Zdjęcie3900

58 Rozdział 2. Definicje dyslcksji

Często znajdujemy także odniesienie do objawów, mianowicie dy¹ lekcji towarzy szj ą:

•    wiele behawioralnych manifestacji (Snowling 2000),

•    w niektórych przypadkach wyjątkowe sprawności, zdolności twór-cze, talenty werbalne lub żadne talenty (BDA 2006),

•    niedoskonale przetwarzanie fonologicznc i szybkie nazywanie ! (Fletcberiwsp.2002),

•    słabe tempo przetwarzania, deficyty STM, zaburzenia funkcji związanych z sekwencjami i organizacją, deficyty percepcji słuchowej i wzrokowej, zaburzenia mowy. zaburzenia sprawności (notorycznej (BDA 2006),

•    mieszanie kierunków, sekwencji, podobnych wzorów werbalnych

liter, słów, liczb i inne przetwarzanie (BDA 1999),

•    wpływ na rozumienie w czytaniu wskutek deficytów fonologia-nych i płynności (Fletcher i wsp. 2002),

•    inne trudnością uczenia się (DA 2008).

Wielu autorów zgadza się, żedysleksja nie jest zjawiskiem jednolitym:

•    można wyróżnić różne jej podtypy czy rodzaje, np. od łagodnej do ciężkiej (OGA 2008),

•    może być rozumiana wąsko - jako zaburzenia fonologicznc i szeroko - jako różne zaburzenia poznawcze (Rack 1977),

•    może być powierzchniowa i głęboka (Sprcnger-Charolles i wsp. 2006 i inni).

Niekiedy także znajdujemy informacje, że dysleksja może zmicniaf nasilenie przez:

•    odpowiednio ukierunkowaną pomoc w uczeniu się pisma, wsparcie technologiczne oraz dostosowanie sposobów pracy i uczenia się (DA 2008),

•    wdrożenie odpowiedniego programu terapeutycznego dużo może zmienić⁹ (OGA 2008),

•    albo problem jest poważny i utrzymujący się mimo terapii (BPA 1999).

Przegląd wybranych definicji badaczy i praktyków znajdzie Czytelnik w bloku rozszerzającym 2.1.

l

nych i słabych stron

Definicje praktyków

1

Btdunia FmcH pizeczty wywWo) ałuUcanoścl metody OOA.