171
ANKIETA GOSPODARCZA — ANNAM
nień gospodarczych. Badania takie podejmowane są zwykle przez ciała zbiorowe, które rezultaty swoich studjów, wnioski, a czasem również materjaly ogłaszają publicznie. Większe badania tego rodzaju nazywają się ankietami gospodarczemu Ankiety gospodarcze bywają ogólne i specjalne, zajmujące się poszczególnemi zagadnieniami życia gospodarczego. Ankiety ogólne gospodarcze są przeprowadzane wówczas, gdy rządy, lub jakieś grupy społeczne chcą zbadać, lub sformułować ogólny program ekonomiczny dla państwa, lub nawet dla grupy państw, np. gdy zamierzone jest przeprowadzenie ogólnej obniżki cen. Ankiety specjalne mają na celu oświetlenie zagadnień na jednym odcinku życia gospodarczego, lub jednego problemu np. sprawę robotniczą. Dla przeprowadzenia ankiety gospodarczej zwykle utworzone jest ciało zbiorowe, które bada inaterjały zebrane specjalnie w tym celu. W wypadku ankiet prowadzonych przez państwo, komisje ankietowe mają zazwyczaj uprawnienie do oficjalnego żądania przedłożenia im materjałów, do przesłuchiwania wezwanych osób z życia gospodarczego itd. pod rygorami przysługującemi instytucjom władz sądowo-.śledczych.
Krajem, gdzie istnieje odwieczny zwyczaj przeprowadzania ankiet gospodarczych niemal że we wszystkich ważniejszych sprawach bieżących, jest Wielka Brytanja. Ankiety gospodarcze t. zw. Królewskich Komisyj są najpoważniej szem źródłem informacji we wszystkich sprawach, dotyczących życia gospodarczego.
W Polsce rozporządzeniem Prez. Rzeczp. z dn. 22. XII. 1926 r. powołano Komisję Ankietową dla zbadania warunków 1 kosztów produkcji oraz wymiany, a także dla oświetlenia tych zagadnień w związku z zamierzoną racjonalizacją przemysłu, oraz redukcją ogólną poziomu cen. Komisja Ankietowa złożona z różnorodnych czynników zainteresowanych w życiu gospodar-czem, oraz z elementu urzędniczego opublikowała swoje sprawozdania w roku 1928; materjał sprawozdawczy objął 15 gałęzi produkcji krajowej. Materjaly te do dziś jeszcze są bardzo ważnym przyczynkiem do studjum polskiego przemysłu.
Literatura: Sprawozdania Komisji Ankietową Badania Warunków i Kosztów Produkcji oraz wymiany. Wydawnictiro Prezy-djum Pady Min. Warszawa 1928.— Wincenty Jaistrzębeki: Komisja Ankietowa Zagadnienia Gospodarcze Polski Współczesnej. Warszawa 1928. — BuUetin of the Library of Political and Economic Sciences. Marzec 1933. — Bibtjografja Nr. 61 niektórych wolniejszych komisyj ankietowych.
A. M. N.
1. Kraj. Nominalne cesarstwo na wschod-niem wybrzeżu półwyspu Indochińskiego, wchodzi w skład Indochin francuskich. Obszar 150000 km*, mieszk. 5 195000. Tery-torjum A. ciągnie się pasem 1 000 km długim nad brzegiem m. Południowo-Chińskie-go, lecz szerokość tego pasa wynosi nawet urzędowo tylko 60 do 250 km, faktycznie zaś znacznie mniej. Dawni, niepodlegli cesarze A. posiadali także Tonkin, ludny kraj sięgający na północ od A. właściwego aż po granicę Chin, oraz Kochinchinę, bogatą nizinę na południo-zachodzie; pod rządami Francuzów Tonkin i Kochinchina stały się odrębnemi jednostkami administracyjnemu Gdy jednak w Tonkinie, między górami a morzem, zalega szeroka, żyzna delta rzeki Czerwonej, gdzie żyją mil jony rolników utrzymujących się z uprawy ryżu, gdy jądrem Kochinchiny jest delta potężnego Mekongu, również polami ryżu pokryta, — to w A. między góry a morze wrzynają się tylko wąskie skrawki nizinne, nadające się do uprawy ryżu i zamieszkałe przez Anna-mitów. Strome, lesiste góry na tyłach ich osad nie mają innych mieszkańców prócz nielicznych plemion Mojów, barbarzyńców, obcych Annamitom językiem i rasą. Oprócz ryżu w A. uprawia się trzcinę cukrową, herbatę, cynamon. Hoduje się bawoły. Mineralne produkty: miedź, cynk, złoto, ruda żelazna (hematyt), węgiel, sól. Poza żywnością wywozi się tkaniny bawełniane i wełniane, oraz papier. Stolica Hue ma 32 000 mieszk. Wpobliżu wspaniałe groby dawnych cesarzy. Obecny cesarz, Bao-Dai, rządzi krajem zgodnie z życzeniami Wyższego Rezydenta francuskiego. Wszystkie ważne placówki administracyjne obsadzone są Francuzami. Od 192Ć r. istnieje Izba reprezentantów narodu.
2. Ludność. Annamici są narodem cywilizowanym, pochodzenia mongolskiego. Cywilizację przejęli od Chińczyków; połowę ich słownictwa stanowią zapożyczone wyrazy chińskie. Najgęściej dzisiaj mieszkają w Tonkinie, prastarej swojej siedzibie, orąz w Kochjnchinie, którą