16
znajdują się we wspólnym punkcie. Taki iloczyn ma znak plus, gdy wektory a, b, c tworzą układ prawoskrętny, znak minus natomiast, gdy tworzą układ lewoskrętny. Łatwo można sprawdzić, że iloczyn mieszany da się przedstawić w prostszej do zapamiętania formie wyznacznika.
16
Rys. 1.18
a ■ (b x c) =
a: | ||
X |
y | |
bx |
by |
bc |
C> |
cz |
Ponieważ znak iloczynu a ■ (b x c) zależy od kolejności jego elementów, zatem iloczyn taki jest pseudoskalarem.
Warto zauważyć, że iloczyn mieszany trzech wektorów niezerowych a, b, c zeruje się tylko wtedy, gdy wektory te są komplanarne (leżą w jednej płaszczyźnie). Podwójny iloczyn wektorowy wektorów a, b, c
a x (b x c)
jest wektorem. Z rysunku 1.19 wynika, że wektory a x (b x c), b, c są komplanarne, gdyż wektor a x (b x c) jest prostopadły do a i do b x c. Wektor b x cLb i b x c JL c, a jednocześnie wektor a x (b x c) jest też prostopadły do b x c. Wektory b i c nie mogą być także kolinearne; w przeciwnym wypadku b x c = 0. W myśl twierdzenia o liniowej zależności trzech wektorów możemy zapisać, że
a x (b x c) = ab 4- /?c,
gdzie a i fi są pewnymi liczbami.
Przyjmijmy
a x d = ab + pc.
Rzut tego iloczynu na oś x wyniesie
(1.15)
(a x d)x = abx + Pcx Rozpiszmy lewą stronę równania (1.15)
(a x d)x =
dy d.^
(1.16)
Wyrażając współrzędne wektora d, występujące w (1.16), przez współrzędne wektorów b i c
d, =
b x^y y
y
bx b.
Cx Cs
i po podstawieniu (1.17) do (1.16) oraz po uporządkowaniu, otrzymamy
(1.17)
dy ~ ~
= -bxcz + cxbz
(a x d)x = a bxc - a b cx + a.bxc, - azb.c. =
(1.18)
= bx[ayCy + a.c.) - cx{ayby + a.b.).
Jeżeli do wyrażenia-(1.18) dodamy i odejmiemy axbxcx, to (1.18) przyjmie postać: (a x d)x = bx{a c + a.cz) - cx(a b + a.b,) +
(1.19)
+ axbxcx - axbxcx = bx(a ■ c) - cx{a ■ b).
Porównując wyrażenie (1.19) z (1.15) otrzymamy:
a — a • c, P = a ■ b. ’ (1-20)
Po podstawieniu (1.20) do (1.14) ostatecznie otrzymujemy
a x (fc x c) = b(a • c) - c(a ■ b). (1.21)
Stwierdziliśmy już, że znak iloczynu mieszanego a • (b x c) zależy od tego, czy układ współrzędnych jest lewoskrętny, czy prawoskrętny. Podobnie istnieją też wektory, których znak zależy od skrętności układu.
Obliczmy na przykład iloczyn wektorowy wektorów a = a i oraz b = bj; w wyniku otrzymamy (rys. 1.20a)
i j k
a x b =
= abk.
a 0 0 0 6 0