24. Blokady nerwów obwodowych 627
24. Blokady nerwów obwodowych 627
Blokada w obrębie nadgarstka. Blokada w okolicy nadgarstka jest zwykle bardziej skuteczna i obarczona mniejszą liczbą powikłań, niż blokada w obrębie łokcia.
Najpierw kończynę wyprostowaną w stawie łokciowym odwodzi się, a przedramię odwraca. Na wysokości nadgarstka nerw blokuje się w miejscu, gdzie przebiega on przykryty ścięgnem m. zgi-nacza łokciowego nadgarstka, bezpośrednio pro-ksymalnie od kości grochowatej (ryc. 24.27). Nerw leży tutaj po łokciowej stronie t. łokciowej, jednakże oddaje już skórne gałęzie dłoniowe i gałęzie grzbietowe.
Miejsce wstrzyknięcia można określić na dwa sposoby: od strony dłoniowej nadgarstka lub od strony łokciowej ścięgna. W przypadku dostępu od
Ryc. 24.26 Blokada n. łokciowego w okolicy łokcia. Najpierw wyczuwa się palpacyjnie nerw w bruździe, następnie 2-3 cm proksymalnie od miejsca wyczucia wkłuwa się igłę i wprowadza się ją równolegle do skóry, aż do wystąpienia parestezji.
Ryc. 24.27 Blokada n. łokciowego w okolicy nadgarstka po stronie łokciowej. Miejsce nakłucia (x) znajduje się w odległości 3-4 szerokości palca powyżej nadgarstka, bezpośrednio obok występującego po stronie promieniowej ścięgna m. zginacza łokciowego nadgarstka i przy biegnącej od strony łokciowej t. łokciowej.
strony dłoniowej igłę wprowadza się grzbietowo od strony promieniowej ścięgna zginacza łokciowego nadgarstka, aż do wystąpienia parestezji. W przypadku dostępu od strony łokciowej igłę wprowadza się od strony łokciowej ścięgna na ok. 1,5 cm w kierunku promieniowym, podobnie aż do wystąpienia parestezji. Wtedy wstrzykuje się 3-5 ml środka znieczulającego miejscowo. Dostęp boczny należy wybierać jako pierwszy, gdyż w tym przypadku, z tego samego miejsca nakłucia można zablokować gałązki skórne. Blokada gałązek skórnych wystąpi, gdy przed całkowitym wycofaniem igły poda się podskórnie 2-5 ml środka znieczulającego miejscowo.
Obszar znieczulenia - zob. ryc. 24.28
Ryc. 24.28 Obszar znieczulenia przy blokadzie n. łokciowego.
W przeciwieństwie do kończyny górnej, kończyny dolnej nie można całkowicie znieczulić za pomocą pojedynczego wstrzyknięcia środka znieczulającego miejscowo. Z powodu bardziej złożonych warunków anatomicznych niezbędne są tutaj iniekcje w różnych miejscach (ryc. 24.29). Jest to najprawdopodobniej najważniejszą przyczyną rzadszego wykonywania blokad nerwowych w obrębie kończyn dolnych niż w przypadku kończyn górnych. Kończyna dolna może być również całkowicie znieczulana w prostszy sposób: poprzez znieczulenie podpajęczynówkowe lub ze-wnątrzoponowe. Zaletą wszystkich blokad ner-