Zdjęcie3917

Zdjęcie3917



92 Rozdział 3. Przyczyny dyslektji

a)    wysoka korelacja z umiejętnością literowania stów nieregularnych (Caslles i Coltheart 1993),

b)    wysoka korelacja z wiedzą o pisowni pseudohomofonów (01-son i wsp. 1989),

c)    korelacja z umiejętnościami fonologicznymi dużo nizsza,

d)    sprawności systemu wielkokomórkowego istotne dla sprawności ortograficznych także po kontroli sprawności fonologicznych.

4.    Badania dotyczące fiksacji dwu ocznej (jej stabilność jest skorelowana z wrażliwością wzrokową na ruch; za który odpowiedzialny jest system wielokomórkowy). Jakość fiksacji z kolei decyduje o tym, jak stabilne są litery, które dziecko odczytuje. Dzieci z niską wrażliwością na ruch (deficyt magno) są powolniejsze i robią więcej błędów w określaniu prawidłowej kolejności liter w słowach, gdy oglądają (krótki czas) anagramy z przestawionymi sąsiednimi literami (np. rain, rian) (Comelisscn i wsp. 1998).

5.    Badania dotyczące pomijania stronnego:

a)    osoby z dysleksją i niestabilną kontrolą dwu oczną wykonują gorzej zadania lokalizacji bodźca w lewym polu wzrokowym w porównaniu z prawym, podczas gdy osoby dobrze czytające osiągają nieznacznie lepsze wyniki w polu lewym,

b)    Hari i wsp. (1999) wykazała łagodne objawy pomijania stronnego u osób z dysleksją (test zegara).

6.    Badania dotyczące niestabilnej percepcji wzrokowej - większość dzieci (ok. 60%) badanych przez Steina prezentowała niestabilną kontrolę dwu oczną:

a)    typowe objawy, to relacjonowane przez dzieci przesuwania się liter, zamienianie miejscami, zlewanie, rozmywanie, nagle powiększanie i zmniejszanie,

b)    dzieci tc popełniają wiele błędów wzrokowych, zwłaszcza gdy litery są matę i blisko siebie - są to błędy fałszywego identyfikowania i niewłaściwej oceny kolejności, mają tendencje do tworzenia pseudosłów, błędnie piszą słowa nieregularne, próbując nadać brzmienie każdej literze, popełniają błędy regularności fonetycznej (Corncllisen i wsp. 1994).

Zaburzenia rozwoju neuronów wielokomórkowych powodują, że dane trafiające z siatkówki do centrów wzrokowo-motoiycznych w tylnej korze ciemieniowej, wzgórku czworączym górnym i móżdżku są opóźnione i „rozmazane". Utrokulama kontrola mięśni oka, która dostarcza informacji do kanału wielkokomórkowego, nie jest dobrze zogniskowana w czasie - gorzej stabilizuje oczy podczas fiksacji, zwłaszcza gdy dotyczy to od*

legtości 30 cm (tak jak przy czytaniu). Linie optyczne przecinają się i litery nakładają się na siebie (Stein 2004).

3.2A.2. System wielkokomórkowy

Jedynie w systemie wzrokowym neurony wielkokomórkowe magio tworzą wyraźnie odrębny system (odmierzają zdarzenia wzrokowe w czasie i śledzą nich). Jednak wszystkie systemy zmysłowe i ruchowe zawierają komórki magio, które specjalizują się w spostrzeganiu czasowym, są one jednak rozproszone w całym systemie nerwowym.

Badania wykazały istnienie wielkich komórek w obrębie całego mózgu, oprócz systemu wzrokowego także w systemie słuchowym, somatosen-sorycznym, ruchowym i w móżdżku. W systemie słuchowym są to neurony znajdujące się w częściach jąder, które przekazują bodźce do kory, a są one odpowiedzialne za śledzenie zmian w częstotliwości i amplitudzie, co umożliwia różnicowanie fonemów. W związku z tym Stein stawia bardzo atrakcyjną hipotezę, że u osób z dysleksją mogą istnieć uszkodzenia komórek magio w każdym z tych systemów oraz że istnieje jeden wspólny czynnik, który determinuje rozwój wszystkich wielkich komórek w układzie nerwowym.

