ACQUIS COMMUNAUTAIRE
Traktat z Maastricht stanowi, że Unia będzie „zachowywać" oraz „szanować i wzmacniać acquis communautaire". Słowo „acquis" oznacza wiedzę lub doświadczenie życiowe. Z tego względu tym nieprzetłumaczalnym wiernie na język polski terminem „acquis communautaire" określano „dorobek wspólnotowy", „wspólnotowy dorobek prawny". Niektórzy autorzy uznają jednak takie ujęcie za statyczne, zniekształcające obraz rzeczywistości. Uważają, że acquis communautaire obejmuje swym zakresem nie tylko prawo wspólnotowe (droit communautaire), ale także i politykę wspólnot (droit politiques).
Bardziej trafne wydaje się jednak w tej materii stanowisko J. A. Wojcie-chowskiego, który wskazuje, że na acquis communautaire składają się:
• pisane akty prawne prawa pierwotnego i wtórnego,
• ogólne zasady prawne i prawa fundamentalne,
• orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości (i Sądu Pierwszej Instancji). Acquis communautaire jest tym, co muszą w pełnym wymiarze zaakceptować wszystkie państwa nowo występujące do Unii Europejskiej. Również Polska, z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej, będzie musiała przyjąć acquis communautaire w całości.