page0116

112

stkie niemki naówczas. Więc, żeby klasztor nie zmarniał, osiadły w nim na straży cztery panny zakonu św. Franciszka, obrawszy zpomiędzy siebie pannę Izbińską na mistrzynię. Jej więc powierzyła się Magdalena, a przebłagawszy gniew ojcowski, oblekła habit Benedyktyński i odprawiła nowicjat pod przełożoną obcej reguły. Przygotowywała się do uczynienia professji z wielką po-dniosłością ducha, i wkrótce została ksienią pierwszą z narodu polskiego.

Ale smutne było to jej dostojeństwo, wśród klasztoru prawie pustego. Łzami się zalewała patrząc na ołtarze, na których z braku kapłanów nie odprawiała się Święta ofiara; na chórze nie brzmiał hymn chwały Boskiej, cele były puste, a na ogromnych korytarzach rozlegało się tylko czasami szczekanie psa, starego i wiernego stróża tych miejsc osierociałych. Ileż gorących westchnień posłała młoda ksieni do Boga, za pomyślność tego przybytku, który dźwignąć było jej najusilniejszem staraniem.

Baz zamiatając cele znalazła po dawnych siostrach dyscyplinę z mieczykami, oraz pasek żelazny i włosiennicę. Przywdziała je na siebie, Bogu ofiarując cierpienia ztąd poniesione, na wyproszenie sobie tego, co było ciągłym jej myśli przed-