regionalizm i lokalizm UE, FILOLOGIA POLSKA, STUDIA LICENCJACKIE


ZAGADNIENIA: REGIONALIZM I LOKALIZM W UE

(egzamin: 2010)

  1. Symbole UE [flaga, hymn, paszport, obywatelstwo, Dzień Europy].

- czynne lub bierne prawo wyborcze do Parlamentu Europejskiego i w krajowych wyborach lokalnych niższego szczebla (gminnych);

- opieki dyplomatycznej;

- petycji do Parlamentu Europejskiego i do Rzecznika Praw Obywatelskich;

  1. Wartości ideowe Ody do radości Schillera

W „Odzie do radości” prawdziwymi wartościami wobec Shillera są:

Idea jednoczenia ma w sobie odwołanie religijne (B.XVI), a także zawiera się tu jedno z haseł rewolucji francuskiej: „In varietate concordia”- „Jedność w różnorodności.

Podmiot liryczny mówi w I os. l. m.[czasowniki: "wchodzimy", "wstępujemy" - identyfikuje się ze zbiorowością] i w I os. l. p.["ja nowinę niosę wam"- podkreśla swoją indywidualność, wyjątkową misję: niesienie nowiny].

Adresatem jest Radość, którą wychwala jako kreacje, źródło wiecznej wiosny i szczęśliwości. Poeta zastosował formę wołacza l. poj., zaimki(ten, ta), rzeczowniki(przyjaciel, miłość, dusza, czas), czasowniki(rozpłomienić, wcho-dzić, znalazł). Wiersz skierowany jest do wszystkich, którzy są przyjaciółmi ludzi i potrafią kochać. "Patrz, patrz", "biegnij, bracie, tak i ty", "bracie,[...]całą ludzkość weź w ramiona i ucałuj jeszcze raz" - odbiorcą słów jest jedno-stka określana jako brat[może nią być każdy człowiek]. "Wstańcie, ludzie, wstańcie wszędzie" - tu adresatem jest ogół ludzi[każdy może się czuć cząstką wspólnoty, ale odbiorcą wypowiedzi mogą być też ludzie z niej wyłączeni; wyobcowani, gdyż nie umie kochać innych: "kto miłości nie zna, niech nie wchodzi tu na próg"]. Schiller apeluje, aby ludzie działali w wielkiej wspólnocie. Wg podmiotu mówiącego każdy winien kierować się zasadami miłości i braterstwa, cenić wolność i bohaterstwo. Zachęca do naśladowania słońca, do pędu ku radosnej przyszłości.

  1. Postanowienia Wspólnoty Europejskiej [EWWiS, EWG, EUROATOM].

EWWiS

EWG

EURATOM

  • funkcjonuje w 1952-2002

  • międzynarodowa organizacja gospodarcza

  • jej powstanie zapoczątkowało integrację gospodarczą Europy

  • obecnie jej kompetencje posiada Wspólnota Europejska, jej pomysłodawcą był fr. polityk Jean Monnet, poparty przez ministra spraw zagranicznych Roberta Schumana; koncepcja Wspólnoty (nazwana planem Schumana) została przedstawiona Radzie Ministrów (9.5.1950) i powołana na mocy Traktatu Paryskiego (18 .8.1951), podpisanego w Sali Zegarowej Quai d'Orsay przez Belgię, Fr., Holandię, Luksemburg, RFN oraz Włochy. Traktat wszedł w życie 23.7.1952; czas jego ważności określono w umowie na 50l.

  • Europejska Wspólnota Gospodarcza

  • międzynarodowa organizacja gospodarcza

  • powstała w wyniku procesów inte-gracyjnych rozpoczętych po II wojnie światowej przez europejskie państwa demokratyczne o gospodarce rynko-wej [proces odbywał się w kilku eta-pach i polegał na tworzeniu wspól-nych instytucji ekonomicznych, politycznych i prawnych.

  • EWG rozpoczęło swą działalność z 1.1.1958, na podstawie Trakta-tów Rzymskich podpisanych 25.8.1957.

