ni
dzony 1771 r. w Lausanne, wstąpił r. 1792 jako inżenier do sztabu generała Dumouriez. Mianowany adjutantem Pichegru’ego, wielką rozwinął czynność w czasie kampanii r. 1794 w Niderlandach i juz w r. 1795 został brygadierem. Nie mniej się odznaczył w r. 1796 nad Renem pod gener. Moreau. W Egipcie walczył pod piramidami dowodząc dywizyją; po czem otrzymał zarząd prowin-eyi Szarki na granicy pustyni syryjskiej i w czasie wtargnięcia Bonapartego do Syryi, prowadził przednią straż armii. Po śmierci Klebera, poróżniwszy się z generałem Menou, odwołany został do Francyi, gdzie w obronie swej napisał rozprawę: De !'Egypte apres la hataille de Heliopolis (Paryż, 1802). Prócz tego wydał: Conjectures sur les anciens habitants de lEgypte (Paryż, 1804) oraz Sur les sphynx qui accompagneni les pyramides de PEgypłe (Paryż, 1805 r.). Lubo duma i upór jego gniewały Napoleona, powierzył mu jednak r. 1805 dowództwo nad korpusem w królestwie Neapolu, gdzie mimo męztwa osobistego, przegrał r. 1806 bitwę pod Maida; r. 1809 dowodził korpusem pod Wagram, następnie był w Hiszpanii, a r. 1812 na czele 7-go korpusu (z samych niemal Sasów złożonego) stał na Wołyniu. W r. 1813 połączywszy się z Oudinotem w czasie bitwy pod Lipskiem dostał się do niewoli. Zmarł roku 1814 w Paryżu. Pozostałe po nim Memoires sur tEgypte (Paryż, 1827) wydali spadkobiercy jego.
Reynolds (sir Jozue), słynny angielski malarz, urodzony w Plympton w hr. Devonshire w 1723 r., syn księdza, początkowo sposobił się do zawodu lekarskiego, ustępując jednak wrodzonej skłonności poświęcił się malarstwu. Kształcił się najprzód pod malarzem potretów Hudsonem, potem czas jakiś przeżył w domu rodzicielskim, w 1749 r. udał się do Rzymu, a w 1752 osiadł w Londynie. Prace jego nie odznaczają się pewnością zarysów, trafnością kolorytu ani też wiernem naśladowaniem natury; pędzel jego schlebia pierwowzorom. Za każdy wymalowany wizerunek Reynolds brał zwykle po 200 fun. szt. Koloryt Rynolds a ma jakieś fantatyczne ciepło, w czem z przesadą naśladował Correggia; nie można wszakże nie przyznać mu delikatności poczucia. Za jegoto wnioskiem urządzono w Londynie pierwszą wystawę dzieł sztuki, po czem jednozgodnie wybrany został prezydentem akademii malarstwa w r. 1765 założonej. W 1763 r. łącznie z Percy’m, Goldszmidem i innymi znakomitymi mężami zawiązał stowarzyszenie literackie i odtąd dom jego stał się ogniskiem ówczesnych znakomitości i talentów'. Najpiękniejszem bez wątpienia dziełem ReynoIds’a jest Śmierć kard. Beaufort, w rzędzie zaś idealizowanych portretów jest jego Pastuszek. Pełnym wdzięku obrazem jest także Amor odwiązujący pas piękności. W utworach historycznych Reynolds’a przebija brak lekkości, układu i wierności przedstawienia. Umarł w 1792 r., na rok przed śmiercią wzrok utraciwszy. Jego Discourses (Londyn, 1778), które miewał będąc prezydentem akademii malarstwa odznaczają się wytwornością stylu, estestycz-nym wdziękiem i bogactwem treści. Piśmienne jego prace zebrał Malone (2 tomy, Londyn 1793 r.) i Beechey (2 tomy, Londyn, 1835). Porównaj Farrington’a, Memoires of the life Joskua Reynolds (Londyn, 1809).
Rezanow (Mikołaj), był od roku 1802 pełnomocnym ministrem rossyjskim w Japonii. Pierwszy on napisał w języku rossyjskim Grammatykę i Słownik japoński. Wracając do kraju umarł w Krasnojarsku w r. 1807. J. Sa...
Rezeda (Reseda odorata Lin.), przezywana zazwyczaj Rozetą, jest to miła, pachnąca, powszechnie znana i łubiana roślinka ogrodów i ogródków naszych a i w doniczkach po mieszkaniach rzadko gdzieby jej nie było. Pierwotnie pochodzi z Egiptu gdzie dziko rośnie, i jest nie tylko rośliną trwałą, ale nawet