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) tej ustawy przez oddalenie skargi mimo naruszenia przez organy administracyjne art. 7, 77 § 1 i art. 80 k.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II FSK 523/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-07

LEX nr 205713

Zarzut naruszenia art. 135 p.p.s.a. nie może być łączony ogólnie z wadliwością postępowania podatkowego.

I OSK 990/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-07

LEX nr 198283

1. Z naruszeniem art. 141 § 4 p.p.s.a. mamy do czynienia zarówno w przypadku, gdy brak jest uzasadnienia któregokolwiek z rozstrzygnięć sądu, jak i w przypadku, gdy uzasadnienie obejmuje rozstrzygnięcie, którego nie ma w sentencji orzeczenia, przy czym nie każde naruszenie tego przepisu może stanowić skuteczną podstawę skargi kasacyjnej, a jedynie takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2).

2. Data złożenia wniosku o zasiłek rodzinny pozostaje bez wpływu na ustalanie prawa do świadczenia przewidzianego w art. 70a u.ś.r.

I OSK 544/05 wyrok NSA W-wa 2006-03-03

LEX nr 198149

1. Art. 106 § 3 p.p.s.a. należy rozumieć w ten sposób, że postępowanie dowodowe przed sądem administracyjnym - a co za tym idzie, dokonywanie przez ten sąd ustaleń faktycznych - jest dopuszczalne jedynie w zakresie uzasadnionym celami postępowania sądowo-administracyjnego oraz w celu umożliwienia sądowi dokonania ustaleń, które stanowić mają podstawę oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

2. Nie można czynić zarzutów pod adresem sądu I instancji, w kwestii dotyczącej ustaleń dokonanych przez ten Sąd na podstawie niekompletnych akt administracyjnych, gdyż uchybienie to zostało zawinione przez organ administracji orzekający w sprawie. Sąd przyjmuje domniemanie, że nadesłane akta sprawy stanowią całość materiału dowodowego, na podstawie którego zostało wydane zaskarżone rozstrzygnięcie.

II OSK 555/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-24

LEX nr 194340

1. Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić podstawę także podważenia stanu faktycznego przyjętego przez sąd.

Z treści uzasadnienia powinno wynikać, że sąd przeanalizował wszystkie zarzuty zamieszczone w skardze, konfrontując je z ustaleniami organu i materiałami dowodowymi sprawy. Sąd kontrolując zaskarżony akt, nie może przyjmować bezkrytycznie ustaleń poczynionych w postępowaniu administracyjnym, tym bardziej jeżeli są one podważane przez stronę skarżącą. Wszelkie wątpliwości ujawnione na etapie postępowania muszą być właściwie i jednoznacznie zinterpretowane w uzasadnieniu wyroku z powołaniem się na konkretne przepisy prawa.

2. Egzekucji administracyjnej podlegają zgodnie z art. 2 u.p.e.a. obowiązki o charakterze publicznoprawnym, a takiego charakteru nie można przypisać obowiązkowi wynikającemu z postanowienia dowodowego wydanego na podstawie art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane z 1974 r. Bezskuteczny upływ terminu wykonania obowiązku nałożonego w trybie art. 56 ust. 1 nie daje podstaw do wszczęcia postępowania egzekucyjnego w celu zmuszenia zobowiązanego do wykonania tego postanowienia dowodowego, lecz może spowodować wykonanie takiego obowiązku przez właściwy organ na koszt zobowiązanego.

I FSK 1077/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-22

LEX nr 202937...

1. W przypadku oddalenia skargi na decyzję lub postanowienie organu administracji można zarzucić sądowi I instancji naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. tylko wówczas, gdy sąd ten stwierdzi naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mimo to sąd ten nie spełni dyspozycji tej normy prawnej i nie uchyli zaskarżonej decyzji lub postanowienia. Jeśli z wyroku wynika, że sąd I instancji nie dopatrzył się naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to Naczelny Sąd Administracyjny nie może zarzucić oddalającemu skargę sądowi I instancji naruszenia omawianego przepisu, gdyż rozstrzygnięcie zgodne jest z dyspozycją stosowanej przez sąd I instancji normy prawnej.

2. Przepisy Ordynacji podatkowej tylko w sytuacji określonej w art. 284a § 2, art. 284b § 3 i art. 288 § 2 i § 3 przewidują, iż dokumenty, materiały i informacje nie stanowią dowodu w postępowaniu podatkowym. Oznacza to, że w pozostałych przypadkach dowodów zebranych z uchybieniem procedury nie uważa się za nie byłe, lecz waga tych uchybień oraz ich wpływ na prawidłowość postępowania winny być rozważone przez Sąd przy ocenie legalności zaskarżonej decyzji.

I OSK 873/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-22

LEX nr 194866

1. Możliwe jest oparcie zarzutu naruszenia prawa materialnego na obu formach naruszenia, gdyż niewłaściwe zastosowanie prawa może być konsekwencją błędnej wykładni.

2. W postępowaniu przed inspektorem pracy, którego przedmiotem jest nakazanie pracodawcy wypłacenia pracownikom świadczeń pieniężnych, pracownik jest stroną postępowania administracyjnego. Nakazy inspektora pracy zawierające obowiązek zapłaty przez pracodawców na rzecz pracowników określonych kwot pieniężnych z tytułu wynagrodzeń lub innych świadczeń pieniężnych, dla pracowników nie tworzą żadnego prawa i nie mogą być przez nich samodzielnie egzekwowane.

3. Pojęcie "treści" o jakim mowa w art. 21a ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362 ze zm.) obejmuje zarówno rozstrzygnięcie, jak i uzasadnienie decyzji. Powinno ono zawierać wyczerpującą ocenę zebranego materiału dowodowego i wyjaśnienie przesłanek dokonanego rozstrzygnięcia zarówno co do stanu faktycznego, jak i co do zasadności treści rozstrzygnięcia.

II GSK 361/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-21

LEX nr 193332

Art. 282 § 3 p.p.s.a. stanowi tylko rozwinięcie art. 282 § 2 tej ustawy i jego naruszenia nie można skutecznie zarzucać, gdy jednocześnie nie powołuje się naruszenia art. 282 § 2.

I FSK 513/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-17

LEX nr 250251

1. Z przepisu art. 133 § 1 p.p.s.a. należy m.in. wywieść obowiązek sądu administracyjnego pierwszej instancji do dokonywania kontroli zgodności z prawem zaskarżonego orzeczenia w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach z postępowania prowadzonego przez organy administracji. Naruszeniem tego przepisu będzie więc takie przeprowadzenie kontroli, które doprowadzi do przedstawienia przez sąd stanu sprawy w sposób oderwany od materiału dowodowego, zawartego w aktach sprawy i ustaleń dokonanych w zaskarżonej decyzji, przy jednoczesnym niekwestionowaniu tych ustaleń.

2. Przy dokonywaniu wykładni i stosowaniu przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. z 1993 r. jednym z elementów, według których ocenia się zamiar podmiotu, jest także wielokrotność dokonywanych czynności. Sama wielokrotność nie musi w szczególnych sytuacjach przesądzać o zastosowaniu tego przepisu, jeśli wykaże się, iż mimo takiej wielokrotności strona nie miała zamiaru wykonywania takich czynności w sposób częstotliwy. Jednakże odczytując intencje podmiotu dokonującego czynności, które były wymienione w art. 2 ustawy o VAT, w celu zastosowania art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, nie można przyjmować, że wielokrotność podejmowanych czynności nie ma znaczenia przy stosowaniu tego przepisu, również do oceny zamiaru częstotliwego działania.

I OSK 952/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-16

LEX nr 201487

Jeżeli pełnomocnik skarżącego nie powołał w skardze kasacyjnej art. 174 p.p.s.a., to jednak nie stanowi przeszkody do nadania skardze jej prawidłowego biegu, gdy treść zarzutów wskazuje, że oparł on skargę kasacyjną na obu podstawach wymienionych w tym przepisie.

II GSK 388/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-15

LEX nr 193936

Naruszenie prawa materialnego może przybrać formę jego błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania. Dopuszczalne jest także zarzucenie w ramach tej podstawy skargi kasacyjnej obydwu form naruszenia prawa materialnego, w sytuacji, gdy niewłaściwe zastosowanie przepisu prawa było konsekwencją jego błędnej wykładni. Decydując się na postawienie Sądowi I instancji zarzutu naruszenia prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię w następstwie której doszło do niewłaściwego zastosowania tego prawa kasator winien wpierw wskazać, na czym polegał błąd Sądu w rekonstrukcji treści konkretnej normy prawnej i podać, jaka powinna być wykładnia właściwa i dlaczego przyjęta przez Sąd wykładnia skutkowała niewłaściwym zastosowaniem błędnie wyłożonego przepisu.

I GSK 1348/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-09

LEX nr 196840

1. Wyznaczony przez ustawodawcę zakres kognicji wojewódzkich sądów administracyjnych wręcz wyklucza jakiekolwiek rozstrzyganie w kwestiach materialnoadministracyjnych praw lub obowiązków stron postępowania. W tym stanie rzeczy wojewódzkie sądy administracyjne nie są ani upoważnione, ani uprawnione do wprowadzania korekt lub dokonania na nowo ustalenia stanu faktycznego w sprawie administracyjnej, odmiennie niż to uczynił organ administracji.

2. Okoliczność, że niektóre uchybienia wojewódzkiego sądu administracyjnego mogą stanowić powtórzenie czy też niejako przeniesienie dalej uchybień organu administracji, nie oznacza, że skarga kasacyjna może być skierowana na polemikę dotyczącą bezpośrednio zaskarżonej decyzji administracyjnej.

3. Niewskazanie naruszenia konkretnego przepisu postępowania przez wojewódzki sąd administracyjny powoduje, że tak sformułowany zarzut kasacyjny jest jedynie niepodpartą konkretnymi przepisami prawa prostą opozycją co do ocen sądu. Taki zarzut już więc ze swojej istoty nie może być przedmiotem rozpoznania w postępowaniu kasacyjnym, gdyż nie wyznacza kierunku, w jakim Naczelny Sąd Administracyjny powinien dokonać kontroli zaskarżonego wyroku. Ponadto zarzut ten dotyczy samej oceny, podczas gdy w postępowaniu kasacyjnym bada się, czy nie nastąpiły naruszenia prawa, a nie trafność dokonanych ocen. Chyba że nietrafność dokonanych ocen wynika z naruszenia konkretnego przepisu prawa, ale przepis ten musi być w skardze kasacyjnej jednoznacznie wskazany.

(...)

II OSK 488/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-09

LEX nr 196692

1. Na stronie postępowania, a nie na organach administracji publicznej spoczywa obowiązek udowodnienia, iż obciążający ją wymóg uzyskania pozwolenia na budowę czy zgłoszenia został spełniony.

2. Powołanie przez stronę w skardze kasacyjnej przepisu prawa materialnego, który nie był zastosowany w sprawie, nie może odnieść zamierzonego skutku, czyniąc nieskutecznym zarzut błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego. Strona skarżąca oczywiście mogła w skardze kasacyjnej podnieść, że Sąd rozpoznający sprawę zastosował nie ten przepis prawa materialnego, który powinien być zastosowany, ale wówczas powinna wskazać przepis właściwy jako podstawę materialną rozstrzygnięcia i uzasadnić, dlaczego ten właśnie przepis powinien lec u podstaw kwestionowanego rozstrzygnięcia.

II FSK 1328/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-07

LEX nr 193314

1. Wobec przedstawienia skardze kasacyjnej zarówno zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego, jak i naruszenia przepisów postępowania z uzasadnieniem odnoszącym się do prawidłowości w zakresie ustaleń faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku, w pierwszej kolejności ocenie podlegają zarzuty naruszenia przepisów postępowania. Zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego mogą bowiem podlegać ocenie dopiero wtedy, gdy stan faktyczny przyjęty za podstawę zaskarżonego wyroku nie nasuwa wątpliwości.

2. Naruszenie przepisów postępowania, które mogą mieć istotny wpływ na wynik sprawy jako podstawa skargi kasacyjnej dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego, a nie postępowania przed organami administracji publicznej.

3. Tylko dla prawidłowo ustalonego stanu faktycznego można zastosować przepisy prawa materialnego skutkujące powstaniem prawa i obowiązków strony postępowania sądowoadministracyjnego. Brak zarzutów w skardze kasacyjnej umożliwiających badanie prawidłowości poczynionych przez sąd I instancji ustaleń faktycznych oznacza, że są one wiążące.

II FSK 325/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-02

LEX nr 177476

1. Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. w skardze kasacyjnej nie można skutecznie domagać się interpretacji prawa w swej treści jasnego, a więc wykładni w istocie niewymagającego.

2. Brak wskazania w skardze kasacyjnej przepisu postępowania sądowego, jaki ewentualnie naruszony został w procesie sądowej kontroli działalności administracji publicznej, doprowadzając przez to do akceptacji dokonanych przez organy podatkowe błędnych ustaleń w zakresie podatkowego stanu faktycznego, powoduje, iż w tym zakresie skarga kasacyjna musi być uznana za pozbawioną uzasadnionych podstaw.

3. Jakkolwiek czynność procesowa sporządzenia pisemnego uzasadnienia dokonywana już po rozstrzygnięciu sprawy i mająca sprawozdawczy charakter, sama przez się nie może wpływać na to rozstrzygnięcie jako na wynik sprawy, niemniej za trafną uznać należy tezę, iż tylko uzasadnienie spełniające określone ustawą warunki stwarza podstawę do przyjęcia, że będąca powinnością sądu administracyjnego kontrola działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem rzeczywiście miała miejsce i że prowadzone przez ten sąd postępowanie odpowiadało przepisom prawa.

I OSK 723/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-01

LEX nr 194368

Przepis art. 113 § 1 p.p.s.a., który upoważnia przewodniczącego do zamknięcia rozprawy, po uznaniu przez sąd, że sprawa jest dostatecznie wyjaśniona do rozstrzygnięcia, ma charakter "porządkowy". Reguluje on jedynie jedną z kompetencji przewodniczącego, która wynika z jego funkcji. Natomiast dla skuteczności skargi kasacyjnej opartej na zarzucie naruszenia przepisów postępowania art. 174 pkt 2 tej ustawy, konieczne jest ustalenie, że to naruszenie dotyczyło istotnych przepisów postępowania, gdyż tylko naruszenie takich przepisów mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Powołany przepis nie ma istotnego charakteru.

I OSK 823/05 wyrok NSA W-wa 2006-02-01

LEX nr 194366

1. Zgodnie z art. 133 § 1 p.p.s.a. sąd orzeka na podstawie akt sprawy. Sąd administracyjny ocenia, czy zebrany w postępowaniu administracyjnym materiał dowodowy jest pełny, został prawidłowo zebrany i jest wystarczający do ustalenia stanu faktycznego.

2. Okoliczności towarzyszące złożeniu oświadczenia woli są elementami stanu faktycznego, których nieuwzględnienie przez sąd może być podnoszone jedynie w ramach podstawy z art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

I FSK 544/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-27

LEX nr 187549

UWAGA: Pkt 2 i 3 tezy nieaktualne

1. Podnoszenie zarzutu naruszenia art. 1 p.u.s.a. nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej, bez powiązania go ze wskazaniem uchybienia przepisom postępowania sądowoadministracyjnego.

2. Uprawnione jest ustalanie dodatkowego zobowiązania podatkowego po wejściu do Unii Europejskiej w stosunku do okresów rozliczeniowych sprzed akcesji na podstawie art. 109 u.p.t.u.

3. Obowiązek podatkowy w dodatkowym zobowiązaniu podatkowym powstaje w dacie złożenia nieprawidłowej deklaracji z kwotą do zwrotu lub do przeniesienia na następny okres, w zawyżonej wysokości. Obowiązek podatkowy powstały przed dniem 1 maja 2004 r. na podstawie art. 27 ust. 5 u.p.t.u. z 1993r., istnieje nadal po tej dacie, mimo uchylenia ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. Artykuł 175 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie eliminuje z obrotu prawnego wymienionego obowiązku podatkowego. Zatem mimo zmiany przepisów na podatniku ciąży obowiązek podatkowy, którego konkretyzacja może nastąpić do daty przedawnienia.