Móżdżek odgrywający szczególną rolę w systemie nerwowym (por. podrozdz. 3.Z5) ma liczne wielkokomórkowe połączenia ze wszystkimi centrami zmysłowymi i motorycznymi. Zdaniem Steina może on być uważany za najważniejszą część wielkokomórkowego systemu koordynacji czasowej w mózgu - tzw. główny zwój systemu wielkokomórkowego. Liczne badania potwierdzają uszkodzenie móżdżku w dysleksji (por. podrozdz. 3.23).

Stein idzie dalej w swoich rozważaniach, sugerując, iż uszkodzenia funkcji wielkokomórkowych, stwierdzane w dysleksji, wynikają z genetycznie uwarunkowanego działania przeciwciał na rozwijające komórki magio płodu, co łączy się z podatnością wynikającą z diety ubogiej w kwasy wielo-nienasycone. Przejawianie się tych deficytów (wzrokowe, słuchowe, soma-toscnsoryczne i ruchowe) jest dość przypadkowe i zależy od tego, które komórki zostaną uszkodzone (Stein 2004).

3.2.4.S. Podsumowanie

Podsumowując, należy stwierdzić, żc koncepcja deficytu wielkokomórko-wtgo Johna Steina zakłada, iż dysfunkcja wielkokomórkowa nie jest ograniczona tylko do drogi wzrokowej, ale może być zgeneraiizowana na


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zdjęcie3911 80 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji kluczowy zarówno dla opisów współczesnych, jak i hist
Zdjęcie3912 82 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji (z użyciem ulepszonej technologii MRI) zaprzeczyły te
Zdjęcie3923 104 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji 3.3.2. Dysleksja jako skutek deficytów integracji
Zdjęcie3925 108 Rozdział 3. Przyczyny dyslekiji zumieniem w późniejszym okresie (Catts i wsp. 1999;
Zdjęcie3926 no Rozdział 3. Przyczyny dysleksji wzrokową. Deficyt ten tkwi w zdolności do manipulowan
Zdjęcie3928 114 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji Gdy dziecko dyslektyczne zaczyna naukę czytania - je
Zdjęcie3929 116 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji chan izmów poznawczych leżących u podstaw dysleksji
Zdjęcie3931 120 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji Z kolei van Ordon i Kloos(2005) poddają krytycznej a
Zdjęcie3935 128 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji Na przełomie wieku teoria przeżyła pewien renesans i
Zdjęcie3914 86 Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji U dorosłych z dysleksją tylna droga jest wyraźnie zre
Zdjęcie3922 102 3.3. Najważniejsze patomcchanizmy dysleksji 103 Rozdział 3. Przyczyny dysleksji Mi
Zdjęcie3895 43 Rozdział 2. Definicje dysleksji W analizowaniu zakresu i znaczenia pojęcia dysleksji
Zdjęcie3908 74 Rozdział 3. Przyczyny dyddoji Teorie psychogenne historycznie wywodzą się od badaczy
Zdjęcie3913 04 Rozdział 3. Przyczyny dyiłcluji Możliwości wykorzystaniu nowoczesnych technik, takich
Zdjęcie3916 90 Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji ciało komórkowe, niewielka liczba rozgałęzień, a ich
Zdjęcie3918 94 Rozdział 3. Przyczyny dysieksji wszystkie modainości (wzrokową, siuchtmą i klnestetyc
Zdjęcie3919 96 Rozdział 3- Przyczyny dyileksji Ponadto odgrywa ważną rolę w automatyzagi wyuczonych
Zdjęcie3921 ■^T ■^T 100 Rozdział 3. Przyczyny dyslcksji Słabą strona wszystkich teorii są wyraźne wy
Zdjęcie3930 118 Rozdział 3. Pnyayny dysleksji ny sposób, zgadzają się, że fonologia jest w dysleksji

więcej podobnych podstron