==c0=t
*;=nt1=ow0==mat=velspace0=0 =veljc0=ltext
–;==tat0==ormat=lindent0==ormat=velnumbers;=15==wzk2 =20===20Sytuacje trudne w położnictwie

Poronienie naturalne

==Poronienie (łac. abortus ) jest to przedwczesne zakończenie ciąży =trwającej krócej niż 22 tygodnie wskutek wydalenia =obumarłego jaja płodowego.=20

• Uważa się, że około 10-15% wszystkich ciąż =kończy się poronieniem samoistnym.

==20

==20

==20

=Po poronieniu,kobieta =przeżywa okres żałoby.=20

• Żałoba, jako stan =psychologiczny, odnosi się do każdego zdarzenia, w wyniku, =którego tracimy kogoś lub coś ważnego.=20

==20

==20

==Wyróżnia się kilka etapów żałoby, mogą one występować w =różnej kolejności i różnym nasileniu=20

• Nie istnieje jeden ustalony wzorzec=20

• Niektóre fazy żałoby zachodzą jednocześnie

• Czas trwania żałoby po poronieniu jest =zróżnicowany. Może trwać od kilku miesięcy do kilku lat.

==20

==20

= Żałoba po poronieniu:=

=20

=Zaprzeczanie =- reakcja obronna w sytuacji zbyt ciężkiego przeżycia. Kobieta =nie chce uwierzyć w to co się stało.=20

===20

=Smutek/rozpacz – =ten etap=20żałoby często trwa długo i towarzyszy innym etapom.=20

===20

=Gniew - jest =naturalną reakcją na sytuację, którą postrzegamy jako niesprawiedliwą. =Może przyjmować postać złości na siebie, inną =osobę, na niesprawiedliwość losu. Często miesza się z =poczuciem winy. =20

===20

==Poszukiwanie znaczenia=20- nadawanie sensu temu co się wydarzyło, nikt nie chce =uwierzyć że to co się wydarzyło jest tylko okrutną =igraszką losu.=20

• Apatia - pojawia się gdy przeżycia =przytłaczają osobę w żałobie. Jest zarówno sygnałem =powracania do równowagi ale i pierwszą oznaką depresji. Jeśli utrzymuje się dłużej niż 2 tygodnie =należy zgłosić się do specjalisty. =20

• Pogodzenie się ze stratą -początek powrotu =do stanu równowagi psychicznej=20

==20

=Ważne jest aby kobieta, która poroniła uznała własne prawo do =przeżywania żałoby (w przypadku poronienia nie jest to takie =oczywiste w odbiorze społecznym).=20

• Dopiero po przeżyciu wszystkich etapów żałoby, =kobieta jest psychologicznie przygotowana na to by ponownie zostać =matką.=20

• Nie należy więc spieszyć się z decyzją o =zajściu w kolejną ciążę (następne dziecko nie powinno =przychodzić na świat “zamiast”=20 tego które zmarło)

==20

=20

=20

==20

=Reakcje emocjonalne pierwszych dni=20

(3 fazy)

I Faza - Wstrząs - krótki ale =intensywny okres ograniczony do tych wydarzeń które =następują bezpośrednio po przekazaniu wiadomości o =śmierci dziecka=20

(odrętwienie, niemożność wyrażenia uczuć, =niemożność płaczu, cenzurowanie wiadomości o śmierci, =lekceważenie jej.

(trwa krótko: kilka, kilkanaście godzin ale może się =przedłużyć do kilku dni czy nawet tygodni)

==20

=II Faza- szok i zaprzeczanie - =pojawia się równocześnie z fazą wstrząsu. Zwykle trwa =kilka godzin do kilku dni od momentu usłyszenia informacji o śmierci. (smutek, lęk, poczucie =nierealności, wybuchy płaczu)

III Faza- protest- dominacja dwóch =kierunków myśli: przekonanie że można było coś =zrobić dla zachowania życia oraz świadomość tego że =śmierć jest nieodwołalna

==20

=Oczekiwania rodziców wobec pobytu w =szpitalu:

=20

=okazanie szacunku matce i =dziecku -=20

==rozdźwięk w odbiorze sytuacji:

poronienie to coś błahego, nieistotnego, statystycznie =częstego/jedno z najtrudniejszych doświadczeń w życiu.

=20

===20

==20ograniczenie spraw biurowych do niezbędnego minimum

==ważne jest przyjrzenie się procedurom medycznym i zastanowienie =się czy można coś zmienić?

