page0132

122 -

w stan kataleptyczny i długo z niego wyprowadzoną być nie mogła.

Czyż więc grzeczny magnetyzer w towarzystwie, narażający na takie niebezpieczeństwa żywy swój przedmiot zabawy, znajdzie usprawiedliwienie na swoją obronę w podobnych przypadkach? Czy choó ostrzeże o złem, które zrządzić może?... Bynajmniej, owszem zawsze zapewniać będzie, że to czego dokładnie nie zna, nikomu szkodzić nie może.

Zdaje się, że jeśli ciągle z podobnym zapałem bawić się będziemy magnetyzowaniem, niezbyt długo czekać nam wypadnie, by ujrzść na ławie podsądnych, stawionego przed oczy sprawiedliwości, domorosłego jakiegoś magnetyzera lub jego ofiarę. Będzie to fakt smutny, lecz bezwątpienia najbardziej dla ogółu pouczający.

W tych czasach, podobny przypadek już się wydarzył z jakiemś medium, przed Trybunałem cywilnym w Paryżu.

Jeśli sobie przypomnimy trwałość przyrzeczeń dawanych mgnetyzerowi w stanie hypnotycznym, z jaką one precyzyą później spełnionemi zostają— to łatwo każdy uwierzy, że do najzdrożniejszych czynów skłonić można swe medium, które parte jakąś wewnętrzną w ich umyśle powstałą ideą, nie są w stanie zapanować nad niemi swą wolą.

Dawno już to przewidział Szokalski gdy pisał: „Owa absolutna władza jaką magnetyzer wywiera, pozwala mu wpoić w odurzonego swoje