Zdjęcie3909

Zdjęcie3909



76 Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji

dzil kolejny ogromny projekt, w którym objął badaniami bliźnięta: 622 jed-nojajowych (monozygotycznych) i 779 dwujajowych (dizygotycmych). Wy. korzystał też nowe metody analizy, które pozwoliły na bardziej precyzyjne oceny. Zastosował tzw. wskaźnik DF, oparty na założeniu, że bliźnięta MZ wykazują większe podobieństwo niż DZ. Wynik pomiaru danej umiejętno* ki dla jednego z bliźniąt z pary DZ powinien odbiegać w większym stopniu od wyniku drugiego z bliźniąt, a jednocześnie zbliżać się do średniej dla całej populacji niż w przypadku bliźniąt MZ. Przeprowadzone analizy pozwoliły ocenić czynniki genetyczne, a także dwa rodzaje czynników środowiskowych (wspólne i specyficzne), które mogą mieć wpływ na przynależność do grupy osób z dysleksją. Analizy poznawcze objęły czytanie, szczegółowe umiejętności zaangażowane w czytanie oraz sprawności językowe z nim związane: czytanie wyrazów, słowne dekodowanie fbnologjczne, kodowanie ortograficzne i usuwanie fonemów. Szacowanie odziedziczalnośd deficytów dla wszystkich pomiarów okazało się istotne statystycznie, podczas gdy wpływ środowiska ujawnił się tylko dla czytania wyrazów.

Podsumowując, należy stwierdzić, że nurt badań behawioralno^ netycznych pokazał, że „zmienność w zakresie czytania, a więc i występowanie dysłeksji jest częściowo dziedziczna” (Pennington i Olson 2004, s. 166). Badania te potwierdziły także, że dysleksją jest heterogeniczną i złożoną cechą, która nie jest dziedziczona w prosty sposób zgodny z prawami Mendla (Dćmonet i wsp. 2004).

Podejście molekulamo-genetyczne uzupełnia wcześniejsze badania o szczegółowe analizy struktur genetycznych w DNA, które pozwalają określić, gdzie są zlokalizowane geny powiązane z dysleksją i czytaniem (uwzględnianie sprzężeń i ich przemieszczeń, oznaczanie alleli ryzyka i al-leli markerów - dokładne opisy w Pennington i Olson 2004).

Jak wskazują współczesne badania, założenia Hallgrena o jednym genie autosomalnym odpowiedzialnym za dysleksją nie byty słuszne. Badania molekularno-genetyczne potwierdziły związki czytania i dysłeksji z kilkoma genami (przegląd badań przedstawiono w tabeli 3.1). Uznaje się, że za dysleksją odpowiedzialne są tzw. geny słabsze. Miejsca ich lokalizacji na chromosomach nazwano QTL (Quaniitativt 7foto Loci), czasem określane jako „miejsca podatności". Stanowią one takie miejsca na chromosomach (markery genetyczne sprzężone z interesującymi nas cechami), w których znajdują się geny związane z fenołypowymi różnicami we wrażliwości, której treść zależy od przedmiotu badań - w tym wypadku wrażliwości na zaburzenia czytania. Chociaż pojedyncze QTL mają niewielki wpływ na wy-stępowanie zjawisk lub zaburzeń, to całe ich grupy mogą być za nic

odpowiedzialne genetycznie (Vetulani 2001). Zatem QTL nie oddziałują na dyslcksję samą w sobie, ale mogą być związane z przekazywaniem zarówno uwarunkowań prawidłowego czytania, jak i jego zaburzeń. Osoby z dysleksją mają więcej niekorzystnych alleli lub też więcej czynników ryzyka pod postacią różnych miejsc QTL podatnych na rozwinięcie się zaburzeń umiejętności czytania. Zamiast jednego genu mamy do czynienia z kilkoma miejscami cech ilościowych, z których każda może stosunkowo często występować w populacji, ale dopiero w przypadku ułożenia właściwej konfiguracji mogą być one wspólnie odpowiedzialne z przekazywanie zarówno dysłeksji, jak i typowej zmienności poziomu czytania.