===20

==przeprowadzenie badań w intymnej atmosferze i pozwolenie ojcu dziecka na towarzyszenie =partnerce.

===20

==20Informowanie pacjentki o wszystkich czynnościach które będą =podejmowane

==-pacjentki najczęściej mają niewielką wiedzę na temat =poronienia, jego przebiegu...

- Warto jest również przygotować pacjentkę na to co =może odczuwać w pierwszych dniach po poronieniu: uczucie pustki, =osamotnienia, smutek, żal, złość, odrętwienie - są to =uczucia zupełnie normalne.

- poinformowanie pacjentki o możliwości wystąpienia =laktacji (Leki)

===20

==taktowne zachowanie: Ważne jest to co i w jaki sposób mówisz....

==- przedmiotowe traktowanie

- błahe rozmowy personelu

- nietrafione pocieszenia

- przekazywanie informacji w obecności tłumu innych osób

=20

===20

=Zabieg =wyłyżeczkowania macicy

==- informowanie (zgoda pacjentki)

- znieczulenie

- ilość osób asystujących ograniczona do minimum

- zapewnienie maksimum intymności

- narzędzia powinny być przykryte=20

- towarzyszenie osoby bliskiej do momentu zaśnięcia

===20

==20umieszczenie kobiety bez pacjentek w ciąży

===20

==20zaproponowanie kobiecie pomocy psychologa, przekazanie informacji o =miejscach pomocy

• (kapelan, grupy wsparcia, fora i strony internetowe)

==20

==Informowanie rodziców o ich prawach

==- prawo do pogrzebu

- do otrzymania karty zgonu

- pisemnego zgłoszenia dziecka

- zasiłku pogrzebowego

- urlopu mcierzyńskiego

===20

=pomoc =rodzicom w pożegnaniu się z dzieckiem

==przedstawienie możliwych rozwiązań=20

===20

==Jak rozmawiać z kobietą, która =poroniła=20

1. nie należy bagatelizować wydarzenia

=- “to jeszcze =nie dziecko”=20

• -to =tylko kilka komórek

=2.nie zmniejszać wagi doświadczenia

=- to często się =zdarza

• - =nie ty pierwsza...

=3. nie próbować dawać pochopnych wyjaśnień:

=tak jest lepiej może =dziecko urodziłoby się chore

• Bóg tak chciał

=4. nie udzielać rad:

=następnym razem =bardziej na siebie uważaj

• -wyjedźcie gdzieś to zapomnisz

=5. nie mówić wiem co czujesz, jeśli same nie =byłyśmy nigdy w takiej sytuacji.

==20

=Co można zrobić=

=wysłuchaj, jeżeli =kobieta , która poroniła chce mówić

• wyraź swój żal i współczucie

• spytaj czy czegoś nie potrzebuje, zapewnij o swojej pomocy, =jeśli zajdzie taka potrzeba

• jeśli pacjentka tego potrzebuje posiedź z nią w =milczeniu

==20

=Trudne daty dla kobiety która =poroniła:=20

=- dzień w którym =miło miejsce poronienie i kolejne rocznice tego dnia

• dzień przewidywanego terminu porodu i kolejne rocznice tego =dnia

• dzień Matki, dzień Dziecka

• Święta, szczególnie Boże Narodzenie

• Święto Zmarłych

=Dziecko z wadą wrodzoną
=20

=W =przypadku gdy dziecko przyjdzie na świat zbyt wcześnie lub gdy wystąpią u niego =jakieś nieprawidłowości i zagrożenie zdrowia (wady =genetyczne, poważne wady wrodzone) rodzice przeżywają =niepokój, żal, rozczarowanie, są rozstrojeni emocjonalnie.=20

==

===20

==Niezmiernie ważny jest sposób przekazania niepomyślnej diagnozy. W polskim =piśmiennictwie sformułowano najważniejsze zalecenia, które =należy stosować w postępowaniu z takimi kobietami ( Barańska =i Chazan, 1993; Kornas-Biela, 1996).=20

==

=20

===20

==Ważne jest aby:

=informacja została =przekazana przez lekarza,

• diagnoza powinna być przekazana możliwie szybko, nie =później niż 2-3 dni po urodzeniu dziecka, aby uniknąć =poszukiwania informacji przez rodziców “na własną rękę”,

• informacja o stanie dziecka była w miarę możliwości =przekazana obojgu rodzicom naraz,

