Spis treści
1 Wstęp...........................259
2 Tlen - 02........................260
2.1 Kaskada 02.........................260
2.1.1 pO; w powietrzu atmosferycznym. . . 260
2.1.2 p02 w powietrzu wdechowym......260
2.1.3 p02 w powietrzu pęcherzykowym . . . 260
2.1.4 Pęcherzykowo-tętniczy
gradient p02...................261
2.1.5 Prawidłowe wartości p02 krwi
tętniczej......................262
2.2 Transport tlenu we krwi................262
2.2.1 Transport 02 fizycznie
rozpuszczonego we krwi..........262
2.2.2 Transport 02 chemicznie związanego
z hemoglobiną..................262
2.3 Wysycenie hemoglobiny 02 i krzywa
wiązania 02.........................263
2.3.1 Krzywa wiązania 02.............263
2.3.2 Przesunięcia krzywej wiązania 02. . . 264
2.3.3 Nieaktywne postaci
hemoglobiny...................265
2.4 Zawartość tlenu i status 02 krwi.........266
2.5 Podaż 02 do narządów.................266
2.5.1 Zależnos'ć między podażą 02
a jego zużyciem................267
3. Dwutlenek węgla - C02 ...........267
3.1 Powstawanie C02....................267
3.2 Transport C02 we krwi................268
3.2.1 Transport C02 fizycznie
rozpuszczonego we krwi..........269
3.2.2 Przekształcanie C02
w wodorowęglan................269
3.2.3 Połączenia karbaminowe C02......269
3.3 Krzywa wiązania C02we krwi..........270
3.4 Błonowa dyfuzja C02.................270
3.5 Magazynowanie C02.................. 270
PisTniennictwo...........................271
Transport tlenu i dwutlenku węgla należy do najważniejszych zadań krwi. Tlen jest niezbędny do wielu procesów metabolicznych, dwutlenek węgla zaś jest produktem końcowym tlenowej przemiany materii. Ze względu na to, że obydwa gazy rozpuszczają się we krwi tylko nieznacznie, ich ilości transportowane w formie rozpuszczonej w osoczu są niewielkie. Przeważająca część gazów jest transportowana we krwi w formie połączeń chemicznych, jednakże każda pojedyncza cząsteczka gazu przechodzi fazę fizycznego rozpuszczenia, gdyż tylko w tej postaci może przejść przez błonę pęcherzykową i przeniknąć do krwi. Wymiana tlenu pomiędzy krwią i tkankami oraz dwutlenku węgla między tkankami a krwią może również odbywać się tylko w postaci fizycznie rozpuszczonej. Stężenie obydwu fizycznie rozpuszczonych gazów zależy od ich chwilowego ciśnienia parcjalnego oraz od specyficznego współczynnika rozpuszczalności.
Ciśnienie parcjalne gazów w płynie. Ciśnienie parcjalne określa ilość tlenu i dwutlenku węgla fizycznie rozpuszczonych we krwi: im wyższe ciśnienie parcjalne, tym większa ilość rozpuszczonego we krwi gazu. Jeżeli krew lub jakiś płyn znajdzie się w kontakcie z gazem, to po pewnym czasie wytworzy się równowaga pomiędzy oboma środowiskami, a ciśnienie parcjalne się wyrówna.
Stężenie rozpuszczonego gazu. Stężenie (= ilość/ /objętość) rozpuszczonego gazu zależy od ciśnienia parcjalnego oraz od jego specyficznych właściwości rozpuszczania się. Właściwości rozpuszczania się charakteryzuje współczynnik rozpuszczalności. Określa on ile mililitrów danego gazu rozpuści się w 1 ml płynu przy ciśnieniu parcjalnym wynoszącym