Łódź22

■ ":Ą

46__ '    __KASPER TWARDOWSKI^

A iż świtało, zaraz w oneż tropy

460 przystąpię bliżej do pasterskiej szopy,    |

a w^re drzwi, które z sieni założono,    |

zakołataiem, aby otworzono.

Ozw^ał się pasterz: „Kto to do mojego    J

kołace domu w nocy zamknionego?

465 Nie jest tu żaden dom gościnny ani

miejsca tu mają zbytkiem uwikłani.    J

Cichych i skromnych rad u siebie widzę, ale swowolnym, jako żyw, się brzydzę.

Chyba by kto chciał złe nałogi złożyć,

470 grzechom umarszy, cnocie znowu ożyć -takiego gościa rad u siebie miewam, bowiem się po nim pociechy spodziew^am.

Jeśliś ty takim, wnet otworzyć każę,    ,

a chęć ci wielką w mej kuczyjpokażę‘\

475 Tak on, a ja zaś na jego pytanie:

„Pasterzu dobry, moje kołatanie niech cię nie trwoży, iściem tu z Boskiego wyroku przyszedł, do domu twojego.

Dziś Amor Boży posłał mię do ciebie,

480 kazał mi wyknąć cnót śwdętych od ciebie i już tu dawno pod twym oknem stoję, ale z bojaźni ozwać ci się boję”.

Puścił mię zaraz pustelnik w dom mały, a skoro święte ujżrzał u mnie strzały,

485 poznał, iżem tam z przejźrzenia Bożego przybieżał w nocy, do mieszkania jego.

Wiódł mię tam, kędy po kamieniu woda cicho spadała, do swego ogroda.

„W tym - pry - ogrodzie, gościu, spoczni sobie,

490 tu przeszłych zbrodni utop pamięć w sobie, tu twego serca wszytkie myśli skryte chciej wykorzenić, tu łzy lej obfite.

Tu, na tym miejscu błagaj przedwiecznego Boga, tu staraj o łaskę się Jego.

4«ft Pomoc do tego będąc te obrazy, łta które patrząc, jeśli takie skazy będziesz rozumiał być na sercu twoim, jakich konterfekt w tym ogrodzie moim na despekt onym jest uformowany MM i dla ohydy ich wykształtowany,

żałuj że za nie, wzdychaj, płacz serdecznie -odmianę życia zaczni tu statecznie.

Ja też do ciebie pewnie się tu zstawię, skoro zaczętą robotę odprawię. ”

MKi Tak rzekł i wyszedł, a ja zadumany zewsząd ogrodne przepatrując ściany.

Napis był taki nad bramą onego ogrodu ryty z kamienia twardego:

Sanum consilium resgue locusąue dabunt, ubi cem abiciunt cornua. _ y; .    -

/re-t-tt.* -.-typ

On śliczny ogród, przedtym mnie nieznany, V -: l o barzo misternie był wybudowany.

Różne w nim były z winnych krzów chłodniki, małogranaty pokryte chodniki, po płotach wonne cytryny wisi<a>ły, zapach wzbyt wdzięczny z siebie wydawały. .

M.^r» Daktylów wiele na palmach widziałem,    6

pomarańcz pełne drzewa uważałem, inszych owoców tam rozmaite dziwy czynią apetyt do urwania chciwy.

A skorom sadem nakarmił swe oczy, f.2() myśl moja zaraz do wonnych ziół skoczy.

Chwilę niemałą w pasterskim ogrodzie przypatruję się pięknej kwiatków zgodzie: tu na narcyza patrząc - tonącego wspominam, śmierci żałując onego; wr» tu hijacynkta, tu rozmarynowy

promień urywam, tu kwiat fijołkowy.

Nabmę na wonność krzaku różanego i tam, chcąc uszczknąć kwiecia pachniącego,