larsen1301

46. Chirurgia serca 1301

8.3.4    Zespolenie Cooleya-Waterstona

Podczas tego zabiegu łączy się prawą tętnicę płucną z aortą wstępującą. Połączenie to nie powinno być za duże, aby zanadto nie zwiększyć przepływu krwi przez krążenie płucne (niebezpieczeństwo wystąpienia obrzęku płuc i nadciśnienia płucnego).

Zabieg ten wykonuje się przez prawostronną torakotomię. Znieczulenie takie, jak przy zespoleniu Blalocka-Taussig.

8.3.5    Zespolenie Pottsa

W tym wypadku łączy się aortę zstępującą z lewą tętnicą płucną. Zabieg ten jest obecnie rzadko wykonywany z powodu niebezpieczeństwa występowania nadcis'nienia płucnego w okresie późniejszym.

8.3.6    Operacja Blalocka-Hanlona

Operacja ta polega na wycięciu przegrody mię-dzyprzedsionkowej, aby połączyć krążenie płucne z krążeniem systemowym. Jest to zabieg paliatywny, który wykonuje się w przypadku przełożenia dużych pni tętniczych, kiedy techniką za pomocą balonu nie udało się uzyskać dostatecznie dużego otworu w przegrodzie międzyprzed-sionkowej.

Praktyczne uwagi dotyczące znieczulenia:

►    Najważniejsze wskazówki podano przy opisie zabiegu zespolenia Blalocka-Taussig.

►    Przed zatrzymaniem powrotu krwi żylnej pacjent musi być wystarczająco zwiotczany; występujące objawy pobudzenia nerwu błędnego zwalcza się podaniem atropiny.

►    Jeżeli podczas zaciskania żył głównych występuje bradykardia, zacisk należy na chwilę zwolnić i po kilku minutach ponownie założyć.

►    Głównym niebezpieczeństwem występującym podczas wykonywania tych zabiegów jest zator powietrzny, dlatego przy wycinaniu przegrody powinno się przerwać wentylację.

Po zamknięciu przedsionka rozpręża się płuca, aby obkurczyć naczynia płucne i wypełnić krwią serce. W ten sposób usuwa się powietrze z żył płucnych i serca.

8.3.7    Operacja Brocka

Zabieg ten polega na wycięciu zamkniętej drogi wypływu z prawej komory. Przeprowadzany jest on np. przy telralogii Fallota i niedorozwoju naczyń płucnych, aby poprawić przepływ krwi przez tętnicę płucną.

Najlepszym dojściem operacyjnym jest torakotomia lewo-przednia. Przy tej operacji może dojść do dużej utraty krwi, dlatego należy założyć dwa dostępy do żył o dobrym przepływie.

8.3.8    Zespolenie Glenna

W tym wypadku zespala się żyłę główną górną z prawą tętnicą płucną. Po wykonaniu tego zabiegu długotrwałe wyniki nie są dobre, dlatego też przeprowadza się go rzadko. Najlepsze dojście operacyjne to prawo-przednia torakotomia. W czasie tego zabiegu nie ma specyficznych problemów anestezjologicznych.

8.3.9    Zwężenie tętnicy płucnej opaską (banding)

Celem tej operacji, która polega na zwężeniu tętnicy płucnej za pomocą opaski (tzw. banding), jest ograniczenie znacznie zwiększonego przepływu krwi przez łożysko płucne, np. u niektórych dzieci z ubytkiem przegrody międzykomorowej. Zwężenie tętnicy płucnej opaską ma zmniejszyć nadciśnienie płucne lub zapobiegać jego rozwojowi. Operację przeprowadza się zwykle wyłącznie u bardzo ciężko chorych dzieci.

Dojście operacyjne to lewo-przednia torakotomia w ułożeniu na plecach. W znieczuleniu obowiązują zasady jak przy znieczuleniu ciężko chorych dzieci. Po zabiegu dzieci często wymagają prowadzenia wentylacji mechanicznej.

8.4 Operacje z zastosowaniem maszyny płuco-serce u dzieci

Operacje korekcyjne wad serca u dzieci przeprowadzane są najczęściej z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego. Z małymi wyjątkami wykonuje się je w hipotermii całego ciała, niektóre wady serca muszą wręcz być operowane w głębokiej hipotermii z całkowitym zatrzymaniem akcji serca.

Postępowanie podczas krążenia pozaustrojowego zasadniczo odpowiada temu, które obowiązuje w przypadku chorych dorosłych. Różnice dotyczą rozmiarów sprzętu i kilku odrębności fizjologicznych u dzieci.