II FSK 205/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-26

LEX nr 219315

1. Pojęcia "rażącego naruszenia prawa" nie sposób utożsamiać z uchybieniem treści art. 165 § 2 o.p.

2. Ustawodawca zastosował w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. pewien skrót myślowy, w związku z czym przez niewłaściwe zastosowanie prawa materialnego przez Sąd rozumieć należy albo bezzasadne tolerowanie błędu subsumcji popełnionego przez organ administracyjny, czyli wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej, albo wręcz przeciwnie - bezzasadne zarzucenie organowi popełnienie takiego błędu.

I FSK 547/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-25

LEX nr 187605

Wykazanie faktu naruszenia przepisów Konstytucji RP wymaga wskazania w podstawach skargi kasacyjnej przepisów podatkowego prawa materialnego, których treść uzasadnia przyjęcie, że przepisy ustawy zasadniczej uległy naruszeniu.

II FSK 163/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-20

LEX nr 260945

Artykuł 1 i art. 4 p.p.s.a. nie mogą tworzyć uzasadnionej podstawy kasacyjnej. Rzeczone uregulowania posiadają charakter ustrojowy, natomiast art. 174 p.p.s.a. nie przewiduje podstawy kasacyjnej w postaci naruszenia przepisów prawa ustrojowego. Istotne jest także i to, że przedmiot unormowania tych przepisów objęty i wykonywany jest konkretnymi normami Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które mogłyby (ewentualnie) stanowić podstawę kasacyjną w sprawie, jeżeli zostałoby adekwatnie do niej podniesione w skardze kasacyjnej.

II FSK 166/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-20

LEX nr 194422

Naruszenie przepisów postępowania, o którym mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., stanowi pojęcie prawne, które obejmować może swoim zakresem również ocenę naruszenia przepisów procedury administracyjnej przeprowadzoną przez sąd administracyjny. Ponieważ jednak ocena ta dokonywana jest przez sąd administracyjny w trybie prawnym, w sposób i na podstawie przepisów p.p.s.a., dotyczący jej zarzut kasacyjny, zgodnie z wymogami art. 174 pkt 2 i art. 176 przywołanej ustawy, powinien uwzględniać w swej treści sprecyzowane wskazanie i uzasadnienie odnoszące się do konkretnych, adekwatnych przepisów tej ustawy, które naruszył sąd oceniając (za)stosowanie przepisów postępowania administracyjnego w kontrolowanym postępowaniu administracyjnym.

I FSK 518/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-20

LEX nr 187551

1. Zakres przesłanek z art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a. jest węższy niż podstawy wznowienia postępowania określone w art. 240 § 1 o.p. Dlatego też ujawnienie nowych dowodów nie może być podstawą uwzględnienia skargi, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a., gdyż nie jest to naruszenie prawa.

2. Polemika z merytorycznym stanowiskiem sądu pierwszej instancji, zawarta w skardze kasacyjnej, nie może się sprowadzać wyłącznie do zarzutu naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a. W ramach tej podstawy kasacyjnej naczelny sąd administracyjny zobowiązany jest jedynie do kontroli zgodności uzasadnienia zaskarżonego wyroku z wymogami wynikającymi z powyższej normy prawnej. Natomiast na gruncie tej podstawy kasacyjnej sąd nie może badać zasadności przyjętej podstawy prawnej rozstrzygnięcia.

II OSK 403/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-17

LEX nr 196461

Przedstawienie okoliczności uzasadniających przyjęcie kasacji do rozpoznania nie może ograniczyć się do powtórzenia treści przepisu art. 174 p.p.s.a., wymieniającego podstawy kasacji. Konieczne jest uzasadnienie podnoszonej podstawy skargi przez wskazanie, które przepisy ustawy - oznaczone numerem artykułu (paragraf, ustęp) - zostały naruszone, na czym to naruszenie polega oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Warunek przytoczenia podstaw zaskarżenia i ich uzasadnienie nie jest spełniony, gdy skarga zawiera wywody, zmuszające Naczelny Sąd Administracyjny do domyślania się, który przepis prawa skarżący miał na uwadze, podnosząc zarzut naruszenia prawa materialnego lub przepisów postępowania. Przepis ten musi być wskazany wyraźnie.

II FSK 230/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-13

POP 2007/2/25

Gdy na skutek błędnej wykładni prawa materialnego organy podatkowe nie dokonały koniecznych ustaleń faktycznych, od których zależne jest zastosowanie tego prawa, właściwą podstawą skargi kasacyjnej jest zarzut naruszenia przepisów postępowania.

I FSK 467/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-13

LEX nr 187539

To, czy ocena legalności indywidualnego aktu administracyjnego była prawidłowa, czy też błędna, nie może być utożsamiane z naruszeniem art. 1 p.u.s.a. Błędna ocena w przedmiocie legalności zaskarżonej decyzji winna być powiązana z naruszeniem art. 145 p.p.s.a., czy też art. 141 § 4 tej ustawy.

I FSK 1109/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-13

LEX nr 194167

1. Nieuprawnione jest podważanie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego opartego na stanie faktycznym istniejącym w dacie podjęcia rozstrzygnięcia ostatecznego przez organ administracji, w związku ze zmianą tego stanu, która nastąpiła po zakończeniu postępowania administracyjnego, bez postawienia w podstawach skargi kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 106 § 3 p.p.s.a.

2. Paragraf 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. z 1999 r. Nr 105, poz. 1197 ze zm.) obejmuje zwolnieniem od opodatkowania czynności wymienionych w art. 2 u.p.t.u, jeżeli ich przedmiotem jest piwo, a także przemieszczanie tego wyrobu poza teren zakładu, w którym został wyprodukowany, również w przypadku, gdy nie dokonano czynności określonych w art. 2, pod warunkiem zakupu piwa po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od którego podatek ten został zapłacony w urzędzie celnym.

I FSK 468/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-13

LEX nr 187501

Skoro wojewódzki sąd administracyjny przyjął za organami podatkowymi ustalony przez nie stan faktyczny uznawszy, że ustalenie to nastąpiło bez naruszenia przepisów procedury podatkowej, w szczególności co do odmowy przeprowadzenia wnioskowanych przez stronę dowodów, to nie można jednocześnie uznać, że wystąpiły istotne wątpliwości, wymagające przeprowadzenia - w trybie art. 106 § 3 p.p.s.a. - tych samych dowodów, których uprzednio nie przeprowadził organ podatkowy. W tym celu należałoby najpierw skutecznie zakwestionować stanowisko wojewódzkiego sądu administracyjnego co do nienaruszenia przez organy podatkowe przepisów procedury podatkowej dotyczących postępowania podatkowego. Jednakże, aby to uczynić, nie można ograniczyć się do zarzutu naruszenia art. 106 § 3 p.p.s.a. (przez nieuwzględnienie wniosku dowodowego, wcześniej nieuwzględnionego przez organ podatkowy), ale należy podnieść zarzut naruszenia innych przepisów procedury sądowoadministracyjnej (przede wszystkim art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.) w powiązaniu z przepisami Ordynacji podatkowej dotyczącymi postępowania dowodowego, naruszonymi - w ocenie strony skarżącej - przez organy podatkowe.

II FSK 104/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-11

OSP 2007/1/7

Artykuł 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dotyczy wyłącznie naruszenia przepisów postępowania sądowego.

II GSK 332/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-11

LEX nr 193380

1. Obowiązkiem sądu uwzględniającego skargę na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. jest nie tylko wskazanie przepisu czy przepisów postępowania, którym organ administracji publicznej uchybił, ale również wykazanie prawdopodobieństwa oddziaływania naruszeń prawa procesowego na wynik sprawy administracyjnej. Ten obowiązek, wynikający z treści art. 141 § 4 tej ustawy, jawi się jako bezwzględny w sytuacji, gdy na skutek uchylenia decyzji bądź postanowienia sprawa trafia ponownie do właściwego organu, który będąc związany oceną prawną wyrażoną w orzeczeniu sądu nie może domniemywać tej oceny.

2. Do sytuacji, w której wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, należy zaliczyć tę, gdy to uzasadnienie nie pozwala na kontrolę kasacyjną orzeczenia. Dzieje się tak wówczas, gdy nie ma możliwości jednoznacznej rekonstrukcji podstawy rozstrzygnięcia.

II FSK 117/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-11

ONSAiWSA 2006/5/125...

1. Mimo że art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.) ma charakter mieszany (zawiera elementy materialnoprawne i formalnoprawne), może być powołany w podstawie kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

2. Wydanie decyzji o warunkach restrukturyzacji na podstawie art. 18 ust. 1 powołanej wyżej ustawy wyklucza możliwość późniejszego zastosowania art. 18 ust. 7.

I FSK 404/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-10

LEX nr 187481

Powołanie jako podstawy kasacyjnej, zmierzającej do wykazania błędu w ustaleniach faktycznych, jedynie art. 134 § 1 p.p.s.a., który nie został w sprawie naruszony, powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny orzeka na podstawie stanu faktycznego przyjętego przez sąd I instancji.

II FSK 133/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-06

LEX nr 164138...

Brak w wyroku wskazań co do dalszego postępowania stanowi również takie naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a., które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Uniemożliwia bowiem organowi, którego decyzję sąd uznał (w części) za wydaną z naruszeniem prawa ponowne rozpoznanie sprawy administracyjnej.

I FSK 405/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-06

LEX nr 211457

Naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.) jest zawsze następstwem uchybienia innym przepisom procedury sądowoadministracyjnej i nie może być samoistną podstawą kasacyjną.

Zatem przepis ten nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2, gdyż wymienione w hipotezie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c przepisy postępowania nie obejmują swym zakresem art. 145 wyżej wymienionej ustawy.

II FSK 61/05 wyrok NSA W-wa 2006-01-04

LEX nr 196783

Zarzut oparty na art. 174 pkt 2 p.p.s.a. skierowany powinien być przeciwko wyrokowi sądu I instancji, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego. Skoro powołane w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia art. 120, art. 125 § 1, art. 187 § 1 i 3 oraz art. 193 o.p. odnosiły się wyłącznie do postępowania administracyjnego bez powiązania ich z przepisami prawa procesowego zastosowanymi przez sąd I instancji i bez wskazania jako podstawy skargi kasacyjnej przepisów postępowania sądowego, powołanych w skardze przepisów nie można uznać za podstawę skargi kasacyjnej określoną w art. 174 pkt 2.

I OSK 1191/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-21

LEX nr 228225

1. Uchwała organu jednostki samorządu terytorialnego, która nie została we właściwy sposób ogłoszona, nie spełnia więc kryteriów niezbędnych dla prawa miejscowego, ale uznawana była przez organ jednostki samorządu terytorialnego, a także organ nadzoru nad samorządem terytorialnym, za obowiązujący akt prawa wewnętrznego, podlega kontroli sądów administracyjnych na podstawie art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a.

2. Uregulowanie określonych kwestii w ustawie pozbawia organy administracji możliwości wydawania w danej materii aktów prawa wewnętrznego o charakterze normatywnym. Skoro kwestia określania dla nauczycieli szkół prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego została uregulowana w art. 30 ust. 6 Karty Nauczyciela ze wskazaniem, że organ prowadzący szkołę określa w drodze regulaminu m.in. wysokość stawek dodatków do wynagrodzenia to uznać trzeba, że wyłączone jest regulowanie tej kwestii w drodze przepisów prawa wewnętrznego.

3. Przepisy art. 40 ust. 1 u.s.p. nie stanowią podstawy prawnej do wydawania przepisów wykonawczych do ustaw, przepisów, które mają charakter powszechnie obowiązujący na terenie danej jednostki samorządu terytorialnego, a są jedynie opisem zakresu uprawnień prawotwórczych organów jednostek samorządu terytorialnego w tym przedmiocie.

4. Charakter prawny art. 82 ust. 1 u.s.p. może wywoływać wątpliwości, jednak jego usytuowanie w ustawie o samorządzie powiatowym, a więc w ustawie traktowanej w orzecznictwie sądowym jako prawo materialne, pozwoli sądowi potraktować go jako przepis prawa materialnego.

II FSK 77/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-21

LEX nr 187639

Szczególne miejsce w uzasadnieniu wyroku zajmuje wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Podstawą prawną wyroku sądu administracyjnego są przepisy obowiązujące w dacie jego wydania oraz uwzględniające przepisy obowiązujące w dacie wydania zaskarżonego aktu lub czynności. Powołanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia powinno mieć charakter zwięzły, ale pozwalający na skontrolowanie przez strony postępowania i ewentualnie przez sąd wyższej instancji czy sąd orzekający nie popełnił w swoim rozumowaniu błędów.

II FSK 9/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-20

LEX nr 187635

1. Nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy z uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności faktyczne sprawy, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył wojewódzki sąd administracyjny w procesie kontroli legalności zaskarżonych decyzji.

2. Użyty w petitum skargi kasacyjnej zwrot "w szczególności", jest semantycznie pusty, co oznacza, że naczelny sąd administracyjny rozpoznając skargę kasacyjną uwzględnia tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wymienione w skardze kasacyjnej jako naruszone.

II FSK 264/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-20

LEX nr 187467

Co prawda zgodnie z treścią przepisu art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd I instancji rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, zatem jest zobowiązany do wzięcia pod uwagę z urzędu (zasada oficjalności) wszelkich naruszeń prawa. Jednakże strona skarżąca nie zgłosiła w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia wskazanego przepisu art. 134 § 1.

II OSK 299/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-19

LEX nr 190971

Zarzut naruszenia prawa materialnego może także polegać na niezastosowaniu danego przepisu prawa, który winien być zastosowany.

I FSK 423/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-16

LEX nr 187703

Nie można równocześnie zarzucać naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie.

I FSK 310/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-15

LEX nr 187771

Jeżeli strona twierdzi, że podatkowy organ odwoławczy wadliwie ustalił, że uchybienie terminu nastąpiło na skutek braku staranności (niedbalstwa) ze strony podatnika (jego pełnomocnika), to powinna podnieść zarzuty naruszenia odpowiednich przepisów p.p.s.a., polegające na niedostrzeżeniu przez sąd naruszenia przez organ podatkowy stosowanych przez ten organ przepisów postępowania dotyczących postępowania dowodowego, w szczególności odnoszących się do obowiązku zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego czy zasady swobodnej oceny dowodów. Błąd sądu administracyjnego pierwszej instancji, polegający na nieprzeprowadzeniu dowodu uzupełniającego z dokumentu może być zwalczany zarzutem naruszenia art. 106 § 3 p.p.s.a.

II FSK 53/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-14

LEX nr 187629

Prawidłowo sformułowana skarga kasacyjna powinna w swoich podstawach określać przepisy prawa, które zdaniem wnoszącego skargę, naruszył wojewódzki sąd administracyjny wydając zaskarżony wyrok; w zakresie naruszeń przepisów postępowania przedmiotem skargi kasacyjnej mogą być zatem powoływane tylko przepisy postępowania sądowego a nie przepisy stosowane w toku postępowania przed organami administracji publicznej.

I FSK 383/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-14

LEX nr 187517

Przytoczenie podstawy kasacyjnej (art. 174 p.p.s.a.) musi być precyzyjne, gdyż - z uwagi na związanie sądu kasacyjnego granicami skargi kasacyjnej - Naczelny Sąd Administracyjny może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone. Nie jest natomiast władny badać, czy sąd administracyjny pierwszej instancji nie naruszył innych przepisów.

I FSK 388/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-14

LEX nr 187471

Oddalenie skargi przez sąd administracyjny jest naruszeniem art. 145 § 1 pkt 1 lit. c u.p.s.a. w sytuacji, gdy organy prowadzące postępowanie naruszyły przepisy normujące jego przebieg i naruszenie takie miało wpływ na wynik sprawy. Naruszeniem tego przepisu jest także zaniedbanie przez sąd administracyjny należytego wyjaśnienia, czy organy podatkowe, prowadząc postępowanie podatkowe, naruszyły przepisy normujące jego przebieg i czy naruszenia takie miały wpływ na wynik sprawy.

