FizykaII73801

732

732

Fig. 401.

Fig. 402.

kiego zawieszenia drut ten jest bardzo lekko ruchomy. Przybliżywszy pręt magnesowy do niego, podczas gdy strumień stosu przezeń przechodzi, opuszcza on swoje początkowe położenie i wskutek sil-n e g o przyciągania lub odpychania, stosownie do kierunku strumienia i jakości przybliżonego biegu na, wykręca się odpowiednio około pionowej osi obrotu. Na taki ruchomy drut działa też już sam magnetyzm ziemi; puściwszy przezeń strumień stosu, układa się on do równowagi w ten sposób, iż płaszczyzna jego przychodzi w położenie prostopadłe do płaszczyzny magnetycznego południka, a strumień anodowy na zachodniej stronie idzie w nim d.o góry, zatem patrząc nań od południa krąży zupełnie tak, jak idą skazówki na zegarze. Gdy tym sposobem strumień kolisty (fig. 401), około swej pionowej osi ruchomy, układa się do równowagi w położeniu pionowem do płaszczyzny południka, więc solenoid (fig. 402) na staludze Ampera zawieszony i wprowadzony do obwodu łącznikowego stosu, układając się podobnież do równowagi, musi zająć takie położenie, aby oś jego na płaszczyźnie magnetycznego południka leżała. Że pręcik, na którym pojeć.yńcze zwoje solenoidu są utwierdzone, z drzewa lub innego ciała odosobniającego być musi, rozumie się. Odpowiednio igłom układu bezkierumowego, czyli igłom

astatycznym, są

urządzone też astatyczne druty strumieniowe, które, jak to widać na Fig. 403, składają się z dwóch części, którym magnetyzm ziemski wręcz przeciwne kierunki ruchu nadać usiłuje; wskutek czego cały ten układ drutów, prowadzących strumień, żadnćj dążności do zajęcia pewnego położenia względem stron świata pod wpływem magnetyzmu ziemskiego nie okazuje. De la Rive urządził tak zwany strumień pływający {Fig. 404 na n. s.),,