ksi C4 85 C5 BCka 20024

siedmioro:

TydzloA dzieci miał — Niech alo tutaj wazyatklo

Aio przecie* uio (ale łatwo radzić

zbiorki

dziatwy:

od wtorku

Poniedziałek poszukuje kota w worku,

wtorek frodę wziął pod brodę — Chodćtny fdtklem czerpać v

24. I Mr/cchwu Tarkoiuila Igłu : uliku. Hum l-mnch/Ku Tlicmcfłon

P«»no<* dotąd limaki ptddl Nł« insi jMinu takich jjłdu!. Jak dnlo |mnl«: M»dillft#k«

Z 0«d»IIAtk.i X MiaitA l’ift*k«.

25. J l)r/cvhw.i KaczktulUwiwckti. lluMi I uiiiu^ki MtcmcrMm

Brzechwa przekształcił i unowocześnił głównie bajkę. uwypuklając jej funkcję satyryczna, pnrodyMycz.ni) lub żartobliwa. Obok klasycznej bajki w wersji osiemnastowiecznej (R:epa i miód, Wrona i ser. Kłomio rzek) wprowadził on hajki-paratrn/y przysłów i ludowych powiedzonek (Stryjek. /oho, Sini: i dorsz, iydzień, Chrzan, Ryt niski. Sie pieprz, Rietrze), wiersze oparte na pure nonsensie z. efektywnymi pointami (Koziołeczek, Stonoga, Sroki, Tańcowała igła . nitką. Indyk, Katar, Romidor, Rak, Żółwie i krokodyle, Sójka. Stan, Zuk, Żuraw i czapla). Bohaterami swych bajek czynił Brzechwa najczęściej zwierzęta. kwiaty, warzywa i różne przedmioty czy zjawiska Stałym elementem jego utworów jeM humor słowny i sytuacyjny. Narrator „pocta-kpiarz." uprawia swoista grę słowami, wyszukuje nieoczekiwa-