I FSK 311/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-14

LEX nr 187459

Artykuł 1 § 1 i 2 p.u.s.a., Sąd mógłby naruszyć tylko wtedy, gdyby pomimo swojej właściwości i spełnienia wszystkich wymogów formalnych, skargi w ogóle nie rozpoznał bądź rozpoznał ją z uwzględnieniem innych kryteriów niż kryterium legalności.

II FSK 87/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-13

LEX nr 187627

Wskazanie w skardze kasacyjnej przepisu prawa materialnego, który nie był zastosowany w sprawie, czyni nieskutecznym zarzut błędnej jego wykładni. W ten sam sposób należy ocenić sytuację, gdy w skardze kasacyjnej przytacza się przepis prawa materialnego nieznany ustawie, nieistniejący.

II OSK 314/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-08

LEX nr 190887

Zarzut naruszenia art. 33 § 1 p.p.s.a. może skutecznie podnosić tylko osoba, której prawo do uczestniczenia w postępowaniu przed sądem zostało ograniczone, a nie inny podmiot, który uważa, że udział tej osoby jest korzystny dla jego interesów.

II FSK 25/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-08

LEX nr 190352

1. Przedłużenie terminu publikacyjnego na posiedzeniu wyznaczonym do ogłoszenia orzeczenia, o którym strony były zawiadomione, nie wymaga innego zawiadomienia prócz ogłoszenia.

2. Uzasadnienie wyroku jest w istocie rzeczy instytucją wtórną w stosunku do postępowania przeprowadzonego przed sądem administracyjnym. Sprowadza się ono bowiem do rekapitulacji jego przebiegu i prezentacji stanowiska sądu, jakie ten zajął w sporze zaistniałym między stronami. Tym samym zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. zasadniczo nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej.

3. Przypadki naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, lit. b i lit. c p.p.s.a. nawzajem się wykluczają. Sąd może oczywiście naruszyć każdy z powołanych przepisów, ale nie w związku z jednym i tym samym przepisem. Naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 polega na nieuwzględnieniu skargi mimo tego, że organy naruszyły prawo - niemożliwym jest, by organy równocześnie, na podstawie jednego przepisu, naruszyły zarówno prawo materialne w zakresie mającym wpływ na wynik sprawy, prawo w zakresie dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego oraz przepisy postępowania w zakresie mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

II FSK 26/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-08

LEX nr 187785

1. Zarzut naruszenia przepisu art. 191 Ordynacji podatkowej w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. nie może się sprowadzać jedynie do gołosłownego twierdzenia o przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów. Strona skarżąca powinna wskazać, na czym polegało przekroczenie tych granic. Należało więc określić, na czym polegał błąd w regułach logicznego rozumowaniu organów podatkowych, czy też wykazywać sprzeczność rozumowania z zasadami doświadczenia życiowego, bądź też wskazywać na konkretne dowody, które zostały pominięte przez organ.

2. Skoro koszty ponosi się w celu uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.), to można je potrącić w roku podatkowym, w którym przychód ten wystąpił, albo - racjonalnie oceniając - powinien wystąpić. Zdanie zawarte w ust. 4 art. 15 po skrócie "tj." wyjaśnia, że wyraz "dotyczą" odnosi się do rzeczownika "przychody".

I FSK 202/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-08

LEX nr 187475

1. W przypadku gdy w danej miejscowości brak jest danych, które można by wykorzystać dla określenia obrotu, dopuszczalnym będzie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. odwołanie się do danych pozyskanych z określonego rynku, na którym obraca się takimi samymi towarami bądź usługami, jakie występują w konkretnym przypadku. Tym samym umożliwia to dla określenia obrotu wykorzystanie danych pochodzących z obszaru szerszego aniżeli tylko miejscowość, w której kwestionowana czynność została faktycznie dokonana.

2. Charakter regulacji zawartej w art. 191 Ordynacji podatkowej sprawia, że zarzut naruszenia tego przepisu (powiązany z zarzutem naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.) wtedy tylko będzie skuteczny, gdy zostanie powiązany ze zgłoszeniem i prawidłowym wykazaniem zarzutów naruszenia przepisów regulujących tryb prowadzenia postępowania dowodowego (w tym zwłaszcza w zakresie gromadzenia dowodów) bądź reguł, jakim ocena dowodów winna odpowiadać.

I FSK 377/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-08

LEX nr 187445

Spór o właściwe zaklasyfikowanie usługi (towaru) jest sporem o fakty, a nie sporem co do wykładni czy stosowania przepisów prawa materialnego. Skoro więc strona skarżąca twierdzi, że organy podatkowe niewłaściwie zaklasyfikowały określone usługi, czego nie zakwestionował sąd administracyjny pierwszej instancji, to powinna oprzeć skargę kasacyjną na podstawie z art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

II OSK 285/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-07

LEX nr 190995

Naruszenie przepisów w zakresie kosztów postępowania nie stanowi podstawy kasacyjnej, o jakiej mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., bowiem zarzut naruszenia art. 214 tej ustawy pozostaje bez istotnego wpływu na wynik sprawy.

I OSK 196/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-02

LEX nr 188817

Skarżący był zawiadomiony na piśmie o terminie rozprawy przed sądem. Z akt sprawy nie wynika, by zgłaszał on wnioski dowodowe. Nie może w postępowaniu kasacyjnym skutecznie wykazywać, że sprawa nie była dostatecznie wyjaśniona do merytorycznego rozstrzygnięcia.

I FSK 397/05 wyrok NSA W-wa 2005-12-01

LEX nr 187443

Błędne zastosowanie (bądź nie zastosowanie) przepisów materialnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym, więc zasadniczo oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

FSK 2396/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-30

LEX nr 187531

Nie jest wystarczające do podważenia wyroku powołanie wyłącznie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., gdyż przepis ten nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej. Zarzut naruszenia wskazanego przepisu podnieść można jedynie w powiązaniu z odpowiednim przepisem procedury administracyjnej. "Inne naruszenie przepisów postępowania", o jakim mowa w przytoczonej regulacji musi zatem dotyczyć oceny konkretnych przepisów postępowania dokonanej przez sąd I instancji, nie może natomiast polegać na błędnej czy mało wyczerpującej argumentacji sądu.

FSK 2660/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-29

LEX nr 187669

Nie jest więc dopuszczalne przytoczenie podstawy kasacyjnej w formie ogólnego zarzutu naruszenia wskazanej ustawy lub innego aktu prawnego, czy nawet artykułu danej ustawy w sytuacji, gdy dzieli się on na wiele jednostek redakcyjnych albo też wskazanie podstawy kasacyjnej z art. 174 p.p.s.a. bez powołania jakichkolwiek przepisów, które mogły zostać naruszone przez sąd.

I FSK 281/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-25

LEX nr 187875

Wskazanie w podstawie kasacyjnej wyłącznie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a u p.p.s.a. w oderwaniu od konkretnych regulacji materialnoprawnych, którym uchybił sąd I instancji sprawia, iż musi ona być uznawana za nieuzasadnioną.

II OSK 260/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-24

LEX nr 192652

Wskazanie całego aktu prawnego lub opisowe określenie naruszenia przepisów procesowych bez próby nawet wskazania, który przepis został naruszony w postępowaniu sądowym, uniemożliwia ocenę, czy rzeczywiście doszło do naruszenia przepisów w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym.

I OSK 257/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-23

LEX nr 192602

Jeżeli w skardze kasacyjnej podnosi się, że w postępowaniu administracyjnym orzekał organ niewłaściwy, to jej podstawę winien stanowić przede wszystkim zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a., gdyż sąd był obowiązany stwierdzić nieważność wydanych w sprawie decyzji. Jednak, aby zarzucić niewłaściwość organu orzekającego, należy wskazać organ, który był właściwy. Natomiast, jeżeli nie ma organu właściwego do załatwienia sprawy, organ orzekający nie działał z naruszeniem przepisów o właściwości - w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a., lecz bez podstawy prawnej - w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 ab initio k.p.a.

I FSK 407/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-23

LEX nr 195913

Skuteczną podstawą zarzutów kasacyjnych może być naruszenie wyłącznie takich przepisów, które stosował albo miał zastosować sąd.

FSK 2544/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-22

LEX nr 187661

Zarzut naruszenia prawa materialnego, można skutecznie zgłaszać tylko wtedy, gdy ustalony przez organy podatkowe stan faktyczny, będący przedmiotem badania legalności działania organów administracji publicznej, a co za tym idzie zaskarżonego orzeczenia, nie nasuwa wątpliwości.

FSK 2489/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-18

LEX nr 187753

Wadliwe uzasadnienie zaskarżonego wyroku oraz uchylenie zaskarżonej decyzji, pomimo tego że nie zawierała ona wskazanych w wyroku uchybień, prowadzi do wniosku, iż naruszenia te miały istotny wpływ na wynik sprawy.

FSK 2548/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-18

M.Podat. 2006/5/48

Istnienie albo nieistnienie przesłanek wyłączających odpowiedzialność członka zarządu na podstawie art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej nie ma charakteru okoliczności uzupełniającej, lecz jest okolicznością zasadniczą. W sytuacji, gdy członek zarządu wykazał bierność w postępowaniu podatkowym, nie może w postępowaniu kasacyjnym czynić zarzutu sądowi I instancji, że nie prowadził z urzędu uzupełniającego postępowania dowodowego w tym zakresie w trybie art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

I OSK 145/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-16

LEX nr 213421

Tylko wskazanie jako podstawy skargi kasacyjnej naruszenia przepisów tej ustawy jest zgodne z art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

I OSK 160/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-16

LEX nr 213419

Naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., polega na tym, iż sąd I instancji kontrolując legalność zaskarżonej decyzji nie zauważył, że rozstrzygnięcie to narusza przepisy postępowania, bądź dostrzegając te błędy prawne niewłaściwie ocenił ich wpływ na wynik sprawy. Aby więc na tej podstawie oprzeć skargę kasacyjną należy w każdym ze wskazanych przypadków wykazać, że wadliwość w rozumowaniu sądu miało wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej.

FSK 2312/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-16

LEX nr 187527

Błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

I FSK 424/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-16

LEX nr 173381

Przepis art. 247 § 1 pkt 2 o.p., chociaż zamieszczony w dziale IV o.p. dotyczącym postępowania podatkowego, ma charakter mieszany; z jednej strony - procesowy, ponieważ normuje, wraz z innymi punktami § 1 art. 247, przesłanki wzruszenia decyzji ostatecznej z powodu jej nieważności, a z drugiej - materialny, ponieważ ocena tej przesłanki (wydanie decyzji bez podstawy prawnej) może łączyć się z przepisami prawa materialnego, wtedy, gdy chodzi o wydanie decyzji bez podstawy materialnoprawnej. W takim wypadku zarzut naruszenia tego przepisu powinien być połączony z zarzutem naruszenia odpowiedniego przepisu prawa materialnego.

II GSK 226/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-09

LEX nr 192532

Przepisy regulujące właściwość organów administracji publicznej mają charakter materialnoprawny.

I FSK 252/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-04

LEX nr 187923

W przypadku gdy strona skarżąca chce podważyć poczynione w sprawie ustalenia faktyczne jest zobligowana w ramach zarzutów skargi kasacyjnej, czyli jej podstaw, do wskazania konkretnych, naruszonych przez sąd zaskarżanym orzeczeniem przepisów prawa procesowego oraz wpływu takiego naruszenia na wynik sprawy (treść orzeczenia).

FSK 2525/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-03

LEX nr 187979

Naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit c. p.p.s.a. byłoby uzasadnione, gdyby mimo stwierdzenia przez sąd w zaskarżonym wyroku naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy nie doszło do uchylenia zaskarżonej decyzji lub postanowienia.

FSK 2553/04 wyrok NSA W-wa 2005-11-03

LEX nr 187657

Skoro wojewódzki sąd administracyjny nie prowadził postępowania dowodowego w celu merytorycznego załatwienia sprawy (art. 106 § 3 p.p.s.a.), to i nie można mu skutecznie postawić zarzutu naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów.

I FSK 233/05 wyrok NSA W-wa 2005-11-02

LEX nr 187919

Argumentacja sprowadzająca się do twierdzenia, że sąd administracyjny pierwszej instancji niezasadnie uznał, iż organ administracji publicznej dopuścił się naruszenia przepisów postępowania i w wyniku tego sąd niezasadnie uchylił zaskarżone decyzje, mogłaby stanowić uzasadnienie zarzutu naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., a nie pkt 3 tego paragrafu.

I FSK 175/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-27

LEX nr 187829

Nie można równocześnie zarzucać naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie.

I FSK 227/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-27

LEX nr 187827

Wojewódzki sąd administracyjny w istocie rzeczy nie dokonuje ustaleń faktycznych, poza wyjątkowym przypadkiem określonym w przepisie art. 106 § 3 p.p.s.a., albowiem jego procesowym zadaniem jest w pierwszym rzędzie ocena, czy stan faktyczny sprawy ustalony został przez organy w zgodzie z wymogami procedury. Stąd też sądowi temu nie można stawiać zarzutu wadliwego ustalenia stanu faktycznego skoro ani nie miał takiego obowiązku ani też tego nie czynił w trybie wynikającym ze wskazanego wyżej przepisu prawa. Obowiązkiem sądu jest dokonanie oceny, czy w sprawie prawidłowo ustalony został stan faktyczny sprawy.

I FSK 130/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-27

LEX nr 187787

Błędne zastosowanie (bądź nie zastosowanie) przepisów materialnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym, więc zasadniczo oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

I FSK 177/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-21

LEX nr 187789

1. Przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. a) u.p.t.u. z 1993 r. przewiduje stosowanie obniżonej stawki podatku od towarów i usług - 7% - nie do wszystkich materiałów budowlanych, lecz tylko do tych, które zostały określone w załączniku nr 5 do tej ustawy.

2. Spór o zaklasyfikowanie towaru jest sporem o fakty, a nie sporem co do wykładni czy stosowania przepisów prawa materialnego. Jeżeli strona twierdzi, że organy podatkowe niewłaściwie zaklasyfikowały określone towary, czego nie zakwestionował sąd administracyjny pierwszej instancji, to powinna oprzeć skargę kasacyjną na podstawie z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., zarzucając w jej ramach naruszenie odpowiednich przepisów tej ustawy, polegające na niedostrzeżeniu przez sąd naruszenia przez organy podatkowe stosownych przepisów procedury podatkowej.

I OSK 64/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-20

LEX nr 217305

1. Wskazanie wyłącznie art. 151 p.p.s.a. jako naruszenie prawa procesowego nie może być wystarczające do podważenia wyroku. Rozstrzygnięcie oddalające skargę nie jest następstwem zastosowania wskazanego art. 151. Zastosowanie tego przepisu stanowi skutek procesu myślowego, poprzedzającego wydanie wyroku. Innymi słowy, błędne rozstrzygnięcie jest jedynie następstwem błędu zasadniczego, polegającego na wadliwym wykonaniu przez sąd administracyjny funkcji kontroli legalności kwestionowanych decyzji.

2. Decyzja dotycząca wydania prawa jazdy określonej kategorii nie jest aktem, który może wywołać nieodwracalne skutki.

I OSK 163/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-20

LEX nr 188715

Naruszenia art. 148 § 1 i 147 k.p.a. powinny być potraktowane jako naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

I FSK 109/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-19

LEX nr 187815

Podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania, w skardze kasacyjnej należy wskazać przepisy procedury sądowej. Oznacza to, że zarzut dotyczący przepisu art. 121 o.p., będącego przepisem procedury administracyjnej, którego naruszenia mogłyby dopuścić się wyłącznie organy podatkowe, a nie sąd administracyjny, trzeba powiązać z zarzutem naruszenia odpowiednich przepisów normujących postępowanie sądowoadministracyjne.

I FSK 107/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-14

LEX nr 187825

Jeśli podstawę kasacji stanowi zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, to uzasadnieniem takiego zarzutu powinno być wyjaśnienie, dlaczego przepis przyjęty za podstawę prawną nie ma związku z ustalonym stanem faktycznym i jaki przepis sąd powinien zastosować.

