94297701

FIZYOLOGIA PRZEWODU POKARMOWEGO 261

dzone przez licznych autorów, wykazały, że z reguły sok żołądkowy w stosunku do krwi jest hipotoniczny, czasami bywa izoto-niczny i tylko bardzo rzadko hipertoniczny. Badania koncentracyi jonów wodoru (F r a e n c k e 1) wykazały, że ilość ich jest równoległa z przewodzeniem, natomiast nie zależy od punktu zamarzania. Kwasota oznaczana tą drogą i zapomocą miareczkowania wykazała wogóle wielką zgodność; różnice, które obserwowano, zależały być może od kwasu, związanego z białkiem.

Z fermentów, o których mowa była wyżej, znajdujemy w żołądku pepsynę, podpuszczkę (lab) i ferment działający na tłuszcze. Z błony śluzowej nadto otrzymane ciało (W e i n 1 a n d), które działa na proces trawienia hamująco i nazwano je antypepsyną. Analogiczną substancyę otrzymano także z wyciągu z glist (askarydów), oraz jako antyciało we krwi gęsi, której wstrzykiwano pepsynę. Być może, że głównie dzięki obecności tego ciała w komórkach nie następuje samostrawianie ścian żołądka i jelit pod wpływem soku żołądkowego, trzustkowego i t. d. Inne bowiem części żywe n. p. łapki żaby lub ucho królika żywego, poddane działaniu soku żołądkowego, ulegają strawieniu na równi z innemi substancyami białkowemi.

Podpuszczka albo chymozyna jest fermentem bardzo rozpowszechnionym i znajduje się w żołądkach wszystkich zwierząt, nawet u raków, a także w sokach roślinnych. Być może, że są różne rodzaje podpuszczki, jednakże u człowieka i świni ferment ten jest prawie identyczny. Powstaje prawdopodobnie, jak inne fermenty, z profermentu i posiada swoje antyciało (antilab). Takie antyciało znaleziono we krwi i wytworzono je również sztucznie przez wstrzykiwanie podpuszczki do krwi (Morgen roth). Ilość podpuszczki pozostaje w prostym stosunku do ilości pepsyny. Im silniejszy sok żołądkowy, tern silniej występuje działanie podpuszczki, jednakże Blum i Bóhme wykazali, że maximum działania tych fermentów nie jest identyczne.

Gdy stwierdzono w żołądku istnienie fermentu, działającego na tłuszcze (lipaza), sądzono z początku, że pochodzi on z jelit i że w drodze ruchu robaczkowego wstecznego dostaje się do żołądka z dwunastnicy. Jednakże Heinsheimer wykazał ten ferment w czystym soku żołądkowym, w soku pochodzącym z okolicy dna żołądka. Lipaza żołądka bardzo łatwo ulega rozkładowi i dlatego można ją wykazać tylko w bardzo świeżym soku, wydziela się tylko