AnalizaFinansowaTeoriaPrakty#7

Kierunki i sposoby analizy wyników finansowych

-    preferencje inwestorów odnoszące się do dywidend,

-    zawartość informacyjna ogłoszeń o poziomie wypłacanej dywidendy,

-    ograniczenia prawne dotyczące płacenia dywidend,

-    wymagania funduszy inwestycyjnych, co do stałego dochodu z kapitału,

-    dostępność efektywnych możliwości inwestycyjnych i koszt emisji nowych akcji,

-    dostępność gotówki na wypłaty dywidend, potrzeba utrzymania kontroli właścicieli nad spółką.

W idealnych warunkach wybór polityki dywidendowej nie ma wpływu na wartość rynkową przedsiębiorstwa (teza Millera i Modiglianie-go). Jednakże występujące niedoskonałości rynku powodują, że opinia ta ulega często zmianie. W teorii formułuje się wiele poglądów na politykę wypłacania dywidend. W świecie inwestorów występuje często większe upodobanie do zakupu akcji firmy, które upoważniają do poboru wyższych dywidend. W tym wypadku preferencje skierowane są na bardziej prawdopodobne korzyści z tytułu dywidendy, niż uzależnione od sytuacji na rynku kapitałowym możliwe wzrosty kursu akcji. Często też w obowiązujących rozwiązaniach podatkowych uwzględnia się inny poziom opodatkowania dywidend i zysków kapitałowych. Polityka wypłaty dywidend może wreszcie opierać się na założeniu, żc działania przedsiębiorstw odzwierciedlają preferencje inwestorów. Decyzje o wypłacie większych dywidend mogą więc być dowodem na takie, a nie inne oczekiwania inwestorów.

Do najczęściej wymienianych modeli wypłaty dywidend zalicza się modele polityki:⁹⁷

-    stałej wysokości dywidendy na akcję,

-    stałej dywidendy z „dywidendą extra”,

-    stałej stopy wypłaty dywidend,

-    docelowej stopy wypłat dywidend,

-    rezydualną.

W pierwszym wypadku istotna jest wypłata dywidend w każdym roku. Jej wysokość jest utrzymywana na względnie stałym poziomie, wynika-

Ibidem, s. 95 i następne.

237