OSK 1932/04 wyrok NSA W-wa 2005-10-13

LEX nr 201367

1. Naruszenie przepisu art. 7 ust. l pkt 11 u.s.g. nie należy do naruszeń żadnych z grup przepisów, które mogą stanowić wzorzec kontroli kasacyjnej wyroku sądu pierwszej instancji. Powołany przepis jest regulacją prawa ustrojowego, ustala zakres działania organów gminy. Skoro przepis ten, wbrew wymogowi art. 174 p.p.s.a., nie jest ani przepisem prawa materialnego, ani przepisem postępowania, to nie mógł być wymieniany jako podstawa skargi kasacyjnej.

2. Lokalizacja targowiska następuje w formie decyzji administracyjnej wydanej przez wójta (burmistrza, prezydenta), nie zaś w drodze uchwały rady gminy mającej cechy przepisów prawnych powszechnie obowiązujących.

I FSK 166/05 wyrok NSA W-wa 2005-10-12

LEX nr 217311

1. Sądy administracyjne nie ustalają stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia, nie zastępują one bowiem organów administracji w merytorycznym załatwieniu sprawy.

2. Jeżeli strona uważa, iż przepisy k.p.a. zostały naruszone przez organy administracji, a naruszenie prawa przez Sąd polegało na zastosowaniu - jako wyniku kontroli legalności działania tych organów - niewłaściwego środka przewidzianego w p.p.s.a., winna wskazać w podstawie skargi kasacyjnej przepisy tej ostatniej ustawy naruszone przez wojewódzki sąd administracyjny, w powiązaniu ich z przepisami postępowania administracyjnego.

FSK 2589/04 wyrok NSA W-wa 2005-09-16

LEX nr 173167

Odmienna ocena dowodów i wyprowadzenie na jej podstawie własnych wniosków co do stanu faktycznego sprawy w skardze kasacyjnej, bez wskazania przepisów postępowania, których naruszenie stanowi uchybienie mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie stanowi podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 i 176 p.p.s.a.

II OSK 16/05 wyrok NSA W-wa 2005-09-13

LEX nr 192124

Zarzut błędnej wykładni prawa materialnego może się wyrażać bądź w nieprawidłowym odczytaniu treści prawa, bądź w zastosowaniu prawa uchylonego.

FSK 2411/04 wyrok NSA W-wa 2005-09-09

LEX nr 173081

Podstawa kasacyjna wskazana w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. dotyczy naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, a nie przepisów procedury podatkowej.

OSK 1950/04 wyrok NSA W-wa 2005-09-08

LEX nr 194728

Wskazane w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. dwie formy naruszenie prawa materialnego: błędna wykładnia i niewłaściwe zastosowanie nie mogą zachodzić jednocześnie, ponieważ albo przepis niewłaściwie zinterpretowano, albo niewłaściwie zastosowano, co więcej zarzut naruszenia prawa materialnego może być sformułowany, wówczas gdy w ocenie wnoszącego skargę, stan faktyczny został ustalony w sposób niewadliwy.

FSK 2215/04 wyrok NSA W-wa 2005-09-08

LEX nr 173079

Przy obecnej redakcji art. 174 p.p.s.a.przepisy prawa ustrojowego mogą być podstawą zarzutu naruszenia przepisów postępowania.

FSK 2139/04 wyrok NSA W-wa 2005-09-06

LEX nr 173185

Podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania, należy w skardze kasacyjnej wskazać przepisy procedury sądowej. Dlatego zarzut taki może być uznany za skuteczny tylko wtedy, gdy następuje wskazanie konkretnych przepisów p.p.s.a.

OSK 1866/04 postanow. NSA W-wa 2005-08-30

LEX nr 188280

1. W przeciwieństwie do decyzji administracyjnych, dla których stosownie do art. 107 § 1 i 3 k.p.a. sentencja i jej uzasadnienie stanowią jedność, uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego nie jest integralną jego częścią, która mogłaby podlegać samodzielnemu zaskarżeniu w rozumieniu art. 176 w związku z art. 174 p.p.s.a. Sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie jego odpisu wraz z orzeczeniem stronie otwiera, stosownie do treści art. 177 § 1 p.p.s.a., jedynie możliwość wniesienia skargi kasacyjnej. Uzasadnienie wyroku jest wyłącznie pisemnym uzewnętrznieniem przesłanek i podstaw, jakie miał na względzie skład orzekający rozpoznając skargę, lecz nie stanowi ono części tego wyroku.

2. Przepis art. 188 p.p.s.a. uprawnia wyłącznie do merytorycznego orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny o skardze, nie stanowi natomiast podstawy do uchylenia uzasadnienia wyroku i wprowadzania w to miejsce innych stwierdzeń.

FSK 2027/04 wyrok NSA W-wa 2005-08-30

LEX nr 172976

Oparcie skargi kasacyjnej na podstawie naruszenia przepisów postępowania sądowego (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) jest niezbędne w sytuacji, gdy strona zamierza zakwestionować stan faktyczny, przyjęty przy wyrokowaniu przez sąd I instancji.

II GSK 78/05 wyrok NSA W-wa 2005-07-28

LEX nr 183665

Niewłaściwe ustalenie przez sąd I instancji stanu faktycznego może jedynie wynikać z naruszenia procedury obowiązującej w postępowaniu sądowym.

FSK 2007/04 wyrok NSA W-wa 2005-07-26

LEX nr 175911

1. Prawidłowe jest oparcie podstawy kasacyjnej na art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" p.p.s.a., jeżeli zarzut naruszenia tego przepisu jest powiązany ze wskazanymi enumeratywnie w podstawie kasacyjnej przepisami postępowania podatkowego, przy czym powiązanie to wynika zarówno z treści podstawy, jak i z treści uzasadnienia, a strona zarzuca dokonanie przez sąd I instancji błędnej oceny działań organów podatkowych w świetle wymienionych przepisów postępowania podatkowego i wywodzi, że skutkowała ona wadliwym zastosowaniem przywołanego na wstępie przepisu procedury sądowoadministracyjnej.

2. Jeżeli sąd uchyla decyzję tylko z tego powodu, iż w jego ocenie wnioskowany przez stronę dowód ma znaczenie dla sprawy, powinien wykazać, w jaki sposób przeprowadzenie tegoż dowodu mogło wpłynąć na wydanie przez organ odmiennego rozstrzygnięcia.

I FSK 62/05 wyrok NSA W-wa 2005-07-20

LEX nr 172988

Ustalenie, że samochód był samochodem osobowym mieści się w sferze ustaleń faktycznych, co oznacza, że skuteczne podważenie tego ustalenia, z czym niewątpliwie wiąże się także kwestia oceny zebranych w postępowaniu podatkowym dowodów (w tym świadectwa homologacji, dowodu rejestracyjnego, opinii rzeczoznawcy, zaświadczenia stacji kontroli pojazdów, faktury zakupu), może nastąpić tylko w ramach podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

II OSK 350/05 postanow. NSA W-wa 2005-07-15

LEX nr 238557

1. Naruszenie przez sąd I instancji przepisów prawa materialnego może nastąpić w dwóch formach: przez błędną wykładnię (mylne rozumienie normy prawnej), bądź przez błędną subsumcję (wadliwe uznanie, że ustalony stan faktyczny odpowiada hipotezie normy prawnej), obie te podstawy nie mogą zachodzić jednocześnie.

2. Skarga kasacyjna, zawierająca jednocześnie zaskarżenie kilku różnych orzeczeń sądu I instancji, jest przykładem tego, jak nie powinna być sporządzana skarga kasacyjna przez pełnomocnika, który formalnie legitymuje się profesjonalnym przygotowaniem zawodowym, a więc jest adwokatem lub radcą prawnym.

FSK 2706/04 wyrok NSA W-wa 2005-07-15

LEX nr 173030

Sąd administracyjny nie może stosować przepisów o.p., gdyż żaden przepis p.p.s.a. nie odsyła do regulacji zawartej w o.p.

OSK 1261/04 wyrok NSA W-wa 2005-07-12

LEX nr 190713

Art. 157 § 2 k.p.a. reguluje kwestie proceduralne związane ze wszczęciem postępowania administracyjnego dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji, a więc w ogóle nie można go obejmować zarzutem w ramach podstawy kasacyjnej przewidzianej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a. Inaczej rzecz się ma odnośnie do art. 28 k.p.a.

I FSK 29/05 wyrok NSA W-wa 2005-07-08

LEX nr 172998

1. Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a .nie otwiera drogi do kwestionowania takiego stanu rzeczy, w którym pominięto określone okoliczności w procesie dochodzenia do rozstrzygnięcia. Uchybienie takie trzeba bowiem wiązać z wcześniejszym etapem postępowania sądowego i odnoszącymi się do niego stosownymi regulacjami prawnymi.

2. Naruszenie norm zawartych w p.u.s.a. nie może stanowić skutecznej podstawy kasacyjnej. Innymi słowy, zarzuty naruszenia przepisów tej ustawy (w szczególności jej art. 1) będą bezskuteczne, chyba że wnoszący skargę powiąże je z zarzutem naruszenia stosowanych przez sąd przepisów proceduralnych zawartych w przepisach p.p.s.a.

I FSK 7/05 wyrok NSA W-wa 2005-07-08

LEX nr 173004

Wskazanie w drodze kasacyjnej na naruszenie przepisów formułujących generalne zasady postępowania podatkowego, tj. zasadę praworządności, prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych oraz swobodnej oceny dowodów winny podlegać konkretyzacji o konkretne, naruszone w toku postępowania regulacje, uściślające wspomniane wyżej klauzule generalne. Jedynym wyjątkiem w tym zakresie jest tylko przepis art. 191 o.p., który określa zasadę swobodnej oceny dowodów.

FSK 1967/04 wyrok NSA W-wa 2005-07-07

LEX nr 189852

1. Przepis art. 106 § 5 p.p.s.a., zawiera jedynie odesłanie do k.p.c. i nie może być zastosowany w sposób samodzielny. Strona chcąc zarzucić sądowi naruszenie reguł postępowania dowodowego winna wskazać również art. 106 § 3 tej ustawy, który ustanawia kompetencję do przeprowadzenia ograniczonego postępowania dowodowego w postępowaniu przed sądem administracyjnym. Samo stwierdzenie powyższego wystarcza w zupełności, by postawiony przez stronę zarzut uznać za chybiony z powodu jego wadliwego sformułowania.

2. Art. 233 k.p.c., jako regulujący zasady oceny przeprowadzonych dowodów, jest wtórny w stosunku do regulacji ustanawiającej kompetencję do przeprowadzenia dowodu. Oznacza to, że powoływanie go w sytuacji, kiedy w sprawie nie przeprowadzono żadnego dowodu w trybie art. 106 § 3, jest bezprzedmiotowe.

FSK 1731/04 wyrok NSA W-wa 2005-07-07

LEX nr 179677

Przepis art. 153 p.p.s.a. może zostać naruszony tylko wówczas, gdy wyrok sądu zawierający ocenę prawną i wskazania co do dalszego postępowania został wydany zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - p.u.s.a. i p.p.s.a.

FSK 2680/04 wyrok NSA W-wa 2005-07-01

LEX nr 173052

Błędne zastosowanie przepisów materialnoprawnych każdorazowo w zasadzie pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym więc zasadniczo oznacza to brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

I FSK 295/05 wyrok NSA W-wa 2005-06-30

LEX nr 175284

Przepis art. 174 p.p.s.a., nie odwołuje się do takich uchybień sądu, które stanowią naruszenie przepisów ustrojowych. Tym samym więc uprawniona staje się teza, iż naruszenie tych norm, a zatem także zawartych w p.u.s.a., nie może stanowić skutecznej podstawy kasacyjnej, nie stanowi podstawy, na której oprzeć można by skargę kasacyjną od orzeczenia sądu I instancji.

FSK 2290/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-29

LEX nr 173245

Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy jako podstawa kasacji dotyczy postępowania sądowo-administracyjnego, a nie postępowania przed organami administracji publicznej.

II GSK 88/05 wyrok NSA W-wa 2005-06-29

CASUS 2006/1/3

Podstawa skargi kasacyjnej polegająca na naruszeniu przepisów postępowania może dotyczyć przepisów stosowanych przez sąd, a zatem p.p.s.a. Zarzut, który dotyczy naruszenia przepisów postępowania stosowanych przez organ administracji, by mógł zostać rozpoznany w granicach skargi kasacyjnej, powinien zostać jednocześnie powiązany z naruszeniem odpowiedniego przepisu p.p.s.a.

OSK 1891/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-27

LEX nr 171698

Skarga kasacyjna winna kierować zarzuty - pod adresem zaskarżonego wyroku, a nie decyzji administracyjnej. Nie można w skardze kasacyjnej występować z zarzutami skierowanymi pod adresem organów administracyjnych.

FSK 2633/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-24

LEX nr 173345

1. Brak szczegółowego odniesienia się przez wojewódzki sąd administracyjny do wszystkich zarzutów zawartych w skardze, czy skoncentrowanie się tylko na kwestiach, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia, a pominięcie wątków, które mają charakter uboczny i na rozstrzygnięcie nie rzutują, nie stanowi uchybień, które miałyby istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd nie musi, aczkolwiek jest to pożądane z uwagi na potrzebę wszechstronnego informowania strony o jej sytuacji procesowej, odnosić się do wszystkich zagadnień podniesionych w skardze, jeśli nie mają one istotnego znaczenia dla końcowego wyniku kontroli zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

2. W przypadku gdy operacja gospodarcza składała się z szeregu czynności, z których część nie podlegała podatkowi od towarów i usług, gdyż w myśl art. 4b ust. 1 u.p.t.u. była dokonywana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, części czynności (importu) oraz sprzedaży skarżącemu dokonywali inni podatnicy, a finalnej sprzedaży indywidualnym odbiorcom dokonywał skarżący każda z tych czynności powinna być analizowana odrębnie z punktu widzenia zakresu przedmiotowego ustawy o VAT, a także związku ze sprzedażą opodatkowaną, przy korzystaniu z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

OSK 1541/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-21

LEX nr 179230

O niewłaściwym zastosowaniu przez sąd administracyjny przepisów prawa materialnego można mówić wówczas, jeżeli przepisy tego prawa mogły mieć zastosowanie w postępowaniu przed tym sądem. Przepisy k.s.h. do takich nie należą, pozostając poza dziedziną administracji publicznej w rozumieniu art. 1 § 1 p.u.s.a.

FSK 2380/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-17

LEX nr 173199

1. Okoliczność, że w uzasadnieniach wyroków sąd administracyjny pierwszej instancji nie analizował merytorycznie wszystkich zarzutów podniesionych w skargach, tylko w takim przypadku stanowiłaby naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a., które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyby zarzuty te dotyczyły kwestii związanych z wynikiem sprawy sądowoadministracyjnej, tj. oceną legalności zaskarżonych decyzji.

2. Podstawy kasacyjne muszą nawiązywać do przepisów stosowanych przez sąd administracyjny, a nie organy podatkowe. Skarga kasacyjna służy bowiem uruchomieniu kontroli skierowanej wobec orzeczenia tego sądu, a nie kolejnemu badaniu zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

FSK 2520/04 wyrok NSA W-wa 2005-06-07

M.Podat. 2005/9/39

Stosownie do art. 174 PostSądAdmU skargę kasacyjną można oprzeć na zarzucie naruszenia konkretnego przepisu prawa, a nie wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

II GSK 66/05 wyrok NSA W-wa 2005-05-31

LEX nr 168082

Zarzut, który dotyczy naruszenia przepisów postępowania stosowanych przez organ administracji, by mógł zostać rozpoznany w granicach skargi kasacyjnej, winien zostać jednocześnie powiązany z naruszeniem odpowiedniego przepisu p.p.s.a.

FSK 1940/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-25

LEX nr 154574

Zasadny jest zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. - zgodnie z którym sąd, uwzględniając skargę uchyla decyzję jeżeli stwierdzi "inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy" - w sytuacji, gdy wyrok sądu nie wskazywał jakiego (jakich) naruszenia prawa procesowego dopuścił się organ w zaskarżonej decyzji, a co za tym idzie, na czym miał polegać istotny wpływ naruszenia na wynik sprawy - treść decyzji.