  • podstawy prawne zostały modyfiko-wane m.in. w Traktacie fuzyjnym organów trzech wspólnot (1967), Jednolitym Akcie Europejskim (1987) i w Traktacie o Unii Europejskiej (Maastricht 1992)

  • od 1993 EWG zmieniła nazwę na Wspólnota Europejska.

  • Europejska Wspólnota Energii Atomowej

  • powstała na mocy trakta-tów rzymskich 25.08.1957r. [decyzja zapadła podczas obrad konferencji mesyńskiej w 1955r.; jej instytucje pierwotnie, takie jak Rada Ministrów Euratomu, Zgro-madzenie Parlamentarne Euratomu czy też Komisja, zostały po powstaniu EWG na mocy tzw. traktatu fuzytnego od 1967r.; połączone z odpowiednimi organa-mi pozostałych 2Wspólnot są obecnie wspólnymi instytucjami UE. Od 1992 r możemy już mówić o UE].

  1. Zasady ustrojowe UE w świetle postanowień Traktatu Lizbońskiego zmieniającego Traktat o UE i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską

TRAKTAT LIZBOŃSKI [1.12.2009]:

  1. Źródła prawa UE [pierwotne i pochodne].

Prawo UE dzieli się na pierwotne i wtórne.

PIERWOTNE

WTÓRNE

  • źródła:

  • traktaty założycielskie Wspólnot Europejskich i UE

  • traktaty założycielskie; źródła prawa pierwotnego UE; zalicza się przede wszystkim tzw. traktaty założycielskie Wspólnot Europejskich i UE.

Są to traktaty o utworzeniu:

  • EWWiS [Paryż 1951]

  • EWG [Rzymie 1957]

  • EUR ATOM [Rzym 1957]

  • UE [Maastricht w 1992]

  • do źródeł prawa pierwotnego zalicza się też traktaty nowelizujące powyższe traktaty

  • t. amsterdamski [1997]

  • t. nicejski [2002]

  • traktaty akcesyjne; ustanawiają zasady wchodzenia nowych państw do UE [ w ich wyniku liczba państw UEwzrosła z 6 do 15, z 15 do 25, po najnowszym rozszerzeniu Unii 27]

  • tzw. ogólne zasady prawa

  • bazuje na pierwotnym

  • źródła:

  • akty poszczególnych instytucji

  • rozmaite umowy zawierane przez Wspólnoty, albo państwa UE:

  • rozporządzenia - najszerszy zakres obowiązywania geogra-fizycznie i podmiotowo; normy adresowane są do wszystkich państw UE i jed-nostki; to przejaw najgłębszej ingerencji prawodawcy wspólnotowe-go w porządki prawne państw UE [instrument ujednolicania (unifika-cji) prawa na całe terytorium Wspólnoty. Implementacja [wszczepie-nie prawa do prawa PL np. koszt SMS-a z zagranicy do PL]

  • dyrektywy - adresat to państwa UE [żadne inne podmioty prawa /nie mogą być bezpośrednim źródłem uprawnień jednostek czy ich obowiązków]. Instrument harmonizacji prawa państw członkowskich [nie jego ujednolicenia]. Skutkiem wydania i wprowadzenia norm dyrektyw do prawa krajowego dochodzi do zbliżenia porządków prawnych państw członkowskich[nie identyczności].

  • decyzje - wiąże się i jest kierowana do całości adresatów; to nie jed-norodne grupy aktów, mają najczęściej charakter indywidualny, po-równywane do aktów administracyjnych w prawie krajowym. Bezpo-średnio określają adresatów decyzji, albo ustalają pośrednio [mogą to być państwa UE, przedsiębiorstwa inne podmioty prawa. np. dy-rektywa ptasia o ochronie gatunków chronion./zagroż.wyginieciem].

  • zalecenia i opinie - nie mają mocy wiążącej dla adresatów [mogą być nimi instytucje wspólnotowe, państwa UE, inne podmioty prawa]. Wyrażają stanowisko danej instytucji wspólnotowej w pewnej dziedzinie lub sprawie, często stosowane w praktyce. ETS uważa, że zalecenia winny być uwzględniane przez organy państw członkowskich przy wykładni prawa krajowego.

  1. Parlament Europejski - wybory, struktura, kompetencje