==20

==jeśli to możliwe, informacja powinna być przekazana w obecności dziecka,

• rozmowa powinna odbyć się w zamkniętym cichym =pomieszczeniu, bez obecności innych osób,

• lekarz przekazujący informację powinien używać =zrozumiałego dla rodziców języka, ograniczając żargon =medyczny. Lekarz powinien także zwrócić uwagę na otrzymanie informacji zwrotnej od rodziców w jaki sposób =zrozumieli oni jego komunikat,

• ton wypowiedzi lekarza powinien wskazywać na ciepłe, =życzliwe nastawienie do rozmówców,

==20

==20

=lekarz =przekazujący diagnozę powinien dysponować taką ilością czasu, aby =wyjaśnić rodzicom wątpliwości i odpowiedzieć w oparciu o =własną wiedzę na pojawiające się pytania,

• w czasie pierwszej rozmowy n.t. stanu zdrowia dziecka nie jest =wskazane poszukiwanie przez lekarza przyczyn wystąpienia wady =wrodzonej u dziecka. Budzi to u rodziców silne poczucie winy i utrudnia przyswojenie informacji. Należy =raczej skoncentrować się na obecnym stanie dziecka i dostępnych =metodach terapii,

==20

==20

==należy dać rodzicom możliwość pierwszego odreagowania emocji

• lekarz powinien zapewnić rodzicom możliwość =kontaktu z psychologiem, ale nie narzucać im takiej metody pomocy =jeśli nie czują w tym momencie takiej potrzeby,=20

• rodzice powinni otrzymać także informacje dotyczące =wszelkiego rodzaju placówek, grup wsparcia, stowarzyszeń, =telefonów zaufania dla rodziców i dzieci z podobnymi problemami zdrowotnymi.=20

==20

==20

=Fazy adaptacji rodziców dziecka z =niepełnosprawnością

=Faza =wstrząsu=20 - okres najbardziej intensywnych przeżyć. Rodzice mają =poczucie niesprawiedliwości Boga. Zachowują się w sposób =irracjonalny.

==

===20

=Faza =zaprzeczania - charakteryzuje ja niewiara w chorobę dziecka zwł. gdy =objawy nie są jeszcze widoczne.=20

• Żałoba - następuje po =uświadomieniu sobie niepełnosprawności dziecka. Jest =naturalną reakcją po stracie cenionej wartości.

• Poczucie winy - powstaje w wyniku =poszukiwania przyczyn tego co się stało. Często pojawia się =uczucie wstydu=20

==20

==Smutek - =20najbardziej powszechne uczucie. Towarzyszy mu płacz, zaburzenia snu, =brak apetytu, apatia, poczucie izolacji

• Złość - stymuluje rodziców =do wyjścia z letargu i depresji oraz podjęcia działań. Jest =formą szukania winnego poza sobą i ukarania go. Siła tego uczucia może być wykorzystana do =walki z konsekwencjami choroby dziecka=20

==20

==20adaptacja i reorganizacja - w miarę upływu czasu emocje =słabną rodzice uzyskują wiarę we własne możliwości, =zacieśnia się więź z dzieckiem. U rodziców zaczynają =dominować pozytywne uczucia a kontakty z dzieckiem zaczynają przynosić =satysfakcję. =20

==Urodzenie martwego dziecka, śmierć =dziecka po porodzie

===20

W przypadku utraty dziecka należy rodziców otoczyć =szczególną opieką

psychoterapeutyczną i medyczną. Zalecenia wg. =Kornas-Biela (1996):

=20

=należy =poinformować rodziców że istnieje możliwość zobaczenia dziecka i zachęcić do =tego,

• zalecane jest nadanie dziecku imienia,

• jeżeli rodzice wyrażają taki zamiar, powinni mieć =możliwość ochrzczenia dziecka,

==20

==20

==20wskazane jest aby dziecko miało zapewniony pogrzeb i rodzice =wzięli w nim udział,

• jeśli rodzice planują poczęcie następnego dziecka, =może to się stać najwcześniej za pół roku aby mieli =czas na przeżycie okresu żałoby,

• ważne aby uświadomić rodzicom, że następne =dziecko, nie powinno być poczęte “zamiast” =zmarłego dziecka,

• lekarz powinien zapewnić rodzicom możliwość =kontaktu z psychologiem, ale nie narzucać im takiej metody pomocy =jeśli nie czują w tym momencie takiej potrzeby. Zawsze jednak powinni oni otrzymać =informację gdzie w razie potrzeby mogą udać się po pomoc =psychologiczną

=Aborcja

==20Podejmowanie decyzji o aborcji jest procesem trwającym w czasie

• Dużą rolę odgrywa presja środowiska oraz =obecność lub brak wsparcia ze strony najbliższych – =zwł. ojca dziecka

• Zabiegowi towarzyszy zwykle poczucie strachu, niepewności, =wahania

• Po zabiegu pojawia się poczucie ulgi związane z =uwolnieniem się od problemu oraz zaprzeczanie moralnym i emocjonalnym =konsekwencjom zabiegu.