OSK 1612/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-19

LEX nr 238593

Badanie przez Naczelny Sąd Administracyjny stosowania prawa przez organy administracji może mieć jedynie charakter pośredni, w sytuacji, gdy wnoszący skargę kasacyjną w ramach podstawy kasacyjnej zarzuci sądowi administracyjnemu naruszenie art. 145 § 1 lit. b lub c p.p.s.a. przez nieuwzględnienie przez ten sąd - mimo zarzutu skargi - naruszenia przez organy wskazanych przepisów prawa.

FSK 2026/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-18

LEX nr 154622

Przepisy p.p.s.a. nie przewidują podstawy skargi kasacyjnej w postaci "naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie". Zgodnie z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie prawa materialnego nastąpić może przez błędną jego wykładnię albo ma ono postać niewłaściwego zastosowania prawa materialnego. Zarzut skargi kasacyjnej powinien być w tej mierze wyraźnie sprecyzowany.

FSK 1812/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-17

LEX nr 177567

Art. 133 § 1 p.p.s.a. nakłada obowiązek rozstrzygania sprawy na podstawie stanu faktycznego istniejącego w dacie wydania zaskarżonego aktu lub czynności i jednocześnie zakaz uwzględniania przy orzekaniu okoliczności powstałych później lub nieznajdujących odzwierciedlenia w aktach sprawy. Za naruszenie tego przepisu nie można więc uznać zaakceptowania przez sąd, jako zgodnej z przepisami postępowania, oceny materiału dowodowego oraz przyjęcia za prawidłowe ustaleń będących konsekwencją tej oceny, nawet gdyby stanowisko sądu było błędne i nie uwzględniało całości materiału dowodowego sprawy.

FSK 1381/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-12

ONSAiWSA 2006/1/14

Zarzut pominięcia przez sąd części materiału dowodowego nie może być skutecznie podnoszony w ramach zarzutu naruszenia art. 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

II GSK 36/05 wyrok NSA W-wa 2005-05-11

LEX nr 166070

1. Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) "podobieństwo" znaków jest kategorią nie tylko faktyczną, ale także prawną. Skoro zatem sąd administracyjny, badający sprawę (decyzję) pod względem legalności, musi zbadać prawidłowość zastosowania art. 9 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, to nie można mu odmówić prawa do własnej oceny kryteriów, według których Urząd Patentowy porównywał dane znaki towarowe.

2. Ani z konstytucyjnej zasady państwa prawnego, ani z zasady prawa do sądu nie wynika wprost obowiązek uwzględniania określonych orzeczeń w danej sprawie administracyjnej. Innymi słowy, nie można skutecznie postawić w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia wspomnianych zasad konstytucyjnych tylko z tego powodu, że w danej sprawie Sąd nie rozważał poglądów prawnych przyjętych w określonym orzeczeniu. Także z zasady równego traktowania wobec prawa nie wynika, że powinnością Sądu jest powoływanie się na określone orzeczenia lub inne akty stosowania prawa. Aby skutecznie podnieść naruszenie zasady państwa prawnego, a tym bardziej zasady prawa do sądu, trzeba wykazać, że sąd naruszając określone (ściśle wskazane) przepisy prawa powszechnie obowiązującego wydał orzeczenie, które z uwagi na skutki, jakie wywołuje, nie da się pogodzić z porządkiem prawnym demokratycznego państwa prawnego oraz że w wyniku naruszenia tych konkretnie wskazanych przepisów sąd nie zapewnił danemu podmiotowi dostępu do drogi sądowej.

OSK 1346/04 wyrok NSA W-wa 2005-05-05

LEX nr 168044

Nie stanowi usprawiedliwionej podstawy skargi kasacyjnej zarzut wywiedziony z art. 5 k.c., który stanowi, że nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Zasada ustanowiona w art. 5 k.c. jest zasadą rządzącą prawem prywatnym, natomiast zasada ta nie została przyjęta w prawie publicznym. Nie można zatem na zasadzie współżycia społecznego opierać wykładni przepisów prawa publicznego - prawa administracyjnego.

OSK 1680/04 postanow. NSA W-wa 2005-04-27

LEX nr 169404

Skoro art. 174 pkt 2 p.p.s.a. mówi o przepisach postępowania to nie oznacza to, że ogranicza się tylko do przepisów tej ustawy, wedle których procedują sądy administracyjne. W ramach tej podstawy kasacyjnej mieszczą się również przepisy procesowe innych aktów prawnych, jeżeli miały zastosowanie. Do takich przepisów procesowych należy art. 98 ust. 3 u.s.g.

II GSK 34/05 wyrok NSA W-wa 2005-04-20

LEX nr 180449

Akceptując, poprzez niepodniesienie zarzutu naruszenia art. 145 § 1 ust. 1 lit. c) p.p.s.a., ocenę sądu I instancji o naruszeniu przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, strona skarżąca nie może skutecznie domagać się uchylenia wyroku zapadłego w oparciu o ten przepis, stawiając zarzut naruszenia prawa materialnego.

FSK 1561/04 wyrok NSA W-wa 2005-04-12

POP 2006/5/81

Połączenie na podstawie art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dwóch spraw do wspólnego rozpoznania nie pozbawia ich odrębności i nie zmienia faktu, że są to samodzielne sprawy sądowoadministracyjne. Jeśli skarga kasacyjna formułuje podstawy kasacyjne przewidziane przez art. 174 P.p.s.a. nie adresując ich do konkretnych rozstrzygnięć, to związanie granicami skargi kasacyjnej nie pozwala sądowi, aby dokonywał przyporządkowania konkretnych zarzutów do jednego z dwóch rozstrzygnięć podjętych w zaskarżonym wyroku. Z tych przyczyn powołane podstawy skargi kasacyjnej nie mogły doprowadzić do podważenia zaskarżonego wyroku.

FSK 692/04 wyrok NSA W-wa 2005-04-06

LEX nr 154853

Błędne zastosowanie przepisów materialnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Innymi słowy nie można skutecznie powoływać się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.

GSK 1312/04 wyrok NSA W-wa 2005-04-04

LEX nr 180429

1. W świetle przepisu art. 174 pkt 1 p.p.s.a. nie jest dopuszczalne równoczesne powołanie się w kasacji na alternatywne postacie naruszenia prawa materialnego.

2. Kwestia oczywistości rozwiązania wynikającego ze stanu techniki nie należy do sfery prawa materialnego, lecz przepisów o postępowaniu administracyjnym, gdyż dotyczy stanu faktycznego, a nie prawa.

3. Instytucja skargi kasacyjnej uregulowanej w przepisach p.p.s.a. stanowi odwzorowanie kasacji przewidzianej w procedurze cywilnej, stanowiącej środek odwoławczy od orzeczeń sądów drugiej instancji w sprawach cywilnych. Uwaga ta dotyczy w szczególności określenia podstaw skargi kasacyjnej (art. 174) oraz przyjęcia zasady związania sądu granicami tej skargi (art. 183 § 1). Z tych też powodów stosowanie przepisów tej ustawy o skardze kasacyjnej nie może nie uwzględniać dorobku orzecznictwa Sądu Najwyższego i doktryny prawniczej dotyczącego kasacji rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego nie budzi zaś wątpliwości teza, że kasacja nie odpowiadająca wymaganiom ustawowym w zakresie określenia podstaw i ich uzasadnienia zawiera istotny brak, ponieważ uniemożliwia sądowi ocenę zasadności tego środka zaskarżenia.

FSK 1284/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-31

LEX nr 164499

Nie można w trybie art. 174 pkt 1 w zw. z art. 176 p.p.s.a. skutecznie zakwestionować odpowiedzialności płatnika bez zarzutu naruszenia art. 30 § 1 o.p.

FSK 1437/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-22

LEX nr 179659

Art. 365 § 1 k.p.c., stanowiący o związaniu prawomocnym wyrokiem nie tylko stron i sądu, który go wydał, ale także innych sądów oraz organów państwowych, wywiera określone skutki w sferze materialnoprawnej. Jest zatem przepisem prawa materialnego, który dotyczy także sądów administracyjnych. Jego naruszenie stanowi przesłankę, o której mowa w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

FSK 1583/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-17

LEX nr 152778

"Błąd w ustaleniach faktycznych" i "błędna ocena zgromadzonego materiału dowodowego" nie stanowią podstaw kasacyjnych w postępowaniu sądowo-administracyjnym, co jednoznacznie wynika z art. 174 p.p.s.a.. Również nie jest nim samo naruszenie prawa procesowego przez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, jeżeli autor skargi kasacyjnej nie wykaże, że takie uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

OSK 1184/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-16

LEX nr 176146

Sformułowanie zarzutów pod adresem zaskarżonego orzeczenia nie może być ogólnikowe, ponieważ nie można w takim wypadku ustalić granic zaskarżenia. W szczególności nie można się ograniczać do stwierdzenia, że sąd pierwszej instancji naruszył prawo materialne przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub że naruszył przepisy postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Formułując taki zarzut należy określić, poprzez wskazanie oznaczenia liczbowego i aktu normatywnego, w którym został zawarty dany przepis, jaki konkretny przepis prawa został naruszony.

II GSK 24/05 wyrok NSA W-wa 2005-03-15

LEX nr 176148

1. Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa nie obejmuje implicite zarzutu błędnej wykładni, co wynika z odmiennej treści każdego z tych pojęć i z alternatywnego ujęcia każdej z tych postaci naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a..). Ma to ten skutek, że jeżeli skarżący pragnie zakwestionować zaskarżone orzeczenie z punktu widzenia obydwu postaci naruszenia prawa materialnego, to stosownie do art. 174 pkt 1 powinien wyraźnie każdą z tych postaci wskazać i przytoczyć zarzuty odnoszące się odpowiednio do każdej z nich.

2. Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa służy podważeniu zgodności ustalonego w sprawie stanu faktycznego ze stanem hipotetycznym wyrażonym w normie prawnej przy uwzględnieniu treści i znaczenia normy prawnej przyjętej przez sąd pierwszej instancji. Zarzut ten nie obejmuje błędnej wykładni treści zastosowanej normy prawnej.

FSK 1724/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-09

LEX nr 512166

W sytuacji, gdy w skardze kasacyjnej zarzuca się zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega ostatnio wymieniony zarzut. Dopiero bowiem po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy, albo, że nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumpcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przez Sąd przepis prawa materialnego.

II GSK 8/05 wyrok NSA W-wa 2005-03-09

LEX nr 186879

Instytucja skargi kasacyjnej uregulowanej w przepisach p.p.s.a. stanowi odwzorowanie kasacji przewidzianej w procedurze cywilnej, stanowiącej środek odwoławczy od orzeczeń sądów drugiej instancji w sprawach cywilnych. Uwaga ta dotyczy w szczególności określenia podstaw skargi kasacyjnej (art. 174 p.p.s.a.) oraz przyjęcia zasady związania sądu granicami tej skargi (art. 183 § 1). Z tych też powodów stosowanie przepisów tej ustawy o skardze kasacyjnej nie może nie uwzględniać dorobku orzecznictwa Sądu Najwyższego i doktryny prawniczej dotyczącego kasacji rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy.

GSK 1/05 wyrok NSA W-wa 2005-03-08

LEX nr 236827

Nie stanowi przytoczenia podstawy kasacyjnej zgłoszenie zarzutu naruszenia przepisów postępowania bez wskazania konkretnego przepisu, który w ocenie skarżącej został naruszony. Jak również nie wystarcza samo wskazanie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli skarżąca nie wykazała, że następstwa tego naruszenia kształtowały lub współkształtowały treść kwestionowanego w skardze kasacyjnej orzeczenia.

OSK 1252/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-08

LEX nr 189256

Zarzut naruszenia prawa materialnego art. 36 § 2 oraz art. 37 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie mieści się w ramach ustawowych podstaw skargi kasacyjnej, określonych w art. 174 p.p.s.a.Bowiem naruszenie prawa materialnego, o którym mowa w art. 174 pkt 1 tej ustawy, może dotyczyć wyłącznie naruszenia przepisów prawa administracyjnego materialnego.

GSK 1448/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-08

CASUS 2005/2/3

Zarzut naruszenia art. 106 § 5 p.p.s.a. w związku z art. 233 § 1 k.p.c. mógłby się okazać skuteczny tylko w przypadku wykazania, że zastosowane przez sąd I instancji kryteria oceny wiarygodności dowodów były oczywiście błędne.

GSK 974/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-03

LEX nr 186875

Przy formułowaniu skargi kasacyjnej kluczowe znaczenie ma rozróżnienie pomiędzy naruszeniem prawa materialnego, a naruszeniem przepisów postępowania według których ocenia się gromadzenie i ocenę dowodów koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy. Badanie podobieństwa znaków towarowych nie należy do sfery prawa materialnego, które określa jedynie skutki ustaleń dowodowych i ocen w postaci niedopuszczalności rejestracji znaków w razie zaistnienia określonych przesłanek. O podobieństwie znaków towarowych decydują wyłącznie ustalenia faktyczne.

FSK 1398/04 wyrok NSA W-wa 2005-03-01

LEX nr 154718

Zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. nie odpowiada zarzutowi kasacyjnemu określonemu w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. i przez to nie jest wystarczającym do merytorycznego rozpoznania skargi kasacyjnej. Orzeczenie oddalające skargę czy też uchylające zaskarżone postanowienie nie jest skutkiem zastosowania tylko art. 151 lub art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., lecz jest następstwem ustaleń poprzedzających wydanie wyroku i zastosowania przepisów prawa nakazujących sądowi takie ustalenia czynić.

FSK 1640/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-25

OSP 2005/12/143

1. O tym, czy dany wyrób jest wyrobem wymienionym w załączniku nr 5 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), decyduje prawidłowe zakwalifikowanie go do odpowiedniego symbolu SWW.

2. Czynność klasyfikowania jest elementem ustalenia stanu faktycznego, który zakwestionować w skardze kasacyjnej można wyłącznie w ramach podstawy z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

OSK 539/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-23

LEX nr 165771

Art. 174 pkt 1 p.p.s.a. przewidując oparcie skargi kasacyjnej na podstawie naruszenia prawa materialnego, określa jednocześnie postaci, w jakich to naruszenie może nastąpić, a mianowicie przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Ostatnio wymieniona postać naruszenia prawa materialnego wyraża się pominięciem obowiązującego przepisu, który powinien być zastosowany w konkretnej sprawie. Wadliwość w tej postaci naruszenia prawa sprowadza się więc w istocie do wadliwego wyboru przez sąd orzekający normy prawnej lub mylnej subsumcji. Natomiast naruszenie prawa materialnego będące następstwem błędnej jego wykładni można określić jako nadanie innego znaczenia treści zastosowanego przepisu, czyli polega na mylnym zrozumieniu poszczególnego zwrotu lub treści i tym samym znaczenia przepisu lub też tylko terminu występującego w jego treści.

GSK 1365/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-21

LEX nr 187156

Mimo że w doktrynie i legislacji ukształtował się podział norm prawa administracyjnego na ustrojowe, procesowe i materialne, to na potrzeby sprawowania wymiaru sprawiedliwości przyjmuje się podział na normy prawa materialnego i procesowego, zaliczając normy ustrojowe do procesowych.

GSK 1310/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-21

LEX nr 187146

Przy kwestionowaniu stanu faktycznego sprawy wskazuje się na uchybienia w prawidłowym stosowaniu procedury sądowej i uzasadnia się je wpływem na wynik sprawy, wiążąc także uchybienia zaistniałe w postępowaniu sądowym z niezauważonymi lub źle ocenionymi czynnościami organu stosującego przepisy regulujące tok postępowania administracyjnego. Nie jest przy tym dopuszczalne przemienne, bez zachowania koniecznej odrębności obu podstaw skargi kasacyjnej, przytaczanie na ich poparcie argumentacji pomijającej rozdzielność tych podstaw.

