page0105

- 104 -

kamyku! usunąłeś się i potok płynie spokojnie, niedoznając przeszkody......Ja tylko

jedna niczem niemogę się przypodobać Panu Iłogu!

Gdy się coraz ku wieczorom miało, Marylka w obawie by niezabłądzić po nocy, czemprędzej pośpieszała do wsi. Już była blisko pierwszej chaty, gdy wtem postrzegła pod płotem dziecko, zostawione przez matkę, która poszła zaganiać bydło do zagrody. Matka chcąc zabawić chorą dziecinę, zrobiła mu była młynek z cieniutkich deszczułek, osadzonych na kijku; lecz wietrzyk ku wieczorowi ustał, młynek się nieobracał, a chore dziecię bardzo, bardzo płakało. Widząc to Marylka, ze wszystkich sił zaczęła dmuchać na młynek, który się prędko obracał; ucieszone dziecko przestało płakać, wyciągnęło rączęta i śmiało się wesolutko, a nacieszywszy się, po krótkiej chwilce usnęło.

— O jakżeś szczęśliwy mój wietrzyku! — mówiła Marylka, myśląc o nim z zazdrością — z twojej przyczyny uśpiło się dziecię, i matka się ucieszy gdy wróci.

Poczem Marylka niebawem przybiegła do domu. Nieprzestąpiwszy jeszcze progu, już usłyszała głos swego wuja , który był