str(5

toriiłi** /

Modele wychowania

I.J. Źfód/S procesu kształtowania środowiska

tfótifa pfOlilU	kształtowania środowiska
Many 1 warunki:		Struktury i stosunki
• M#		władzy:
• ItDjJDClWO		*    wyposażenie •    role
		•    pozycje •    hierarchie
		• interesy

/fórllo. 0|>f4row/irile własne

Inln-ln ), Źródło procesu wynikające z relacji między jednostko I (rodowlikiem

Żr6dła procesu wynikające z relacji między jednostką i środowiskiem
Kultura 1 religln (jako fakt):	Język (jako umiejętność
• zwyczaje	I możliwość):
* reguły	• komunikacja
• normy	•    dialog •    interakcja e negocjacja •    wymiana Stosunki: e poważanie e konkurencja e konflikt e rywalizacja e kompromis

źródło: opracowanie wlnsne

I zmimt, którym wychowanie albo podlega, albo musi je uwzględnić w sferze działaniowej. W tym celu rozróżnimy jednostkę, środowisko i relacje między nimi, n także wykorzystamy te kategorie do klasyfikacji czynników je generujących, które pozostając w ile, dynamizują rozwój wypadków w wychowaniu.

W teorii wychowania rozumianego jako proces, należałoby uwzględnić złożone obserwacje dotyczące uwarunkowań sytuacji wychowawczych. Jednak w praktyce takie odwołanie się do IMidstawowych energii, które tak jak program wywołują bieg zdarzeń, nie jest możliwe bez koniecz-

II |. S, liruncr, op, cit.

nego ich zróżnicowania. Ale nie oznacza to, żc do działania nie jest potrzebna podstawowa wiedza*’.

15.1.3.5. Wychowanie jako program pomocy

Pomoc pedagogiczną w szerokim ujęciu stanowią formy przychylności i wsparcia dla ludzi, którzy nie są w stanie osiągnąć pewnych celów i wykonać pewnych zadań bez pomocy z zewnątrz. Z punktu widzenia profesjonalnych wymagań pedagogicznych wychowanie staje się świadomą i zorganizowaną formą pomocy etycznej mającą na celu wsparcie ludzi w okresie wzrostu i nauki. Jest ono potrzebne w wypadku uwikłania związanego z pochodzeniem oraz nieprzemyślaną reakcją. Poprzez wymiar pomocy wychowanie uzyskuje nie tylko swoją funkcję, ale także dającą się zaplanować i ocenić strukturę. W ten sposób staje się profesjonalne.

Oprócz aspektów instrumentalnych pomoc ma zawsze wymiar ludzki, skierowany na człowieka, respektujący go w jego świecie i sytuacji życiowej. Pytanie o to, na jakim etapie rozwoju znajduje się dana jednostka, jest nic tylko tego wyrazem, ale także programem. Pomoc sięga do zasobów zewnętrznych i wewnętrznych, których uaktywnienie umożliwia osiągnięcie w miarę możliwości tego, co najlepsze.

Takie ukierunkowanie się na zasoby wyczerpuje wszelkie istniejące możliwości zaopatrzenia w środki rzeczowe oraz oferty indywidualnej pomocy, porady i opieki. Dlatego planowanie i organizacja pomocy wychowawczej opiera się na uwzględnieniu czynników indywidualnych i strukturalnych. Konkretnie oznacza to, że każda pomoc musi brać pod uwagę stan jednostki i jej środowiska.

W tym kontekście należy widzieć zarówno wewnętrzny świat jednostki, obejmujący rozwój jej osobowości, jak i świat istniejących, stworzonych przez człowieka umiejętności oruz zdolności psychicznych, które obejmują doświadczenia, poglądy, nastawienia, mocne i słabe strony, obawy, potrzeby, zainteresowania i oczekiwania. Należy uwzględnić również zewnętrzny świat w formie warunków życia, który składa