AnalizaFinansowaTeoriaPrakty@0

Teoria i praktyku analizy finansowej w przedsiębiorstwie

Ekonomiczna wartość dodana w przedstawionej postaci jest miarą efektywności przedsiębiorstwa, a więc i miarą wzrostu bogactwa akcjonariuszy w krótkim okresie. Na jej podstawie można jednak wyliczyć całkowitą wartość przedsiębiorstwa, która jest zgodna z ustaloną za pomocą zdyskontowanych przepływów pieniężnych:

wolne

Całkowita wartość ^ -A przepływy pieniężne _ przedsiębiorstwa    (l + W A CC J

Za łożenia DCT

ekonomiczna

_ wartość dodana zainwestowany ~h (l + WACC) ⁺ kapitały

v-v-^J

Założenia EVA

Ekonomiczna wartość dodana jest więc inną formą przedstawienia założeń shareholder value. Podczas gdy wolne przepływy pieniężne stanowią różnicę między osiągniętymi przepływami pieniężnymi (zysk operacyjny po opodatkowaniu powiększony o amortyzację) i inwestycjami w majątku trwałym i kapitale pracującym dla określonego okresu, to ekonomiczna wartość dodana przedstawia część przepływów pieniężnych (zysk operacyjny odpowiednio skorygowany po opodatkowaniu) pozostałą po pokryciu kosztu kapitału.¹⁹²

Ekonomiczna wartość dodana nie jest jednak czystą wielkością finansową, ponieważ przy jej ustalaniu zysk operacyjny nie jest korygowany o odpisy amortyzacyjne. Dlatego ekonomiczna wartość dodana podlega zniekształceniom w wyniku przyjęcia różnego sposobu amortyzowania majątku, czemu właściwie nie powinna podlegać.¹⁹³ Mimo jednak pewnych mankamentów, ekonomiczna wartość dodana ma tę zaletę, że może być wykorzystywana w bieżącym sterowaniu działalnością gospodarczą, zwłaszcza jeśli zapotrzebowanie na kapitał jest mniejsze niż dostępność tego kapitału i gdy występuje mała wrażliwość przedsiębiorstwa na zmiany w dostępie do źródeł gotówki, a więc w przed-^1,2 Problemem jest jednak ustalenie wartości końcowej, jeżeli ustala się wartość przedsiębiorstwa dla określonego okresu prognozy, a nic dla nieskończonego okresu planowania. Wówczas dla zapewnienia porównywalności wyników należy obliczyć także wartość końcową EVA. ^m T. Baldenius, G. Fuhrmann, S. Reichclstcin, Zuriick zu EVA, „Betriebswirtschaftliehe For-schung und Praxis” 1999, nr 1, s. 53 i następne.

400