0002701

- 52    -

_7awolała ^naraz

-    Co czynisz nierozsądny — zaw

bojaźliwie baronowa — a jeżeli duplika    _mim0

przypadkiem u notaryasza lub jeżeli R    ’    _m0.

tego, co mówił, wiedział o istnieniu tes ontu. glibyśmy być oskarżeni o zniszczenie tes a ;    ^

—    *» ah*. » w«k* «^h“^aibs^m ;

—    Z«cz«k«i, ni Rani powiadom¹ notnrJ

śmierci mego brata... Wtedy nie bę uę    ^

się czego obawiać i będziesz mógł postąpić,

^P~^0bTymczasein ja to zatrzymuję... rzeki Filip.

tego, bo , tói Chwili

ukazał się w pokoju Raul de Cbaliins.    . ,

-    Kochany F,lipie - ™ekł skończyłem już wszystkie interesa, akt zajścia już spisany.

mieć będę upoważnienie do przewiezienia ² Compiegne, co też po poluduiu zaraz nie om zrobić i to wywożąc tam dotąd zwłoki ju

^{Ój g}°Pomyś!ałem już o wszystkiem. dzie doktór dla sprawdzenia śmierci. u nistrucya przyśle ludzi z trumną, na którśj pnym 4 zostanie tablica, nosząca imiona i nazwiska bramego de Yadans, datę urodzenia i datę śmierci. o mi jeszcze tylko jeden szczegół do dó^ełniein kich formalności przedpogrzebowycb. Oto2 poj do Compiegne, by uprzedzić tam o przy_ jciu urządzenie nabożeństwa i pogrzebu. Wy > na ciotko i kuzynie, czuwajcie nad tym domem,

póki nie powrócę.    , .

— Owszem, z największą gotowoscią wypeluia-iny wolę twoją, kochany Raulu — odpowie a

ji_P) _ ale słuchaj tylko, jedno pewnie przedewszy-8tk'iem trzebaby poprzednio jeszcze załatwić.

—    A co takiego?

_ Ot widzisz, trzebaby uprzedzić notaryusza, mego wuja. Wiero, żeś zanadto zmęczony, dla tego pozwoliłbyś może, żebym ja to za ciebie zrobił?

—    O nie potrzeba, pomyślałem już o tem.

—    Al— rzekł niespokojnie Filip — toś się już widział z notaryuszem? Czy ci powiedział, że jest depozytoryuszem testamentu ?

—    Niema nic podobnego w rękach, nawet jest przekonany, że wuj nasz nie pozostawił żadnego rozporządzenia.

Zresztą gotowe ma dla nas rachunki wartości deponowanych u niego i w banku...

—    A czy radził ci, jak postąpić?...

—    Nic, mi nie radził wszystko pójdzie naturalną koleją rzeczy. W tćj chwili wszedł do pokoju kamerdyner, zapraszając wszystkich do śniadania podczas którego zredagowano zawiadomienie o śmierci i ułożenie listy osób, które wypadało zaprosić na pogrzeb hrabiego.

Przed opuszczeniem pałacu, Raul wysłał rozkazy Honoryuszowi co do dokonania i rozesłania listów zapraszających.

Jak tylko Filip z matką pozostali sami, szepnął syn do matki:

—    Widzisz matko, niema innego testamentu prócz tego, który noszę w kieszeni?!

—    Tak, teraz można zobaczyć, co w testamencie napisane.

Filip otworzył kopertę.

Arkusz papieru listowego najprzód wpadł mu w oko.