GSK 1045/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-21

LEX nr 187142

1. Zarzut naruszenia prawa materialnego z art. 174 pkt 1 p.p.s.a. nie może polegać na wadliwych ustaleniach stanu faktycznego. Powinien być sformułowany w zasadzie w oderwaniu od błędów w ustaleniach faktycznych, odnosić się do bezspornych okoliczności faktycznych sprawy i uzasadnienia, w czym tkwiły błędy w rozumowaniu Sądu przeprowadzającego wykładnię konkretnego przepisu prawa materialnego, czy też dlaczego ten przepis nie powinien być w tym konkretnym przypadku zastosowany lub jeśli nie został zastosowany przez Sąd, a powinien, to dlaczego.

2. Niepostawienie w skardze zarzutów procesowych (art. 174 pkt 2 p.p.s.a..) sprawia, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną jest związany ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez sąd pierwszej instancji.

OSK 1735/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-17

LEX nr 165775

1. Wskazanie w skardze kasacyjnej nieistniejącego przepisu w obowiązującym akcie prawnym powoduje, że nie spełnia ona wymagań przewidzianych w art. 176 p.p.s.a. w zaskarżonym zakresie.

2. Dla określenia charakteru prawnego danego przepisu nie jest istotne w jakim akcie normatywnym przepis ten jest zamieszczony, ale decyduje jego treść i cel. Przepisami prawnomaterialnymi są przepisy regulujące bezpośrednio stosunki administracyjnoprawne (określają zachowanie podmiotów) oraz roszczenia wynikające z tych stosunków (nakładają obowiązki i przyznają prawa lub uprawnienia). Przepisami procesowymi są zaś normy instrumentalne, które określają drogę i sposób dochodzenia uprawnień wynikających z norm materialnoprawnych. Akt prawny będący regulaminem określa generalnie postępowanie w jakiejś dziedzinie.

FSK 1471/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-16

LEX nr 164057

Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2 wymienionej ustawy, gdyż wymienione w hipotezie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) przepisy postępowania nie obejmują swym zakresem art. 145.

FSK 1333/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-10

LEX nr 154638

Przyjęta w polskim orzecznictwie sądowym koncepcja wykładni prawa wymaga, aby wykładnia prawa była dokonywana tylko w sytuacji zaistnienia wątpliwości interpretacyjnej, czyli niejasnego tekstu prawnego.

OSK 1120/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-09

LEX nr 236829

Jeżeli, zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, sąd dokonał wadliwej oceny, uznając, iż organy przepisów k.p.a nie naruszyły, to wówczas można mówić o błędnym rozstrzygnięciu sądu, naruszającym art. 145 § 1 p.p.s.a. i taki zarzut powinien być postawiony w skardze kasacyjnej, zaś naruszenie przepisów k.p.a. może być tylko uzasadnieniem podstawy skargi kasacyjnej.

FSK 1196/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-09

LEX nr 154682

Art. 122 Ordynacji podatkowej statuuje zasadę prawdy obiektywnej, zaś art. 187 § 3 - dotyczy faktów powszechnie znanych i faktów znanych organowi podatkowemu z urzędu. W żadnym razie za umotywowanie naruszenia tych przepisów nie można uznać niekonsekwencji sądu administracyjnego, który najpierw zawiesił postępowanie w związku z zapowiedzią złożenia przez skarżącego wniosku o złożenie rewizji nadzwyczajnej od wyroku w sprawie podatku dochodowego, a następnie podjął zawieszone postępowanie, chociaż nie zaszły żadne istotne okoliczności. Tego rodzaju motywacja mogłaby, co najwyżej, być wskazywana jako uzasadnienie zarzutu naruszenia odpowiednich przepisów dotyczących zawieszenia postępowania sądowego.

OSK 1026/04 wyrok NSA W-wa 2005-02-02

LEX nr 171170

1. Błędna wykładnia prawa materialnego przejawiać się może w nieprawidłowym odczytaniu treści prawa względnie na zastosowaniu prawa nieobowiązującego. Nieprawidłowe odczytanie treści prawa może polegać na mylnym zrozumieniu treści lub znaczenia przepisu prawnego lub na niezrozumieniu intencji ustawodawcy. Niewłaściwe zastosowanie prawa materialnego polega też i na tym, że sąd podciąga pod ustalony stan faktyczny niewłaściwy przepis (błąd w subsumpcji).

2. Reklama jest szeroko pojmowanym rozpowszechnianiem informacji o oznaczonych wyrobach i usługach zaś jej funkcja polega na również szeroko pojmowanym działaniu mającym na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu oznaczonych dóbr lub usług; może przybierać różne formy m.in. plakatu oraz często używanego ostatnio przy ulicach miast i drogach tzw. bilbordu czyli plakatu o znacznych rozmiarach.

(...)

FSK 1369/04 wyrok NSA W-wa 2005-01-21

LEX nr 147539

1. Oddalenie albo odrzucenie skargi przez sąd pierwszej instancji jest jedynie konsekwencją zastosowania przez ten sąd innych przepisów postępowania sądowego, w trakcie przewodu sądowego. Rozstrzygnięcie sprawy przez sąd jest efektem postępowania przed tym sądem, a przepisy określające sposób rozstrzygnięcia sprawy przez sąd nie są przepisami regulującymi proces dochodzenia do rozstrzygnięcia. Art. 145 p.p.s.a. jest przepisem regulującym sposób rozstrzygnięcia sprawy, a więc wynik sprawy, a nie sposób postępowania Sądu przed określeniem wyniku tego postępowania.

2. Podstawą skargi kasacyjnej wymienioną w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. mogą być jedynie przepisy regulujące proces dochodzenia do rozstrzygnięcia, a nie przepisy określające samo rozstrzygnięcie.

OSK 1575/04 wyrok NSA W-wa 2005-01-13

OwSS 2005/3/70

1. Artykuł 53 p.p.s.a. nie reguluje terminu do wniesienia przez organ nadzoru skargi do sądu administracyjnego na uchwały lub zarządzenia organu gminy. Przyznana w art. 93 ust. 1 u.s.g. szczególna kompetencja nadzorcza organu nadzoru, przyznająca mu prawo skargi do sądu administracyjnego, nie została ograniczona żadnym terminem jej realizacji.

2. Niepodanie art. 174 p.p.s.a., gdy zostają wywiedzione określone w tym artykule podstawy skargi kasacyjnej, nie stanowi braku materialnego skargi kasacyjnej będącej podstawą jej odrzucenia.

FSK 891/04 wyrok NSA W-wa 2005-01-06

LEX nr 489588

Jeśli Sąd Administracyjny I instancji nie przeprowadził własnego postępowania dowodowego, to w kasacji nie można zarzucać mu błędów w tym zakresie.

FSK 914/04 wyrok NSA W-wa 2005-01-06

LEX nr 177030

Podstawą skargi kasacyjnej wymienioną w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. mogą być jedynie przepisy regulujące proces dochodzenia do rozstrzygnięcia, a nie przepisy określające samo rozstrzygniecie.

OSK 966/04 wyrok NSA W-wa 2004-12-22

LEX nr 175344

Ogólnikowość uzasadnienia wyroku nie może stanowić podstawy do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

FSK 841/04 wyrok NSA W-wa 2004-12-22

LEX nr 147497

Zarzut pominięcia w zaskarżonym wyroku przesłanki uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w wypadku wykazania, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie jej upadłości nastąpiło bez jego winy, może być rozpoznany tylko wówczas, gdyby skarga zawierała podstawę kasacyjną w postaci naruszenia przepisów postępowania.

OSK 971/04 wyrok NSA W-wa 2004-12-21

LEX nr 236849

1. Skarżący nie ma uprawnienia do skutecznego domagania się przedłożenia przez sąd pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu, a zarzut skargi kasacyjnej naruszenia procedury sądowej i prawa materialnego poprzez niezbadanie konstytucyjności określonych przepisów nie może być uznany za jej usprawiedliwioną podstawę.

2. Sąd administracyjny - rozpoznając sprawę - tylko po powzięciu zasadniczych wątpliwości może uznać za zasadne przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego od odpowiedzi na które zależy rozstrzygnięcie sprawy. Chodzi tu o uzasadnione wątpliwości sądu a nie skarżącego.

FSK 345/04 wyrok NSA W-wa 2004-12-03

LEX nr 166930

Naruszenie prawa materialnego polegające na pominięciu przepisu "mieści się" w granicach podstawy kasacyjnej przewidzianej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

GSK 967/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-30

LEX nr 184001

Naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. będzie miało miejsce wówczas, gdy kontrolując legalność zaskarżonej decyzji (bądź postanowienia) sąd nie dostrzeże, iż rozstrzygnięcie to narusza przepisy postępowania, bądź odnajdując te błędy prawne niewłaściwie oceni ich wpływ na wynik sprawy administracyjnej, przy czym w obu wypadkach ta wadliwość w rozumowaniu sądu musi mieć istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej, aby można było na tej podstawie oprzeć skargę kasacyjną.

FSK 1288/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-30

LEX nr 147819

1. Uwzględniając regulację zawartą w art. 188 p.p.s.a., należy stwierdzić, że przyjęcie za podstawę kasacji naruszenia przepisów postępowania wyklucza możliwość zawarcia w niej wniosku o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi.

2. Naruszenie prawa materialnego nie może polegać na kwestionowanym przez stronę ustaleniu faktu. Wadliwość podstawy faktycznej jest zawsze wynikiem uchybienia procesowego, które w ramach podstawy skargi kasacyjnej przewidzianej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. wymaga przytoczenia przepisów, naruszenie których zarzuca skarżący. Dla wskazania tych wadliwości konieczne jest uzasadnienie tej podstawy przez wskazanie, które przepisy oznaczone numerem artykułu, paragrafu, ustępu zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało i wpływu zarzuconych wadliwości na treść kwestionowanego wyroku.

FSK 1290/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-25

ONSAiWSA 2005/5/95

Do podważenia ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji nie jest wystarczające podniesienie zarzutu "sprzeczności istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału", bez jego powiązania z konkretnym przepisem prawa (art. 183 § 1 w związku z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

FSK 647/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-08

LEX nr 147845

Zgodnie z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP normy konstytucyjne stosuje się bezpośrednio, jednak nie mogą być one samodzielną podstawą rozstrzygnięcia indywidualnej sprawy przed sądami administracyjnymi, w tym również w postępowaniu kasacyjnym. Nie są one także przepisami, które regulują bezpośrednio stosunki w zakresie zobowiązań podatkowych.

FSK 630/04 wyrok NSA W-wa 2004-11-03

LEX nr 147857

Prawidłowość określenia wysokości dodatkowego zobowiązania, o jakim mowa w art. 27 u.p.t.u. z 1993 r., nie może być przedmiotem kontroli kasacyjnej, gdy ograniczenie odliczenia podatku naliczonego było konsekwencją "określenia zobowiązania" w miejsce nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (do zwrotu), a skarżąca nie podniosła zarzutu naruszenia art. 10 ust. 2 u.p.t.u. z 1993 r.

FSK 1206/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-29

LEX nr 236863

Zarzut naruszenia art. 200 § 1 i art. 192 o.p. w ramach podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. nie mógłby doprowadzić do podważenia zaskarżonego wyroku, albowiem adresatem norm wynikających z przepisów powołanych w skardze kasacyjnej jest organ podatkowy a nie sąd. W takiej sytuacji powołanie w skardze kasacyjnej tych przepisów w oderwaniu od przepisów postępowania sądowego nie pozwala ich traktować jako podstawy wymienionej w art. 174 pkt 2.

FSK 116/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-27

LEX nr 147655

Przepisy p.p.s.a. nie przewidują podstawy w postaci "obrazy prawa materialnego polegającej na błędnej wykładni oraz niewłaściwym zastosowaniu". Zgodnie z art. 174 pkt 1 powołanej ustawy naruszenie prawa materialnego nastąpić może przez błędną jej wykładnię lub naruszenie to ma postać niewłaściwego zastosowania prawa materialnego. Zarzut skargi kasacyjnej winien być w tym względzie wyraźnie sprecyzowany. Przy braku zarzutu naruszenia przepisu postępowania sądowego, który kwestionowałby prawidłowość dokonanej przez sąd oceny co do zgodności z prawem materialnym decyzji organu podatkowego, zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie tego prawa jest bezprzedmiotowy. Sąd administracyjny nie rozpoznaje sprawy podatkowej co do meritum, a co za tym idzie nie stosuje prawa materialnego.

GSK 811/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-22

ONSAiWSA 2005/4/68

Zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące ustaleń podobieństwa bądź braku podobieństwa znaków towarowych (art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych - Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) należą nie do sfery prawa materialnego, lecz do przepisów o postępowaniu (art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

FSK 568/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-14

ONSAiWSA 2005/4/67...

Nie można w skardze kasacyjnej skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego, gdy z jej uzasadnienia wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył sąd pierwszej instancji w procesie kontroli legalności zaskarżonych decyzji (art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

FSK 548/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-13

LEX nr 147685

Niewłaściwa ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego, polegająca na nieuznaniu bądź uznaniu, istnienia bądź nie - określonego stanu faktycznego, nie może stanowić naruszenia prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie i jako taka nie stanowi podstawy skargi kasacyjnej.

GSK 750/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-12

LEX nr 183160

Instytucja skargi kasacyjnej uregulowana w przepisach p.p.s.a., stanowi odwzorowanie kasacji przewidzianej w procedurze cywilnej, stanowiącej środek odwoławczy od orzeczeń sądów drugiej instancji w sprawach cywilnych. Uwaga ta dotyczy w szczególności określenia podstaw skargi kasacyjnej w art. 174 ustawy procesowej oraz przyjęcia zasady związania sądu granicami tej skargi (art. 183 § 1 ustawy procesowej). Z tych też powodów stosowanie (interpretacja) przepisów ustawy procesowej o skardze kasacyjnej nie może nie uwzględniać dorobku orzecznictwa Sądu Najwyższego i doktryny prawniczej dotyczących kasacji rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy.

OSK 401/04 wyrok NSA W-wa 2004-10-05

LEX nr 160785

Nie stanowi uzasadnionego zarzutu wskazanie naruszenia przepisu prawa, na który sąd nie powołał się w zaskarżonym wyroku.

OSK 479/04 wyrok NSA W-wa 2004-09-23

LEX nr 162201

Ogólne tylko podanie tytułu aktu prawnego w skardze kasacyjnej jest absolutnie niewystarczające.

FSK 471/04 wyrok NSA W-wa 2004-09-16

ONSAiWSA 2005/5/96

Ustalenie przez sąd administracyjny celu statutowego fundacji, istotne z punktu widzenia zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie może być zwalczane w postępowaniu kasacyjnym zarzutem naruszenia prawa materialnego.

FSK 363/04 postanow. NSA W-wa 2004-09-08

ONSAiWSA 2005/2/41...

Zarzuty skargi kasacyjnej nie mogą ograniczać się do ogólnikowych twierdzeń o naruszeniu norm konstytucyjnych, bez podania, kto je naruszył, w jakim postępowaniu i w jaki konkretnie sposób (art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

FSK 343/04 wyrok NSA W-wa 2004-09-07

LEX nr 183126

Naruszenie prawa materialnego polegające na pominięciu przepisu, "mieści się" w granicach podstawy kasacyjnej przewidzianej w art. 174 pkt 1 p.p.s.a.

FSK 161/04 postanow. NSA W-wa 2004-09-01

LEX nr 177042

Ogólnikowość zarzutów, podobnie jak brak ich sformułowania, tak co do naruszenia prawa procesowego, jak materialnego, wyłącza w sposób oczywisty możliwość oceny co do zgodności z prawem zaskarżonego wyroku. W konsekwencji czyni to skargę kasacyjną niedopuszczalną.

GSK 779/04 postanow. NSA W-wa 2004-08-30

LEX nr 159159

Zarzut naruszenia prawa materialnego, jako podstawa skargi kasacyjnej, nie może się ograniczyć do powołania przepisu prawa materialnego bez wskazania sposobu jego naruszenia i wyjaśnienia na czym polega błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie przepisu.