QTL na krótkim ramieniu chromosomu 6 (6p21.3) to jedne z najbardziej powtarzalnych wyników w genotypie złożonych zaburzeń behawioralnych (wskazało go wiele niezależnych badań, choć jednak nie wszystkie), ale badania potwierdzają także obecność obszarów podatności dla czytania i dysłeksji na innych chromosomach.

Tabela 3.1. Najważniejsze osiągnięcia badań molekulamo-genetyeznyęh dotyczące dziedziczenia dysłeksji

;-

Fenotyp

•i

Locus

Przykładowe miejsca i autorzy badań j

Dekodowanie fonologfczne i szyb-1 We automatyczne nazywanie

1

USA - Grtgorenko 2001

Procesy związane z czytaniem Kodowanie fonologjczne

2

USA. WB - Fischer i wsp. 2002 Kanada - Petryshen i wsp. 2002

Trudności w czytaniu - Ogólnie Kodowanie tonoło£czne

i

Finlandia - Noppola-Hemmi i wsp. 2001

USA. WB - Fischer i wsp. 2002

Świadómośc fonologkfińa

Sprawności ortograficzne i przetwarzanie fonotogiczne 1 Sprawności ortograficzne 1 prze-! twarzanie lonołoglczne

| Procesy związane z czytaniem

.

6

USA - Grtgorenko i wsp. 2000 WB - Flsher i wsp. 1999

USA - Gayan i wsp. 1999 USA. WB - Fischer i wsp. 2002

j Czytanie pojedynczych sl6w Trudności w pisaniu

| Trudności w czytaniu - ogólnie

15

USA - Grtgorenko i wsp. 2000 Niemcy - Schulze-Kyne i wsp. 1998 1 WB - Nothen 1 wsp. 1999. Moms j I wsp. 2000

| Procesy związane z czytaniem

18

USA, WB - Fischer i wsp. 2002

fctoo: opracowano częściowo na podstawie

Dómonet i wsp. 2004.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zdjęcie3914 86 Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji U dorosłych z dysleksją tylna droga jest wyraźnie zre
Zdjęcie3916 90 Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji ciało komórkowe, niewielka liczba rozgałęzień, a ich
Zdjęcie3921 ■^T ■^T 100 Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji Słabą strona wszystkich teorii są wyraźne wy
Zdjęcie3920 OH 98    Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji i Behana (1982), którzy wskazali
Zdjęcie3897 52 Rozdział 2. Definicje dyslcksji ganionych, które są niezbędne do uczenia się w sensie
Zdjęcie3900 58 Rozdział 2. Definicje dyslcksji Często znajdujemy także odniesienie do objawów, miano
Zdjęcie3905 68 Rozdział 2. Definicje dyslcksji znaniu się z tym materiałem nasuwa się jeden istotny
Zdjęcie3908 74 Rozdział 3. Przyczyny dyddoji Teorie psychogenne historycznie wywodzą się od badaczy
Zdjęcie3911 80 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji kluczowy zarówno dla opisów współczesnych, jak i hist
Zdjęcie3912 82 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji (z użyciem ulepszonej technologii MRI) zaprzeczyły te
Zdjęcie3913 04 Rozdział 3. Przyczyny dyiłcluji Możliwości wykorzystaniu nowoczesnych technik, takich
Zdjęcie3917 92 Rozdział 3. Przyczyny dyslektji a)    wysoka korelacja z umiejętnością
Zdjęcie3918 94 Rozdział 3. Przyczyny dysieksji wszystkie modainości (wzrokową, siuchtmą i klnestetyc
Zdjęcie3919 96 Rozdział 3- Przyczyny dyileksji Ponadto odgrywa ważną rolę w automatyzagi wyuczonych
Zdjęcie3923 104 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji 3.3.2. Dysleksja jako skutek deficytów integracji
Zdjęcie3925 108 Rozdział 3. Przyczyny dyslekiji zumieniem w późniejszym okresie (Catts i wsp. 1999;
Zdjęcie3926 no Rozdział 3. Przyczyny dysleksji wzrokową. Deficyt ten tkwi w zdolności do manipulowan
Zdjęcie3928 114 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji Gdy dziecko dyslektyczne zaczyna naukę czytania - je
Zdjęcie3929 116 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji chan izmów poznawczych leżących u podstaw dysleksji

więcej podobnych podstron