rozdzia 25252525B3 5 strona6 117

I

I

dążenia tlu jak najlepszego lozwią/ywania problemów decyzyjnych (moll lywiicjc)¹'".

K KmjoiutltiYiii modelem /rodejmttwtinin decyzji posługuje się menedżer, który ■pizwa/a przed nim stojąco możliwości i oblicza optymalny poziom ryzyka¹²⁷.

E Nalczy jednak mieć na uwadze, że żaden sposób podejmowania decyzji nic gwa-i-SiniiilHjc podjęcia trafnej, właściwej decyzji, może on jedynie zwiększyć szansę, ■menedżerowie kierowali się tym tokiem myślenia już od wielu lal. Jest to nnj-ilwześniejszy historycznie model, opierający się na podziale czynności zapropo-Bpowunym prze/. Deweya. Zakłada on, że podejmujący decyzję posiada:

[I . wiedzę na lemat wszystkich możliwych rozwiązaniach, p • całkowitą wiedzę o konsekwencjach każdego z rozwiązań,

|    -    możliwość porównania różnych    konsekwencji    swoich decyzji.

f Wśród autorów przedmiotu istnieje zgodność co do tego, że podejmowanie de-r cyzji jest procesem, to jednak co do ilości faz lego procesu opinie są różne. j J.Kumal stwierdza, że proces decyzyjny obejmuje dwie fazy: przygotowania i r podjęcia decyzji¹²*.

f Dla A. Czermińskiego i J. Trzcienieekiego proces decyzyjny obejmuje takie cta-

rP/jak:

|    •    ustalenie problemu,

r    •    zebranie informacji,

•    ustalenie możliwości uzyskania    wyniku    o określonej    wartości,

•    spiccy/.owanie kryterium decyzji.

P Bauaszyk, 1’odejmnwtinie decyzji [w:] Zasady zarządzania w przedsiębiorstwie, praca

zbiorowa pod rod P Banaszyk, R Fittmskn- Banaszyk, A Stnńda, op. cit. s. 79

^1.1    James A l- Sumer, R Edward Precman, Daniel H. Gilbert, Kierowanie, PWE. Warszawa 2001, s.248

^1.1    A. Retlnarski. I Szlcndak, Wprowadzenie da teorii organizacji i zarządzania. Tom I, Toruńska Szkota Zarządzania, Sp. z o t)., Toruń 1997, s.198

A llediiatski. J Szlendak. W/iritwiulzcnic da teotii organizacji i zanudzania, op cii s

Strefa myilow*.