==20

==20Zawsze jest to wydarzenie pozostawiające w psychice kobiety trwały =ślad.

• Pojawiają się wyrzuty sumienia, żal, zaburzenia w =kontaktach seksualnych, objawy nerwicowe, zaburzenia psychosomatyczne.

==20

==Zespół proaborcyjny (zaliczany do zaburzeń związanych ze stresem =pourazowym) – objawy osiowe:

=Powracanie w myślach, =wyobrażeniach, uczuciach i zachowaniach do przeżyć związanych z =aborcją,

• Pobudzenie nerwowe (drażliwość, kłopoty ze snem, =zaburzenia koncentracji, podwyższona czujność, poczucie winy, =natrętne myśli o dziecku, nadużywanie środków psychoaktywnych)

• Unikanie bodźców związanych z aborcją i odrętwienie =psychiczne.

==20

=20

==20

==20Reakcje kobiet p dokonaniu aborcji różnią się =niejednokrotnie w znaczny sposób. Część z nich odczuwa =skutki traumy już w trakcie zabiegu inne przez długi czas mogą =funkcjonować w miarę sprawnie dzięki silnym mechanizmom obronnym.=20

===20

=pewne =sytuacje mogą osłabiać ochronną funkcję mechanizmów obronnych:

==- rocznice (aborcji, kolejnych urodzin dziecka)

- widok dziecka w wieku w jakim mogłoby być dziecko =usunięte

- kolejna ciąża

- trudności z zajściem w kolejną ciążę

- śmierć w rodzinie

- wydarzenie prokreacyjne wśród własnych, żyjących =dzieci

- odejście męża

- ciężka choroba w rodzinie

=20

=20

=20

===20

=Skutki =aborcji dla mężczyzn:

==złość

frustracja

bezradność

niepokój=20

brak zaufania i brak poczucia bezpieczeństwa w relacjach z =kobietami

=20

===20

==Istnieją doniesienia o negatywnym wpływie aborcji na każdą z =zaangażowanych w nią osób - także na personel medyczny

==objawy charakterystyczne dla zespołu poaborcyjnego, a także =poczucie wypalenia zawodowego, wewnętrzne konflikty, negatywne zmiany w relacjach z pacjentkami =(obojętność, wrogość, lekceważenie)=20

== Niepłodność

==Niemożność posiadania potomstwa może być powodem poważnego kryzysu =psychicznego partnerów oraz kryzysu ich związku.=20

• Czynniki psychologiczne odgrywają znaczącą rolę w =genezie niepłodności (symboliczne znaczenie niepłodności =jako brak dojrzałości fizycznej i emocjonalnej, zależność od innych, odrzucanie =roli matki lub ojca – lub płciowości w ogóle, =nieprawidłowe relacje z partnerem)

==20

=W =radzeniu sobie z niepłodnością punktem kulminacyjnym jest decyzja o podjęciu =leczenia.

==Okres szczególnego napięcia związany z jednoznacznym nazwaniem =obaw i skategoryzowaniem problemu.

Partnerzy mogą przejawiać względem siebie złość, =niechęć, irytację, oskarżać się wzajemnie

W szczególnie trudnej sytuacji jest partner zidentyfikowany =jako pacjent.=20

=20

===20

=Z =badań wynika, ze jeśli długotrwałe leczenie niepłodności nie przynosi =oczekiwanego rezultatu to u kobiet pojawia się frustracja.

• Czują się one nieakceptowane społecznie i =napiętnowane.

• Pojawia się niepokój, drażliwość, rozpacz, =poczucie winy i krzywdy, zaniżona samoocena i samoakceptacja.=20

• W wyniku tego mogą pojawić się zaburzenia seksualne, =spadek ogólnej satysfakcji z życia, obawy o trwałość =związku.=20