larsen1274

larsen1274



1274 III Anestezjologia specjalistyczna

3.3.4 Ochrona mięśnia sercowego

Krążenie pozaustrojowe powoduje możliwość uszkodzenia struktury mięśnia sercowego lub zaburzenia jego funkcji. W tej fazie operacji należy więc zapewnić mięśniowi sercowemu wystarczającą ochronę.

| Podczas krążenia pozaustrojowego uszkodzenia mięśnia sercowego powstają przede wszystkim w wyniku niedostatecznej jego ochrony.

Zasadniczo do uszkodzenia mięśnia sercowego prowadzą dwa mechanizmy:

-    niedotlenienie mięśnia sercowego wywołane zbyt małą zawartością tlenu we krwi przepływającej przez naczynia wieńcowe,

-    niedokrwienie mięśnia sercowego wynikające z dysproporcji pomiędzy zapotrzebowaniem a zbyt małym przepływem krwi w naczyniach wieńcowych.

Niedokrwienie mięśnia sercowego okazuje się niebezpieczniejsze od jego niedotlenienia.

Oba zaburzenia mogą jednak doprowadzić do uszkodzeń struktury mięśnia sercowego, czego następstwem są zaburzenia czynności serca.

f Kliniczne objawy uszkodzenia mięśnia sercowego " wskutek niedostatecznej ochrony:

-    zespół małego rzutu,

-    utrzymujące się komorowe zaburzenia rytmu serca,

-    niedokrwienny skurcz mięśnia sercowego („ kamienne serce").

Następujące czynniki usposabiają m.in. do występowania martwicy mięśnia sercowego i utrzymujących się zaburzeń jego funkcji:

-    migotanie komór,

-    niedostateczne ukrwienie mięśnia sercowego,

-    rozstrzeń komór,

-    zapadnięcie się komór

-    zatory naczyń wieńcowych.

Wrażliwość na uszkodzenie z niedokrwienia zależy przede wszystkim od następujących czynników:

-    czynnościowego stopnia ciężkości choroby serca,

-    przerostu mięśnia komór,

-    choroby niedokrwiennej serca,

-    wyraźnego niedokrwienia przed rozpoczęciem krążenia pozaustrojowego.

W celu ochrony mięśnia sercowego w czasie zabiegu stosuje się dwie podstawowe metody: hipo-termię mięśnia sercowego i kardioplegię.

Hipotermia mięśnia sercowego zmniejsza zużycie wysokoenergetycznych fosforanów w komórce mięśnia sercowego; w ten sposób na pewien określony czas zwiększa się tolerancja mięśnia sercowego na niedokrwienie. Hipotermia jako jedyna metoda ochrony mięśnia sercowego jest niewystarczająca.

Oziębienie serca osiąga się w następujący sposób:

-    polewanie serca zimnym roztworem elektrolitowym,

-    wewnętrzne chłodzenie przez wlew zimnego płynu perfuzyjnego w okolicę podstawy aorty,

-    podawanie zimnego roztworu kardioplegiczne-go bezpośrednio do naczyń wieńcowych.

Często sposoby te łączy się ze sobą. Serce ochładza się do temperatury 14-16°C. Ochłodzenie do zbyt niskich temperatur może być szkodliwe dla mięśnia sercowego.

Kardioplegia to wywołane farmakologicznie zatrzymanie serca w rozkurczu, dzięki czemu wzrasta dodatkowo tolerancja mięśnia sercowego na niedokrwienie. Kardioplegię osiąga się przez wlew roztworów kardioplegicznych do krążenia wieńcowego. Podane roztwory prowadzą do natychmiastowego przerwania elektrycznej i mechanicznej czynności serca, które utrzymuje się przez pewien czas. Serce jest wiotkie, co poprawia warunki operacyjne.

Technicznie wyróżnia się kardioplegię zgodną z prądem krwi (anterogradową), w czasie której płyn kardioplegiczny podawany jest do ujść tętnic wieńcowych, oraz kardioplegię wsteczną (retrogra-dową), w której płyn kardioplegiczny podawany jest pod prąd krwi płynącej w tętnicach wieńcowych przez cewnik założony do zatoki wieńcowej. Kardioplegię wsteczną stosuje się wówczas, kiedy istnieją duże trudności z przeprowadzeniem kardio-plegii zgodnej z prądem krwi. Jednakże, jeżeli krew nie dociera do okolicy podwsierdziowej, wówczas przez żyły Tebezjusza dostaje się do jam serca.

Postępowanie praktyczne podczas kardioplegii:

^ Po rozpoczęciu krążenia pozaustrojowego następuje ochłodzenie pacjenta do temperatury 28°C.

^ W dalszej kolejności zakleszczenie aorty i podanie ok. 1 1 zimnego roztworu kardioplcgicz-nego przez aortę w okolicy jej ujścia do krążenia wieńcowego.

Po przejściu przez krążenie wieńcowe roztwór dostaje się do prawego przedsionka, skąd na-


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
larsen1272 1272 III Anestezjologia specjalistyczna Hemodylucja. Najczęściej podczas krążenia po-zaus
larsen1408 1408 III Anestezjologia specjalistyczna Urazy serca. Stłuczenie mięśnia sercowego (najczę
larsen1080 1080 III Anestezjologia specjalistyczna oddychania zaangażowane są wyłącznie mięśnie wdec
larsen1118 1118 III Anestezjologia specjalistyczna czykowego i między mięśniami pochyłymi wymaga wyw
larsen1326 1326 III Anestezjologia specjalistyczna bą niedokrwienną serca do niedokrwienia mięs nia
larsen1226 1226 III Anestezjologia specjalistyczna oka. Oko operowane jest zabezpieczone metalową pł
larsen0338 338 II Anestezjologia ogólna zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen a ilością dostarc
larsen0984 984 III Anestezjologia specjalistyczna 984 III Anestezjologia specjalistyczna 7.3.9
larsen0986 986 III Anestezjologia specjalistyczna Wartos ci gazometryczne u ciężarnych: -  &nbs
larsen0988 988 III Anestezjologia specjalistyczna Objętość osocza i komórkowa część składowa krwi ni
larsen0992 992 III Anestezjologia specjalistyczna „Stężenie analgetyczjne" halotanu, enfluranu,
larsen0994 994 III Anestezjologia specjalistyczna żający życiu obrzęk płuc, nawet w ostatnim trymest
larsen0996 996 III Anestezjologia specjalistyczna zależy od tego, czy środek jest iipofilny i niezjo
larsen0998 998 III Anestezjologia specjalistyczna 998 III Anestezjologia specjalistyczna ż. główna g
larsen1000 1000 III Anestezjologia specjalistyczna Ten zespół prawdopodobnie występuje tylko wtedy,
larsen1002 1002 III Anestezjologia specjalistyczna Tabela 37.3 Iloraz stężeń amidowych środków
larsen1004 1004 III Anestezjologia specjalistyczna ■ Prawidłowa wartość częstości akcji serca płodu
larsen1006 1006 III Anestezjologia specjalistyczna Ryc. 37.4. Drogi przewodzenia bólu porodowego. W
larsen1010 1010 III Anestezjologia specjalistyczna Znieczulenia zewnątrzoponowe w położnictwie. Syst

więcej podobnych podstron