FSK 348/04 wyrok NSA W-wa 2004-08-05

LEX nr 133948

Błędy w interpretacji postanowień umowy notarialnej są równoznaczne z błędami w ustaleniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia i przez to mieszczą się wśród uchybień przepisom postępowania. Mogą być też kwestionowane poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego, a mianowicie art. 65 k.c., ale popełniony przez organy podatkowe. Nie stanowią natomiast naruszenia przepisów prawa materialnego wskutek jego wadliwej wykładni causy lub niewłaściwego zastosowania art. 903 k.c.

FSK 291/04 wyrok NSA W-wa 2004-08-04

LEX nr 246104

W sytuacji, w której skargi kasacyjnej nie oparto na drugiej podstawie określonej w art. 174 p.p.s.a., tj. na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny będąc związanym granicami skargi kasacyjnej, związany jest też oceną stanu faktycznego, która legła u podstaw zaskarżonego wyroku.

OSK 533/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-29

ONSAiWSA 2005/1/11

Wywody skargi kasacyjnej o charakterze postulatu (że wojewódzki sąd administracyjny "mógł zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego") nie mogą stanowić podstawy skargi kasacyjnej, o której mowa w przepisie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

FSK 154/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-20

ONSAiWSA 2004/2/35...

Na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) skarżący nie może w skardze kasacyjnej domagać się interpretacji prawa jasnego w swej treści, gdyż przedmiotem zarzutu może być tylko błędna wykładnia prawa materialnego.

GSK 242/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-14

LEX nr 237135

W świetle art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych, co do zakresu zaskarżania i jego kierunków. Powołanie się na określoną podstawę kasacji wymaga, zatem podania konkretnego przepisu, który w ocenie skarżącego został naruszony.

FSK 192/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-06

ONSAiWSA 2004/3/68

Ustalenia faktyczne Sądu, iż bieg terminu przedawnienia nie był przerywany zdarzeniami, o których mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.), nie mogą być podważone zarzutem naruszenia prawa materialnego, wymienionym w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

GSK 125/04 wyrok NSA W-wa 2004-07-01

ONSAiWSA 2004/3/67

1. Nie ma podstaw do wyłączenia z zakresu pojęcia licencji, a co za tym idzie - z pojęcia opłat licencyjnych w rozumieniu art. 30 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802 ze zm.), umów mających za przedmiot udostępnienie korzystania z wiedzy technicznej (know-how).

2. Jeżeli w umowie sprzedaży towaru będącego przedmiotem importu strony ustaliły odroczony termin płatności za towar i przewidziały z tego tytułu odsetki dla sprzedającego, takie postanowienie oznacza udzielenie kupującemu kredytu przez sprzedającego bez potrzeby zawierania odrębnej umowy o finansowaniu w rozumieniu art. 31 pkt 3 Kodeksu celnego.

3. Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) nie mają zastosowania w postępowaniu sądowym, nie mogą więc być naruszone przez sąd administracyjny; ich naruszenie w postępowaniu prowadzonym przez organy administracji, a nie przez sąd, nie może stanowić zarzutu skargi kasacyjnej.

OSK 421/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-24

LEX nr 146732

Koniecznym warunkiem uznania, iż strona powołuje się w skardze kasacyjnej na jedną z podstaw kasacji - jest wskazanie, które przepisy oznaczone numerem artykułu (paragrafu, ustępu) ustawy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny, działając jako sąd kasacyjny, nie jest uprawniony do samodzielnego konkretyzowania zarzutów lub też stawiania hipotez co do tego, jakiego przepisu dotyczy podstawa kasacji.

FSK 191/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-24

LEX nr 143621

Z istoty skargi kasacyjnej, jako środka odwoławczego od wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji, wynika, że podstawą skargi kasacyjnej jest naruszenie przez sąd przepisów postępowania sądowoadministracyjnego - w 2003 r. regulowanego przepisami ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, a w szczególności art. 59 tej ustawy.

FSK 138/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-08

LEX nr 129821

Dla uznania za usprawiedliwioną drugiej podstawy kasacyjnej nie wystarcza samo wykazanie naruszenia przepisów prawa i wskazanie, jakie mogą być hipotetyczne skutki tego naruszenia dla orzeczenia kończącego postępowanie. Niezbędnym jest, aby wnoszący skargę wykazał, że następstwa stwierdzonych wadliwości postępowania były tego rodzaju lub skali, iż kształtowały one lub współkształtowały treść skarżonego w sprawie konkretnego orzeczenia.

GSK 73/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-01

LEX nr 108540...

1. Podstawą skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. jest naruszenie przez sąd przepisów postępowania sądowoadministracyjnego w sposób, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W jej ramach skarżący musi bezwzględnie powołać przepisy postępowania sądowoadministracyjnego, którym uchybił sąd, uzasadnić ich naruszenie i wykazać, że wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

2. Możliwość przytaczania nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych, przewidziana w zdaniu drugim art. 183 § 1 powołanej ustawy, odnosi się jedynie do uzupełnienia argumentacji prawidłowo wskazanych już wcześniej (w temacie) podstaw.

OSK 284/04 wyrok NSA W-wa 2004-06-01

LEX nr 174019

Nie jest możliwe formułowanie zarzutu skargi kasacyjnej jako naruszenie przepisu prawa "poprzez jego niezastosowanie".

FSK 81/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-25

LEX nr 129865

1. Zarzut oparty na podstawie z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. skierowany być musi przeciwko wyrokowi sądu, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego.

2. Artykuł 27 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2.

FSK 153/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-25

LEX nr 129837

Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, jako podstawa kasacji dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego, a nie postępowania przed organami administracji publicznej.

OSK 261/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-20

LEX nr 237167

Ujawnienie po wydaniu decyzji nakazującej rozbiórkę budynku na podstawie art. 48 p.b., jak też po oddaleniu skargi na tą decyzję przez sąd administracyjny okoliczności, że w latach osiemdziesiątych istniał już na tym terenie budynek, który został zalegalizowany, nie może uzasadniać zarzutu skargi kasacyjnej, że wyrok został wydany z naruszeniem przepisu art. 37 ust. 1 pkt 1 p.b., który to przepis w ogóle nie został w sprawie zastosowany.

FSK 86/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-19

ONSAiWSA 2004/2/37

1. Brak wyraźnego stwierdzenia w skardze kasacyjnej, że art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) został naruszony, uniemożliwia sądowi w postępowaniu kasacyjnym podważenie ustalenia, iż wydatki na rzecz udziałowców spółki nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

2. Nie odpowiada wymaganiom art. 176 w związku z art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) sformułowanie w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, że zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych było skutkiem naruszenia "innych przepisów".

FSK 80/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-19

ONSAiWSA 2004/1/12

1. Zarzut oparty na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) skierowany być musi przeciwko wyrokowi sądu, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego.

2. Artykuł 27 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

3. Stawki wymienione w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b/ rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) mają zastosowanie także w odniesieniu do kosztów sporządzenia odpowiedzi na skargę kasacyjną.

FSK 500/04 postanow. NSA W-wa 2004-05-14

LEX nr 237173

Podstawy kasacyjne zostały wskazane w art. 174 p.p.s.a. W skardze kasacyjnej należy zatem sprecyzować, na której z podstaw określonych w tym przepisie (pkt 1 i 2) opiera się skarga. Brak takiego wskazania sprawia, że skarga, jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu (art. 180 w zw. z art. 178 powołanej ustawy).

FSK 916/04 postanow. NSA W-wa 2004-05-11

LEX nr 122264...

Strona nie zawarła w skardze kasacyjnej wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. Sąd związany jest granicami skargi (art. 183 § 1 p.p.s.a.). Brak wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie skargi. Sam zwrot zawarty w skardze - "zaskarżam wyrok w całości" nie wskazuje żądania strony. Redakcja skargi kasacyjnej nie może stwarzać wątpliwości interpretacyjnych. Sąd nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej, ani wnioskować czego strona skarżąca oczekuje. Ponadto strona nie wskazała precyzyjnie przepisu prawa, na którym opiera skargę. Zwrot - "przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. w szczególności art. 19" bez wskazania cech identyfikujących ustawę (np. tytuł lub miejsce publikacji) i konkretnego naruszonego wyrokiem przepisu, przy tak dużym sformalizowaniu skargi, nie mogło być uznane za wskazanie podstaw kasacji. Naruszenie zaś przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy jako podstawa kasacji (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego, a nie postępowania przed organami administracji publicznej - jak wskazuje w skardze strona powołując się na naruszenie przez organy podatkowe przepisów ordynacji podatkowej.

FSK 6/04 wyrok NSA W-wa 2004-05-05

LEX nr 129933

Dla uznania za usprawiedliwioną podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. nie wystarcza samo wykazanie naruszenia przepisów postępowania, ale nadto wymagane jest, aby skarżący wykazał, że następstwa stwierdzonych wadliwości postępowania były tego rodzaju lub skali, iż kształtowały one lub współkształtowały treść kwestionowanego w sprawie orzeczenia.

FSK 181/04 wyrok NSA W-wa 2004-04-21

ONSAiWSA 2004/2/36...

Powołanie w skardze kasacyjnej art. 23 i 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w oderwaniu od przepisów postępowania sądowego nie pozwala traktować ich jako podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

FSK 145/04 wyrok NSA W-wa 2004-04-14

LEX nr 260004

Z brzmienia przepisów art. 174 i art. 176 p.p.s.a. nie da się wywieść wniosku, że o zachowaniu ustawowych wymogów skargi kasacyjnej decyduje ich ulokowanie w konkretnym miejscu tej skargi. O ile zatem skarga kasacyjna odpowiada warunkom formalnym, określonym w powołanych wyżej przepisach to samo miejsce umieszczenia w skardze podstaw kasacji i ich uzasadnienia czy też wniosków skargi kasacyjnej nie może, tylko z uwagi na wymogi przejrzystości pisma zawierającego ten środek, prowadzić do stwierdzenia, że tylko z tego powodu skarga kasacyjna nie nadaje się do rozpoznania.

OSK 121/04 wyrok NSA W-wa 2004-04-14

ONSAiWSA 2004/1/11

W myśl art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie zarzutu naruszenia prawa materialnego zastosowanego przez Sąd. Wskazanie w skardze kasacyjnej przepisu prawa materialnego, który nie był zastosowany w sprawie, czyni nieskutecznym zarzut błędnej jego wykładni lub niewłaściwego zastosowania.

OSK 59/04 wyrok NSA W-wa 2004-03-31

ONSAiWSA 2004/1/10

Odmienna ocena dowodów i wyprowadzanie na jej podstawie własnych wniosków co do stanu faktycznego sprawy w skardze kasacyjnej, bez wskazania przepisów postępowania, których naruszenie stanowi uchybienie mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie stanowi podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 i 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

GSK 19/04 wyrok NSA W-wa 2004-03-30

Wokanda 2004/9/34

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji taryfy celnej mieści się w sferze ustaleń faktycznych. Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów postępowania.

FSK 41/04 postanow. NSA W-wa 2004-03-08

ONSAiWSA 2004/1/9...

Przedstawienie okoliczności uzasadniających przyjęcie kasacji do rozpoznania nie może ograniczać się do powtórzenia treści przepisu art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

OSK 1661/04 wyrok NSA W-wa 2004-03-03

LEX nr 238533

1. Zarzut oparty na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., skierowany musi być przeciwko wyrokowi sądu a nie decyzji organu administracji.

2. Wprowadzenie pełnej regulacji dotyczącej procedury postępowania przed sądami administracyjnymi ustawą p.p.s.a., powoduje, że wojewódzki sąd administracyjny rozpoznając skargę nie stosuje przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym nie można w skardze kasacyjnej postawić zarzutu zaskarżonemu wyrokowi naruszenia przepisów tego kodeksu. Zarzut taki, po prostu nie może być podstawą tej skargi.

Tezy z piśmiennictwa

Borkowski M.P. artykuł PP 2010/11/8

Błędnie ustalony stan faktyczny w postępowaniu podatkowym a skarga kasacyjna. Teza 1

Jedynym przypadkiem, w którym art. 141 § 4 p.p.s.a. [ustawy z 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], w odniesieniu do ustaleń faktycznych, będzie mógł służyć za samodzielną podstawę skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., jest ten, w którym wojewódzki sąd administracyjny nie ocenił stanu faktycznego przyjętego za podstawę rozstrzygnięcia. W takim wypadku mamy w istocie do czynienia z brakiem kontroli legalności działania administracji w zakresie ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Dudra D. artykuł PP 2006/2/5

Tok instancyjny i kontrola sądowa w sprawach interpretacji podatkowych. Teza 5

Błąd będący podstawą zaskarżenia orzeczenia sądu administracyjnego pierwszej instancji polega na błędzie w subsumcji, co wyraża się tym, że stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej albo że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie podciągnięto pod hipotezę określonej normy prawnej.

Flisiak G. … artykuł Pr.i P. 2006/9/3

Podstawy skargi kasacyjnej ograniczają prawo do sądu. Teza 1

Przepisy art. 174 pkt 1 i 2 w związku z art. 183 § 1 oraz art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi naruszają przysługujące stronom postępowań sądowoadministracyjnych prawo do sądu, wynikające z art. 45 ust. 1 Konstytucji ponieważ, pomimo zaskarżenia orzeczenia I instancji (art. 77 ust. 2 w związku z art. 78 Konstytucji) nie prowadzą do pełnego merytorycznego rozpatrzenia sprawy z zakresu kontroli działalności administracji publicznej w II instancji sądowej (art. 176 ust. 1 Konstytucji).

Gruszczyński B. artykuł ZNSA 2005/1/17

Skarga kasacyjna w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Teza 8

Zarzut naruszenia przepisu ustrojowego, przy obecnej redakcji art. 174 [p.p.s.a.], powinien być zgłoszony w ramach drugiej podstawy kasacyjnej.

Gruszczyński B. artykuł ZNSA 2005/1/17

Skarga kasacyjna w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Teza 10

Naruszenie prawa materialnego może nastąpić przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści zastosowanego przepisu. Naruszenie prawa przez niewłaściwe zastosowanie to kwestia prawidłowego odniesienia normy prawa materialnego do ustalonego stanu faktycznego, sprawa właściwego skonfrontowania okoliczności stanu faktycznego z hipotezą odnośnej normy prawnej i poddanie tego stanu ocenie prawnej na podstawie treści tej normy. Nie można zgodzić się z poglądem, że obie formy naruszenia prawa materialnego wykluczają się wzajemnie. Wszak często niewłaściwe zastosowanie prawa jest konsekwencją jego błędnej wykładni.

Hauser R. … artykuł PiP 2004/2/22

Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w nowych regulacjach procesowych. Teza 9

Skoro odstąpienie od stanowiska zajętego w uchwale NSA możliwe jest tylko w wypadku podjęcia przez odpowiedni skład NSA uchwały, o której mowa w art. 269 § 1 p.p.s.a., to nieuwzględnienie przez skład orzekający sądu administracyjnego stanowiska zajętego w uchwale bez wdrożenia trybu określonego w powołanym przepisie można będzie uznać za naruszenie prawa, odpowiadające podstawie kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. [...] Zwrot "jakikolwiek sąd administracyjny", użyty w art. 269 § 1 p.p.s.a. oznacza, że przewidziana w tym przepisie procedura może być podjęta zarówno przez skład orzekający NSA, jak i przez skład orzekający wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Klonowski K. artykuł ST 2004/4/28

Bezczynność organu w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Teza 4

Wobec braku jakichkolwiek wskazówek [w zakresie określenia terminu wykonania zobowiązania – art. 149 ustawy z 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi] należy przyjąć, iż sąd administracyjny będzie dysponował pełną swobodą ustalania terminu, przy czym powinien kierować się przede wszystkim interesem strony. Wytyczną powinny być terminy ustawowe określone w k.p.a., jednak traktowanie ich jako wiążące, wobec braku wyraźnego odesłania, jest niedopuszczalne. [...] (...)

Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17

Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 1

Wadliwość oznaczona w art. 174 pkt 1 in fine P.p.s.a. słowami "niewłaściwe zastosowanie" jest błędem polegającym na nieprawidłowej ocenie zastosowania prawa materialnego przez organ administracji.

Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17

Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 2

Zarówno błąd wykładni, jak i błąd w subsumpcji wyczerpują znamiona naruszenia prawa materialnego [o którym mowa w art. 174 pkt 1 P.p.s.a.] przez wojewódzki sąd administracyjny. Musi ono pozostawać w bezpośrednim związku z wynikiem rozpoznanej przez ten sąd sprawy.

Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17

Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 3

Upatrywanie w przepisie art. 141 § 4 P.p.s.a. stanowiącym, iż uzasadnienie wyroku ma zawierać "zwięzłe przedstawienie stanu sprawy" punktu zaczepienia dla zakwestionowania błędnej oceny sądu co do prawidłowości zastosowania prawa procesowego przez organ administracji wydaje się mocno dyskusyjne, podobnie zresztą jak przypisywanie takiej roli przepisom art. 145 § 1 pkt 1 lit. b lub c wymienionej ustawy. W każdym z tych przypadków niezbędne jest przeprowadzenie cechujących się pewnym stopniem dowolności zabiegów wykładni, pozwalających na przyjęcie, że określony sposób zachowania mieści się w kategorii naruszeń prawa objętych podstawą skargi kasacyjnej. Z prostej implikacji wyrażonej w przepisach art. 145 § 1 pkt 1 lit. b i c, art. 151 P.p.s.a. zwrotami: "Sąd uwzględniając skargę (...) uchyla decyzję lub postanowienie" (albo odpowiednio wydaje inne orzeczenie stosownie do przepisów art. 145-150 ustawy) bądź "W razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala", tworzymy wtedy podstawę kasacyjną konsumującą wszelkie możliwe warianty naruszeń prawa, także materialnego, przez sąd administracyjny.

Kmieciak Z. artykuł PiP 2005/1/17

Podstawy skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Teza 4

Do uchybień natury procesowej odpowiadających podstawie z art. 174 pkt 2 P.p.s.a. można zaliczyć takie błędy, jak: zaniechanie udzielenia stronie występującej bez adwokata lub radcy prawnego wskazówek co do czynności procesowych i pouczenia o skutkach prawnych tych czynności oraz zaniedbań (art. 6), niedopuszczenie tymczasowo do podjęcia naglącej czynności osoby niemogącej przedstawić pełnomocnictwa (art. 44 § 1), pozostawienie pisma strony bez rozpoznania bez uprzedniego wezwania do jego uzupełnienia lub poprawienia (art. 49 § 1) czy też nieprzeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentów w sytuacji, gdy było to niezbędne dla wyjaśnienia istotnych wątpliwości (art. 106 § 3).

Kmieciak Z. artykuł ST 2005/5/5

Dwuinstancyjne postępowanie sądowoadministracyjne a europejskie standardy sądowej kontroli aktów administracyjnych. Teza 1

Sąd administracyjny nie stosuje (w odróżnieniu od sądu cywilnego) prawa materialnego, więc tym bardziej nie może go zastosować niewłaściwie. To, co w art. 174 pkt 1 in fine p.p.s.a. określono jako "niewłaściwe zastosowanie" jest niczym innym jak nieprawidłową oceną zastosowania prawa materialnego przez organ administracji, której przedmiotem jest składnik subsumcji decyzyjnego modelu stosowania prawa. Przepis ten w ogóle nie uwzględnia naruszeń prawa ustrojowego przez ów organ, a przecież i one objęte są zakresem kontroli sądów administracyjnych.

Kmieciak Z. artykuł ST 2005/5/5

Dwuinstancyjne postępowanie sądowoadministracyjne a europejskie standardy sądowej kontroli aktów administracyjnych. Teza 2

Naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b lub c p.p.s.a. (co automatycznie musiałoby się przekładać na naruszenie art. 151 tej ustawy) zawsze jest wynikiem uchybienia innym przepisom procedury sądowoadministracyjnej, nigdy zaś samoistną podstawą kasacyjną.

Kmieciak Z. glosa GSP-Prz.Orz. 2007/2/43

Glosa do wyroku NSA z dnia 13 października 2005 r., OSK 1932/04. Teza 1

Przepisy prawa ustrojowego, jako sprzężone z prawem materialnym (warunkujące jego stosowanie), stanowiłyby punkt odniesienia przy konstruowaniu zwrotów stosunkowych przez sąd administracyjny drugiej instancji. Zarzut skargi kasacyjnej powinien w tego rodzaju przypadkach brzmieć następująco: wojewódzki sąd administracyjny naruszył obowiązujące prawo poprzez błędną ocenę zastosowania przez organ administracji przepisów prawa ustrojowego, co przełożyło się na wynik przeprowadzonego badania zgodności z prawem zaskarżonego aktu bądź czynności (bezczynności). Tak pojmowane uchybienie może mieć charakter samoistny, czego przykładem jest wkroczenie organu wykonawczego gminy w sferę kompetencji uchwałodawczych jej organu stanowiącego. Użyty w art. 174 pkt 1 in fine p.p.s.a. [ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi] zwrot "niewłaściwe zastosowanie" obejmowałby wtedy również sytuacje, w których dochodziłoby do naruszenia wyłącznie norm prawa ustrojowego.

Knysiak-Molczyk H. glosa Prz.Sejm. 2010/4/218

Glosa do uchwały NSA z dnia 26 października 2009 r., I OPS 10/09. Teza 1

Prawidłowe powołanie podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. [ustawy z 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi] wymaga powiązania naruszenia przepisu postępowania administracyjnego z naruszeniem odpowiedniego przepisu p.p.s.a.

Kulikowska M. artykuł PPEur 2006/1-2/29

Procedura kierowania pytań prejudycjalnych do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przez polskie sądy administracyjne. Teza 3

Skoro art. 234 TWE narzuca obowiązek skierowania pytania prejudycjalnego przez sąd ostatniej instancji, to sąd, który tego obowiązku nie dopełni, powinien wyczerpująco poinformować strony postępowania o motywach swojej decyzji [...]. Natomiast w przypadku, gdy sąd wojewódzki wyda wyrok bez skierowania pytania, choć strona się tego domagała, stronie przysługiwać będzie środek odwoławczy (w zależności od jej woli w postaci skargi kasacyjnej na wyrok sądu lub zażalenia na postanowienie odmawiające skierowania pytania). Wydaje się, że nic nie stoi na przeszkodzie, żeby w skardze kasacyjnej (zgodnie z treścią art. 174 p.s.a.) podnieść zarzut naruszenia prawa materialnego (w tej sytuacji: prawa materialnego wspólnotowego) lub zarzut naruszenia przepisów postępowania. Należy jednak podkreślić, że w wypadku postanowienia sądu wojewódzkiego o odmowie zawieszenia postępowania strona może złożyć zażalenie do NSA.

Oleszczyk J. artykuł Dor.Podat. 2005/11/33

Dylemat zgodności przepisów prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z Konstytucją. Teza 1

Niedopuszczalne jest ustawowe ograniczenie konstytucyjnego prawa do wniesienia całościowej skargi od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji oraz takie kształtowanie postępowania drugoinstancyjnego, w którym sąd nie badałby wszechstronnie sprawy rozstrzygniętej nieprawomocnie w instancji pierwszej. W tym kontekście należy wywodzić o niekonstytucyjności art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 in principio Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Przepisy te bowiem właśnie stanowiąc taksatywnie ujęte przesłanki odwoławcze (w postępowaniu odwoławczym od wyroku I instancji) i zakaz całościowego orzekania przez sąd II instancji (tj. przez NSA) prowadzą do rażącego naruszenia konstytucyjnego prawa do dwuinstancyjnego sądownictwa administracyjnego.

Piłaszewicz M. artykuł Glosa 2004/6/12

Braki skargi kasacyjnej - zagadnienia wybrane. Teza 10

Oznaczenie zaskarżonego orzeczenia powinno zawierać wskazanie sądu, który je wydał, sygnatury, daty wydania, strony przeciwnej i przedmiotu sprawy. [...] Przez wskazanie podstaw skargi kasacyjnej należy rozumieć także przytoczenie naruszonego przepisu. Należy oznaczyć, które dokładnie przepisy - z oznaczeniem numeru artykułu, paragrafu lub ustępu - zostały naruszone.

Radzikowski K. artykuł ZNSA 2008/2/62

Czy niedostrzeżone przez sąd naruszenie przepisów o postępowaniu przed organem administracji może być objęte podstawą kasacyjną, o której mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. Teza 1

W przypadku błędów w postępowaniu przed organami administracji uzasadnienie wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego, który nie dostrzegł ich w toku wyrokowania, będzie powoływać się na błędne ustalenia faktyczne lub innego rodzaju naruszenia procedury postępowania przed organami administracyjnymi, które miały istotny wpływ na wynik sprawy. Jedynie w wyjątkowych sytuacjach - na podstawie analizy akt sprawy - NSA będzie mógł stwierdzić, że pomimo błędów w postępowaniu przed organem administracji, nie miały one wpływu na wynik sprawy. Co do zasady jednak właśnie w uzasadnieniu wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego ujawnią się niedostrzeżone w toku wyrokowania przez sąd pierwszej instancji błędy w postępowaniu przed organami administracji, które miały istotny wpływ na wynik sprawy. Oznaczać to będzie, że wadą nie jest dotknięte samo uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji, lecz cały wyrok nie odpowiada prawu. Dlatego też nie będzie miał zastosowania art. 183 p.p.s.a. W zarzutach skargi kasacyjnej nie wystarczy się zatem ogólnie powołać na art. 141 § 4 p.p.s.a., lecz należy wskazać niedostrzeżone przez wojewódzki sąd administracyjny błędy proceduralne organów administracji z powołaniem się na konkretne przepisy k.p.a. lub Ordynacji podatkowej, które to zostały przez organy administracji naruszone.

Rząsa G. glosa Palestra 2006/5-6/323

Glosa do wyroku NSA z dnia 1 lipca 2004 r., GSK 125/04. Teza 1

Wykładnia językowa art. 174 pkt 2 w związku z art. 173 § 1 p.p.s.a. [Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi] nie prowadzi do wniosku, że naruszenia przepisów postępowania, jakich dopuścił się organ administracji publicznej, a niedostrzeżone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, ulegają sanacji. Z przepisów tych wynika w sposób niebudzący wątpliwości tylko to, że skargą kasacyjną zaskarżyć można orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a niezaskarżony do tego sądu akt administracyjny, a ponadto że zarzut naruszenia przepisów postępowania musi być skierowany pod adresem sądu, a nie organu administracji publicznej. Z powyższego nie wynika natomiast, a każdym razie na pewno nie w sposób jednoznaczny, że sanacji ulegają naruszenia popełnione przez organ administracji publicznej niedostrzeżone przez sąd pierwszej instancji - wskazane wyżej przepisy wyraźnie normy takiej nie statuują.

Rząsa G. glosa Palestra 2006/5-6/323

Glosa do wyroku NSA z dnia 1 lipca 2004 r., GSK 125/04. Teza 2

NSA w uzasadnieniu do przedmiotowego wyroku dopuścił możliwość pośredniego naruszenia przez WSA przepisów proceduralnych Ordynacji podatkowej, ergo to pośrednie naruszenie może być poddane kontroli kasacyjnej. Przyjąć można, że to pośrednie naruszenie przepisów postępowania administracyjnego przez WSA polega na niedostrzeżeniu uchybień proceduralnych popełnionych przez organ, wbrew nakazom płynącym między innymi z art. 145 § 1 pkt 1 lit. b i c oraz art. 134 § 1 p.p.s.a. [Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi].

Szkudlarek P. artykuł Kw.Pr.Pub. 2004/1/271

Wymiana korespondencji w nowej procedurze sądowoadministracyjnej. Teza 8

To, że wskazane [w art. 174 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi] okoliczności nie są ostre nie będzie ułatwiało obywatelom dochodzenia sprawiedliwości. W interesie sędziów tak sądów wojewódzkich jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego będzie zawężające interpretowanie tego przepisu. Kasacja dla sędziów sądów wojewódzkich to podważenie ich orzeczenia, a dla sędziów NSA to dodatkowe zajęcie. Nawet jednak gdyby sędziowie postępowali inaczej, to i tak zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że jakaś część obywateli nie sprosta tym wymaganiom i ich sprawa nie będzie rozpoznana w sprawiedliwym, bo w dwuinstancyjnym postępowaniu sądowym, pozwalającym na weryfikację błędnego orzeczenia. Tak więc przepisy o kasacji naruszają art. 176 ust. 2 ustawy zasadniczej.

Szubielska D. artykuł PP 2005/6/40

Czy podstawy skargi kasacyjnej zgodne są z Konstytucją RP. Teza 1

Skoro sąd [administracyjny] pierwszej instancji może przeprowadzić postępowanie dowodowe w bardzo ograniczonym zakresie, to oparcie skargi kasacyjnej na zarzucie naruszenia przepisów postępowania przez ten sąd - będzie uzasadnione zupełnie wyjątkowo.

Szubielska D. artykuł PP 2005/6/40

Czy podstawy skargi kasacyjnej zgodne są z Konstytucją RP. Teza 2

Jeżeli naruszenie przepisów postępowania administracyjnego przez prowadzący je organ administracji państwowej a niezauważone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny nie mieści się w ramach podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., to taką regulację podstaw kasacyjnych należy uznać za niezgodną z zasadą dwuinstancyjności postępowania.

Tarno J.P. artykuł ZNSA 2010/5-6/426

Ewolucja orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego w zakresie podstaw skargi kasacyjnej i zażalenia. Teza 1

Warunkiem koniecznym uwzględnienia skargi kasacyjnej jest wskazanie w niej przynajmniej jednego przepisu, któremu uchybił sąd I instancji, czytelne sprecyzowanie formy tego naruszenia, a ponadto precyzyjne określenie, na czym dokładnie polega kwestionowane naruszenie prawa, i że jest ono podstawą kasacyjną wymienioną w art. 174 p.p.s.a. [ustawy z 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi]. Natomiast uzasadnienie skargi kasacyjnej powinno zawierać argumentację przemawiającą za przyjęciem zasadności sformułowanych zarzutów, najlepiej z powołaniem się na wykładnię doktrynalną oraz orzecznictwo.

Wilbrandt-Gotowicz M.B. glosa Glosa 2010/2/104

Glosa do uchwały NSA z dnia 26 października 2009 r., I OPS 10/09. Teza 1

Niesłuszne jest [...] uznanie, że w ramach przytoczenia podstaw skargi kasacyjnej opartej na naruszeniu przepisów postępowania, skarżący może wskazać (dowolnie) nie tylko normę odniesienia (przepis prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) albo normę odniesienia w powiązaniu z normą dopełnienia (przepis prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i przepis kodeksu postępowania administracyjnego lub ordynacji podatkowej), ale także samą normę dopełnienia (przepis kodeksu postępowania administracyjnego lub ordynacji podatkowej).

Woś T. artykuł PiP 2003/8/18

Dwuinstancyjne sądownictwo administracyjne a konstytucyjne prawo do rozpatrzenia sprawy "bez uzasadnionej zwłoki". Teza 3

Taka konstrukcja podstaw skargi kasacyjnej [art. 174 ustawy z 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi] oznacza, że jej podstawą może być praktycznie każde naruszenie prawa i w praktyce każde orzeczenie w.s.a. zaskarżalne na podstawie art. 173 § 1 p.s.a. będzie mogło być zaskarżone do NSA.

Zalasiński A. artykuł POP 2005/6/523

Kontrola legalności decyzji podatkowych przez sądy administracyjne a wymogi prawa europejskiego. Teza 1

Zarzut nieuwzględnienia przez WSA z urzędu kwestii europejskiego prawa podatkowego może zgodnie z art. 174 pkt 2 [Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi] stanowić podstawę skargi kasacyjnej od wyroku tego sądu.

Wzory i zestawienia

Wzór

Skarga kasacyjna od wyroku w oparciu o zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) p.p.s.a.

Wzór

Skarga kasacyjna oparta o podstawę naruszenia prawa materialnego.

Wzór

Skarga kasacyjna oparta na podstawie naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania.