0000066

134 Leki normotymiczne i przeciwdrgawkowe w profilaktyce

Karbamazepina

Karbamazepina jest lekiem o budowie trój pierścieniowej, o złożonych mechanizmach działania. Znajduje coraz szersze zastosowanie w różnych działach medycyny. Oprócz padaczki (napady częściowe, wtórnie uogólniające lub nie, w tym z wyładowaniami pochodzącymi z płata skroniowego), karbamazepina jest coraz częściej stosowana w różnorodnych zaburzeniach psychicznych i innych stanach chorobowych. W tabeli 5.13 zestawiono podstawowe i dodatkowe wskazania do stosowania leku, zaś w^; tabeli 5.14 jego wybrane parametry farmakokinetyczne i kliniczne.

Stosowanie karbamazepiny powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską (zob. tabela 5.15 i 5.16) z uwzględnieniem przeciwwskazań (tabela 5.17) i możliwych licznych interakcji z innymi lekami (tabela 5.18). Karbamazepina wywołuje sporą liczbę objawów niepożądanych, które u większości leczonych na ogół nie są przeszkodą w prowadzeniu leczenia, zdarzają się jednak poważne powikłania (por. tabela 5.19). Zatrucia karbamazepiną mogą stanowić zagrożenie dla życia (tabela 5.20).

Tabela 5.13. Wskazania do stosowania karbamazepiny

Wskazania podstawowe

•    Padaczka: napady częściowe, wtórnie uogólniające lub nie, w tym napady pochodzące z płata skroniowego (karbamazepina jest zwykle stosowana łącznie z innymi lekami przeciwdrgawkowymi)

•    Przewlekłe zaburzenia psychiczne (zaburzenia osobowości) w padaczce skroniowej i encefalopatii płata skroniowego

•    Inne encefalopatię z zaburzeniami osobowości

•    Zapobieganie nawrotom (profilaktyka) choroby afek-tywnej dwubiegunowej i psychozy schizoafektywnej (formy dwubiegunowej) (lek II rzutu)

Inne wskazania

•    Zespoły bólowe:

—    neuralgia nerwu trójdzielnego

—    bóle fantomowe

—    zespół Hortona

•    Zespoły maniakalne o umiarkowanym nasileniu w przebiegu CHAD

•    Lek pomocniczy w leczeniu psychoz, zwłaszcza schizofrenicznych